Saturday, December 26, 2009

Χριστουγεννιάτικο ντελίβερι

Μου πήρε μισή ώρα να βρω τον κατάλογο της πιτσαρίας "Φιρέντζε". Τον είχα καταχωνιάσει κάπου... αλλά που να φανταστώ ότι θα την χρειαζόμουν! Πάλι καλά που δεν τον είχα πετάξει, θα έμενα νηστικός! Κ καλά να την βγάλεις μόνος, άπλυτος κ με τις φόρμες το βράδυ των Χριστουγέννων... να την βγάλεις κ πεινασμένος, ε θα πήγαινε πολύ!

Μα πως την είχα κάνει έτσι την ζωή μου; Να εξαρτώμαι για να φάω το βράδυ των Χριστουγέννων από την πιτσαρία "Φιρέντζε", την μοναδική που έμενε ανοιχτή τέτοια μέρα; ...μεγάλη κ πολύπλοκη ιστορία. Δεν παραπονιέμαι. Σε έναν μεγάλο, πολύ μεγάλο, βαθμό η απομόνωση στην οποία είχα βυθιστεί ήταν επιλογή μου. Όχι συνειδητή, αλλά στην ουσία εγώ την είχα επιλέξει. Ακόμα τότε δεν το ήξερα, δεν είχα πάρει πρέφα τους υπόγειους ψυχικούς μηχανισμούς που σε κάποιες φάσεις της ζωής μας, μας κάνουν να κατεβάζουμε ρολά κ να πέφτουμε με το κεφάλι βουτιά στην δική μας προσωπική δυστυχία. Ναι, υπάρχουν κάποιες εποχές που κανείς προτιμά την δική του προσωπική μιζέρια, την οποία ελέγχει απόλυτα, από μία ευθυμία κ καλή διάθεση συνύπαρξης, που όμως είναι γεμάτη από εξελίξεις που μοιάζουν αδύνατο να ελεγθούν: Προδοσίες, απάτες, υποκρισίες, μικρές κ μεγάλες, απορρίψεις, απογοητεύσεις - πράγματα που πίστευες ότι ποτέ δεν θα σου συνέβαιναν. Πράγματα που ποτέ δεν πίστευες ότι θα ήσουν ικανός να κάνεις...

Ασ μην θεωρητικολογώ όμως. Κ ας το ομολογήσω: Με διάφορες, πολλές, μαλακίες, είχα απομακρύνει τους ανθρώπους από την ζωή μου - τουλάχιστον, αυτούς που θα ήθελα να είμαστε μαζί τις ημέρες των Χριστουγέννων. Κ έτσι, τώρα, μόνος στο σπίτι, προσπαθούσα να βρω τον κατάλογο της μόνης πιτσαρίας που μπορεί να με ταίσει (φυσικά, δεν είχα την απαίτηση να μου στείλουν χριστουγεννιάτικο μενού...).

- Καλησπέρα, χρόνια πολλά! Θα μου στείλετε μία πίτσα 4 τυριά κ δύο κοκακόλες λάητ;
- Γειά σας, χρόνια πολλά κ εσείς! Που να τα στείλω;
- Καλλιδρομίου Χ, στον έβδομο. Πxxx το όνομα στο κουδούνι
- Το τηλέφωνό σας;
- 21036xxxxx
- Κύριε Π. θα αργήσουμε όμως λίγο, έχω μόνο 1 άτομο απόψε.
- χεχε... πάλι καλά που το έχετε κ αυτό! Χριστουγεννιάτικα ποιος θέλει να δουλεύει;


Αυτό το τελευταίο σχόλιο προσπάθησα να ακουστεί ως αστείο. Αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα, αισθάνθηκα ότι ο πιτσαδόρος ενοχλήθηκε λίγο! Δεν πειράζει, ακόμα μία απροσεξία στο ενεργητικό μου! Δεν με απασχόλησε κ πολύ το θέμα - απλά ανησύχησα λίγο μη τυχόν κ ο τύπος για να με "εκδικηθεί" μου καθυστερούσε την παραγγελία περισσότερο. Έκλεισα το τηλέφωνο, κουκουλώθηκα με την κουβέρτα κ πάτησα το play στο dvd, έτοιμος να ξαναβυθιστώ στον κόσμο των Sopranos.

... ... ... ... ... ... ...

