Sunday, August 09, 2009

Το γλωσσάρι της Ζυράννας Ζατέλη


εντάξει, δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που η Ζυράννα Ζατέλη βγάζει ένα βιβλίο γίνεται μεγάλο γεγονός. Γράφουν για αυτό πριν βγει, γράφουν για αυτό την μέρα που βγαίνει, γράφουν για αυτό αφού βγει... γράφουν γράφουν γράφουν για αυτό - κ με το δίκιο τους. Και επειδή ο γιόρζ τρούλη δεν κατούρησε στο πηγάδι κ είμαι άθρωπας κ εγώ, θα γράψω κ ο ίδιος. εμ τι.

Βλέπεις, σέξη βιούερ, τα βιβλία της Ζυράννας δεν είναι απλά βιβλία. Είναι ολόκληροι κόσμοι, κ μάλιστα κόσμοι μεγάλοι, ζουμεροί, με πολλά κρυφά συρτάρια κ αναπάντεχες γωνιές κ σκαμπανεβάσματα στη διάθεση (εκεί που διαβάζεις κάτι λυπητερό, σκάει μία αστεία ατάκα κ σού 'ρχεται γέλιο - ή εκεί που περιγράφεται μία εύθυμη στιγμή, λέει ο ήρωας μία φράση κ θυμάσαι την μαύρη προϊστορία του κ σε πιάνει μία στεναχώρια...).

Διάβασα το Πάθος Χιλιάδες Φορές, το τελευταίο βιβλίο της Ζατέλη, στις διακοπές μου. Ναι, ναι στις διακοπές. Δηλαδή σε ξαπλώστρες πουτανομπάρ (beach bar) στα Χανιά, κ από πάνω μου να ακούγεται σε λούπα "α νο γιου γουόντ μη, α, γιου νο α γόν ΤΣΑ, ου!" και ξανά μανά "α νο γιου γουόντ μη, γιου νο α γόν ΤΣΑ!", κ σε παραλίες με παιδάκια που ουρλιάζαν/τσιρίζαν κ ελληνάρες που μιλάγανε στο κινητό κ τους άκουγε όλη η παραλία κ το μισό νησί... αλλά παρ' όλες τις οχλήσεις, εγώ δεν μασούσα. Συνέχιζα κανόνικά το διαβάσμ διαβάσμ εντατίκ, μία βδομάδα μου πήρε να τον ετελειώσω τον τόμο-τούβλο. Που είναι παράδοξο, γιατί θα ήθελα να κρατούσε περισσότερο, αλλά για να το καταφέρω αυτό θα έπρεπε να το διαβάζω πιο αργά, δηλαδή να μην το διαβάζω, πράγμα που δεν έπαιζε.

Σου λέω, άμα σου πάει αυτό το βιβλίο, είναι αδύνατον να το αφήσεις για οποιονδήποτε άλλο λόγο παρά μόνο επειδή κουράστηκες από το πολύωρο διάβασμα κ θες να ξεκουραστείς - ή επειδή έχεις κάπου να πας κ δεν είναι σωστό να είσαι καλεσμένος κ να έχεις φέρει το βιβλίο σου να το διαβάσεις στο ξένο σπίτι.

Μου έκανε εντύπωση το πως όλες οι αναφορές στο βιβλίο βασίζονται σε μία σκηνή του μόνο, την "επιστροφή των νεκρών" για να παραβρεθουν σε ένα δείπνο... δεν είναι αυτή η πιο δυνατή σκηνή του βιβλίου, με τίποτε δεν είναι, κ σκέφτομαι ότι μάλλον αναφέρονται τόσο πολύ σε αυτήν διότι απλά είναι η πρώτη κ δεν βρήκαν χρόνο να διαβάσουν παρακάτω τις επόμενες. σπάνκ ποπουλίνο σε όλους τους κριτικούς.

Άσε δε που η επιλογή της συγκεκριμένης σκηνής σαν "πρεσβευτής" για το βιβλίο του δίνει μία γκρανκινιονίλας που δεν την έχει, δεν την έχει με τίποτε, χαρά ζωής είναι όλες οι ιστορίες που διαβάζεις κ ας υπάρχει ένας θάνατος κάθε 15 σελίδες, τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή. έτσι.

