Pet Shop Boys και Χαριτοδιπλωμένος/Άντζελα Δημητρίου. Δύο ντουέτα με βίους παράλληλους.

Σε λίγο καιρό οι Pet Shop Boys βγάζουν ένα cd που όλοι λένε ότι είναι σούπερ τέλειο.

Το cd λέγεται Yes (δηλαδή Ναι) και εδώ είναι ένα σάμπλερ του


δυστυχώς όμως οι PSB έρχονται δεύτεροι και καταιδρωμένοι. Δυστυχώς. Αν και ίσως να μην είναι τόσο δυστυχώς με την έννοια ότι απλά τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται...

Ενηγουέη, δυστυχώς ή μη δυστυχώς το θέμα είναι ότι 16, ναι 16 (ολογράφως δέκα έξι) ολάκερα χρόνια πριν ο μεγάλος αρχιερέας της πχιοτικής παπ Κώστας Χαριτωδιπλωμένος και η μεγάλη ηγερία της πχιότητας Άντζελα Δημητρίου τραγουδούσαν "Ναι"!

δηλαδή Yes... όπως ακριβώς οι Pet Shop Boys 16 ολάκερα χρόνια μετά. Πόσα ρησπέκτια να πέσω να παίρνω πραγματικά δεν ξέρω. Δες εδώ:


Να σου πω κάτι; η ελληνική παπ είναι η μάνα όλων των τεχνών. τέλος

αναρωτιέμαι όμως: άραγε... συντρέχει λόγος μηνύσεων για αντιγραφή; τι θα έλεγε ο Πίκος Απίκος για αυτό;

Πιάσε και μία πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό για το βλαμμένο....

Είμαι στο γραφείο και φίλος μου στέλνει σούπερ γκέη βηντεάκοι με βογκητά, ουζ και αααααζ, μουσική σούπερ ντούπερ χάη ένερτζη που κάνει τους άμπα να μοιάζουν μπαρόκ, διαλόγους που είναι η αποθέωση του καλιαρντού στα αγγλικά, γενικά ένα ροζ χάλι από αυτά που τα βλέπεις και ανεβαίνουν τα γκεόνιά σου 1123%.

Ο φίλος που μου το έστειλε μου λέει ότι είναι νατ σέηφ φορ γουόρκ αλλά να το δω οπωσδήποτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ (γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ) οπότε τι να κάνω κι εγώ, επειδή τιμώ και σέβομαι τα φιλαράκια μου που φάγαμε ψωμί και αλάτι μαζί στο στρατό, πάω και δανείζομαι από συνάδελφο τα ακουστικά του για να ακούσω το βίντεο στο προσωπικό μου χώρο.

Βαζω τα ακουστικά στο βύσμα, πατάω με σοβαρότητα και κύρος το πλέοι, αρχίζει να ακούγετεα η μουσική και πατάω πατάω πατάω πατάω πατάω πατάω το κουμπί της έντασης για να ανέβει ο ήχος να ακούσω σε φούλ γκλόρη το βιντεάκοι.

Τσιτώνει ο ήχος στα ακουστικά, "αχ ωραία λέω θα απολαύσω την πχιότητα και την κουλτούρα".

Ακούγονται τα βογκητά στερεοφωνικά, ακούγονται οι μουσικές που τις ακούς και βγάζεις ψεύτικες βλεφαρίδες, ακούγονται και οι κουλοί αμερικάνικοι σούπερ γκέη διάλογοι, ναι ναι αυτό είναι που λένε ακόμα μια βουτιά στην πχιότητα!

Καθώς το βίντεο του Ταρκόφσκι φτάνει στο τέλος βγάζω τα ακουστικά από το βύσμα για να τα επιστρέψω στον συνάδελφα... και αντί να μεταφερθώ στην ηχητική μπάντα του κόσμου γύρω.... ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ μου διαπιστώνω ότι η κουλή ηχητική μπάντα συνεχίζει να ακούγεται το ίδιο δυνατά, το ίδιο ρεζίλικα όσο και όταν τα ακουστικά ήταν βυσματωμένα....

ΓΟΥΝΤΑΦΑΚ?????????????

... λοιπόν για να μην σε κουράζω, είχα βάλει το βύσμα των ακουστικών στην υποδοχή για το μικρόφωνο και όχι για τα ακουστικά, άρα όλη αυτήν την ώρα δεν άκουγα την μουσική από τα ακουστικά, αλλά από τα κανονικά ηχεία του κουμπούτερ τα οποία τα είχα τσιτώσει τα οποία έπαιζαν πολύ δυνατά πολύ πολύ πολύ όχι θέμου δεν είναι δυνατόν να έχει ακούσει όλος ο όροφος αυτό το πράγμα, όχι όχι, και να ξέρει ότι έρχεται από το κομπγιούτερ μου αααααααχ για αυτό, για αυτό ΓΙΑΥΤΟ με κοιτάγανε όση ώρα έβλεπα το βίντεο, όχι επειδή είχα χαρωπό ύφος και όταν έχω χαρωπό ύφος είμαι ομορφούλης.

ααααααααχου!!!!!
ΑΑΑΑΑΑΑΧΟΥ!

τι έπαθα ο δύσμοιρος, ευτυχώς είναι απόκρια και τα αξιοπρεπόνεια του κόσμου είναι πεσμένα λίγο ελπίζω μέχρι την τρίτη να με έχουν ξεχάσει. πλιζ γκάντ, λυγμ.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΧΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ

Καταραμένη κιου-ρίση ρε πούστη μου αστωδγιάλω

Πολύ γλέντι σου λέω, πολύ.

Είμαστε μία μεγάλη χαρωπή παρέα, γεμάτη δημιουργικότητα και φαντασία... τι να πω... ΤΙ ΝΑ ΠΩΩΩΩ.... γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ!

ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. αφού ηρεμήσω λίγο (οοοομ οοοοομ οοοοομ οοοοοομ οοοοομ οοοοομ οοοοομ οοοοομ φιου φιου φιου φιου φιου φιου φιου φιου)

μία από τις συνέπειες της οικονομικής κιου-ρίσης είναι ότι όλες οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα υπηρεσίες ζουν με έναν απίστευτο πανικό ότι θα χάσουν κάποιον πελάτη, κάποιο μπάτζετ...

Οι διαφημιστικές, δε, ζουν αυτόν τον εφιάλτη επί χίλιες φορές, πράγμα λογικό, γιατί από που θα κόψει ο Μπάρμπα Μήτσουος έξοδα όταν βλέπει ότι το ψιλικατζίδικο δεν τραβά; μα φυσικά από το μπάτζετ της διαφήμισης πρώτα από οτιδήποτε άλλο.

Προκειμένου λοιπόν να καταφέρουν οι διαφημιστικές να εγγυηθούν, όσο περισσότερο είναι δυνατό, ότι δεν θα χαλάσουν οι σχέσεις με τον πελάτη που του ήδη έχει περάσει από το μυαλό να κάνει οικονομία, του κάνουν όλα τα χατήρια του Μπάρμπα Μήτσουοου, δηλαδή αφήνουν την κοπέλα στην ρεσεψιόν να κάτσει στα πόδια του, του δίνουν κώλο, αν τον φάει το αρχίδι του την ώρα της παρουσίασης του το ξύνουν...

και φυσικά... ντα νταν!!!!

φροντίζουν να μην διανοηθούν να προτείνουν κάποια ιδέα που ίσως να ξενίσει λίγο, ίσως να φανεί, έστω και ελάχιστα, προχωρημένη.

ΕΛΑ ΟΜΩΣ που στην διαφήμιση οι ιδέες που έχουν ελπίδα να προσεχτούν, άρα και να έχουν αποτέλεσμα είναι αυτές που ξεχωρίζουν από τον συρμό.

Έλα που η κοινότυπη ιδέα, η ασφαλής, που είναι σαν να πετάς τα λεφτά σου από το παραθύρι είναι αυτή που δεν σε εκπλήσσει...

Πράγμα που σημαίνει ότι ελάχιστες πια εταιρίες κάνουν τον κόπο να προτείνουν ιδέες προχωρημένες, οι οποίες μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα, διότι το λίγο "άβολο" που θα προκαλέσουν στον μάρκετιγκ νταηρέκτορ, πιχι, ακριβώς επειδή είναι προχωρημένες βάζει σε κίνδυνο την ήδη εύθραυστη σχέση με την εταιρία.

Και έτσι.... αχ, και έτσι αγαπημένε αναγνώστη, σέξυ βγιούερ, τον τελευταίο καιρό όλες οι παρουσιάσεις που γίνονται σε διαφημιστικές είναι η αποθέωση του κλισέ, μία υπέροχη συμφωνία του φλάτ και του συνηθισμένου, μία φρικτή επανάληψη βαρετών και χιλιοπαιγμένων ιδεών.

Στο τέλος αυτών των παρουσιάσεων, ο πελάτης αισθάνεται ασφαλής, η διαφημιστική αισθάνεται ασφαλής, η γραμματέας που κάθεται στα γόνατα του Μπάρμπα Μήτσουο αισθάνεται εκνευρισμένη και θέλει να κάνει μπάνιο ΤΩΡΑ, και το πιτσιρίκι που του έξυσε το αρχίδι του που τον έτρωγε απειλεί ότι θα παραιτηθεί αν δεν αρχίσουν τουλάχιστον να το πληρώνουν για να ξύνει αρχίδια πελατών.

Και εκεί είναι και το δικό μου δράμα. Υπάρχουν κάμποσες εταιρίες με τις οποίες συνεργάζομαι ως εξωτερικός συνεργάτος και φυσικά το τι φρίκη τραβάω όταν πηγαίνω με αρχικές ιδέες είναι πέρα κάθε περιγραφής...

Ε ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ πρέπει κάπου να τα πω να ξεσπάσω!

πάω λοιπόν με προτάσεις για διαφήμιση αυτοκινήτου. και λέω ας πούμε "βλέπουμε το αυτοκίνητο να τρέχει σε ένα πραγματικά άγριο τοπίό.... το οδηγεί μία πανέμορφη κοπέλα, με υπόσχεση"... δηλαδή πόσο πιο κλισέ να γίνεις από αυτό???????

απάντηση διαφημιστικής "αααα! αυτό θα το βρει ακραίο ο πελάτης, είναι πολύ προχώ...".

γκάσπ! ΓΚΑΣΠ!

ή πιχί

δείχνω το σενάριο για ένα ραδιοφωνικό που ή αναφορά στο προϊόν πιάνει το μισό διαθέσιμο χρόνο... (ήδη αυτό είναι πολύ, σε ένα ραδιοφωνικό το 85% είναι ή ιστορία, ενώ το υπόλοιπο 15% είναι το καθαρά διαφημιστικό κομμάτι όπου αναφέρεται το προϊόν...) και ακούς τον αγκάου πίου νταηρέκτορ να σου λέει "αααααα, όχι όχι, δεν ακούγεται καθόλου το προϊόν, καθόλου, πρέπει να το βάλεις από την αρχή να ακούγεται" που μωρή από την αρχή, που να το βάλω;

και επειδή έχω πολλά νεύρα με την όλη φάση θα σε πήξω και με ακόμα ένα παράδειγμα

δείχνω πρόταση για τηλεοπτική διαφήμιση παγωτού, όπου αποφασίζω να ξεκινήσω με την πιο "ασφαλή" από τις τρεις ιδεές. Όπου ως πιο ασφαλής ξεκινά με πιτσιρίκι που γλύφει με μανία ένα παγωτό, δηλαδή έλεος αυτή η εικόνα είναι η μάνα του κλισέ!

Ε, προτού τελειώσω την περιγραφή του σεναρίου, προτού, ξαναλέω ΠΡΟΤΟΥ, πετάγεται κατώτερη μορφή ζωής, χαζομούνα υπάλληλος της διαφημιστικής η οποία μου λέει με ύφος απόλυτου πανικού... "μην τρομάξει ο πελάτης με την εικόνα του παιδιού που τρώει με μανία ένα παγωτό... πως θα του το δείξουμεεεεεεεεεε;!!!".

Πως θα του το δείξεις μαρή, με το μπιζέλι που έχεις για εγκέφαλο, έτσι θα του το δείξει αστοδγιάλο! και να φανταστείς, ότι αυτή ήταν η πιο σέηφ από τις τρεις προτάσεις... δεν μπαίνω καν στον κόπο να σου πω τι παίχτηκε ότι περιέγραψα τις λίγο πιο ακραίες....

αχ, που είσαι ρε Μέριλ Πράντα να την τσαταλιάσεις και αυτήν και όλες τις παρόμοιες, που είσαι.

(αυτό που αναφέρω ανά δύο ποστ την Μέριλ μήπως να με αρχίσει να με ανησυχεί λίγο;)

Μπάρμπα Μήτσουο έκκληση σου κάνω, σταμάτα να υπάρχεις και να κάνεις τον κόσμο να αισθάνεται ότι θα πας αλλού το μπάτζετ σου γιατί μα την παναγία δεν θα το αντέξω να συνεχιστεί αυτό το πράγμα

αυτή η κιου-ρίση πολύ μου έχει στοιχίσει.... αααααχ!

(τεράστια παρένθεση - και μην βιαστείς να πεις ότι αυτά που προτείνουμε είναι ακραία και άσχετα με το προϊόν, μία χαρά είναι στην στρατηγική τους και την σύνδεση με το προϊόν, τόσα χρόνια πια στο κουρμπέτι, τόσα βιβλία, την έχουμε μάθει πια την γαμωδουλειά μας, γαμώ την κιου-ρίση μου γαμώ)

Η κουζίνα του άντρα

Επειδή πολύ μας κουνά τον κώλο της η κυρά Θεία Ντόνα με τις συνταγές και τις ιδέες της περί μαγειρικής, ήρθε η ώρα να μάθεις μερικές αντρικές συνταγές, από αυτές που σε χορταίνουν καλά και πολύ...

και χωρίς να έχεις χάσει τέσσερις μέρες στην προετοιμασία!

