Wednesday, July 11, 2012

Η μελαγχολία της φορολογικής δήλωσης

Κάνω σιγά σιγά την φορολογική μου δήλωση. πρέπει να την υποβάλω μέχρι την Δευτέρα...

Και μελαγχολώ.

Οι ψυχροί αριθμοί έχουν την ικανότητα να συμβολίζουν τόσα πολλα. Βλέπεις πόσα χρήματα έβγαλες τη προηγούμενη χρονιά και θυμάσαι τις δουλειές σου, λογαριάζεις πόσα πλήρωσες σε διάφορες απαραίτητες δαπάνες και αποτυπώνονται οι αλλαγές στην ζωή σου, συγκρίνεις με παλαιότερα χρόνια, σκέφτεσαι.

Αλλά οι αναμνήσεις γίνονται θύελλα όταν ανοίγεις το κουτί με τις φυλαγμένες αποδείξεις...

Να η απόδειξη από τα διόδια από το τελευταίο ταξίδι που κάναμε μαζί (μου έχεις λείψει, το ξέρεις;)

Να η απόδειξη με το τεράστιο ποσό από το super market όταν έκανα το τελευταίο, όπως έδειξε η ιστορία, μεγάλο τραπέζι στο σπίτι μου, περισσότερο από ένα χρόνο πριν (περιτριγυριζόμουν από φίλους και όμως, δεν είχα περάσει καλά, κάτι με έτρωγε, δεν ήσουν κοντά μου...)

Να το απόκομμα από το σινεμά για τον "Μαύρο Κύκνο" που πήγα με τον φίλο μου τον Γ με τον οποίο έχουμε χαθεί

Να τα δεκάδες χαρτάκια από το εστιατόριο που είχαμε στέκι και πηγαίναμε τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα. Εσύ έπαιρνες πάντα το ίδιο, είναι σε όλες τις αποδείξεις το πιάτο αυτό, εγώ άλλαζα, κάθε φορά δοκίμαζα κάτι διαφορετικό. Τι ωραία και ακριβής συμβολική αναπαράσταση της προσωπικότητάς μας, σταθερός εσύ, ευμετάβλητος εγώ.

...να η απόδειξη από το μαγαζί με τα λουλούδια έξω από το νεκροταφείο που αγόρασα 3 τριαντάφυλλα για να βάλω στον τάφο του φίλου μου του Μ. στο χρόνο από τη μέρα που μας άφησε.

Να οι αποδείξεις από το Metropolis το δισκάδικο - τότε που υπήρχε ακόμα, τότε που ακόμα αγοράζαμε cd, δεν τα βρίσκαμε σε εφημερίδες - τότε που η μουσική δεν ήταν απλώς αρχεία.

Να οι αποδείξεις από τον κουρέα μου, από το τελευταίο πραγματικά ακριβό δώρο που έκανα σε κάποιον από το Hermes, από τα εισιτήρια για τις περσινές υπέροχες (αλλά τόσο δύσκολες για μένα) διακοπές μας

και βέβαια, να και οι αποδείξεις από τα αμέτρητα βιβλία - α, δεν θυμόμουν ότι αυτό το μυθιστόρημα, που ακόμη δεν το έχω διαβάσει, το αγόρασα  ΤΟΤΕ... και είχα ξεχάσει ότι αυτά τα τρία τα είχα αγοράσει μαζί, και όχι, δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίος ο συνδυασμός τους...

τα βλέπω όλα αυτά και μελαγχολώ.

προσθέτω και αφαιρώ, υπολογίζω και αγωνιώ, μη κάνω κανένα λάθος...

...στη φορολογική δήλωση. Γιατί στη ζωή, ευτυχώς, έκανα, κάνω... και θα συνεχίσω να κάνω.

17 comments:

Afrikanos said...

και θα μάθεις, δεν θα μάθεις και θα συνεχίσεις, να μαζεύεις αποδείξεις και να τις τακτοποιείς και να έρχονται οι αναμνήσεις ΧΩΡΙΣ να μελαγχολείς! :)

(ώπα! βγήκε λίγο ποιητικό? μα έχω πχιότητα εγώ! :) )

Μπεεεεεεεμάκια

Περαστικός said...