Δεν είναι λοιπόν αυτή η ιστορία η δυνατή ιστορία του βιβλίου, έχει πολλές άλλες πολύ πιο δυνατές κ ζουμερές. Κ αν και είναι "αυτοτελής" σε ένα βαθμό, ωστόσο όλες μαζί συνθέτουν αυτό που είναι το βιβλίο αυτό... τι είναι;

H εξιστόρηση της παιδικής ηλικίας κ της εφηβείας της Λεύκας, που ίσως να είναι η ίδια η συγγραφέας, ίσως κ όχι, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η Λεύκα είναι πολύ περίεργο παιδί, που κάνει πράγματα ανεξήγητα. Κάποια από τα οποία εξηγούνται στο βιβλίο, κάποια όμως δεν εξηγούνται. Εννοείται ότι τα πολύ βασικά, αυτά που αποτελούν ακρογωνιαία λίθο της ιστορίας φωτίζονται πολύ καλά...

Μου αρέσει πάρα πολύ η τεχνική της Ζατέλη να εξιστορεί ένα συμβάν, κ να το ξαναεξιστορεί πιο μετά αλλά από την οπτική γωνία ενός άλλου ήρωα, που μπορεί να μην ήταν καν παρών ας πούμε, απλά να το άκουσε, ή να το ονειρεύτηκε. Αυτό είναι πολύ, πολύ φοβερά γαμάτο κόλπο. έπεσα κ πήρα το φοβερά ρησπέκτια.

Αν θελήσει κανείς να εξετάσει την μυθοπλασία του βιβλίου με αυστηρότητα κ να αναλύσει χαρακτήρες κ κάποιες πράξεις τους, ίσως να βρει χάσματα κ κενά... "πως βρέθηκε ένα χωριατόπαιδο να αγαπά έτσι κ τόσο πολύ τα γραψίματα;" ας πούμε είναι η ερώτηση που έπιασα τον εαυτό μου να με βασανίζει στο σπίτι, στην εκδρομή, στο αυτοκίνητο... δεν πειράζει όμως, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ας είναι κ τα βιβλία.

δεν θα σου πω τι κ πως, γιατί θα είναι μεγάλο σπόηλερ, αλλά το βιβλίο φλερτάρει με ένα εξαιρετικά, εξαιρετικά "απαγορευμένο" κ ταμπού θέμα. Αφού το έχεις διαβάσει όλο κάποια στιγμή πιάνεις τον εαυτό σου να συνειδητοποιεί τι διάβασε κ λες "όμιτζη, αυτό είναι απίστευτο, δεν είναι δυνατόν να διάβασα μία ιστορία που συνέβη/δεν συνέβη αυτό...". δεν λέω περισσότερα, θα σου χαλάσω την έκπληξη.

Οι ζωόφιλοι θα το λατρέψουν το βιβλίο 874320331406788958648 φορές περισσότερο από τους υποδέλοιπους. Εγώ, που δεν είμαι κ ιδιαίτερα να αγαπώ τα ζώα, συγκινούμαι από τον τρόπο που αυτά αντιμετωπίζονται στο βιβλίο.

Η ιστορία με την Μαργώ την ειδική επί των βοτάνων είναι απίστευτα συγκινητική. δεν ξέρω γιατί κ πως αλλά με άγγιξε απίστευτα πολύ. Το τέλος της έχει μία "κραυγή", άλλο πράγμα...

Όπως όλα τα βιβλία της Ζυράννας έτσι κ αυτό είναι μεγάλη απόλαυση για όποιον χαίρεται να φτιάχνει κ να ανακαλύπτει λέξεις. Καταρχήν, τα ονόματα των βασικών ηρώων είναι παλαβά κ περίεργα κ πειραγμένα. Ο Ζαφείρης γίνεται Ζάφος, ο Τριαντάφυλλος γίνεται Ντάφκος, ο Αναστάσης γίνεται Σέρκας. Είναι πια σχεδόν κόλπο που όλοι οι αναγνώστες της Ζατέλη ξέρουν. Όταν μιανού ήρωα το όνομά του πειράζεται, τότε αυτόν τον ήρωα τον συμπαθεί η συγγραφέας κ τον έχει για βασικό!

