Wednesday, February 20, 2013

Εγώ, πάλι, δεν θα έφευγα από την Ελλάδα...

...διότι, το γεγονός πως μία μεγάλη πλειοψηφία κοιτάζει την πάρτη της και τον κύκλο της δεν θα μου στερήσει το δικαίωμα, το προνόμιο, τη χαρά και την μεγάλη, ανεξήγητη γαλήνη να ζω στον τόπο που με διαμόρφωσε, του οποίου είμαι γέννημα και που με έχει κάνει αυτό που είμαι τόσο όσο και οι γονείς μου.

Διότι δεν μπορώ, δεν μου πάει καρδιά, δεν έχω το δικαίωμα να απαιτώ από έναν άνθρωπο που τα τελευταία τρία χρόνια έχει ανατραπεί ότι ήξερε ως ζωή, που ζει έναν πόλεμο χωρίς όπλα αλλά με πρωτόγνωρη βία και ανασφάλεια, να φροντίζει να μοιάζει η καθημερινότητά μου με Αμερικάνικο Σήριαλ. Ναι, γουστάρω και είναι ωραία να μου χαμογελάνε, ακόμα και ψυχαναγκαστικά, και να τηρούνε τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς, ακόμα και ξύλινα. Ωστόσο μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος δεν το κάνει... ειδικά αυτές τις εποχές. Μπορώ να νιώσω την μαυρίλα μέσα του και να αισθανθώ πόσο τον εμποδίζει να είναι ηλιόλουστος.

Διότι, ακόμα, αν κάποιος δεν μου πει ευχαριστώ ή παρακαλώ, δεν σημαίνει πως είναι κατώτερος ή ασήμαντος ή αμόρφωτος ή αγενής. Μπορεί απλά να σημαίνει ότι και αυτός έπεσε άκλαφτο θύμα της νοοτροπίας "εγώ ρε αξίζω να πάω να ζήσω στο Μανχάταν ρε, να μεγαλουργήσω και σιγά μην κάθομαι τώρα να χαιρετάω και να είμαι ευγενικός με τον κάθε γύφτο που με περιστοιχίζει, ω μον ντιέ ω μον ντιε!"

Διότι, ναι, εμείς εδώ πετάμε δυστυχώς σκουπίδια στον δρόμο - αλλά και στην Νέα Υόρκη κάθεσαι σε ένα πάρκο δίπλα στην Times Square να φας ένα σάντουϊτς και περνά κάτω από το παγκάκι ξαφνικά ένας αρουραίος μεγάλος σαν καλοζωισμένη γάτα. Ενώ στο Λονδίνο κάτω από τις βιτρίνες και τα ωραία κόκκινα λεωφορεία και τα docks «ουρλιάζει» μία μυρωδιά ούρων και μπύρας. Για να μη σου πω τι γίνεται στην Μόσχα, τη Βαρσοβία, το Παρίσι, τη Ρώμη (έχω ίδια γνώση και ας πήγα για βδομάδα, άντε το πολύ δεκαήμερο). Και κανένα από αυτά τα παραδείγματα δεν είναι χειρότερα από το άλλο – χειρότερο είναι να μην έχεις λύσει τα θέματα σου τα ψυχολογικά και ακόμα να λειτουργείς, τέτοιες κρίσιμες εποχές για την χώρα, με την εφηβική νοοτροπία «το γρασίδι από την άλλη πλευρά του φράχτη είναι τόσο τέλειο ρε γαμώτιιιιιιιιι– και εμένα αυτά μου αξίζουν, τα καλλίτερα, τα καλλίτερα».

Διότι, ναι στο εξωτερικό μπορεί να μην προσπαθήσει να μου κλέψει κάποιος την ουρά στα σαλάμια. Αλλά, ποτέ, ΠΟΤΕ στο ταμείο ένας άγνωστος δεν θα πει στην ταμία (αυτή που δεν χαμογελά, μα γιατί μου χαλά την μέρα, πως τολμά;) «θα τα πληρώσω εγώ αυτά» - εννοώντας το λογαριασμό ενός άστεγου που μετράει τα φραγκοδίφραγκά του για να αγοράσει ένα σάντουιτς και ένα γάλα. Και δεν αξιολογώ τώρα τι είναι καλύτερο από τα δύο να έχεις ως ικανότητα (αν και μεταξύ μας, η καρδιά μου το αξιολογεί μία χαρά...) αλλά μετά λόγου γνώση θα ήθελα να ζω εκεί που οι ικανότητες των ανθρώπων είναι πιο συγγενείς με την δική μου ικανότητα. Και όπου οι ελλείψεις τους είναι κοντά στις δικές μου ελλείψεις.

Διότι, ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια και τόση πίεση, ακόμα και μετά τους φασίστες που θέλουν και αυτοί να κάνουν αυτή τη χώρα κάτι διαφορετικό από τη φύση της (πιο αστραφτερό, πιο παρουσιάσιμο) έχω την χαρά και την δυνατότητα να αποφασίσω 2 η ώρα τη νύχτα να βγω να περπατήσω στο κέντρο, έτσι επειδή μου ήρθε και μόνο. Και ξέρω πως οι μπάτσοι δεν θα με σταματήσουν να ελέγξουν τι ύποπτο κάνω (όπως μου έχει συμβεί στην Βοστώνη στις 11 τη νύχτα) ενώ μάλλον θα πετύχω και κανέναν άλλο ρομαντικό φίλο στο δρόμο που έχει βγει να πνίξει την καψούρα του περπατώντας. Ενώ αν πάω στην «ποιότητα ζωής» από τις 9 το βράδυ θα ερημώνει η πλάση. Και ξαναλέω, δεν το θεωρώ αυτό χειρότερο ή καλύτερο από αυτό που κάνουμε εδώ... αλλά αυτό που κάνουμε εδώ είναι δικό μου. Και θέλω την ζωή μου να την ζήσω ανάμεσα σε εκλεκτές ατελείς συγγένειες, όχι σε ψυχρές λειτουργικότητες...

Διότι έχω συνείδηση πως μέσα σε αυτήν την λαίλαπα που έχει πέσει στην χώρα, το πρόβλημα δεν είναι η ομοιόμορφη διακόσμηση των σπιτιών (πήγαινε σε μία μεσοκατώτερης τάξης γειτονιά της Βοστώνης και θα σου πω εγώ ομοιομορφία και σεβασμό στον δημόσιο χώρο). Ούτε βέβαια το να μου χαμογελά η ταμίας στο Super market σαν να είμαι ο Mr Big που κάνει γύρισμα στο μαγαζί της (και τέλος πάντων, ας αναγνωρίσουμε κάποτε το δικαίωμα στους ανθρώπους να μην δίνουν συνεχώς παράσταση, να χαλαρώνουν). Το πρόβλημα είναι όσοι ακόμα έχουμε, δόξα Τω Θεώ, έναν τρόπο να επιβιώνουμε σε αυτήν την κοινωνία όπου τόσοι πολλοί και τόσο κοντά μας δυσκολεύονται και υποφέρουν (και που αυτό τους δίδει για μένα ΑΜΕΣΩΣ το δικαίωμα να μην μου χαμογελάνε) να αποβάλλουμε τον ραγιαδισμό. Να αλλάξουμε πια την κλισέ και κυρίως ρηχή θεματολογία περί "θέμου σε τι χώρα ζω" και την οποία, θυμήσου, την ακούγαμε και στις εποχές των παχιών αγελάδων. Να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με όρους «έξω είναι καλύτερα» - «μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά». Έξω δεν είναι καλύτερα. Είναι αλλιώς. Και ναι, μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Αλλά στο εξωτερικό γίνονται άλλα. Που επειδή είσαι Έλληνας, όχι καλύτερος, όχι χειρότερος, κάτι άλλο, θα σου κάθονται ως πολύ χειρότερα...

