Monday, April 23, 2012

Άνθρωποι που έχουν ακόμα μεροκάματο και δεν καταλαβαίνουν πόσο τυχεροί είναι

Το Σάββατο, μετά από αρκετό καιρό, έκανα κάτι που κάποτε, την εποχή της αφθονίας το είχα σχεδόν κάθε βδομάδα στο πρόγραμμα. Βγήκα στο κέντρο για "ψώνια".Υπήρχε καιρός που η βόλτα στα μαγαζία ήταν αγαπημένη συνήθεια, που εκτός από διασκέδαση μου έδιδε και την ικανοποίηση να οσμίζομαι και να ζω στο πετσί μου τον παλμό της πόλης. Τότε ακόμα η κρίση δεν είχε χτυπήσει το πορτοφόλι μου και έτσι η λέξη ψώνια δεν χρειαζόταν εισαγωγικά. Όλο και κάτι αγόραζα, ένα πουκάμισο, ένα cd, ένα δώρο για ένα φίλο...

Αυτό το Σάββατο όμως τα ψώνια ήταν υπό τις νέες συνθήκες, τις μεταμνημονιακές - θέλουν εισαγωγικά, λοιπόν. Ο βασικός λόγος που κατέβηκα στο κέντρο δεν ήταν να χαζέψω - τι να χαζέψω; τα κλειστά μαγαζία; τους εκνευρισμένους ανθρώπους; τα ίχνη της διάλυσης της πόλης στις προσόψεις των ξενοδοχείων, στις βιτρίνες, και στα σώματα των άστεγων; Ούτε και για να ψωνίσω πήγα στο κέντρο... ένα δώρο ήθελα να αλλάξω στο μεγάλο πολυκατάστημα, και να περάσω μία βόλτα από τα μεγάλα βιβλιοπωλεία, να χαζέψω τα βιβλία μίας συγγραφέως που ανακάλυψα πρόσφατα και μου αρέσει πολύ.


Το μεσημέρι ήταν ολόλαμπρο. Είχα τα κέφια και τις ομορφιές μου - το προηγούμενο βράδυ ήμουν σε μία πολύ όμορφη γιορτή, η συνάφεια με φίλους είχε γεμίσει χαρά την καρδιά μου και ξέροντας πόσο γρήγορα χάνεται η χαρά απολάμβανα κάθε στιγμή της. Είχα μάτια γύρω μου μόνο για το όμορφο. Ούτε τα άδεια μαγαζιά έβλεπα, ούτε τα σπασμένα μάρμαρα, ούτε τους καταθλιμένους Έλληνες, ούτε τα ίχνη της κρίσης. Beauty is in the eye of the beholder - έβλεπα μόνο ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι, κάτω από τον περιβόητο Αττικό ήλιο, ανάμεσα σε ανθρώπους με πολύχρωμα ρούχα, σε μία πόλη χωρίς πολύ κίνηση και φασαρία...

Τι τα θες όμως. Γρήγορα στεναχωρήθηκα. Μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο. Γνωστό, ιστορικό, ακριβό - που πρόσφατα έκανε περικοπές και προσπάθειες να εξοικονομήσει χρήματα... Πλησιάζω να ρωτήσω μία κοπέλα για τα βιβλία που έχουνε από την συγγραφέα. Με κοιτάζει αδιάφορα και μελαγχολικά. "Δεν μου λέει κάτι το όνομα". "Έχει βγει πρόσφατα ένα βιβλίο της στο Ελληνικά, που μάλιστα πουλάει κιόλας...". Με κοιτάζει ενοχλημένη. Σέρνεται ως τον υπολογιστή. Πάνω από την οθόνη με ρωτά τρεις φορές το όνομα της συγγραφέως. Κοιτάζοντας με με το ίδιο ενοχλημένο ύφος.. Πληκτρολογεί, με το ένα δάχτυλο, μετακινώντας το ποντίκι σαν να μετακινεί όλες τις αμαρτίες του κόσμου. "Δεν μου βγάζει κάτι..." λέει και κάνει να φύγει. "Δεν μπορεί, το βιβλίο το τελευταίο της τουλάχιστον θα πρέπει να το βγάζει, είναι καλοπουλημένο...". Με κοιτάζει ακόμα πιο θιγμένη, και πριν ξαναβάλει το όνομα στον υπολογιστή κάνει και μία παύση μερικών δευτερολέπτων κοιτώντας με νόημα, για να μου τονίσει... τι; ότι την ενοχλώ; ότι της είμαι βάρος;

