Ου γιε, ου γιε, ου γιε

Ου γιέ, α σέ! (δηλαδή: ooh yeah, I say...)

Παρασκευή απόγευμα κατά τις 5 φεύγω του σκοτωμού από την δουλειά για να προλάβω να έρθω στο σπίτι.

Στο σπίτι, όπου φτιάχνω βαλίτσα μέσα σε 5 λεπτά, κάνω μπάνιο και κατεβαίνω αστραπή στην γωνία Καλλιδρομίου Ιπποκράτους για να ανέβω στο αυτοκίνητο.

Στο αυτοκίνητο, που το οδηγεί ο φίλος μου ο Β. που είναι απίστευτα αγχωμένος διότι η ώρα είναι 7 και 20 και το πλοίο φεύγει στις 8 κ μισή από το Λαύριο.

Στο Λαύριο όπου φτάνουμε πολύ γρήγορα, ο δρόμος δεν έχει καθόλου κίνηση, και έτσι καταφέρνουμε να βρισκόμαστε στις 8 και 10 μέσα στο καράβι.

Στο καράβι διαβάζω τις τελευταίες σελίδες από την ελληνική έκδοση του Brokeback Mountain της Anne Proux και αρχίζω πια σιγά σιγά να χαλαρώνω καθώς πλησιάζουμε στην Τζιά.

Στην Τζιά, στην Κορρησία, μας περιμένει η παρέα μας - σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο όπου τρώμε τις πιο φρέσκιες και σέξυκουλ πατάτες τηγανιτές που έχω φάει ποτέ ο πούστης.

Ο πούστης σαν πουλάκι κοιμήθηκα την Παρασκευή το βράδυ - και ας κοιμήθηκα σχεδόν στρωματσάδα, και αφού προηγουμένως πέρασα από βουνά και λαγκάδια και χωματόδρομους και πέτρες.

Οι πέτρες στην παραλία ακριβώς κάτω από το σπίτι είναι ζεστές και καίνε. Δεν με προετοιμάζουν καθόλου για το πόσο κρύο είναι το νερό της θάλασσας και το εγκεφαλικό που θα πάθω όταν βουτήξω όλο άνεση και κουλνεζ.

Κούλνες είχα όμως μετά, που πήραμε το φουσκωτό και πήγαμε για μπάνιο στις Κολώνες της Κύθνου. Καθόμουν στην πλώρη του σκάφους με γυαλί ρέημπα και κοιτούσα το νερό να φεύγει κάτω από το σκάφος και τα άλλα σκάφη δίπλα μας και αισθανόμουν σαν να ταξιδεύω στο σούπερ διάστημα.

Σούπερ το διάστημα που πέρασα στις Κολώνες στην Κύθνο.Μα τι παραλιάρα είναι αυτή; Όνειρο. Και αν ήταν γεμάτη σκάφη η θάλασσα, δεν πειράζει γιατί τα σκάφη ήταν γεμάτα γκομενάκια. Και αυτό το φως του Αιγαίου είναι ό,τι πιο απίστευτο υπάρχει στο σύμπαν - έκανα μακροβούτια, πότε μέσα στο φως , πότε μέσα στα νερά, του Αιγαίου.

Το Αιγαίο, όμως όσο και να με γοήτευσε δεν μπόρεσε να με κάνει να ξεχαστώ. Έχουμε και δουλειές. Έτσι σήμερα το μεσημεράκι πήραμε το καράβι από την Τζια και γυρίσαμε στην Αθήνα, για να ρίξουμε και εμείς την ψήφο μας.

Την ψήφο μας την ρίξαμε, αλλά και που την ρίξαμε τι καταλάβαμε; Μου φαίνεται τόσο μάταιο όλο αυτό το πράγμα, ουφ. Από την άλλη δεν μπορώ να κατεβάσω και τελείως διακόπτες και να αδιαφορήσω, αισθάνομαι ότι αφού έχουμε εκλογές, ωφείλω στον πρόγονο που έχυσε το αίμα του να πάω να ψηφίσω. Ακόμα και αν ψηφίζω όχι κάτι που με εκφράζει ακριβώς αλλά αυτό που μου φαίνεται λιγότερο φρικτό.

Φρικτό κάψιμο στους ώμους και την πλάτη. Σαν να με τσιγάρισες πάνω σε καυτή πέτρα για πετρομπάρμπεκιου. Τέλειο; Τέλειο!

και τώρα σε χρειάζομαι σέξυ βιούερ: αν υπολογίσεις ότι έκανα μπάνιο χτες το πρωί στον Ορκό, μετά μπάνιο στις Κολώνες, μετά μπάνιο στην θάλασσα της Κορρησίας και μετά ακόμα μία βουτιά στο Καμπί κατά τις 8 το βράδυ, δεν είναι σούπερ δίκαιο να λέω στον κόσμο που με ρωτάει ότι έχω κάνει 3 μπάνια για φέτος ήδη;

εγώ υπολογίζω για ένα μπάνιο το σημερινό και 2 τα χτεσινά. άρα 3 μπάνια. σωστά; τι λες; (για να μη σου πω ότι θα μπορούσα να πω ότι τα χτεσινά μπάνια πιάνουν για 3 όμως έχει χάρη που είμαι σεμνός και ποιοτικός...)