Διότι προτιμώ χίλιες φορές να ανησυχώ για το κακό γούστο των συμπατριωτών μου, να εκνευρίζομαι που δεν θα καθαρίσουν το χιόνι από την αυλή εθελοντικά (ποιό χιόνι ωρέ; α ξέχασα, στο Fringe χιονίζει πάλι απόψε...) παρά για το αν μία μέρα στο σχολείο του αξιολάτρευτου του πιτσιφρικιού του ανηψιού μου θα μπει ένας 19χρονος με ευγενική χαμογελαστή μάνα που όμως τον μεγάλωσε χωρίς κανένα αυθεντικό συναίσθημα, για να σκοτώσει, πυροβολώντας σαν σε video game, είκοσι εξάχρονα. Ε και τώρα ό,τι και να λέμε ακόμα, ακόμα, (αλλά για πόσο ακόμα;) η ελληνική κοινωνία δεν δημιουργεί τέτοιες στρεβλώσεις.

Διότι έμαθα πια, στα 40 μου ότι μόνο ένας δρόμος υπάρχει να γίνεις καλύτερος, το καλύτερο που μπορείς – σαν άνθρωπος ή σαν χώρα. Να σταματήσεις να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους και με αγάπη και συγκέντρωση να σκύψεις να τον γνωρίσεις. Και αφού τον γνωρίσεις και καταλάβεις τι μπορείς να κάνεις καλλίτερο, να ξεκινήσεις. Το ταξίδι το σημαντικό δεν είναι να βρεις μία δουλειά και να πας εκεί που λανθασμένα και κρίνοντας από τα σήριαλ πιστεύεις πως είναι καλλίτερα. Το ταξίδι το σπουδαίο είναι να φτάσεις σε άλλους πιο όμορφους προορισμούς εδώ, στον τόπο σου. Και έτσι, με αυτόν τον τρόπο να το κάνεις και τον τόπο σου έναν καλύτερο προορισμό. Αν όχι για σένα, γιατί μάλλον δεν προλαβαίνεις πια, είναι και οι εποχές γεμάτες προκλήσεις, για το ανήψι σου.

59 comments:

BLUEPRINTS said...

χιλιάδες - εκατομμύρια ρισπέκτ, έγραψες κάτι που με απασχολεί πολύ καιρό και δεν τολμώ να το ακουμπήσω

Anonymous said...

Μπράβο σου! Επιτέλους και ένας να τα χώνει ωραία και σωστά. Μας έχουν πρήξει με τη μετανάστευσή τους όλοι.

athinovio said...

Τον πολιτισμό τους μέσα!

fevis said...

Δεν διαφωνώ καθόλου, άλλωστε εγώ ανήκω σε εκείνους που έφυγαν και επέστρεψαν πίσω τρέχοντας. Λυπάμαι απλά που για να συμβεί το οτιδήποτε όμορφο πια χρειάζεται τόση προσπάθεια, υπόμονη και επιμονή που χάνουμε το κουράγιο μας καθημερινά. Και που χρειάζεται να ανατρέξουμε στην σοβαρότερη δουλειά που έχουμε κάνει με τον εαυτό μας - όσοι έχουμε κάνει- για να αντλήσουμε αποθέματα αισιοδοξίας, πείσματος και επιμονής ώστε να συνεχίσουμε να παλεύουμε για κάτι καλύτερο εδώ. Δεν στο κρύβω πως συχνά σκέφτομαι να τα ξαναμαζέψω και να ξαναφύγω. Αλλά μένω γιατί θα ήθελα να κάνω κάτι εδώ. Απλά δεν ξέρω πόσο θα αντέξω να ζω την μέρα της Μαρμότας με την ζωή μου στο pause..

Tremens said...

Αν και είμαι σε εξαιρετικά δύσκολη φάση, επαγγελματικά πάντα, δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου να φύγω, παρά μόνο για διακοπές!

Εδώ θα γίνουμε κι εδώ θα κάνουμε, γιατί απλά εδώ αγαπούμε!

Φιλώ σας!

thalassamov said...

Στα περισσότερα έχεις δίκαιο...
Η χειρότερη τιμωρία του μετανάστη είναι ο νόστος ανάμεικτος με το να νιώθει τελικά ξένος είτε βρίσκεται στην πατρίδα του είτε στη χώρα που τον φιλοξενεί.
-η έλλειψη της θάλασσας και του φωτός σε ξεχωριστή κατηγορία για μας τους Έλληνες-

Είναι τουλάχιστον αφέλεια να πιστεύεις πως η πατρίδα σου είναι σκουπιδότοπος και η γείτονος,παράδεισος.

Η κάθε κοινωνία έχει τους κανόνες της,που χρειάζονται τον σεβασμό μας χωρίς να εξατμίσουμε την ανθρωπιά μας.Εδώ,στο σούπερμαρκετ αν πεις να πληρώσεις για τον άστεγο,ο τελευταίος μπορεί να προσβληθεί. Αγοράζω έξτρα ψωμί,έξτρα τυρί κι αλλαντικό και του τα δίνω έξω,στο δρόμο.Δεν χρειάζεται να είναι ο ίδιος που ήταν πριν στο ταμείο,υπάρχουν εξάλλου τόσοι πολλοί...
Κι αστείο,όταν είδα και κάποιον άλλο να το κάνει,αμέσως σκέφτηκα "δικός μας;" και ναι,ήταν Θεσσαλονικιός! :΄)

...έφυγα για σπουδές κι ακόμα να γυρίσω.Υπάρχουν στιγμές που το μετανιώνω. Δεν ξέρω αν είναι παρήγορο που ο ελληνικός-κι ο μεσογειακός- πληθυσμός της Λουκανικούπολης αυξάνεται ολοένα...

TzinaVarotsi said...

Τά'πες όλα, ΜΠΡΑΒΟ!

Hfaistiwnas said...

Εδώ θα μείνουμε Πρόβατε να φυλάμε Θερμοπύλες!

Anonymous said...

Καλησπέρα,

Αυτά θα τα γράφαμε 3-4 χρόνια πριν ή έπρεπε να φάμε λίγο τα μούτρα μας....

Anonymous said...

μεγαλε εχεις απολυτο δικιο, ερχονται οι ελληνες στην αμερικη και μας παιρνουν τις δουλειες. κατσε εκει που εισαι, μια χαρα εισαι

ΦΟΥΛΗ said...

