δωράκι για το τέλος του 2009 κ την αρχή του 2010, σημαντικό ντοκυμαντέρ σε μορφή ποστ:

ΤΙΤΛΟΣ: Σταδιακή εξέλιξη της αδελφής στον εργασιακό της χώρο

Μέρα στην καινούργια δουλειά 1η - Η αδελφή εμφανίζεται με κουστούμι, πολύ σοβαρή, μπασάρει την φωνή της όταν μιλάει, απλώνει το χέρι πολύ στιβαρά κ βάζει δύναμη στην χειραψία. Διακοσμητικά στο γραφείο δεν βάζει. Όταν παραγγέλνει μεσημεριανό παίρνει σουβλάκι διπλόπιτο με γύρο - κ ΜΕ κρεμμύδι.

Μέρα 10η - Τέλος το κοστούμι, εμφανίζεται το πρώτο υφασμάτινο παντελόνι. Τα πουκάμισα παραμένουν μπλε κ γκρί. Όμως η φωνή χαλαρώνει λίγο, το ίδιο κ η χειραψία. Εμφανίζεται το πρώτο διακοσμητικό στο γραφείο - φωτογραφία σε μεταλλικό κάδρο όπου είναι ο ίδιος με γυναίκα σε μπαρ, κ καλά ότι... Τα σουβλάκια για το μεσημεριανό δίνουν την θέση τους σε μακαρονάδες με σολωμό.

Μέρα 20η - Εμφανίζονται τα πρώτα μη γκρι κ μπλε πουκάμισα (ξέρεις, κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, πότε πότε κανένα περδικαλί). Επίσης, σκάει κ το πρώτο τζην πανταλόνι, που όμως είναι ακόμα χωρίς παγιέτα κ κεντητά λογότυπα. Το μαλλί αρχίζει κ ζελεδάρεται, αλλά σε αντρικό στιλ. Η μακαρονάδα στο λάντς συνεχίζει να είναι μακαρονάδα.

Μέρα 31η - Κλείσαμε μήνα κ αρχίζουμε να χαλαρώνουμε. Τα πουκάμισα γίνονται όλο κ πιο εμπριμέ. Όλο κ πιο έμπριμε. Όλο κ πιο εμπριμέ. Όλο κ πιο εμπριμέ. (έλα, πάρτο αλλιώς, χαλάρωσέ το λίγο). Τα τζην γίνονται όλο κ πιο "μοντέρνα". Το μαλλί αποκτά διάφορα κοκοράκια. Η χειραψία έχει κοπεί μαχαίρι. Το γέλιο αποκτά μία περίεργη τσιρίδα κ η φωνή ξεφεύγει λίγο προς την χώρα της Μαριάνας Τόλη. Στο γραφείο εμφανίζεται το πρώτο διακοσμητικό άγαλμα μινιατούρα Λάηζα Μινέλη στο Cabaret. Ή η Barbra Streisand στο Yentl.

Μέρα 60η - Το ντύσιμο του πια είναι πια σαν να ετοιμάζεται να πάει Sodad. Τα μπλουζάκια είναι θεοκόλλητα, τα κοιτάς κ παθαίνεις δύσπνοια, κ με διάφορα συνθήματα φτιαγμένα από παγιέτα κ διαμάντια σβαρόφσκη. Το γραφείο έχει γεμίσει αφίσες Sex and the City κ φωτογραφίες του Sam Worthington ημίγυμνου. Όταν παραγγέλνει μεσημεριανό, σαλάτα φυσικά, θέλει μισή ώρα για να εξηγήσει στην κακομοίρα υπάλληλο στο τηλέφωνο τι να έχει μέσα κ τι να μην έχει (λίγο καρύδι, αυχό χωρίς κρόκο, κινέζικο λάχανο διπλό...) - την οποία υπάλληλο στο τηλέφωνο την λέει "γλυκιά μου"! Ή "μωρή" αν της κάνει λάθος την παραγγελία.

Μέρα 365 - Η αδελφή εμφανίζεται με full φράτζα Φάρα Φώσετ, μπλουζάκι ροζ με στάμπα "Yes, I totally support Gay divorce" κ παντελόνι μιλιτέρ στο ίδιο Outfit (κ όχι μόνο αυτό, αλλά της πάνε κιόλας της ροφκιάνας, χιχιχι)! Τα παπούτσια, άστο μην τα περιγράψω, αρκεί να πω ότι ακούγεται το τακούνι του λουστρινιού μισή ώρα πριν φτάσει. Tο χέρι δεν το δίνει με χειραψία αλλά το απλώνει να της το φιλήσουν. Έχει την απαίτηση (που της την έχουν καλύψει) κάθε μισή ώρα να της επιτρέπουν να βάζει λακ στο μαλλί γι αυτό όλα τα Meeting της είναι διαρκείας maximum 30 λεπτά. Στο κινητό έχει ringtone το theme της Δυναστείας κ οι φωτογραφίες στο γραφείο είναι όλες από έναν μπέαρ με μουστάκι - που κρατιούνται αγκαλίτσα σε μία παραλία της Καλαμάτας.

μέρα 1000η κ πάνω - η αδελφή φωναζει τον διευθυντή της "μωρή, θέλω αύξηση επιτέλους , παλιοσακαφιόρα" κ την συνάδελφο της "φίλη, ξέχασα να φέρω το κραγιόν σου ρε αγάπη - πάντως μου πήγαινε πολύ, το είπαν όλα τα παιδιά στο πάρυ εχτές!". Στα εταιρικά πάρτυ εμφανίζεται με το γκομενάκι (το μπέαρ που λέγαμε πριν) το οποίου του κάνει σκηνές κ το βρίζει "δεν με αγαπάς καθόλου, δεν προσέχεις καθόλου τις ανάγκες μου για συναίσθημα" αφού πιει μερικά ποτά παραπάνω! Όσο για την υπογραφή στο e mail της είναι Dame Βασίλης - senior product manager.

... ... ... ... ... ... ... .... .... .... ...

Φίλοι μου καλοί κ αγαπημένοι καλή χρονιά, χρόνια πολλά κ καλά να περάσουμε την Πρωτοχρονιά μας!
Κ το νεογέννητο 2010 (ξέρω τσήζη...χοχοχοχο) να μας φέρει λίγο (άντε, καλά, αρκετά....χεχεχεχε) περισσότερο χιούμορ στην καθημερινότητά μας! :-)

Το μόνο πράγμα που χρειάζεται να διαβάσεις για την δεκαετία που φεύγει (αντί για απίστευτα βαρετές λίστες)

To Vanity Fair έκανε πάλι το θαύμα του - εδώ μία λίστα με τα πιο αξιομνημόνευτα (κ μη) των 00ζ! Κλικ για να το δεις μεγάλo, άντε δεν διαβάζονται αλλιώς τα γράμματα:

κ δεν θα χάλαγε κ ο κόσμο να μου πεις κανένα ευχαριστώ που σε γλυτώνω από τον κόπο να κάνεις τόσες πολλές αναγνώσεις βαρετών Lists!

πι εσ - είμαι σούπερ πράουντ γιατί το YOU HAD TO BE THERE: Seven-state blackout in summer of '03 το έχω ζήσει! Στην Νέα Υόρκη! Κ μάλιστα με μάρτυρα! yes!

εχ, δόουζ χουέρ δη ντέηζ!

Ένας σκηνοθέτης στα μπουζούκια

O Αλεχάντερ Γκονδάλεθ Ιναρήτου (σημείωση ισπανόφονου: τέλεια προφορά προβατούκο!), ο σκηνοθέτης δύο από τις καλλίτερες κ πιο συναισθηματικές ταινίες της δεκαετίας του 2000, του Βαβέλ κ του 21 Γραμμάρια (αν δεν τις έχεις δει είσαι ΤΜΒ=τεράστιο μικρό βλαχάκι, κ χάνεις πολύ) σκηνοθέτησε μία ωραία διαφήμιση για την χορηγία της Orange στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Νοτίου Αφρικής.

Είναι κάπως μαγική - όταν ο άθρωπας είναι ταλέντο, ό,τι κ να κάνει το κάνει ωραίο!

Κ μην ξεχνάς να διαβάζεις αναπάντεχα βιβλία

Διάβασα ένα πολύ αναπάντεχο βιβλίο κ θέλω να στο πω.

"Κάτω από την σημαία του Ουρανού".

Του Τζων Κρακάουερ. Από που τον ξέρεις; Είναι αυτός που έγραψε το "ταξίδι στην άγρια φύση". Όπου ήταν η βάση της ομώνυμης πολύ ωραίας ταινίας του Σων Πεν με θέμα τον πλούσιο Αμερικάνο πιτσιρικά που έγινε περιπλανώμενος κ τελικά πέθανε από ασιτία στην Αλάσκα. (αν δεν έχεις υπόψη γκουγκλάρεις κ μαθαίνεις, κάγκουρα ε κάγκουρα! ΤΜΒ, ε ΤΜΒ).

Στο "Κάτω από την σημαία..." ο Κρακάουερ, που είναι πολυπράγμων άθρωπας, συγγραφέας, δημοσιογράφος, ορειβάτης, ασχολείται με την μυστηριώδη, για μας τους Ευρωπαίους, αμερικάνικη θρησκεία του Μορμονισμού.

Με αφορμή μία διπλή δολοφονία (μίας 24χρονης κ της 15μηνης κόρης της) που διέπραξαν φανατικοί φονταμενταλιστές Μορμόνοι, ο συγγραφέας κάνει μία αναδρομή/αξιολόγηση/εξιστόρηση της θρησκείας που είναι κ η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη αυτήν την εποχή στον κόσμο, κ η μοναδική που δημιουργηθήκε σε Αμερικάνικο Έδαφος - κ μάλιστα μετά την εποίκισή του από Ευρωπαίους.

Ξέρεις για τους Μορμόνους σίγουρα - σου θυμίζω το Big Love, το εξαιρετικό σήριαλ του αγαπημένου HBO... σου θυμίζω ακόμα τα διάφορα περίεργα που σίγουρα θα έχεις ακούσει/πάρει πρέφα για το Salt Lake City, κ την Γιούτα, την πιο συντηρητική πολιτεία της Αμερικής, την μόνη που ποτέ δεν επισκέφτηκε ο Bill Clinton ως πρόεδρας. Κ τέλος σου θυμίζω κάτι πανέμορφα Αμερικανάκια που έχεις δει στους δρόμους της Αθήνας να κυκλοφορούν με σκούρα κοστούμια κ ταμπελάκια με το όνομά τους στο πέτο. Ε, αυτά είναι Μορμόνο-γκομενάκια που έχουν βγει για να προσυλητίσουν.

Το βιβλίο με μάγεψε με έναν πολύ εγκεφαλικό τρόπο. Εξιστορεί πως ξεκίνησε ο Μορμονισμός, εκεί στις αρχές του 19ου αιώνα (την ίδια εποχή που εμείς παλεύαμε για την ελευθερία μας) κ λέει τι περίεργος λαμόγιος αλλά κ εξαιρετικά χαρισματικός άνθρωπος ήταν ο ιδρυτής του! Αναφέρει πώς η νέα θρησκεία αντιμετωπίστηκε αλλά κ πως αντιμετώπισε το νεογέννητο έθνος Αμερική (πανικός κ ομίχλη), κ πώς από μία αρχική κοινή πίστη γεννήθηκαν πολλά παρακλάδια επικίνδυνων φανατικών (δύο από τους οποίους διέπραξαν κ το φρικτό έγκλημα που αποτέλεσε αφορμή για το γράψιμο του βιλίου κ το οποίο εξιστορείται πολύ αναλυτικά). Τέλος, γιατί το έχει το αιματάκι του, μιλά κ για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι πιστοί της κατά τα σχεδόν 160 χρόνια της ιστορίας της.

Ακόμα, αναφέρεται πολύ πολύ πολύ αναλυτικά στο θέμα-ταμπού της πολυγαμίας. Κάποτε οι Μορμόνοι υποστήριζαν ότι ένας άνδρας μπορεί να έχει πολλές γυναίκες ταυτόχρονα κ μάλιστα ότι αυτό είναι θέλημα Θεού. Λόγω κατακραυγής η πρακτική εγκαταλείφθηκε... ή μήπως όχι; ή μήπως μόνο για τα μάτια του κόσμου; χμφ χμφ χμφ χμφ... μπερδεμένη υπόθεση, κ γεμάτη εκπλήξεις. Μεγάλη αιτία βίας κ καυγάδων κ εντάσεων κ πόνου στην Αμερική, αλλά κ αλλού. Περισσότερες κ πολύ ζουμερές λεπτομέρειες, στο βιβλίο... χμφ χμφ χμφ

Βέβαια, για να πω κ του στραβού το δίκιο ο συγγραφέας δεν φαίνεται να είναι κ τόσο αντικειμενικός απέναντι σε αυτό που παρουσιάζει. Σου δίνει την αίσθηση ότι έχει προαποφασίσει να καταδικάσει το σύστημα αξιών κ πίστης Μορμονισμός... όμως, έχει δίκιο; έχει λόγους αιτιολογημένους να το κάνει αυτό; χμφ χμφ χμφ... κ αυτό θα σου πρότεινα να το ανακαλύψεις διαβάζοντας το βιβλίο.

Πέρα από την γοητεία του βιβλίου ως ιστορικό (κ όσοι αγαπάνε να διαβάζουν ιστορία ξέρουν τι εννοώ) έχει κ ένα άλλο ιδιαίτερο πλεονέκτημα. Σε γνωρίζει, κ μάλιστα καλά, με μία όψη των Ηνωμένων Πολιτείων πολύ Αμερικάνικη, πολύ εξω-ευρωπαϊκή, πολύ διαφορετική από τα ευρωπαϊκά μας μυαλά κ συνήθειες... κ για αυτό ακριβώς τον λόγο μετά που το τελείωσα αισθανόμουν ότι ανακάλυψα ένα καλά κρυμμένο μυστικό της παγκοσμίως κυρίαρχης χώρας (πολιτιστικά τουλάχιστον... μην σου πω κ στρατιωτικά)! Επίσης... χμφ χμφ χμφ... θέλω να πάω στην Γιούτα ΤΩΡΑ like now! χοχοχο

Ναι, ήταν ένα αναπάντεχο βιβλίο. Μακρυά από τα συνηθισμένα μου διαβάσματα. Δεν το περίμενα να το απολαύσω - κ δεν το περίμενα ότι θα μου άφηνε τόσα πολλά κ τόσο ενδιαφέροντα. Το έπιασα από ψυχαναγκασμό, επειδή καθόταν αδιάβαστο ένα χρόνο τώρα... κ κοίτα που μου την έκανε την τέλεια γυριστή!!!

