Προβατοσυζήτηση αληθινό περιστατικό συμβαίνει τώρα

Είμαι στον καναπέ και κλαίω με μαύρο δάκρυ λόγω του θανάτου του Michael Jackson.

(μην με ρωτάς γιατί, beats me, συσσωρευμένη θλίψη μάλλον που βρήκε καλή αφορμή να βγει, φυσιολογικά πράγματα)

σνιφ σνιφ κλαψ λυγμ σομπ σομπ λυγμ λυγμ σνιφ

Ταυτόχρονα τρώω καρπούζι, γιαμ γιαμ γιαμ γιαμ, και σουβλάκια και μπέηκον μάσρουμ μελτ (καλά οκ ομολογώ, αυτό το τελευταίο νοητά μόνο).

Δίπλα μου το γκομενάκι, τρώει και αυτό καρπούζι - και πότε πότε γυρίζει και με κοιτάζει απορημένο που έχω πλαντάξει στο θρήνο και σταυροκοπιέται και σκεψ σκεψ: "πάει σου λέει τρελάθηκε αυτός, ok everybody lay down on the floor and keep calm, ευτυχώς έχω ασφάλεια ζωής για παρανοϊκούς δολοφόνους".

Με τα πολλά αποφασίζει να αντιδράσει...

- Αμάν μου λέει, πως κάνεις έτσι! Λες και πέθανε και κανένας σημαντικός... έλεος, ρηλάξ μπόι! Άσε δε που ούτε που σου άρεσε ο μακαρίτης! Δύο χρόνια τώρα, ούτε μία φορά δεν σε είχα ακούσει να μιλάς γι αυτόν!!!!

εγκεφαλικό εγώ: ΟΜΗΤΖΗ! ΤΙ ΑΚΟΥΣΑΝ ΜΟΛΙΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ;

- Τι είπες; Δεν είναι σημαντικός ο Michael Jackson; Καλά, δεν ντρέπεσαι καθόλου; δεν σέβεσαι τίποτε; Τίποτε; Αυτιά δεν έχεις; Μπλα μπλα αυτός που μπλα μπλα μπλα όταν μπλα μπλα που μπλα μπλα μπλα τόσα χρόνια μπλα μπλα μπλα Billie jean μπλα thriller μπλα μπλα εκατομμύρια πωλήσεις μπλα μπλα μπλα και τα βίντεά του μπλα μπλα μπλα.... Ξεχνάς ότι αν δεν ήταν αυτός θα ήμασταν ακόμα σκλάβοι στην Καρολίνα, στην φυτεία του Μπάρμπα Μπεν να μαζεύουμε πιλάφι σπυρωτό;

Με κοιτάει μη καταλαβαίνοντάς Χριστό! Λογικό, που να πάει το μυαλό του ανθρώπου ότι μπέρδεψα τις μειονότητες!!! λολ

- Ποιοί; μου λέει.

Συνειδητοποιώ το μικρό λαθάκι, το τόσο δα, και κάνω να τα μαζέψω...

- Ουπς, σόρη, από την λύπη, μπέρδεψα τις δύο αδικημένες κοινωνικές ομάδες...

και, αφού φάω ακόμα μία τσιμπιά από το καρπούζι μου ξαναλέω:

- τους μαύρους και εμάς, δηλαδή... χμφ χμφ χμφ χμφ...

Εκείνη την στιγμή, το γκομενάκι, από το σοκ μάλλον, κάνει μία απότομη κίνηση με το πιάτο του και του πέφτει ένα κομμάτι καρπούζι στο πανταλόνη του.

- Ο σήτ!

Δράττομαι της ευκαιρίας:

- Καλά να πάθεις, του λέω! Καλά να πάθεις. Σε τιμωρεί ο Μάηκολ που είπες ότι δεν ήταν τίποτε σπουδαίο! Όμως, επειδή ήταν πραγματικά σπουδαία ψυχή, σνιφ σνιφ σνιφ, σε τιμωρεί με έναν τρόπο καλόκαρδο και γλυκό. Σου ρίχνει καρπούζι στη βερμούδα! Για να μάθεις κ να καταλάβεις τι άθρωπας ήταν....

οκ. νομίζω πρέπει να βάζω σιγά σιγά αγγελία για καινούργιο γκομενάκι. αυτό ακόμα τρέχει.

ΥΓ:
Έχω στα χέρια μου νέα Ζυράννα "Το πάθος χίλιες φορές"! Ήταν να βγει Δευτέρα αλλά το βρήκα σήμερα στην Πολιτεία! Εννοείται το τσίμπησα! Yes! Έτοιμος για κατάδυση στον μαγικό κόσμο της (αφού όμως τελειώσω το βιβλίο που διαβάζω, δεν αφήνουμε βιβλία στην μέση, κλαίνε!).