Friday, March 06, 2009

break free

Ήθελε να φύγει νωρίς την τελευταία μέρα στο γραφείο αλλά τελικά δεν τα κατάφερε.

Όχι πως τον ενόχλησε η καθυστέρηση. Το αντίθετο μάλιστα. Γιατί ήταν καθυστέρηση αγαπησιάρικη. Όταν έστειλε κατά τις 5 το mail σε όλη την εταιρία που έλεγε ότι η σημερινή θα ήταν η τελευταία του μέρα δεν το περίμενε να έχει τέτοια καταιγίδα από τηλεφωνήματα, επισκέψεις στο γραφείο του, από mail.

Βρέθηκε να έχει 10 άτομα στο γραφείο του να του λένε αποχαιρετισμούς και πόσο θα τους λείψει και να ρωτάνε τι θα κάνει και λοιπά και λοιπά...

Καθώς έβαζε το κράνος του και έβαζε μπρος την μηχανή ήταν συγκινημένος...

Όχι με τίποτε δεν το περίμενε να έχει τέτοια αντίκτυπο η αναχώρησή του. Σκεφτόταν, καθώς πάνω στο μηχανάκι πλησίαζε το Υγεία μέσα στην κίνηση, πόσο ασύνδετος ήταν ο σημερινός αποχαιρετισμός με τα τόσο αρνητικά συναισθήματα που είχε για την δουλειά και για όλους σχεδόν τους συναδέλφους του και με το πόσο του σκοτείνιαζαν τις μέρες του πολύ συχνά... και όμως τελικά να που πολλοί από αυτούς έδειξαν πραγματικά να στενοχωριούνται που θα τον έχαναν από συνεργάτη.

Έτσι είναι όμως η ζωή. Δεν βλέπουμε τον κόσμο όπως είναι.... τον βλέπουμε όπως εμείς ήμαστε. Είχε βαρεθεί την δουλειά και την εταιρία του, και αυτή η κακή διάθεση τον έκανε να βλέπει με αρνητικότητα και αντιπάθεια ότιτην αφορούσε, δηλαδή ακόμα και εκείνους τους συναδέλφους του που, όπως αποδείχτηκε, καθόλου δεν είχαν πρόβλημα μαζί του. "Ο ανικανοποίητος άνθρωπος γίνεται μεγάλη πηγή μιζέριας" σκεφτόταν όταν στο ύψος της Φιλοθέης άρχισε να βρέχει.

Γαμώτο, αν δεν είχε καθυστερήσει με τους αποχαιρετισμούς θα είχε γλυτώσει την βροχή. Δεν πειράζει όμως, από σήμερα δεν θα είχε πια λόγο να ανεβοκατεβαίνει καθημερινά την καταραμένη Κηφισίας, άρα θα ήταν πολύ σπάνιο να έπεφτε θύμα βροχής με το μηχανάκι του....

Η βροχή δυνάμωσε. Προς στιγμήν σκέφτηκε να σταματήσει κάτω από καμία γέφυρα της Κηφισίας, αλλά "έλα μωρέ τώρα" είπε "και να βραχώ τι έγινε"... Και συνέχισε την πορεία του.

Περνώντας έξω από το σινεμά στην γωνία Κηφισίας και Πανόρμου έσκασε ένα χαμόγελο μέσα από το κράνος του... Αναρωτήθηκε αν η ταινία του θα προβαλλόταν σε αυτήν την αίθουσα όταν θα ξεκινούσε η προβολή της. Και έδωσε υπόσχεση στον εαυτό του να θυμηθεί αυτή την στιγμή - που αναρωτιόταν αν η ταινία του, όταν ολοκληρωθεί και βγει, θα παιχτεί στην αίθουσα ...

Η βροχή εκεί, να πέφτει. Το καφέ του παντελόνι είχε αλλάξει χρώμα, σχεδόν μαύρο, από το νερό. Ήταν όλος μούσκεμα. Το μόνο στεγνό του κομμάτι ήταν το κεφάλι του που το προστάτευε το κράνος του.

Κηφισίας και Αλεξάνδρας ένας μαλάκας με ένα μίνι κούπερ πέρασε πολύ κοντά του στην προσπέραση και πέταξε πάνω του νερά... εκεί άρχισε να εκνευρίζεται πραγματικά, αλλά μετά θυμήθηκε ότι είχε πια την δυνατότητα να αγοράσει το δικό του Μινι Κούπερ και αποφάσισε να μην χαλάσει το κέφι του.