ασταδγιάλα πια λες και δεν έχουμε άλλες δουλειές, όλη μέρα μέσα στην κουζίνα πρέπει να είμαστε να παριστάνουμε την μάνα μικρόσπίτιστολιβάδι!

Λοιπόν, φύγαμε για τις συνταγές:

Πατάτα τηγανητή του εργένη.

Παίρνεις ένα πακέτο πατάτες Στο πιάτο Σας. Τις βάζεις στο πιάτο σας (duh...), ρίχνεις από πάνω φέτα μαλακή, τριμμένο πιπέρι, ανακατεύεις, τρως. Τέρμα.

Μακαρονάδα του εργένη

Βράζεις τα μακαρόνια, ρίχνεις μέσα μισό πακέτο βούτυρο Lurpak, τριμμένη παρμεζάνα κατά βούληση, τριμμένο πιπέρι, ανακατεύεις στην κατσαρόλα, τρως. Τέρμα.

Ριζότο του εργένη

Βούτυρο Λούρπακ, ρύζι μία μεγάλη κούπα, τσιγαρίζεις, ρίχνεις νερό δυόμιση κούπες (1 προς 2,5 πάει η αναλογία ρύζι νερό) αφήνεις να βράσει σε χαμηλή φωτιά μέχρι το νερό να εξατμιστεί, περίπου 20 λεπτά, σβήνεις φωτιά, ρίχνεις από πάνω ένα κεσέ γιαούρτι, ανακετεύεις, τρως. Τέρμα.

Κοτόπουλο του εργένη

Παίρνεις ένα κοτόπουλο, του χώνεις στον κώλο μισό λεμόνι, μισό σκόρδο (όχι σκελίδα το άλλο με τις πολλές σκελίδες), πολύ βούτυρο, μισό κρεμμύδι. Τα υπόλοιπα μισά τα αφήνεις μέσα στο ταψί. Βουτυρώνεις, ρίχνεις αλάτι, τριμμένο πιπέρι. Ψήνεις, τρως. Τέρμα.

Σαλάτα του εργένη

Ανοίγεις μία κονσέρβα τόνο. Ανοίγεις μία κονσέρβα καλαμπόκι. Πετάς περιεχόμενα σε μπωλ, ρίχνεις μερικά ντοματάκια, λάδι, αλάτι, τριμμένο πιπέρι (μύλος ίσον αγαπημένο απαραίτητο της αντρικής κουζίνας), ανακατεύεις, τρως. Τέρμα.

Γλυκό του εργένη

Παίρνεις ένα γιαούρτι, το ανοίγεις, βάζεις μέλι μέχρι τα χείλη του κεσέ (μελετημένα τέλεια η ποσότητα, λιγότερο δεν θα σου αρέσει από γλύκα, περισσότερο δεν μπορείς να βάλεις ένηγουέη) ανακατεύεις, τρως. Τέρμα.

ε μα πια, έλεος με τις συνταγές που θέλω 4 μέρες να μαζέψω τα υλικά, 3 να τα ανακατέψω και 5 να τα ψήνω για να φτιάσω μία γαμημένη μπριζόλα με κάτι, μη χέσω.

ΟΜΩΣ πρόσεχε ακόμα κι εγώ ξέρω ότι οι συνταγές αυτές δεν είναι για να τις τρως συνέχεια, θα πάθεις αβιταμίνωση και σκορβούτο, έλεος χεχεχε.

Είναι όμως ότι πρέπει για τις μέρες που δεν τρως έξω και δεν σε έχουν καλεσμένο φίλοι/αδελφές και φίλες/γυναίκες που το έχουν, δόξα τω Θεώ, χρέος να σου προσφέρουν τα καλύτερα όταν σε καλούν. και μπράβο τους.

Α μια που αναφέραμε μάγειρες... είδα φωτογραφίες της Μέριλ Στρηπ από την επόμενη ταινία της την Julie & Julia όπου παίζει μία πολύ θρυλική μαγείρισα και έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα, σου μιλάω για την απόλυτη αστόνισμεντ και μεταμόρφωση, μαλάκα η τύπισσα είναι η Ισμήνη Καλέση του Χόλιγουντ, απόλυτο ρησπέκτ φορ έβα εν έβα.

αγαπώ Μέριλ, τέρμα.

Μόσχα, η αρχή μίας θραμβευτικής πορείας

Καταρχήν ας ξεκινήσουμε με μερικές φωτογραφίες από την πρωτεύουσα της μαμάς Ρωσίας την πιο όμορφη πόλη στον κόσμο (δεν θέλω αντιρρήσεις, αλλιώς σπανκ ποπουλίνο, α και μην ξεχάσεις να κάνεις κλικ για φουλ γκλόρη):

ωραία ε;

πχιότητα, λυρισμός, πρώην Σοβιετική Ένωση, Ταρκόφσι, Μπαλέτα Μπαλσόι... όλα αυτά σου έρχονται, είμαι σίγουρος, στο μυαλό.... και είμαι σίγουρος γιατί ξέρω πόσο άθρωπας της πχιότητας και της κουλτούρας είσαι!

και μπράβο σου για αυτό! ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ. από όλους εμάς εδώ.

φτάνει όμως τώρα με την πχιότητα και τον λυρισμό, έχουμε θέμα στην Μόσχα, πρέπει να πάει ο Σάκης να κάνει τα κουμέντα του, κι έχω πρόταση για να κάνουμε πάταγο και να παίρνουμε την Γιουροβίζιον στο φορέβα το άπαντα.

Ακολουθεί το σκεπτικό:

Αύριο το πρωί λοιπόν βγαίνει Κωστάκης Καραμανηψιολής και ανακοινώνει την διάλυση της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα έχουμε διάλυση της Ελλάδας και σύσταση 13 νέων κρατών:

Άττικα
Πελοπονίζ
Ρούμελ (αρτιστ φόρμερλι νόουν ας Στερεά Ελλάδα)
Χέπηρους
Θέσλι
Μακεντονάηα Δη Ρήαλ Θήγκ
Θρακ
Κρήτ
Ντωντεκανέζ
Γιουβάηα
Σεβεναϊλανδία
Ετζίαν Άηλαντζ
Σάηκλάντεζ.

Αυτά τα 13, πρώην ελληνικά αλλά νυν με δικαίωμα ανεξάρτητης συμμετοχής στην Eurovision, κράτη κάνουμε εκ των προτέρων συμφωνία μεταξί μας not only να αλληλοψηφιζόμαστε but κάθε χρόνο εκ περιτροπής να δίνουμε το 12άρι ΟΛΑ με ένα στόμα μία φωνή σε μία από μας (χώρα...).

έτσι κάθε φορά με 12 δωδεκάρια στο τσεπάκι της μία από τις νέες χώρες θα έχει σίγουρη την νίκη και ο θεσμός θα γίνεται εδώ, στην καλλιτέχνιδα φόρμερλη νόουν ας Ελλάδα γιατί απλά θα έχουμε καταστάσεις του τύπου (μεταφέρσου νοερά στην μεγάλη βραδιά, όπου ακού Κωστάλα φωνή):

Άττικα τουέλφ πόιντζ

Ντοντεκανέζ ντουζ πουά

Γιουβάηα (η Εύβοια στα Αγγλικά) 12 πόιντζ

Χέπιρους γκιβζ ήτς τουέλφ πόιντζ του.... Θέσαλη!!!!

κ.ο.κ.

τέλειο; ναι, τέλειο!

και έτσι όλα καλά, όλα ανθηρά την έχουμε κλεισμένη την Γιουροβίζιον για πάντα και πάντα. Άντε άντε μην μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, λέτς, λέτς...

(μήπως να οργανώσω πετίσιον "διαλύστε την Ελλάδα για να κερδίζουμε πάντα στην Eurovision" αλλά και facebook group;;; χμ χμ σκεψ σκεψ εντατίκ)

Αχ σνιφ...

Κρεμάστηκε όλη η Ινδία στις τηλεοράσεις της για να δει τον θρίαμβο του Slumdog Millionaire στα χτεσινά Όσκαρς. Ρε συ, τι περίεργη που είναι η ζωή, τι περίεργη που έχει γίνει η ζωή, τα όσκαρ και η φτώχια της ινδίας στο ίδιο ποστ.

στην φωτό βλέπεις γείτονες μερικών από τα παιδιά που παίζουν στο έργο να παρακολουθούν την τελετή.

δεν ξέρω γιατί, αλλά με συγκίνησε η φωτογραφία.

παραλήρημα

βιαστίκ βιαστίκ εντατίκ χεχεχε

λοιπόν είμαι στην κουζίνα μου ξυπόλητος με φόρμα και t-shirt άσπρο. (σου κάνω περιγραφή για να έχεις εικόνα, σαν ταινία λίγο).

Σε λίγο πρέπει να πάω γυμναστήριο να κολυμπήσω, μετά έχω φαγητό με γκομενάκι, μετά έχω άλλο ραντεβού με φίλους και μετά έχω ύπνο νωρίς διότι αύριο το πρωί πρέπει να είμαι στις 9 η ώρα σε μία δουλειά στην Κηφισίας, άρα πρέπει να κοιμηθώ νωρίς να ξυπνήσω νωρίς να σηκωθώ νωρίς να ετοιμαστώ νωρίς να βγω στον δρόμο νωρίς και λοιπά και λοιπά.

Εχτές είχα 3 διαφορετικές συναντήσεις με φίλους όλη μέρα, λίγο για δουλειά, ωραία δουλειά, λίγο για παρέα, ωραία παρέα, λίγο για διασκέδαση. Πέρασε το Σάββατο σε μία ωραία ενέργεια και βιάση... ναι, όταν κινείσαι και κάνεις που καιρός για μελαγχολίες και καταθλίψεις.

ένας από τους φίλους που είδα εχτές ήταν και ο Θόδωρος Γρηγοριάδης ο συγγραφέας ο οποίος μου έδωσε το τελευταίο από τα τρία βιβλία/έπαθλα του τελευταίου διαγωνισμού "σουπιέρα γιαγιάς". Είναι φοβερός τύπος ο άθρωπας, πολύ κανονικός και ανεπιτήδευτος και γενναιώδορος. Καρκινάκι, έτοιμος για σνιφ σνιφ με το παραμικρό αλλά με την καλή έννοια. ευαίσθητος και γλυκομένος.

Εν τω μεταξύ κάπως έχει γίνει τον τελευταίο καιρό και, χωρίς μεγαλεπηβολιές και μεγάλα λόγια, αποφάσισα να προσπαθήσω κάνω παρέα με άθρωπες που με κάνουν να αισθάνομαι άνετα και καλά.

Θα μου πεις "σιγά το πράγμα ρε φίλε, έπρεπε να φτάσεις τα 36 για να το αποφασίσεις αυτό;;;;;, τι χαζομάρες είναι αυτές που λες, παπάρας είσαι;".. και όμως, θα σου πω εγώ, καταρχήν μην βρίζεις, κατά δεύτερον: Θες λίγο η παγίδα των προτύπων, θες οι γοητεία των πρέπει, θες η κοινωνική αίγλη κάποιων ανθρώπων που όλοι εκτιμάνε, ας πούμε, αλλά απλά εσένα δεν σου ταιριάζουν, έχουν σαν αποτέλεσμα να περνώ χρόνο με ανθρώπους που απλά δεν ταιριάζαν τα χνώτα μας και με πίεζαν άθελά τους.

Θα προσπαθήσω λίγο να το λύσω αυτό το θεματάκι. Εντάξει δεν είπα ότι θα χτυπήσω την γροθιά στο μαχαίρι, δεν θα βγω με λάβαρα στους δρόμους και ντουντούκα... αλλά σίγουρα θα εξασκώ, λίγο περισσότερο κάθε φορά και λίγο πιο συνειδητά, το δικαίωμα της επιλογής.

Εξάλλου δεν είναι ότι αν ξεκόψω με μερικούς ανθρώπους θα μείνω μόνος, δόξα τω Θεώ έχω απόθεμα ανθρώπων που με συγκινούν με ευχαριστούν και με αναπαύουν για να "αντικαταστήσω" αυτούς που θα χαθούμε.

Ναι μωρέ. Έτσι είναι. Χρειάζεται πότε πότε να είσαι λίγο ενδοσκόπ ενδοσκόπ και να βλέπεις τι έχει αλλάξει γύρω σου και μέσα σου και να κάνεις τις διορθωτικές σου κινήσεις. και στα της δουλειάς, και στα των φίλων και στα γκομενικά και σε όλα.

Γκομενικά είπα, εχτές με πήρε τηλέφωνο ο Υπουργός Οικονομικών Προβατολάνδης και μου ανακοίνωσε ότι έχω γεμίσει την Γη με κουπόνια για σεξάκοι, με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστιος πληθωρισμός στα κουπόνια, να έχει πέσει η αξία τους και να υπάρχει φόβος για παραιτέρω επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομικής!!

Γουνταφάκ; ΓΟΥΑΝΤΑΦΑΚ;

Ποιος να το έλεγε ότι θα είχα οικονομική κρίση και στα κουπόνια για σεξάκοι... Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι πρέπει να κάνω κράτει πως τα δίνω και που, και ίσως όσα έχουν εκδοθεί πριν από 3 χρόνια πριν να χάσουν την ισχύ τους. (ούτε που θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει από τους κατόχους τους).

Α, ξανάνοιξα τον λογαριασμό μου στο facebook γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ. έχω αρχίσει ήδη και εκνευρίζομαι για πάρτυ του, με την έννοια ότι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ μειώνει τα ιντερνετόνια στο αίμα η χρήση του και δεν έχεις όρεξη για ποστ αλλά ούτε και έμπνευση. από την άλλη όμως, το χρειάζεσαι, λίγο για την δουλειά, λίγο για να μην σε λένε κάγκουρα (η κοινωνική πίεση που λέγαμε πιο πάνω), λίγο για να χαζεύεις κανένα γκομενάκι, οπότε αναγκάζεσαι σνιφ σνιφ λυγμ λυγμ. έκανα και σελίδα για το πρόβατο, άμα είσαι σέξυ (που είσαι) βιούερ γράψου, κάποια στιγμή όσοι είναι γραμμένοι θα δώσω τα στοιχεία τους σε εταιρίες σπάμ, λολ.