Με ξύπνησαν το κουδούνι της εξώπορτας κ το σταθερό τηλέφωνο που χτυπούσαν μαζί. Πετάχτηκα. Για μερικά δευτερόλεπτα κοιτούσα γύρω μου τρομαγμένος. Μετά θυμήθηκα. Ωχ! Έτρεξα στην πόρτα. Απ' έξω ήταν ο ντελιβεράς. Το ένα χέρι το είχε κολλημένο στο κουδούνι, ενώ με το άλλο κρατούσε το κινητό του. Το κουτί με την πίτσα μου, στο πάτωμα μπροστά του. Έκλεισε το κινητό, το τηλέφωνό μου σταμάτησε να χτυπάει:

- Σε παίρνω τηλέφωνο! Ξέρεις όση ώρα χτυπάω; θα έφευγα!

Σήκωσε την πίτσα από το πάτωμα, ήταν πολύ μπουχτισμένος:

- Τηλεφώνησα στο μαγαζί για να μου δώσουν το τηλέφωνό σου. Θα έφευγα!

Ήταν ξένος - εξ ου κ ο ενικός. Όμορφος, πολύ. Ανοιχτόχρωμος, γύρω στα 40, με παχύ ξανθωπό μουστάκι, κ μαλλιά κουρεμένα με την ψιλή. Στο μέτωπό του, κοντά στον δεξί κρόταφο, υπήρχε ένα σημάδι, σαν από παλιά κακοφτιαγμένα ράμματα. Απολογήθηκα:

- Συγγνώμη, συγγνώμη... με πήρε ο ύπνος!

Με κοίταξε ακόμα πιο θυμωμένος:

- Τι κοιμάσαι άμα περιμένεις φαγητό; άντε!

Ντράπηκα. Είχε δίκιο:

- Συγγνώμη... κοιμάμαι πολύ βαριά... συγγνώμη, είμαι πολύ άρρωστος.

Γούρλωσε τα μάτια όταν άκουσε την λέξη "άρρωστος". Άλλαξε η έκφραση του, η σκληρότητα κ η τσατίλα έγιναν ενοχή κ ντροπή. Μαζεύτηκε. Νομίζω ότι έκανε κ ένα βήμα πίσω...

- Δεν πειράζει, δεν πειράζει. Για σένα το λέω, περίμενα πολύ ώρα θα έφευγα.

Δεν απάντησα. Πήρα την πίτσα κ την σακούλα με τις κοκακόλες κ του έδωσα 20 ευρώ. Έβαλε τα χέρια στις τσέπες να μου δώσει ρέστα.

- Εντάξει είμαστε, του λέω.
- Τι εντάξει, 5 ευρώ να σου δίνω.
- Όχι, όχι, εντάξει είμαστε...
- Δεν θέλω εγώ. Δεν πειράζει που άργησες; Κατάλαβες;


Ήταν πάλι θυμωμένος. Αναρωτήθηκα γιατί. Αισθάνθηκε ότι τον πρόσβαλα που ήθελα να του δώσω μεγάλο πουρμπουάρ; Μήπως τον πείραξε που ήθελα να εξαγοράσω την καθυστέρηση με λεφτά;

Αλλά, μία άλλη, ακόμα μεγαλύτερη κ ουσιαστική απορία είχε αρχίσει να παίρνει σχήμα κ μορφή μέσα μου... Γιατί του είπα ότι είμαι άρρωστος; κ μάλιστα "πολύ";

κ, κυρίως, γιατί, αν κ σωματικά ήμουν γερός σαν ταύρος, αισθανόμουν ότι δεν του είχα πει ψέματα; γιατί;

... ... ... ... ... ... ...

Ο ντελιβεράς δεν το κράτησε το 5ευρω, όσο κ αν επέμεινα. Κ δεν τον ξαναείδα ποτέ, αν κ για να τον πετύχω παράγγελνα για πολύ καιρό από την πιτσαρία "Φιρέντζε". Ήθελα να τον δω διότι η συνάντηση μαζί του είχε πολύ σημαντική επίδραση πάνω μου. Μου πήρε καιρό να καταλάβω το γιατί - κ για να πω την αλήθεια, δεν το κατάλαβα από μόνος μου (αλλά αυτό είναι θέμα άλλη ιστορίας).