Όμως μεγαλύτερη απόλαυση από τα πειραγμένα ονόματα, είναι οι δεκάδες μισο-άγνωστες λέξεις που χρησιμοποιεί η ΖΖ. Μα τι περιπέτεια κ αυτή, να διαβάζεις αμέριμνος κ ξαφνικά να σου σκάει μία λέξη μπροστά στα μάτια σου, εντελώς άγνωστη αλλά με γνώριμο ήχο!!! Συνήθιζα να προσπαθώ να μαντέψω από τα συμφραζόμενα τι είναι πολλές από αυτές τις λέξεις. Κ ως ένα μικρό τρήμπγιουτ προς την ΖΖ να μερικές που έγραψα σε ένα σημειωματάριο όσο διάβαζα, σημείωσε σε παρακαλώ σέξυ βγιούερ ότι δεν είμαι 100% σίγουρος για τα νοήματα τους τα ακριβή, από τα συμφραζόμενα βγάζω τι μπορεί να σημαίνουν:
μινυρίζει - παραμιλά
αλλαξοφεγγιά - το έντονο ξάφνιασμα
ολόκορμα - με όλο το σώμα
Θελξικάρδιο - γλυκό άραγε; δεν ξέρω τι να πω...
κασκαρίκες - οι φάρσες, οι πλάκες
πισωκέντι - αρονό
απόσιγος ολοφυρμός - αρονό
σινί - το ταψί; το κουτί; αρονό ακριβώς
πολύματη - αυτή που έχει πολλά μάτια (πολύματη ουρά παγωνιού)
το αγκαίο - το wc, ναι, ναι, το wc, μάλλον από το αναγκαίο βγαίνει
το σνίχι - ο αυχένας, το πάνω της πλάτης
παιπάλη - η ομίχλη, η σκόνη, τι από τα δύο; μήπως τίποτε, αλλά κάτι άλλο;
δυσλαλιά - δυσκολία στην ομιλία
μπεντένια (του κάστρου) - οι πύργοι του κάστρου, ή πολεμίστρες...
τσικιτόνης, το δρολάπη - ο δρυοκολάπτης, ο woody woodpecker
δήλη - δεν έχω ιδέα, επίθετο είναι
το ξυλάλογο είναι το φέρετρο - γιατί μας πάει στην άλλη πλευρά, φτου φτου μας
τα κάτια - μονάδα μέτρησης, είναι το ένα κάτι; χου νόουζ.
σόλοικο - αρονό, μάλλον παράξενο σημαίνει, περίεργο
δορκάδα - αρονό!
παραπόνεση - σαφές το σοφόν, τα παράπονα
το ριπίδι - ριπή, μάλλον
σολοίδικη στάση, αριστοκρατική - έλα μου ντε...
η κότσινα - η ξύλινη φυλακή
χλόασμα - η αναστάτωση, η φασαρία
χειρόκτια - κάποιο είδος εργαλείου είναι αλλά δεν ξέρω τι
βουβόσκυλος, κρυφοδαγκωνιάρης - τι ωραία λέξη η δεύτερη, αναφέρεται σε σκύλο και κατ επέκταση σε ύπουλο άθρωπα, ή γεγονός/φαινόμενο που γίνεται αργά κ κρυφά
τσουτσουκλέρια - αρονό...
ξενεχώνω - ξεθάβω τον νεκρό
τα απονυχίσματα - αυτά που πέφτουν όταν κόβεις τα νύχια
βαρδαλαμπούμπας - μάλλον ο αντίχειρας
το τσιγέρι - αρονό.

και να φανταστείς ότι αυτές δεν είναι ούτε οι μισές από όσες μυστήριες λέξεις υπάρχουν. (αν ξέρεις καμία στα σίγουρα τι θα πει, πες μου, ναι;)

Το βιβλίο τελειώνει με την ηρωίδα να είναι στα κατώφλι των 20 ετών της κ να "εξαφανίζεται" από το χωριό της για να πάει στην μεγάλη πόλη. Είναι λίγο απότομο το τέλος, σε κάνει να σκέφτεσαι "μα τόσο μελάνι χύθηκε για φαινομενικά λίγοτερο σημαντικά γεγονότα στην ζωή της Λεύκας, το φευγιό της από τον τόπο της κ την μεγάλη της αγάπη μου το λες με μία παράγραφο 10 γραμμών ρε Ζυράννα, γουανταφάκ;" αλλά μετά σκέφτεσαι ότι κατά πάσα πιθανότητα στο επόμενο βιβλίο αυτά που θες να εξηγηθούν, θα εξηγηθούν.

Το τέλος είναι εξίσωση, κ τι φοβερή εξίσωση: εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ηρωϊδα, η Λεύκα + εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ηλικία, στα 20 της + εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εποχή, στις αρχές της δεκαετία του 70 = η αρχή του τελευταίου βιβλίου της τριλογίας το οποίο, ο γιες ο νόου, θα περιμένουμε 8 χρόνια για να το πιάσουμε στα χέρια μας... χμφ χμφ χμφ. Αυτός είναι ακατανίκητος Κληφ Χάνγκερ.

Μην με ρωτήσεις αν να το διαβάσεις το βιβλίο. Αν δεν το βρεις εσύ κ πρέπει, για κάποιο λόγο, να το διαβάσεις, θα σε βρει εκείνο. ξέρω τι σου λέω.