απόψε είναι τα όσκαρ, να θυμάσαι ότι κάποτε ίσως και ο προβατίσιους σου να είναι υποψήφιος, ποτέ ποτέ ποτέ δεν ξέρεις η ζωή πως τα φέρνει.

σημασία έχει να ονειρεύεσαι και να προσπαθείς (μαλάκα όταν γίνω εντελώς κόρνη εν τσίζη απλά πυροβόλησε με).

άντε πάω πισινάκι (πισινάκι ίσον υποκοριστικό πισίνας, όχι πισινού, παλιοπονηρόφατσα!)

AAAAAA! Teaser trailer νέας ταινίας Pedro Almodovar

Η νέα ταινία του Pedro Almodovar ετοιμάζεται σιγά σιγά και προχτές κιουκλοφόρησε το πρώτο trailer της.

Λέγεται Los Abrazos Rotos (που θα πει κάτι σαν Ραγισμένες Αγκαλιές) και είναι μία ιστορία που κάνει τον Φώσκολο να μοιάζει μη-μελό!!!

Ένας άντρας ζει στο σκοτάδι μετά από ένα φριχτό φριχτό φριχτό αυτοκινητιστικό ατύχημα στο οποίο όχι μόνο τυφλώθηκε αλλά έχασε και την γκόμενά του την Penelope Cruzs...

Στο έργο παίζει και η αγαπημένη μας από πολλές άλλες ταινίες του Πεντρο, Mυτόγκα


can't wait to see it!

Pet Shop Boys Update

Λοιπόν έχουμε και λέμε

To Love etc, ο προπομπός του καινούργιου δίσκου του σημαντικότερου δίδυμου στην μουσική μετά τον Μπετόβεν-Μπαχ, θα βγει σε 4 διαφορετικά φορμά, δύο σίγκλ και δύο ντίτζιταλ.

Το ένα από τα δύο ντίτζιταλ φορμά περιέχει 3, γαμώ την πουτάνα μου, ακυκλοφόρητα μπι σάηντζ: το We're all criminals now, το Vulnerable και το Did you see me coming? τα οποία δεν θα υπάρχουν σε καμία άλλη εκδοχή του single.

Το βίντεο κλιπ του τραγουδίδιου το φκιάνει ένας Ολλανδός καλλιτέχνης ο Han Hoogerbrugge και θα είναι ανιμέητηντ (ωχ, dutch + animated, κουλωσύνη μου μυρίζει...)

Το άλμπουμ, Yes, θα βγει στις 23 Μαρτίου, μία βδομάδα μετά το σίγκλ, και θα έχει δύο εκδόσεις. Μία κανονική με τα 11 τραγουδάκια και μία με επιπλέον cd με ένα ακόμα καινούργιο τραγούδι και remixes καποιων από τα τραγούδια από το Yes.

Πάμε τώρα να σου εξηγήσω γιατί έχω τα νεύρα μου:

Αν αποφασίσεις να αγοράσεις το άλμπουμ από το ήτουνεσ (itunes) και το παραγγείλεις πριν από την επίσημη κυκλοφορία του, δηλαδή πριν από τις 23 Μαρτίου, θα πάρεις επιπλέον ηχητικό ντοκουμέντο, τον σχολιασμό του άλμπουμ από τους ίδιους τους Pet plus το ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΓΑΜΑΤΟ medley που παίξανε στην βράβευση τους στα Brits Awards.

τι είναι αυτό που λέω περί brits awards??? χμφ χμφ χμφ

Well την ώρα που όλοι εμείς βλέπαΤΕ τον Σάκη να κάνει ανταγωνισμούς με τον εαυτό του για το ποιο τραγούδι θα πάει στην Eurovision, οι Pets Shop Boys παρέλαβαν το βραβείο Outstanding Contribution to Music στα βραβεία της βρετανικής μουσική βιομηχανίας.

Το performance τους στην εκδήλωση ήταν απίστευτα τέλειο, η Ιγκουάνα Βίσση έκλαιγε από τα νεύρα και την ζήλια, κράτησε 9μιση ολόκληρα απολαυστικά λεπτά και είχε γκέστς την Βλαχάρα Λέηδη Άντζη (σόρη! την λέηδη γκάγκα) και τον τραγουδιστή των KIllers!

εδώ μπορείς να το δεις.

και εδώ είναι η πρώτη φορά που οι Pet έκαναν παταγούλη στα Brits όπου το κομμάτι που τώρα κατακρεούργησε η Γκάγκα το τραγουδάει η θεά Dusty Springfield:



click here για πληροφορία:



αυτά, πάω τώρα πίσω στο Σαββατοκύριακό μου που μόλις άρχισε! χεχε

Μερικές παρατηρήσεις από τη χτεσινή eurovision

Εντάξει, δεν το συζητώ, η δεκαετία του 90 ήταν η ΑΧΡΩΜΟΤΕΡΗ, ΚΟΥΛΟΤΕΡΗ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΤΕΡΗ περίοδος του σημαντικού θεσμού.

Γενικά η όλη εκδήλωση μου άρεσε. Η ιδέα της ανασκόπησης ήταν καλή και ρέλεβαντ και υλοποιήθηκε καλά σε γενικές γραμμές. Ύπήρχαν καλές ατάκες και οι Μαγγίρες ήταν μία χαρά.

...όμως, σαφώς το όλο πράγμα δεν ήταν αντάξιο των συντελεστών του. Πολλά πράγματα έπρεπε και μπορούσαν να γίνουν καλλίτερα. Ο Καπουτζίδης κειμενικά θα έπρεπε να το ξεσκίσει. Επίσης, τα σκηνικά ήταν λίγο "άντε μωρή τελείωνε έχω να παραδώσω πρόταση αύριο, μην το ψειρίζεις, άντε, άντε" ενώ οι γραμματοσειρές με τις οποίες γράφονταν στις οθόνες οι στίχοι των τραγουδιών πρέπει ΤΩΡΑ να επιστραφούν στους τίτλους λατινοαμερικάνικης Δυναστείους από όπου και εκλάπησαν.

Συγχαρητήρια στην Leo Burnett για αυτήν την καμπάνια, μου άρεσε πάρα πολύ, ιδεάρα:


Θέλω τώρα, ΤΩΡΑ όμως ΤΩΡΑ (υστερία) το μαλλί του διευθυντή ορχήστρας, αυτό το κατατονικό άφρο είναι ότι ωραιότερο έχω δει σε κούρεμα ποτέ ποτέ ποτέ (υστερία ΞΑΝΑ).

Ο Μίμης Πλέσσας πόσο γλειώδης είναι με τις κουλές του ατάκες "μία βραδιά με ευαισθησία που μπήκε ψυχούλα, γιατί όλοι βάλανε το λιθαράκι τους σε αυτό το πράγμα που λέγεται ελληνικό τραγούδι, μία βραδιά που όλοι δείξαμε τι μπορούμε να κάνουμε ενωμένοι" ΞΕΡΝΑΩ με την υποκρισία, έλεος.

Οι κριτική επιτροπή απλά δεν υπήρχε, μιλάμε ότι ήταν ο ένας πιο άσχημος από τον άλλο, πάρτυ ασχήμιας, πάρτυ πάρτυ πάρτη να μην την βλέπω αυτήν την φάτσα, πάρτη.

Η όλη φάση ήταν στημένη για να βγει το this is our night και αυτό καρακαταφαινόταν.

Ο Κοντόπουλος φαίνεται συμπαθητικός τύπος, αλλά το "πάνω στην τρέλα μου" ήταν 1249140253320634900943 δις φορές καλλίτερο από το χτεσινό και έπρεπε να προσπαθήσει να γράψει ένα τέτοιο τραγούδι. Μέχρι και το "Σε θέλω" του Σάκης είναι 2143141414144 φορές καλλίτερο από το χτεσινό.

Η Καλομοίρα παρακαλείται να επιστρέψει τις ιδέες της εμφάνισης της εκεί που ανήκουν, στην τελετή βραβεία MTV Τουρκμενιστάν.

Από τα τραγούδια των άλλων χωρών:

Mου άρεσε την Μάλτας (φωνή καμπάνα η πτν) και.... μισώ τον εαυτό μου που το λέω, της Κύπρου!!! Πάρα πολύ κιόλας, και να σκεφτείς το έχω θάψει σε διάφορες περιστάσεις.

Η τουρκίθρα ήταν χάλια, ευτυχώς της πήγαινε το φόρεμα, ο Λευκορώσος χάλια, επίσης ευτυχώς του πήγαινε το φόρεμα, και η Μαυρομούνα (συγγνώμη, μαυροβούνα) δεν μπορώ να κρίνω διότι απλά είχα πέσει σε σίζουρ από τα 1314583636036036 χρώματα του φορέματος της και δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ στο τραγούδι.

Η αγγλία πάλι έχει την τελευταία θέση στην τσέπη της, μπράβο μπράβο!

Σάκης - αν δεν εξαφανίσει αυτό το κούνημα του ώμου που κάνει στο νικητήριο τραγούδι θα κάνω εμετό. Κουνιέται σαν νευρόσπαστος, να το προσέξει.

Όπως κάθε βραδιά που έχει να κάνει με την eurovision, τα ωραιότερα πράγματα δεν ήταν αυτά που έγιναν στην οθόνη αλλά όσα λέγαμε η παρέα που τη βλέπαμε. Ήμουν στο σπίτι του Νίκου Σούλη, παρέα με τον Παυριανό και κάναμε πάρτυ εξωφρενικού σχολιασμού.

Βέβαια ο Νίκος μας τσάκισε τα νεύρα γιατί ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ήταν στο μπίρι μπίρι "αυτό είναι λάθος που κάνανε, αυτό έπρεπε να είναι πιο σύντομο, αυτό έπρεπε να βγει εντελώς, αυτό το πλάνο έπρεπε να είναι ανοιχτό, αυτό έπρεπε να το κάνει κοντινό, αυτό έπρεπε να το παίρνει πιο ψηλά, αυτό το ένα, αυτό το άλλο"!!! τα νεύρα μας, αφού κάποια στιγμή δεν άντεξα, του λέω "αμάν χριστιανέ μου λύσσιαξες, άσε μας λίγο να το δούμε, τι σταδγιάλα, σκηνοθέτης βίντεο κλίπ είσαι; ασταδγιάλα πια, λολ!"

το κοινό ήταν τόσο ξενέρωτο όντως ή απλά λόγω οικονομικής κρίσης είχαν αποφασίσει να επικεντρωθούν στο δωρεάν αλκοόλ; χάλια, πάρ' τους στην αποτρίχωσή σου να σου πουν "πάντα τέτοια".

αααχ, πέρασα ωραία, κοιμήθηκα πολύ ανάλαφρος και ευχαριστημένος με τους φίλους μου, τα γέλια και την ικανότητά μας να κάνουμε χαρούμενα κουλό ακόμα και κάτι απλά κουλό.

Α, μην ξεχάσω - έχω πρόταση για εμφάνιση σάκη στην Ρωσία, λοιπόν άκου:

Λοιπόν πριν αρχίσει το τραγούδι βλέπουμε πάνω στην σκηνή προγκρέσιβ διαστημόπλοιο το οποίο έχει προσγειωθεί σε τύπου άγνωστο πλανήτη. Στην άκρη του σκηνικού υπάρχει απροσδιόριστο πλάσμα, κάτι ανάμεσα σε πολύ σέξυ γυναίκα και φυτό σαρκοφάγο - είναι η εξωγήινη που κατοικεί στον πλανήτη.

Με το που αρχίζει η μουσική ανοίγουν οι πόρτες του διαστημοπλοίου και βγαίνει ο Κομάντερ Σάκης με τους άντρες του (ακα μπαλέτο) που έχουν έρθει από την μακρινή γή και είναι κάτι σαν τον ΚΟλόμβο αλλά σε διάστημα. Κάνουν τα διαστημικά χορευτικά τους, τα σέα και τα μέα τους όλο σέξινες και καύλανες. Φοράνε τέλεια ρούχα α λα Μπαρμπαρέλα σε αντρικό (οξύμωρο αλλά γίνεται, τράστ μη). Όσοι ώρα χορεύουν η εξωγήινη ωσάν Σειρήνα τους καλεί προς το μέρος της με τα θέλγητρα της τα ακαταμάχητα (το ξέρω θα δυσκολευτούμε στο κάστηγκ).

Καθώς το τραγούδι εξελίσσεται και ο Σάκης τραγουδά, η εξωγήινη λαμάσα τρώει έναν έναν τους 4 άντρες του Σάκη! ΟΜΑΓΚΟΝΤ! Ετοιμάζεται να καταβροχθίσει και αυτόν, όταν ξαφνικά σε ένα ξέσπασμα της μουσικής αυτός βγάζει το χοντρό και μακρύ μαρκούτσι του, και την σκοτώνει. "ναι όντως this is our night" μοιάζει να της λέει καθώς αυτή αφήνει την τελευταία της πνοή! Ο Σάκης είναι νικήτης ακόμα μία φορά! τέλος τραγουδιού.

Τέλειο σενάριο εμφάνισης;

πες γνώμη πληζ - και να θυμάσαι αν δεν σου αρέσει πεθαίνει ένα ακόμα φωκάκι και καίγεται ένα εκτάριο παρθένου τροπικού δάσους.

Διψάει

Η παρακάτω συζήτηση έγινε σε μία κρεβατοκάμαρα, πριν από λίγο καιρό, από δύο ανθρωπους ξαπλωμένους στο στρώμα το ανατομικό. Μπορεί να ήταν ένας άντρας και μία γυναίκα, μπορεί να ήταν μία γυναίκα και μία άλλη γυναίκα, μπορεί να ήταν δύο άντρες, δεν έχει σημασία... σημασία έχει πως η συζήτηση έγινε.