Φαίνεται πως εκείνο το Χριστουγεννιάτικο βράδυ όταν είπα στον ντελιβερά "είμαι άρρωστος" έκανα μία ομολογία. Ναι, την έκανα για τους λάθος λόγους, από αμηχανία κ ενοχή που τον είχα να με περιμένει, αλλά πόσες φορές στην ζωή μας δεν κάνουμε το σωστό πράγμα για τους λάθος λόγους;

Αυτή η ομολογία ήταν το πρώτο βήμα να αναγνωρίσω κ να δεχτώ την κατάστασή μου. Κ αυτό το βήμα, οδήγησε με την σειρά του στο να αποφασίσω να "γιατρευτώ". Ασφαλώς, μου πήρε πολύ καιρό να ξεκινήσω, κ όταν ξεκίνησα μπήκα σε μία μεγάλη περιπέτεια, κ χρειάστηκε να επιμείνω πολύ, καμία φορά αντίθετα στην φύση μου, κ έπεσα πολλές φορές...

αλλά, με ένα θαυμαστό τρόπο, κατάφερνα να ξανασηκωθώ. Κ τώρα πια, είναι περισσότερος ο καιρός που είμαι όρθιος. Κ σε αντίθεση με παλιά, το να είμαι πεσμένος είναι η εξαίρεση. Όχι ο κανόνας!

Κ η αρχή είχε γίνει εκείνο το Χριστουγεννιάτικο βράδυ.

32 comments:

Mirandolina said...

χρόνια πολλά, προβατάκι μου - και αμα σ αρεσουν τα καυτερα, παρε εμενα τηλεφωνο την αλλη φορα (ντελιβερι και ώμος φορ φρη λεμε!)

Takis X said...

Μήπως είσαι ο στίχος που λέει "Θέλω να πω σ~εχω ανάγκη,και λέω σ~αγαπώ?Αρονο

bunnysuicides said...

ωραία ιστορία προβατούλι,μάκια, χρόνια πολλά!

fieryfairy said...

με αρέσει πολύ η ιστορία, προβατούκο, με άγγιξε πολύ.
Καλές γιορτές!

Nikos Lioliopoulos said...

Ευχομαι να εισαι πάντα ορθιος....
Χρονια ολλα!

Hfaistiwnas said...

Συνήθως οι ομολογίες σου πετάνε το βάρος.. κάπως έτσι..
Χρόνια πολλά Πρόβατε μας!

Litanie des Saints said...

Πρέπει να πιάσεις πάτο για να σηκωθείς. Χρόνια πολλά, πρόβατε!
Στο μπλογκ σε περιμένει πρόσκληση για γκέιμ. Αν θέλεις, ανταποκρίσου!

aKanonisti said...

Το πνεύμα των Χριστουγέννων είχε τη μορφή Ντελιβερά...
Wow!!!
Μπορεί και να γίνει ταινία....
"Τα χριστουγεννα του Σκρουτζοπρόβατου".....

stassa said...

Χμ ελπίζω να είναι μόνο μια ιστορία αυτό.

Μόλις τέλειωσα κι εγώ ένα ποστ που έλεγα για την κατάθλιψη, αλλά αποφάσισα να μην το ανεβάσω γιατί ήταν λίγο σκληρό. Αν δεν ήταν απλά μια ιστορία αυτή, χαίρομαι γιατί μπορεί να νόμιζες οτι δεν έιναι σύμπτωση.

Εγώ πάντως προτιμούσα τη Flame επειδή έκανε κάποτε ωραίο Βεζούβιο, μετά το χαλάσανε.

:)

Anonymous said...

Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι...που αφήνουν τις ώρες ...τις μέρες ...τα χρόνια να περνούν...χωρίς να καταλαβαίνουν πως είναι μόνοι ,όχι γιατί ευθύνονται πάντα οι άλλοι-όπως νομίζουν-...αλλά το τεράστιο ΕΓΩ τους που έχουν ως στέμμα πάνω από το κεφάλι τους...
το να εντοπίσεις...τι ευθύνεται και πως να το διορθώσεις απαιτεί στις μέρες μας μαγκιά..ακόμα και αν η αφορμή είναι ένας ντιλιβερας!
Ευγε προβατάκι μου!

A.F.Marx said...

