Friday, June 22, 2012

Επιτέλους, πχιότητα στον λαό. Και τέχνη

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 21 Ιούνη μία εξαιρετική πρωτοβουλία της υποδιεύθυνσης Κουλών Ιδεών του Σύμπαντος, κατά την οποία οι ανυποψίαστοι επιβάτες του Μετρό είχαν την μεγάλη χαρά και αμηχανία να παρακολουθήσουν μία αναπάντεχη συναυλία της Λυρικής Σκηνής Αθηνών.

Στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα στις 12 το μεσημέρι μια σοπράνο, ένας βαρύτονος και ένας τενόρος ερμήνευσαν διάσημα αποσπάσματα από όπερες. Έτσι ξαφνικά (αυτό είναι κυριολεκτικό, δεν είναι τίτλος όπερας - αποτελεί βέβαια και τίτλο τραγουδιού του Ρέμου αλλά στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται στην κυριολεκτική του έννοια). Σκοπός της δράσης ήταν οι άνθρωποι οι δύσμοιροι που βρέθηκαν εκείνη την στιγμή στο Σύνταγμα και που, οι κακόμοιροι, μία δουλειά στο κέντρο είχαν ξεκινήσει να κάνουν, να ξεχάσουν τα προβλήματά τους με την βοήθεια της μουσικής.

Πράγματι, μία γιαγιά που ρωτήθηκε σχετικά είπε: "Αχ παιδάκι μου πήρα τόσο μεγάλη τρομάρα όταν ο τύπος άρχισε να τσιρίζει... αφού νόμιζα ότι ήταν δρώμενο της Χρυσής Αυγής, άρχισα να σκέφτομαι που να κρυφτούμε με την Όλγκα την Ρωσίδα που με προσέχει και που είχε έρθει μαζί μου. Από το φόβο ξέχασα ότι επέστρεφα από το ΙΚΑ όπου μετά από ουρά 7 ωρών μου είπαν ότι στο αιματολογικό είχαν συνέλευση και δεν θα μπορέσουν να μου κάνουν τις εξετάσεις αλλά να μην ανησυχώ να έλθω πάλι στα τέλη Απριλίου του 2017 και θα μου τις κάνουν οπωσδήποτε..."
Το πρόβατο που αγαπά να εξελίσσει τις μεγάλες ιδέες σκέφτηκε πολύ πάνω στο δρώμενο και αποφάσισε να το κάνει ολόκληρη εκστρατεία. Έτσι, εντελώς αφιλοκερδώς και χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Σας παρουσιάζει λοιπόν ακόμα μερικές προτάσεις πάνω στο θέμα "πως να χώσουμε με το ζόρι την τέχνη στην ζωή ενός ανθρώπου, πως να του ανοίξουμε το κεφάλι να του την βάλουμε μέσα, πως να ξεχάσουμε ότι μία σημαντικότατη παράμετρος του πολιτισμού είναι η ελευθερία, η πρόθεση του ίδιου του ατόμου να απολαύσει το έργο τέχνης, διαφορετικά δεν έχει νόημα κανένα, μη σου πω ότι μπορεί και να τον απομακρύνει από την ουσία της τέχνης που είναι η ελευθερία να την επιλέξεις και να της διαθέσεις χρόνο επειδή ο ίδιος το επέλεξες..."

Καταρχήν θα ξεκινήσουμε από τα απλά. Όπως ακριβώς την Πέμπτη οι τραγουδιστάδες βρέθηκαν μέσα στον "λαό", τον απλό ταπεινό άθρωπα που δεν ξέρει από αυτά, με τον ίδιο τρόπο θα φέρουμε στην μάζα και άλλους καλλιτέχνες.

Παραδείγματα: H Ζυρράνα Ζατέλη να γράφει στα McDonald's και να πηγαίνουν διάφοροι από πάνω να της λένε "α ωραία αυτή η περιγραφή" ή "είσαι σίγουρη ότι αυτό είναι το επίθετο που χρειάζεται τούτο το ουσιαστικό;" ή "πάλι μωρή σου πέθανε ήρωας; ε δεν αντέχω πια ασταδγιάλα, τζίζας, τόσο θανατικό!!!". Σε επόμενο στάδιο η αναγνωρισμένη συγγραφέας θα διαβάζει εκεί ανάμεσα στα Big Tasty και τις μηλόπιτες κεφάλαια του μυθιστορήματός της καθώς τα τελειώνει... ώστε οι ανθρωποι που περιμένουν στην ουρά να παραγγείλουν να νιώσουν τι θα πει λογοτεχνία.