- Να σε ρωτήσω κάτι;
- Ναι....
- Γιατί με αγαπάς;
- Γιατί σε αγαπώ; ...που να ξέρω... η αγάπη δεν νομίζω ότι "εξηγιέται"... Άντε στην καλλίτερη περίπτωση να καταφέρεις να την περιγράψεις;... εσύ ξέρεις γιατί με αγαπάς;
- οκ, οκ... να το θέσω αλλιώς... ποια είναι αυτά τα πράγματα που σε κάνουν να λες ότι με αγαπάς; και τα πρακτικά, αλλά και τα πιο πνευματικά....
- Σκεψ σκεψ... για να δούμε... λοιπόν, καταρχήν μία απόδειξη ότι σε αγαπάω είναι ότι με ερεθίζεις, με καυλώνεις. Μου αρέσει το σώμα σου, με όλες του τις λεπτομέρειες. Μου αρέσειπολύ και ο τρόπος που κάνεις έρωτα... Αυτό το λέω πρώτο γιατί είναι για μένα το πιο σημαντικό... έχω επιθυμία για σένα, σωματική και έντονη.
- ...άλλο;
- ...άλλο... για να δούμε.... λοιπόν, επόμενο στην σειρά, είναι ότι με "αναπαύεις". Ακούγεται κάπως, το ξέρω, άλλα αν στο εξηγήσω λίγο θα το καταλάβεις. "Αναπαύομαι" στο Άγιο Όρος, που ξέρω ότι το λένε, σημαίνει ότι βρίσκομαι σε συνθήκες που με κάνουν και αισθάνομαι ηρεμία και αρμονία με το γύρω μου αλλά κυρίως με το εντός μου. Εσύ με κάνεις και νιώθω σαν να είμαι κάπου που ταιριάζω, κάπου που με αποδέχονται και με αντιλαμβάνονται.
- ..."αναπαύομαι" ε;
- Ναι. Πρόσεξε, αυτό το αναπαύομαι δεν είναι πρακτικό... Όπως και η αγάπη - μπορεί να συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις να αγαπήσεις κάποιον, ξέρω γω να έχει τέλειο σώμα, να είναι έξυπνος και χιουμορίστας, να, να, να, αλλά παρόλα αυτά εσύ να μην μπορείς καν να σκεφτείς τον εαυτό σου ερωτευμένο μαζί του. Αντίστοιχα, μπορεί μία κατάσταση να έχει όλες τις προϋποθέσεις ηρεμίας αλλά παρόλα αυτά εσύ να μην "αναπαύεσαι" σε αυτήν, να νιώθεις άβολα και νευρικά και αταίριαστα. Και μετά, ξαφνικά να γνωρίσεις τον απίστευτο ασχημάθρωπα και να τον αγαπήσεις μέχρι θανάτου ή να βρεθείς σε τραγικά ταραγμένες συνθήκες και παρόλα αυτά να "αναπαύεσαι"... μυστήρια πράγματα αυτά...
- οκ, οκ το κατάλαβα... άλλοι λόγοι που με αγαπάς;
- Με χαλαρώνεις. Αυτό είναι αποτέλεσμα και του ότι με καυλώνεις, που θα πει ότι καλύπτω το σεξουαλικό μου, και του ότι αναπαύομαι. Όταν είμαστε μαζί μπορώ να είμαι όπως είμαι, δεν χρειάζεται να υποκριθώ ή να ωραιοποιήσω τίποτε πάνω μου, άρα χαλαρώνω, άρα ξεκουράζομαι και αναπνέω ψυχικά.
- Τέλεια! Άλλο;
- ...κάτι έχεις κατά νου εσύ ε;
- έλα λέγε, χαχα!
- καλάααα.... λοιπόν έχεις εξυπνάδα και φαντασία. Μου αρέσει που δεν παίρνεις πολύ σοβαρά τον εαυτό σου - μερικές φορές - όπως μ' αρέσει και που γίνεσαι πάρα πολύ μελό και δραματικιάρικος χαρακτήρας κάποιες άλλες. Εεεεε.... εκτιμώ πολύ που αγωνίζεσαι στην ζωή σου να ζεις με κάποιες αρχές που πολύ σέβομαι, και μου αρέσει που είσαι άνθρωπος που δεν παιρνά απαρατήρητος. Μου αρέσει ο τρόπος που είσαι μαλάκας όταν είσαι μαλάκας, είναι ιδιαίτερος και με προσωπικότητα. Α και μου αρέσουν κάποιες από τις επιλογές που έχεις κάνει στην ζωή σου - η δουλειά σου ας πούμε, το πως είναι το σπίτι σου, ο τρόπος που ντύνεσαι...
- ...μάλιστα...
- Όμως κοίτα τι γίνεται. Όλα αυτά που μόλις σου είπα είναι πράγματα που τα έχω συναντήσει και σε άλλους άνθρώπους, αλλά όμως δεν ήταν αρκετά να με κάνουν να κολλήσω όπως κόλλησα με σένα. Πράγμα που θα πει ότι υποψιάζομαι πολύ σοβαρά, ότι όλα αυτά τα βρίσκω νόστιμα ΕΠΕΙΔΗ σε γουστάρω και όχι ότι σε γουστάρω ΕΠΕΙΔΗ έχεις όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που βρίσκω νόστιμα.
- Σοφό το σαφές...
- Και για να τελειώνουμε, επειδή θα το πάρεις πάνω σου, απολαμβάνω πολύ και το ότι με προσέχεις, αλλά και το πως με προσέχεις... Ενδιαφέρεσαι για μένα και αυτό δεν με αφήνεις μόνο να το μαντέψω αλλά μου το δείχνεις κιόλας με πράξεις και πολλές πολλές κουβέντες! Γενικά τους ανθρώπους του στιλ "αφήνω να μιλήσουν οι πράξεις μου μόνο και στα λόγια είναι φειδωλός" δεν τους πολυγουστάρω, προτιμώ τις πιο εκδηλωτικές προσωπικότητες. ...σε κάλυψα καθόλου;
- ...ερμ βασικά λύσσαξες, χεχε! ναι με κάλυψες. Συνοψίζω: Η αγάπη σου για μένα είναι εν μέρει καύλα, εν μέρει ότι σε αναπαύω, όπως το είπες, και ότι σε χαλαρώνω. Όσο για τα άλλα, δεν πιστεύεις ότι προκάλεσαν την αγάπη, αλλά ότι ίσως την ενισχύουν, σωστά;
- ναι, σωστά - Εσύ; πως θα περιέγραφες το "γιατί" με αγαπάς;
- α! με κάλυψε ο προλαλήσας! Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το περιέγραψες κι εσύ... ακριβώς, όμως!
- γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ... δεν μου λες, πως σου ήρθε να με ρωτήσεις;
- θα σου πω, θα σου πω... μου κάνεις όμως μία χάρη, επειδή κρυώνω πολύ, μπορείς να σηκωθείς να μου φέρεις ένα ποτήρι νερό;
- Α.... καλά, δεν παίζεσαι!!! το έκανες όλο αυτό για να σου φέρω νερό έτσι; έτσι δεν είναι, λέγε!!!! είσαι πολύ γελοίος!!!! αααα!
- ... ... ... ... ... ... ... χιχιχι!

Παρατήρηση περί έρωτος

δεν λέω ότι είναι κακό να θες από την σχέση σου/γκόμενό σου/έρωτά σου να έχει και κάποια επαγγελματικά/οικονομικά/κοινωνικά χαρακτηριστικά κάπως πιο "αστραφτερά"...

Ξέρεις, λίγα λεφτάκια, μία κουλ δουλίτσα, γούστο στο ντύσιμο, σπουδές στο Λομονόσοφ στην Μόσχα, να ξέρει να σε πάει κανένα ταξίδι κουλουπου κουλουπού.

όταν όμως αυτά τα "δεδομένα" (και όχι το αν πηδιέστε ωραία, γελάτε, επικοινωνείτε, συνυπάρχετε, γουάτέβερ) γίνονται τα βασικά κριτήρια αξιολόγησης ενος άθρωπα που το καλύτερο που έχεις να κάνεις μαζί του είναι όχι να μιλήσεις για πρακτικά αλλά να ανακαλύψεις τις ομορφιές της ημέρας...

...τότε σαφώς δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να εξελίσσονται γόνιμα οι σχέσεις σου.

...τότε σαφώς δεν μπορείς να εκπλήσσεσαι όταν νιώθεις μοναξιά.

δυστυχώς στην εποχή μας οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό που ζητάνε από την σχέση τους περισσότερο από τα άλλα, τα πιο ουσιώδη και βασικά, είναι το να μπορούνε να πάνε τον γκόμενό τους σε ένα πάρτυ - και να αποφύγουν το να βρεθούν στην δυσάρεστη θέση να απολογηθούν για το ότι το γκομενάκι δεν δουλεύει στην διαφήμιση, τα Media, την νύχτα, γιου νέημ ητ.

τατ μέηξ μη σάντ.

(τέλως πάντων, ίσως και να υπερβάλλω λίγο, πάντως έξυπνος είναι, νομίζω και εσύ καταλαβαίνεις ότι υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα εκεί κάπου - και τώρα, μετά την τόση σκέψ σκεψ εντατίκ πάμε πάλι πίσω στο κομμωτήριο).

χαρούλες

Το πόσο αγαπώ την χαρούλα αλεξίου είναι γνωστό,

σούπερ γνωστό θα έλεγα.

Σκεφτόμουν τις προάλες πόσο καιρό έχει να βγάλεια καινούργιο cd η θεά και πόσο θέλω να ακούσω έναν καλό της δίσκο σαν το "ως την άκρη του ουρανού σου" και καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά έκλαιγα πάνω από τα cd.

Λυγμ λυγμ εντατίκ

Αλλά το καλό το παλουκάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. μπορεί η Χαρούλα να καθυστερεί να βγάλει δίσκο γιατί ίσως δεν βρίσκει υλικό... όμως εγώ...

Αποφάσισα να την βοηθήσω και να της προτείνω 5 τραγούδια ογκόλιθους που είναι πολύ βλακεία που δεν τα έχει διασκευάσει.

Φύγαμε

Πάμε έλα από Πάμελα.

Γιατί να το πει η Χαρούλα: Πάει στην φωνή της, και επιπλέον έχει τραγουδήσει τραγούδι με παρόμοιο στίχο στο παρελθόν το "έλα στην παρέα μας φαντάρε".

Δώσε, από λατρεμένη MLV!

Γιατί να το πει η Χαρούλα: Γιατί τέτοια τραγουδάρα θα απογειωθεί με την κατάλληλη φωνή. Επειδή οι στίχοι ταιριάζουν στην κοσμοθεωρία της Χαρούλας μας.

Λάθος από Σαμπρίνα

Γιατί να το πει η Χαρούλα: Γιατί η προγγκρέσιβ ηλεκτροπόπ με επιρροές Ντιπεσ Μόντ είναι το μόνο είδος που δεν έχει υπηρετήσει. Επειδή της πάνε οι στίχοι.

Μου κάνει πλάκα ο Θεός από Χρύσπα

Γιατί να το πει η Χαρούλα: Γιατί πχιότητα συν πχιότητα ίσον πχιότητα στο τετράγωνο. Επειδή ο στίχος "τα πάντα είχα κανονισμένα για να μην έχω άγχος κανένα" θα απογειωθεί με τις ερμηνευτικές δυνατότητες της Χαρούλας.

Που να φανταστώ - Ειρήνη Μερκούρη

Γιατί να το πει η Χαρούλα: έλεος, μα τι ρωτάς, δεν το βλέπεις! μιλάμε για τραγούδι ύμνο με μπρίο και κέφι τρελό που η χαρούλα θα το κάνει κλασικότερο από ότι ΗΔΗ είναι.

οπότε έχουμε και λέμε. Διασκευάζει αυτά τα 5 η Χαρούλα και να σου!!!! το μισό νέο σιντί είναι έτοιμο.

ΘΕΛΩ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΩΡΑΙΟ ΔΙΣΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΟΥΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ LIKE NOW ΟΜΩΣ!

Ωδή στο χουζούρι

Χειμώνας, κρύο και αέρας που ξυρίζει
μα δες! εμένα η ψύχρα αυτή με νανουρίζει
Κουκουλωμένος στις κουβέρτες που αγαπάω
φόρμα, και φούτερ και χοντρές κάλτσες φοράω

Το μαξιλάρι είναι φλάφι σαν συννεφάκι
σε ότι του λέω, λέει ναι το γκομενάκι
το μυθιστόρημά μου δίπλα αν το θελήσω
με τέτοια ωραία πως να θέλω να ξυπνήσω...

Μα το ρολόι είναι αυστηρό πολύ
ξύπνα μου λέει, έχει έρθει το πρωί!
το σνουζ πατάω και βυθίζομαι ξανά
στου χουζουριού και του μωρού την αγκαλιά

"Θα κοιμηθώ" λέω "μόνο μια ωρίτσα ακόμα"
"το χουζουράκι είναι οξυγόνο για το σώμα
για την ψυχή είναι βαθιά, φρέσκια ανάσα
κι ας περιμένει η διευθύντρια η λαμάσα"

Περνάει η ώρα, εγώ κοιμάμαι σαν μωρό
όνειρα βλέπω ότι είμαι του έρωτα το ρω
μια ηρεμία νιώθω, μία γλυκιά γαλήνη
το σπαστικό το ξυπνητήρι μου την δίνει. (γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ)

Με τα πολλά, σηκώνομαι να πάω δουλειά
κάνω επιμέλεια ντύσιμο και μαλλιά
κατά τις 11 μπαίνω στην εταιρία
και η λαμάσα, φυσικά, τραβά υστερία

αλλά εμένα, η σακαφιόρα δεν με φτάνει
το χουζουράκι σαν τον Γκάντι με έχει κάνει
όλα περνάνε δίπλα και δεν με αγγίζουν
και η λαμάσα κ' η βοηθός της ας με βρίζουν.

Καλή βδομάδα σέξυ βγιούερζ!! άργησα σήμερα να ξυπνήσω, ωωωωωωχ, και πρέπει να κάτσω ως αργά σήμερα! χιχι!

Το σύνδρομο Tamta και γιατί αυτή η χώρα τρώει και τα μη παιδιά της

είμαι εχτές στο gay bar με χαρωπή τσουπωτή παρέα.