Προειδοποιώ, όμως! Δεν είναι εύκολο διάβασμα, είναι ιστορία, δεν διαβάζεται νεράκι σαν μυθιστόρημα. Την θέλει την συγκέντρωση του. Αλλά αν τέτοιου είδους βιβλία είναι του γούστου σου, κ αν σου αρέσει να ανακαλύπτεις πραγματικά άγνωστους κόσμους μέσω της μαγικής διαδικασίας να έρχεσαι σταδιακά σε επαφή με τις τις λεπτομέρεις που τους απαρτίζουν, θα το απολαύσεις! θα το σούπερ απολαύσεις! γιου γκο μπόη πραγματικά.

the verdict: ναι, στην αγάπη αυτή λέω ναι, μην αφήσεις να φύγω ποτέ, ότι πέρασα πέρασα φτάνει

Ως δημότης Γλυφάδας, ξέρω από μέτρια παράσταση

Εχτές πήγα στην παράσταση του μεγάλου γκουρού (ομ ομ εντατίκ) του θεάτρου μας, Λευτέρη Βογιατζή, "το ύστατο σήμερα". Είναι, λέει, ενός πολύ ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ Εγγλέζου συγγραφέα!

Μου είπε κάποιος που εμπιστεύομαι "να το δεις", και ότι "είναι μέτριο, μεν, αλλά χουάη νοτ"!

Εντάξει, δεν τρελάθηκα, ομολογώ!

Όμως από την άλλη δεν ήταν πια κ τόσο κακό όσο αισθανόμουν ότι το αισθάνονταν οι υπόλοιποι θεατές! Κάποιο κομόσαντε, κάποιοι χαμουργιόσαντε, κάποιο δυσανασχετούσαν, κάποιοι αδημονούσαν να περάσει η ώρα κ έκλαναν (ευτυχώς όχι πολλοί κ όχι πολύ, φιου φιου).

Κ το χειροκρότημα στο τέλος, ήταν πιο χλιαρό κ από mercy σεξάκι με γκομενάκι που τα είχες πολύ παλιά παλιά κ έχει μείνει χωρίς sex για χρόνια κ αναγκάζεσαι, for old times sake, να κάνεις το ψυχικό ενώ δεν θέλεις!

Όσο για το τι άκουσα βγαίνοντας από το θέατρο.... άσε καλλίτερα μην μαγαριστώ, ας μην τα μεταφέρω, είναι κ γιορτάδες μέρες!

Ένηγουεη, πάρε υπόθεση έργου για να έχουμε κοινή βάση συζήτησης:

Είμαστε σε μπαρμπέρικο. Επιτηδευμένος κύριος (enter Βογιατζής), με πολύπλοκο λεξιλόγιο κ φιοριτούρες διάφορες στην συμπεριφορά κ στα άλλα σουσούμια του, προετοιμάζει τον μπαρμπέρη για να του πει ένα πολύ κακό νέο, ενώ αυτός τον κουρεύει.

Ο μπαρμπέρης (ο ηθοποιός Δημήτρης Ήμελος κλέβει την παράσταση από τον Βογιατζή big time,) είναι λαικός κ ψιλοκακόμοιρος άθρωπας, αληθινός, χωρίς επιτηδεύσεις κ σουσούμια, το εντελώς αντίθετο από τον πελάτη του.

Αρχίζει λοιπόν ο πελάτης μία βαρετή κουραδολογία περί των κακών ειδήσεων, κ πως πρέπει να λέγονται, κ τι επίδραση έχουν, κ πως κανείς να τις στήσει κ λοιπά κ λοιπά... αλλά τις κακές ειδήσεις, δεν έχει το κουράγιο να τις πει!!

Ώσπου ο κουρέας, κάνει την γυριστή. Κ λέει ΑΥΤΟΣ τα φρικτά νεά στον άνθρωπο που θα έπρεπε να του τα πει!

Λέγοντας τα κακά νέα, δείχνει κ τον πόνο του, την οδύνη του, το πόσο υποφέρει από αυτά... που, έχει χάρη που δεν θέλω να σου κάνω σπόηλερζ, είναι πραγματικά φρικτά για τον ίδιο, του διαλύουν την ζωή!

Χωρίς να ασχοληθεί καθόλου με το ΠΩΣ θα τα πει, τα λέει, χύμα κ τσουβαλάτα.

Κ αυτό είναι κ το κλειδί του έργου.

Αυτό που βλέπουμε δεν είναι η αντίθεση ανάμεσα σε δύο άλλου χαρακτήρα άθρωπες.

Είναι η αντίθεση ανάμεσα στην τέχνη κ την αληθινή ζωή. μούμπλε μούμπλε

Όπου, από την μία πλευρά έχουμε την τέχνη, που ενδιαφέρεται να μεταφέρει τα γεγονότα κ τα νοήματα, κ ασχολείται πως να τα πει, πως να τα παρουσιάσει, πως να αναδείξει.

κ από την άλλη έχουμε την αληθινή ζωή, τους ανθρώπους που πραγματικά υποφέρουν κ τρελαίνονται από όλα αυτά που η τέχνη ωραιοποιεί κ στα οποία βασίζεται για να βγαίνει τάχα μου επιδραστική κ σημαντική για τον κόσμο. σκεψ σκεψ εντατίκ.

Κ καλά όλα αυτά, κ ναι, είναι ωραίο θέμα για το θεατρικό σου - αλλά βρε άθρωπα, κάντο λίγο πιο σαφές όλο αυτό, να μπορέσει να το καταλάβει ο μέσος άθρωπας! αλλιώς, τζάμπα το έκανες όλο το μπούγιο....

δεν λέω περισσότερα, πιστεύω ότι την παράσταση καλό θα ήταν να την δεις.

Βέβαια έκανε μόνο 20 ευρώ το εισιτήριο - κ το έργο κρατούσε 90 λεπτά. Δεν ξέρω αν θα ήμουν το ίδιο nonchalant αν πλήρωνα 40 ευρώ κ καθόμουν καρφωμένος στην καρέκλα για 2 ώρες. Μπορεί κ εγώ να έριχνα το τρελό χασμούρη.

Πάντως ξανά μανά, πρέπει να το πω, δεν μπορώ να κρατηθώ: Είναι απίστευτο το τι ασχήμια μαζεύουν οι θεατρικές παραστάσεις, θέ μου στο κοινό κάτι φάτσες ούτε να μου το δουν, γιατί χριστέ μου γιατί; που είναι οι λεβέντηδες, που είναι τα γκομενάκια, που είναι οι όμορφοι; Γιατί έχει ασχημήνει έτσι το κοινό του θεάτρου; (απάντηση σέξη βγιούερ - αγάπη μου οι όμορφοι είναι σπίτι κ κάνουν σεξάκι, δεν έχουν λόγω να σκοτώσουν απογεύματα πηγαίνοντας στο θέατρο, λογικό).

κ επίσης, δεν μπορώ να δεχτώ ότι η χτεσινή παραγωγή είναι από τα καλλίτερα πράγματα που έχει να προσφέρει το θεατρικό συνάφι φέτος. Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, ξέρω ξέρω, αλλά τώρα τελευταία ο μονόφθαλμος όλο κ πιο πολύ ρίχνει το επίπεδο πχιότητας χμφ χμφ χμφ χμφ.

α κ κάτι άλλο, μπήτσηζ:

επειδή το αποφασίσαμε τελευταία στιγμή να το δούμε το έργο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να με τιμωρήσεις κ να με βάλεις σε μία θέση όπου σε όλη την διάρκεια της παράστασης δεν είδα ούτε μία φορά το πρόσωπο των πρωταγωνιστών κ τις εκφράσεις τους. Για να το πω αλλιώς, άμα θες το θεατράκι σου να είναι τύπου οικογενειακό κ να έχεις θέσεις στα δεξιά κ αριστερά της σκηνής να φροντίζεις να γυρίζει λίγο το επίκεντρο της προσοχής προς αυτούς που κάθονται στα πλάγια!!! ασταδγιάλα μπητς.

αλλιώς να κρατήσεις το παλιό κλασικό η σκηνή στο βάθος κ όλοι οι θεατές απέναντί της. γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ.

επίσης, γενικά πιστεύω ότι αν δεν γινόταν τόσο έντονη προσπάθεια η παράσταση να φανεί ως κάτι σπουδαιότερο κ σημαντικότερο από αυτό που είναι, θα είχε μία καλλίτερη ισορροπία. Κ δεν θα άφηνε τους ανθρώπους απογοητευμένους όπως εμφανώς τους άφησε! θα μου πεις, αν πηγαίνεις σε μία παράσταση κ περιμένεις να σου λυθούν όλα τα προβλήματα της ζωής, ε....

χμφ χμφ χμφ χμφ

Συνταγή για τα χειρότερα γιουβαρλάκια έβα!

Εχτές το απόγευμα, κατάφερα κ ξεπέρασα τον εαυτό μου, έφτιαξα τα χειρότερα γουβαρλάκια του κόσμου! γιου γκο μπόη κυριολεκτικά!με όλη την σημασία της λέξεως!

εννοείται ότι έχεις συνταγή με τη μία:

Παίρνεις 1 κιλό κιμά,

3 κρεμμύδια,

αλάτι πιπέρι

λάδι, ρύζι

κ πολύ αχρηστία στο μαγείρεμα (αυτό το τελευταίο είναι σούπερ απαραίτητο! χωρίς κιμά κάνεις γιουβαρλάκια, χωρίς αχρηστία στο μαγείρεμα δεν κάνεις με τίποτε).

Κόβουμε τα 3 κρεμμύδια σε μεγάλα κομμάτια. Πως βάζουμε στην χωριάτικη; έ λίγο μικρότερα, (αλλά ελάχιστα! προσοχή). Για να το πετύχουμε αυτό, να μοιάζει δηλαδή το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με κρεμμύδι για χωριάτικη, το κόβουμε σε κατάσταση πανικού: δηλαδή ταυτόχρονα έχουμε το νου μαςψιλοκάνουμε ακόμα 3257996851 δουλειές (να στίψει το πλυντήριο, να απλώσουμε ρούχο, να μιλήσουμε λίγο στο τηλ, να, να, να).

αφού κόψουμε κρεμμύδι, ανακατεύουμε με τον κιμά. ρίχνουμε αλάτι πιπέρι λάδι.

Πλάθουμε μέχρι να κρυώσει το δάχτυλο απο τον παγωμένο κιμά κ να μας πιάσει βαθειά επιθυμία για χουχουλιάσματα στο τζάκι (αν έχουμε) ή στο γκομενάκι (αν δεν έχουμε τζάκι έχουμε γκομενάκι - έτσι πάνε αυτά, ή το ένα έχεις ή το άλλο).

μετά ρίχνουμε ρύζι, υπολόγισε 3 -4 χούφτες (χούφτα = ότι χωρά στην κούρμπα της παλάμης, δηλαδή σχετικά λίγο)

Αφού πλάσουμε όλον τον κιμά σε μπαλάκια σχετικά ισομεγέθη μεταξύ τους, μέγεθος υπολόγισε κρίκος σκουλαρικιού από τα 80ζ, τα ρίχνουμε στο νερό που πια έχει φτάσει να ζεσταθεί.

Παρατηρούμε με τρόμο ότι κάποια από τα γιουβαρλάκια μας διαλύονται, μας σπάνε τα νεύρα που βλέπουμε τα τεράστια κομμάτια κρεμμύδι μέσα στα μπαλάκια του κιμά, αλλά δεν μασάμε - έχουμε να πάμε θέατρο κ πρέπει να τελειώσουμε το μαγείρεμα.

Επίσης, ψιλοφρικάρουμε που βλέπουμε ότι μάλλον έπρεπε να βάλουμε περισσότερο νερό, όπως αρχίζει κ κοχλάζει γίνεται πουτάνα γύρω από το μάτι γιατί η κατσαρόλα είναι ξέχειλη, άρα μάλλον έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μεγαλύτερο τσουκάλι, αλλά δεν γαμιέται μία παραπάνω μαλακία στις τόσες που έχουμε κάνει δεν έγινε κ τίποτε!

Κάποια στιγμή αρχίζει να κοχλάζει... εσύ κάνεις άλλες δουλειές, το έχεις πάρει απόφαση ότι αυτό που θα φας είναι δράμα αλλά το αντιμετωπίζεις βουδιστικά, δεν είναι δα ότι έτρωγες νουβέλ κιουζήν στις Βερσαλλίες, έχεις συνηθίσει!

Κ αφού περνά ή ώρα κ το φαγητόνιο πλησιάζει να γίνει παρατηρείς το εξής απίστευτο:

Ότι ξαφνικά τα τεράστια κρεμμύδια δεν φαίνονται μέσα στα μαγειρεμένα γιουβαρλάκια, κ ότι ω του θαύματος κάτις έχεις κάνει σωστό γιατί βρήκες το Ιερό Δισκοπότηρο της σούπας! Πέτυχες να χυλώσει υπέροχα, τέλεια, καταπληκτικά το σουπόνι! Μάλλον το ότι έβαλες σχετικά λίγο νερό έκανε αναπάντεχο θαυματάκι!

Όταν, δε, δοκιμάζεις λίγο την σουπίτσα σου, τα γευστικόνια χτυπάνε κόκκινο στο αίμα σου! γιου γκο μπόη!

Εκεί, σε πλημμυρίζει ένα κύμα ικανοποίησης, ρίχνεις επιπλέον αλάτι πιπέρι κ λάδι, ακόμα δύο χουφτίτσες ρύζι, περιμένεις ακόμα ένα τεταρτάκι κ το έχεις το φαγητό! Κ μάλιστα είναι τόσο νόστιμο ώστε να δεν χρειάζεται ούτε να το αυγοκόψεις ούτε τίποτε άλλο. Κ δεν έχεις ρίξει ούτε κύβο κνορ-μάτζη-πιρέλι-χουότέβερ, ούτε κανένα άλλο ενισχυτικό γεύσης.

How cool is that! όχι σε ρωτώ!!! how cool??????

Καμμία φορά τα πράγματα που τα ξεκινάς με απροσεξίες κ με την σιγουριά ότι την πούτσισες κ ότι έχεις κάνει πολλά λάθη βγαίνουν καλλίτερα όχι μόνο από ότι περίμενες αλλά από το γενικότερα αποδεκτό!

Βέβαια, δυστυχώς, κ αυτό είναι πολύ σκληρό, πράγματα που τα προετοιμάζεις κ τα γαμάς στην μελέτη εν ώλ, βγαίνουν απίστευτη μούφα. Φυσικά, εσύ πάντα οφείλεις να δίνεις τον καλλίτερο σου εαυτό, αλλά... όσο να 'ναι είναι σκεψ σκεψ εντατίκ το φαινόμενο.