Χρόνια Πολλά και καλά...
Φτάνοντας προς το τέλος του ποστ περίμενα να εμφανιστεί ο 2ος και ο 3ος πιτσαδόρος, όπως τα φαντάσματα των χριστουγέννων στην χριστουγεννιάτική ιστορία του Ντίκενς.
:)

Ερμής said...

Xronia polla provateli!Mpeee na peraseis teleia kai na exeis ki alles tetoies istories gia mas!

Giannis said...

Xronia polla probatako,

merikes fores sumbainoune tuxaia pragmata pou se allazoune,san an8rwpo, estw kai san προβατο :)

apo ta wraia/kala ths zwhs!

kalhmeres

stella said...

χρονια πολλα προβατε!


(σταματα να εισαι τσατιλας)
:P

gatti said...

Χρόνια σου Πολλά προβατούκο μου!

Καλά να περνάς με ή χωρίς ντελίβερι!

Φιλιά!

:)))

DonnaBella said...

χρονια πολλα darling! κατι αντιστοιχο εγω το βιωσα πασχα. τελικα αυτες οι συμβολικες ημερομηνιες μαλλον βοηθανε να δουμε καποιες καταστασεις πιο καθαρα και να τις χειριστουμε καλυτερα. πολλα φιλακια!

ProFyLaKtiKo said...

ωραία ιστορία. το έχω βιώσει και εγώ, απλά είχα φροντίσει ώστε να μην τα βρω σκούρα με τα delivery... διδακτική.

καλές γιορτές προβατίνι!

Γρηγορης Αντωνοπουλος said...

Πολύ ωραίο, να γράφεις πιο συχνα τέτοιες ιστορίες!

man about town said...

τον καταλογο της πιτσαριας και τα κουπονια για σεκσακοι να μην τα καταχωνιαζεις!
Χρονια πολλα και με το καλο η καινουρια δεκαετια!

ΗarryTsopanos said...

Χρονια πολλα Μπεουλη,παντα ορθιος.

Anonymous said...

Μα τι τρυφερό προβατάκι είσαι εσύ; Λύγισε το πόδι και ξανασηκώθηκε το μπεεεε! Καλές γιορτές και ξεκίνα μαθήματα μαγειρικής γιατί το ντελίβερι είναι γουέι του πλάστικ φορ γιά!

sstamoul said...

Ξέρω, ξέρω: ως άλλος Εμπενίζερ, έβλεπες στον ύπνο σου πνεύματα Χριστουγέννων απ' το χθες κι απ' το αύριο και σ' έχει πιάσει η "αναγέννηση" και το κρίσμασπίριτ! Εύχομαι να κρατήσει και να είσαι πάντα όρθιος, κεφάτος και ξύπνιος!

Provato said...

mirandolina Μην τάξεις του άγιου κερί κ του πρόβατου καυτερό, χεχεχε πολλά φιλιά

τάκης εξ, πληζ εξπλέην, έχω αρχίσει κ δεν καταλαβαίνω τα σχόλια σου φακ, (από πιο τραγούδι είναι ο στίχος;) xxxxx

θέγκζ κούνελε, χρόνια πολλά κ καλά! xxx

fieryfairy χαίρομαι πολύ πολύ που σου άρεσε, ευχαριστώ xxx :-))

Νίκο ευχαριστώ φίλε, όλα καλά, γουώρη νοτ! πολλά φιλιά! χρόνια πολλά κ καλά!

Provato said...

ηφαιστιωνάκο μας γλυκέ, πολύ σωστά το συνόψισες, πολλά φιλιά κ καλή πρωτοχρονιά! xxxxx

Litanie, ευχαριστώ τρέχωωωωω! πολλά φιλιά (αυτό που με ανησυχεί βέβαια είναι εκείνοι που πιάνουν με το ζόρι πάτο για να έχουν μετά την χαρά της ανασήκωσης. χμφ χμφ ωραίο θέμα για ιστορία!) xxxx

ακανόνιστη αχ από το στόμα σου κ στου θεού το αυτή, ελπίζω να με παίξει ο σταμάτης γαρδέλης χεχεχε

αχ stassa το flame έκλεισε, η ιστορία ήταν ιστορία, αλλά κ αλήθεια κιόλας. xxxxxx (κ να μη ανησυχείς, να ανεβάζεις ότι σου βγαίνει κ ας είναι κ σκληρό, αυτό έλειπε δα να λογοκρινόμαστε κ εδώ)

glaykidarling πολλά φιλιά, ναι είναι μεγάλη παγίδα ο εαυτός ο μεγάλος! :-)) χρόνια πολλά!