για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. πιο εργάτης συγγραφέας από την ΖΖ δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στην ελλάδα. Αν είσαι επίδοξος συγγραφέας, δεν νομίζω ότι θα βρεις πιο εμπευστικό γραπτό από γραπτό της ΖΖ.

43 comments:

Hfaistiwnas said...

Έχω ακούσει τα καλύτερα και μου την έχουν προτείνει πολλές φορές.. αλλά ακόμη δεν έχω διαβάσει κάτι δικό της..

Litanie des Saints said...

Τώρα να το πω; Θα το πω κι ας με κοιτάξετε με οίκτο και περιφρόνηση - δεν μου αρέσει η Ζατέλη, δεν μου αρέσει σας λέω! Τις επίσημες κριτικές τις ακούω και λίγο βερεσέ, πάντα ήμουν καχύποπτη απέναντι σ' αυτούς που πληρώνονται για να κρίνουν τέχνη, πιο πολύ εμπιστεύομαι την κριτική του αναγνώστη.
Ένιγουέι, πάμε στις λέξεις:

απόσιγος ολοφυρμός: ολοφυρμός είναι ο θρήνος, απόσιγος είναι ο σιγανός/βουβός, υποθέτω

δήλη - μήπως είναι η φανερή; κατά το πρόδηλος

σόλοικος είναι ο ανάρμοστος, το λέμε και για τα συντακτικά λάθη (π.χ. αυτή η φράση είναι σόλοικη)

δορκάδα - το ζαρκάδι

Αυτά και τα φιλιά μου, σε οχτώ ωρίτσες την κάνω για τον Παράδεισο επί γης εξοπλισμένη με το Vanity Fair για μπιτς μπουκ (ματαιότις ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότις).

lastlines said...

κασκαρίκιες πάντως λέμε χαιδευτικά τις απαταιωνίες :)

lastlines said...

εεεε..μπεεεε απατΕωνιές...ζέστη...

"Αισθηματική ηλικία" said...

το συνολο των περίεργων λέξεων που καταγράφεις ειναι ντοπιολαλιές μακεδονίτικες.
η ΖΖ ειναι εξαιρετική .


ζέστη επίσης

Neverlandean said...

Κασκαρίκες τις λέμε και στο χωριό μου ομγ τι συγκίνηση!!

Και για το πισωκέντι κάπου πάει το μυαλό μου. :P

Giannis said...

προβατακο χαρα στο κουραγιο σου, που μπορεις να συγκεντρωνεσαι στη θαλασσα, οταν γυρω σου γινεται ενας μεγαλος χαμος!!!

Το τελευταιο της βιβλιο που διαβασα, το μαυρο γατο ή καπως ετσι, σε μορφη διηγηματων εκανα πολυ καιρο να το τελειωσω, γιατι ηθελα την ψιλο-ησυχια μου, και γιατι στο καπακι το ξαναδιαβασα!!!!

Anonymous said...

χειρόκτια είναι τα γάντια

ΗarryTsopanos said...

Μ'αρεσει που ενω ολοι μας εχουμε το νου μας στις παραλιες και στα μπανια,εσυ μας προετοιμαζεις για ενα ζεστο φθινοπωρο και χειμωνα.
Α! ναι μην το ξεχναμε ερχονται τα Χριστουγεννα συντομως.

ΣΑΥΡΑ said...

το τσιγερι ειναι το σπλαχνο.

κόκκινο μπαλόνι said...

έχω διαβάσει μόνο την "περσινή αρραβωνιαστικιά" και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση. Είχα πάθει δε και την εξής ζημιά: το είχα διαβάσει μαζί με το "η κυρία Κατάκη" της Καρυστιάνη και επειδή είναι και τα δύο με αυτοτελής ιστορίες έχω λίγο μπερδεψει ποια έγραψε ποια ιστορία! Θα το ξαναδιαβάσω! Και πάω να αγοράσω σήμερα κιόλας το καινούριο. Αν και πρέπει να πάρω και το "Και με το φως του λύκου επανέρχονται".χμφμχμμμ....
Θα δω...έχω και άλλα στη σειρά!

Ιφιμέδεια said...

Δεν το τέλειωσα ακόμη το βιβλίο και ευτυχώς που δεν γράφεις κανένα σπόϊλερ με το φόβο στην καρδιά σε διάβαζα!!!

Είναι πολύ καλό, αλλά μέχρι στιγμής βρίσκω ανώτερο το προηγούμενο (και μου μένουν καμιά 200ριά σελίδες, ελπίζω να αλλάξω γνώμη)

Βρίσκω απαράδεκτες τις συνεντεύξεις όπου ο/η δημοσιογράφος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο και φαίνεται! Εγώ θα είχα ένα σωρό σχετικές ερωτήσεις να κάνω στη θέση τους. Ουστ λοιπόν!