(Παρόλα αυτά εσύ σέξη βγιούερ να κόψεις ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΑ τα κρεμμύδια, εντάξει; καλή όρεξη, τα γιουβαρλάκια είναι τέλειο φαγητό για αυτή την περίοδο, δεν υπάρχει πιο comfort food)

Χριστουγεννιάτικο ντελίβερι

Μου πήρε μισή ώρα να βρω τον κατάλογο της πιτσαρίας "Φιρέντζε". Τον είχα καταχωνιάσει κάπου... αλλά που να φανταστώ ότι θα την χρειαζόμουν! Πάλι καλά που δεν τον είχα πετάξει, θα έμενα νηστικός! Κ καλά να την βγάλεις μόνος, άπλυτος κ με τις φόρμες το βράδυ των Χριστουγέννων... να την βγάλεις κ πεινασμένος, ε θα πήγαινε πολύ!

Μα πως την είχα κάνει έτσι την ζωή μου; Να εξαρτώμαι για να φάω το βράδυ των Χριστουγέννων από την πιτσαρία "Φιρέντζε", την μοναδική που έμενε ανοιχτή τέτοια μέρα; ...μεγάλη κ πολύπλοκη ιστορία. Δεν παραπονιέμαι. Σε έναν μεγάλο, πολύ μεγάλο, βαθμό η απομόνωση στην οποία είχα βυθιστεί ήταν επιλογή μου. Όχι συνειδητή, αλλά στην ουσία εγώ την είχα επιλέξει. Ακόμα τότε δεν το ήξερα, δεν είχα πάρει πρέφα τους υπόγειους ψυχικούς μηχανισμούς που σε κάποιες φάσεις της ζωής μας, μας κάνουν να κατεβάζουμε ρολά κ να πέφτουμε με το κεφάλι βουτιά στην δική μας προσωπική δυστυχία. Ναι, υπάρχουν κάποιες εποχές που κανείς προτιμά την δική του προσωπική μιζέρια, την οποία ελέγχει απόλυτα, από μία ευθυμία κ καλή διάθεση συνύπαρξης, που όμως είναι γεμάτη από εξελίξεις που μοιάζουν αδύνατο να ελεγθούν: Προδοσίες, απάτες, υποκρισίες, μικρές κ μεγάλες, απορρίψεις, απογοητεύσεις - πράγματα που πίστευες ότι ποτέ δεν θα σου συνέβαιναν. Πράγματα που ποτέ δεν πίστευες ότι θα ήσουν ικανός να κάνεις...

Ασ μην θεωρητικολογώ όμως. Κ ας το ομολογήσω: Με διάφορες, πολλές, μαλακίες, είχα απομακρύνει τους ανθρώπους από την ζωή μου - τουλάχιστον, αυτούς που θα ήθελα να είμαστε μαζί τις ημέρες των Χριστουγέννων. Κ έτσι, τώρα, μόνος στο σπίτι, προσπαθούσα να βρω τον κατάλογο της μόνης πιτσαρίας που μπορεί να με ταίσει (φυσικά, δεν είχα την απαίτηση να μου στείλουν χριστουγεννιάτικο μενού...).

- Καλησπέρα, χρόνια πολλά! Θα μου στείλετε μία πίτσα 4 τυριά κ δύο κοκακόλες λάητ;
- Γειά σας, χρόνια πολλά κ εσείς! Που να τα στείλω;
- Καλλιδρομίου Χ, στον έβδομο. Πxxx το όνομα στο κουδούνι
- Το τηλέφωνό σας;
- 21036xxxxx
- Κύριε Π. θα αργήσουμε όμως λίγο, έχω μόνο 1 άτομο απόψε.
- χεχε... πάλι καλά που το έχετε κ αυτό! Χριστουγεννιάτικα ποιος θέλει να δουλεύει;

Αυτό το τελευταίο σχόλιο προσπάθησα να ακουστεί ως αστείο. Αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα, αισθάνθηκα ότι ο πιτσαδόρος ενοχλήθηκε λίγο! Δεν πειράζει, ακόμα μία απροσεξία στο ενεργητικό μου! Δεν με απασχόλησε κ πολύ το θέμα - απλά ανησύχησα λίγο μη τυχόν κ ο τύπος για να με "εκδικηθεί" μου καθυστερούσε την παραγγελία περισσότερο. Έκλεισα το τηλέφωνο, κουκουλώθηκα με την κουβέρτα κ πάτησα το play στο dvd, έτοιμος να ξαναβυθιστώ στον κόσμο των Sopranos.

... ... ... ... ... ... ...

Με ξύπνησαν το κουδούνι της εξώπορτας κ το σταθερό τηλέφωνο που χτυπούσαν μαζί. Πετάχτηκα. Για μερικά δευτερόλεπτα κοιτούσα γύρω μου τρομαγμένος. Μετά θυμήθηκα. Ωχ! Έτρεξα στην πόρτα. Απ' έξω ήταν ο ντελιβεράς. Το ένα χέρι το είχε κολλημένο στο κουδούνι, ενώ με το άλλο κρατούσε το κινητό του. Το κουτί με την πίτσα μου, στο πάτωμα μπροστά του. Έκλεισε το κινητό, το τηλέφωνό μου σταμάτησε να χτυπάει:

- Σε παίρνω τηλέφωνο! Ξέρεις όση ώρα χτυπάω; θα έφευγα!

Σήκωσε την πίτσα από το πάτωμα, ήταν πολύ μπουχτισμένος:

- Τηλεφώνησα στο μαγαζί για να μου δώσουν το τηλέφωνό σου. Θα έφευγα!

Ήταν ξένος - εξ ου κ ο ενικός. Όμορφος, πολύ. Ανοιχτόχρωμος, γύρω στα 40, με παχύ ξανθωπό μουστάκι, κ μαλλιά κουρεμένα με την ψιλή. Στο μέτωπό του, κοντά στον δεξί κρόταφο, υπήρχε ένα σημάδι, σαν από παλιά κακοφτιαγμένα ράμματα. Απολογήθηκα:

- Συγγνώμη, συγγνώμη... με πήρε ο ύπνος!

Με κοίταξε ακόμα πιο θυμωμένος:

- Τι κοιμάσαι άμα περιμένεις φαγητό; άντε!

Ντράπηκα. Είχε δίκιο:

- Συγγνώμη... κοιμάμαι πολύ βαριά... συγγνώμη, είμαι πολύ άρρωστος.

Γούρλωσε τα μάτια όταν άκουσε την λέξη "άρρωστος". Άλλαξε η έκφραση του, η σκληρότητα κ η τσατίλα έγιναν ενοχή κ ντροπή. Μαζεύτηκε. Νομίζω ότι έκανε κ ένα βήμα πίσω...

- Δεν πειράζει, δεν πειράζει. Για σένα το λέω, περίμενα πολύ ώρα θα έφευγα.

Δεν απάντησα. Πήρα την πίτσα κ την σακούλα με τις κοκακόλες κ του έδωσα 20 ευρώ. Έβαλε τα χέρια στις τσέπες να μου δώσει ρέστα.

- Εντάξει είμαστε, του λέω.
- Τι εντάξει, 5 ευρώ να σου δίνω.
- Όχι, όχι, εντάξει είμαστε...
- Δεν θέλω εγώ. Δεν πειράζει που άργησες; Κατάλαβες;

Ήταν πάλι θυμωμένος. Αναρωτήθηκα γιατί. Αισθάνθηκε ότι τον πρόσβαλα που ήθελα να του δώσω μεγάλο πουρμπουάρ; Μήπως τον πείραξε που ήθελα να εξαγοράσω την καθυστέρηση με λεφτά;

Αλλά, μία άλλη, ακόμα μεγαλύτερη κ ουσιαστική απορία είχε αρχίσει να παίρνει σχήμα κ μορφή μέσα μου... Γιατί του είπα ότι είμαι άρρωστος; κ μάλιστα "πολύ";

κ, κυρίως, γιατί, αν κ σωματικά ήμουν γερός σαν ταύρος, αισθανόμουν ότι δεν του είχα πει ψέματα; γιατί;

... ... ... ... ... ... ...

Ο ντελιβεράς δεν το κράτησε το 5ευρω, όσο κ αν επέμεινα. Κ δεν τον ξαναείδα ποτέ, αν κ για να τον πετύχω παράγγελνα για πολύ καιρό από την πιτσαρία "Φιρέντζε". Ήθελα να τον δω διότι η συνάντηση μαζί του είχε πολύ σημαντική επίδραση πάνω μου. Μου πήρε καιρό να καταλάβω το γιατί - κ για να πω την αλήθεια, δεν το κατάλαβα από μόνος μου (αλλά αυτό είναι θέμα άλλη ιστορίας).

Φαίνεται πως εκείνο το Χριστουγεννιάτικο βράδυ όταν είπα στον ντελιβερά "είμαι άρρωστος" έκανα μία ομολογία. Ναι, την έκανα για τους λάθος λόγους, από αμηχανία κ ενοχή που τον είχα να με περιμένει, αλλά πόσες φορές στην ζωή μας δεν κάνουμε το σωστό πράγμα για τους λάθος λόγους;

Αυτή η ομολογία ήταν το πρώτο βήμα να αναγνωρίσω κ να δεχτώ την κατάστασή μου. Κ αυτό το βήμα, οδήγησε με την σειρά του στο να αποφασίσω να "γιατρευτώ". Ασφαλώς, μου πήρε πολύ καιρό να ξεκινήσω, κ όταν ξεκίνησα μπήκα σε μία μεγάλη περιπέτεια, κ χρειάστηκε να επιμείνω πολύ, καμία φορά αντίθετα στην φύση μου, κ έπεσα πολλές φορές...

αλλά, με ένα θαυμαστό τρόπο, κατάφερνα να ξανασηκωθώ. Κ τώρα πια, είναι περισσότερος ο καιρός που είμαι όρθιος. Κ σε αντίθεση με παλιά, το να είμαι πεσμένος είναι η εξαίρεση. Όχι ο κανόνας!

Κ η αρχή είχε γίνει εκείνο το Χριστουγεννιάτικο βράδυ.

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά!

αγαπημένοι sexy viewers/φίλοι!

Σας εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου χρόνια πολλά, με πολλές χαρές, με ισορροπία κ εσωτερική ηρεμία, με ουσιαστική παραγωγικότητα κ με πρόοδο!

Να περάσετε όμορφα αυτές τις γιορτές, κοντά σε ανθρώπους που τους κάνετε κέφι.

Κ, αν μου επιτρέπετε να σας δώσω μία "συμβουλή", με όλο το θάρρος κ τον σεβασμό...

Προσπαθήστε να σκεφτείτε την ζωή σας υπό το πρίσμα του ότι, όσο κ αν έχουμε προβλήματα, όσο κ αν έχουμε δυσκολίες, όσο κ αν πολλά πράγματα πηγαίνουν όχι τόσο καλά όσο θα θέλαμε...

στην πραγματικότητα είμαστε ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ. κ μάλιστα big time.

Εγώ αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Για μερικούς μήνες από την ζωή μου, τους επόμενους 3 ας πούμε, θα προσπαθήσω να λειτουργώ με αυτό το mentality. Ότι είμαι προνομιούχος - επειδή έχω στέγη, φαγητό κ ζεστασιά σταθερά πάνω από το κεφάλι μου, επειδή είμαι ελεύθερος να έχω απόψεις κ να τις εκφράζω, επειδή μπορώ να χαίρομαι την ζωή μου κ να διασκεδάζω, επειδή έχω πρόσβαση σε ψυχαγωγία, παιδεία κ πολλά άλλα....

Θα κάνω make believe λοιπόν, ότι είμαι προνομιούχος (που είμαι) κ θέλω να δω πως αυτό θα διαχυθεί κ έξω από το μυαλό μου, στον μικρόκοσμό μου! Αν μη τι άλλω θα με κάνει να μοιάζω λίγο πιο χαρούμενος!

Γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω γίνει λίγο γκρινιάρης τον τελευτάιο καιρό - κ αυτό έχει αρχίσει κ μου την σπάει λίγο. [Σναπ άουτ οβ ήτ μπήτς!]

Πολλά φιλιά κ πολλές ευχές! Β :-)
εν τω μεταξύ, δεν είναι τέλεια αυτή η εικόνα του Χριστού με ένα πρόβατο; you go boy, εντελώς!

Η εντύπωσή μου από το Avatar σε λίγες λέξεις

Δεν είναι η ταινία που θα αλλάξει την ιστορία του σινεμά, αλλά είναι μία ταινία που θα αλλάξει έστω κ λίγο τον τρόπο που βλέπεις εσύ το σινεμά.

το οποίο είναι όσομ παρά 5 τουλάχιστον.

Η ταινία δεν έχει τίποτε που να μην το έχουμε ξαναδεί/ξαναδιαβάσει. Μέτρα:

Μπλέ ανθρωπάκια; τσεκ, το έχουμε δει στα στρουμφάκια

Σκηνές μάχης με ελικόπτερα που καίνε ζούγκλα; τσεκ, το έχουμε δει στο Αποκάλυψη τώρα, τον Ελαφοκυνηγό κ μερικά εκατομμύρια ακόμα ταινίες με θέμα το Βιετνάμ

Νέους κόσμους με περίεργα φυτά κ πλάσματα; τσεκ, το έχουμε δει από την τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών, μέχρι ουουουουουουοουυο όπου θες

Άνθρωποι που παίρνουν άλλη μορφή για συγκεκριμένους λόγους; τσεκ, το έχουμε ξαναδεί στο.... στο.... στο.... ε δεν θυμάμαι τώρα, αλλά θυμάμαι ότι το έχω ξαναδεί! (αν θυμάσαι ΕΣΥ που σέξη βγιούερ, μπη μα γκέστ ε;)

Παρόλα αυτά, η ταινία δεν μοιάζει με τίποτε που να έχεις ξαναδεί. [Κ όχι, αυτό δεν συμβαίνει εξ αιτίας της χρήσης των γυαλιών. Τα οποία 20 λεπτά μετά που τα φόραγα κατάφερα να τα συνηθίσω, αυτό δεν το περίμενα (ίσως έχει να κάνει με το ότι το γυαλί πήγαινε με το μαλλί που είχα εχτές, χμφ χμφ χμφ, λες;)]

Αρονό, ίσως αυτό να είναι η μεγάλη τέχνη του Cameron ότι παίρνει χιλιοειδωμένα κ χιλιοειπωμένα πράγματα κ τα συνθέτει σε κάτι εντελώς καινούργιο κ πρωτότυπο. Οπότε, ένα έχω να του πω... you go boy!