Που να πάμε Προβατε μου; που θα βρούμε αλλού την ομορφιά του τόπου μας;θα κάτσουμε να το παλέψουμε, γιατί όλοι φταίμε για την κατάντια μας,βάζαμε μια ζωή άχρηστους να μας κυβερνούν και είχαμε την απαίτηση αυτοί οι άχρηστοι να χώσουν τα παιδιά μας σε δουλειές που ούτε καν είχαν τα προσόντα... Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι βγάζουμε την ουρά μας έξω!!
Θα το παλέψουμε,θα μάθει Ο Σακης και η κόρη ότι το αιφον δεν είναι απλά για να το εχεις, θέλει και κάρτα να δουλέψει,Η τζιπαρα θέλει και τα τελη κυκλοφορίας της τα ασύμφορα,και τη βενζίνη που κατάντησε ποιο ακριβή από το CHIVAS...
Δεν πάω πουθενα, πουθενα, εδώ θα μείνω...

Lila Xagorari said...

Αρπάχτηκα προ καιρού με μια πιτσιρίκα που πήγε στο New York και περνάει τέλεια αλλά κάθε βράδυ είναι στο τσατ να μιλάει με Έλληνες......όλα τα αδέλφια του πατέρα μου είναι μετανάστες, αυτούς να ρωτήσετε τι είναι η Ελλάδα!!!

Lina said...

η αλήθεια έιναι ότι μέσα στην υπερβολική μας φύση, ή που είμαστε ελληνάρες, ή που μισούμε τη χώρα που πατούμε.

Έχω κι εγώ κουραστεί να ακούω όλα τα στραβά της χώρας μου και αν παρπαονεθώ γι αυτό να με κοιτάξουν λες και είμαι ο φασίστας της γειτονιάς.

φως υπάρχει και φιλότιμο και εργατικότητα και συναίσθημα. Μακάρι να φανεί περισσότερο!

paliokoritso.... said...

Ααααα να γειά σου!!!!
Προσκυνώωωω!!!
Φιλάρες :)

STELIOS PENTARVANIS said...

Ναι!!!

Γελωτοποιός said...

Πρόβατο, ήθελα κι εγώ να γράψω κάτι για την κυρία, κάτι σαν "εδώ ο κόσμος κρεμάζεται και η Άλκηστις...", αλλά με κάλυψες απόλυτα.

άπιαστος λέιζερ said...
This comment has been removed by the author.
ALEX ANDRA said...

χαίρομαι που σε γνωρίζω και σε "βρίσκω" μέσα από αυτην την υπέροχή σου ανάρτηση....Πάντα τέτοια γλικό μου προβατάκι

TNS said...

Εξαιρετική γραφή που χαϊδεύει τα αυτιά των χορτάτων και κάνει όσους πεινάνε να πονούν περισσότερο για την απόφασή τους...

Provato said...

tns και που ξέρεις εσύ τι αισθάνονται όσοι πεινάνε; φοβάμαι ότι νιώθουν μόνο πείνα. και βέβαια ούτε ήντερνετ έχουν, ούτε χρόνο να διαβάζουν τις γνώμες μας.

να σημειώσω μία επιπλέον διευκρίνηση: θεωρώ τον αγώνα για την επιβίωση ιερό - και όλα όσα κάνουμε στα πλαίσια να ζήσουμε εξίσου ιερά. το κείμενο αυτό είναι απάντηση σε μία μπαρούφα μεγατόνων που κυκλοφορεί στο ιντερνετ που ισχυρίζεται ότι λόγος για να φύγεις από την Ελλάδα είναι ότι δεν χαμογελάμε πειστικά στο super market και ότι δεν καθαρίζουμε εθελοντικά το χιόνι (το ποιό;). κατά τα άλλα δεν είμαι ούτε υπέρ ούτε κατά της μετανάστευσης. Αυτό απλά που λέω είναι ότι επειδή δόξα Τω Θεώ δεν μπορώ/δεν χρειάζεται να μεταναστεύσω δεν θα θεωρήσω ότι χάνω και κάτι...

ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια! :-)

Evil Chef said...

Επιτελους μια ψυχραιμη και σωστη αποψη!

Μιληστε με ξενους που ζουν στη οποια γη της επαγγελιας και θα δειτε ποσο διαφορετικη ειναι η πραγματικοτητα...μην τρεφομαστε με καρτ ποσταλ και ζουμε με ονειρα αλλο πια.

υ.γ.

Εσενα παιδι εχουν αντιγραψει τοσοι μπλογκερεοι απο χθες;(ειδικα σημερις ποσοι θυμηθηκαν αυτουνους που φευγουν...)

afroO said...

είμαι σε περίεργη φάση που δεν ξέρω τι να κάνω και με μπέρδεψες ααααααααααααααααααααααα! να το συζητήσουμε από κοντά παρακαλώ. <3

Αννα said...

Πριν 4 χρόνια πήγα ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στη Δανία..
Για μια εβδομάδα ήμουν σε ένα δημοτικό σχολείο το οποίο απέχει πολυ απο τα δικά μας σχολεία..Οχι μόνο σαν χώρος/υλικοτεχνική υποδομή κτλ αλλά και πάνω στα αναλυτικά προγράμματα, την ύλη, τους στόχους κ.α
Στο σχολείο αυτό θα ήθελα να μείνω για πάντα...τις πρώτες μέρες.
Μετά παρατήρησα πως κανένα παιδί δεν αγκάλιαζε τη δασκάλα του ενώ εμένα τα δικά μου στην Κρήτη με είχαν ρίξει και κάτω μια φορά.
Κανένα παιδί για μια εβδομάδα δε της έδωσε μια ζωγραφιά ενώ εγώ δεν ξέρω πλέον που να τα βάζω όσα μου δίνουν. Μπορεί να έλεγαν την δασκάλα τους με το μικρό της όνομα αλλά δεν είδα χαμόγελα/πειράγματα δεν είδα χαρούμενα παιδιά...
Η τάξη τους τεράστια με ένα πίνακα και 2-3 αφίσες. Η δικιά μου μικρή ( πρώην αποθήκη) και γεμάτη με ζωγραφιές, κατασκευές, εργασίες με ορνιθοσκαλίσματα και ορθογραφικά λάθη.
Εντάξει θα ήθελα να έχω κάποια υλικά , θα ήθελα τα παιδιά να μη χρειάζεται να αγοράσουν τίποτα για το σχολείο, θα ήθελα να έχουν λιγότερη ύλη να μάθουν αλλά αν είχα να διαλέξω ή το ένα ή το άλλο το σχολείο μου θα διάλεγα...


Εντάξει λίγο άκυρο ίσως φανεί το σχόλιο μου αλλά δε ξέρω εκείνο το σχολείο θυμήθηκα διαβάζοντας την ανάρτηση σου ....

TNS said...

Provato 09:44:00 AM, εννοείς ότι, ακόμη κι αν δεν είχες να πληρώσεις τα χαράτσια και τους λογαριασμούς που σε θάβουν όλο και βαθύτερα, θα έμενες για να χαζεύεις το ηλιοβασίλεμα στη Καλντέρα?

roubinakiM said...