(και ολίγες ερμηνείες)
Θελξικάρδιο - αυτό που θέλγει την καρδιά

το σινί - το ταψί λαμαρίνα

παιπάλη - η σκόνη

το δρολάπη - το εξηγεί η ίδια ότι είναι η υδρολαίλαψ (ύδωρ+λαίλαπα)

το ριπίδι - το ριπίδιο, η βεντάλια

Ιφιμέδεια said...

Παρεμπιπτόντως έχω διάβασει ό,τι έχει γράψει η Ζ.Ζ...

wilma said...

Χμμμμ με βάζεις σε σκέψεις. Δεν είχα κολλήσει με προηγούμενο βιβλίο της, αλλά λέω να δώσω άλλη μια ευκαιρία ειδικά μετά από τη συγκεκριμένη παρουσίαση.

Καλά, φοβερή ιδέα αυτό με τις λέξεις! από ότι βλέπω φάγαμε κόλλημα να τις βρούμε!

Ντεμης said...

Εξαιρετικό ποστ, εξαιρετική συγγραφέας! Έχω διαβάσει πολλά βιβλία της, ως και τα μικρά "Ὁ δικός της ἀέρας" και "Οἱ Μαγικές βέργες τοῦ ἀδελφοῦ μου".
Θα ήθελα να ρωτήσω: είναι αυτό το δεύτερο μέρος της τριλογίας "Μέ τό Παράξενο ὄνομα Ραμάνθις Ἐρέβους"; Ἀκολουθεί δηλαδή το παλιότερο "Ὁ Θάνατος ἦλθε Τελευταίος"; Γιατί το έχω αγοράσει επτά χρόνια τώρα και δεν το έχω διαβάσει από φόβο μήπως πάθει η γυναίκα κάτι εν τω μεταξύ και μας αφήσει ξεκρέμαστους! (χτύπα ξύλο) Το τρίτο μέρος δηλαδή να το περιμένουμε σε άλλα επτά χρόνια;.... Κάπου είχα διαβάσει πως βγάζει βιβλίο ανά επτά χρόνια, "με τον ρυθμό που γεννούν τα ελάφια"!

Anonymous said...

μινύρισμα: μιξόκλαμα βρέφους, μεταφορικώς : κλαψούρισμα, κλαψομούνισμα, γκρίνια

θελξικάρδιο: αυτό που θέλκει της καρδιά, αξιολάτρευτο

απόσιγος ολοφυρμός: βουβό σπάραγμα

σόλοικο: συντακτικώς λάθος, εξ ου και σολοικοσμός, βγαίνει από τους κατοίκους της πόλης Σολοί της Κύπρου, που ήταν αγράμματοι άνθρωπες και τα μιλάγανε τα ελλήνικος τσάτρα πάτρα

δορκάς: το θηλυκό ελάφι

τσιγέρι ή τζιέρι:(τουρκ)σπλάχνα, εντόσθια, μεταφορικώς σπλάχνο μου!

Ερώτηση: είναι η συνέχεια του βιβλίου ο Θάνατος ήρθε τελευταίος;

Φιλιά, Βρουνχίλδη

Tanila said...

Σωστές οι διορθώσεις των αποπάνω μου, γι'αυτό και συμπληρώνω μόνο:

"το αγκαίο - το wc, ναι, ναι, το wc, μάλλον από το αναγκαίο βγαίνει"

ΟΧΙ αλλά είσαι κοντά. Το "αγγείο" ή "αγγειό" ήταν παλιά το καθήκι και προφανώς το αγκαίο είναι παραφθορά του.
ναι, πάλι για σκατά μιλάω

Anonymous said...

ειχα διαβασει παλια το ''και με το φως του λυκου επανερχονται'' αλλα μπερδευτηκα με τα πολλα ονοματα και την πλοκη. Για το καινουριο,αφου γραφεις τοσο καλα λογια,θα δω,ισως το προσπαθησω.Να προσθεσω στο λεξιλογιο οτι η λεξη κάτια σημαινει στρωσεις και χρησιμοποιειται οταν διπλωνουμε ενα αντικειμενο π.χ. διπλωνω μια πετσετα στη μεση,αρα ειναι δυο κατια.

Tanila said...

