Μερικές παρατηρήσεις από μία μετακόμιση

Μετακόμισα στις 19 Ιουλίου, ημέρα Τρίτη. Τιτάνιο έργο, με πολλές πτυχές κ λεπτομέρειες που δεν μου περνούσαν καν από το μυαλό όταν το αποφάσιζα 4 μήνες πριν. Αυτή την στιγμή, αν κ έχω αρχίσει κ τακτοποιούμαι, υπάρχει ακόμα ένα χάος μέσα στο μυαλό μου, δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να γράψω με αρχή μέση κ τέλος για την εμπειρία... Γι αυτό θα καταγράψω μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις για να ξεσπάσω κ να θυμάμαι. Ότι του φανεί του Λωλωπροβατή. Φύγαμε; ναι, φύγαμε.
Στα σχόλια του προηγούμενου ποστ μία σέξη αναγνώστρια με ρώτησε το εξής πολύ λογικό: "μα καλά, είναι δυνατόν να λες Δόξα Τω Θεώ για μία μετακόμιση; Μήπως ένα ευτυχώς θα ήταν πιο ταιριαστό; ...εκτός κ αν το πιστεύεις". Λοιπόν, με αυτό το σχόλιο της Κατερίνας (θέγκζ λαβ) συνειδητοποίησα κάτι που μέσα στην κούραση κ τον πανικό κ το φούρφουρο που συνοδεύει μία μετακόμιση είχα αφήσει να βυθιστεί. Πόσο τυχερός είμαι που βρήκα αυτό το σπίτι, πόσο τυχερός είμαι για τις συνθήκες με τις οποίες γίνεται η μετακόμιση και ότι, ναι, Δόξα Τω Θεώ.
Αυτό, βέβαια δεν σημαίνει πως δεν έχω πράγματα για να γκρινιάξω. Το πρώτο κ μεγαλύτερο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι το πόσο ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ από τους δικούς κ πιο στενούς φίλους δεν με βοήθησε ούτε στο ελάχιστο. Μα καθόλου, όμως! Αν εξαιρέσω την Ε. που ήλθε το πρώτο βράδυ στο καινούργιο σπίτι για 10 λεπτά κ με βοήθησε να στρώσουμε το σεντόνι στο παρθενικό κρεβάτι, οι άλλοι όλοι ήταν απόντες 100%! Οι πιο ευγενικοί ψέλλισαν κάποιος δικαιολογίες, μερικοί ούτε καν. Οπότε, αυτό το υπέροχο αμερικάνικο από τα σητκομζ όπου όποιος μετακομίζει ενθαρρύνεται κ περιστοιχίζεται από μία κουστωδία φίλων που τον βοηθάνε κ σπάνε πλάκα κ τρώνε τραχανά κ μπουτάκια κοτόπουλο ξεροψημένο δεν το είχαμε στην περίπτωσή μας. Καθόλου. Κ από κανένα. Όσες κούτες έχουν ανοιχτεί ανοίχτηκαν από τον γιοωρζ τρούλη, ό,τι βολεύτηκε κ τακτοποιήθηκε, έγινε από τον Γιωρζ Τρούλη ξανά μανά. Που δεν ήθελα χέρια να με βοηθήσουν, απλά παρέα μου έλειψε, τέλος πάντων μην τα θυμάμαι κ φρικάρω. λυγμ
Ωστόσο δύο δεδομένα με "παρηγορούν"σε αυτό που θεωρώ "απόλυτη εγκατάλειψη" από δικούς κ φίλους.

Το πρώτο είναι ότι δεν τα παίρνω πια προσωπικά όλα αυτά τα καθημερινά ατοπήματα κ δεν τα αφήνω να με ματαιώσουν κ να με πληγώσουν. Κοντολογίς, καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι οι φίλοι κ οι δικοί δεν με βοήθησαν επειδή δεν με αγαπούν - Εντ δης, α γκέτ ητ βέρη γουέλ. Απλά, βαριόσαντε κ είχανε καλλίτερα κ σπουδαιότερα πράγματα να κάνουν - είναι κ περίοδος διακοπών, κάποιοι έχουν παιδιά. Βάλε λίγο κ ότι και εγώ το έχω κάπως ψηλά το γαλλικό μυτάκι κ δεν ζητάω ευθαρσώς κ με άνεση, ε δεν θέλει κ πολύ... Όμως, θα μπορούσαν έστω να κάνουν μία συμβολική κίνηση στήριξης. Που δεν την έκαναν. οι κάγκουρες.