Να πας να την δεις την ταινία, μην είσαι ΤΜΒ (ΤΕΡΑΣΤΙΟ μικρό βλαχάκι). Κ φυσικά να την δεις σε 3d! Eγώ πάντως θα την ξαναδώ - μου άρεσε πιο πολύ από το Ταητάνεικ, που το είχα δει τρις - κάθε φορά με άλλο γκομενάκι, κ καλά ρομάντικ ντέητ (αλλά εγώ γενικά είμαι κολλημένος με την επιστημονική φαντασία, οπότε δεν είμαι κ ο μέσος όρος).

Εν τω μεταξύ ήθελα να σε ρωτήσω το εξής σέξυ βγιούερ, άσχετο αλλά κ σχετικό κατά κάποιο τρόπο:

δεν βρίσκεις ότι η ηρωίδα στο avatar...


Μοιάζει πάρα πολύ με την κυρία εδώ; θεά Ελένη Ζαφειρίου! discuss!


αρονό, κάτι στο ύφος, κάτι στο πεπλατυσμένο ρουθούνι, κάτι το λύγμ στα μάτια.... χμφ χμφ χμφ

χμφ χμφ χμφ σκεψ σκεψ εντατίκ!

Πας στοίχημα 1 μύριο ευρώ ότι θα σου αλλάξω γνώμη για το Last Christmas?

Σήμερα, την ώρα που γύριζα από το γυμναστήριο κ περπατούσα στην πανέμορφη Χριστουγεννιάτικη Αθήνα με τις στολισμένες βιτρίνες, τα φωτάκια, τα μελομακάρονα που ντυμένα με ένα μαύρο σλιπάκι λικνίζονταν κ μου έλεγαν "φάε μας, φάε μας" κ τα άλλα χριστουγεννιάτικα σύμβολα σκέφτηκα το εξής....

Ότι κάθε φορά που σε ένα ραδιοφωνικό σταθμός ή στα ηχεία ενός μωλ παίζουν το last Christmas, ακόμα μερικές πένες προστίθενται στον τραπεζικό λογιαριασμό του πολυαγαπημένου George Michael... έτσι, μπορεί να αγοράσει ακόμα λίγο μπάφο, ένα ακόμα χάπι, ή οτιδήποτε είναι αυτό που τον βοηθά να κάνει κεφάλι these days!

Το οποίο για κάποιο λόγο το βρήκα πάρα μα πάρα πολύ cool. Κ από εκεί που το είχα σιχαθεί, ξαφνικά το Last Christmas το ξαναλάτρεψα! Γιατί κάθε φορά που το ακούω ο George Michael κερδίζει ακόμα ένα τσιγαριλίκι! How cool is that??? Α λοτ, τράστ μη.

κ αν μετά από αυτό δεν σε έπεισα να αγαπήσεις το Last Christmas (ντρόπ ον γιου πήπολ), ίσως αυτό σε πείσει, χεχεχε:

Θα μπορούσε αυτό να είναι η αρχή μιας κάποιας επανάστασης;

Η υπόθεση, σε απλά ελληνικά:

ενώ όλα έδειχναν ότι για γαμο5η! συνεχόμενη χρονιά κάποιος νικητής του Εγγλέζικου X factor θα κατάφερνε πάλι να κατακτήσει το πολυπόθητο χριστουγεννιάτικο νούμερο 1 των singles της Μεγάλης Βρεττανίας, έγινε η τρελή γυριστή. τρελή, όμως.

Στο νούμερο 1, από το πουθένα, (ή ίσως οχι κ τόσο) βρέθηκαν οι Rage against the Machine, με ένα από τα πιο "επαναστατικά" κ "αναρχοαυτόνομα" τραγούδια της ιστορίας της μουσικής, το Killing in the name του 1992.

εδώ είσαι...



δεν το λες κ πολύ Χριστουγεννιάτικο σαν ήχο, όχι;

Το όλο πράγμα ξεκίνησε από καμπάνια στο facebook, την οποία άρχισαν ένας κύριος με την γυναίκα του, κ καλά σαν "αστείο"...

Αλλά το αστείο χτύπησε χορδή, γιατί η καμπάνια εξαπλώθηκε σεν φωτιά σε ελληνικό δάσος το καλοκαίρι. Λίγο που ο κόσμος έχει βαρεθεί τους τηλεοπτικά κατασκευασμένους τραγουδιστές, λίγο που οι Rage είναι στην αντίπερα όχθη του τσίζη εν κόρνη Χριστουγεννιάτικου σπήρητ, λίγο που το X Factor έχει γίνει τεράστια βιομηχανία παραγωγής σκατού, λίγο που τα μουσικά μονοπόλια μας τα έχουν κάνει τσουρέκια (χριστουγενννιάτικα)... ε δεν ήθελε πολύ!

Όλο και περισσότεροι άρχισαν να κατεβάζουν το τραγούδι, απλά κ μόνο επειδή θα εμπόδιζαν τον νικητή του Xfactor να πάει στο νούμερο 1! Κ τελικά το κομμάτι πούλησε μισό εκατομμύριο αντίτυπα, μόνο σε digital dowloads, περίπου 50 χιλιάδες περισσότερα από τον X Factor τύπο τον Joe McElderry.

Εν τω μεταξύ το τραγούδι γενικά θεωρείται πολύ αναρχικό κ επαναστατικό, ακούγονται περίπου 3447886964214444 φορές fucks στους στίχους του... είναι κάτι σαν τον Πανούση σε γκρουπ (πλάκα κάνω έλεος). είμαστε όλοι ξαφνικά ένα πολύ χαρούμενο αναρχοαυτόνομο χριστουγεννιάτικο πάρτυ: η γαλοπούλα κάηκε, η γέμιση έχει πολύ κονιάκ, το χριστουγεννιάτικο δέντρο πήρε φωτιά, τα δώρα είναι όλα μεταχειρισμένα κ από τα ηχεία ακούγεται το Killing in the name.

cool.

Πάντως, για να μην μου πολυενθουσιάζεσαι, κ οι Rage αλλά κ ο πιτσιρικάς από το X Factor ανήκουν ως καλλιτέχνες στην Sony BMG. (ναι, τώρα μπορείς να αρχίσεις να σκέφτεσαι τι ίσως να σημαίνει αυτό)

όχι, για να μη νομίσεις ότι το σύστημα δεν θα βρει τρόπο να κερδίσει. χε

Ο Καβάφης σε απλά ελληνικά, κ σύγχρονη γλώσσα επιτέλους!!!!

Αγαπημένε σέξη βγιούερ, μεγάλη μέρα σήμερα.

Έχουμε την συνέχεια σε μία από τις σημαντικές πολιτιστικές πρωτοβουλίες του προβατάκου σου! Την ανανέωση, αναβάθμιση κ, βασικά, καλλιτέρευση των ποιημάτων του μεγάλου μας Καβάφη!

Σου θυμίζω: Mε το σκεπτικό ότι οι κώδικες επικοινωνίας που λειτουργούσαν πριν από 50 100 και 150 χρόνια δεν λειτουργούν πια το πρόβατό σου το αγαπημένο, από μηχανής θεός, έρχεται για να ξαναγράψει τα μοναδικά αυτά έργα πχιότητας, τα Καβαφικά αριστουργήματα κ να τα φέρει πιο κοντά στο τώρα!

Η ουσία της ιδέας κάθε ποιήματος, στο καλλιτέρεμά του, παραμένει ίδια! Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που αυτή εκφράζεται.

Συγκεκριμένα η σύγχρονη εκδοχή είναι φτιαγμένη με ψυχούλα κ με υπέροχο κλίμα στα παρασκήνια, κ για να αρέσει στον σύγχρονο άθρωπα, κ δη τον ομοφυλόφιλο άθρωπα, που ως γνωστόν είναι κ ο μόνος άθρωπας που διαβάζει ποίηση κ βιβλία γενικότερα (αν έχεις φίλο/γνωστό/άντρα/χουοτέβερ straight που διαβάζει βιβλία κ, ακόμα χειρότερα ποίηση, κάποιο λάκο, με γκλίτερ, έχει η φάβα, λάβε τα μέτρα σου).

Σήμερα έχουμε την επόμενη φουρνιά ποιημάτων, τα πιο γνωστά του κ επιτυχημένα κ σέξυ. Μεταξύ μας, νομίζω θα είναι η τελευταία φουρνιά (φτάνει πια, πόσο να φροντίσει ένα πρόβατο μόνο του την πχιότητα ενός λαού;)

Πριν ξεκινήσουμε, σου θυμίζω τις οδηγίες.... Το πρωτότυπο ποίημα το διαβάζεις στην αρχή κ από κάτω του με bold το ανανεωμένο! Ok? ok!

Φύγαμε

Το πρωτότυπο:

Περιμένοντας τους Βαρβάρους

-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.

-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.

-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Το σούπερ βελτιωμένο:

Περιμένοντας το ηλεκτροπόπ ντουέτο

Μωρή φιλινάδα! Τι περιμένουν όλοι μπροστά στο εκδοτήριο εισιτηρίων συναθροισμένοι;
Καλά, αλτζχάιμερ έχεις μαρί; Ξεκινά η προπώληση των Pet Shop Boys σήμερα!

Κ στα forus τα blogs κ το facebook γιατί τέτοιος πανικός;
O reader μου έχει αλλαλιάσει, ασταδγιάλα πια!

Κουφή είσαι μωρή γελοία; Σου είπα, οι Pet Shop Boys
έρχονται Ελλάδα. Γι 'αυτό κάηκε το Internet! Όλοι γι 'αυτό μιλάνε!

Α, γι αυτό η φίλη μου η Αντωνυμία, ο Αντώνης δηλαδή, έχει λυσσιάξει κ ουρλιάζει από τώρα
κ πήγε να πάρει καινούργια ρούχα για την βραδυά στο Factory Outlet?

Ναι, ναι, έρχονται οι Pet Shop Boys...
κ λένε ότι τα ελληνικά ποπ συγκροτήματα (τι οξύμωρο θεέ μου)
έχουν πιαστεί μαλλί με μαλλί ποιο θα κάνει support
θέ μου τι θα ακούσουμε πάλι μέχρι να βγουν οι Pet...
Η Liza Minelli να μας φυλάει...

Θα πας μαρή;
Εννοείται... χάνεται αυτό; Κανόνισε να πάμε μαζί...
Α, δεν ξέρω, εγώ θα βγάλω vip εισιτήριο, δεν είμαι σαν κ σένα...
Α μωρή, ψωνάρα, δεν έχεις Aussie Bum να βάλεις στον κώλο σου το vip σε μάρανε... Φίλη.... Φίλη!!! τι έπαθες; γιατί χλώμιασες;

Άσε με, άσε με, μόλις μπήκα με το iPhone στο επίσημο site των Pet Shop Boys
Βγάλανε ανακοίνωση ότι η είδηση για συναυλία στην Ελλάδα είναι, μόνο, φήμη....

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ μωρήηηηη!
Κ τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τους Pet Shop Boys?
Το ηλεκτροπόπ, αυτό, ντουέτο, ήταν μία κάποια λύσις

σου άρεσε; πάμε παρακάτω!!!

Το πρωτότυπο:

Το 25ον έτος του βίου του

Πηγαίνει στην ταβέρνα τακτικά
που είχανε γνωρισθεί τον περασμένο μήνα.
Ρώτησε· μα δεν ήξεραν τίποτε να τον πουν.
Από τα λόγια των, κατάλαβε πως είχε γνωρισθεί
μ' ένα όλως άγνωστο υποκείμενον·
μια απ' τες πολλές άγνωστες κ' ύποπτες
νεανικές μορφές που απ' εκεί περνούσαν.
Πηγαίνει όμως στην ταβέρνα τακτικά, την νύχτα,
και κάθεται και βλέπει προς την είσοδο·
μέχρι κοπώσεως βλέπει προς την είσοδο.
Ίσως να μπει. Απόψ' ίσως ναρθεί.

Κοντά τρείς βδομάδες έτσι κάμνει.
Αρρώστησεν ο νους του από λαγνεία.
Στο στόμα του μείνανε τα φιλιά.
Παθαίνεται απ' τον διαρκή πόθον η σάρκα του όλη.
Του σώματος εκείνου η αφή είν' επάνω του.
Θέλει την ένωσι μαζύ του πάλι.

Να μην προδίδεται, το προσπαθεί εννοείται.
Μα κάποτε σχεδόν αδιαφορεί.-
Εξ άλλου, σε τι εκτίθεται το ξέρει,
το πήρε απόφασι. Δεν είν' απίθανον η ζωή του αυτή
σε σκάνδαλον ολέθριο να τον φέρει.

Το καινούργιο/ωραιότερο:

25 χρονών κ κουρασμένος

Μπαίνει συχνά στο chat room
που είχανε γνωρισθεί τον περασμένο μήνα
Ρώτησε κ άλλους που μπαίνουν · μα δεν ήξεραν τίποτε να τον πουν.
Άλλαξε κ nick name μήπως κ ο άλλος τον αποφεύγει...
τίποτε όμως, κανένα αποτέλεσμα!
ακόμα ένας περαστικός του gay chat που ήθελε ένα πήδηγμα κ τίποτε παραπάνω.
Αυτός όμως συνεχίζει να μπαίνει στο chat room
κ να περιμένει με τις ώρες μην τυχόν κ ξαναφανεί
Διάφοροι του κάνουν διάφορα μπας κ ασχοληθεί - αλλά αυτός κολλημένος, σκέφτεται
Ίσως να μπει. Απόψ' ίσως ναρθεί.

Κοντά τρείς βδομάδες έτσι κάμνει.
Η καύλα του τον έχει τρελάνει
Θυμάται τα φιλιά τους
Πως ταιριάξανε σε όλα
που μετά κοιμηθήκανε για λίγο αγκαλιά
...ένα περίεργο πράγμα, η αγκαλιά είναι που ζητάει, όχι το χύσιμο

Στις φιλινάδες στο γυμναστήριο δεν έχει πει τίποτε
στεναχωριέται που το σκέφτεται, αλλά φοβάται ότι θα του το λερώσουν
άλλα βαρέθηκε, βαρέθηκε πολύ
είναι 30 χρονών κ αισθάνεται καθόλου νέος
θέλει την αγκαλιά που ήταν η πύλη προς τον παράδεισο
κ έχει γίνει η πύλη στην κόλαση.

καλό ε; α καλό! επόμενο θύμα....

Το πρωτότυπο:

Ο ήλιος του απογεύματος

Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.
Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ’ η πλαγινή
για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε
γραφεία μεσιτών, κ’ εμπόρων, κ’ Εταιρείες.