Ο Παναγιώτης Τέτσης θα ζωγραφίζει στο Attica. Εκεί στον όροφΑ με τα ανδρικά θα στήσει το καβαλέτο του, τον μουσαμά του ή ότι θέλει και τσούκου τσούκου θα ξεκινήσει πρώτα με κάποια σχέδια με μολύβι και κάρβουνο, ύστερα θα περάσει σε σπουδές και σιγά σιγά θα ολοκληρώσει έναν ωραίο πίνακα. Φυσικά οι περαστικοί θα μπορούν να κάνουν σχόλια του τύπου "πολύ gay και συμμετρικό αυτό το καρπούζι" ή "είναι τώρα αυτή φύση νεκρή, τζήζας δηλαδή, είμαστε στην εποχή του Internet χριστιανέ μου". Ασφαλώς υπάρχει μέγας κίνδυνος ο μεγάλος μας Υδραίος ζωγράφος να πιαστεί μαλλί με μαλλί με τον πωλητή στα Brooks Brothers αν δεν είναι προσεκτικός και ρίξει καμία στάλα πράσινο χρώμα από τα πινέλα πάνω στο πορτοκαλί μπλουζάκι πόλο - δεν ταιριάζουν με τίποτε αυτά τα δύο χρώματα είναι πασίγνωστο τοις πάσι.

Σεναριογράφοι θα πηγαίνουν στα σπίτια απλού λαού στην Γλυφάδα, το Περιστέρι, την Πεύκη και θα παρουσιάζουν τα σενάριά τους, φροντίζοντας όταν διαβάζουν διαλόγους ανάεσα στους ήρωες να αλλάζουν τις φωνές τους. Σκηνοθέτες θα περιγράφουν στα super market στην ουρά για τα τυριά το πρώτο και το τελευταίο πλάνο της νέας τους ταινίας.

Επίσης, σκέφτομαι και κάτι άλλο: Πόσο τέλειο θα ήταν να την εξελίσσαμε ακόμα περισότερο την καμπάνια και όλες αυτές οι προσπάθειες να βγει η τέχνη προς τα έξω. Το κόλπο είναι να πιάσουμε πραγματικά "ανοιχτό" κοινό - που δεν έχει τις συνθήκες να επιτρέψει στο ποταπό του κομμάτι που δεν αναγνωρίζει την τέχνη να πάρει το πάνω χέρι. Παράδειγμα: Συγγραφείς να διαβάζουν τα βιβλία τους σε ανθρώπους που συνέρχονται από την αναισθησία εγχείρισης και δεν μπορούν να φύγουν από το κρεβάτι. Κομίστες να δείχνουν τα μεταμοντέρνα τους καρέ σε γιαγιάδες που είναι σε κώμα σε οίκους ευγηρίας. Μάλιστα, όταν έρχεται η νοσοκόμα να ελέγξει τον ορό της γιαγιάς ο κομίστας θα της δίνει ένα μπάτσο και θα της λέει "καλά, δεν σέβεσαι καθόλου την τέχνη; δεν βλέπεις ότι η γυναίκα αυτή τη στιγμή διαβάζει προχώ κόμικ;"