το ριπίδι - ριπή, μάλλον
OXIIIII η βεντάλια
τα κάτια - μονάδα μέτρησης, είναι το ένα κάτι; χου νόουζ.
Ανώνυμε δεν είναι παραφθορά της οκάς;
το τσιγέρι - αρονό. Ούτε ‘γω, αλλά θα μπορούσε να είναι παραφθορά από το τζιέρι που σημαίνει «καρδιά μου», «σπλάχνο μου»
πισωκέντι – αρονό. Είσης ούτε ‘γω αλλά θα μπορούσε να είναι τρόπος κεντήματος. Υπόθεση κάνω, ταιριάζει από τα συμφραζόμενα;

Και δεν έχω διαβάσει καν το βιβλίο!
Το Συμπέρασμα της ημέρας: Πρόβατε είσαι μια αμόρφωτη βλαχάρα

Anonymous said...

tanila,οχι,το κάτι δεν εχει σχεση με την οκα.Δηλωνει τις στρωσεις οπως εγραψα πιο πριν,απανταται και στον ενικο-το κατι- και χρησιμοποιειται και μεταφορικα π.χ. εγινε δυο κατια απο τον πονο δηλ διπλωθηκε στα δυο απο τον πονο

Anonymous said...

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ, ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΚΥΡΙΩΣ, ΠΑΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΜΕ ΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΗΘΙΣΗ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΕΙΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΩΝ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

sCaTterBraiN said...

υποθέτω ότι δε θα σου αρέσει η ερώτηση, μπατ αη νιντ του νόου, αν έπρεπε να προτείνεις ένα βιβλίο της ζζ, ποιό θα ήταν σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις:
α. αναγνώστης με ασθενή μνήμη που δε μπορεί να συγκρατήσει πολλά ονόματα
β. αναγνώστης που θέλει (ένα κάποιο) χάπι εντ
γ. αναγνώστης που διαβάζει κάπως επιπόλαια / γρήγορα
δ. όλα τα παραπάνω

και μη μου πεις ν' αφήσω τα δύσκολα και να διαβάσω stephenie myers ή κάποιο άρλεκιν, πληηηζ...

Anonymous said...

χουμ....
πρωτη φορα διαβσα ΖΖ τοτε...επι εποχης 01 που την ειχανε πολυ στα χαη..και ηταν το 1 της?
Με το φως του λυκου...κτλπ κτλπ
καλο ηταν το χα διαβασει με πολυ ενταση και θυμαμαι μαρεσε αλλα δεν θυμαμαι τι εγραφε!
που ειναι κακο αυτο!
μετα αποπειραθηκα να διαβασω το Μοιραϊδα? Που παντα μου θυμιζε Αιμοραϊδα ο τιτλος αλλα τελος παντων ..
και εδω σταματαει το χωρις ειρμο κομεντ μου
εν κατακλειδι..
πως τη διαβαζεις την ψυχασθενικια τη θανατολαγνα θεε μου.....!
ΠΩΣ!!!!

Anonymous said...

Έχει ζήσει επαρχία η Ζατέλη;

Έχω διαβάσει τους Λύκους ξανά και ξανά, πάνε χρόνια, θυμάμαι όλη την πλοκή με λεπτομέρειες, τους χαρακτήρες σαν να ναι ζωντανοί μπροστά μου, ολόκληρες φράσεις από τους χαρακτήρες...ίσως επειδή έχω μεγαλώσει σε χωριό, πραγματικό χωριό, νιώθω τους χαρακτήρες της σαν συγχωριανούς μου:

Η Πέρσα με τα στριφτά τσιγάρα της, ο Χριστόφορος με τις τρεις γυναίκες, ο πανέμορφος Ησύχιος που χε πλανέψει όλες τις συγχωριανές, η Ευταλία, η Ιουλία με τον αγαπητικό που κρεμάστηκε, αχ αυτό το βιβλίο είναι πατρίδα. Έτσι ήταν και έτσι είναι εν πολλοίς η ζωή ακόμα στα χωριά, έχω ακούσει ιστορίες παρόμοιες με αυτές των ηρώων της, που σκέφτομαι ότι αν είχα συγγραφικό τάλαντο, θα μπορούσα να πλάσω ιστορίες υπεροχες..ίσως τις στείλω στην ΖΖ. Είναι φανερό ότι δεν τα βγάζει απ το μυαλό της, το βλέπεις ότι οι ήρωές της υπήρξαν αληθινοί άνθρωποι, οι ιστορίες που διηγείται είναι αληθινές..."μόνο" ο τρόπς είναι δικός της.

Βρουνχίλδη

Ιφιμέδεια said...

Hey Aunt Donna

Η Μοιραΐδα δεν είναι βιβλίο της Ζατέλλη!

fieryfairy said...

γουστάρω ΖΖ, αν και έχω διαβάσει μόνο το πρώτο της. Θυμάμαι το διάβασα μικρή και είχα εντυπωσιαστεί βαθύτατα.

