Tuesday, February 06, 2007

Τινάξου... έχεις έναν Ζαμπέτα στο πουκάμισό σου


χτες το βράδυ - είμαι μέσα στο ταξί καθ΄ οδόν για το σπίτι...

11 η ώρα νύχτα, στο τέλος μίας μέρας που ήταν όχι πολύ καλή ούτε πολύ κακή, όχι πολύ κουραστική ούτε πολύ ξεκούραστη, όχι πολύ αξιομνημόνευτη αλλά ούτε και ιδιαίτερα ρουτινιάρικη.

και από το ραδιόφωνο ακούω απροσδιόριστη μία πενιά του Ζαμπέτα - η ένταση τόσο χαμηλή που δεν κατάφερα καν να διακρίνω ποιο τραγούδι είναι...

παρόλα αυτά το μινόρε έκανε πάλι το θαύμα του.

το ταξί πάει Ιπποκράτους και Καλλιδρομίου...

...αλλά εγώ, που πάω;

8 comments:

BLUEPRINTS said...

να σου αφιερώσω λοιπόν το σταλιά-σταλιά με πολύ σημασία... (μπανάλ you? never dear, kisses)

Provato said...

AX κακούργε με τσάκισες πάλι!

Μπεεεεεεέλεος, τι τραγούδι θέμου!

μπεεεε


xxxxxxx

πολυβιος said...

στου παραδείσου τα μπουζούκια, στρέητ θρού

Anonymous said...

το label τα σπάει!!!

Anonymous said...

Ή στους Κρατικούς Ίππους οδεύεις ή στους Καλούς των Δρόμων. Προτιμώ φυσικά στην δεύτερη εκδοχή.
Δρόμοι να 'ναι, με καλά παιδιά να 'σαι, κι έχει ο Θεός Προβατάκι μου!
Η μουσική, η ομορφιά, ο δρόμος, η καλωσύνη, η αγάπη, ας μας θεραπεύουν τα αδιέξοδα...

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Μη μου τον Ζαμπέτα τάραττε, πρόβατο... γιατί δεν θα σου βγει σε καλό! Εξηγούμαι εγκαίρως, γιατί μετά την Μαρινέλλα, που (νόμιζες) την αποδόμησες, μ' έχεις φέρει μέχρις εδώ πια... μέχρις εδώ...

Anonymous said...

τώρα βέβαια δεν γνωριζόμεθα και μετά συγχωρήσεως και συγγνώμη κλπ κλπ.....αλλά μήπως η εισαγωγή σας σε αυτό το post, εκεί που περιγράφετε τη μέρα που φεύγει χρωστάει κάτι, λέω τώρα εγώ, κάτι στον Campanille και στο "Μα τι πράγμα είναι αυτός ο έρωτας;" (μετφρ. Ανταίος Χρυοστομίδης, εκδ. Αστάρτη); αν όχι, το οποίο είναι πολύ πιθανό, τότε κάν'τε έναν κόπο και διαβάσ'τε'το, θα εκπλαγείτε, αν πάλι το κάνατε επί τούτου, μπράβο!

Παράξενος said...

Εξαιρετικός τίτλος!!!