Η επικοινωνία μας για κάμποσα λεπτά συνεχίζεται σε αυτόν τον ρυθμό. Άφου με διαβεβαώσε ότι δεν έχουν βιβλία της συγγραφέως, πήγα μόνος μου στο ράφι - και βρήκα 3.

Λίγο μετά, σε άλλο κατάστημα στο Σύνταγμα, αναζητώντας απεγνωσμένα την συγγραφέα/νέα ανακάλυψή μου. Εκεί ευτυχώς οι άνθρωποι που με εξυπηρέτησαν δεν ήταν κατηφείς και αγέλαστοι - με χαιρέτησαν, χαμογελούσαν. Όμως το βιβλίο που έψαχνα δεν μπόρεσαν να μου το δώσουν. "Πρέπει να έχει τελειώσει, αν θέλετε να το παραγγείλουμε". Το βρήκα εγώ, στο stand με τα best seller, κοντά στα ταμεία.

Και ύστερα, στο Αttica. Όπου θέλω να αλλάξω το δώρο - αλλά δεν ξέρω τι θα πάρω. Στην εταιρία της οποίας το αντικείμενο θέλω να επιστρέψω, μόλις τους είπα ότι δεν με ενδιαφέρει να πάρω κάτι από αυτούς αλλά να μου δώσουν ένα πιστωτικό, ο νεαρός μάλλον θύμωσε. "Αν και κανονικά δεν γίνονται αλλαγές το Σάββατο θα σας την κάνω". Γύρω του άδειος ο χώρος, μάλλον ήμουν και ο πρώτος πελάτης της ημέρας - δεν ήταν ότι τον απασχολούσα απο την εξυπηρέτηση κάποιου άλλου. Έψαχνε με θόρυβο να βρει στιλό, ανοιγόκλεινε φουριόζικα τα συρτάρια, εξοργισμένος... και να πεις να ήμουν και κανένας αγενής.

Ακεφιά. Θυμός. Αυστηρότητα. Αγένεια. Γιατί; Δεν έχουμε ήδη πολλά, πολλά προβλήματα για να προσθέτουμε και άλλα στους εαυτούς μας; Ακόμα... με ποιο δικαίωμα στερείς μία πώληση στον εργοδότη σου; Με ποιο δικαίωμα κρίνεις και απαξιείς έναν άνθρωπο, ένα επάγγελμα, μία θέση, μία βάρδια;

Γνωρίζω καλά ότι οι δουλειές που έχουν να κάνουν με εξυπηρέτηση πελατών δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα. Μας οξύνουν τον κομπλεξισμό και την μικροπρέπειά μας. "Ε όχι και να σου κάνω τον υπηρέτη". Το έχω ζήσει και στο πετσί μου - υπήρξαν στιγμές που έλεγα για κάποιες από τις δουλειές που έχω κάνει και έβλεπα την απαξίωση στο βλέμμα του τεμπέλη κακομαθημένου.

Ήλπιζα όμως, μη σου πω ήμουν σίγουρος,  ότι τα νέα δεδομένα θα άλλαζαν αυτήν την ανόητη νοοτροπία. Φαίνεται όμως πως είναι νωρίς ακόμα για κάποιους από μας. Που δεν έχουν καταλάβει πόσο μα πόσο τυχεροί είναι που έχουν δουλειά. Και πόσο ανόητοι που δεν την αντιμετωπίζουν ως ευλογία - ή έστω ως ευκαιρία.