Τι ωραίες εκπλήξεις που ετοιμάζει η ζωή καμιά φορά. Πάνω που είχε αρχίσει να απελπίζεται και να το παίρνει απόφαση ότι θα περνούσε όλη του την ζωή χαμένος πίσω από ένα γραφειάκι, να γλυκαίνει καημούς μηδαμινούς και να προσπαθεί να ελέγξει τα απωθημένα του για επαγγελματική επιτυχία, δόξα και δημιουργικότητα που ποτέ δεν θα έρχονταν...

ω του θαύματος του τηλεφώνησαν από μία εταιρία παραγωγής για να του πουν ότι ένας μεγάλος σκηνοθέτης είχε διαβάσει μία ιστορία του σε ένα μπλογκ και ήθελε... να την κάνει ταινία!!! Κλασικά στην αρχή δεν το πίστεψε, νόμισε ότι του έκαναν πλάκα, όταν τελικά πείστηκε ήταν τόσο χαρούμενος που παραλίγο να τους πει ότι δεν ήθελε λεφτά.

Ευτυχώς πριν τους το πει, πρόλαβαν αυτοί και του είπαν πόσα λεφτά θα του έδιναν για να αγοράσουν την ιστορία και πόσα επιπλέον για να την κάνει σενάριο σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη. Κόντεψε να κατουρηθεί από τη χαρά του, πως έκανε ο Χορν σε κάτι παλιές ταινίες, ε έτσι!

Και πήρε την απόφαση... να παραιτηθεί από την δουλειά και να προσπαθήσει να αφιερωθεί στο γράψιμο. Καλύτερη στιγμή από αυτήν μάλλον δεν θα έβρισκε, τώρα υπήρχε το μομέντουμ, τώρα... "αν όχι τώρα, πότε - αν όχι εγώ, ποιος..." έλεγε και ξανάλεγε το μάντρα από μέσα του καθώς πλησίαζε την Ιπποκράτους, όπου έστριψε για να πάει προς το σπίτι του.

Τώρα πια ήταν βρεγμένος για τα καλά, σαν να τον είχαν βουτήξει στη θάλασσα, ανησύχησε λόγο για το κινητό του, πρέπει να είχε γίνει μούσκεμα στην τσέπη του, γαμώτο γαμώτο. ευτυχώς σε λίγο έφτανε στο σπίτι του...

Πάρκαρε, κατέβηκε από το μηχανάκι, καθώς περπατούσε προς την είσοδο της πολυκατοικίας του πλατς πλατς έκαναν τα παπούτσια του...

Λέρωσε την είσοδο της πολυκατοικίας, λέρωσε το ασανσέρ, όταν έφτασε στην είσοδο του διαμερίσματος του άνοιξε την πόρτα και χωρίς να προσωρήσει παραμέσα άρχισε εκεί, στο όριο του διαμερίσματός του με το χωλ της πολυκατοικίας να βγάζει τα βρεγμένα του ρούχα.

όταν γδύθηκε και έμεινε με το σώβρακο (κι αυτό βρεγμένο) μπήκε στο σπίτι, και αφού έκλεισε πίσω του την πόρτα προχώρησε προς την γωνία του δωματίου για να ανάψει το πορτατίφ . ήταν τόσο χαρούμενος, επιτέλους η τελευταία μέρα στην δουλειά είχε τελειώσει, είχε μπει σε άλλο επίπεδο πια, σε άλλο, και τώρα θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μείνει σε αυτό, να ζει από το γράψιμο, να μην σπαταλά τις δυνάμεις του, να ασχολείται με πράγματα που του αρέσουν, να γράφει, να γράφει, να γράφει...

Αναρωτιέμαι ακόμα αν πρόλαβε να καταλάβει ότι τον χτύπησε το ρεύμα. Αναρωτιέμαι αν και πόση ώρα μεσολάβησε από την ώρα που πάτησε τον διακόπτη του φτηνού νορβηγικού πορτατίφ μέηντ ην τσάηνα μέχρι να πεθάνει. Εγώ εύχομαι να πέθανε ακαριαία, προσεύχομαι, τα βράδια που τον σκέφτομαι, να πέθανε πριν καν το σώμα του χτυπήσει το πάτωμα, πριν καταλάβει τίποτα, ότι την ελευθερία που πίστευε ότι είχε κατακτήσει δεν την είχε κατακτήσει, ότι η ηλεκτρική εκκένωση είχε προκαλέσει χαλάρωση του σφικτήρα του και ότι είχε χεστεί.

Τον βρήκαμε 4 μέρες μετά. Μπήκα μέσα στο σπίτι του με την αστυνομία. Το σπίτι βρωμούσε σκατίλα και αποσύνθεση και μούχλα από τα ρούχα που είχαν στεγνώσει διπλωμένα εκεί που τα είχε αραδιάσει. . Τα σκατά είχαν ξεραθεί πάνω στο σώβρακό του. Με έπιασε μία μαλακία και ήθελα να κρύψω αυτήν την εικόνα από τους δύο αστυνομικούς που ήταν μαζί μου, άκου τι χαζά σκεφτόμουν, ο άλλος πέθανε έτσι ηλίθια μόνο 36 χρονών και εγώ σκεφτόμουν μην τον δουν χεσμένο.