Το δεύτερο δεδομένο που με παρηγορεί για την φιλική εγκατάλειψη, είναι ότι.... ότι.... δεν ξέρω τώρα πως να το εκφράσω αλλά σε ένα συμπαντικό επίπεδο, και λαμβάνοντνας υπόψη την μεγαλύτερη ισορροπία των πραγματών, κ με δεδομένο ότι η ζωή ενός ανθρώπου αποτελείται από συγκυνωνούντα τμήματα που το ένα αναπληρώνει το άλλο.... έλαβα ΤΟΣΗ πολύ βοήθεια, μα τόση πολύ μα τόση μα τόση πολύ, που τελικά βγαίνω κερδισμένος! Ακόμα κ αν οι φίλοι μου αποφάσιζαν όχι απλά να αδιαφορήσουν αλλά μου κάνανε κ σαμποτάζ στην μετακόμιση (τρίβαν με τσουκνίδα τα συρτάρια πριν βάλω τα εσώρουχα μέσα, σκάγανε το λάστιχο του φορτηγού της μετακόμισης, πετούν ενθύμια κ δώρα, κρύσταλα κ σκουπίδια τώρα, και βάφαν τις κουρτίνες στα χρώμα που μισούσα) ακόμα κ τότε λοιπόν, θα έβγαινα κερδισμένος, αγαπημένος, φροντισμένος, ταχταρισμένος. Κ μάλιστα περισσότερο από όσο είναι ο ΠΑΜΕΟΦΡ (Πανευρωπαϊκός Μέσος Όρος Φροντίδας). Γι αυτό λοιπόν λέω "δόξα τω Θεώ" κ το εννοώ από τα βάθη της καρδιάς μου τι απολαμβάνω πολύ στο καινούργιο σπίτι:

Πρώτο - κοιμάμαι καλά! επιτέλους μετά από χρόνια κοιμάμαι καλά! Κ το καλοκαίρι! Πχιούρ όσομνες. Στο παλιό διαμέρισμα δεν είχα ερ κοντήσχιον, ήταν κ ρετιρέ, το χτυπούσε ντάλα ο ήλιος όλη μέρα, οπότε τα βράδυα που έκανε έστω κ μέτρια ζέστη μου ήταν μαρτυρικά... κάθε λίγο κ λιγάκι ξυπνούσα για να σκουπίσω το πρόσωπό μου από τον ιδρώτα, να κάνω ένα ντους, να πιω νερό, να δω που έχω πετάξει το σώβρακο κλπ κλπ. Τώρα αντίθετα, βάζω το μηχάνημα στους 27 βαθμούς, γέρνω στο μαξιλάρι, με παίρνει ο ύπνος κ κοιμάμαι σερί μέχρι το πρωί χωρίς καμία όχληση. Δης, α λόβ μπηγκ τάημ!

Δεύτερη απόλαυση στο καινούργιο σπίτι: Έχω walk in ντους με καμπίνα, δηλαδή δεν κάνω μπάνιο σε μπανιέρα αλλά όρθιος σε ντους που περικλείεται από γυαλί! ΛΑΤΡΕΥΩ! Όταν κάνω μπάνιο αισθάνομαι χαρούμενος κ άκτηβ σαν τον Αναστόπουλο στην παλιά διαφήμιση του Ρεξώνα από τα έητηζ! Χάου μο όσομ κεν γιου γκό; Γιου γκο μπόη! Αφού να φανταστείς τις πρώτες μέρες στο νέο σπίτι, έμπαινα για ντους έτσι ανά δίωρο, χωρίς να υπάρχει απλυσιά στο κορμί μου, για να απολαύσω το "αναστόπουλος μόμεντ" μου. αχ βαχ!
Οι υπόλοιπες απολαύσεις στον καινούργιο σπίτι είναι ακόμα στην προετοιμασία. Τις περιμένω όμως με μεγάλη χαρά! Μία σημαντική είναι ότι θα έχω τραπέζι κανονικό τραπεζαρίας όπου όχι μόνο θα μπορώ να φωνάζω τους φίλους μου για φαγητό, αλλά θα πραγματοποιήσω κ το όνειρό μου να τρώω με μαχαίρι κ πηρούνι κ γενικά να στρώνω υποτυπωδώς το τραπέζι ακόμα κ όταν είμαι μόνος (όχι, δεν το βρίσκω κόπο και λέημ εν λούζα εν σάκα να στρώνω για να φάω μόνος - αντίθετα το βρίσκω πολύ φροντισιάρικο προς τον εαυτό, καθώς επίσης κ στιλάτο). Τις τελευταίες μέρες είναι που αρχίζω κ αισθάνομαι πραγματικά άνετα στο σπίτι. Το διαμέρισμα είναι σχετικά τακτοποιημένο, αφού κατάφερα να καθαρίσω από κούτες τα βασικά δωμάτια - υπάρχουν βέβαια δύο στα οποία επικρατεί πανικός κ ομίχλη αλλά τα έχω με κλειστή την πόρτα κ δεν μου χτυπούν στο μάτι! Γενικά, το διαμέρισμα έχει χώρο, άπλα κ άνοιγμα κ μου αρέσει πολύ αυτό, μου δίνει βαθιές ψυχικές ανάσες, κουλό λίγο αλλά αληθές.