ούτε κι εγώ για παρόμοιους ή για άλλους λόγους, αλλά κυρίως γιατί της ελεύθερης βούλησής μου η αιτία θέλω να είμαι εγώ και όχι οι άλλοι...

Anonymous said...

Η Ιπποκράτους δεν εχει αρουραιους.
Το ζεφυρι ειναι πεντακαθαρο.
Στον Αγ. Παντελεημονα υπαρχουν κατι υπεροχα παιδια με ξυρισμενο κεφαλι που βοηθουν γριουλες να περασουν στο απεναντι πεζοδρομιο. Στην Κηφισια ζεις μαλλον. Στην Ξανθη, στην δυτικη Πελλοπονησο, στην Αιτωλοακαρνανια κτλ τα χωρια ειναι πεντακαθαρα. Η Ικαρια εχει 5 καραβια και δυο αεροπλανα τη μερα για Αθηνα και ενα ελικοπτερο που κανει καθε μερα δρομολογιο σε νοσοκομειο, υπαρχει δεν υπαρχει ασθενης. Στην Βορεια Ευβοια οι δουλειες ειναι τοσες πολλες που οι μεταναστες στη Μελβουρνη επιστρεφουν στην πεντακαθαρη και ατσαλακωτη Ιστιαια. Τι να κλασει ενα χιονοδρομικο κεντρο στην Ελβετια μπροστα στα τρια-πεντε πηγαδια. Ο θρυλος θα ριξει εφταρα σημερα στη Λεβαντε. Προφανως δεν εχεις φυγει απ την Κηφισια, θα φυγεις απο Ελλαδα?

hroni said...

Δεν συμφωνώ ούτε με το αρχικό κείμενο, στην Άλκηστις αποδίδεται όχι δα και στον Πλάτωνα, ούτε με την γεμάτη απίθανα λογικά κενά αντίστιξη. Υπέρ πάρτης είναι και αυτός που μένει. Έφυγα πριν τον καιρό της Μεγάλης Μάσας οπότε η σημερινή συζήτηση ούτε καν με περιγράφει αλλά θέλω να πω ότι η απόφαση μετανάστευσης ή παραμονής είναι θέμα ατομικής αξιολόγησης. Η ουσία παραμένει ότι όσοι μπορούσαν έπεσαν με τη μούρη αφήνοντας ανυπεράσπιστους όσους δεν μπορούσαν και τώρα συνεχίζουν να προσβάλλουν αποδίδοντας φυγομαχία.
Επίσης μιά που τώρα πιά διαφωνώ με όλους στο γιατί και το πως, να τονίσω ότι το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά η αδιαφορία. Στην αδυναμία αντίληψης αυτού του απλού ή σε σκοπιμότητα έγκειται η παρερμηνεία της πρόθεσης του μετανάστη που ακόμα αγαπά και δικαιούται άποψης από κάποιο που δεν έφυγε ποτέ.

Anonymous said...

φιλε προβατε ειναι ξεκαθαρο οτι εισαι δημαρ. ουτε ο φωτης ο ιδιος δε θα τα εγραφε με τετοια οξυνοια και ποιητικη διαθεση που κανει τον μπογδανο να κλαιε γυμνος στο μπανιο του.

Anonymous said...

Συμφωνώ με όσα λές, αν ο μισθός που πέρνεις σε μια ξένη χώρα είναι πολλαπλάσιος δεν σημαίνει ότι είναι και η ευτυχία που νοιώθεις πολλαπλάσια. Ειδικά για Αμερική, η υποκρισία στην καθημερινή ζωή είναι κανόνας. Χαίρομαι με όσα λες και ελπίζω να κάνουμε την δική μας χώρα καλή, και να μην κοιτάμε προς τα έξω με ζήλεια. Παρατηρώ ότι στην κρίση γινόμαστε χειρότεροι όμως!

faidra said...

Σίγουρα δεν είναι η αγένια λόγος να φύγεις από τη χώρα αλλά από την άλλη όταν δουλεύεις δώδεκα ώρες τη μέρα με αγάπη γι αυτό που κάνεις αλλά με μόνη ελπίδα να μην απολυθείς, με ένα μισθό που μειώνεται συνέχως, με το μεγαλύτερο κομμάτι του μισθού να πηγαίνει στη μαύρη τρύπα της εφορίας, όταν έχεις παιδιά για τα οποία αγωνιάς πως αν χάσεις τη δουλεία σου δε θα μπορείς να τους δώσεις τα βασικά, όταν φοβάσαι πως αν αρρωστήσεις θα μπεις σε νοσοκομεία υπό κατάρευση που στέκονται από το φιλότιμο των εργαζομένων..όταν φοβάσαι για όλα αυτά πως να μη σκεφτείς ότι αν φύγεις και πας να κάνεις ο,τι έκανες και εδώ θα έχεις μια ζωή με λιγότερο φόβο και περισσότερη ελπίδα. Δε νομίζω πως φεύγουν πολλοι μόνο και μόνο για να γλυτώσουν τους "ελληναράδες" ΄και όσο είναι μια γενικότητα αυτό άλλο τόσο γενικότητα είναι η "ψύχρα" των ξένων. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και κανείς δε ξέρει αν στην αγγλία δε θα βρεθεί κάποιος να πληρώσει το φαι ενός άστεγου. Και όταν φέυγεις σαφέστατα κάτι χάνεις και η νοσταλγία υπάρχει αλλά και κάτι κερδιζεις.

nika said...

http://www.youtube.com/watch?v=eBShN8qT4lk

gaitanaki (Eliza) said...

Πολύ ωραία τα εξέφρασες! Έτσι είναι! Και απλά να προσθέσω ότι όταν η οικογένειά μας ή η χώρα μας έχει προβλήματα τα παίρνεις μαζί σου όπου κι αν πας. Δεν πρόκειται ξαφνικά να μην σε ενδιαφέρουν ή να μη σε αφορούν επειδή είσαι εκτός συνόρων.
Αυτά από εμένα που ζώ εξωτερικό με τον άντρα μου που είναι όμως Άγγλος. Είναι αλλιώς για μας. Και πάλι όμως τα δρώμενα στην Ελλάδα μας αφορούν και μας αγγίζουν τόσο έμπρακτα όσο και συναισθηματικά.

Γελωτοποιός said...

Παρεμπιπτόντως το κείμενο δεν είναι της Πρωτοψάλτη. Μούφα. Αυτό δε μειώνει την αξία του δικού σου κειμένου...
http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/36263

kounela' said...

na soy pw mpeoyli ki ekei kseni imoyn ki edw kseni eimai
ki efyga prin xreiastei na meinw sto dromo.kai den einai kalytera alla edw exw ligi elpida....akomi

Anonymous said...