Αν και Μακεδονίτισσα, τη μόνη λέξη που ξέρω στα σίγουρα είναι το σινί που το χρησιμοποιούμε ακόμα (η γιαγιά δηλ). Ταψί πλατύ, φαρδύ, όπως το είπε η Ιφιμέδεια, λαμαρίνα.

Με ξεσήκωσες πάντως, θα ψάξω και τα υπόλοιπα της.

Anonymous said...

Μήπως, λέω μήπως αλλαξοφεγγιά, είναι η αλλαγή του φεγγαριού (γέμισμα - άδειασμα) ? το ολόκορμα να είναι σε όλο το κορμί? και δήλη η ολαφάνερη? πάντως τα συμφραζόμενα παίζουν μεγάλο ρόλο στην αποκρυπτογράφηση της κάθε λέξης.
Η ΖΖ είναι από το Σοχό Θεσσαλονίκης και κάτι μυστήριες λέξεις (ντοπιολαλιά)χρησιμοποιούνται κι εκεί όπως και σε όλη την ελληνική επικράτεια!

Lina said...

εμεις "κάτια" λέμε τις δίπλες. δυο κατια υφασμα πχ ειναι δυο στροφες το τοπι του υφασματος.

Won_toLLa said...

Λοιπόν...

Μπεντένι σημαίνει χοντρος τοιχος απο πέτρες (Ενετικό)

Δορκάδα είναι το θυληκό Ελάφι (Αρχαιοελληνικό) Δορκάς το αρσενικό Ελάφι

Γενικά όλες οι λέξεις είναι απο διάφορες ελληνικές διαλέκτους απο οτι καταλαβαίνω αλλα και απο λέξεις που παρέμειναν λόγω απεικιών στην Ελλάδα (Ενετοί, Τούρκοι κλπ)

I.I said...

πέραν της λογοτεχνικής της μαεστρίας που όλοι της βγάζουμε το καπέλο, προσωπικά με κούρασε απίστευτα κι έμεινα 300 σελίδες πριν το τέλος...

bunnysuicides said...

διαβάζω τώρα το ¨και με το φως του λύκου επανέρχονται". στην αρχή φοβόμουν μην είναι ποιητικό-γυναικουλέ, αλλά τελικά με πήρε κ με σήκωσε,πάρα πολύ καλό. α, κ λάκι μι, ξεκίνησα να το διαβάζω στη Σαμοθράκη, που πρέπει να 'ναι το ιδανικότερο μέρος του κόσμου για να διαβάσεις Ζατέλη

Anonymous said...

Won_toLLa, η σιγουριά σου μ αρέσει! :)))

Η δορκάς (ονομαστική)/της δορκάδος(γενική) είναι το ζαρκάδι. Ασχέτως γένους. Όπως αλεπού, πχ, μπορεί, να είναι αρσενική και θυλυκή αλεπού.

Provato said...

Hfaistiwna οπωσδήποτε να διαβάσεις, οπωσδήποτε, αν μη τι άλλο την "περσινή αρραβωιαστικιά" που είναι κ σύντομο.

Litanie ελπίζω να περνάς καταπληκτικά, ευχαριστώ για τους ορισμούς, μην ανησυχείς ου δεν σου αρέσει η Ζυράννα, δεν είναι κ νόμος... κ ΛΑΤΡΕΥΩ VANITY FAIR!!! μπεεε

lastline χίλια μπευχαριστώ!!! :-)

αισθηματική ηλικία, ναι, ναι, πως φαίνετει η καταγωγή του άθρωπα ε;

neverάκο, που πάει, που πάει (το μυαλό σου;) :-)

Provato said...

gianni δεν ήταν μόνο του κουράγιο, είναι κ το βιβλίο τέλειο - το βιβλίο της που αναφέρεσαι είναι το "περσινή αρραβωνιαστικιά" η πρώτη συλλογή της με διηγήματα, το πρώτο που έβγαλε έβερ! είναι όντως πολύ ωραία!

ευχαριστώ ανώνυμε! γιου ροκ!

χαρούλη ναι, ναι έρχονται, έρχονται! λολ

σαύρα, χίλια ευχαριστώ!!!

κόκκινο μπαλόνι, μην αγχώνεσαι ρε συ με τα βιβλία, μη αγχώνεσαι, ναι η περσινή αρραβωνιαστικιά είναι σούπερ κουλ!! :-)

Provato said...