26 comments:

g for george said...

Από την δική μου οπτική γωνία, δεν νομίζω ότι το βλέπεις σωστά το θέμα.

Συγγενής μου, δέχτηκε να δουλεύει από τις 6 το πρωί ως τις 9 το βράδυ (ποτέ δεν είναι μόνο ως τις 9) για να παίρνει όσα έπαιρνε το οκτάωρο. Αλλιώς ημιαπασχόληση και 350 ευρώ. Με οικογένεια. Και με δύο παιδιά.

Αισθάνομαι τυχερός που έχω ακόμα δουλειά. Αυτό που λένε, "σ' ευχαριστώ, Θεέ μου". Όμως, μπορώ να καταλάβω και αυτόν που τον εξωθούν στην ανέχεια και δεν πηγαίνει πια με την ίδια χαρά (ποια χαρά) στην δουλειά του. Και όχι επειδή δεν το θέλει αλλά επειδή ψυχικά πλέον, δεν του βγαίνει. Μπορώ να καταλάβω, γιατί το έχω ζήσει.

Μακάρι να μπορούσαμε να το ξεπεράσουμε με κάποιον μαγικό τρόπο, να ξυπνάμε με το ίδιο κέφι όπως παλιότερα. Και το λέω ειλικρινά αυτό. Όμως είναι μερικά πράγματα που ενδόμυχα αισθανόμαστε πως μας τα πήραν βιαίως. Και αυτό που εγώ αισθάνομαι πως μου πήραν βιαίως είναι η προοπτική για κάτι καλύτερο.

Και όταν είσαι παντρεμένος και με παιδιά, πόσο τυχερός μπορείς να αισθάνεσαι όταν "φιλικά" σε εξαναγκάζουν να ζεις με 350 ευρώ.

An-Lu said...

Δυστυχως το εχω βιώσει κι εγω αυτο ρε προβ, οπως εχω βιωσει και το αντιθετο, τους ευγενεις υπαλληλους, που ξερεις οτι τους εχει ηδη βγει ο τακος κι ομως σταθερα και σθεναρα, σου χαμογελουν και σε εξυπηρετουν...
Ειμαστε χωρα πολλων ταχυτήτων, ακόμα και στην κρίση.

Provato said...

george καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της ανάρτησης. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν θέμα με τον εργοδότη τους, με εμένα το είχαν (εμένα εννοώ τον δυνητικό πελάτη...). Ε και τέλος πάντων δεν μου κάθεται καλά η εξίσωση "έχω μαλάκα αφεντικό δεν θα είμαι εντάξει στους πελάτες του που εξυπηρετώ".

An-Lu ναι πολλών ταχυτήτων indeed. Μέχρι την μετωπική...

g for george said...

Οκ, μάλλον έπιασα το θέμα της ανάρτησης λάθος! είμαστε όλιγον στην τσίτα τελευταία όλοι!

Tremens said...

Τη στιγμή που δέχεσαι να κάνεις μια δουλειά, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, βρίσε από μέσα σου και μην επιτρέπεις στον πελάτη να το καταλάβει, εκτός αν πέσεις σε κανα UFO. Εκεί χώσε και χαστούκι. Θα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους - γιατί δεν είναι τωρινό φαινόμενο μόνο αυτό της αγένειας - ότι όταν κάνουμε μια δουλειά είμαστε υποχρεωμένοι να την κάνουμε σωστά. Κι εγώ πολλές φορές βαριέμαι τις μακετούλες που φτιάχνω όλη μέρα και τις χιλιάδες διορθώσεις κάθε μαλακοπελάτη αλλά τις κάνω και θα τις κάνω μέχρι να σταματήσω να κάνω αυτή τη δουλειά.

