Wednesday, October 31, 2012

Ήθελα να γκρινιάξω πολύ...

Να πω για το πως ο Ρασούλης είχε ξεχαστεί για πολλά, πολλά χρόνια πριν τον θάνατο του από τη mainstream δισκογραφία και διάφορους συναδέλφους των οποίων "έφτιαξε" την καριέρα με τα τόσο ξεχωριστά τραγούδια του.

Για το πως με "πικραίνει" το γεγονός ότι θυμήθηκαν το ταλέντο του στον λόγο μόνο μετά τον θάνατό του.

Για το πως με στεναχωρεί που δεν βρήκαν όσο ήσαν ζωντανός την "ανωτερότητα" και την τρυφερότητα να διαχειριστούν το γεγονός πως υπήρξε δύσκολος και ιδιότυπος άνθρωπος (αλλά, μήπως τέτοιοι δεν είναι, πολυ συχνά, όλα τα μεγάλα ταλέντα;).

Αλλά, μετά λέω... άστο, χέστο. Ας ακούσουμε μονάχα το νέο τραγούδι της Χαρούλας σε στίχους δικούς του και ας αφήσουμε την γκρίνια για άλλη ώρα.

Μου αρέσει πολύ. Επιτέλους, μετά από κάμποσο καιρό ένα τραγούδι της υπεραγαπημένης μου Αλεξίου που μου αρέσει πολύ. Είναι από το νέο δίσκο της Χαρούλας. "Η τρίπλα" θα κυκλοφορήσει τον Δεκέμβρη και θα έχει ανέκδοτα τραγούδια του Ρασούλη, μελοποιημένα από διάφορους συνθέτες.

Πόσο σύγχρονες και τωρινές είναι οι Στιγμές στο νόημα και στον λόγο τους. Σύγκρινέ τον τώρα εσύ αυτόν τον πραγματικά γεμάτο "τωρινότητα" στίχο με μερικούς "νέους", "μοντέρνους" τραγουδοποιούς (My ass) της εποχής μας - που γράφουν στίχους κατάλληλους μόνο για να τραγουδάνε μωράκια στο νηπιαγωγείο.


(δεν τα κατάφερα τελικά... γκρίνιαξα!!!!!! αλλά τουλάχιστον ταιριάζω με το αυστηροτάτου γωνία με σολεμνοτάτου ύφος της Χαρούλας στην νέα της φωτογραφία)

9 comments:

Ιφιμέδεια said...

Σόρρυ αγάπη. Μια που το άκουσα, μια που το ξέχασα.
Θα σε τεστάρω κι εσένα σε λίγους μήνες να δω αν θα σου αρέσει ακόμη.

Provato said...

εντάξει, δέχομαι (το τεστάρισμα, εννοώ - και το περιμένω με καυτή προσμονή..χιντ χιντ εντατίκ). ΑΛΛΑ ο στίχος είναι διαφορετικός, έχει κάτι, όχι;

Anonymous said...

Μήπως θυμάσαι πριν αρκετά χρόνια τα δικαστήρια Ρασσούλης vs Αλεξίου-Νταλάρας?

thalassamov said...

Δίκαιο έχεις και στο σημερινό και στο προηγούμενο σου ποστ.
Το τραγούδι δυστυχώς το κόβει η Γκέμα,θα το ψάξω αργότερα σε άλλη έκδοση.

Λίγη γκρίνια δεν σκότωσε κανένα,η ακραία παθητικότητα όμως;
φιλιά

Αρης Δαβαράκης said...

Πολύ καλό κατά τη γνώμη μου. The show must go on, γι'αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία -και μετά το 2012, ΚΑΙ μετά που οι πάγοι στην Ανταρκτική θα έχουν λιώσει. ΤΗΝΧ Πρόβατε!

Hfaistiwnas said...

Καλό όντως! :)

Provato said...

Ανώνυμε όχι, δεν το το θυμάμαι, αλλά δεν θα άλλαζε και κάτι να το θυμάμαι... :-)

Thalassa η γκρίνια ΕΙΝΑΙ σύμπτωμα της ακρίας παθητικότητας ή κάνω λάθος; δεν ξέρω! Ελπίζω να σου αρέσει το τραγουδίδιον! :-)

Άρη άμα λιώσουν οι πάγοι φοβάμαι την πουτσίσαμε!!! ζετέμ!

ηφαιστίωνα ναι, ναι καλό! :-)

Anonymous said...

Την λατρεύω από παιδί. Όμως η φωνούλα ραγίζει και το μπότοξ φουσκώνει

Provato said...

ανώνυμε τα ίδια και εδώ... δεν μεγαλώνει τόσο καλά όσο το παρελθόν της... αλλά εντάξει, την αγαπούμε και την συχωράμε!