Monday, September 17, 2012

Καθόλου guilty pleasure

Ωραία που είναι η ζωή αν ξέρεις να την απολαμβάνεις. Και πόσες χαρές κρύβει όταν συμφιλιωθείς με την πραγματικότητα.

Πάρε παράδειγμα εμένα. 69 χρονών γέρος, στο τέλος της ζωής του, της καταπιεσμένης, άχαρης, ανέραστης ζωής του, να ζω στιγμές ηδονής που κάποτε θα έμοιαζαν αδιανόητες! Στιγμές που δεν τολμούσα να ονειρευτώ παρά μόνο στις πιο μοναχικές στιγμές μου, όταν κρυμμένος σε απομακρυσμένες παραλίες και σε ερημικά δάση, τον έπαιζα, υποταγμένος σε έναν πόθο και μια επιθυμία που δεν είχαν άλλη διέξοδο.

Γεννήθηκα σε μία μικρή συντηρητική πόλη σε εποχές σκληρές, αυστηρές. Από μικρός μου άρεσαν τα αγόρια, αλλά ούτε λόγος να το παραδεχτώ ακόμα και στον εαυτό μου. Το μόνο που μου επέτρεπα ήταν καμία μαλακία, αγχωμένη, με αφορμή έναν θείο που είχα δει χωρίς φανέλα, ή ένα απλωμένο αντρικό σώβρακο στην μπουγάδα που στέγνωνε στα μπαλκόνια των γειτόνων. Και αυτή όμως η μαλακία ήταν σπάνια, πολύ σπάνια. Τα πράγματα ήταν για όλους προκαθορισμένα και πνιγηρά, ακόμα και μέσα στα πιο κρυφά δωμάτια του μυαλού μας.

Παντρεύτηκα μία συμμαθήτρια μερικά χρόνια πιο μικρή. Στην αρχή μου ήταν απλά αδιάφορη, μετά την αγάπησα. Ταιριάζαμε σε πολλά. Όμως, τα σώματά μας ποτέ δεν συνομίλησαν. Βέβαια, τότε ακόμα, αυτά τα πράγματα δεν μπορούσες να τα πάρεις χαμπάρι, αργότερα αρχίσαμε να ακούμε για "δικαιώματα στην επιθυμία" για "πραγματικά θέλω κάθε ανθρώπου"... Νομίζαμε, όλοι, πως είναι το φυσιολογικό, η νόρμα, να αγαπάς και να αγαπιέσαι έτσι χλιαρά, πως άλλη εκδοχή, καλύτερη δεν υπάρχει, δεν γίνεται. (Τι κρίμα, σκέφτομαι, που η αγαπημένη μου γυναίκα πέθανε μάλλον χωρίς να ανακαλύψει αυτό που εγώ τώρα κάπως χαίρομαι - εύχομαι να πρόλαβε, να μην δείλιασε και να είχε μία μυστική ζωή έρωτα και πάθους, κρυφά από μένα, μακρυά από το κρεβάτι μας).

Κάναμε 3 παιδιά και δόξα τω Θεώ ζήσαμε καλά. Ύστερα, αρρώστησε. Πέθανε, έμεινα μόνος. Ο γιος μου δουλεύει στο εξωτερικό (υποπτεύομαι πως έμεινε μετά το πανεπιστήμιο για να κάνει την ζωή του όπως την θέλει. Με φοβάται, νομίζω, που να ήξερε...). Οι δύο κόρες παντρεμένες, η μία στην Θεσσαλονίκη, η άλλη εδώ στην Αθήνα. Αυτή με παρέσυρε και ήρθα. Μου βρήκε και ένα ωραίο σπιτάκι, στην ίδια γειτονιά με το δικό της για να με φροντίζει και να με έχει από κοντά. Ευτυχώς δεν μου χρειάζεται η περιποίησή της. Μιλούμε καθημερινά στο τηλέφωνο και αυτό είναι όλο.

Ελευθερία. Ελευθερία. Περνώ τις μέρες μου διαβάζοντας, με μουσική, βόλτες. Τηλεόραση δεν βλέπω, δεν έχω, μου θυμίζει τα νεκρά απογεύματα που περνούσα μπροστά της όταν ήμουν οικογενειάρχης.

Όσο για τα απογεύματα... ...ναι, τα απογεύματα πηγαίνω στο γυμναστήριο. Δεν χάνω ούτε μία μέρα. Το ομολογώ, ελάχιστα γυμνάζομαι. Ούτε την αντοχή αλλά ούτε και την διάθεση έχω... άλλο είναι το κίνητρό μου. Οι νέοι άντρες γύρω μου, τα νιάτα τους.