Απλό.

fieryfairy said...

Kαλά το customer service στην Ελλάδα είναι αίσχος (συνήθως, μη τα τσουβαλιάσω όλα). Πήγες στην πωλήτρια να της δείξεις τα βιβλία που βρήκες; Εγώ πάντως πλέον έχω κουραστεί και αν μου τύχει κάτι τέτοιο μιλάω. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει ανεργία ή όχι αλλά αν υπάρχει μεράκι. Αν βλέπεις τη δουλειά σαν κάτεργο, θα συμπεριφέρεσαι σα να είσαι δούλος κι όχι υπάλληλος.
Κι εγώ ζορίζομαι φέτος και όταν καμιά φορά είμαι κουρασμένη κ ψιλοάρρωστη κ έχω μάθημα,το σκέφτομαι "να λέω και πάλι καλά που έχω δουλειά'. Ποτέ όμως δεν πήγα κατσουφιασμένη/περιφρονητική.

Μεράκι. Εκεί καταλήγω. Αν δεν έχεις μεράκι σε αυτά που ασχολείσαι, όλα τα κάνεις ένα πασάλλειμμα. (τα είπα κ ξέσπασα, το θέμα με τσιτώνει, κακόμαθα τόσα χρόνια Αγγλία προφανω΄ς)

dimitris.be said...

Πέστα χρυσόστομε. Γειά στο στόμα σου.

Lina said...

θα αλλάξει ρε αγάπη η νοοτροπία. Αλλά τι να σου κάνει τώρα αυτός που δεν του λείπουν τα βασικά πράγματα. Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε σαν το παιδί που τους πήρανε το γλειφιτζούρι απ'το στόμα. Έχουμε δίκιο να "κλαίμε", γιατί μέχρι τώρα δεν διανοούμασταν να μη θεωρούμε δεδομένο το γλειφιτζούρι. Πόσο μάλλον, όταν μας το παίρνουν συνήθως και άδικα.

Το πιστέυω όμως ότι θα αλλάξουμε. Εκτός κι αν βλέπω υπερβολικά πολλές ελληνικές ταινίες!

KitsosMitsos said...

Ειδικά η τελευταία παράγραφος χτυπάει διάνα.
Σωστά τα λες. Τυχεροί όσοι ακόμη έχουν δουλειά. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε συνολικά καλύτεροι.

the elf at bay said...

Μένουμε Ελλάδα πρόβατε και δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές είναι καθημερινότητα στην αναρχομπάχαλη χώρα που ζούμε. Προσωπικά δεν λυπάμαι κανέναν από τους αγενείς υπαλλήλους που αναφέρεις. Βλέπεις η καλή ανατροφή είναι κομματάκι δύσκολη.

Anonymous said...

'Όμως δεν μας είπες ποια είναι η συγγραφέας που ανακάλυψες ?? Αυτά πρέπει να τα μοιραζόμαστε γιατί αν αγοράζουμε βιβλία με βάση μόνο τις κριτικές , τα φέσια δεν θα έχουν τελειωμό. Περιμένουμε λοιπόν το όνομά της και το βιβλίο που διάβασες και σου άρεσε. Ευχαριστούμε.

ασωτος γιος said...

τι ? και συ αστροναυτης? ωω χαρηκα που σε βρηκα
ωραιο μπλογκ

Anonymous said...

προβατούλη,μεγάλο θέμα. θα περιοριστώ να πω οτι κι αυτό,όπως όλα,έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου γενικά. προσωπικά δε μπορω να με φανταστώ να μπαίνει μέσα πιθανός πελάτης και να τον διώχνω με τον τρόπο μου. επίσης κι εγω έχω ζόρια οικονομικά,αλλά αυτά δεν πρόκειται να βελτιωθούν αγριοκοιτώντας κόσμο που δε μου φταίει. ουφ.

