Η ζωή μου χωρίς εσένα δεν θα ήταν ίδια

Σήμερα γιορτάζουν δύο πολύ αγαπημένοι μου άνθρωποι.

Ο ένας ο Ζ. έχει τη γιορτή του, ενώ η Λ. έχει τα γενέθλιά της.

Θέλω με αυτό εδώ το ποστ, που μάλλον δεν θα το διαβάσουν, να τους πω μερικά πράγματα που έχω στην ψυχή μου για αυτούς. Αυθόρμητα και με αυτόματη μπλογκογραφή. Πρώτα η κυρία.

Λ. μου. Χρόνια σου πολλά και καλά. Αν και είσαι μεγαλύτερη από μένα, από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα σε έβλεπα σαν μικρότερη αδελφή μου, μου ξυπνάς προστατευτισμό και οικογενειακό νοιάξιμο -(Γι αυτό εξάλλου και έχω κάνει ουκ ολίγες γκάφες μπροστά σε φίλους ή δικούς σου ανθρώπους, αλλά ευτυχώς αυτό είναι άλλη ιστορία). Είσαι πολύ μάγκας και ηρωίδα. Θέλω να ξέρεις ότι σε θαυμάζω και σε σέβομαι πάρα πολύ γιατί η καθημερινή σου ζωή είναι πολύ απαιτητική και συχνά με μεγάλες αναταράξεις. Παρόλα αυτά, καταφέρνεις να είσαι συνεπής, να ανταπεξέρχεσαι και να στηρίζεις τους ανθρώπους. Ένας από αυτούς που στηρίζεις είμαι και εγώ. Ειδικά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που μπερδεύτηκα λίγο με τον εαυτό μου και τα έχω κάνει μούτι, είσαι δίπλα μου με έναν πολύ ουσιαστικό τρόπο και αυτό το εκτιμώ όσο δεν μπορείς να καταλάβεις. Θα ήθελα να είχα και εγώ σε σένα την ίδια ευεργετική επίδραση που έχεις εσύ σε μένα. Η ευτυχία σου είναι και δική μου ευτυχία. Σου εύχομαι να έχεις την ζωή που ονειρεύεσαι, να γίνεις αυτή που πράγματικά είσαι, να εξελίσεσαι. Και βέβαια να παραμείνεις έτσι ουσιαστικά και γαλήνια όμορφη, που όλοι να σε θαυμάζουν. Ζηλεύω το ταλέντο σου στην τέχνη σου. Και πιστεύω ότι θα γίνεις μεγάλη καλλιτέχνης. Να ξέρεις ότι μπορείς να υπολογίζεις και να στηρίζεσαι σε μένα, ό,τι, ό,τι, ό,τι θες είμαι εδώ. Χρόνια πολλά! Να φτάσεις τα 105 και μέχρι τότε να είσαι τόσο φινετσάτη, με χάρη και ευγένεια και ζωτικότητα όπως τώρα. Σε αγαπάω.

και τώρα ο κύριος, γκούχου γκούχου βηχαλάκι από το πολύ μπλα μπλα
Ζ. μου. Αν δεν σε είχα στην ζωή μου θα ήμουν πολύ διαφορετικός άνθρωπος. Σκέφτομαι πολύ συχνά ότι ο Θεός μας γνώρισε για να μου αναπληρώσει κάποια πράγματα που η ζωή μου στέρησε, τόσο πολύτιμη συμβολή έχεις στην διαμόρφωσή μου. Τα "σε εκτιμώ" και "σε αγαπάω" είναι μικρές λέξεις για να περιγράψουν τι πλούτος και ένταση συναισθημάτων υπάρχει στην ψυχή μου για σένα. Είσαι ένας φάρος που σκορπίζεις φως στην ζωή των ανθρώπων, ακόμα και αυτών με τους οποίους έχεις σποραδική επαφή, πόσο μάλλον με μένα που είμαστε σαν αδέλφια. Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένος με τα δικά μου και δεν μπορώ να σε βρω να σου μιλήσω, για να ξεσπάσω φαντάζομαι ότι σου τα λέω... και γαληνεύω. Είσαι σπουδαίος καλλιτέχνης, ακόμα πιο σπουδαίος άνθρωπος και οι δυσκολίες που έχεις αντιμετωπίσει, άδικες πολύ κάποιες από αυτές, μπορεί να σε φρέναραν αλλά ξέρω ότι δεν θα σε σταματήσουν. Όταν δεν σε βλέπω μου λείπεις. Σε ξέρω σχεδόν 20 χρόνια, και ήδη μία φορά μου "έσωσες" την ζωή, τότε στα σκοτεινά και δύσκολά μου. Γι αυτό σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου - όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που σε αγαπάω. Σκέφτομαι ότι η διαφορά ηλικίας μας σημαίνει πως ίσως χρειαστεί να ζήσω κάποια χρόνια της ζωής μου χωρίς να σε έχω κοντά μου και αυτό αποτελεί έναν από τους πιο μεγάλους εφιάλτες μου. Αλλά ας μην κάνω μελαγχολία μία τέτοια μέρα. Χρόνια σου πολλά. Η ζωή σου να είναι γεμάτη αγάπη και γαλήνη. Να φτάσεις τα 105 και μέχρι εκείνη την ηλικία να κολυμπάς κάθε μέρα 3 χιλιόμετρα. Σε αγαπάω!