Σε μια χωρα που θρηνει θυματα οταν απλα ... βρεχει, τι αλλο να πει κανεις. Η Ελλαδα ειναι η επιτομη της χωρας αυτου που λεγαμε παλια στη Χημεια Κ.Σ! Κανονικες Συνθηκες! ΤΟ παραμικρο να αλλαξει, εισαι χαμενος, ανερματιστος, κατεστραμμενος. Ισως πουθενα αλλου το ΧΑΟΣ απο την ΤΑΞΗ δεν γειτνιαζουν τοσο. Επισης δε κατανοω γιατι ειναι πιο σπουδαιο το ταξιδι στον τοπο σου. Τοπος μου ειναι οπου ειμαι ευτυχισμενος κι οπου δημιουργω αναμνησεις. Και η προσωπικη μου τουλαχιστον εμπειρια μου εχει δειξει οτι εχω βρεθει δυνητικα η' και απολυτα ευτυχισμενος απο την πιο αχαρη κωμοπολη της Γερμανιας, μεχρι την Ισλανδια (και δε μιλαω ως τουριστας). Εχω ερωτευτει σχεδον αποκλειστικα εκτος Ελλαδος, εχω ζησει απιστευτη φιλοξενια στην Αμερικη, εχω τυχει απιστευτης "καλοσυνης των ξενων" στη Βρετανια. Τοπος σου ειναι οι αναμνησεις σου, κι εχωντας ζησει τη μιση ζωη μου εκτος, εμαθα (η' απλως μου συνεβη) να δημιουργω αναμνησεις παντου. Και ναι, υπαρχουν και πιο ομορφες χωρες, και πιο ομορφα αστικα τοπια, και πιο ομορφα ηλιοβασιλεματα κι εξισου γαλανοι ουρανοι κι αλλου. Η συνειδητοποιηση (που ναι, απαιτησε ειδικη διεργασια) οταν ηρθε ηταν η απολυτη απελευθερωση. "Οταν δεν υπαρχουν δυο ειναι η μαχη ανιση, θελει αγαπη το τοπιο για να γινει αναμνηση" κατα Κραουνακη. Κι αγαπη μπορεις να δωσεις και να παρεις παντου.

Frequent Flyer

Anonymous said...

Σ' αγαπώ πρόβατε, να 'σαι καλά.

ZooM said...

Η πηγή στην ανάρτηση μπήκε στο Blog μας www.zoomblog.org ...
Συγνώμη για την αναστάτωση άλλα υπάρχουν 11 συντάκτες στο blog μας και δεν μπορούμε να τους ελέγχουμε συνέχεια!
Δείτε την ανάρτηση και ευχαριστούμε για την διευκρίνηση!!!

http://www.zoomblog.org/2013/02/blog-post_8639.html

Octarin said...

Ποιός είσαι θέλω να σε γνωρίσω. Μέσα σε όλα αυτά ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ άλλον άνθρωπο να λέει, να γράφει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που σκέφτομαι, που έχω ζήσει έξω και μέσα, που έχω αποφασίσει, που έχω δει και διαπιστώσει, που έχω επιλέξει, ποιός είσαι που είσαι μέσα στη ζωή μου τόσο τόσο τόσο πολύ; Δεν πιστεύω αυτό που μόλις διάβασα... ποιός είσαι...

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ said...

Δέκα ολόκληρα χρόνια ταξίδεψα. Μακριά από την Ελλάδα. Πήγα σε χώρες φτωχιές και πλούσιες. Όμορφες και άσχημες. Γνώρισα ανθρώπους φτωχούς μα περήφανους. Είδα ανθρώπους εξαθλιωμένους να συμπεριφέρονται με αξιοπρέπεια. Έζησα πολιτισμένους που ήταν κτήνη. Κάθε φορά που γύριζα στην Ελλάδα, το ένιωθα όλο και πιο έντονα. Ότι η πατρίδα μας, με τις ομορφιές και τις ασχήμιες της είναι παράδεισος. Ζούσαμε σε ένα παράδεισο που τον καταστρέφαμε ασυλλόγιστα. Εξακολουθούμε να ζούμε σε ένα παράδεισο. Εξακολουθούμε να είμαστε εμείς η κόλαση….

Νίκος Κιτωνάκης said...

Το χειρότερο ξεύρεις ποιο είναι: να μη φεύγεις εσύ από τη χώρα, αλλά να φεύγει η χώρα από εσένα. Να γίνονται πάπαλα μπροστά στα μάτια σου, όλα όσα νόμιζες ότι είχε κατακτήσει (την κάποια ευημερία, την όση ευγένεια, τις αστικές συνήθειες) και να ξυπνάς πάλι στην απόλυτα Βαλκανική χώρα της κακογουστιάς, της νοθείας και της αφασίας.

Πτηνό πολύ απαισιόδοξο για το τριγύρω του.

ασωτος γιος said...

λοιπόν συμφωνω απολυτα με σένα

Anonymous said...

Και τι μας το λες.Μείνε εδώ μαζί με τα άλλα πρόβατα.

Unknown said...

εξαιρετικη τοποθετηση. αυθεντικο συναισθημα. να σε χαιρεται η μανουλα σου παλλικαρι μου και ολοι οσοι σε εχουν στη ζωη τους. Μπραβο σου, για αυτο που εγραψες. Σε ευχαριστω.

Anonymous said...

"θα ήθελα να ζω εκεί που οι ικανότητες των ανθρώπων είναι πιο συγγενείς με την δική μου ικανότητα"
Πολύ σωστά το έθεσες. Εμείς που έχουμε φύγει και τα έχουμε καταφέρει σε χώρες υψηλών απαιτήσεων και αντιστοίχως υψηλού επιπέδου είχαμε περισσότερες ικανότητες από εσάς που νομίζετε ότι έχετε το δικαίωμα να μας κρίνετε και από πάνω. Ναι, ναι είναι που δεν θέλετε, όχι που δεν μπορείτε.

Anonymous said...

Τα μυτερά μου αυτιά ανατριχιάζουν με τόσο συναίσθημα. Αλλά για πρώτη φορά ίσως και να αισθάνομαι κάτι, σ΄ευχαριστώ.
Δρ. Σποκ

Anonymous said...

Μακάρι αυτό το κείμενο να το διαβάζανε στα σχολεία και να το μαθαινανε σαν προσευχή ή να το εκφωνούσαν σαν όρκο αποφοίτησης

Anonymous said...

