Monday, July 30, 2012

δώσε ιστορίες και πάρε την ψυχή...

Ο Άτλας του Ουρανού, του David Mitchell,
είναι ένα μυθιστόρημα πολύ "φιλόδοξο". Μεγάλης κλίμακας και πλούσιας, σχεδόν υπερβολικής, φαντασίας. Εκδόθηκε το 2004, είχε μεγάλη επιτυχία, πήρε βραβεία (ή υποψηφιότητες για βραβεία), ήταν best seller. Μεταφράστηκε και στα Ελληνικά, το 2007 - την χρονιά που το διάβασα - από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, που δυστυχώς τώρα πια, θύμα της κρίσης, δεν υπάρχουν. Θυμάμαι την πλοκή του όπως επίσης και το ότι αν και 860 σελίδες (...με μεγάλη γραμματοσειρά...) το ρούφηξα μέσα σε μερικές μέρες. Και έγινα fan μεγάλος του συγγραφέα του.

Το βιβλίο είναι στην πραγματικότητα... εξαπλό. Αποτελείται από 6 ιστορίες - που ταξιδεύουν στο χώρο και το χρόνο. Από τον Ειρηνικό Ωκεανό του 1700 μας μεταφέρουν στην Καλιφόρνια του 1975, και από τις παραμονές του Ά παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη, πετάμε στην Κορέα του μέλλοντος. Κάποια κεφάλαια είναι "καθαρή επιστημονική φαντασία", μερικά είναι "αστυνομικά", άλλα "ταξιδιωτικό απομνημόνευμα" - όλα όμως εξαιρετικά καλογραμμένα, και συναρπαστικά με την "χολυγουντιανή" εκδοχή του όρου, γεμάτα δράση και ένταση.

Υπέροχο βιβλίο. Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Απολαυστικό και εξαιρετικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα επίσης (χιντ χιντ εντατίκ).

Πριν από μερικές μέρες έμαθα στα ιντερνέτια το υπέροχο νέο ότι γίνεται ταινία. Εξίσου φιλόδοξη και μεγάλης κλίμακας.
Και μάλιστα θα σκηνοθετηθεί από τους αδελφούς Ματριξόπουλους (τους Wachowski δηλαδή, από τους οποίους ο μεγάλος, ο Laurence έχει ολοκληρώσει την διόρθωση του φύλλου του και λέγεται πια Lana) και το Γερμανό που έκανε το "Τρέξε Λόλα, Τρέξε". Και θα παίζει ο πιο αγαπημένος μου ηθοποιός στο παγκόσμιο σύμπαν, ο Tom Hanks! Και η θεά Susan Sarandon! Και θα κρατάει 165 λεπτά (ναι, με τρελαίνει η μεγάλη διάρκεια σε ταινίες που μου αρέσουν, μπαίνω για τα καλά στον κόσμο τους και μένω και ώρα!).

Η ταινία θα βγει τον Οκτώβρη στον κόσμο και στην Ελλάδα τον Νοέμβρη - γενικά αρχίζει και χτίζεται μεγάλη προσμονή και συζητιέται ότι με δεδεμένη την δυσκολία υλοποίησής της ή θα είναι μεγάλη επιτυχία (την οποία χρειάζονται οι Ματριξόπουλοι απεγνωσμένα -κοντεύουν 10 χρόνια από το τελευταίο Matrix) ή μεγάλη απατατογοήτευση.

Έχει 2 σκηνοθέτες (δηλαδή τους Ματριξόπουλους και τον Τίκβερ) για να μπορούν να γίνονται ταυτόχρονα γυρίσματα, για οικονομία. Τα κοτσομπολιά λένε ότι τα δύο αδέλφια θα γυρίσουν τα μελλοντολογικά κομμάτια ενώ ο Γερμανός τα του παρελθόντος. Όμως, μήπως η άλλη σκηνοθετική ματιά έχει αρνητική επίδραση στην ομοιογένεια του έργου; χμφ χμφ χμφ

Επίσης, αμφιβάλλω για το αν είναι καλή ιδέα οι ίδιοι ηθοποιοί να παίζουν διαφορετικούς χαρακτήρες στις άλλες εποχές... αρονό, αρήλη ρονό... Ωστόσο ο Mitchell δήλωσε στην θεία μου που είχε πάει για καφέ σπίτι του, μένουν κοντά (βασικά στην Guardian το είπε, αλλά το ίδιο είναι - τι η Θεία μου τι η Γκάρντιαν, σοβαρές κυρίες είναι και οι δύο) ότι όταν του ξεδίπλωσαν οι σκηνοθέτες το όραμά τους να έχουν τους ίδιους ηθοποιούς να παίζουν σε διαφορετικές ιστορίες ενθουσιάστηκε και θεώρησε ότι αναδεικνύει το πνεύμα του βιβλίου του.

Όπως και να έχει το γεγονός ότι σύντομα θα δω σε ταινία από τους σκηνοθέτες του Matrix ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, με ενθουσίασε και με οδήγησε σε δύο αποφάσεις. Πρώτον να πάω να ξαναδιαβάσω το βιβλίο - το έχω τώρα δίπλα μου στο τραπέζι, με κοιτάζει με προσμονή, κάνοντας μπλινκ μπλίνκ τα ματάκια του, πότε θα το σηκώσω στα χέρια μου να το ξεκινήσω, αμέσως μόλις τελειώσω το ποστ - και δεύτερον να μην προδώσω πότε την λογοτεχνία και την ομορφιά του να λες ιστορίες. Το οποίο δεν το λες πρακτικό ως απόφαση, αλλά so what?