Η λέξη κλειδί σε κάθε μετακόμιση είναι το "πέταμα". Πραγματικά, έχω τόσα πολλά άχρηστα πράγματα, που πρέπει να ξεφορτωθώ... Όμως για κάποιο ανόητο λόγο δεν μπορώ να τα πετάξω. Βλέπω τις κούτες με όλα τα συσσωρευμένα, τα μαλακισμένα, κ θυμάμαι το μύθο με τον Ζεν μοναχό που του πήγε ένας μαθητής για να διδαχτεί κ αυτός πήρε ένα φλυτζάνι τσάι κ το γέμιζε το γέμιζε το γέμιζε το γέμιζε και το τσάι άρχισε να ξεχυλίζει και ο μαθητής είπε "γουανταφάκ μάστερ; γέμισε το φλυτζάνι κ εσύ ακόμα χύνεις" κ ο Ζεν του λέει "το φλυτζάνι είναι το μυαλό σου, ξεχυλίζει άχρηστα πράγματα - πρέπει να αδειάσει πρώτα πριν αρχίσω να σε μαθαίνω - για να μην αναφερθώ κ σε αυτήν την φράτζα που είναι τρελή εητήλα, τι κατάσταση κεφαλιού είναι αυτή, τζήζας πια, κ είμαι κ βουδιστής που κανονικά δεν λέμε τζήζας!"

Το παρήγορο είναι ότι αισθάνομαι τον εαυτό μου να ελέγχω τον ψυχαναγκασμό της συσσώρευσης, σταδιακά κ βήμα βήμα αρχίζω κ μπαίνω στο mood του πετάματος. Χθες πέταξα κάτι παλιά τεύχη του Γαιοράματος (έλεος, τι τα κράταγα ως τώρα....) κ του ελληνικού Νασχηοναλ Τζηογκράφηκ! Ζήτω η αφαίρεση! Πριν από 3 μέρες είδα στον ύπνο μου μου αυτόν τον φίλο μου που πέθανε νέος φέτος το Φλεβάρη κ εγώ το έμαθα 2 βδομάδες μετά που συνέβη γιατί τα τελευταία χρόνια είχαμε χαθεί. Ήμουν, λέει, στο καινούργιο σπίτι κ ξαφνικά τον είδα μπροστά μου πράγμα που με εξέπληξε διότι είχα συναίσθηση στον ύπνο μου πως είναι νεκρός. Προτού τον ρωτήσω τι γίνεται, μου είπε από μόνος του ότι ο θάνατός του ήταν ένα ψέμα που το σκηνοθέτησε γιατί ήθελε να εξαφανιστεί για κάποιους μήνες. Εγώ "θύμωσα" λίγο που μας έπαιξε αυτήν την πλάκα, αλλά δεν του θύμωσα πραγματικά γιατί ήμουν ανακουφισμένος που ζούσε. Ήταν χαρούμενος κ φαινόταν πολύ καλά, πιο καλά από όσο ήταν τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Κ κοιτούσε γύρω το καινούργιο σπίτι κ κουνούσε το κεφάλι του με ικανοποίηση γιατί του άρεσε.

