Friday, April 27, 2007

Ερωτικό, πολύ ερωτικό...

Ακούω το κουδούνι και πετάγομαι να ανοίξω...

Στέκεσαι στην πόρτα με τα ωραία σου ρούχα. Έχεις ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, είσαι στο τσακ να αρχίσεις τις τυπικουρί που λέμε όταν πάμε σε ένα σπίτι...

"σσσσσ... σταμάτα" σου λέω με πονηρό χαμόγελο. "σου έχω μία έκπληξη..."

Με κοιτάζεις με χαρούμενη απορία.

Βγάζω πίσω από την πλάτη ένα σώβρακό μου. Είναι φορεμένο αλλά καθαρό. Κλείνω την πόρτα, και σου το τείνω να το μυρίσεις. Ξέρω ότι σε τρελλαίνει να το κάνεις αυτό.

...παίρνεις μία βαθιά τζούρα από το άρωμά μου, και μετά στο παίρνω και το σκίζω..
Σε οδηγώ μέσα στο σαλόνι.

Ξεκινάς να μου λες κάτι... σε κόβω πάλι, σε βάζω να στηριχτείς στον τοίχο με την πλάτη προς τα μένα.

Με τα κομμάτια του σώβρακού μου σου δένω τα χέρια πίσω από την πλάτη. Για το παιχνίδι της καύλας.

...σου λύνω την ζώνη και ανοίγω το κουμπί από το παντελόνι σου. Έχεις αρχίσει και ανασαίνεις βαριά.

Αφήνω το παντελόνι σου να πέσει στις γάμπες σου. σου κατεβάζω το εσώρουχο.

Μυρίζεις ωραία - πάντα μου άρεσε πως μυρίζει το δέρμα σου.

Σου βάζω λιπαντικό. Παίζω με το δάχτυλό μου... Μυρίζεις ωραία.

Σε προετοιμάσω και κατεβάζω το μποξεράκι μου - δεν βγάζω την φανέλα μου.

Στην φοράω σιγά σιγά. (...αλλά όχι και πολύ σιγά)! βογκάς από πόνο στην αρχή και καύλα - μετά μόνο από καύλα...

Όταν μπαίνω τελείως μέσα σου, σου λέω "σκύψε λίγο".

Το κάνεις.

Χύνω μετά από 6-7 σπρωξιές μέσα σου.

"έχυσα" σου λέω και βγαίνω. "...θα σε ξαναπηδήξω μετά, για να χύσεις κι εσύ..."

...εκείνη την στιγμή ξυπνάω από την καύλα.

Σηκώνω το άσπρο σεντόνι και κοιτάζω με ελπίδα τον πούτσο μου να δω αν μου έχει σηκωθεί... σκατά. μαλακός, μαραμένος, σαν γέρου 80 χρονών. και είμαι μόνο 34...

Τα αδύνατα κοκκαλιάρικα πόδια μου με ξυπνάνε εντελώς από το υπέροχο όνειρο. όπως και τα σωληνάκια κάτω από τα σεντόνια που καταλήγουν σε μία τρύπα κοντά στον αφαλό μου.

χημειοθεραπεία.

η τρίτη που κάνω σε διάστημα 9 μηνών...

... με πιάνουν τα κλάματα από απελπισία... η θεία μου, που είναι έξω από το δωμάτιο και μιλάει με μία άλλη συνοδό ασθενούς του αντικαρκινικού με ακούει. Μπουκάρει μέσα στο δωμάτιο, μου αγκαλιάζει το κεφάλι και μου λέει:

"Μην κλαίς ματάκια μου... μην κλαις. όλα θα πάνε καλά... μην κλαις..."

Η θεία μου.

Αυτή η ίδια που μετά από ενάμιση μήνα μου κλείνει τα μάτια όταν αφήνω την τελευταία μου πνοή...

27 comments:

Provato said...

Πο πο... καιρό είχα να γράψω μία ιστορία και αυτή η σημερινή μου βγήκε πολύ υπερβολική (to put it mildly...). συγχώρα με ευγενικέ αναγνώστη όμορφε και σέξυ... Μπεεεε

Anonymous said...

