Ερωτικό, πολύ ερωτικό...

Ακούω το κουδούνι και πετάγομαι να ανοίξω...

Στέκεσαι στην πόρτα με τα ωραία σου ρούχα. Έχεις ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, είσαι στο τσακ να αρχίσεις τις τυπικουρί που λέμε όταν πάμε σε ένα σπίτι...

"σσσσσ... σταμάτα" σου λέω με πονηρό χαμόγελο. "σου έχω μία έκπληξη..."

Με κοιτάζεις με χαρούμενη απορία.

Βγάζω πίσω από την πλάτη ένα σώβρακό μου. Είναι φορεμένο αλλά καθαρό. Κλείνω την πόρτα, και σου το τείνω να το μυρίσεις. Ξέρω ότι σε τρελλαίνει να το κάνεις αυτό.

...παίρνεις μία βαθιά τζούρα από το άρωμά μου, και μετά στο παίρνω και το σκίζω..
Σε οδηγώ μέσα στο σαλόνι.

Ξεκινάς να μου λες κάτι... σε κόβω πάλι, σε βάζω να στηριχτείς στον τοίχο με την πλάτη προς τα μένα.

Με τα κομμάτια του σώβρακού μου σου δένω τα χέρια πίσω από την πλάτη. Για το παιχνίδι της καύλας.

...σου λύνω την ζώνη και ανοίγω το κουμπί από το παντελόνι σου. Έχεις αρχίσει και ανασαίνεις βαριά.

Αφήνω το παντελόνι σου να πέσει στις γάμπες σου. σου κατεβάζω το εσώρουχο.

Μυρίζεις ωραία - πάντα μου άρεσε πως μυρίζει το δέρμα σου.

Σου βάζω λιπαντικό. Παίζω με το δάχτυλό μου... Μυρίζεις ωραία.

Σε προετοιμάσω και κατεβάζω το μποξεράκι μου - δεν βγάζω την φανέλα μου.

Στην φοράω σιγά σιγά. (...αλλά όχι και πολύ σιγά)! βογκάς από πόνο στην αρχή και καύλα - μετά μόνο από καύλα...

Όταν μπαίνω τελείως μέσα σου, σου λέω "σκύψε λίγο".

Το κάνεις.

Χύνω μετά από 6-7 σπρωξιές μέσα σου.

"έχυσα" σου λέω και βγαίνω. "...θα σε ξαναπηδήξω μετά, για να χύσεις κι εσύ..."

...εκείνη την στιγμή ξυπνάω από την καύλα.

Σηκώνω το άσπρο σεντόνι και κοιτάζω με ελπίδα τον πούτσο μου να δω αν μου έχει σηκωθεί... σκατά. μαλακός, μαραμένος, σαν γέρου 80 χρονών. και είμαι μόνο 34...

Τα αδύνατα κοκκαλιάρικα πόδια μου με ξυπνάνε εντελώς από το υπέροχο όνειρο. όπως και τα σωληνάκια κάτω από τα σεντόνια που καταλήγουν σε μία τρύπα κοντά στον αφαλό μου.

χημειοθεραπεία.

η τρίτη που κάνω σε διάστημα 9 μηνών...

... με πιάνουν τα κλάματα από απελπισία... η θεία μου, που είναι έξω από το δωμάτιο και μιλάει με μία άλλη συνοδό ασθενούς του αντικαρκινικού με ακούει. Μπουκάρει μέσα στο δωμάτιο, μου αγκαλιάζει το κεφάλι και μου λέει:

"Μην κλαίς ματάκια μου... μην κλαις. όλα θα πάνε καλά... μην κλαις..."

Η θεία μου.

Αυτή η ίδια που μετά από ενάμιση μήνα μου κλείνει τα μάτια όταν αφήνω την τελευταία μου πνοή...