[url=http://saclongchampa.deviantart.com/journal/]longchamp soldes[/url] 4. Towels, along side pillow cases, are super basic. Fold a towel in half, sew up the sides, slice holes for handles and count yourself done. It has no control over me or my emotions. Food cannot fill a void in your heart or in your soul. Grieve, if you must; cry if Up-to-date Mulberry Elkington Natural Leather Briefcase Black for Men,Quality Guarantee Mulberry Handbags UK! the tears come; scream away your pain.
[url=http://longchampsoldesa.snappages.com/blog.htm]sacs longchamp pas cher[/url] Kravitz biggest acting role was in Precious (2009). His next acting credit back is for The Rugrats Movie (1998). It is a hefty role and one that carries over to the next book. Some ladies with deeper wallets may covet a Kate Spade hand bag, a Birkin The best Beautiful Mulberry Women's Daria Drawstring Leather Tote Gray Bag deals online! Buy fashionable name brand designer sunglasses for men and women. Cheap Mulberry bags on sale now! Bag like Martha Stewart favors, a Louis Vuitton or Coach purse. But for pure, practicality, you gotta love reusable shopping bags. As practically every store jumps onto the eco bandwagon, the designs seem to get even better with many different materials now being used to manufacture them..
[url=http://longchamppliagea.blog.petitmallblog.jp/]sac longchamp moins cher[/url] These bags are perfect for day wear bags that you can carry it with momentum. The top part of replica handbags is which you can afford two or three of these bags in the expense of a bag of single origin. This indicates you may wear diverse bags for different occasions, as opposed to purchasing an highly-priced bag to be carried anyplace.. 1996 help training is very good. How do the work shoes, actually, I think, I now, I know. Factory, nothing in China, the production workshop imagined can consider. Whenever we reached the middle of the hill, I showed him my coach outlet bags. I told Discount Mulberry Outlet Oversized Alexa Leather Satchel Blue Bag for you is so contagious him the bags were quite slip-proof and abrasion resistant. Jack smiled and watched the bags carefully. There are numerous web sites online you can use to get information on where to locate the ideal and suitable bag for you, and how you can make use of them and also their respective prices. The cost of the bag depends on what materials were used and also the quality of bag produced. If you select handbags with precious gemstones, then it may cost a few bucks more..

Anonymous said...

Μπορεί στη Νέα Υόρκη να περνάνε κάτω από τα πόδια σου ποντίκια μεγάλα σαν γάτες και στο Λονδίνο να «ουρλιάζει» η τσίκνα και στην Μόσχα, τη Βαρσοβία, το Παρίσι, τη Ρώμη να συμβαίνουν διάφορα άλλα τρομερά πράγματα ωστόσο η ποιότητα ζωής είναι ένα πράγμα μετρήσιμο γιατί καθορίζεται από συγκεκριμένα κριτήρια: Το κατά κεφαλήν εισόδημα, το προσδόκιμο ζωής, η ποιότητα της οικογενειακής ζωής (που βασίζεται στα ποσοστά διαζυγίων), η προσφορά εργασίας (που βασίζεται στα ποσοστά ανεργίας), το κλίμα (που βασίζεται στη μέση απόκλιση της ελάχιστης και της μέγιστης μηνιαίας θερμοκρασίες από τους 14 βαθμούς Κελσίου και τον αριθμό των μηνών του χρόνου με λιγότερο από 30 χιλιοστά βροχόπτωσης), η φυσική ασφάλεια και προστασία (που βασίζεται κατά κύριο λόγο στα καταγεγραμμένα ποσοστά ανθρωποκτονιών και τον κίνδυνο από την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία), την ποιότητα της κοινωνικής ζωής (που βασίζεται στα ποσοστά συμμετοχής σε κοινωνικούς οργανισμούς), την ποιότητα διακυβέρνησης (που βασίζεται στα ποσοστά διαφθοράς) και την ισότητα των φύλων (που μετριέται από το μερίδιο των εδρών στο κοινοβούλιο που κατέχονται από γυναίκες).
Είναι εύκολο λοιπόν να καταλάβεις γιατί η Ελλάδα κατέχει την 34η θέση, πίσω από τη Χιλή και την Κόστα Ρίκα και όχι, δεν είναι «διαφορετικά» εκεί από άλλη μεριά. Απλά είναι καλύτερα. Και δεν βασίζεσαι σε σήριαλ για να κρίνεις.

Αν είσαι διατεθειμένος/διατεθειμένη να τα καταπιείς όλα αυτά επειδή δεν μπορείς να φύγεις, ανεξάρτητα από τον λόγο, απλά χρύσωσε το χάπι σου, keep calm and carry on. Μπορείς να αμφισβητείς όσο θες τον Economist (http://www.economist.com/news/21566430-where-be-born-2013-lottery-life) γιατί εξάλλου τι καλύτερο ξέρουν αυτοί από εσένα. Μπορείς να γράφεις posts σαν αυτό που έγραψες για να σε καθησυχάζουν τα σχόλια που ακολουθούν. Μπορείς ακόμα και «να σταματήσεις να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους και με αγάπη και συγκέντρωση να σκύψεις να τον γνωρίσεις». Πολύ καλά θα κάνεις. Ίσως έτσι να ξεχαστείς από το τι υπάρχει εκεί έξω.

Αλλά το ξέρεις πολύ καλά τι υπάρχει εκεί έξω και σε τσιμπάει όταν το σκέφτεσαι.

Anonymous said...

Πολύ ωραίο το Λονδίνο όντως ποιότητα ζωής, μέσα στα βαγονια του μετρό όπου αλλάζεις πάνα στο μωρό σου, τρως πίνεις, κοιμάσαι, περνάει όλη η ζωή σου κ.λ.π. Να ακολουθείς κανόνες για το πως να στέκεσαι στα σκαλοπάτια, να σου χώνουν γκάρετ στον .... σε κάθε είσοδό σε δημόσιο χώρο, κατάστημα ή ο,τιδήποτε, να μην μπορείς να πατήσεις στις ανατολικές του περιοχές, να έχεις μαζί σου ομπρέλα, πουλόβερ, γυαλιά ηλίου κλπ γιατί δεν ξέρεις πως θα εξελιχθεί ο καιρός μέσα στην ημέρα. 11 το βράδυ να είσαι σπίτι σου μεθυσμένος από μπύρες γιατί η παμπ έκλεισε και να περιμένεις να ξημερώσει, να μένεις σε ομοιόμορφα διαμερίσματα, να μην μπορείς να ξεχωρίσεις σε ποια γειτονιά βρίσκεσαι, αλλά μία φορά τον χρόνο να πηγαίνεις εξωτικές διακοπές με τουριστικά πακέτα για 2 εβδομάδες. Κάμερες παρακολούθησης παντού χωρίς να αποτρέπονται τα βίαια εγκλήματα. Ανύπαρκτοι κάδοι σκουπιδιών ντεμέκ για να μην κρύβονται μέσα βόμβες. Ευχαριστώ δεν θα πάρω, εκτός βέβαια και αν δεν μπορέσω πλέον να επιβιώσω οικονομικά στην ωραία Ελλάδα και μεταναστεύσω για να φυτοζωίσω αλλού ή αν με χρηματοδοτούν οι οικογενειακοί αιμοδότες για να κάνω φοιτητική ζωή.
Πολύ ωραία η Μόσχα που είναι η ειδικά διαμορφωμένη Ρωσία μόνο για τους οικονομικά ευκατάστατους.
Καλή η Νέα Υόρκη, όπου όσο αλλάζει η ατμόσφαιρα κατά την προσγείωση νομίζει κανείς ότι μπάινει σε μωβ θόλο και άλλα περίπου το ίδιο ωραία

Anonymous said...