και συζητάμε για τα καυτά θέματα της εποχής, οικολογία, κρίση, πολιτική κατάσταση στην ελλάδα και τον κόσμο, διαμάχη δαρβινιστών και θεούσων και λοιπά και λοιπά.

και ενώ είμαστε βυθισμένοι στην πχιότητα, σκάει tamta στα ηχεία. Όπου όλοι παύομε να μιλούμε για να σεβαστούμε, ενός λεπτού σιγή, την μεγάλη ποπ ιέρεια.

Αφού συνερχόμαστε από τον σεβασμό και την ταμτοσύνη, φίλος, που φημίζεται για τις πχιοτικές του επιλογές και την θετικότητά του στην ζωή, λέει ατάκα:

"να σας πω κάτι; η Τάμτα είναι καταπληκτική και αν ήταν στο εξωτερικό θα είχε κάνει μεγάλη καριέρα!!!! διεθνή, ναι διεθνή!!".

εκείνη την στιγμή εμένα με πιάνει παράπονο πικρό.

και με πνίγει το δίκιο.

αποφασίζω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. και να διορθώσω την αχαριστία των αθρώπων.

"να σου πω" του λέω... "είσαι πολύ άδικος"

"εεεε;"

"είσαι, είσαι... δεν το συζητώ... γιατί μειώνεις την Τάμτα; ε;"

"εγώ;;;;;;;; ΓΙΑΤΙιιιΙΙΙΙΙιιιιι;;; Να πέσει φωτιά να με κάψει!!!"

"να σε ρωτήσω κάτι; η Τάμτα που έχει γεννηθεί;"

"ερμ... ερμ... Γεωργία..."

"ωραία.... Που κάνει καριέρα;"

"τι εννοείς;"

"ΜΗΝ ΥΠΕΦΚΕΥΓΕΙΣ γαμώ την μου!!! που κάνει καριέρα η Τάμτα ρε πούστη μου (κυριολεκτικά)"

"ερμ... ερμ.... στην Ελλάδα..."

"άρα; τι σημαίνει αυτό; σκέψου το λίγο....

ότι η Τάμτα ΗΔH κάνει διεθνή καριέρα!!! Η ΤΑΜΤΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΗΔΗ!

είναι επιτυχημένη στο εξωτερικό, στην Ελλάδα... έχει γεννηθεί στην Γεωργία... άρα.... Δ.Ι.Ε.Θ.Ν.Η.Σ. Κ.Α.Ρ.Ι.Ε.Ρ.Α."

όλοι σταματήσανε να μιλάμε για να κάνουμε reflect στην σκέψη!

και φυσικά δεν χρειάστηκε να πω πόσα ρησπέκτια εισέπραξα για την παρατηρητικότητά μου.

...επίσης ήθελα να πω ότι μου αξίζουν ρησπέκτια όχι μόνο λόγω της αποκατάστασης της δικαιοσύνης σχετικά με το πρόσωπο της Τάμπτα, αλλά και λόγω της γόνιμης χρήσης της διαλεκτικής μεθόδου του Σωκράτη.

και τέλος, Σάκη και Ιγκουάννα Βίσση φάτε την σκόνη της Τάμτας!

συζήτηση πρωί αγίου βαλεντίνου

ξυπνάω με ανεβασμένα τρυφερόνια, σούπερ ενισχυμένα συζητόνια και όρεξη (βγήκα εχτές και είδα κάτι φιλούς που χα καιρό και πέρασα ωραία και αλάφρωσε λίγο η διάθεσή μου που είναι γριππιασμένη, σχεδόν πνευμονία, το τελευταίο διάστημα).

Οπότε ποιος την πληρώνει όταν έχω ανεβασμένα επικοινώνια; ναι ναι, σωστά μάντεψες! ο άθρωπας μου, που είχε ξυπνήσει δίπλα.

Αφού το υποβάλλω σε ένα πρωινό ανελέητο ζούπηγμα/σφίξιμο/αγκάλιασμα/τραβολόγημα/πλάκωμα/ασφυξιαγγαλιά και βεβαιώνομαι ότι έχουν πέσει οι άμυνες κάνω το επόμενο βήμα.... αρχίζω "σοβαρή" κουβέντα.

γιώρζ τρούλη: Μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα καλημέρα χάπι βάλεντάηνζ μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα τέλεια μέρα μούμπλε μούμπλε μούμπλε μπλα μπλά

γκομενάκι (με τρέμουλο στην φωνή, έχει καταλάβει ότι του έρχεται θύελλα κουλής επικοινωνίας αλλά τι να κάνεις, αυτά παθαίνει μάτια του όποιος πολύ αγαπάει): καλημέρα, καλημέρα...

Όπως παρατηρείς αποφεύγει να σχολιάσει την αναφορά στον Άγιο Βαλεντίνο, εγώ όμως εκεί ακάθεκτος:

ΓΤ: (με κέφι Σάκη στην σκηνή της Γιουροβίζιον) μπλα μπλα μπλα μπλα ρομαντικόνια σούπερ ψηλά μούμπλε μούμπλε τρυφερόνια μούμπλε μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα κεριά μούμπλε μπλα μπλα ξες τι σκεφτόμουν;

Γ: ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ (δεν το είπε έτσι, αλλά έπιασα τον τρόμο στην φωνή χεχε)

ΓΤ: ...αν κάναμε παιδιά, έτσι τυχαία το λέω, πως θα τα λέγαμε;

Γ: σιωπ σιωπ σιωπ παρατεταμεν εντατίκ... σιωπ εντατικ σιωπ εντατίκ...

ΓΤ: έτσι μου πέρασε από το μυαλό, μην φάνταστείς ότι έχω σκεφτεί λεπτομέρειες (βαθιά ανάσα) το κοριτσάκι θα είναι με μαλλιά μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα και θα φοράει μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα θα του ψωνίζουμε από το gap Μανχάταν μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα ενώ το αγόρι μούμπλε μούμπλε μούμπλε μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα θα του μάθω ρώσικα και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα και θα κάνουμε μαζί κολύμπι όταν μεγαλώσει και θα γίνει πρωταθλητής....

Γ: αυτό είναι που σου πέρασε, ΑΠΛΑ, από το μυαλό και που να μην φανταστώ ότι έχεις σκεφτεί λεποτμέρειες;

ΓΤ: (αθώο σμίξιμο φρυδιού) ναι ναι, αφού το είδες και εσύ, δεν είχα κάτσει να το σκεφτώ αναλυτικά, γκουχου γκουχου, ΑΠΛΑ μία σκέψη έκανα...

Και έτσι αγαπημένε και σέξυ βγιούερ πήγε όλη η συζήτηση. Με τέτοιες εκρήξεις λογικής και ισορροπίας και ωριμότητας. Και έτσι έγινε και Αγίου Βαλεντίνου έμαθα δύο πράγματα:

Πρώτον ότι ο άθρωπας μου είναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ πολύ υπομονετικός μαζί μου!

και δεύτερον ότι τα παιδιά μας θα τα λέμε Άγγελο και Ζωή.

Άγγελος και Ζωή, ωραίος συνδυασμός ε;

καλά να περάσεις σήμερα σέξυ βιούερ - εντάξει δεν είναι γιορτή που θα μας λείψει αν λείψει, αλλά εμείς εδώ στο πρόβατο υποστηρίζουμε κάθε αφορμή για ανεβασμένα τρυφερόνια! για αυτό enjoy it.

επειδή ξέρω τι ερωτόνιο είσαι και ότι με αφορμή τον βαλεντίνο θα τον στενάξεις πάλι τον σομιέ....

(όχι ότι θες αφορμή για να μου πηδηχτείς αλλά τέλος πάντωω, ας μην τα συζητήσουμε ΤΩΡΑ τα αίσχη σου χιχιχιχι) μην ξεχνάς:

Σκλάβοι της εικόνας... ή αλλιώς, "Με αφορμή το Milk... και εξαιρετικά αφιερωμένο..."

Πήγα και είδα το Milk εχτές και με αφορμή την ταινία, αντί για "κριτική" και "αξιολόγηση", έφτιαξα ένα βιντέακι...



...το οποίο επιπλέον (με ένα σμπάρο δύο τριγώνια) είναι αφιερωμένο στην αγάππη μου (ναι, καλά διάβασες, με δύο πι, υπάρχει λόγος που χρειάζεται ακόμα ένα π η λέξη αγάπη) η οποία με ταΐζει σουβλάκια και πατάτες τηγανητές με ψωμί στο πεζοδρόμιο. σνιφ

το τραγούδι που ακούγεται είναι το ποστ λαβ της Άλκιστις, παλιό αγαπημένο του μπλόγκ αυτού αχ βαχ

Η πρώτη πραγματικά χρήσιμη κριτική της Σκόνης του Χρόνου του ΘόδωρΑ ΑγγελόπουλΑ

Επειδή η καταιγιστική δράση και τα state of the art fx της ίσως σε κάνουν να μην τους προσέξεις, σου εφιστώ την προσοχή σε 5 δεύτερους ρόλους της Σκόνης του Χρόνου, της νέας ταινίας του ΘόδωρΑ ΑγγελόπουλΑ (τι είναι αυτό με όλους τους κουλτουριάρηδες, αλήθεια, που βάζουν ένα α στο τέλος των ονομάτων, ειδικά όταν αναφέρονται σε συντελεστές ταινιών;).

Η αρραβωνιαστικιά του προδότη. Πρόκειται για μία τραγική φιγούρα που η μοίρα της συμβολίζει την μοίρα όλων μας απέναντι στις απειλές του θίασου και της περιπλάνησης στα χωράφια της ευρώπης. Ένας ρόλος-μεταίχμιο πάνω στην απελπισία του τέλους του αιώνα και τη διασταύρωση δύο όμορων πολιτισμών.

Ο μελισσοκόμος οδηγεί τον θεατή σε ένα ταξίδι μνήμης. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο και την ιστορία, βρέθηκε σε ένα λιβάδι με συνάχι προσπαθώντας να εξηγήσει ότι τελικά οι πολιτικές δυνάμεις συνθλίβουν τον άθρωπΑ διότι αγνοούν την εσωτερική του αρμονία. Μιλάει με συναρπαστικό τρόπο, θα έλεγα συγκλονιστικό, για το μισό 20ο αιώνα, τον αιώνα των επαναστάσεων, των ελπίδων και των ξεριζωμών. Από τη σκοπιά του σήμερα. Των διαψεύσεων και των αναζητήσεων. Θεωρώ πως είναι ένα μάθημα ιστορίας και συναισθημάτων. αν θέλεις.

Η μετανάστρια από την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία που έμπλεξε στα γρανάζια της ιστορίας με αποτέλεσμα να χάσει μάνα αδελφό πατέρα. Επιπλέον έχει βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να πρέπει να κάνει κατάδυση στα τρίσβαθα της ψυχής της για να δει πως η δολοφονία Κένεντη άλλαξε τα κουμουνιστικά κόμματα της Άπω ανατολής. Από ασήμαντος ανθρωπάκος στο χάος της ταλαιπωρημένης Ουκρανίας, μεταμορφώνεται σε μία τιμώμενη προσωπικότητα που κερδίζει αναγνώριση και αγάπη. Μέσα στη διφορούμενη γοητεία της νύχτας, η πλαστή ζωή μοιάζει όλο και περισσότερο αληθινή και η παγίδα στην οποία έχει πιαστεί διακρίνεται όλο και λιγότερο.

Ο πρώην λοχαγός του στρατού του Στάλιν που έπεσε θύμα στα γρανάζια της μηχανής των κοιλιακών και κάνει αμέριμνος κράντσης ενώ γύρω του η ιστορία ρημάζει τις ζωές των ανθρώπων. Το ιδεολογικό βάρος του ρόλου είναι πολύ μεγάλο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μια επιτομή της παγκόσμιας ιστορίας.

Η πρώην γενική γραματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος άνω Ηρώδου Αττικού, που έχασε την κάρτα μέλους του κόμματος με αποτέλεσμα να βρεθεί γυμνή και ευάλωτη μπροστά στις βροχές και τα όνειρά, τους σπαραχτικούς γάμους, τα εφήμερα χορευτικά βήματα, τους κλειστούς ορίζοντες, τις μελωδίες του ακορντεόν που διακόπτονται από τον πόλεμο, τα εξπρεσιονιστικά οράματα.

Ο μεγάλος αδελφός του μετέωρου βήματος του πελαργού. Πρόκειται για ένα ρόλο αποκάλυψη που σχολιάζει με μινιμαλιστικό τρόπο τον άθρωπα. Πρόκειται για ένα ρόλο που πρέπει να κοιτάξεις επί μακρόν πριν καταφέρεις να εισχωρήσεις μέσα του για να ξαναβγείς ξαναγεννημένος και γεμάτος γαλήνη.

είμαστε συννεοημένοι ή θα γίνει χαμός;

Τοματάκια και μουσούδια και ένας Ξανθόπουλος από την Αγγλία.

Να ένας πολύ πολύ πολύ ευφάνταστος τρόπος να διαφημίζεις τοματοπελτέ. Εμείς ακόμα δείχνουμε παιδάκια να ευχαριστούν την μαμά τους που μαγείρεψε (αλήθεια λέω, υπάρχουν ακόμα μαρκετινγκ νταιρέκτορζ προϊόντων για την κουζίνα που πάνε στην διαφημιστική τους και λένε "θέλω η καμπάνια μου να με παρουσιάσει ως το προϊόν με το οποίο η νοικοκυρά θα πάρει το μπράβο από τον άντρα τση και των παιδιών τση")....


Κάτι πολύ ωραίο ετοιμάζει ο ζωολογικός κήπος του Γουέλινκτον της Νέας Ζηλανδίας για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. τι άραγε; ... ... ...


και μία διαφήμιση αντίστοιχη με τον δικό μας ψευτοξανθόπουλο:

με τρέλα και με κορδέλα.