Provato said...

A.F. καλομελέτα κ έρχεται, χεχεχε χρόνια πολλά φίλε! :-)

Ερμή σκυλάκο επίσης! να περνάς καλά κ ερωτευμένα! πολλά φιλιά!

gianni ναι, ναι, το τυχαίο είναι τόσο σημαντικό κ μη τυχαίο στην ζωή μας! xxxx καλή πρωτοχρονιά φίλε!

spy_force επίσης (πρώτα βγαίνει η ψυχή του άθρωπα κ μετά το χούι, χεχεχε xxxxx)

gatti xxxxxx :-))

Provato said...

donnabella ναι, ναι, κάτι μας κάνουν οι γιορτές κ ανοίγουν τα μυαλά μας! xxxxxxx καλή πρωτοχρονιάαα! :-))

Prof, αχ αγαπώ delivery, είναι μεγάλοι σωτήρες του στομαχιού μου, χεχεχε χρόνια πολλά γλυκέ μου! να χαίρεσαι την αγάπη στην ζωή σου!
:-)

Γρηγόρη, ευχαριστώ πολύ φίλε! καλή πρωτοχρονιάαα! :-))

man σωστός, σωστός! χρόνια πολλά κ καλά! για πάντα χεχεχε

Provato said...

Χάρη μου χρόνια πολλά κ καλά! :-) κουράγιο στις δυσκολίες που περνάς, είμαι σίγουρος ότι θα αντέξεις! πολλά φιλιά!

Σιγανοπαπαδιά, ξεκίνησα ήδη το μαγείρεμα (δες από άνω ποστ) χεχεχε μπεεεεε πολλά φιλιά! καλή πρωτοχρονιά αγάπη!

sstamoul ευχαριστώ, κ εσύ να είσαι πάντα καλά να χαίρεση την αγάπη της οικογένειας, κ πολλές χαρές! καλή πρωτοχρονιάααα! xxx

dirtyoldwoman said...

χρόνια πολλά πρόβατε.
μου αρέσουν οι ιστορίες σου.

Anonymous said...

Αληθινή ή όχι η ιστορία σου αγαπημένε προβατούκλι μου αρχικά με ταρακούνησε και στην συνέχεια με καθησύχασε ..οτι δεν είμαι μόνη μου σε κάτι τέτοιες ψυχολογικές ανασκαφές..τα πάντα είναι εμπειρίες , ας το δούμε και έτσι!Και ο πάτος , πολύ γλυκός..δυστυχώς!Καλή πρωτοχρονιά , οπώς εσένα σε γεμίζει!

Provato said...

dirty old χρόνια πολλά κ καλά, πολύ χαίρομαι που σου αρέσουν οι ιστορίες μου, xxxxxx πολύ χαίρομαι μούμπλε μούμπλε

ανώνυμη same to you! καλή πρωτοχρονιά με μία ζωή well examined! xxx

Pink_Fish said...

ούτε κι εγώ κατάλαβα πόσο αληθινή είναι η ιστορία σου. Η ουσία είναι ότι με άγγιξε. Υπάρχει αρκετός κόσμος που "βυθίζεται" σε μια τέτοια λούμπα, θες πες την κατάθλιψη, θες πες την μιζέρια, όπως θέλει ο καθένας. Κάποιοι σηκώνονται γρήγορα, κάποιοι αργά, κάποιοι μπορεί και καθόλου. Σε παραπάνω ποστ αναφέρεις το be thankful for what you've got που πρέπει ο καθένας μας να αισθάνεται. Νομίζω εκεί είναι το "κλειδί". Να συνειδητοποιήσουμε ποιοί είμαστε και τι assets έχουμε στη ζωή μας. Μόνο έτσι "σηκωνόμαστε" ψυχολογικά για να συνεχίσουμε. Πολλά και φιλοσοφημένα είπα και το παραμπέρδεψα! Καλή σου χρονιά με γκάζια κέφια και πολύ XXX :)

Provato said...

ψαράκι μου πολύ καλά τα λες! συμφωνώ απολύτως! καλή χρονιά, χρόνια πολλά κ καλά! :-)))