Καλά τα λες ρε φίλε από πάνω. Και μην πιάνεις μόνο τα κλασικά, Λονδίνο, Μόσχα, ΝΥ. Πιάσε και κάτι άλλα που μας πουλάνε, τον Καναδά με το ψω**κρυο, την Νορβηγία που δεν σταματάει να βρέχει, την Αυστραλία που ότι πετάει, περπατάει και κολυμπάει είναι επικίνδυνο, την Ελβετία με την απίστευτη βαρεμάρα και τη Σουηδία με τις αυτοκτονίες. Εγώ το χαίρομαι να ακούω ότι φεύγουν, άντε, τρέχτε να δείτε τη γλύκα τους λέω. Ακούω αυτά που λένε για δήθεν κοινωνικά κράτη, για παροχές και οργανωμένες κοινωνίες και γελάω. Ρε ουστ!

Anonymous said...

σκοπος ειναι να προσπαθεις για το καλυτερο κ να περνας καλα εκει που ηδη βρισκεσαι! το ειπαμε αυτο.

κ ακριβως επειδη ειμαστε ομορφη χωρα κ περιζητητη για πολους λογους, θελει μια αγριαδα κ διπλωματια ο αγωνας για την επιβιωση. κ ειδικα εμεις οι νεοτεροι πρεπει να βρουμε το σθενος να ζησουμε κ λιγο εκτος φαντασιας, να δουμε ρε παιδι μου λιγο τι παιζει, τι παει στραβα; ο καθενας για το δικο του λογο. κ που πιστευω οτι ο καθενας εχει λογο κ πρεπει να βρει κ τον τροπο! το οφειλει στον εαυτο του κ τα ανηψακια του!

Anonymous said...

Willingly I accept. The theme is interesting, I will take part in discussion. I know, that together we can come to a right answer.
I can speak much on this question.
I consider, that you are mistaken. Write to me in PM, we will talk.
Yes, really. I agree with told all above.
I confirm. So happens. Let's discuss this question. Here or in PM.

[url=http://cheapbags8.blog.fc2blog.net/blog-entry-1.html][b]michael kors outlet online[/b][/url]
[url=http://michaelkorscheap2.wordpress.com/][b]michael kors outlet online[/b][/url]
[url=http://shenenmaoyizzz.bcz.com/2013/01/19/exciting-new-leather-handbags-for-that-approaching-spring/][b]michael kors outlet online[/b][/url]
[url=http://shenenmaoyiw.yolasite.com/][b]michael kors outlet online[/b][/url]
[url=http://cheapmkbag2.mywapblog.com/company-promotion-with-duffel-bags.xhtml][b]michael kors outlet online[/b][/url]

Anonymous said...

δεν υπαρχει θεωρια,
ουτε τρενα,
ουτε πλοια,
κ ο καθενας το παλευει οπως ξερει κ μπορει.

εγω θα πω ο,τι μονο μια δοκιμη θα σας πεισει.

γινετε πολιτες του κοσμου.

εμενα παντως αυτη η χωρα με οδηγησε ενα βημα πριν την αυτοκτονια.
με ξεκινησαν χαπια και ηρεμησα.

ετσι θα καταληξουμε ολοι...
αρνταν· ζωη κ κινηση!

εγω μια φορα, λογω δουλειας, συναναστρεφομαι με πολυ κοσμο.
τις καλυτερες εντυπωσεις τις εχω απο κοσμο του εξωτερικου που ζει πλεον εδω.

απο αυτους ακουω το ευχαριστω, απο αυτους παιρνω βοηθεια, αυτοι συνεργαζονται ειλικρινα μαζι μου κ με συνεπεια, αυτοι εχουν πιο ανοιχτο μυαλο, με αυτους συνεννοουμαι ευκολα κ χωρις παρεξηγησεις.
για τους ελληνες ενα τραγουδι εχω μονο:
http://www.youtube.com/watch?v=aal03lZyOnQ

pankoo

Anonymous said...

Διαφωνώ! Γράφτηκαν απολυτότητες και ανούσιες γενικευσεις, διαφαίνονται μεγαλοιδεατισμοί, υφαίνονται ψευδαισθήσεις... τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται..

μία απάντηση sur mesure θα ήταν η εξής:ίσως έξω οι άνθρωποι πιο σπάνια θα πληρώσουν το σουπερ μάρκετ του άστεγου, και πιο δύσκολα θα "συγκινηθούν", γιατί (καλώς ή κακώς) ξέρουν ότι υπάρχει ενα κράτος κοινωνικό που προσφέρει γεύματα και κατάλημμα σε φτωχούς και άπορους.. φυσικα και δεν φτάνει ποτέ να καλυφθούν οι ανάγκες, αλλά ο σύγχρονος πολίτης του καπιταλισμού (σε αυτή την κατηγορία εμπίπτει και ο έλληνας) ηρεμεί τη συνείδησή του γνωρίζοντας ότι κάτι μπορεί να γίνει και για τον συνανθρωπο φτωχό. Ούτε γελανε ξύλινα ούτε συμπονουν ψεύτικα. Η κοινωνική συμπεριφορά έχει διαμορφωθεί αλλιως, με άλλα standar. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναπτύσσουν πραγματικές ανθρπωπινες σχέσεις.

Πέρα από αυτό, όπου και να μένει κάποιος (στον τόπο του ή σε ξένο) δίνει μάχη και χύνει ιδρώτα, τρελαινεται και προσαρμόζεται. Δεν υπάρχουν παράδεισος, ούτε και κόλαση ξεχωριστά! Κανείς δεν περνάει γαμάτα αλλά ούτε και τραγικά χάλια, ούτε στην Ελλάδα ούτε στα ξένα. όλοι δίνουν τη μάχη τους, τη μάχη που μπορούν, που επέλεξαν και που τους έλαχε... αν για κάποιον είναι πιο εύκολο να φύγει θα φύγει, αν κάποιος το βλέπει δύσκολο πολυ, δεν θα φύγει. έτσι απλά παίρνονται οι αποφάσειςμ αγαπημένοι μου συνάνθρωποι! Δεν υπάρχουν ήρωες! Αν κύριε αρθρογράφε έβλεπες πιο εύκολη τη ζωη έξω, θα είχες φύγει, αν η ζωή σου γινόταν αβάσταχτη εκεί που είσαι, θα είχες φύγει για αλλού. Φαίνεται όμως, πώς όσοι πιστεύουν ότι επέλεξαν να είναι κάπου επικαλούμενοι την αυτοθυσία, δεν έχουν ποτέ πραγματικά βρεθεί σε δίλημμα, και φυσικά δεν έχουν αυτοθυσιαστεί.. θέλουν απλά παρέα στη δύσκολη ή εύκολη ζωή τους.. αλλα ξεχνούν ότι η ζωή είναι δύσκολη και εύκολη παντου.. είναι εντελως προσωπικό το πώς ο καθένας τη βιώνει...μία αλήθεια υπάρχει, ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί και αντέχει. Δεν υπαρχουν ηρωες, ό,τι και να λέτε. Και ευτυχώς δηλαδή!!αλλά ας το παραδεχτούμε! σας φιλώ .."διαφορετικά"
Μαρίνα

Anonymous said...

