1η:
Ο Φ. περπατούσε στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι. Έβρεχε καταρρακτωδώς αλλά δεν τον ενοχλούσε. Αφ' ενός διότι κρατούσε μία μεγάλη μαύρη ομπρέλα που τον προστάτευε αρκετά, αφ' ετέρου διότι ...λοιπόν, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως σαλταρισμένος εκείνη την στιγμή - βρισκόταν καθ΄ οδόν προς τον Ευαγγελισμό, από τη δουλειά του στην Πετρούπολη. Πήγαινε να δει το γιό του, 23 χρονών, που οι γιατροί λέγαν ότι θα έβγαζε δεν θα έβγαζε τον μήνα. Και ο γαμημένος ο ταξιτζής τον είχε αφήσει στην γωνία Κανάρη με Ακαδημίας αντί να τον πάει στο νοσοκομείο.
Ο Φ. περπατούσε ακριβώς πλάι στον τοίχο, απορροφημένος στις σκέψεις του. (Πως είχε αλλάξει έτσι η ζωή του σε μία στιγμή. Ανοίξανε τον μεγάλο του γιο για να του βγάλουν σκωληκοειδίτη, και τον βρήκαν γεμάτο καρκίνο. Αυτό είχε γίνει 4-5 μέρες πριν). Διάφοροι περαστικοί τον κοιτούσαν εκνευρισμένοι, διότι, παρά το ότι κρατούσε την μεγάλη μαύρη ομπρέλα δεν άφηνε να περάσουν οι διαβάτες χωρίς ομπρέλα από δίπλα από τον τοίχο, αναγκάζοντάς τους να βγουν από την προστασία απ' την βροχή που έδιναν τα μπαλκόνια από πάνω και να βραχούν.
Μέχρι που ένας από αυτούς έπεσε πάνω του με φόρα. Ο Φ. τον κοίταξε εκνευρισμένος. Ο άλλος, ένας πιτσιρικάς κοντά στην ηλικία του γιού του τον κοίταξε με θράσσος. Τον έσπρωξε και καθώς συνέχισε την πορεία του στην αντίθετη κατεύθυνση είπε δυνατά: "Παλιομαλάκα, αφού έχεις την ομπρέλα, δεν μπορείς να πας πιο έξω;".
Ο Φ. το άκουσε. Γύρισε και φώναξε τον νεαρό. Ο νεαρός στάθηκε. Ο Φ. έκλεισε την μεγάλη μάυρη ομπρέλα και πήγε προς το μέρος του νεαρού. Όταν τον έφτασε του κάρφωσε την μύτη της στην κοιλιά του με όλη του την δύναμη.
2η:
Η Ελένη βρισκόταν κάτω από το σπίτι της, στο αυτοκίνητο του Μιχάλη. Του εξηγούσε με όλη την ευγένεια που μπορούσε να μαζέψει, με όλη την προσοχή που απαιτεί η περίσταση, ότι το τελευταίο διάστημα αισθανόταν πολύ παγωμένη ερωτικά απέναντι του, ότι ίσως έπρεπε να κάνουν ένα διάλλειμα, ότι αισθανόταν φοβερές τύψεις που δεν μπορούσε να του ανταποδώσει την αγάπη του...
Έβρεχε καταρρακτωδώς. Εκείνος την άκουγε να μιλά, πάνω από τον θόρυβο της βροχής στην οροφή του αυτοκινήτου, με προσοχή. Στην αρχή της είπε ότι είχε πάνω της δει την αλλαγή στην συμπεριφορά και την αίσθηση που του έδινε, και ότι είχε υποθέσει πως κάτι συμβαίνει... αλλά όσο η Ελένη του εξηγούσε, όσο του έλεγε ότι μακάρι να μπορούσε να κάνει αλλιώς, ότι ζούσε μία σύγκρουση ανάμεσα στην αγάπη που αισθάνεται και την ολοκληρωτική έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος προς αυτόν
η κατανόηση έδωσε τη θέση της σε μία λύσσα, φρικτή και σκοτεινή και μαύρη που ανέβαινε σαν μαύρος εμετός από το λαιμό του και τον έπνιγε, έτρεχε σαν κάτουρο από το πέος του και σαν αίμα από τα αυτιά και τα μάτια του...
πήγε να απλώσει τα χέρια του να την αρπάξει από τον λαιμό να την σκοτώσει την καριόλα...