33 comments:

€lisavet said...

Δεν είναι αλήθεια ε? :(

Anonymous said...

ti..

Hfaistiwnas said...

ΦΑΚ...
αληθινό είναι Πρόβατε;
Είναι χτύπημα της μοίρας άγριο..

chaos_onion said...

Α εντάάάάξει. Ούτε εσύ είσαι καλά. :-*

τσούτσουρος said...

re si pote sinevi ayto?

Anonymous said...

Ωραία ιστορία πρόβατε

(μην κοιτάς που δε γράφω, θυμάμαι να περνάω από τη γειτονιά σου...)

30άρης

bunnysuicides said...

γαμώ, το ξερα πως κάτι στραβά θα πάει. ωραίο πρόβατε!

Anonymous said...

προβατακι,ελπιζω να μην ειναι αληθινο :(

apparos said...

αν είναι αντίο σε κάποιο φίλο, τα συλλυπητήρια μου.

Anonymous said...

η αξιοπρέπεια είναι μεγάλο πράγμα. αν το σκεφτείς είναι το μόνο πράγμα που "έχουμε" και μας χαρακτηρίζει. όλα τα άλλα έπονται ή περιστρέφονται γύρω απ' αυτή. (οι σαμουράι προτιμούσαν το χαρακίρι, παρά να πεθάνουν αναξιοπρεπώς.)
τα σκατά δεν είναι αξιοπρεπή. και δεν αξίζουν καθόλου στον 36χρονο.

Anonymous said...

(!!)kala grafeis apsoga~

Anonymous said...

αχχ μόλις ερωτεύτηκα το μπλογκ σου.
(αλήθεια.)

*Νινέτα* said...

Καλημερούδια λατρεία!
Πές μου οτι οντως σου
έγινε τέτοια πρόταση και
απλά στο τέλος
το μαλάκισες...


Φιλί:))

Anonymous said...

εχεις πολυ μεγαλη φαντασια προβατο
αυτο με συμφερει να πιστεψω.

Anonymous said...

πάνω που ήμουν έτοιμη να σηκωθώ να αρχίσω να χορεύω για τα καλά νέα που νόμιζα ότι σε βρήκανε....

Αιθεροβάμων said...

Πρόβατε, ειλικρινά ελπίζω απλώς να οργίασε η φαντασία σου για άλλη μια φορά...

jg said...

afou pige eutuxismenos....xestike gia ta ypoloipa, no pun intented (?)

Anonymous said...

ωραια ιστορια.μακαρι να τη δει καποιος να τη κανει ταινια!αλλα γιατι το κανες τραγικο το τελος?ναι πεθανε ενας 36 ετων αλλα αξιζε λιγη αξιοπρεπεια στο θανατο.
μακαρι να μην ειναι αληθινο μονο.

Soraya said...

e den einai thema aksioprepeias vre paidia, an den sunevaine auto me ta sk@t@ tha htan analhthofanes mias kai akrivws auto ginetai se tetoies periptwseis...
dunath istoria!mpravo(elpizw na einai dlds...)
mpeeeee...

turigr said...

Θλιβερή ιστορία αλλά πολύ καλό σενάριο. Εύγε, προβατάκο!
υ.γ. Ελπίζω να μην είναι αληθινή!

Anonymous said...

Ειτε ειναι αληθινό ειτε ψεύτικο , ειναι πολύ θλιβερό! Και για να πω την αλήθεια τη δική μου αν ειναι αληθινό, ειναι τραγικό. Αν ομως ειναι ψεύτικο, ειναι πολύ λυπητερό.Τι ωφελει και ποιόν ?
d.o.w.

Anonymous said...

Eimoun sigouros gia thn katalixh, vevea to perimena kapou kifisia kai alexandras na ton mazevei kanenas tarifas...alla kai apo kinezikh priza ok den einai kako!!

Toulahiston efige me thn veveotita pws eixe ta ar...ia na kanei afto pou ithele sthn zwi tou...Posoi apo emas argopethenoume pisw apo ta grafiakia mas???

fieryfairy said...

αν είναι αληθινό, τα συλληπητήρια μου καλέ μου.

αν δεν είναι, ρε ουστ που μας τρόμαξες! Πάντως ενδιαφέρουσα η ιστορία, η ματαιτότης των πάντων και της ζωής και το πιο ωραίο για μένα εκεί που νόμισε ότι είχε κατακτήσει τη ζωή, αλλά η ζωή είχε άλλη γνώμη. Αν το δεις σαν ύβρι και τιμωρία, μοιάζει και με αρχαία τραγωδία, no?