Τέλος βρήκα και εξαιρετική ιδέα πως οι μεταμοντέρνοι καλλιτέχνες, που γενικά είναι λίγο ανοικονόμητοι στο χρόνο, τραβάνε τα πράγματα όσο περισσότερο γίνεται, μισούν την πλοκή, τους χαρακτήρες και όλα όσα μας κάνουν να θέλουν να απολαύσουμε μία ιστορία... σκέφτηκα πως λοιπόν αυτοί θα πετύχουν θρίαμβο κατά κράτος επί της αδιαφορίας του κοινού που δεν μπορεί να καταλάβει το ξεδιπλωμένο όραμά τους... Θα πηγαίνουν εθελοντικά στις φυλακές. Εκεί θα διηγούνται τα μίνιμαλ, κενά ενδιαφέροντος, πονήματά τους και ο θεατής, a.k.a κρατούμενος 7873, ο φυλακισμένος στο κελί, δεν θα μπορεί να φύγει μέχρι να ομολογήσει ότι κατάλαβε - και όχι μόνο ότι κατάλαβε αλλά και ότι του άρεζε κιόλας! (ερμ, η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορεί να φύγει και ΑΦΟΥ ομολογήσει ότι του άρεζε αλλά αυτό μην το πείτε, οι νέοι καλλιτέχνες είναι υπερευαίσθητοι και θίγονται εύκολα). Και μετά όταν βγει από την φυλακή θα αγαπά την τέχνη και θα ξοδεύει χρήματα για αυτήν, ώστε να μπορούν να ζήσουν και οι καλλιτέχνες. Χωρίς να χρειαστεί να δουλεύουν σε κανονικές δουλειές, μη δημιουργικές όπου θα πρέπει να ανακατεύονται με τον ταπεινό λαό, αυτόν που δεν εκτιμά την πχιότητα και την τέχνη και δεν σπάει τα μπαξ άφης της Λυρικής.

16 comments:

Περσέας said...

χμμμ το θεώρησα μια πολύ ωραία και διασκεδαστική ιδέα μέσα στην αθήνα που τρέχει με τρελούς ρυθμούς.Έχει το γούστο του όπως και να το πεις όπου και φαν της όπερας να μην είσαι σίγουρα ένα κρυφό βλεμματάκι απο περιέργεια θα το ρίξεις :)
τώρα τα άλλα που είπες ήταν θεικά και έπεφτε άφθονο το δάκρυ από τα γέλια καθώς τα διάβαζα(έμπιστες πληροφορίες λένε ότι οι γείτονες έχουν στείλει ασθενοφόρο του δαφνι γτ νομίζουν ότι έπαθα παράκρουση :ρ)
πολλές καλησπέρες

chrisma said...

ακόμα κλαίω απ' τα γέλια...θεϊκό

Afrikanos said...

λέω -κι επιμένω κι επαναλαμβάνω- ότι ευτυχώς -κι επιμένω κι επαναλαμβάνω- που το διάβασα ΤΩΡΑ που τελείωσα την δουλειά (επίσημα) γιατί με έβλεπα το ΣΚ να σου ερχόμαστε 3 άτομα της Αφρικανοοικογένειας για μόνιμη εγκατάσταση και διατροφή σπίτι ΣΟΥ!!!


ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΣΑΙΘΕΟΣΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!! :)))))))

Anonymous said...

Οι ιδέες σου τα σπάνε, τρελό γέλιο!
Αλλά ως προς την κίνηση τη Λυρικής, γουελλ.. Εγώ που είμαι άνεργο φτωχαδάκι, αλλά γουστάρω τρελά όπερα, θα το χαιρόμουν πολύ αν το πετύχαινα!
Και έχω και ερωτηματάκι να θέσω: Γιατί όχι όπερα στο κέντρο της πόλης? Δε συμφωνώ με το ότι παραβιάζει την ελευθερία του ατόμου να επιλέξει τι θα ακούσει, δει κ.ο.κ. Δηλαδή, ίσως και να την παραβιάζει, αλλά με τον ίδιο τρόπο που το κάνει ο alternative μουσικός στην Ερμού, ή wherever.
My point is, ότι θέλω να δω περισσότερες τέτοιες πρωτοβουλίες, γιατί την τρώμε που την τρώμε στην μάπα την μεγαλούπολη, τουλάχιστον να βράζει μέσα της μια καλλιτεχνική σκηνή που εκφράζεται όπου της κατέβει. Γιατί κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το μόνο θετικό των πόλεων της κλίμακας της Αθήνας..

Αλέξια

Hfaistiwnas said...

αααα συμφωνώ! Ειδικά αυτό με τα νοσοκομεία θα βόλευε, ειδικά αν δεν μπορείς να κρατήσεις βιβλίο!!!

