Ο σερβιτόρος από την κόλαση της ψεύτικης φιλικότητας

Πας ο δύσμοιρας άθρωπας να βγεις να φας το φαγητάκι σου, να περάσεις καλά, με τους φίλους σου ή μόνος σου.

(ναι, μην μου κάνεις τον σοκαρισμένο, πολύ συχνά έχω την συνήθεια, ναι, ναι, σαν ήρωας παρακμιακού διηγήματος του Τσέχωφ, να πηγαίνω κ να τρώω μόνος σε καλά εστιατόρια, εκεί κατά τις 9 η ώρα νωρίς, που ακόμα δεν έχουν πλακώσει οι άλλοι Ελληνάρες).

Που να ξέρεις, ο δύσμοιρος, τι σε περιμένει. Διότι τώρα τελευταία έχει βγει καινούργια μόδα οι σερβιτόροι/μπάρμεν/η μπάργουμεν/χουωτέβερ να σου κάνουν το κολλητάρι κ να σου δείχνουν μία οικειότητα που πολύ με κουράζει κ με ενοχλεί.

Κ καλά να αισθάνονται ότι είμασε κολλητάρια; ναι, σου επιτρέπω να θέλεις να είμασε φίλοι... μου εξηγείς γιατί πρέπει κ να μου το δείχνεις κιόλας; κ μάλιστα με ενοχλητικό τρόπο;

Παράδειγματα πολλά!

Πας στο μπαρ να παραγγείλεις το ποτό σου. Η μπαργούμαν, περπατημένη κ σέξη, σου απευθύνει το λόγο "τι θα πεις μάτια;"

σέη χουότ; ΣΕΗ ΧΟΥΟΤ; ΕΓΏ μάτια; ίουκ! ΙΟΥΚ. ΙΟΥΚ.

Λοιπόν, άκουσε να δεις γλυκιά μου:

Πρώτον - ενικός απαγορεύεται. Δεν θέλω πολλά πολλά. Αν ήθελα να λέω μάτια θα ερχόμουν στο μπαρ με φίλους.
Δεύτερον - μάτια είσαι. Εγώ είμαι άθρωπας. κ μάλιστα περίεργος. γι αυτό κράτα απόσταση.
Τρίτον - ευτυχώς που κάνεις ωραία Βόντκα με φρέσκο λεμόνι.

Άμ το άλλο; που πας στο εστιατόριο δεύτερη φορά κ ο σερβιτόρος νιώθει σαν να έχετε κοιμηθεί μαζί; Ή σαν να είστε συμμαθητούδια; Κ σε πιάνει στον ενικό κ σε διάφορα "πως είμαστε σήμερα;" κ "κακάκια κάναμε το πρωί;". K να τα χτυπήματα στον ώμο, κ να οι φιλικές γροθιές στην πλατούλα...

ΟΧΙ. ΟΧΙ είπα! δεν θέλω!

Άσε, δε, που μου έχει τύχει τραγικό να πηγαίνω με το στεφάνι μου σε εστιατόριο που μόλις πριν λίγες μέρες πριν είχα ξαναπάει με γκομενάκι για σεξάκοι κ άρχισε ο σερβιτόρος τα διάφορα "πάλι εσείς εδώ, προχτές άρεσε στον φίλο σας το φαγητό, κ να μας ξανάρθετε"! Όπου εγώ είχα στο επίσημο στεφάνι ότι πρώτη φορά ερχόμουν στο εστιατόριο αυτό κ όπως καταλαβαίνεις έγινε το σώσε! Παραλίγο να πάρω διαζύγιο για τον μαλάκα. γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ εννοείται ότι του άφησα 5 λεπτά που μπουάρ. κ χέστηκα αν με λέει ντραχμοκήλα.

Λοιπόν για να τελειώνουμε.

Εργαζόμενε άθρωπα του εστιατορίου μην ξεχνάς ότι:

Όταν πάμε στο εστιατόρια έχουμε ήδη φίλους. Δεν περιμένουμε να πιάσουμε φιλίες μαζί σου! ούτε θέλουμε να κάνουμε κολλητηλίκια.