Αυτό ήταν το πρώτο όνειρο στο καινούργιο σπίτι. Ξύπνησα στεναχωρημένος που επέστρεψα σε μία πραγματικότητα που ο φίλος μου είναι νεκρός κ δεν έχει κάνει σκηνοθεσία.... αλλά ήμουν κ κάπως γαληνεμένος κ ευχαριστημένος που "ενέκρινε" αυτός ο τόσο μπον βηβέρ το νέο μου σπίτι. Πήρα τηλέφωνο την θεία μου να μου πει αν το όνειρο είναι καλό κ είπε ναι. Αύριο Σάββατο θα πάω να του ανάψω ένα κεράκι στον τάφο του, είναι στο νεκροταφείο Βύρωνα. ....σκέφτομαι, λες να είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι δεν χάνονται μετά που πεθαίνουν; Ακόμα σεξάκοι δεν έχει πέσει στο νέο σπίτι. Όμως έτσι είμαι, μοναχά μια στιγμή ξαποσταίνω κ ξανά προς την σεξ/δόξα τραβώ. Ην ένη κέης, προσφοραί γίνονται δεκταί! χιχιχιχιχι Το σπίτι δεν έχει βεράντες ούτε θέα! χμφ χμφ χμφ, αν σκεφτείς ότι στο προηγούνενο διαμέρισμα είχα θέα την μισή Αθήνα - κ ας ήταν κ η άσχημη μισή. Όμως μετά από 20 μέρες υπό τας νέας συνθήκας δεν με πειράζει. Αφ ενός γιατί είναι πολύ ευρύχωρο κ άνετο, αφ ετέρου διότι στα σχετικά μικρά μπαλκόνια που έχει, κατάφερα να βάλω τις 7 αγαπημένες μου ελιές από την βεράντα στα Εξάρχεια. Για λίγο παίχτηκε το ενδεχόμενο να πρέπει να χαρίσω κάποιες από αυτές λόγω έλλειψης χώρου, κ μου ήρθε ένας μικρός θάνατος.. Πόσο τις αγαπώ αυτές τις ελιές δεν λέγεται. Ναι είναι "βαριά" αγάπη, τύπου "οι άντρες δεν μιλούν πολύ στο νου σου να το γράψεις - ούτε κ ποτίζουν τόσο συχνά όσο θα μπορούσαν" αλλά μέσα στην καρδιά μου έχω μεγάλη γαλήνη που εκτός από την οικογένεια κ τους φίλους μου έχω κ αυτές τις 7 ελιές στον κόσμο. Οι περαστικοί κάτω από το σπίτι, βλέπουν τα κλαδιά ελιάς στο μπαλκόνι κ πέφτουν κ πέρνουν τρελά ρησπέκτια (μου είπαν τα παιδιά από τον φούρνο απέναντι). έτσι, έτσι, ή έχΟμε πχιότητα ή δεν έχΟμε Η μετακόμιση αυτή με βάζει σε ένα νέο level. Καλλίτερο. Η ζωή μου θα είναι πιο άνετη, αλλά κ με περισσότερες ευθύνες. Όμως εσωτερικά ζω μία αντιφατικότητα - χαρά από την μία κ "γιου γκο μπόη", αλλά κ άγχος κ πολύ ανησυχία κ τι θα κάνουμε αν τα πράγματα στραβώσουν, όπως γίνεται συχνά στην ζωή; μερικές φορές με πιάνει ένα φοβερό φούρφουρο, να προχτές για παράδειγμα είχα πάει να πιω ένα ποτό κ όπως καθόμουν στο μπαρ ΄κ αργόπινα κ ζαχάρωνα γκομενάκια αισθάνθηκα μία απίστευτη εσωτερική ανησυχία για τα μελούμενα - είχα χαλαρώσει φαίνεται κ μου βγήκε η ανασφάλεια. Την άφησα για κανένα δεκάλεπτο να με κυριεύσει κ να με πλημμυρίσει. Κ ύστερα σκέφτηκα ότι καλλίτερο πράγμα να κάνω από το να κάνω το καλλίτερο που μπορώ με τα δεδομένα που τώρα έχω, δεν υπάρχει... Ας περάσω τις γέφυρες των δυσκολιών όταν τις φτάσω... προς το παρόν όμως, ας χαλαρώσω. αχχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχ πρέπει να διαβάσω οδηγίες χρήσεως διάφορων συσκευών που είναι σε σύνολο περισσότερες από 34 χιλιάδες σελίδες, ok αν εξαφανιστώ να ξέρετε θα είμαι στο πιο φτηνό ελληνικό τρελάδικο, να κάνω αποτοξίνωση από διαβάσματα πως χρησιμοποιείται ο ηλεκτρικός αποφλοιωτής ελιάς, το αυτόματο ξυστύρι πατούσας, η ηλεκτρική σκούπα περούκας κ άλλα διάφορα παλαβά. Γενικά, το μεγαλύτερο σπίτι απαιτεί κ περισσότερο χρόνο από τον άθρωπα. πόσο τρελό καγκούρι είμαι που μου έκανε εντύπωση όταν το διαπίστωσα; πάρα πολύ, χεχεχεχε.