Ερμής said...

Χρυσόστομε...

Provato said...

g for george, no worries φίλε μου! σότη αν ακούστηκα λίγο τσιτωμένος, ε δεν είχα πρόθεση! xxxxx

tremens με το χαστούκι δεν πολυσυμφωνώ αλλά κατά τα άλλα είμαι μαζί σου 100%!

fieryfairy δώσε δώσε, συμφωνώ απολύτως και χαίρομαι που δεν είσαι μουντρούχω παρά την κούρασή σου! σχετικά με το ερώτημά σου, όχι δεν τα έδειξα τα βιβλία στην υπάλληλο, έπρεπε να την ψάξω που είχε πάει και δεν ήθελα μωρέ να φτάσω σε αυτό το στάδιο. Μου φάνηκε λίγο μικρό... xxxxx και βέβαια ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ! :-)

dimitri Μου, πολλά φιλιά, δεν σε έχω ξεχάσει να ξέρεις, πήζω κάμποσο! :-)

Provato said...

Lina και εγώ πιστεύω πως θα αλλάξουμε! δεν γίνεται αλλιώς. Επίσης όταν μιλάς για λόληποπ με τρελαίνεις μωράκι! γκρ γκρ γκρ γκρ

Κίτσο, τρου, τρου! Let's try δεν γίνεται αλλιώς! θα χαθούμε φοβάμαι!

elf μου αγαπημένο! τι κάνεις; εγώ να σου πω την αλήθεια λυπάμαι λίγο, δεν ξέρουν, δεν μπορούν να διαχειριστούν, δεν έχουν άλλη εκδοχή... τι να πω, ότι και να είναι, είναι στεναχωρητικό... πολλά φιλιά! :-)

Provato said...

ανώνυμε δεν λέω δεν λέω χεχεχε! με ενθουσίασε και θα κάνω ποστ ποταμό αφιέρωμα. (ναι, είμαι αλήτης...) :-)

γειά σου άσωτε! εγώ σε ξέρω καιρό και σε διαβάζω συχνά! ευχαριστώ πολύ, ανταποδίδω την εκτίμηση! καλώς ήλθες! :-)

kihli ναι, όπως τα λες είναι, και βάζεις και το θέμα της επιβίωσης, ότι ο "πελάτης" αν το καλοσκεφτείς σε πληρώνει... σε γλυκοφιλώ! :-)

Ερμή μπαρκ μπαρκ αγάπη! :-)

dimitris.be said...

Ήθελα να σου κολλήσω κι ένα "well done!" μαζί με τα ελληνικά, αλλά το ξανασκέφτηκα: άσε μη μας βρίσει πάλι ο Δαβαράκης είπα μέσα μου κι η ιδέα εγκαταλήφθη αύτανδρη! :-)

Anonymous said...

Αγαπητό πρόβατο,

για την ουσία του θέματος που έθιξες, ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Οι άνθρωποι εργάζονται για να ζήσουν.
Δουλεύουν εθελοντικά σε κοινωφελείς οργανώσεις για το κέφι τους ( και την σωτηρία της ψυχής τους ίσως). Όταν ο εργαζόμενος κάνει μια δουλειά που του αρέσει είναι ευτυχής γιατί και μπορεί να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του και αισθάνεται αίσθημα πληρότητας, που διαχέεται σε αυτούς που συνεργάζονται μαζί του (ή τους πελάτες). 'Όταν πληρώνεται λιγότερο ενώ δουλεύει το ίδιο, λογικό μου φαίνεται να ξεχνάει ότι κάνει μια δουλειά που του αρέσει. 'Ένας φίλος μου λέει "όταν παριστάνουν πως με πληρώνουν, κι εγώ παριστάνω ότι δουλεύω". Λογικό μου ακούγεται.

Provato said...

να του πεις του φίλου σου να παραιτηθεί για να μείνει η θέση κενή για κάποιον που την έχει όντως ανάγκη και είναι και στα συγκαλά του.

