Λευκές Νύχτες

Εχτές το βράδυ πήγα για φαγητό με ένα φίλο μου στη ράτκα. Φτάσαμε κατά τις 9 και 20, γύρω στις 11 και μισή είχαμε τελειώσει, 12 παρά 10 πες ήμουν σπίτι. Διάβασα για καμία ώρα και στη 1 και 10 έπεσα για ύπνο.

Στις 3 και 20 ξυπνάω... όλος ενέργεια, και μέσα στην υπερένταση. Πάω στο σαλόνι, (το ρεμάλι κοιμόταν δίπλα, δεν ήθελα να τον ξυπνήσω, έχει να πάει δουλειά το πρωί δεν είναι αχαίρευτος σαν και εμένα...) διαβάζω καμία ώρα, ξαναπέφτω στο κρεβάτι.

Ξανασηκώνομαι μισή ώρα μετά. Το ίδιο βιολί: διαβάζω για μία ώρα (στο σαλόνι) και μετά κάνω ακόμη μία απόπειρα να κοιμηθώ. Τζίφος. Να μην στα πολυλογώ, πέρασα έτσι όλο το βράδυ.

Κατάφερα να κοιμηθώ στις 8 και 25 το πρωί - στις εννιά και μισή είχα να κάνω μία δουλειά την οποία φυσικά δεν έκανα. Ξύπνησα στις 2, αισθανόμουν λες και είχα πιει το προηγούμενο βράδυ ένα μπουκάλι ουίσκι και το είχα μετά ξεπλύνει με καναδυό μπουκάλια χάπια.

είμαι όλη μέρα σα σαλιγκάρι που το έχουν αποξηράνει. Δεν μπορώ ούτε να συρθώ - κομμάτια. Η ψυχολογία μου είναι στο ναδίρ, κάνω απαισιόδοξες σκέψεις για τα πάντα, δεν έχω όρεξη και διάθεση για τίποτα.

Δεν το κάνω θέμα, θα μου περάσει. Είναι η έλλειψη καλού ύπνου που τα προκαλεί όλα αυτά τα συναισθήματα.

Λευκές νύχτες του Τζετ Λάνγκ - (εμ, αυτό είναι το δύσκολο - τις πρώτες μέρες μετά το ταξίδι μία χαρά κοιμόμουν όπως ήμουν κουρασμένος από την πτήση. Όταν ξεκουραστείς και αρχίσει ο οργανισμός να αντιδρά που τον βάζεις να κοιμηθεί 7 ώρες νωρίτερα από ότι είχ συνηθίσει ένα μήνα στην Αμερική είναι που αρχίζουν τα δύσκολα...)

Σε φιλώ, να προσέχεις

μπε μπεεε