αγαπητό προβατάκι.
δεν σας συγχωρώ.
[καθόλου όμως].
. [τελεία]

srt said...

Πολύ όμορφο... Μου επιτρέπεις στο τέλος να θέλω να διακρίνω μια αχτίδα αισιοδοξίας ; Και να βγάλω ένα επιμύθιο ;: Ότι θέλουμε να κάνουμε, ας το κάνουμε τώρα... Να ζήσουμε τώρα αυτά που τόσο καιρό παραμελούμε

Anonymous said...

Αχ προβατάκο μου δεν μπορώ άλλο με αυτό το θέμα με πιάνει το κορόμηλο...τι ωραία που το ξεκίνησες στο τέλος μου γάμησες την ψυχολογία...(προφανώς έχεις ταλέντο στη συγγραφή)...μακια μούκια καλό ΣΚ!!

Provato said...

ανώνυμε pleaseeee forgive me... (ελπίζω να το λες με την καλή έννοια... μπεεεε)

filistor thanx mate. yes indeed! Έτσι είναι όπως τα λες... μπεεεε

μαράκι μπεεεευχαριστώ μωρό μου. Καλό σουκού! μπεεεε :-))

Lina said...

ε.... γαμιέσαι ρε!

Attalanti said...

Κανόνισε να κάνεις κάτι αύριο το πρωί - μη μείνεις μέσα. Εμένα μού άρεσε. φιλιά!

Provato said...

Lina απαιτώ να μου πεις γιατί γαμιέμαι... αυτά τα πράγματα δεν τα λένε χωρίς να τα εξηγήσουν. μπεεεε μωρό μου :-))

attalanti. θες να πιούμε καφέ μαζί; εεεε; Μπεεεε; Μπεεεευχαριστώ! ματς μουτς μπεεε!

Provato said...

και να και η "κριτική" που μου έστειλε ένας φίλος αγαπημένος, sexy, καλλιεργημένος και μορφωμένος (ο τυπικός αναγνώστης του www.provato.gr δηλαδή) για το κομμάτι παραπάνω...:

"νομίζω ότι η ιστορία σου θέλει δουλειά. Έχει την απότομη, μάλλον κατακόρυφη πτώση, αλλά είναι λίγο ασύνδετο.

Όπως την έχεις τώρα είναι λίγο, ok, and..?

Ου παντός πλειν ες Hollywood, κοινώς πρέπει να στρώσεις τον κώλο σου darling γιατί αυτό ήταν λίγο ξεπέτα. Ή έτσι μου φάνηκε εμένα."

τι λές αγαπημένε αναγνώστη; έχει δίκιο; ...εγώ πάντως λέω ασταδγιάλα ρε πούστη μου.

ασταδγιάλα.

και ξανά μανά: ασταδγιάλα...

Queerdom said...

Καιρό έχεις να γράψεις ιστορία..Όμορφα σου βγήκε..Με πόνο, αλλά όμορφα..:) Δεν πας να κάνεις πραγματικότητα το πρώτο κομμάτι της καλύτερα και να μας πεις για αυτό :Ρ

BLUEPRINTS said...

έχεις μια απαισιόδοξη διάθεση τελευταία ή μου φαίνεται;

Unknown said...

βρε σαδιστικό γουρούνι!
εεε πρόβατο ήθελα να πω!

:)

kagelo said...

Πολύ με άρεζε.

Αν έβαζες και ένα μικρό hint για κάποιο ρούχο / αξεσουάρ της θείας θα ήτο πιο καλυτεροτερό

Lina said...

όχι.. εσυ να μας πεις γιατι γαμιέσαι....

(κ μας ξενέρωσες μεσημεριάτικα)

ο δείμος του πολίτη said...

Έγραψες και γαμώ τα κείμενα. Αφήνω το ερωτικό κομμάτι και μένω στην αναζήτηση του εσωρούχου και την τελευταία πρόταση. Και γαμώ τα κείμενα, πρόβατε.