Anonymous said...

Δηλαδή, εάν αντί για όπερα είχε κλαρίνα θα ήταν καλύτερα???

gsus said...

ΧΧΑΧΑΧχαχαχαχαχαχαχα υπέροχο

postbabylon said...

egw lew na pernei o Provatos to laptopi tou na kathetai se plateies kai na blogarei megalofonos!
Auto ki'an einai texni!

c'est pas vrais mon provat?

Anonymous said...

Θα έλεγες τα ίδια και γι'αυτό; http://www.youtube.com/watch?v=PXglXeONApw

sunCoater said...

Τα επεισόδια που διηγείσαι σπαρταριστά, αλλά σκέπτομαι λίγο τα περί ελευθερίας επιλογής συνάντησης της τέχνης. Θα έπρεπε τότε οι καλλιτέχνες και οι παραστάσεις τους να ζούνε σε ένα "χωριό" δίπλα στο δικό μας, εμείς να μην ξέρουμε ΤΙΠΟΤΑ γι' αυτές (κομμένη και η διαφήμιση) κι όποτε κάποιος από μας γουστάρει τέχνη να πηγαίνει στο "χωριό", να ψάχνει και να αρτίζεται.

Η σπουδαιότερη βραδιά ποίησης στην οποία μετείχα ήταν τη βραδιά που πέθανε ο Ελύτης. Ήμουν στο στρατό, βράδυ, όλοι κατάκοποι, ρουφούσαμε λαίμαργα τα μακαρόνια μας στο εστιατόριο, και κάποιος έφεδρος λοχίας -που είχε πάρει τη σχετική άδεια- σηκώθηκε και περπατώντας ανάμεσά μας, άρχισε να μας διαβάζει ποιήματα από κάποια συλλογή του θανόντος.

Φαντάζει εξωφρενικό; Ήταν, όμως, τόσο μα τόσο γνήσιο και αληθινό.

dimitris.be said...

Πολύ εύστοχο και στο άμίμητό σου ύφος (όπως πάντα) :-). Γενικά η σχέση της οποιασδήποτε τέχνης με έναν λαό είναι πολύπλοκη υπόθεση κι εδώ όλα ξεκινούν στην Ελλάδα τουλάχιστον από το ναυάγιο της Ελληνικής Παιδείας... που όχι να πλησιάσεις την τέχνη δε σ' ενθαρύνει αλλά σε σπρώχνει ακριβώς στο αντίθετο : το να γίνεις άξεστο τούβλο.

Αλίκη said...

Καταπληκτικές οι ιδέες σου!!

Συμπληρώνω food for thought: Να καθιερωθεί στα σκυλάδικα υποχρεωτική "ζώνη όπερας" -σε προχωρημένη ώρα για να μην την κάνουν νωρίτερα οι μαχλάμπουρες.

Επιπλέον, το πρόγραμμα του σκυλάδικου να κλείνει υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ά με κάποιο από τα κουαρτέτα εγχόρδων του Μπετόβεν, με αριθ. 11, 13, 14, 15 και 16 (η επιλογή θα αφήνεται στον επιχειρηματία).

Όχι, παίζουμε!

Anonymous said...

Εμένα με συγκινουν αυτά
τουλάχιστον ας γελασει και λιγο το χειλακι μας
http://www.youtube.com/watch?v=gww9_S4PNV0

Anonymous said...

δεν πιστευω να ησουν στο αγρινιο τελευταια??

fieryfairy said...

Αχ οι ιδεές σου προβατάκι μου! Πολύ γέλασα! Αλλά θα συμφωνήσω με κάποιους προλαλήσαντες - με αρέσει η ιδέα της όπερας στο δρόμο ανάμεσα απ΄τους περαστικούς.

Astero said...

Αχαχαχαχα καλέ πώς δεν σε είχα ανακαλύψει τόσο καιρό!!! Καλύτερα, όμως, διότι μου έφτιαξες το βράδυ (και είναι δύσκολη η κατάσταση, χωρισμός-πακετάρισμα-αεροπλάνο-μετανάστευση και τέτοια μελοδραματικά. Άντε, τα γλίτωσα πάλι τα πρόζακ!