ίσως το ζήτημα είναι απλά γλωσσικό, δεν μπορείς να είσαι εκεί που δεν καταλαβαίνεις πλήρως τις μαλακίες που λένε όλοι γύρω σου, κι έτσι απλά χαμογελάς. είναι πολύ βασικό να μιλάμε με παρόμοιο τρόπο την ίδια γλώσσα. μόλις επινόησα έναν νέο φασισμό. τον γλωσσικό φασισμό αλλά δεν είναι χειρότερος από τον φασισμό της ανωτερότητας και του θετικισμού. όποτε καλά έκανα. έλληνας είμαι κι όλοι οι άλλοι βάρβαροι. φαύλος κύκλος. όταν τρώνε κι όταν γαμάνε δεν μιλάνε. ίσως για αυτό λέγονται ένστικτα.
Αμφίς

kstinion said...

πολύ ωραία τα έγραψες πρόβατε. θα μιλήσω επι προσωπικού.Είμαι δασκάλα μουσικής.Πέρισυ δούλεψα αναπληρώτρια σε σχολείο απο τον ιανουάριο (μέσο σχολικής χρονιάς) μέχρι τον ιούλιο.μετά απολύθηκα. απο τότε και αφού η ψευδαίσθηση οτι είμαι κι εγώ παραγωγικό και ανεξάρτητο μέλος της κοινωνίας μου έφυγε και βλέποντας την σχολική χρονιά να εκπνέει ψάχνω μανιοδώς για χρήματα και δουλειά. ούτε στο ταμείο ανεργίας δε μπόρεσα να γραφτώ.είμαι 8 μήνες χωρίς δουλειά και αναγκάζομαι να ζητάω απο γονείς.δεν είναι οτι δεν κάνω κάτι γιατι όλοι γύρω μου είναι στην ίδια κατάσταση.έχω 2 πτυχία πανεπιστημίου ένα απο εξωτερικό που αποκτήθηκαν με πολύ κόπο αλλαά πλέον είναι άχρηστα γιατί η μουσική εκπαίδευση καταρρέει.παρακολουθω τα νέα απο άλους φιλους και όλοι δουλεύουν στο αντικειμενο τους.εγω σαν νέα καλλιτέχνης τί μπορω να κάνω;γιατι διαβαζω το κείμενο και σκέφτομαι οτι αυτοί ήταν οι λόγοι που ξαναγύρισα στην ελλάδα πριν ενάμιση χρόνο. Συγνώμη αλλά σαν νέος άνθρωπος θέλω κι εγω μια ευκαιρία για κανονική ζωη και όχι να ζώ με το φόβο για το τί θα μου ξημερώσει αύριο...ναι να μείνω για τη χώρα μου που την αγαπάω αλλα...αυτή η χώρα τι έκανε για μένα για να με κρατήσει; συγνώμη για το μακρύ κείμενο απλά καταλαβαινεις...ο θυμός είναι μεγάλος...και όχι δε ζουσα σε κανα λονδίνο στην πορτογαλία ζουσα και τα πράγματα ηταν πολύ καλήτερα απο εδώ ακόμα και τώρα που κι αυτοί είναι σε κρίση.

και πάλι συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. να είσαι καλα.

Viky said...

Διαφωνω.Ολα οσα λες ειναι μια προσπαθεια χωρις αποτελεσμα,να βρεις κατι καλο στην τρελα που βιωνουμε.Ναι φυσικα και δεν μπορεις να εχεις απαιτηση απο τους αλλους να χομογελανε,ενω περναμε αυτη την κριση.Εχεις απαιτηση ομως να μη διπλοπαρκαρουν,να μη βαζουν τερμα τη μουσικη μεσημερια και βραδια.Να μη πετανε τα σκουπισια τους οπου βρουνε.Να μην ειναι αγενεις μαζι σου στις υπηρεσιες.Να μη σε κλεβουνε οταν πας να πιεις ενα απλο καφε ή οταν κανεις σερβις το αμαξι σου.Εχεις απαιτηση να τηρουν απλους κανονες για να συμβιωνουμε αρμονικα.Η κριση δηλαδη δεν μας επιτρεπει να σεβομαστε ο ενας τον αλλο?
Οσο για τα στραβα των πολεων που ανεφερες επισης το επιχειρημα σου ηταν εντελως ακυρο.Ναι οι πρωτευουσες που ανεφερες ειναι τεραστιες,πολυπολιτισμικες,με πληθωρα κοσμου και μεταναστων και προφανως αντιμετωπιζουν καποια προβληματα.Αυτο το δειγμα σου ειναι αντιπροσωπευτικο?Κρινουμε με βαση αυτο καθε μερος στην Ευρωπη ας πουμε?Γιατι θα μπορουσα να γραφω ωρες για μικρες πολεις ή χωρια της Γερμανιας,Αυστριας,Σουδιας που οι συνθηκες ουδεμια σχεση εχουν με οσα ανεφερες
Οσο για το να περπατησεις εξω στις 2 τι νυχτα προφανως αστειευεσαι.Ζω θεσ/νικη μου εχουν ανοιξει 2 φορες το σπιτι,2 το αμαξι και μου εκλεψαν και το ποδηλατο.Εχω δεχτει σεξουαλικη παρενοχληση σε λεωφορειο του οασθ μερα μεσμερι οπως επισης και σε πολυσυχναστο δρομο της Θεσ/νικης.Για ποια ασφαλεια μιλας?
Να ανοιξω μηπψ=ως το κεφαλειο εργασιας?Την εκμεταλευση,τις συνθηκες δουλειας?Τον μισθο?
Η μηπως να πιασουμε το συστημα υγειας που το βιωσα μεχρι το μεδουλι σαν νοσηλευτρια αλλα και νοσηλευομενη.
Ναι αγαπω την πατριδα μου εχω τους φιλους μου εδω,τουε συγγενεις μου και με ποναει να τους χασω.Με ποναει να αφησω το μερος που μεγαλωσα.
Αλλα δεν προκειται να ευλογησω τα γεννια μου και να πω κατι που δεν ειμαστε.Ουτε να δωσω δικαιολογιες για να νιωσω καλυτερα που ζω εδω,ενω ταυτοχρονα βιωνω καθημερινα την απολυτη τρελα εκει εξω.
Οχι.Ειμαι ρεαλιστρια και βλεπω καθαρα.Ξερω να ξεχωριζω τι ειναι σωστο και τι οχι.Μακαρι ηταν αλλιως τα πραγματα αλλα δεν ειναι.
Αυτη ειναι η γνωμη μου

Viky said...

Επισης να προσθεσω κατι που αμελησα πριν.Μπορει να μη θελεις να σε σταματανε για ελεγχο στον δρομο αλλα εγω θα ενιωθα πολυ πιο ασφαλης αν η αστυνομια ηταν εκει να κανει τη δουλεια της,ναι να ελεγχει και να μη κινδυνευω.Απο τη μια θελουμε να απαλαγουμε απο καθε κακοποιο στοιχειο αλλα απο την αλλη ο ελεγχος μας ενοχλει.Δυο μετρα και δυο σταθμα.
Ετσι ειναι ο Ελληνας.

Anonymous said...

http://www.youtube.com/watch?v=75BqRyVB4hA