Anonymous said...

san reqwiem gia ena oneiro mou ekane i istoria

Anonymous said...

Προβατάκο τιήταναυτότιήταναυτότιήταναυτότιήταναυτότιήταναυτό.

Και να σκεφτείς ότι πριν μισή ώρα γύρισα από το νοσοκομείο με το ανιψάκι μου που έχει λαρυγγίτιδα!

Σεφιλώσεφιλωσεφιλώ

Hey Teacher said...

Poli me aresoyn kati tetoia keimena!!

Alex A. said...

Μη μπεεθάνεις μωρέ... :'(

Ο Φοβερός said...

Probato eisai kati allo!
Poli lipiri istoria....(etsi einai omos i zoi!)

asxeto: to lipantiko mou thimise trakter...

Anonymous said...

να σας κάνω μερικές σοβαρές παρατηρήσεις;
λοιπόν, η ιδέα του κειμένου αδικείται απο τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείτε τους ρημματικούς χρόνους και τα πρόσωπα της αφήγησης και του αφηγητή, βεβαία θέλετε να δώσετε τόσο μια αμεσσότητα όσο και να διαπράξετε την μαγκιά του Έντγκαρ Άλλαν Πόε να στέλνει ο αφηγτής ένα γάμμα από τον τάφο αλλά πραγματικά αν το σκεφτειτε δεν υπάρχει λόγος για το δέυτερο πρόσωπο στην αφήγηση του ονείρου και ενώ ο ιστορικός ενεστώτας λειτουργεί καλά τόσο στο όνειρο όσο και στην εγρηγορση εντούτοις αδικείται από τον ενεστώτα της τελευταίας φράσης, διότι παραμένει το ερώτημα, αφού ο αφηγητής είναι και ο γράφων τότε ο χρόνος της γραφής τι σχέση έχει με την ιστορία; αυτά

Anonymous said...

Πφφφ ρε ανώνυμε... μια χαρά είναι.

Aphrodite said...

Ξεκινάει λαλαλά και καταλήγει με κλωτσιά στα δόντια. Καλή φάση. Πάρα πολύ καλή για την ακρίβεια, και μην ακούω τρίχες επί των διαδικαστικών. Η μας μιλάει κυρίες μου και κύριοι κάτι τέτοιο, ή όχι. Κι αν όχι, αφήστε καλύτερα, δεν θα το καταλάβετε ποτέ!

Αλλά το κερασάκι είναι το "Μη μπεεθάνεις μωρέ... :'( " του Alex!
:)))

Λοιπόν, πρόβατε, άσε τις hothothotασταδγιάλαζηλεύωζηλεύωανάβωκορώνω διαφημίσεις και κοίτα να γράψεις.

You've got it baby! The groove is ON! Μπεεεεε μπέεεεευμπυ, μπεεεε!

XXXXX

Aphrodite said...

YΓ- Τι έγινε η ταπετσαρία? Ηταν μάλλον η κουρτίνα να μη φανεί η τσόντα, ε? Ο προβατόμπαγκας με το τσιγάρο έχει με τις σούπερ επιδόσεις του τώρα ολόκληρο κοπάδι, ε ε ε? :)))

ethanandthecity said...

θλιβερό αλλά πολύ όμορφο.....

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

A kick in the head for us!
Μακριά από σένα όλ' αυτά - ούτε σε εφιάλτη να μη τα βλέπεις...

Anonymous said...

Εξαιρετικό. Κόπηκα εντελώς διαβάζοντάς το. Όχι κλωτσιά στα δόντια (όπως λέει η aphrodite), αλλά γροθιά στο στομάχι (είναι πιο κλισέ, το ξέρω, νομίζω όμως ότι ταιριάζει περισσότερο στο συναίσθημα που γεννά το κείμενο).
κλαπκλαπκλαπκλαπκλαπκλαπκλαπκλαπκλαπ (και μάλιστα όρθιος!!!)