αλλά τελευταία στιγμή, με μία βίαιη κίνηση, αυτοκρατορική, άνοιξε την πόρτα της και αφού της έδωσε μία χαστούκα μέσα στα δόντια (ακόμα νομίζει ότι άκουσε ένα δόντι να σπάει...) την έσπρωξε να πέσει μέσα στα λασπόνερα που κυλούσαν με ορμή δίπλα στο παρκαρισμένο αμάξι
κάτω από το σπίτι της
την πουτάνα
που όμως δεν έφταιγε τίποτα - συμφωνείς κι εσύ, έτσι δεν είναι
(ο κόσμος είναι γεμάτος βία - η βία είναι κομμάτι του κόσμου)
6 comments:
Γιατί θυμήθηκα μ' αυτά τον Eminem που έλεγε ότι ονειρευόταν ότι σπρώχνει μια γεμάτη βαλίτσα στην κοιλιά μιας εγκύου;
;((((
1η : ο δυστυχής πατέρας χτυπώντας το συνομήλικο με τον υιό του νεαρό, εκδηλώνει το θυμό για το κακό που τον βρήκε. στο πρόσωπο του τυχαίου περαστικού νεαρού χτυπά τον ίδιο του τον γιο, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. σχεδόν προκαλέι αυτή τη βιά με το τυφλό του περπάτημα επί του στενού πεζοδρομίου. όσα δεν μπορεί να πει στο ίδιο του το παιδί (το οργισμένο μέρος), το εκδηλώνει διά της βίας στον άτυχο και ίσως αγενή νεανία. η στιγμή της συμπλοκής, την οποία βλέπουμε σε slow motion, καθώς έτσι αναδεικνύει εντονότερα τα κρυμμένα συναισθήματα, είναι η στιγμή που ο πατέρας συνδιαλέγεται με τον άρρωστο υιό του. η στιγμή που εκδηλώνει όσα συναισθήματα δεν είχε (ίσως) ουδέποτε εκδηλώσει προς τον υιό του. γνωστά καθημερινά πράγματα.
2η : το χαστούκι που άστραψε ο παρατημένος εραστής αποτελεί την κορυφαία ένδειξη αγάπης προς τη μικρή πόρνη του σκότους - παλακίδα του διαβόλου. ο ερωτευμένος νεαρός από την όλη του στάση άποδεικνύεται πως ήτο διατεθειμένος να της προσφέρει γη και ύδωρ, εκτός όμως από ένα πράγμα : άλλοθι διά την αχαριστία της. σαφώς, το πουτανάκι δεν έκανε κάτι μεμπτό. δεν της έβγαινε, δεν το συνέχισε. δε νομίζω όμως πως ο φίλος μας ενήργησε τόσο επιπόλαια. είμαι βέβαιος πως ο έρωτας και η αγάπη του είχαν σοβαρά ερείσματα. είμαι επίσης βέβαιος (και μιλώ στο σημείο αυτό από προσωπική πείρα) πως αν δεν τη χαστούκιζε, θα το μετάνιωνε για την υπόλοιπη ζωή του.
αυτά.
Είναι μερικές φορές, όπου έχει στερέψει η λογική, έχει εξαντληθεί κάθε περιθώριο "πολιτισμένης" αντιδράσεως και αυτοελέγχου,και τότε η ίδια η πρωτόγονη φύση μας σαν να παίρνει το πάνω χέρι και να μας ωθεί ενστικτωδώς στην βία - κι απ' αυτή την άποψη η βία είναι κομμάτι της ζωής και συνυφασμένη με τον άνθρωπο, όπως και μ' όλα τα υπόλοιπα ζώα (ακόμη και με το πρόβατο, θα ρωτήσεις; Well, this is up to you to answer!). Σε συλλογικό επίπεδο έπεται ότι, κατ' ανάγκην,η ανθρωπότητα θα ζει πάντα με κάποιον πόλεμο.
Σε ατομικό, όμως; Τι επιδιώκει ασύνειδα και τι επιτυγχάνει ο απελπισμένος πατέρας; Ίσως όχι μόνον να εκτονωθεί, αλλά περισσότερο να διασπείρει, να κατανείμει τον πόνο σε περισότερους, μήπως και τον κάνει πιο υποφερτό, πιο κατανοητό, πιο "conceivable" (συγγνώμη, αλλά δεν βρίσκω τώρα αντίστοιχη ελληνική λέξη).
Ο απελπισμένος εραστής, όμως; Γιατί; Θα συμφωνήσω με τον Πολύβιο, μάλλον. Στα όρια της απελπισίας, εκεί όπου πειθώ και λογική ανάλυση δεν χωρεί πλέον, μπορεί να δώσεις ένα χαστούκι και να αποχωρήσεις, νοιώθοντας ίσως όχι τόσο "κύριος", αλλά, πάντως, βέβαιος ότι εκείνη την αξίζει την συμπεριφορά σου αυτή. Κι αν είσαι τυχερός, θα νοιώσεις επίσης βέβαιος ότι κι εσύ την αξίζεις αυτή την συμπεριφορά σου!
Arage alli mia tainia pou tha mporouse na prologisei o Mpakourogiannopoulos?
MPEEEEEEEEEE eksairetika kai ta 2
Πολλά με έχουν πει attalanti. Eminem ποτέ!!! Μπεεεεε! :-))
πολύβιε μόλις ανέλαβες το ρόλο του επίσημου βιογράφου μου-αναλυτή του σπουδαίου και σημαντικού έργου μου! Παιδάκι μου χαρά στο κουράγιο σου!!!!
(μου αρέσουν τα παρεμβατικά σου:"και μιλώ στο σημείο αυτό από προσωπική πείρα..."). Μπεεεε μπεεεε μπεεε
aster-oid και εσένα χαρά στο κουράγιο σου!!! (αμάν πια με αυτά τα σχόλιά σου, το ένα καλύτερο και πιο ενδιαφέρον από το άλλο....) μπεεεεε μπεεε μπεεε βεβαίως!
mythe!!!! Που είσαι χαμένο τρελό καυτό αγόρι; εεε;μπεεεε;
thanx φίλε! :-)))
I DO !
Post a Comment