A η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι.

Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,
κ’ εμπρός του ένα τουρκικό χαλί·
σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.
Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη.
Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε·
κ’ η τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.
Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι
που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.

Θα βρίσκονται ακόμη τα καϋμένα πουθενά.

Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι·
ο ήλιος του απογεύματος τώφθανε ώς τα μισά.

...Aπόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί
για μια εβδομάδα μόνο ... Aλλοίμονον,
η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.
Το Grafitti ποτέ δεν θα το ξεχάσω.


Το ανανεωμένο/καλλιτερεμένο:

Το υπόγειο που βρισκόταν στον τρίτο όροφο

Πόσο καλά το θυμάμαι αυτό το κτίριο
Στην οδό Ξούθου, κοντά στην Ομόνοια
Άραγε, τι να υπάρχει τώρα εκεί;
Μπορεί να το έχουν γκρεμίσει....

Όμως πόσο γλυκά το θυμάμαι αυτό το κτίριο

Ανεβαίναμε με το ασανσέρ στον τέταρτο
μπαίναμε σε ένα χώρο με σκούρα χρώματα κ νέον φώτα
κ μεγάλα κάδρα με ασπρόμαυρες φωτογραφίες
Υπήρχε κ ένα μπαρ στο βάθος
Πληρώναμε είσοδο στον ένα από τους ιδιοκτήτες (Γιώργο νομίζω τον λέγανε) κ ύστερα προχωρούσαμε
για να φτάσουμε στην απότομη σκάλα που μας πήγαινε στον αποκάτω όροφο
τον τρίτο, που όμως μας έδινε την αίσθηση του υπογείου.

Τι ωραία ιδέα: Να έχεις ένα club στον τρίτο όροφο, κ να το έχεις φτιάξει σαν να είναι υπόγειο.

Αχ, το Graffiti. Το καλλίτερο ever gay club της Ελλάδας.
Στα τέλη της δεκαετίας του 80, αρχές 90.
Ο Μάνος έπαιζε μουσική, (δηλαδή μας έπαιρνε τα μυαλά - ήταν τέλειος)
Ήμουν 20 χρονών παρά, τότε, κ δεν έχω διασκεδάσει καλλίτερα ποτέ.

Μετά, κάποια ξημερώματα Κυριακής, εκεί στις αρχές του 92 περίπου
φύγαμε, ευχαριστημένοι με το Σάββατο που είχαμε περάσει...
χωρίς να ξέρουμε ότι δεν θα ξαναπηγαίναμε στο Graffiti ποτέ.

κ το τελευταίο κ πιο γνωστό! Το πρωτότυπο:

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.


Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Το σουπέρ καλλιτερότερο κ με κοινωνικό μήνυμα:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι άνετα τα ψιλοτάκουνα,
ανατομικά, να μην σε χτυπάνε.
Ιδρώτα κ κακοσμία να μην φοβάσαι
ούτε ταλαιπωρημένη επιδερμίδα κ κούραση
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις
αρκεί να κάνεις σωστή προσωπική υγιεινή κ περιποίηση
a girl has to make sure she takes good care of herself.

Nα εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος
πολλά τα πρωινά πρώτης μέρας των εκπτώσεων να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε πολυκαταστήματα, gap, attica, factory outlet
(αρκεί να μην μάθεις κανείς ότι ψωνίζεις σε Outlets, κακομοίρα μου!)
κ με την πιστωτική θα ξεχύνεσαι
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
τοπάκια ντόνα κάραν, εσώρουχα ώση μπαμ, μπουφάν ισέη μιγιάκε
κ ενυδατική κ κρέμα νυχτός κ ορό για τους μαύρους κύκλους
κ σε πόλεις με gay parade να πας
να μάθεις κ να μάθεις από τις αδελφές εξωτερικού.

Πάντα στο νου σου να έχεις την Ιθάκη
το φτάσιμο εκεί είναι ο προορισμός σου, Ok, ok,
αλλά μην μου πας κ σαν την βλαχάρα!!!!
Καλλίτερα να αργήσεις λίγο παραπάνω να φτάσεις
για να πας περιποιημένος κ να μη μπορεί κανείς να σου πει
"έλεος, καλά είδες τι φοράει - χέσους!!!";
A girl has to make sure that she is always a lady.


Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.


Κι αν πτωχική σου φαίνεται ξαφνικά η ζωή σου
Κ αναρωτιέσαι μήπως αντί να κάνεις την όμορφη κ την πλούσια
ήταν καλλίτερο να διαθέσεις το χρόνο να κάνεις κανένα φίλο, οικογένεια...
έεεελα μωρέ τώρα! δεν πειράζει - θα καταφέρεις να κερδίσεις τον χαμένο χρόνο.
....στην επόμενη ζωή....

εδώ τελείωσε αυτή η σφαγή αγαπημένε βγιούερ!

τρία πράγματα μόνο:

Πρώτο, thanks for reading all that
δεύτερον, τα προηγούμενα παρόμοια τα βρίσκεις εδώ να
τρίτον, με ενημερώνουν ότι έχουμε αντιδράσεις από τον μεγάλο Αλεξανδρινό μας ποιητή!
δικό σου, Αλέξανδρε...

στρατιώτης της αγάπης - η νέα sade είναι υπέροχη!

τι ωραίο που είναι το soldier of love της Sade!!! πραγματικά "γιου γκό γκέρλ".

ξανά μανά: γιου γκο γκέρλ!

είναι τόσο ωραίο όσο το σμουθ παπουρέλα (σόρη, δεν ήξερα αγγλικά τότε κ έτσι το έλεγα το smooth operator χοχοχοχοοχο ήμουν μικρούλη)



το άλμπουμ θα βγει τον φλεβάρη. Nice!

Τεράστια χάρη για τα Χριστούγεννα μην μου αρνηθείς σε παρακαλώ

Έχουμε σούπερ ημέρτζενση:

Πριν μερικές μέρες γνώρισα ένα γκομενάκι το οποίο είναι πάρα πολύ χοτ! πολύ χοτ όμως.

Πάνω στην γνωριμία μας έκανα τα ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος να του πω ότι είμαι στεφανωμένος (τι μαλάκας είμαι ώρες ώρες ρε πούστη μου)! Όπου το γκομενάκι, ω της έκπληξης, μου την έκανε τρελή γυριστή κ μου είπε ότι εννοείται ότι δεν θα κάνει σεξάκοι μαζί μου, γιατί αυτό δίγαμο δεν γίνεται, ούτε κ κερατούκλης!

Γουνταφάκ; ΓΟΥΑΝΤΑΦΑΚ Α ΣΕΗ;

το όλο θέμα θα σταματούσε εκεί, έλα όμως που το γκομενάκι είναι πιο καυτό κ υγρό κ από υποθαλάσσιο ηφαίστειο, κ ΠΡΕΠΕΙ πρέπει ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε σεξάκοι, γιατί αλλιώς θα σκάσω!! γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ. λυγμ

Οπότε, ξεκίνησα φοβερή εκστρατεία να το ψήσω να μην δώσει σημασία στο γεγονός ότι έχω στεφάνι, κ να έλθει να εξαργυρώσει το κουπονάκι του, γιατί "μία ζωή την έχουμε κ αν δεν την γλεντήσομε, τι θα καταλάβομε, τι θα καζαντήσομε;"

Αυτό όμως, τίποτε, εκεί, βράχος ηθικής!! το πιάνω στο μπίρι μπίρι "Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου, δεν θα το πούμε σε κανένα, επιτρέπονται αυτά στην εποχή μας, σιγά το πράγμα, μπλα μπλά μπλά, έλα να καταπλήξουμε τα πλήθη...." τίποτε αυτό, η απάντηση του είναι "εγώ κερατούκλης δεν γίνομαι, πήρηοντ!".

Οπότε, είδα κ απόειδα, αποφάσισα να στραφώ σε σένα σέξη βγιούερ! Πως περνάς τις γριούλες από το φανάρι της Πατριάρχου Ιωακείμ γιατί το πράσινο κρατά μόνο 5 δευτερόλεπτά κ τις κόβουν οι μηχανές; Ε, κάτι παρόμοιο θέλω, το ίδιο καλωσυνάτο κ χρήσιμο στην κοινωνία, δηλαδή το εξής:

Να αφήσεις ένα, ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ το τονίζω, σχόλιο στο ποστ εδώ, για να το διαβάσει το γκομενάκι, και το οποίο θα δηλώνει ξεκάθαρα κ θα επιβεβαιώνει ότι:

α - το σεξάκοι μαζί μου είναι ό,τι τελειότερο έχει σχεδιάσει η φύση! πρόβατο σημαίνει πχιότητα κ τρυφερότητα στο σεξάκοι.
β - ο κόσμος κάνει αμάν να μπορέσει να κάνει σεξάκοι μαζί μου, κ αυτό που το παρακαλάω λέει όχι;;; ή αλλιώς: "Σου χαρίζουν γάιδαρο κ τον κοιτάς στα δόντια; σύνελθε άθρωπα του θεού!"
γ - το σημαντικότερο επιχείρημα: "Καλά, πες ότι δεν θες να κάνεις σεξάκοι με το πρόβατο! Την ζημιά που θα προκαλέσεις δεν την καταλαβαίνεις; Διότι, αν το τιμωρήσεις για την ειλικρίνιά του στερώντας του το σεξάκοι, τότε θα συνδέσει την ειλικρίνια με την έλειψη σεξάκοι, κ αυτό θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στον κόσμο κ καταστροφικές συνέπειες!"
δ - κ τέλος "ενώ αντίθετα, αν, επειδή σου είπε αλήθεια, ανταμείψεις το πρόβατο με σεξάκοι, τότε, θα στηρίζεις την αλήθεια στις σχέσεις, την πχιότητα κ την ειλικρίνια στην επικοινωνία, την ουσιαστική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους!"

μην μου χαλάσεις την καρδιά γλυκέ αναγνώστη! χριστούγεννα έρχονται! αλλιώς θα είμαι σούπερ σάντ, ομαγκόντ λυγμ λυγμ:



α και πού 'σαι, σέξυ βγιούερ, αν θέλεις, feel free to change the wording! Αλλά το νόημα κράτα το γκρόσο μότο όπως το βλέπεις, εκτός αν θέλεις να επαυξήσεις που δέχομαι, νο πρόμπλεμ! σνιφ

αναγεννημένος

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις ακούσει γι' αυτούς. Είναι το εξ Αμερικής φρούτο, οι "αναγεννημένοι Χριστιανοί" . Ξέρεις ποιούς λέω, εκείνους που ξαφνικά ανακάλυψαν τον Χριστό, κ ενώ όταν τους είχες πρωτογνωρίσει ήταν πορνοστάρ με ειδίκευση στο βαθύ λαρρύγι/ντήλερζ με κοινό στόχο τους έφηβους/έμποροι οργάνων/μαστροποί/χουότέβερ, τους βλέπεις μετά από καιρό κ το παίζουν καλλίτεροι άθρωπες με μέγιστη πχιότητα κ σοβαρότητα κ μπλα μπλα μπλα.

Αυτό στην Ελλάδα δεν το έχετε πολυπεράσει όπως εμείς οι Μανχατανιώτες στην Αμερική. Όμως έχουμε μία εκδοχή του κ εδώ, λίγο διαφορετική, λίγο πιο αλέγρα: Αναφέρομαι στους ξαναγεννημένους/αδυνατισμένους παχύσαρκους!

Αυτοί είναι άνθρωποι που τους είχες γνωρίσει 170 κιλά, που για να πάνε από το σημείο Α στο σημείο Β δεν περπατούσαν αλλά κυλούσαν, που όταν τους καλούσες για φαγητό έκανες οικονομία 2 μήνες για να πάρεις όλα τα χρειαζούμενα για να χορτάσουν, που για ελαφρύ κολατσό έτρωγαν λαρδί τηγανισμένο μέσα σε Κερκυράικο βούτυρο, που που που που...

Κάποια στιγμή τους έχασες εντελώς, έλεγες "που στα δγιάλα είναι το παλικάρι αυτό που δεν άφηνε κανένα φαγώσιμο να πλησιάσει έστω την ημερομηνία λήξης του;".... Κ ύστερα τους ξαναείδες μετά από καιρό, ήταν όχι 170 κιλά αλλά 70!!!

Κ να σου πω κάτι σέξη βγιούερ; Ούτε η παχυσαρκία είναι έγκλημα (εξάλλου τα έχω κ εγώ τα κιλά μου, ασχέτως που τα δικά μου είναι πρωτίστως σέξη, χεχεχε) ούτε φυσικά κ το αδυνάτισμα είναι έγκλημα. Αντίθετα, ένα έχω να πω στο χοντρουλάκι που κάνει το μεγάλο βήμα κ χάνει βάρος:

Γιου γκό μπόη!

κ

Γιου γκό γκέρλ!!!

Το πρόβλημα με αυτούς τους άθρωπες, όπως κ με τους αναγεννημένους Χριστιανούς, ξεκινά όταν εκείνος ο άνθρωπος που τώρα ζυγίζει όσο ζύγιζε το μπούτι του πριν ένα χρόνο, αποφασίζει να γίνει κήρυξ κ μάρτυρας κ μεγάλος υπερασπιστής της δίαιτας κ του αδυνατίσματος κ μεγάλος κατήγορος του πόσο κακό είναι να τρώμε περισσότερο από 1 βραστή ελιά κ του να έχεις ας πούμε 15 κιλά παραπάνω. Γιατί σου λέει "ξέρω εγώ παιδί μου, τόσα χρόνια ήμουν σαν πρησμένο τούμπουλο, ξέρω εγώ περί αδυνατίσματος"!

Όμως.... ΟΜΩΣ!

Πρώτον - το αν είμαστε Χριστιανοί, ή αδύνατοι, ή καλόκαρδοι είναι ένα πράγμα που είμαστε, όχι που το προβάλουμε! Όποιος ενδιαφέρεται να το δει, ας το δει, δεν χρειάζεται να το διαφημίζουμε κ να το προβάλουμε! Όταν, λοιπόν, κάποιος μου δείχνει το μπούτι του κ να μου λέει "κοίτα, κοίτα δεν είμαι η Τουήγκη των 2000;" μου κάνει λίγο περίεργο. Κ κουραστικό. Κ ύποπτο. Όπως το ίδιο ύποπτο μου κάνει κ το να μου δείχνεις το τεράστιο σταυρουδάκι, κ το κομποσκοίνι που το φοράς σαν βραχιόλι.