Γδύνονται και αλλάζουν, περιφέρονται γύρω μου γυμνοί στα αποδυτήρια, τριγυρνάνε με τα εσώρουχα και προς μεγάλη μου χαρά, συχνά και χωρίς... Και εγώ κάπου εκεί γύρω να απολαμβάνω την γύμνια τους.

Πλένουν τα δόντια με μία πετσέτα μόνο στην μέση. Ιδρωκοπάνε στην σάουνα και εγώ διακριτικά, προσεκτικά, παρατηρώ τις σταγόνες νερού και ιδρώτα να κυλάνε στην κοιλιά, στα μπούτια τους. Στην πισίνα κολυμπάνε κοντά μου...

Ξέρω δεν θα κερδίσω το χαμένο χρόνο. Αλλά στην ηλικία μου, το λίγο είναι πολύ. Μου αρκεί.

Σήμερα είναι μέρα με καταπληκτικά ποστ περί guilty pleasures από εκλεκτή παρέα bloggers. Το πειραματικό post που μόλις διάβασες είναι η δική μου συμμετοχή (μην αναρωτηθείς αν είναι αυτοβιογραφικό...). Να οι υπόλοιποι με τις συμμετοχές τους, όχι με σειρά αξιολόγησης :-)

Ελιές Καλαμών Lux

Silent Crossing

Τσαλαπετεινός

Βιβλιοθηκάριος

Slackerblud

Kospanti

Το ιστολόγιο του ερυθρού καγκουρό

Τα Χαμένα Επεισόδια

26 comments:

Lina said...

πολύ όμορφη ιδέα!
Οι ένοχες και ενίοτε λέημ απολαύσεις, όντως απελευερώνουν. Μάλλον όχι: η παραδοχή αυτών απελευθερώνει.
Είχα συνάδελφο, 40 χρονων, αειπάρθενος και φανατική θρήσκα η οποία παρακολουθούσε sex and the city σχεδόν κρυφά από τον εαυτό της. το κορόιδευε, το κατέκρινε, αλλά το έβλεπε.
έοχυμε τόσα προβλήματα, τόσους καημούς, γιατί να φορτωνόμαστε και ενοχές απο πάνω για τις λέημ απολάυσεις μας;!

Provato said...

εγώ πεθαίνω να μάθω την δική σου κίνκη πλέζουρ πληζ πληζ πληζ πληζ πληζ πληζ!!!!!!!!!!! (προλαβαίνεις, άντε άντε...)

Χαμένο Επεισόδιο said...

Αυτό είναι και γκίλτυ και κίνκυ και μάλλον αληθινό τελικά όμως ε;

Anonymous said...

ρε προβατούλη,νοσταλγικό πολύ...

Nefosis said...

Ακριβώς έτσι. Οι ενοχές εφευρέθηκαν για να περιορίζουν την ευτυχία, αλλά οι εφευρέτες την πάτησαν. Οι εξυπνότεροι τους κατάλαβαν κι οι άλλοι απολαμβάνουν τις ένοχες ηδονές φουντωμένες. :))

Raggedy Man said...

Πολύ καλό. Το guilt factor μου διαφεύγει, αλλά μάλλον είμαι πολύ αριστερός για να είμαι αληθινός (αστειάκι).

kospanti said...

συγκινήθηκα πολύ. Σε ευχαριστώ , υπέροχο κείμενο !

Σταυρούλα said...

Γκίλτι για τους άλλους ίσως. Ποιοι είμαστε εμείς μωρέ να δημιουργούμε ενοχές στους άλλους;


Ωραίος, προβατούκο! :)

Anonymous said...

Ελπίζω στα 69 σου να είσαι γερός και χαρούμενος. Αλλά δε νομίζω ότι θα θεωρείς πως είσαι στο τέλος της ζωής σου και γέρος.
Αμφίς

silentcrossing said...

Μπορώ να κλέψω το σχόλιο της παραπάνω σχολιάστριας; "Οι ενοχές εφευρέθηκαν για να περιορίζουν την ευτυχία, αλλά οι εφευρέτες την πάτησαν. Οι εξυπνότεροι τους κατάλαβαν κι οι άλλοι απολαμβάνουν τις ένοχες ηδονές φουντωμένες" Πόσο τελειότητα σε δυο μικρές γραμμούλες :-)

Lina said...