Ανασκόπηση ενός Σαββατοκύριακου

Τα ξημερώματα του Σαββάτου η αδελφή αϋπνία μου έκανε ένα μεγάλο δώρο. Με έμαθε να φτιάχνω [άσχημα χιχι] ταινιάκια με την μουσική που μου αρέσει και με φωτογραφίες της ζωής μου. Το πρώτο που έφτιαξα είχε soundtrack το καινούργιο τραγούδι των Pet Shop Boys που μου αρέσει τόσο όσο πάρα πολύ καιρό είχε να μου αρέσει τραγούδι τους. (εδώ το κατεβάζεις το τραγουδίδιον και διαπιστώνεις τι τέλειο είναι, μικρό έρλη αντοπτεράκι μου)

Το δεύτερο ταινιάκι που έφτιαξα, θα το δεις στο τέλος του ποστ. Ελπίζω να σου αρέσει.

Το βράδυ του Σαββάτου ήμουν καλεσμένος σε ένα σπίτι. Πέρασα ωραία, με ωραία παρέα και φροντίδα. Κόψαμε και πίτα. Δεν μου έκατσε το φλουρί. Όμως επειδή το φλουρί έκατσε στο κομμάτι του οικοδεσπότη, εκείνος αντί να κρατήσει το δώρο, που πολύ ευγενικά είχε αγοράσει για να δώσει σε όποιον κερδίσει, το έδωσε... σε μένα! γιες! (ήμουν ο μικρότερος της παρέας, πλας απείλησα αν δεν μου το δώσει θα σκοτωθώ και αυτό το εννοούσα εκείνη την ώρα).

Έτσι βρέθηκα με υπέροχο ριγέ γαλάζιο σετ γραβάτα, μανικετόκουμπα και μαντηλάκι για την επιστήθια τσέπη (εντάξει, αυτό δεν θα το φοράω).

Μετά το πάρτι πήγα σε ένα γκέη κλαμπ και με αφορμή αυτά που είδα σκεφτόμουν πόσο αδικία είναι που στην Ελλάδα αρχίζει και διαμορφώνεται μία πραγματικότητα ότι bear=άθρωπας που εγκαταλείπει τον εαυτό του, άσχημος, σαπιοκοιλιάς, με μαύρους κύκλους, που βρωμοκοπάει καπνίλα. Ε, λοιπόν καμμία σχέση. Τα bears είμαστε οι ωραιότεροι άντρες, ακόμα και αν δεν είμαστε σφίχτες... Μην σου πω ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή δεν είμαστε σφίχτες! - και αυτό απαιτεί θυσίες, να προσέχεις τον εαυτό σου, να κάνεις υγιεινή ζωή, μάνι, πέτι και να μην τον εγκαταλείπεις.

το ξαναλέω, Bear δεν θα πει αφημένος και παρακμιακός χοντρέλας. ασταδγιάλα πια.

Αυτή την βδομάδα επιβεβαιώθηκε ακόμα μία φορά αυτό που ήξερα πολύ καλά. Την έλλειψη καλού ύπνου όχι μόνο δεν την αντέχω σωματικά αλλά την πληρώνω ακριβά και ψυχολογικά. Όλη σχεδόν την βδομάδα κοιμόμουν αργά, γύρω στη 1, κάποιες μέρες το έφτασα και στις 2... την παρασκευή, δε, και το Σάββατο ξεπέρασα τις 4... Το αποτέλεσμα: Μία ανορεξία, μία κούραση μόνιμη, όλες τις τελευταίες μέρες. Και σήμερα το μεσημέρι ξύπνησα με μία διάθεση απερίγραπτα κακή. Και μία θλίψη μεγάλη. Και ενοχή που δεν προσέχω τον ύπνο μου και κούραση βαθιά αρχετυπική.

Αλλά "έσφιξα τα δόντια"... βγήκα από το κρεβάτι και κατάφερα να πάω ως το γυμναστήριο όπου έκανα 2600 μέτρα, και μάλιστα με σωστή, προσεκτική τεχνική και καλή ταχύτητα. Μετά, δόξα τω Θεώ, αισθανόμουν καλλίτερα, πολύ καλλίτερα.

Εκεί στο γυμναστήριο διαπίστωσα ότι μάλλον αυτόν τον καιρό νιώθω μοναξιά - άκου πως: ήταν ένας συμπαθητικός κύριος στην ηλικία μου που κολυμπούσε κοντά μου και έπιασα τον εαυτό μου να εύχεται να μου πιάσει κουβέντα, έτσι για να πω καμία μαλακία. Αυτό δεν μου συμβαίνει γενικά συχνά, παρά μόνο όταν κάπου έχω χάσει την μπάλα στην επαφή με τους ανθρώπους. Άκου τώρα. Πάντως, δεν (μου έπιασε).

Δεν έχω όμως παράπονο. Μετά το γυμναστήριο πήγα για φαγητό με μία συνάδελφο και είπα λέξεις μπόλικες. ...όμως... όμως, ένα πράγμα ρε παιδί μου που με πιάνει. Καμία φορά θα ήθελα να ταίριαζα περισσότερο με τους ανθρώπους που κάνω παρέα.

Γύρισα νωρίς στο σπίτι - και από τότε χαζεύω τηλεόραση, σερφάρω... επίσης , έφτιαξα και αυτό:



πολύ μου αρέσει! αλλά αυτό μάλλον δεν είναι αντικειμένικο, απλά έχω χαρεί που έμαθα κάτι καινούργιο. δατς όλ.

Γίναν και άλλα τις τελευταίες μέρες. Μερικά ήταν απογοητευτικά και στεναχωρητικά. Άλλα όχι. Στην δουλειά είμαι λίγο ανήσυχος, δεν ξέρω τι περιμένουν από μένα και αυτό με αγχώνει πολύ. Σε σημείο αγωνίας. Σύγκρουση: Από την μία δεν θέλω να φαίνομαι αδιάφορος, από την άλλη δεν θέλω να μοιάζω και σπασικλάκι. Δυστυχώς η προσπάθεια να κάνεις πράγματα προάκτιβλη παρεξηγείται - ή μπορεί να παρεξηγηθεί. Και έχω μπλέξει σε ένα περίεργο σχήμα, "θέλω αλλά φοβάμαι" από την μία, "φρενάρομαι αλλά ανασφαλιάζω" από την άλλη. Θα προσπαθήσω να βρω την ισορροπία και πιστεύω θα τα καταφέρω...

Τέλος, ανακάλυψα ένα ακόμα πάτερν συμπεριφοράς μου. Με ενοχλεί λοιπόν απίστευτα οι άνθρωποι να κρίνουν και να επικρίνουν συμπεριφορές που έχω αναπτύξει ως μηχανισμούς επιβίωσης. Παράδειγμα: είμαι σχετικά νευρικός άνθρωπος. Πρόσεξε, δεν είμαι νευρικός εναντίον ανθρώπων, αλλά είμαι γενικά στην τσίτα, δυστυχώς πολύ συχνά. Αυτό είναι αποτέλεσμα κάποιων αγωνιών που είχα, όπως όλοι σε ένα βαθμό, για πολύ καιρό και τις οποίες προσπαθώ να τις χειριστώ. Το καταφέρνω μέχρι κάποιο σημείο. Όταν κάποιος μου την πει επειδή είμαι νευρικός, λοιπόν, με πιάνει απίστευτη πίκρα και θλίψη και αδικία... και τότε επιτίθεμαι άσχημα. Σκέφτομαι αρνητικά, πόσο ανόητο είναι να σου λέει ο καλοπερασάκιας ότι είσαι στην τσίτα όταν δεν ξέρει την ιστορία σου ή ακόμα χειρότερα όταν την ξέρει... και πως αν εγώ ήμουν καλοπερασάκιας θα ήμουν σαν τον Γκάντι και άλλα τέτοια... Ή λέω "ρε πούστη μου, δικοί μου άνθρωπες είναι, δεν καταλαβαίνουν πόσο το "προσπαθώ"; Θα μου πεις, εγώ το προσπαθώ να καταλάβω τα αντίστοιχα των άλλων; Μπα, φοβάμαι πως μπα. Ενηγουέη όλα αυτά δεν τα λέω για να βγει κάποια άκρη, τροφή για σκέψη και μελλοντική μέριμνα είναι.

Πάντως οι άνθρωποι είναι περείργοι, to put it mildly. Και έχουν ατζέντες. Θυμάμαι πριν από μήνες πολλούς, είχαν έρθει κάτι γνωστοί μου στο σπίτι μου και είχαν βαλθεί να μου λένε πόσο κακό και αρνητικό είναι που [όταν είμαι με άλλους ανθρώπους και δεν έχω κακή διάθεση] προσπαθώ να τους κάνω να περάσουν ωραία, να γελάσουν, κάνω αστεία, ασχολούμαι μαζί τους, τους πειράζω κ.λπ. Προσπαθούσαν να με πείσουν λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί που είχα καλέσει στο σπίτι μου σου θυμίζω, ότι είμαι "πειραγμένος" που το κάνω αυτό. Στην αρχή είχα επηρρεαστεί πολύ, ευτυχώς όμως μετά κατάλαβα τη μαλακία και αντέδρασα και κάπως τα κατάφερα και τους έβαλα στην θέση τους. Μου έχει μείνει όμως η εικόνα, δύο άνθρωποι που ελάχιστα με ξέραν και δεν είχαν ιδέα για μένα, να προσπαθούν να με πείσουν ότι ένα από τα καλά χαρακτηριστικά που έχω είναι στην πραγματικότητα πρόβλημα. Άκου τώρα. Πάντως εγώ αν είχα τόσο πρόβλημα με την συμπεριφορά ενός άθρωπα δεν θα έκανα προσπάθεια να τον αλλάξω και να του την πω. Απλά δεν θα τον έκανα κομμάτι της ζωής μου. Aλλά τι ζητάω κι εγώ...

τέλος πάντων, ευτυχώς ξεμπέρδεψα με την τόσο ξένη από μένα άποψή τους για την ζωή. δυστυχώς όχι αρκετά νωρίς και όχι αρκετά αναίμακτα, αλλά ξεμπέρδεψα.

επίσης: αχ γαμώτο, έχω να απαντήσω σε σχόλια εδώ περίπου 2432425536366 χρόνια. υπόσχομαι να γίνω καλό παιδί. μην με ξεσυνερίζεσαι, ναι;

ας τελειώσω με χαρούμενη νότα. Έπαθα τρέλα με το τραγούδι που ακούγεται στην διαφήμιση του TOYOTA IQ (αν είχα λεφτά θα το έπαιρνα αυτό το αμάξι τώρα, ΤΩΡΑ, τώρα) το οποίο είναι το Empty Streets των Late Night Alumni (Seamus Haji & Paul Emmanuel Remix). άμα θες να το ακούσεις ιν ήτς φουλ γκλόρη κάνε κλικάκι εδώ. μιλάμε για τρελή κομματάρα, πληζ πληζ πληζ ντιτζέης οφ Άθενζ αρχινήστε να το παίζεται, ιτ ρόξ, μην είστε μικρά βλαχάκια.

Το τέλος μίας εποχής, το κλείσιμο ενός κεφαλαίου, λευκή σελίδα

(τέλος πάντων κατάλαβες τι εννοώ)

Χτες τελείωσα από την μαμά εταιρία κατά τις 7 και μίση και είπα να πάω μία βόλτα στο mall να χαζέψω κανένα ψωνάκι, να φάω κάτι και, αν μου κάτσει, να δω και κανένα σινεμαδάκι (μαλάκα τόσες μέρες δεν έχω καταφέρει να δω Bride Wars και αυτό είναι Α ΠΑ ΡΑ ΔΕ ΚΤΟ. Ασταδγιάλα, πάω και βλέπω όλες τις Μέρυλ και τους Φίντσερ και δεν βλέπω την ΜΙΑ ταινία που κανείς οφείλει να δει φέτος άμα ο άθρωπας δεν έχει τάση για την τέχνη από μικρός όσο και να διαβάσει μεγαλώνοντας κάγκουρας μένει τισκ τισκ τισκ - κλείσιμο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ παρένθεσης εδώ)

Τελικά δεν μου έκατσε το σινεμαδάκι, "δεν πειράζει" λέω εσωτερικό μονόλογο "ητσοκέη, νοπράμπλεμ, θα κάτσω να φάω λίγη πχιότητα στο Κεντάκοι Φράηντ Τσίκεν (υγιεινή διατροφή είναι το μότο μου) και θα πάω να χαζέψω κανένα βιβλίο".

Και όντως. Πήρα βραστά μπρόκολο, καρότα και σπανάκι, ψάρι βρασμένο στον ατμό εννοείται χωρίς πέτσα και γιαούρτι με μέλι από το KFC (γκούχ γκούχ, γκουχ σταδγιάλα κωλόβηχας) και αφού έφαγα έκανα μία βόλτα στα μαγαζία.

Και τι δεν είδα.

Cd που ζαχαρώνω καιρό, σε μισή τιμή (το limited best των Radiohead 10 ευρώ για παράδειγμα) βιβλία τέλεια σε προσφορά, όπως το λεύκωμα για το περιοδικό butt της Taschen, dvd του Αιζενστάιν (η τέχνη στο σινεμά που λέγαμε πιο πάνω). Και όλα αυτά, μόνο σε ένα μαγαζί...

Στο Glou είχε κάτι τέλεια καθημερινά πουλοβεράκια για την δουλειά που θα με έκαναν λεβέντη καλοντυμένο και χωρίς πολλές επιτηδεύσεις!

Στο Johnston's κάτι γαμώ τα πουκάμισα που αναδεικνύουν το σέξι κοιλάκι (έχω ακόμα ένα τέτοια πουκάμισο και το τι σεξάκοι έχει προκαλέσει δεν λέγεται)

Στο Intersport, δε, είχε τα ανδρικά μαγιό σε προσφορα (για την πισίνα).

Και όλα αυτά δε σε τιμές 50 τοις εκατό ή 40 έκπτωση, χμφ χμφ χμφ.

όμως... όμως.... όμως... λυγμ

ο παρατηρητικός διαβάτης της ζωής, θα έβλεπε ότι φεύγοντας από το μολ δεν κρατούσα τίποτε στα χέρια μου εκτός από το κράνος και την τσάντα μου.