Δεύτερο - επειδή αδυνάτισες εσύ, δεν σημαίνει ότι θέλω κ εγώ να αδυνατίσω. Επειδή ανακάλυψες εσύ το Χριστό, με ένα συγκεκριμένο τρόπο, δεν σημαίνει ότι θέλω κ εγώ να τον ανακαλύψω με τον τρόπο που τον ξέρεις εσύ. Οπότε, άσε το κήρυγμα, άσε τις επειχηριματολογίες κ τις αναλύσεις. Εκτός κ αν το ότι έγινες αναγεννημένος χριστιανός/αδύνατος το έκανες για να σου λέμε γιου γκο γκέρλ κ γιου γκό μπόη! Που είναι άκυρο. Γιατί "για τα μάτια του κόσμου, πως μπορείς κ παντρεύεσαι φως μου"; Κ γενικά, όταν κάτι το κάνουμε περισσότερο για το θεαθήναι, κάποια στιγμή ή μας εγκαταλείπει, όπου έχουμε χάσει πολύ πολύ χρόνο ή μας προδίδει, οπότε γίνεται λίγο της ψιλοπουτάνας.

Τρίτον - Πολλές φορές οι άνθρωποι γιατρεύουμε το σύμπτωμα... αλλά ξεχνάμε να γιατρέψουμε το αίτιο του. Κ δυστυχώς αυτό συμβαίνει πολλές φορές με τους αναγεννημένους κάτι! Πόσους "χριστιανούς" έχω γνωρίσει που είναι το ίδιο φαύλοι όπως πριν (απλά τώρα έχουν ένα ωραίο σύστημα να στηρίζουν τις ξυνίλες τους) κ πόσους πρώην παχύσαρκους που είναι το ίδιο μοναχικοί όπως κ πριν γίνουν μούναροι, δεν λέγεται. Αν σου συμβαίνει αυτό, αν δηλαδή δεν έχεις πηδηχτεί ακόμα παρά το γεγονός ότι ομόρφυνες, τότε μάλλον πρέπει να το δεις λίγο πιο συνολικά το θέμα!

Τέταρτο - Άλλη φορά, αν την ώρα που τρώω μπιφτέκι γυρίσεις κ μου πεις "είσαι απαράδεκτος που τρως έτσι" θα σου βάλω το πηρούνι στο μάτι. ή θα σου θυμίσω ότι αν κ έχασες 40 κιλά το ίδιο αγαμήτου είσαι! να το χέσω να μην τρώω μπιφτέκι αν είναι να συνεχίσω να μην πηδιέμαι. Καλύτερο χοντρουλάκι κ σέξη παρά αδυνατούλι κ αγαμητάκι. τέλος.

πάω να φάω ένα διπλόπιτο! καλή όρεξη! :-))

Πως γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στην Ινδία; Μα, με προφορά!!! Χεχεχε

τέλειο βιντεάκι; ναι τέλειο!

2 γουήξ φρομ Κρίστμας Πήπολ!!!! :-)) γιές! γουή μέηντ ητ!

Πιο σουρεαλιστικό πής οφ φήλμ οβ δε γήαρ! Δη νομινήηζ ααααα:

Αυτή εδώ η γαλλική διαφήμιση της Orangina, πορτοκαλάδα είναι...


κ αυτή εδώ η ινδική διαφήμιση για... (απίστευτο!) κόλλα:

είναι τρελή αυτοί οι Ινδοί! τέλος.

λοιπόν, σέξυ βγιούερ, ποιά από τις δύο βρίσκεις πιο σουρεαλιστική; η αλήθεια είναι ότι η Ινδική έχει κ άλλα καλά - ας πούμε τέλεια μουσική... η γαλλική βέβαια έχει αρκετό γυμνό, πράγμα που κατευθείαν τοποθετεί κάθε έργο τέχνης στην κατηγορία super cool. you go boy.

ενηγούεη, πληζ αγαπημένε βιούερ ψήφισε στα σχόλια ποιά από τις δύο προτιμάς!

α ρε Bruce, επιτέλους καταλαβαίνω γιατί σε λένε ΄'boss" κ το εννοούν!

το παρακάτω ανέβηκε στο επίσημο site του Bruce Springsteen!

A BRIEF STATEMENT FROM BRUCE
Like many of you who live in New Jersey, I've been following the progress of the marriage-equality legislation currently being considered in Trenton. I've long believed in and have always spoken out for the rights of same sex couples and fully agree with Governor Corzine when he writes that, "The marriage-equality issue should be recognized for what it truly is -- a civil rights issue that must be approved to assure that every citizen is treated equally under the law." I couldn't agree more with that statement and urge those who support equal treatment for our gay and lesbian brothers and sisters to let their voices be heard now.

Θεός ο τύπος ορ χουότ; θεός! βάζει υποψηφιότητα μπήγκ τάημ για τον τίτλο "προκομένο παλικάρι του 2009"!

Μέχρι σήμερα απλά τον αγαπούσα. Από σήμερα τον λατρεύω!

Πράγματα που μου την σπάνε big time στο σινεμά

Ναι, μία από τις πιο προσβάσιμες κ εύκολες απολαύσεις του σύγχρονου άθρωπα είναι το σινεμά. Με σχετικά λίγα χρηματάκια ζεις ένα ωραίο απόγευμα, έρχεσαι σε επαφή με σχεδόν όλες τις τέχνες, απολαμβάνεις ωραίο storytrelling... Όλα καλά. Όμως όταν είσαι σινεφίλ, κ το βιώνεις με μία μεγαλύτερη ένταση όλο αυτό που λέγεται "πάω σινεμά", πέφτεις κ θύμα των πραγμάτων που αμαυρώνουν την εμπειρία κ σου την σπάνε μπιγκ τάημ!

Εδώ είναι η δική μου λίστα με αυτά που μου τη δίνουν όταν πάω σινεμά:

Πηγαίνεις ο αθώας άθρωπας να πάρεις το Παπ Κόρν σου. Παραγγέλνεις, βγάζεις το 500ευρω να πληρώσεις (έχεις δει πόσο έχει πάει το παπ Κόρν στα μούλτιπλεξ; οικόπεδο πρέπει να πουλήσεις για να πάρεις ένα γαμοκόμπο με αναψυκτικό) κ παίρνεις το κουτί.... Όπου μία μαχαιριά σου σκίζει την καρδιά!!!! Διότι έχεις την ατυχία και έπεσες σε καθαρούλη κ τακτικούλη άνθρωπα που σου σέρβιρε το Παπ Κορν! Έτσι, για να μην λερώσει κ καλά, γέμισε το κουτί όχι τίγκα, αλλά με περιθώριο καθαριότητας - δηλαδή το Ποπ Κορν είναι μέχρι πιο κάτω από τα χείλη του κουτιού... ενώ το σωστό σερβίρισμα στο Ποπ Κορν είναι να βγαίνει βουνό από πάνω από το κουτί, κ καθώς πηγαίνεις προς την αίθουσα να πέφτουν τα ποπ κόρνια πίσω σου κ εσύ να είσαι ο κοντορεβυθούλης των Ποπ Κορν. Λυγμ.
Συμπέρασμα: Σπαστικό συμβάν στο σινεμά 1 - να μην σου τιγκάρουν το κουτί του Ποπ Κόρν!


Μία φορά, είχα φάει πολλύ μπρόκολο κ ρεβύθια (την εποχή που έκανα υγιεινή διατροφή, για περίπου 25 λεπτά δηλαδή, μετά ξαναπέπεσα στο αγαπημένο bacon mushroom melt φορ έβερ εν έβερ) κ την ώρα που έβλεπα ένα έργο θέλησα κακάκια! Πολλά κακάκια. Δεν σήκωνε αναβολή! Ξεκινάω λοιπόν ο καλός σου για να πάω στον καμπινέ... βγαίνω από την αίθουσα, δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω... πήγαινα, πήγαινα, πήγαινα. Κάποια στιγμή, ευτυχώς που πέτυχα ένα drive in κ πήρα κάτι να φάω, γιατί από το περπάτημα είχα εξαντληθεί! Παρόλα αυτά, τουαλέτα ακόμα δεν είχα βρει! Συνέχισα λοιπόν να περπατάω να περπατάω κ να περπατάω για να βρω την τουαλέτα του μούλτηπλεξ.... Ε κάποια στιγμή έφτασα σε ένα παραδοσιακό κινέζικο χωριουδάκι με κόκκινα φανάρια, τσάι κ λοιπά... κ εκεί κάπου ήταν οι τουαλέτες....
Όπως καταλαβαίνεις, μέχρι να κάνω κακάκια, κ να κινήσω τον δρόμο του γυρισμού, η ταινία είχε σχεδόν φτάσει στο τέλος της, γουανταφάκ πήπολ;
Συμπέρασμα: Σπαστικό συμβάν στο σινεμά 2 - τουαλέτες που είναι δύο ώρες δρόμο από την αίθουσα που βλέπεις την ταινία!


Υπάρχει στο Cosmopolis στο Μαρούσι μία κοπέλα η οποία κάνει τσεκάρισμα εισιτηρίων. Αυτή, είναι πάρα πολύ καλή στην δουλειά της κ πάρα πολύ αυστηρή! Της δίνεις λοιπόν το εισιτήριό σου κ μέχρι να στο δώσει πίσω περνάνε τουλάχιστον 5 λεπτά. Το διαβάζει από μπροστά, το διαβάζει από πίσω, το περνάει από ακτίνες χ, του κάνει υπέρηχο, του κάνει αξονική.... αμάν βρε γλυκιά μου, ηρέμησε λίγο! ότι, τι; θα αγοράσω ψηφιακό εκτυπωτή για να μπορώ να εκδίδω πλαστά εισιτήρια ώστε να γλυτώσω τα 9 ευρώ που κάνει ένα; είπαμε, να είμαστε υπεύθυνος άθρωπας αλλά μέχρι ενός ορίου!!!!Συμπέρασμα: Σπαστικό συμβάν στο σινεμά 3 - να σου τσεκάρουν το εισιτήριο με τις ώρες λες κ είσαι αφγανός που μπαίνει σε αμερικάνικο έδαφος.


Στο Αττικό υπάρχει άλλο φαινόμενο "φορτικής εξυπηρέτησης". Κάποιοι που θέλουνε με το ζόρι να δουν που κάθεσαι ώστε να σε οδηγήσουν εκεί. Ουαί κ τολμήσεις κ δείξεις ότι δεν θες, ότι προτιμάς να πας μόνος σου στην θέση σου. Μία φορά ένας που έκανα να τον αποφύγω έβγαλε μεγάλη κραυγή, σαν τον Σμοκτουνόφσκι στον Άμλετ, "ΠΟΥ ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣ" καθώς έμπαινα μόνος μου στην αίθουσα. Όλο το σινεμά γύρισε κ με κοίταξε υποτιμητικά - από το σοκ, δε, της φωνής του έχω πάθει αμνησία κ δεν θυμάμαι με απόλυτη σιγουριά αλλά νομίζω ότι μου έδωσε κ μία ξυλιά όταν έφτασε κοντά μου! Προτείνω να βάλουν Γερμανούς στρατιώτες κατά μήκος του διαδρόμου από το εκδοτήριο εισιτηρίου προς την αίθουσα για να μας κάνουν επιστασία κ έλεγχο ότι περνάμε όλοι από τους ταξιθέτες.
Συμπέρασμα: Σπαστικό συμβάν στο σινεμά 4 - με το ζόρι κ με καυγάδες να θέλουν να σε οδηγήσουν στην θέση σου.


Άλλο φρικτό είναι που πας να μπεις στην θέση σου κ αυτός που είναι ήδη καθισμένος δεν κάνει το παραμικρό να σε ευκολήνει λίγο με αποτέλεσμα για να περάσεις να παθαίνεις αυχενικό. Κάνε βρε αγάπη μου λίγο τα γαμωγόνατά σου στο πλάι - κ αν δεν ξέρεις ΠΩΣ γίνεται αυτό, θυμίσου τον τρόπο με τον οποίο καθόταν στην μπερζέρα η Αλέξης Κόλμπη όταν πήγαινε επίσκεψη στο γραφείο του Μπλέηκ: ΓΟΝΑΤΑ ΠΛΑΪ, ΠΛΑΪ, ΠΛΑΪ γαμώ το σόι μου.
Συμπέρασμα: Σπαστικό συμβάν στο σινεμά 5 - μη κούνημα γονάτου για να περάσεις να γαμωκάτσεις.


Δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει ποτέ (κ δώσε βάση τώρα γιατί ξεκινάω τρελό mem...) αλλά στα κρέντητσ των ταινιών στο τέλος, υπάρχει πάντα κάποιος που καταλαβαίνεις από το όνομά του ότι είναι ελληνάκι (γιου γκο μπόη!). Δεν αναφέρομαι σε μεγάλους συντελεστές, αλλά σε απλά ταπεινά επαγγέλματα τύπου catering assistant, driver to the 3rd assistant director, lipstic holder of the mega star etc etc... Κάθε φορά λοιπόν που πάω σε ένα έργο, έχω το συνήθειο να κάθομαι στους τίτλους τέλους κ να διαβάζω όσο μπορώ τα κρέντηντσ για να ανακαλύψω το ελληνάκι κ τι έχει κάνει (αυτό το κάνω μόνο στο σινεμά που είναι δύσκολο, στο σπίτι όταν βλέπω dvd δεν έχει πλάκα καθόλου, δεν είναι challenging άμα μπορείς να σταματήσεις το dvd). Έλα όμως που υπάρχουν αρκετοί γαμωμαλακόσαυροι οι οποίοι με το που πέφτει το ΔΗ ΕΝΤ αμέσως σηκώνονται κ σου κόβουν την εικόνα στην οθόνη!!! Πήπολ, για να μην γίνει χαμός: Ναι! υπάρχουν άνθρωποι που θένε να γλιέπουν τους τίτλους τέλους γι αυτό άμα θες να σηκωθείς αμέσως τουλάχιστον βγες από την οπτική γωνία του άθρωπα που κάθεται πίσω σου ΜΗ ΓΑΜΗΣΩ! Eννοείται ότι κάνω σκηνή τύπου "καθήστε σας παρακαλώ, θέλω να δω το όνομα μία θείας μου που έχει κάνει ξυλουργικές εργασίες" το έχω πει, μα το θεό - άμα δεν κάνεις σκηνή κ ντράμα στο σινεμά, που θα κάνεις, εξάλλου;Το χειρότερο δε είναι που όταν τους τη λες τίποτα, σε κοιτάν σαν ψυχάκια - άκου τώρα. τισκ τισκ τισκ.
Συμπέρασμα: Σπαστικό συμβάν στο σινεμά 6 - μαλάκες που πετάγονται σαν φασουλήδες κ στέκονται όρθιοι και από πάνω, κ δεν μας αφήνουν να δούμε τα credits του τέλους!