σου είπα ότι έχω μπάνιο ειδικά για τους ξένους; πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορώ χωρίς καμία τύψη να κρεμάω το σώβρακο το άπλυτο στο πόμολο της πόρτας του μπάνιου ΜΟΥ πριν μπω για ντους - γιατί θα ξέρω ότι κανένας αθώος δεν θα αγγίξει αυτό το πόμολο. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να θυμίσω σε όλους ότι το γεγονός ότι ένα βρακί φορέθηκε κ πρέπει να πάει για πλύσιμο, δεν πάει να πει ότι πρέπει να το πετάμε στα πατώματα κ στα μωσαϊκά κ στ πλακάκια αφού το βγάλουμε. Τα βρακιά είναι σαν τα γκομενάκια που κάνουμε σεξάκοι: Επειδή κάναμε την δουλειά μας δεν σημαίνει ότι αρχίζουμε να τους φερόμαστε σαν σκουπίδια, αξιοπρέπεια πήπολ, αξιοπρέπεια! Εάν δεν υπήρχε το facebook θα είχα τρελαθεί, σάντενλυ α λαβ φέηζμπουκ. Βλέπεις, τις πιο τρελές ώρες τις μετακόμισης, τότε που φαινόταν ότι τίποτε δεν θα μπει ποτέ στην θέση του, ότι θα ζω στο τσαντήρι φορέβερλυ, ξέσπαγα με κάτι θεόκουλα φέηζμπουκ στάτουζ απντέητς - εκτός, δε, που ξέσπαγα αισθανομουν κ κάμποση virtual faizbook συντροφικότητα από όλους όσοι απαντούσαν στο στάτουζ ή το σχολίαζαν ή απλά κουνούσαν με νόημα το ποντίκι πάνω από το προφήλ μου λέγοντας "Ok, ok, the boy is seriously, really, ultumately, GONER"

Aκόμα δεν έχω ήντερνετ στο καινούργιο σπίτι. Σε αυτό, πρόσθεσε κ το ότι στο παλιό διαμέρισμα είχα κόψει το ήντερνετ για να κάνω μεταφορά 2 μήνες πριν φύγω. άρα κλείνω οσονούπω σχεδόν 3 μήνες χωρίς άξες στο ήντερνέτ από το σπίτι. Δεν με χαλάει ιδιαίτερα να σου πω την αλήθεια. Μλκ, τον ατέλειωτο έχει αυτό το ποστ κ ακόμα δεν έχω γράψει ούτε τα μισά από όσα θα ήθελα.

"τζήζας πρόβατο βάλε μία τελειά"

Οκ then, μία τελειά: .

όπα όπα, περίμενε, θέλω μία συμβουλή πριν σε αφήσω: έχω μπερεδευτεί λίγο με το μπάνιο των ξένων (δεν είχα ποτέ, οπότε...). Ποιοί πάνε σε αυτό; Μόνο οι ξένοι; δηλαδή αν κάποιος μου πει "θέλω κακά, μπορώ να πάω τουαλέτα;" να ζητήσω διαβατήριο για να διαπιστώσω αν είναι Έλληνας ώστε αν είναι Έλληνας να τον στείλω στο άλλο μπάνιο; Εν τω μεταξύ κάπου διάβασα ότι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν χρειάζεται να πηγαίνουν στον μπάνιο των ξένων γιατί κ καλά είμαστε όλοι εοκ. γενικά, έχω αρχίσει κ μπερδεύομαι με την φάση, καμία advice σέξη βγιούερ?
(επίσης, τα πισινάκια δεν είναι τέλειο πράγμα;)