Αλλά πριν πιάσω το διάβασμα ας δω ακόμα μία φορά το υπέροχο trailer (πιο ντρούληγκ πεθαίνεις, βραχυκύκλωμα από τα σάλια στο πληκτρολόγιο)

ΥΓ - συγγνώμη χάθηκε οι Εγγλέζοι στην τελετή έναρξης να αναφερθούν στον Mitchell ας πούμε και γενικά στην υπερσέξυ σύγχρονη λογοτεχνία τους με κάποιο τρόπο;
ΥΓ 2 - θα ρθεις να πάμε μαζί να το δούμε;

13 comments:

fieryfairy said...

Κι εμένα μου άρεσε το βιβλίο! Δε ξέρω αν θα το έβαζα στα αγαπημένα μου αλλά είχα εντυπωσιαστεί. Το είχα διαβάσει στο πρωτότυπο και μου άρεσε που σε κάθε νέα ιστορία είχε και τελείως διαφορετική γλώσσα. Δε ξέρω πως ήταν η μετάφραση.
Θέλω να πάμε μαζί, ζήτω! Έλα εσύ Θέσσα και το κανονίζουμε :)

Νίκος Κιτωνάκης said...

Δεν το έχω διαβάσει (πτηνό ποτέ δεν αρχίζει βιβλίο πάνω από 600 σελίδες -εντάξει, εκτός αν η Μιμή Ντενίση αποφασίσει να βγάλει σε πολυσέλιδο τόμο, τα απομνημονεύματά της) αλλά το τρέιλερ μου φάνηκε ζούπερ μπερδεμένο και περίεργο, τύπου "ok, what have I just watched?". Αλλά επειδής πτηνό εμπιστεύεται πρόβατο (εμείς τα ζούδια πρέπει να υποστηρίζουμε ιτσάδερ), θα το δω οπωσδήποτε και μη σου πω ότι θα πάω ν'αγοράσω και το βιβλίο!

Hfaistiwnas said...

Ωραίο φαίνεται! Βρε εσύ δεν έχει γκομενάκι να πάτε να το δείτε;;;

Anonymous said...

Η γυναίκα του Γάλλου υπολοχαγού. Φοβερό βιβλίο, φοβερή ταινία με τους ίδιους ηθοποιούς μπρος πίσω σε παράλληλες ιστορίες.
Αμφις

Anonymous said...

Και για τις μισοτελειωμενες ιστορίες: Ίταλο Καλβίνο, αν μια νύχτα του χειμώνα ένας μοναχικός αναγνώστης...

Provato said...

fiery στο πρωτότυπο το διάβασες; I am impressed! Πως τα κατάφερες; ποπο πρέπει να ήταν δύσκολο - πάντως η μετάφραση ήταν καλή, είχε ρυθμό και ζουμί!!! Το κλείσαμε το ραντεβού... ή εγώ Θεσ ή εσύ Αθενς :-)

Πιγκουίνε δες το και δεν θα απογοητευθείς! όσο για το βιβλίο, το μόνο κόλλημα είναι ότι κάνει καμία 25 ευρώ στα ελληνικά (ενώ στα αγγλικά το βρίσκεις με 7,99 τύπου...). Πολλά λεφτά ρε παιδί για τις εποχές....

Ηφαιστίωνα να μη σε νοιάζει :-P

Hfaistiwnas said...

Ε δεν θα σκάσω κιόλας..

Provato said...

Αμφίς αν δεν σε ήξερα θα έλεγα ότι χρησιμοποιείς την παλιά δικαιολογία και άλλοθι "όλα έχουν ειπωθεί και γίνει στην τέχνη οπότε τι νόημα έχει πια;" επειδή είσαι χέστης... χμφ χμφ χμφ

ευχαριστώ για τον Καλβίνο :)

Provato said...

σιωπή ηφιαστίωνα, και διάβασμα γρήγορα!! (καλό μήνα αγόρι)

Hfaistiwnas said...

Καλό μήνα!

Anonymous said...

αγόρι μου γλυκό αλλού το πήγαινα εγώ. η ιστορία επαναλαμβάνεται, τη δεύτερη φορά σα φάρσα. η γυναίκα του γάλλου υπολοχαγού ήταν βιβλίο του fowles κι έγινε ταινία σε σενάριο του πίντερ με ηθοποιούς τη meryl και τον άλλον. μακάρι να ξαναγινόταν αλλά να ήταν συγκρίσιμα τα μεγέθη. μπροστά σε κάτι τέτοια εγώ χέζομαι.

επιπλέον φοβάμαι ότι το adaptation της γυναίκας του γάλλου... είναι ένας σταθμός στον τρόπο που ένα σενάριο επιχειρεί το ακατόρθωτο. ο νοών...
Αμφίς

Provato said...

μα και άλλο πράγμα φοβάσαι τώρα; αχ αχ... όλο φόβους βρίσκεις και αναστολές.

Anonymous said...

Την ταινία θα την δω σίγουρα και πιθανότατα να διαβάσω και το βιβλίο απλά ήθελα να προσθέσω ότι υπάρχει ένα βιβλίο του Kim Stanley Robinson το "The years of rice and salt" (2002) που διαπραγματεύεται ουσιαστικά την ίδια ιδέα απλά με περισσότερους χαρακτήρες.