Τα ίδια και εγώ όταν έκανα τη φορολογική μου δήλωση και έβλεπα τις αποδείξεις, έμενα ακίνητος ξαναζώντας διάφορες στιγμές.

Provato said...

η αφρικάνικη ποίηση φημίζεται για την ποιότητά της φίλε! xxxxxx

Περαστικέ, μέγα προνόμιο που καταφέρνεις και μένεις ακίνητος. εγώ υστερία, χεχεχε. Να είσαι καλά!

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός said...

Δείτε το θετικά: τουλάχιστον κρατήσατε εσείς όλες τις αποδείξεις και δεν θα σας επιβάλουν επιπλέον φόρο.

Hfaistiwnas said...

πωπω εσύ έχεις αλλάξει πολύ τελικά..

Duffyduck said...

περίμενε να σου έρθει και το εκκαθαριστικό και τότε να δεις μελαγχολία προβατούκο!

Anonymous said...

To παθαίνω κι εγώ αυτό. Μάλιστα πέρυσι, που έπρεπε να τις υποβάλουμε τις αποδείξεις (σε φάκελο με το άθροισμα απ' έξω κλπ κλπ), μου κακοφάνηκε. Ένιωθα σα να προδίδω ένα κομματάκι των αναμνήσεών μου, παραδίδοντάς τες στην κ@&*-εφορία...

Ιφιμέδεια said...

Τί ωραίες σκέψεις. Κι έχει δίκιο ο Mpampakis. Κι εγώ αισθάνθηκα ότι οι αποδείξεις λειτουργούν σαν προσωπικα δεδομένα. Τις βάζεις στη σειρά και βλέπεις τη ζωή σου κινηματογραφικά.

Οι εφορειακοί θα πάθουν σοκ και δέος με τα ιατρικά έξοδα που κάναμε πέρυσι. Προβλέπω να με ανακρίνουν σε κανένα υπόγειο σαν την υπολοχαγό Νατάσα.

dimitris.be said...

Πόσο δίκιο έχεις.... και το στυλ σου εξελίσσεται ΑΨΟΓΑ!!!
Φιλιά από Βρυξέλλες.

Unknown said...

Δες και την άλλη πλευρά. Εγώ εκτός από τις δικές μου αποδείξεις, ξεδιάλυνα και τις δικές του.
(τελείτσες...)

Me:Moir said...

Προβατάκι μου <3

Anonymous said...

αποκλείεται να αγόρασες τρία τριαντάφυλλα έξω από νεκροταφείο και να κράτησες την απόδειξη. αποκλείεται.
Αμφίς

afroO said...

τι άνθρωπος είσαι. τι υπέροχος άνθρωπος. <3

Provato said...

κωνσταντίνε μου αγαπητέ, το θετικό είναι ότι έζησα!

hfaistiwna με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που δεν αλλάζουν.

Dyffy ας είναι μόνο αυτή η μελαγχολία που μου επιφυλλάσει το μέλλον, μόνο τέτοιου είδους...

Provato said...

μπαμπάκη ποπο έχεις δίκιο, θυμάμαι με την ίδια αίσθηση απώλειας όταν έδωσα τον δικό μου φάκελο....

ιφιμέδεια, εγώ θα είμαι στο δίπλα κελί να μου κάνει φάλαγγα ο Πρκρούστης, άσε σου λέω, είμαι έτοιμος να βγω στο βουνό....

δημήτρη μου χίλια φιλιά! :-)

Provato said...

Koueen ελπίζω να... ανταμείφθηκες.... τελίτσες.... τελίτσες...

Me:moir :-)

Αμφίς και όμως, και όμως δεν αποκλείεται καθόλου!

AfroO είμαι τραγικός, υπέροχη είσαι εσύ, τράστ μη

fieryfairy said...

Πρέπει να είναι το πιο συγκινητικό ποστ για τις αποδείξεις που έχει γραφετεί ποτε! :)
Εγώ τις πασάρω στο φάδερ καθότι άνεργη και δεν τις χρειάζομαι.

Αλλά με προβλημάτισες. Ποια είναι τα σουβενίρ των δικών μου αναμνήσεων; Χμ.... food for thought.