(τελειώνουμε, σταμάτα τη γκρίνια)
Όταν παω σινεμά είναι για μένα ολοκληρωμένη εμπειρία... όχι μόνο εικόνας, ήχου κ storytelling αλλά κ φαγητού. Γι αυτό κουβαλάω πάντα μαζί μου ΜΕΓΑΛΗ τσάντα/βαλίτσα Delsey στην οποία βάζω τα άπειρα φαγώσιμα για να μπορώ να τρώω όσο βλέπω το έργο... Τι βάζω μέσα στην βαλίτσα; ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ μπουτάκια κοτόπουλο, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ πακοτίνια, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΕΣ πατάτες τηγανιτές, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ μπισκότα, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ γαριδάκια, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ φουντούνια, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ δρακουλίνια, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ νάτσος, ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ καροτάκια (για σαλάτα) κ διάφορα άλλα ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ. Κ όχι κακοπροαίρετε αλλά πάντα σέξυ βγιούερ... το σημαντικό εδώ δεν είναι το πόσο πολύ τρώω (μλκ έλεος κολυμπάω 10 χιλιόμετρα τη βδομάδα μέσο όρο, τι περιμένεις να την βγάζω με ένα βραστό λεμόνι;). The operative and crucial word here being the ΤΡΑΓΑΝΙΣΤΑ.
Διότι όταν τρως κάτι τραγανιστό, ακούγεται αυτό το απολαυστικό ΚΡΟΥΤΣ ΚΡΑΤΣ ΚΡΙΤΣ ΚΡΟΥΤΣ εντατίκ... Ε, λοιπόν, σε πληροφορώ υπάρχουν κάποιοι απαίσιοι τύποι (ΝΤΡΟΠ ΟΝ ΓΙΟΥ ΠΗΠΟΛ) οι οποίοι μου κάνουν διαμρτυρία κ ενοχλούνται από το ΚΡΑΤΣ ΚΡΑΤΣ εντατίκ!!! Γουανταφάκ πήπολ; ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ ΘΑ ΒΙΩΣΩ; κ νασου γυρνάνε κ κοιτάνε υποτιμητικά, κ ν σου κάνουν τισκ τισκ τσικ επιδεικτικα κ να σου κάνουν χασ χασ κοιτώντας προς το μέρος σοτ (χασ χασ είναι το σουσ στα αμερικάνικα). Ότι τάχα δεν μπορούν να απολαύσουν την ταινία λόγω θορύβου από το ΔΙΚΟ ΜΟΥ απολαυστικό κρατσ κρατσ εντατίκ! Θέμου τι κάγκουρες απίστευτοι!
Με έναν δε είχα πλακωθεί άσχημα, ήμουν στο Ideal κ έβλεπα αυτή την μαλακία το Dogville (δηλαδή έλεος, πόσο ατάλαντος σκηνοθέτης μπορείς να είσαι; προφανώς πολύ, ρητορικό το ερώτημα μην απαντήσεις) κ επειδή έπινα γρανίτα κ τελειώνε κ την ρουφούσα δυνατά κ ακουγόταν αυτό το τέλειο ρουφ ρουφ από τον πάτο του ποτηριού ένας, που καθόταν 3 σειρές μπροστά, μου την είπε. Έγινε χαμός μετά, ο τύπος έχει να πάει σινεμά από τότε, βγήκαμε έξω κ κανονιστήκαμε! χεχεχε... Οπότε:
Συμπέρασμα: Σπαστικό συμβάν στο σινεμά 7 - κάγκουρες που ενοχλούνται από το κρατσάνισμά μας! έλεος, κάγκουρες δεν ξέρετε να χαίρεστε την ζωή.

βγιούερ άμα θες συμπλήρωσε, εγώ δεν μπορώ άλλο, τα θυμήθηκα κ μου ρθε τσατίλα!

Σοκαριστικό

Psychologists determined that social networking profiles
capture people's true personalities. "Social networking
profiles convey rather accurate images of the profile
owners," a researcher said, "either because people aren't
trying to look good or because they are trying and failing
to pull it off."

γουανταφάκ; ΓΟΥΑΝΤΑΦΑΚ;

Συγγνώμη άγνωστε διαβάτη. Συγγνώμη

Σήμερα οφείλω ένα μεγάλο συγγνώμη στον άγνωστο, μεσήλικα, Παγκρατιώτη διαβάτη που έπεσε στον δρόμο μου ανύποπτος κάποια στιγμή το μεσημέρι.

είχα κάπου να πάω κ έψαχνα να βρω την οδό Μερκούρη. Θυμόμουν ότι είναι κεντρική, αλλά δεν ήξερα που ακριβώς είναι. Οπότε καθώς ήμουν κάπου κοντά στο Χίλτον, βλέπω εκεί κάπου μακρυά έναν συμπαθέστατο κύριο. "Ρωτώντας πας στην Πόλη" είπα εσωτερικά. "Γιατί να ταλαιπωριέμαι; Θα ρωτήσω!"

Πλησιάζω κ με την ανωτέρα μανχατανιώτικη ευγένεια κ σοβαρότητα του λέω...

"Καλησπέρα σας! Έχετε την καλωσύνη να μου πείτε πως θα πάω στην οδό Ειρήνης Μερκούρη;"



... ... ... ... ... ... ... ... ...

ok, ότι κ να πεις, έχεις δίκιο. Αλλά που να φανταστώ (... ... ... ...) ότι η οδός είναι Σπύρου Μερκούρη κ όχι Eιρήνης Μερκούρη;

που να το ξέρω; πόσα πια να ξέρω; πόσα; λογοτεχνία; τσεκ. σεξάκοι; τσεκ! διαφήμιση; τσεκ... κολύμβηση; τσεκ!....τσεκ τσεκ τσεκ τσεκ... πολλά τσεκ σε πολλά θέματα...

από οδούς Παγκρατίου δεν ξέρω πολλά... ομολογώ! Ορίστε λοιπόν, πυροβόλησέ με!

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΖΗΤΩΩΩΩΩΩ :-)

σεξάκοι μπροστά στο τζάκι - τσεκ
σεξάκοι μπροστά στο δέντρο - τσεκ
σεξάκοι φορώντας μόνο xmass κάλτσες που βάζουμε τα δώρα - τσεκ
σεξάκοι ξετυλίγοντας τα δώρα - τσεκ
σεξάκοι την ώρα που ψήνεται η γαλοπούλα - τσεκ
σεξάκοι ενώ απ' έξω τα παιδάκια λένε τα κάλαντα - τσεκ
σεξάκοι με το σπίτι να μυρίζει xmas μπισκότα που ψήνονται - τσεκ
σεξάκοι κάτω από το γκυ - τσεκ
σεξάκοι κάτω από το ου - τσεκ
σεξάκοι την ώρα που αλλάζει ο χρόνος - τσεκ τσεκ εντατίκ
σεξάκοι για να φύγει η βαρυστομαχιά από τα πολλά γλυκά - σούπερ τσεκ!

όχι σε ρωτάω... ποιά άλλη γιορτή σου δίνει τόσες πολλές ευκαιρίες για σεξάκοι;

ρητορικό το ερώτημα! καμία!!!! χεχεχεχε

λατρεύω τα χριστούγεννα! τι ωραία που έρχονται!

:-))

Συμβουλές από μία αστική τάξη που δεν υπάρχει κ δεν υπήρξε κ ποτέ

Διαβάζω σε περιοδικό κυριακάτικης εφημερίδας τις "συστάσεις" κ τις "συμβουλές" που μας δίνει μεγάλη γκουρού της "καλής ζωής" κ της "καλής συμπεριφοράς" για το πως να τιπάρουμε...

διαβάζω, διαβάζω... κ γκάσπ! γκάλπ! Δεν πιστεύω τα μάτια μου...

Βλέπεις, έχω την ευτυχία να έχω υπάρξει κ στις δύο όχθες αυτού του ποταμού που λέγεται "φιλοδώρημα"!

Για πολύ καιρό της ζωής μου, όταν δούλευα σερβιτοράκι κ μπαρμανάκι, ένα καλο φιλοδώρημα μπορούσε να με φτιάξει. Πολλά, δε, καλά φιλοδωρήματα μου έδιναν την χαρά να γυρίζω στο σπίτι μετά τη δουλειά κ να έχω βγάλει διπλό μεροκάματο. Κ αυτό σε εποχές που η ανασφάλεια ήταν τεράστια κ σκληρή κ πολύ απτή.

Αντίστοιχα, εννοείται, το κακό φιλοδώρημα μου την έσπαγε απολύτως, απολύτως! Αναρωτιόμουν, τι έκανα λάθος... ανησυχούσα. κ βέβαια έβριζα που δεν είχα αυτό το κάτι τις περισσότερο στην τσέπη μου.

Μετά, που η ζωή με πήγε παραπέρα, έγινα κ εγώ με την σειρά μου πολύ καλός τήπερ. Ίσως λόγω αποθημένων, ίσως για να τιμήσω τους καλούς τίπερς της εποχής που ήμουν "εξαρτημένος" από αυτούς.

Να φανταστείς, θυμάμαι είχα ένα γκομενάκι κάποτε που όταν με έβλεπε να αφήνω, για παράδειγμα, 3 ευρώ για λογαριασμό 30€ γινόταν έξαλλο... τι "θα σου κόψω το σεξ" με απειλούσε... τι "θα καταλήξεις κλοσάρ" μου υπενθύμιζε... τι, πήγαινε μετά κρυφά στο τραπέζι που μόλις είχαμε φάει κ έπαιρνε το μισό από το φιλοδώρημα που είχα αφήσει κ μου το έδινε την άλλη μέρα πίσω... μεγάλοι καυγάδες γίνονταν με αφορμή το θέμα αυτό!

Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να κόψω να αφήνω σχετικά καλό πουρ μπουάρ! Θυμάμαι πόσο σημασία είχε για μένα, κ θέλω να το επαναλαμβάνω αυτό το αίσθημα, να το προκαλώ σε κάποιον άλλο.

Αυτό είναι κ το πνεύμα του να τιπάρεις κάποιον που σε εξυπηρέτησε. Να κάνεις κάτι για αυτόν - ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ, το ξαναλέω! Το θέμα δεν είναι να δώσεις το 5ευρω για να λένε όλοι "μαλάκα ο τύπος είναι πολύ μάγκας αφήνει καλό μπουρμπουάρ". Το θέμα είναι να δώσεις κάτι παραπάνω για να αισθανθεί ο φιλοδωρημένος καλά! Αφενός επειδή αναγνωρίζεις κάτι που έκανε, αφ ετέρου επειδή θα γυρίσει στο σπίτι κ θα έχει βγάλει έξτρα το ταξί, το εισιτήριο του λεωφορείου, την βενζίνη, το χουότέβερ.

Όμως, στο άρθρο της μεγάλης γκουρού του Σαβουάρ Φερ, όλα αυτά πάνε περίπατο. Ούτε που αναφέρονται!

Το φιλοδώρημα παρουσιάζεται ως τίποτε περισσότερο από μία ευκαιρία επίδειξης πλούτου κ ανωτερότητας κ μαγκιάς....

Το άρθρο ξεκινάει τσίζικα κ κόρνηκα για ένα παππού για τον οποίο όλοι λέγανε "παινέματα", επειδή ήταν γενναιόδωρος. Δηλαδή τι; αν δεν του λέγανε "παινέματα" δεν θα άξιζε να αφήνει πουρμπουάρ, αναρωτιέται κανείς...

Η απορία δεν μένει για πολύ ανοιχτή... γιατί στο τέλος του απαράδεκτου άρθρου, υπάρχει πράγραφος σημείωση στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ η σύσταση είναι "μην δίνετε μπαξίσι στους άπληστους οικονομκούς μετανάστες χωρών του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού διότι εκλαμβάνουν στραβά τις γενναιόδωρες χειρονομίες... Θέλουν επικαρπίες από το σπίτι του παππού, όζουν από μιζέρια... Ο μαύρος της Αφρικής θα πει "god Bless you" κ θα το εννοεί... Αυτούς φιλοδωρούμε..." (τα bold είναι οι ακριβείς λέξεις του άρθρου...)

Από τι να ξεκινήσω;

από την ρατσιστική γενίκευση "όλοι οι οικονομικοί μετανάστες χωρών του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού είναι άπληστοι κ εκλαμβάνουν στραβά τις γενναιόδωρες χειρονομίες";

ή από την απαράδεκτη άποψη "δίνε μόνο εκεί που θα σε ευγνωμονήσουν κ μάλιστα με τον τρόπο που θα σου φανεί εσένα πειστικός;".

Συγγνώμη αλλά επειδή έχω κ είχα πολλά πάρε δώσε με μετανάστες από τον πρώην υπαρκτό, ένα πράγμα έχω να πω...

Οι άνθρωποι είναι απίστευτα υπερήφανοι, κ κατά κανόνα, είναι άνθρωποι καλλιεργημένοι κ μορφωμένοι. Αν ζούσαν σε άλλες χώρες θα είχαν πολύ πιο αξιόλογες κ ουσιαστικής συνεισφοράς καριέρες από το να αναπαράγουν συνταγές κ συμβουλές καλής συμπεριφοράς. [Δυστυχώς η ζωή τους έριξε εδώ, στην όμορφη χώρα μας με τους άσχημους ανθρώπους...]

Όταν λοιπόν τους τιπάρεις αισθάνονται μία αμηχανία, μία αβολιά... Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα πουν ποτέ "να σε ευλογεί ο θεός". Θα πουν ευχαριστώ, αλλά κάπως αμήχανα, κ λίγο ψυχρά. Εξάλλου μην ξεχνάς πόσο ψυχροί άνθρωποι είναι από την φύση τους όλοι οι Βόρειοι!

Όμως, θυμάσαι τι είπαμε πιο πάνω; τι τιπάρισμα δεν το κάνουμε για να μας φιλήσουν τα χέρια αλλά για να προσφέρουμε κάτι στον άνθρωπο που μας πρόσφερε κάτι.

Όσο για τις μαλακίες περί επικαρπίας που ζητάν κ δεν συμμαζεύεται, ακόμα παλεύω να καταφέρω να συνδέσω το πως το να δώσω 20 ευρώ σε κάποιον που μου έβαψε το σπίτι, του ανοίγει την πόρτα να μου πάρει το οικοπεδάκι... προφάσεις εν αμαρτίες μάλλον!

τι να πω... ένα πράγμα υπάρχει χειρότερο από το να μην υπάρχει αστική ταξη σε μία χώρα... να υπάρχει μία τάξη που θεωρεί ότι είναι αστική κ καλλιεργημένη... κ που αισθάνεται ότι έχει δικαίωμα να πετάει ότι μπαρούφα θέλει.