γιατί εγώ κίνκυ και οι άλλοι γκίλτυ; =Ρ

Anonymous said...

Υπέροχη ιδέα...Σε βρήκα μέσα από τους υπόλοιπους,είπα να ξεσηκώσω όλες τις ένοχες απολαύσεις που έχει η παρέα σας!!έτυχε εδώ που τα λέμε αλλά το απόλαυσα..έχει μια νοσταλγία,κάτι γλυκό..πολύ ωραίο!Χάρηκα πολύ,καλό ξημέρωμα από εμένα πρόβατο ;)

Hfaistiwnas said...

Καλημέρα!
Ωραία ιστορία.. συγκινητική θα έλεγα! Εξυπηρετεί το σκοπό της την ενοχή!!

Theorema said...

Γενναίο και πάρα πολύ όμορφο!

Γιώργος Κατσαμάκης said...

Τελικά οι ένοχες απολαύσεις ποτέ δεν είναι χορταστικές; η ενοχή περιορίζει τις δόσεις τους και ο κορεσμός δεν έρχεται ποτέ. Πολύ ωραίος.

Η Μικρή Ολλανδέζα said...

Τέλειο κείμενο και πολύ καλή ιδέα.
Πάω να διαβάσω και τους άλλους who plead guilty

:))))

Τσαλαπετεινός said...

Χθες που το πρωτοδιάβασα, σκέφτηκα ότι μπορεί αυτή η ιστορία να ήταν το σενάριο μιας ταινίας. Σήμερα που το ξαναδιαβάζω, είμαι πλέον σίγουρος.

Anonymous said...

poios diavase to "kalokairi dixws andres"?milaei gia mystikes apolavseis mia giagia 90 xronwn.Afto thymithika molis diavasa to blog sas

fieryfairy said...

Ωραίος, προβατούκο

afroO said...

τζουτζουκάκι μου, υπέροχο! <3

Provato said...

χαμένο επεισόδιο κάθξε μυθοπλασία είναι αληθινή... και κάθε αληθινή ζωή είναι γεμάτη φαντασία.... όχι; xxxxx

kihli να μία εκδοχή που δεν περίμενα να την δω... ούτε που θα μου πήγαινε από το μυαλό ότι το είδες έστι, όσομ!!! σούπερ όσομ! ζετέμ! :-)

nefosis ζήτωσαν οι φουντωμένες ηδονές :-)

Provato said...

raggedy τρου, τρου, πολύ αριστερός, πολύ φιλελεύθερος χεχεχε :-)

kospanti μα τι λες, τι λες, εγώ ευχαριστώ πολύ :-)

σταυρούλα, είμαστε δυστυχώς ναρκισιστές κάποιοι από μας και γαμάμε το σύμπαν. :-) ευχαριστώ!

Provato said...

αμφίς ο χρόνος θα δείξει, όταν ο άθρωπας κάνει σχέδια ο θεός γελά εξάλλου.

silentcrossing μα είδες οι βρωμοσχολιαστές πως μου κλέβουν την παράσταση λυγμ λυγμ εντατίκ :-)

Λίνα επειδή δεν είναι γκύλτη, γι αυτό είσαι κήνκοι! ζετεμ!

Provato said...

mplahmplah.wordpress.com α σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια και τον κόπο σου να σχολιάσεις και βέβαια που διάβασες το μικρό μας αφιέρωμα! καλό απόγευμα και πολλά φιλιά :-)

hfaistiwna ευχαριστώ πολύ πολύ!

theorema :-) μούτσος γκράτσιας!

Provato said...

Γιώργο, σκέφτομαι όμως ότι είναι ωραίο να μην έρχεται ο κορεσμός! ευχαριστώ πολύ :-)

Μικρή μεγάλη ολλανδική μου αγάπη, ζετέμ. αλλά θα σ αγαπουσα και ας μην σου άρεζε :-)

τσαλαπετεινέ άντε ρε, βάλε μπρος να την γυρίσουμε! :- (thanks thanks)

Provato said...

anonymous ευχαριστώ για την πληροφόρηση, θα κοιτάξω το "καλοκαίρι δίχως άντρες" οπωσδήποτε :-)

Fiery Μου αγαπημένη, ευχαριστώ :-))

afroO αχ κωλαράκι κωλαράκι κωλαράκι θέλω θέλω θέλω! xxxxxxx