Tanila said...

Ξεκολλάτε ρε!
Είναι δυνατό ποτέ κανείς να διάβασε το μπλογκ του πρόβατου και να θέλει να τον βγάλει στο κλαρί... εεε. παρντόν, να θέλει να τον κάνει ταινία;
έλεος ρε! Φυσικά και δεν είναι αληθινό.

ένας said...

Τα συγχαρητήριά μου!!!
Τους έβαλες όλους ν αναρωτιούνται!!!
Μπράβο για την ιστορία σου και διπλό μπράβο για το "χέσιμο".

Provato said...

elisavet όχι δεν είναι αλήθεια, μην ανησυχείς... :-)

ανώνυμε τι;

hfaistiwnako δεν είναι αλήθεια. αλλά μήπως δεν έχουν συμβεί χειρότερα στην ζωή;

chaos τι σχέση έχει μωρέ το καλά με αυτά που γράφουμε; ε; xxx

tsoytsoyre ποτέ. αλλά μήπως δεν έχουν συμβεί χειρότερα στην ζωή;

Provato said...

30άρη ευχαριστώ πολύ! :-))

στιφαδούλη θέγκζ παλ.

ανώνυμε δεν είναι αληθινό, αλλά μήπως δεν έχουν συμβεί χειρότερα στην ζωή;

appare ενδιαφέρουσα προσέγγιση, δεν έχω σκεφτεί αν όντως είναι αποχαιρετισμός σε κάποιον... σκεψ σκεψ σκεψ.

τίνα η αναξιοπρέπεια δεν έχει καθόλου να κάνει με το αν κάποιος χέστηκε... ή τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να κάνω σύνδεση ανάμεσα στο χέστηκα και στο είμαι αναξιοπρεπής επειδή χέστηκα. για κάνε εξπλέην...

Provato said...

αννα λολ θέγκζ ρε συ, χεχε!

Νινέτα ντον γουώρη δεν μου έγινε πρόταση. χεχε

Θεία μου ναι έχω... σχεδόν τόσο μεγάλη όσο κι εσύ αγάπη. :-))

chichi είδες πως το χάλασα στο τέλος, χεχε!

αιθεροβάμων ακριβώς αυτό έγινε χεχε

Provato said...

αχ ρε pov είσαι τόσο αγαπημένα τουίστεντ! ζετέμ μαν! :-))

guideline ε όχι και αναξιοπρέπεια επειδή χαλάρωσε ο σφικτήρας του, μη με κουφάνεις!!!! και όχι, δεν είναι αληθινό αλλά μήπως δεν έχουν συμβεί χειρότερα στην ζωή; :-)

thank you dear vivi! καλά τα λες για τον σφοκτήρα...

turigr ευχαριστώ πολύ μαν! (όχι δεν είναι αληθινή...αλλά μήπως δεν έχουν συμβεί χειρότερα στην ζωή;)

dow τι να σου πω τώρα, δεν ξέρω τι ωφελεί... αρονό... μπεεε

Provato said...

yianni/pefki ευχαριστώ για το φηντμπακ μαν. και, αχ, πόσοι από μας αργοπεθαίνουμε πίσω από τα γραφειάκια μας, πόσοι...

fieryfairy μην ανησυχείς δεν είναι αληθινή θέγκζ πάντως, χεχε στην έφερα χεχε...

τανίλα δεν θα σου δώσω τι χαρά να σε βρίσω, χαχαχαχα το κάνουν άλλοι αυτό.

σουίτα θέγκζ α λατ, χεχε

apparos said...

Πες μας ΤΩΡΑ τι χειρότερο έχει συμβεί!

Anonymous said...

Μ' αρέσει πολύ το μπλογκ σου και να το ξέρεις. Αλλά το φινάλε ήταν ευκολάκι, σόρι δλδ, αλλά δράμα για το δράμα itself (που αν γνώριζες τον φίλο μου τον Τασούλη θα το ήξερες το κόνσεπτ δράμα/αξιοπρέπεια στα πιο περίεργα σημεία/cinema verite/και πάλι δράμα, αλλά ενιγουει). Οι αμερικάνοι το λένε sensationalizing και you are way above that.

Provato said...

appare αν θες να μάθεις κοίτα γύρω σου χεχε

τζέλα άσε τα "ευκολάκια" και τα "ξεκολλάκια", όλο αυτό που μου λες είναι στο μυαλό σου και μόνο εσύ το καταλαβαίνεις, εγώ πάντως όχι. μην προσεγγίζεις με σχετικισμό ένα τόσ υποκειμενικό πράγμα