Ούτε μία σακούλα. Ούτε ένα μικρό πακετάκι. Ούτε ένα απλό κατιτίς. ούτε κάν ένα διαφημιστικό...

Αν, δε, με πλησίαζε κανείς θα άκουγε πολλά κλάματα από την τσέπη που βρισκόταν το πορτοφόλι μου. Κλάματα λυγμώδη και έντονα.

Από ποιον; Από τις πιστωτικές μου κάρτες, οι οποίες δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ούτε μία φορά! Και σου θυμίζω ότι ήμουν στο mall. Πόσο πια πιο θιγμένη να νιώσεις, αν είσαι πιστωτική κάρτα, από αυτό; Εγώ αν ήμουν βίζα δεν θα την άντεχα τέτοια απόρριψη.

Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ... Γιατί δεν αγόρασα τίποτε αν και μου γυάλισαν τόσα πολλά πράγματα; Γιατί; E; τι ήταν αυτό που με έκανε να πιάνω διάφορα ωραία πράγματα και τελικά να μην προχωράω προς το ταμείο;

σκεψ σκεψ εντατίκ. ενδοσκόπ ενδοσκόπ εντατίκ.

τι μου συμβαίνει, εγώ που κάποτε με κοιτάγανε οι βιτρίνες και πεταρίζαν τα βλέφαρα από τον πόθο γιατί θυμόντουσαν τι πάρτυ κατανάλωσης είχαμε κάνει μαζί, εγώ που έχουν στενάξει μώλζ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ, την λεβεντομάνα του μωλ, με τις επιδόσεις μου στο γκαρνταρόμπινκγ;;;!!!

σούπερ σνιφ. σούπερ λυγμ.

τι μου συμβαίνει θέμου; Γιατί δεν μπορώ να αγοράσω; γιατί;

και μην βιαστείς να πεις ότι ήταν θέμα χρημάτων, κάθε άλλο, δόξα τω Θεώ! Από μετρητό ίσως να έχομε ένα lack, αλλά οι κάρτες μου έχουν περίπου 25 τοις εκατό περιθώριο κάθε μία.

Άρα τι ήταν γαμώτη μου τι; Δυνατότητα να ξοδέψω ύπηρχε... ωραία πράγματα που μου γυάλισαν βρήκα...

θέμου τι μου συμβαίνει; είναι ωριμότητα; είναι ρεαλισμός; είναι σοβαρότητα και προύντεντ σκέψειν;

...Xριστέ μου αν υποψιαστώ ότι αρχίζω και ωριμάζω θα φρικάρω εντελώς!!!

Θέμου, τώρα που θα βρίσκω χαρά αν όχι στην κατανάλωση; ΑΑΑααααργκ ααααργκ, θα πρέπει να κάνω ουσιαστικές σχέσεις με τους άλλους, όχι θέμου θέμου όχι όχιιιιιιιιιιιι όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι



(χεχε, σε ένα βαθύ, αλλά ΠΟΛΥ βαθύ επίπεδο, ικανοποιήθηκα λίγο, αλλά ΠΟΛΥ λίγο, με την όλη φάση, χεχεχεχε :-)))

Friday Bonus. Love etc. ειδικά για σένα pet shop boy!

Το έχουμε παιδιά. Το νέο Single των Pet Shop Boys που θα βγει στις 16 Μαρτίου.

Love etc - συνπαραγωγή με τους xenomania, την ομάδα παραγωγής που έκανε το Believe της Cher, Στανίση, Χαρούλα και άλλες.

εδώ το κατεβάζεις και το ακούς. ή μόνο το ακούς.

Ισορροπημένο σαν το πέταγμα ενός γερανού πάνω από τις λίμνες της Κίνας.

Γλυκό σαν έναν άντρα που χαμογελά κοιμισμένος πάνω στην πετσέτα του, σε μία παραλία της Δυτικής Πελοποννήσου. Το ελαφρό αεράκι κουνάει τις τριχούλες στο στήθος του...

Ενδιαφέρον σαν την πρώτη σελίδα ενός βιβλίου της Ούρσουλα Λε Γκεν...

Αποθέωση της ισορροπίας. υπέροχο. ποπ. σούπερ ποπ.

χίλιες φορές καλύτερο από τα πρώτα single όλων των προηγούμενων άλμπουμ τους.

εδώ το κατεβάζεις ή το ακούς.

μην ξεχάσεις να πεις ευχαριστώ που για να το βρω έφαγα τον κόσμο, ένα μπέηκον μάσρουμ μέλτ, ένα πακετάκι μπισκότα ορέο και μία μερίδα πατάτες με τυρί και μπέηκον.

too much of everything, is never enough... too much of everything, is never enough... too much of everything, is never enough... too much of everything, is never enough...

beautiful, but it hurts... beautiful, but it hurts... beautiful, but it hurts... beautiful, but it hurts... beautiful, but it hurts... beautiful but...

update: oh my Allah! έκανα και video clip για το τραγούδι.

ανφάκινμπιλίβαμπλ!

Εντάξει όμως, μην ειδοποιήσεις την Αμερικάνικη ακαδημία κινηματογράφου να μου στείλει το όσκαρ (ακόμα): μόλις απόψε, μερικές ώρες πριν, έμαθα να χρησιμοποιώ το μούβη μέηκα, και το κλιπάκι το έφτιαξα με ότι είχα στο ψυγείο, δεν είχα πάει σούπερ μάρκετ. Μερικές καλοκαιρινές φωτό, λίγα εφεδάκια, και το αρχείο του τραγουδιού. Α, και λίγο διάβασμα οδηγιών. Ωστόσο απαιτώ να γίνει ειδική μνεία και ρησπέκτ εντατίκ στον υπέροχα διακριτικό και σούπερ μέλοου εν σμούθ τρόπο με τον οποίο αλλάζουν οι φωτό... [χιχιχιχιχι συνονμωτίκ εντατίκ]

μαλάκααααααα έμαθα να κάνω ταινίες για το γιουτγούμπ!!! γιες! είμαι σούπερ χαρούμενος, τρέμε Φουρνιστάκη και Ευστρατιάδη!

δες και πες αν σου αρέσει (μην φρικάρεις αν κάποια στιγμή δεν μπορείς να δεις τίποτε - το τραγούδι το μαζεύουν σαν τρελοί από όπου ανεβαίνει οι τύποι από το Μάτριξ, γιατί υποτίθεται ότι θα έκανε πρώτη παγκόσμια μετάδοση στις 12 του μήνα... και σήμερα είναι 6 και ήδη έχει λικάρει... έχε χάρη που δεν είμαι κοτσομπολίο και δεν θέλω να σχολιάσ.... ε όχι δεν αντέχω, ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΒΛΑΧΑΚΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΒΡΙΣΚΑ!!!):

Τι κάνουν τα 5 παιδάκια του είσαι πχιο έξυπνος από ένα 10χρονο μετά το τέλος του γυρίσματος

Όπως ξέρεις αγαπημένε αναγνώστη το πρόβατισιους σου το αγαπημένο είναι στα μέσα και στα έξω της καλλιτεχνίας της τέχνης και του πολιτισμού.

Χρησιμοποιώντας τις υπέροχες μου διασυνδέσεις κατάφερα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να μάθω τι κάνουν τα 5 αξιαγάπητα παιδάκια του Ανταίνα μετά που σβήνουν τα φώτα του λατρεμένου τηλεπαιγνιδού "είσαι πχιο έξυπνος από ένα δεκάχρονο;".

Φυσικά για λόγους που έχουν να κάνουν με την πχιότητα, τον σεβασμό στην προσωπικότητα του ρομπότ, και την ελευθερία δεν θα σας πω πιο κάνει τι ακριβώς.... δεν θέλουμε να σπηλώσουμε υπολήψεις εξάλλου.

Φύγαμε.

Ένα από αυτά πέφτει σε τρελό τάντρουμ και δέρνει την μάνα του που δεν κανόνισε να του δώσει περισσότερο ερ τάημ ο καμεραμανατζής (πληρώνοντάς τον). Την βρίζει, την χτυπάει, της λέει ότι όχι 5% από το κέρδη του, ούτε καν 1% θα της δώσει, και θα φροντίσει να μην ξαναδουλέψει ποτέ ποτέ ποτέ ξανά ως ατζέντησα.Επίσης της λέει "τέτοιες μλκσ έκανε και ο άλλος και τον έδιωξα από το σπίτι και τώρα γυρνά από καπηλειό σε καπηλειό και σιγοτραγουδά καζατζείδη και λέει ότι τον ξέχασε το ίδιο το παιδί του. Γι αυτό πρόσεχε, εμένα η καριέρα μου δεν θα μου την τουτ εσείς!". Το έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αυτιά.

Ένα άλλο βλέπει λούπα λούπα λούπα ντιβιντί με την Μέρυλ Στρήπ για να ξεσηκώσει ακτιν τεκνίκζ γιατί πρέπει κανείς όταν ερμηνεύει να βάζει την ψυχούλα του και το λιθαράκι του σε αυτό το πράγμα που λέγεται ελληνικό τηλεπαιγνίδι. (πες το μου ότι δεν το πιστεύεις ότι η Μέρυλ θα μπορούσε να παίξει με απόλυτη επιτυχία μέχρι και 10χρονο ελληνάκι. 'Οχι πες το μου αν τολμάς.)

Ένα τρίτο σκίζεται και αρχίζει τα μασάζ και τα χάδια στην Αλιμπέρτη, της χαιδεύει τα μαλλιά, της λέει τι όμορφη είναι, πόσο της πάει η καζάκα που φοράει, πόσο δεν πειράζει που φέτος το πρωϊνό δεν πάει καλά, και λοιπά και λοιπά μπας και του δώσει μεγαλύτερο ρόλο και γενικότερα παρουσία στο πλάι της.

Ένα τέταρτο τρέχει στον ψυχολόγο του που τον έχει πάρει μαζί του να τον περιμένει στο καμαρίνι και του λέει ότι αισθάνεται ότι λόγω της τεράστιας καριέρας του (σέη γουότ??????) έχει χάσει την παιδικότητά του και την αθωότητα του και είναι απαράδεκτο διότι σήμερα που πήγε στην τράπεζα να σηκώσει κάτι λεφτά για να αγοράσει οβομαλτίνη του είπαν διάφορα παλαβά.

Και το πέμπτο παίρνει τηλέφωνο την Ντρου Μπάρημορ για να ζητήσει συμβουλές για αποτοξίνωση. Μετά παίρνει τηλέφωνο, ανώνυμα εννοείται, την Α-Μαρή Κοιργιακού και την απειλεί οτι αν δεν χωρίσει τον Μήνοα για να ξαναείναι διαθέσιμος, θα γίνει χαμός.


έλεος με τα μικρομέγαλα. έλεος.

κλικ στην εικόνα για φουλ γκλόρη. κλικ.

μετάνιωσα

θυμάσαι πριν από μερικές μέρες που σου είχα γράψει ότι είχα εγκαταλείψει έναν που είχε κλειστεί στο ασανσέρ για να μην αργήσω και χάσω τις διαφημίσεις και τα τρέηλερ στο σινεμά;

Φυσικά και θυμάσαι, δεν έχεις αλτσχάημερ!

Σήμερα το πρωί έμαθα τις συνέπειες της κίνησης μου και είναι πραγματικά τραγικές.

Έχω φρικάρει... εντελώς.

Βλέπεις, ο άνθρωπος που άφησα κλεισμένος στο ασανσέρ χρειάστηκε να περιμένει σχεδόν 2 ώρες μέχρι να τον βρει κάποιος και να ειδοποιήσει για να τον απεγκλωβίσουν. Και αυτό είχε μία σειρά από φρικτά αποτελέσματα.

Ο άνθρωπος βλέπεις εκείνη την στιγμή ανέβαινε στον 7 όροφο της πολυκατοικίας για να δει την μαμά του. Η μαμά του ήταν ετοιμοθάνατη από βαριάς μορφή σύφιλη και θα ξεψύχαγε από λεπτό σε λεπτό. Η καθυστέρηση είχε σαν αποτέλεσμα να μην δει για τελευταία φορά και να μην αποχαιρετήσει τον γιο της. Εξ αιτίας μου πέθανε πληγωμένη και πιστεύοντας ότι ο γιος της προτίμησε να πάει για μπύρες αντί να της κλείσει τα μάτια.

Εν τω μεταξύ, στο διαμέρισμα ήταν η σακαφιόρα αδελφή του αποκλεισμένου που βρήκε την ευκαιρία να επηρρεάσει αρνητικά την μητέρα της κατά του αδελφού. Έτσι ο άθρωπας όχι μόνο έμεινε μέσα στο ασανσέρ αλλά επιπλέον έχασε και την ευκαιρία να γίνει πλούσιος πλούσιος πλούσιος. Όλη την περιουσία της γριάς την έφαγε η κόρη.... Εξαιτίας μου έγινε μία τρελή αδικία εις βάρος ενός ανθρώπου.

Όταν τελικά κατάφερε ο άμοιρος και αλί αλί και τριςΆλή να απεγκλωβιστεί, και αφού ξέμπλεξε με το θέμα του θανάτου της μάνας του, πήρε το δρόμο να πάει στο σαββατιάτικο ραντεβού του. Λόγω της καθυστέρησης της τεράστιας που του είχα προκαλέσει έτρεχε στο δρόμο, με αποτέλεσμα να προκαλέσει ατύχημα με τραγικές συνέπειες. Ένα διπλό λεωφορείο, σχολικό νυχτερινού νηπιαγωγείου, ντελαπάρισε και σκοτώθηκαν 87 παιδάκια και δύο δασκάλες συνοδοί και ο οδηγός. Εξαιτίας μου ξεκληρίστηκαν τόσες οικογένειες.

Μία από τις μάνες των νεκρών παιδιών φλιπαρε τόσο άσχημα όταν το έμαθε, ώστε άρχισε να δέρνει την Μιμή Ντενίση ανεξέλεγκτα. Βλέπεις όταν ειδοποίησαν την γυναίκα βρισκόταν στο θέατρο Ηλήθια όπου παίζεται το τελευταίο έργο της Μιμής. Εξαιτίας μου έφαγε τρελό βρωμόξυλο η Μιμή. νάου δάτ'ς ρήλη άγκλη.