Για να τελειώνουμε, συνοψίζω σέξυ βγιούερ περί φιλοδωρήματος:

Φιλοδωρούμε πάντα, αλλά ανάλογα με την ικανοποίηση που πήραμε για την παρεχόμενη υπηρεσία...
Φιλοδωρούμε διακριτικά, να μην γνωρίζει το αριστερό κουλό τι έκανε το δεξί...
Φιλοδωρούμε με έναν τρόπο που δεν θα φέρει σε δύσκολη θέση τον τιπαριζόμενο - αν χρειαστεί το κάνουμε κρυφά, σε φάκελο, ή δίνουμε το τιπ "χωμένο" στα υπόλοιπα χρήματα για να μην φανεί αμέσως, κλπ κλπ.
Φιλοδωρούμε και δεν περιμένουμε τον άλλο να πέσει στα γόνατα κ να μας φιλήσει τα χέρια... είπαμε, δεν τιπάρουμε για να κάνουμε καλή εντύπωση!
αν χρειαστεί να εξηγήσουμε γιατί φιλοδωρούμε το κάνουμε γρήγορα, λακωνικά κ μαζεμένα.
Κ όταν βλέπουμε τον άλλο να υπερβάλει στα ευχαριστώ, τον κόβουμε - σοβαροί άνθρωποι είμαστε, δεν παίζουμε σε σήριαλ του Φώσκολου που χρειάζεται να τραβά η σκηνή!
Δεν κρατάμε αρχείο που φιλοδωρούμε κ πότε, ούτε φτιάχνουμε ισοζύγιο κ λίστα κ γελοιότητες του τύπου "τότε έδωσα αυτό, άρα τώρα θέλω εκείνο ΜΠΗΤΣ"
Τέλος, αν έχουμε μία γιαγιά που ήταν καλή στο φιλοδώρημα δεν την κάνουμε βούκινο σε όλο τον κόσμο.

Γκετ σήριους ρε πήπολ πια. σκέψου πριν γράψεις.

Τέρατα της εταιριολάνδης

Η εταιριολάνδη, η νοητή χώρα εκεί κάπου στα βόρεια προάστια της Αθήνας, με τις διάφορες εταιρίες που όλοι θέλουν να δουλέψουν (αχ κ να ήξεραν) είναι πολύ ιδιαίτερη... έχει τους δικούς της νόμους κ κανόνες, το δικό της σύστημα αξιών κ φυσικά έχει κ τα δικά της ιδιαίτερα πλάσματα που κυκλοφορούν μόνο εκεί. Σήμερα, το πρόβατο, ο μεγάλος εξερευνητής των αγνώστων περιοχών του πλανήτη σου παρουσιάζει τα πιο μεγάλα τέρατα της, αυτά που πρέπει να προσέχεις αν σε φέρει το διάβα σου προς τα κει...

Κατινόσαυρος Ρεξ - Θηλυκός δεινόσαυρος. τρέφεται με τόνους κοτσομπολιού εναντίον οποιοδήποτε έχει την ατυχία να έρθει στο διάβα της. Κοτσομπολεύει τα πάντα (κ τα κοάλα, τους συνεργάτες, τους προμηθευτές...) φυσικά πίσω από την πλάτη τους. Τελευταία φορά που είπε καλή κουβέντα για κάποιον ήταν για τον εαυτό του...

Απαρτόσαυρος - έχει να πηδηχτεί από τότε που η Χαρούλα ήταν νέο αίμα στο ελληνικό τραγούδι. Αυτό δεν είναι κακό.... αλλά όταν με τον απαρτόσαυρο πρέπει να συνεργαστείς... τότε γίνεται. Κακό. Πολύ κακό. Πάρα πολύ κακό! Γάμησέ τα φίλε, μεγάλο πρόβλημα.

Γλυψιμοκεράτωψ - ε, τι να σου λέω τώρα. έχει τον πιο ισχυρό μηχανισμό επιβίωσης από όλα τα είδη δεινοσαύρων της Εταιριολάνδης. Σου λέει "ικανότητες, δεν έχω, εργατικότητα δεν έχω, κάποιο ταλέντο ανεπτυγμένο δεν έχω, ε άμα πια, ασταδγιάλα, βαρέθηκα, θα ανέβω γλύφοντας". Καλά το σκέφτεται. Αυτός. Γιατί εμείς...

Κοντρολφρηκόσαυρος - Πολύ μαλάκας δεινόσαυρος. Θέλει να τα κάνει όλα μόνος του. το οποίο κανονικά είναι Be my guest! Έλα όμως που δεν σε αφήνει να εμπλακείς σε πράγματα για τα οποία αργότερα θα σου ζητηθεί απολογισμός!!! Οπότε την έχεις πουτσίσει... κ όχι από δική σου υπαιτιότητα. Πολύ καργιόλης διενόσαυρος, γιατί αν κ έχει την φάτσα της Ελένης Ζαφειρίου που "εγώ, που όλη μέρα σκίζομαι, που ανάσα δεν παίρνω" ωστόσο γαμάει πολύ κόσμο. Γιατί δεν τους αφήνει να κάνουν την δουλειά τους.

Λουφαδόρος ο Ιπτάμενος - κάθεται 11 ώρες την μέρα στο γραφείο.... από τις οποίες δουλεύει τις μείον 2... θα μου πεις "πως γίνεται"; ε γίνεται! γι αυτήν του την ικανότητα λέγεται κ ιπτάμενος. Το κακό είναι πως θεωρείται κ εργατικός επειδή περνά τόση ώρα μπροστά στην οθόνη (όπου το μόνο που κάνει είναι να κοιτά με ύφος "είμαι μπήζη" το desktop του).

Ταπεροσαυράκι μπανάλ - σπαταλάει μία ώρα από την ζωή του κάθε πρωί για να: διαλέξει το κατάλληλο ταπεράκι (άλλο για σούπα άλλο για μπιφτέκι άλλο για μακαρόνι). τοποθετήσει το φαγάκι στο ταπεράκι. τοποθετήσει το ταπεράκι σε σακουλίτσα (την οποία του φέραν από αγγλικό πολυκατάστημα κ γι αυτό την προσέχει ως κόρη οφθαλμού...) κ.ο.κ. κ μόνο αφού τα κάνει ΟΛΑ αυτά, με ευλάβεια ιερέα που ετοιμάζει την μετάληψη, Θα κινήσει για το γραφείο. Ίουκ.

Μουλοχτόσαυρος Μέγκα - σου κάνει τον καλό, τον συνεργατικό, τον φίλο, τον παρέα... μέχρι να έρθει η ώρα να δώσει feedback για σένα. Όπου χωρίς να σε έχει ενημερώσει όταν είχε το πρόβλημα θα θυμηθεί "τότε είχε κάνει αυτό, τότε είχε ξεχάσει εκείνο, τις προάλλες είχε συμβεί το άλλο...". ανήκει στην ίδια κατηγορία τεράτων με τον Κατινόσαυρο.

Τυρανικόσαυρος Διευθυντέξ - τα λόγια είναι περιττάααααααααααααααααααααΑΑΑαααααΑΑΑΑ την ώρα που βασανιζόμαστε!!! Είναι ο πιο περιβόητος δεινόσαυρος της Εταιριολάνδης! Φρίκη φρίκη. Είναι ο διευθυντής που σε τυρρανάει χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς αντίκρυσμα. Ο θεός να σε φυλάει άμα πέσεις στο διάβα του. έχει εξουσία πάνω σου κ την υπερ-σουπερ-χρησιμοποιεί για να σε πονέσει, να σε μειώσει, να σε σταναχωρήσει, να σε πληγώσει. γουανταφάκ; άβυσος η ψυχή του τέρατος.

Ανιψιοαφεντικάκι δεινοσαυράκι - είναι το χαζό ανήψι του ιδιοκτήτη της εταιρίας. Βρίσκεται μονίμως στην κοσμάρα του, το Job description του είναι "τίποτα" κ φτάχνει το κλίμα στην εταιρία γιατί λέει όλο βλακείες! Επειδή είναι μικρό κ τσουπωτό το γουστάρει ο gay λογιστής της εταιρίας αλλά κ η υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού. Αυτό πηδιέται κ με τους δύο, σε κολλητά ραντεβού κιόλας κ χωρίς να έχει κάνει στο ενδιάμεσο μπάνιο... χιχιχιχι

Λογιστηριάτορας - είναι ο υπεύθυνος λογιστηρίου, κυκλοφορεί με ένα ύφος απίστευτης έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα - κ όταν τυχαία πέφτει στην αντίληψή του ότι κάποιοι κάνουν παραγωγική δουλειά χωρίς να ασχολούνται με ανάλυση δεδομένων κ αριθμών, παθαίνει τρελό νεύρο κ αρχίζει τις καταστροφές κ τις κραυγές κ ζητά να απολυθούν όλοι στην εταιρία που δεν δουλεύουν στο λογιστήριο.

Ρεσεψιονίστιτάνας - συναντάται συνήθως στο θυληκό, είναι η κοπελιά στην είσοδο κάθε εταιρίας. Ξέρει πολλά, πολύ περισσότερα από όσα λέει, έχει κρυφό φάκελο με μυστικά που αν κυκλοφορήσει θα κλάψουν πολλοί κ πολύ. Αναγνωρίζεται από το επιτιμητικό ύφος με το οποίο σε κοιτά όταν έρχεσαι αργά, προσευχόμενος να μην το προσέξει κανένας, ότι πάλι ξενύχτησες κ ξύπνησες μία ώρα αργότερα, κ ότι ο μαύρος κύκλο κάτω από το μάτι είναι πιο μεγάλος κ από την περιφέρεια της J.Lo...

Μεγαλοσακαφιορόσαυρος - κ άλλη κατηγορία εργασιακού δεινοσαύρου που συναντάται μόνο στο θυληκό. Είναι εκείνη που τραβά απίστευτο ζόρι με τα πιο ασήμαντα πράγματα... Γιατί της δώσαν παλιό καλάθι για τα άχρηστα, γιατί ο καινούργιος συνάδελφας έχει καινούργια καρέκλα, γιατί δεν της είπαν ότι θα παραγγείλουν, γιατί παλκώσαν το σακάκι του ταγιέρ της στον καλόγερο με το δερμάτινο μπουφάν κ της το τσαλάκωσαν; Είναι μονίμος με ένα μόνιμο ύφος σακαφιορέτ στο πρόσωπο - για τους πιο ασήμαντους λόγους!

σέξυ βγιούερ, να έχεις το νου σου, βλέπεις πόσοι κίνδυνοι υπάρχουν γύρω αν αποφασίσεις να κινηθείς στα εδάφη της εταιριολάνδης!

κ εννοείται, άμα θες συμπλήρωσε.

36 σήμερα

Όταν ήμουν μικρός ποτέ δεν γιόρταζα τα γενέθλιά μου όπως θα ήθελα...

Πήγαινα δημοτικό στο ίδιο σχολείο με την Britney Spears, η οποία στα τέλη του 1970 ήταν ήδη διάσημη με το "Χητ μη Μπέημπη Ουάν Μο Τάημ", κ έτσι στις 2 Δεκεμβρίου οι συμμαθητές μου προτιμούσαν να ασχολούνται με τα δικά της παρά με τα δικά μου γενέθλια.

Ότι κ να έκανα, περνούσα απαρατήρητος... Τι έφερνα τέλεια γλυκά, τι έκανα πάρτυ με κλόουν, τι κερνούσα μπουτάκια κοτόπουλο... τίποτα. Μετά βίας έπαιρνα κανένα μίζερο "χρόνια πολλά" από κάποιο παιδάκι, την ώρα που έτρεχε προς το γυμναστήριο του σχολείου για να παρακολουθήσει την συναυλία της Britney - ναι, ναι, καλά κατάλαβες, αυτή που έδινε με αφορμή τα γενέθλιά της!

Ιτσ Μπρήτνη Μπητς πραγματικά.

έτσι, έγινα μονόχνωτο παιδί, αρνητικό, κακιασμένο. δεν είναι κ λίγο πράγμα να ασχολείται όλο το σχολείο με τα γενέθλιά ενός άλλου, την ίδια μέρα που είναι κ τα δικά σου!

εν τω μεταξύ η μαλακισμένη, δεν φτάνει που έκανε δώρο τρομερά σόου, έφερνε κ φοβερά σαπόρτ. Όταν έκλεινα τα 10 είχε φέρει την Κέλυ Κελεκίδου... όταν έκλεινα τα 11 έφερε την Χρύσπα.... ε μετά είπα, "τι στο δγιάλο, αφού έφερε την Χρύσπα nothing can top that, του χρόνου δεν θα φέρει κανέναν, επιτέλους θα κάνω γενέθλια σαν άνθρωπας"... αμ δε! που να ήξερα... γιατί του χρόνου, όταν έκλεινα τα 12 έφερε την Πάμελα κ εκεί πια το πήρα απόφαση. "Γενέθλια της προκοπής, ξέχνα τα όσο έχεις συμμαθήτρια την Britney", είπα στον εαυτό μου...

Κ έτσι, πέρασαν τα χρόνια... τέλειωσαμε το σχολείο κ εγώ κ η Βritney, αυτή ακολούθησε τον δρόμο της, εγώ τον δικό μου... πάντως γενέθλια όμορφα, δεν θυμάμαι ως παιδί... λυγμ κλαψ.

μεγαλώνοντας βέβαια, τα πράγματα πήγαν προς το καλλίτερο. Τα γενέθλιά μου σαν να έφτιαξαν κάπως, ειδικά το διάστημα που η Britney κόντευε να μπει στο τρελάδικο. "ε ρε πούστη μου έλεγα, Θεία δίκη από το Σικάγο, μου κατέστρεφες συνεχώς τα γενέθλια, καλά να πάθεις τώρα". Αργότερα βέβαια την σκαπούλαρε, κ έκανε come back φοβερό κ τρομερό, αλλά εγώ είχα κάνει τρελή ψυχανάλυση κ μπόρεσα να το χειριστώ.

Οπότε σήμερα που είναι τα 36 μου γενέθλια, δηλαδή μπαίνω στα 37, μπορώ να πω ότι έχω την ωριμότητα να χειριστώ το θέμα με ψυχραιμία κ ψυχική ανωτερότητα. δεν θέλω ευχές, δεν θέλω δώρα, δεν θέλω αγκαλιές κ φιλιά, δεν θέλω τίποτα.

τίποτε είπα.

αυτό είναι εξάλλου η ωριμότητα, να μην έχεις ανάγκη κανένα, όχι;