ιφιμέδεια, για πες, για πες, πως σου φάνηκε τελικά; το τέλειωσες ή ακόμα; χίλια ευχαριστώ για τους ορισμούς αδελφούλα!!! xxxxx

wilma δεν φάγαμε απλό κόλλημα, κολληματάρα φάγαμε! ναι, να το διαβάσεις κ να μου πεις πως σου φάνηκε(δέχομαι να με βρίσεις αν δεν σου αρέσει χεχε)

Ντέμη είναι ακριβώς όπως τα λες, τριλογία κ αυτό είναι το δεύτερο μέρος - το τρίτο σε 7 χρόνια!!! φάε την γλώσσα σου, μην πάθει τίποτε η γυναίκα!!! λολ χίλια ευχαριστώ για την καλή κουβέντα!

Βρουνχίλδη χίλια ευχαριστώωωωωω :-)

τανίλα, α γεια σου! xxxx

Provato said...

anonymous 10:34:00 ευχαριστώ πολύ!! πάντως κα αυτό έχει πολύ όνομα, προτείνω να έχεις ένα χαρτάκι να κρατάς σημειώσεις βοηθά πολύ!!!!

ανώνυμε 12:11:00 ξανά μανά ευχαριστώ!!!

ανώνυμε 03:06:00 θέγκζ, εμένα κ η ιστορία μου άρεσε :-))

sCaTterBraiN Η περσινή αραβωνιαστικιά είναι για σένα!!! μπεε :-)

Provato said...

aunt τι να κάνω, αφού εσύ δεν αποφασίζεις να βγάλεις πόνημα διαβάζω άλλες μακεδονίτισσες, το σκότωσες μαρή καλά στα λέει η Ιφιμέδεια, καλά!!! xxxx

Βρουνχίλδη η ΖΖ έχει μεγαλώσει εκεί! κ ναι ο τρόπος της είναι πάρα πολύ δικός της!

αδεφλούλα ευχαριστώ που γιου σετ δη ρέκορντ στρέητ με την Θεία!

fieryfairy ναι, να ψάξεις! οπωσδήποτε! πολλά φιλιά

ανώνυμε 04:52:00 χίλια ευχαριστώ! αλλαξοφεγιά από τα συμφραζόμενα φαίνεται ότι είναι κάτι σχετικό με το ξάφνιασμα!

Provato said...

Lina θεκγζ μπέημπη!

χίλια ευχαριστώ won_tolla!!!

Ι.Ι ναι διάβασα το ποστ σου, τι να πω, ίσως μωρέ δεν ήσουν σε φάση. Όχι πως είναι κακό να μην σου αρέσει η ΖΖ, μην τρελλαθούμε κιόλας!!! πολλά φιλιά!

κούνελε γιου γκο μπόη!!!! xxxx

anonye μην μαλώνεις τον Won_Tolla Λο! ευχαριστούμε! :-)

Pan said...

Καλησπέρα.

Εξ όσων γνωρίζω, "πισωκέντης" είναι το αντίστοιχο του "πισωγλέντης".

Anonymous said...

σπάνκ ποπουλίνο σε όλους τους κριτικούς ιντιντ

η Ζατέλη είναι απλά μοναδική.

29 ιουνιου κυκλοφόρησε το βιβλίο,στις 30 το είχα στα χέρια μου και δυστυχώς πολύ γρήγορα το τελειωσα κιόλας.

ποιος περιμένει τώρα??

Provato said...

pan άκυρο. έχεις άλλη μία προσπάθεια! γιου γκό μπόη! γιου καν ντού ητ!

kihli σπανκ, σπανκ εντατίκ στους κριτικούς. ...έλα μου ντε, ποιος περιμένει τώρα; χμφ χμφ χμφ :-)

Eólica said...

Ήμουνα φανατική της ΖΖ μέχρι που έπιασα να διαβάσω αυτό το βιβλίο και κουράστηκα πάρα μα πάρα πολύ. Το έχω αρχινισμένο ένα χρόνο τώρα και δε λέω να το τελειώσω. Τόσες πολλές λεπτομέρειες πια, μα είναι ανάγκη; Γκετ του δε πόιντ, γούμαν! Τελοσπάντων, μου κίνησες κάπως την περιέργεια, μάλλον θα το ξαναπιάσω (το βιβλιο, ντε!) να δω πού θα με βγάλει!

Provato said...

Eolica, νομίζω ότι είναι λίγο σαν ιεροτελεστία όλο αυτό της ΖΖ χτίζει χτίζει κ μετά κάπου καταλήγει. Βέβαια, το συγκεκριμένο βιβλίο, καταλήγει σε Κληφ Χάγκερ, όχι σε κορύφωση... αλλά εμένα δεν με πείραξε γιατί την λατρεύω! xxxx