Ο άντρας αυτηνής που έδειρε την Ντενίση ήταν αρχηγός μίας οικολογικής οργάνωσης που προστατεύει τα δάση του Αμαζονίου. Με το που έγινε το όλο σκηνικό βρέθηκε σε στιγμή αδυναμίας ψυχικής και δέχτηκε να δωροδοκηθεί από μία μεγάλη εταιρία γκαζόν ώστε να αποσύρρει τις αντιρρήσεις του στο να γίνει γκαζόν ο τελευταίος πνεύμονας της γης. Εξαιτίας μου καταστρέφεται το περιβάλλον.

Ο Τζώρτζογλου που ήταν παρόν στον ξυλοδαρμό της Ντενίση, φρίκαρε και είπε ότι δεν θέλει να έχει σχέση με έναν χώρο γίνονται τέτοια πράγματα. Εγκατέλειψε το θέατρο οριστικά. Εξαιτίας μου έχασε ο πολιτισμός στην χώρα μας ένα μεγάλο κεφάλαιο.

εν τω μεταξύ θυμάσαι την αδελφή του τύπου που είχε αποκλειστεί η οποία του έφαγε όλη την περιουσία; (δες αρχή ποστ). Αυτή λοιπόν είχε ένα γιο ναρκωμανή ο οποίος πήρε τα λεφτά και πήγε και πήρε ένα τόνο άσπρη με αποτέλεσμα να πεθάνει από όβεντόουζ. Εξαιτίας μου ένας νέος αυτοκτόνησε και βρήκαν την καρδιά του μέσα σε ένα βάζο με σαπισμένα όνειρα.

Αυτός ο νέος είχε μία γκόμενα που δούλευε στο Μουσείο της Ακρόπολης. Αυτή μόλις έμαθε ότι της πέθανε το αγόρι της φρίκαρε πήρε ένα σφυρί και άρχισε να κοπανάει τον Ερμή του Πραξιτέλη και τον έφηβο των Αντικυθήρων αλλά και μερικά ακόμα πολύτιμα εκθέματα τα οποία διαλύθηκαν εντελώς. Εξαιτίας μου καταστράφηκε ένα σημαντικό κομμάτι της κληρονομίας μας της πολιτιστικής.

Φυσικά την συνέλαβαν και την σκότωσαν - ο πατέρας της φρίκαρε με την άδικη κοινωνία που δολοφόνησε μία νέα κοπέλα δημόσιο υπάλληλο και έριξε δηλητήριο στον Μόρνο το οποίο αυτή την στιγμή που μιλάμε έρχεται από τους σωλήνες της ύδρευσης να σου κάψει για πάντα τα σωθικά.

γάμησε τα μαλάκα. την πούτσισα . ευτυχώς που δεν το ξέρει κανείς το όλο σκηνικό.

Άκουσε ανώνυμε!

Ο ανώνυμος είναι εκνευριστικός... πολύ.

Πίσω από αυτόν τον μικρό βομβιστή του κόμεντ κρύβονται διάφορα δραματάκια:

"φίλοι" που δεν μπορούν να σου πουν κατά πρόσωπο ότι δεν σε γουστάρουν, ότι έκανες κάτι και τους εκνεύρισες

υποκριτές που αποσυμπιέζονται

φρικαρισμένα τρανςτζεντέρια που απλά έκανες το απλό και τίμιο πράγμα να τους πληροφορήσεις ότι δεν θέλεις άλλους νέους φίλους

"ανταγωνιστές του μπλόγκιν" που ζηλεύουν

αδελφές και παλληκάρια που σπάνε πλάκα

πρώην συνεργάτες που βρίσκουν ανοιχτές πόρτες να σε προβοκάρουν,

και χιλιάδες ακόμα περιπτώσεις.

Αλλά υπάρχει και μία κατηγορία ανώνυμων που πολύ την αγαπώ.

Είναι τυχαίοι διαβάτες του internet, που πέφτουν τυχαία στο πρόβατο. Δεν έχουν νήκνέημζ, δεν είναι ρέτζηστέρντ στο Γκούγκλ, στο γουώρντπρέσ, στο χουότεβα...

Απλά με μία υπεργλυκυτάτη κίνηση αυθορμητισμού πάτανε το κουμπί "σχολίασε" και γράφουν την δική τους αντίδραση σε αυτό που έγραψες!

Νάου, χάου κουλ ηζ δατ! Πόσο φοβερό και ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ βρίσκω ο άλλος να σπαταλάει το χρόνο του για να σου πει μία γνώμη!

Τις περισσότερες φορές η αντίδραση είναι θετική, (ναι ξέρω, ψων ψων εντατίκ) και αυτό είναι σούπερ κουλ εν όσομ! Τοταλη όσομ.

Ντάξει, όσο και να είναι κοινωνικά υποχρεωτικό να κάνουμε όλοι ξαφνικά τους ψευτοσεμνούς, είναι τέλειο να ανταποκρίνεται κάποιος θετικά σε κάτι που έχεις σκεφτεί, να σου λέει "μλκ είσαι μέσα στο μυαλό μου, έχεις δίκιο, τι δίκιο, ΤΡΙΚΙΟ, ΤΕΤΡΑΚΙΟ, ΠΕΝΤΑΚΙΟ!".

Επίσης σούπερ τέλειο είναι να σου λένε (σου θυμίζω ότι για λίγο είμαστε εκτός της ζώνης της ψευτοσεμνότητας) και "αχ ρε πρόβατο, σε διαβάζω και μου φτιάχνεις το κέφι, πόσο γελάω χαρωπά με τα γραπτά σου και είμαι και μονάρχιδος και πραγματικά έχω ανάγκη λίγη παρηγόρια".

Ευλόγ ευλόγ γεν εντατίκ, το ξέρω, αλλά η ειλικρίνια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Εξάλλου δεν είναι ψωνίστικο αυτό που λέω, αν ήταν ψωνίστικο τα εκατομμύρια ανθρώπων που αγόρασαν το σιντή μου, που ψάχνει τα σκουπίδια μου για να βρει ένα σουβενίρ και με λατρεύει γενικότερα, θα μου το είχε πει.

Το ίδιο όμως ωραίο και ενδιαφέρον είναι και εκείνοι που ανώνυμα σε "αδειάζουν". Και αυτό διότι σε αδειάζουν όχι επειδή δεν γουστάρουν εσένα και ψάχνουν αφορμή να σου την πούνε, ή επειδή "ζήλεψαν" τόσο πολύ αυτό που έγραψες ώστε να πρέπει να σου ρίξουν την προσβολιά, αλλά επειδή απλά, άκουσον άκουσον, δεν συμφωνούν με την άποψη που έχεις!!!!

Και όμως ρε πούστη μου υπάρχει και αυτό. Να μην έχει ο άλλος θέματα με κάτι που είσαι, κάνεις, μοιάζεις, αλλά να εξετάζει πέρα από προκαταλήψεις την ίδια την άποψη, την οπτική γωνία, τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα... Όχι, δεν μπορείς παρά να το παραδεχτείς, είναι πολύ χρήσιμο αυτό.

Για αυτό σου λέω, τους αγαπάω τους ανώνυμούς μου. Σαν το άτακτο παιδί του σχολείου, που ήταν απρόβλεπτο αλλά και νοστίμευε την μέρα, έτσι και αυτοί, στο κουνάνε λίγο το μυαλό, σου ανοίγουν, καμία φορά με το κακό, ένα παράθυρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε (εντάξει, ξεσκίστηκα στην κλισέ μεταφορά στην τελευταία πρόταση, σάμπαντη σουτ μη, έλεος!).

Και σου πετάνε και μικρά πολύτιμα βομβάκια γεμάτα έμπνευση.

Γι' αυτό σου λέω: Να τον αγαπάς τον ανώνυμο. Και να τον προσέχεις. Τα λάθη του να αντέχεις. Να νοιάζεσαι για αυτόν. Να τον αγαπάς! Και να τον προσέχεις...

Πι Ες 1: Μην λυσσιάξετε τώρα κάριες με τα ανώνυμα! Εννοείται ότι υπάρχει και μία επίβλεψη... ναι, να επιτρέπουμε στους ανώνυμους να εκφραστούν αλλά ενίοτε πέφτουν και τα διακριτικά, σιωπηλά σβησίματα, είπαμε να το κάνουμε σπάηση αλλά μην το γαμήσουμε εντελώς, να τρώγεται λίγο.

Πι Ες 2: Μετά από 4 χρόνια στα μπλόγκζ διακρίνω με απίστευτη ευκολία ποια σχόλια υποτίθεται για μπράβο είναι στην πραγματικότητα γεμάτα ζήλια και φθόνο. Σόρη, αλλά άη ντου. Δεν ξέρω τι περίεργη ικανότητα είναι αυτή, αλλά την σακαφιορέτ των σχολίων που την ώρα που σου γράφει σχόλιο "μεγάλε είσαι θεός", την ίδια στιγμή κλαίει από ζήλια και κάνει βουντού στο υπόγειου του σπιτιού της να σου καεί το μπλόγκ την αντιλαμβάνομαι με τα χίλια! Τι σταδγιάλα, έχουν ειδική γραμματοσειρά;... Ενηγουέη, δεν με πειράζει (και τόσο), απλά στο λέω για να ξέρεις αν είσαι από αυτές ότι σε έχω πιάσει... χιχιχι σόρη!

Πι Ες 3: και ναι... τώρα μπορούμε να επιστρέψουμε στον χώρο της ψευτοσεμνότητας.

Η σαμπάνια του φτωχού, το επίσημο πιοτί της ανθρωπότητας

Αχ αχ, όσο πιο περιττό είναι ένα πράγμα, τόσο πιο πολύ μαγεία πρέπει να σου πουλήσει για να σε ψήσει.

Οι δύο μεγάλες κυρίες της κόλας, η Κόκα που μας έκλεψε τους Ολυμπιακούς και η Πέπσι που μας έκλεψε το ΠΑΦΕΚΟΥΑ (παγκόσμιο φεστιβάλ κουλής αδελφής) το ξέρουν αυτό καλά. Εδώ και κανά δύο χρόνια έχουν επιδοθεί σε μία λυσσαλέα μάχη για να κερδίσουν τα μυαλά, αλλά κυρίως τις καρδιές του κόσμου.

Στην μάχη αυτή όλα επιτρέπονται. Και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα...

...τι βάζουν τσουκνίδες στο συρτάρι με τα σώβρακα της ανταγωνίστριας ώστε όταν πάει να φορέσει το βρακί της να πάθει φλύκταινα...

...τι κάνουν δραματικές, αιματηρές λασπομαχίες με μπικίνια...

...τι βγαίνουν στις εκπομπές του Μικρούτσικου και κατηγορούν η μία την άλλη για "τσούλα που πήγες να μου φας τον άντραααααα!"...

και άλλα, άλλα, εξίσου πρόστυχα!

Επίσης βγάζουν απίστευτα γαμάτες διαφημίσεις αφού έχουν διπλαρώσει τις καλύτερες διαφημιστικές εταιρίες του κόσμου (η Pepsi έχει την tbwa, ενώ η Coca Cola την Wieden and Kennedy, βλέπε θρύλος Nike, και την Crispin Porter Bogusky).

Ας δούμε από τρεις διαφημίσεις που έβγαλαν το τελευταίο διάστημα στην Αμερική για να καταλάβεις για τι μιλάμε.

Η κοκακόλα κάνει ρομαντισμούς. Ένα ρομαντικό αγόρι, ένα ρομαντικό ζουζούνι, σε συνάντησα στο λβάδ και ουρούσες στο πηγάδ:


Εδώ κάνει ακόμα περισσότερους ρομαντισμούς, και τους κάνει τέλεια. Αυτή η διαφήμιση έχει και κοινωνικό σχολιασμό, πρόσεξε την σκηνή με τον "σούπερ ήρωα" είναι... τολμώ να πω, συγκινητική!

Το τραγούδι είναι άπαιχτο! τέλειο. υπέροχο.

τι γίνεται όταν ρεύεσαι; ε;


Και περνάμε στην Pepsi. Μεγάλη κουφάλα κι αυτή, με απίστευτα έξυπνη στρατηγική.

Αυτή εδώ στην έχω ξαναδείξει στο παρελθόν, μου αρέσει πολύ αλλά με ενοχλεί κιόλας η χρήση του τείχους!
¨

Εδώ η στρατηγική είναι "πέπσι μαξ - η κόλα του άντρακλα του βαρύ και πρόστυχου". Αστείο είναι αλλά μέχρις εκεί. Σιγά μην σκίσεις κανένα τσαντάκι για αηλάηνερ.


και για τελευταία σου αφήνω την πιο φαρμακερή. Οραματική, καλοφτιαγμένη, με δύο πανάκριβους διάσημους πρωταγωνιστές, από τους οποίους ο ένας είναι ο Bob Dylan... μου αρέσει! πολύ! την χαζεύω.


Πριν αποφασίσεις ότι οι διαφημίσεις της κοκακόλας είναι καλύτερες από της πέπσι, έχει κατά νου ότι η Πέπσι αυτήν την στιγμή δεν μπορεί να κάνει κάποια πρόταση του τύπου "κόκα κόλα ίσον χάπηνες" διότι πρώτα πρέπει να ανατρέψει την βλαχοεικόνα που έχει. Αυτό προσπαθεί με αυτές τις μπενχουριάδες διαφημίσεις της.

Όταν το πετύχει, που θα το πετύχει με τόσα λεφτά που χώνει, με τέτοιο μπάτζετ μέχρι και την σικιά μπορείς να παρουσιάσεις ως σεμνή και τίμια και να σε πιστέψει ο κόσμος, τότε θα αρχίσει το κανονικό πανηγύρι. Πως άραγε θα απαντήσει στο "κοκακόλα ίσον ευτυχία;". Είμαι πολύ περίεργος να δω. Κάνω μαντεψιά ότι θα το πάει στο "togetherness". χμφ χμφ χμφ.