δηλαδή τώρα σοβαρολογείς ότι κάθε υπάλληλος που έχει πρόβλημα με τον εργοδότη του πρέπει να το βγάζει στον κάθε πελάτη; αυτά τα μυαλά μας έφεραν εδώ... τι να σου πω...

για να μην μιλήσω για την ναρκισιστική παπαριά της εποχής ότι "κάνω καλά μόνο τη δουλειά που μου αρέσει/είναι trendy/την κάνουν οι ήρωες στο Sex & The City/είναι cool..."

σύνελθε, φαίνεσαι και μορφωμένος άθρωπας

Anonymous said...

Μάλλον δεν με κατάλαβες. Δεν είπα πουθενά ότι για να δουλεύεις με ευσυνειδησία πρέπει υποχρεωτικά να σου αρέσει η δουλειά σου. Όχι, είναι υποχρέωσή σου ως εργαζόμενου να κάνεις την δουλειά σου όσο καλύτερα μπορείς. Αν σου αρέσει επιπλέον, τόσο καλύτερα για όλους. 'Όμως σαφώς πρέπει να πληρώνεσαι. Πως θα σου φαινόταν εσένα να έχεις συμφωνήσει να πληρώνεσαι για παράδειγμα 700 ευρώ για εργασία 8 ωρών και ξαφνικά μονομερώς να σου ανακοινώνεται ότι για την ίδια δουλειά (από την οποία σημειωτέον ο εργοδότης σου είναι ικανοποιημένος) τα έσοδά σου θα είναι μειωμένα κατά 30% επειδή "οι καιροί είναι δύσκολοι και πρέπει να σου αρκεί που κρατάς την δουλειά σου"?? Όταν ο ισολογισμός της εταιρείας σου δείχνει κερδοφορία???
Νομίζω ότι δύσκολα κάποιος δεν θα καταλάβαινε την στάση του φίλου μου. Και, παρεμπιπτόντως η προτροπή σου για να παραιτηθεί θα είχε νόημα ίσως αν δεν είχε μικρό παιδάκι. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο αγαπητό πρόβατο και σου το λέω αυτό με μεγάλη συμπάθεια γιατί από τα γραπτά σου έχω αποκομίσει την εντύπωση ότι είσαι έντιμος άνθρωπος.
Φιλικά.

Provato said...

εκτός από παιδάκι έχει και μανούλα άρρωστη; και είναι και εθελοντής σε εταιρία προστασίας αναπήρων; μπράβο!

αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το θέμα που συζητάμε. όπως δεν έχει σχέση και το αν είμαι έντιμος.

ασφαλώς δεν είναι όλα άσπρα η μαύρα, αλλά μην γινόμαστε και σχετικιστές... o υπάλληλος που εκδικείται τον άγνωστο πελάτη επειδή δεν θέλει να βγάλει την επιθετικότητά του στον εργοδότη τα βλέπει όλα άσπρο -μαύρο. Όπως και να έχει καλή τύχη, φιλιά, και καλό κουράγιο στο φίλο σου, με όλη μου την αγάπη! :-)

Anonymous said...

Τσκ , Τσκ, Τσκ.... σαρκασμός....

Provato said...

ανώνυμε Wed Apr 25, 04:47:00 PM 2012 δες εδώ: αυτό το βιβλίο έψαχνα.... :-)
http://www.metropolispress.gr/thema/item/%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B9?category_id=1

ανώνυμε Mon Apr 30, 03:15:00 PM 2012 ε όχι και τσκ τσκ τσκ. ζουλέυεις χοχοχοχο

Anonymous said...

Μόλις το αγόρασα. Θα το διαβάσω και θα σου πώ τη γνώμη μου,

Provato said...

θα περιμένω με μεγάλη χαρά! Πως σου φάνηκε η κριτική;