Είναι απαράδεκτο να ρωτάς "είναι εντάξει το φαγητό σας"; Γιατί με ρωτάς γλυκέ μου; Φοβάσαι μήπως μου δώσανε από το χαλασμένο; Ή μήπως έχεις άγχος για τον μάγειρα; Να ανησυχήσω; Αυτή η ερώτηση δεν δείχνει ενδαφέρον. Δείχνει κουλωσύνη κ ψεύτικο νιάξιμο κ με κάνει να αισθάνομαι περίεργα, πολύ περίεργα. Επίσης, αν έχω πρόβλημα με το φαγητό θα το πω. Δεν θα περιμένω να με ρωτήσεις, έλεος, κάγκουρας.

Με τον πελάτης είμαστε εξυπηρετικοί, όχι ψευτοφίλοι.

Ο πληθυντικός επιβάλλεται, ακόμα κ προς τους γύφτους Ελληνάρες που επιμένουν να μιλάνε στον ενικό. (ξές πόσες φορές εγώ όταν ήμουν σερβιτοράκι κατάπινα κάτι απαράδεκτα "να σου πω μικρέ"; κ απαντούσα με ένα χαμόγελο κ ένα τυπικό "πείτε μου;").

Δεν ρωτάμε τον πελάτη μας αν αυτό που του φέραμε είναι καλό. Αυτό που οφείλουμε να τον ρωτήσουμε είναι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτόν. Ή αν χρειάζεται κάτι.

Επίσης, περιορίζουμε τις περιγραφές των πιάτων σε μερικές λέξεις. τα "φιλέτο ελαφρά τισγαρισμένο με κρεμμύδι λίγο πιπέρι ελάχιστη κρέμμα γάλακτος αλάτι λίγο λευκό κρασί κλπ κλπ κλπ" κομμένα! (να φάω θέλω, όχι να μάθω απ' έξω την συνταγή)

Ακόμα, όσο κ αν σου φαίνεται περίεργο, δεν λέμε ποτέ "καλή όρεξη" ή ακόμα χειρότερα "καλή απόλαυση". Δεν είναι σωστό το καλή απόλαυση γιατί (duh!!!) δεν υπάρχει κακή απόλαυση. Όσο για το "καλή όρεξη", έλεος, φυσικά κ έχω καλή όρεξη, αλλιώς δεν θα ερχόμουν να φάω! duh ξανά μανά!

Κ κυρίως αν κάποιος πελάτης μας εμφανιστεί με γκομενάκι δεν λέμε όταν έρθει με τον νόμιμο στεφάνι "γιου γκο μπόη, πάλι εσύ εδώ, τέλειο το γκομενάκι προχτές!" ΕΛΕΟΣ! Διακριτικότητα πάνω από όλα!

Αμάν πια, έχω καταντήσει να βγαίνω για φαγητό κ να έχω άγχος μην τυχόν κ μου σκάσει κανένας υπερβολικά ενθουσιώδης κ με αρχίσει στις αγκαλίτσες κ τα φιλάκια κ τα "άχου το άχου το το πελατάκι μου το γλυκάκι"! γκρ γκρ γκρ.

(ξέρεις, η αλήθεία είναι ότι καταλαβαίνω από που βγαίνει αυτή η ανάγκη των Ελλήνων να δώσουν στην πελατιακή σχέση του σερβιτόρου με τον πελάτη μία άλλη κ καλά "φιλική" χροιά! Πιστεύω ότι είμαστε κομπλεξαρισμένοι με την έννοια της εξυπηρέτησης, κ η απόσταση που έχει μία τυπική φροντίδα του άλλου μας κάνει να νοιώθουμε λίγο υπό... Σναπ άουτο οβ ητ όμως!!!!! Όλες οι δουλειές είναι να παρέχεις κάτι στον άλλο.... δηλαδή, νυσάφι πια)

Α, κ εννοείται ότι κ εμείς ως πελάτες είμαστε το ίδιο τυπικοί κ "εξυπηρετικοί" από την δική μας πλευρά προς τον άνθρωπο που μας σερβίρει. Αλλά αυτό, ως σέξυ βιουέρ τούτου του μπλόγκ θα το ξέρεις ήδη κ θα το εφαρμόζεις α τράστ.