Αυτή η πόλη, η Αθήνα, είναι γεμάτη ιστορίες.
Το μόνο που χρειάζεται για να τις πάρεις πρέφα, είναι να είσαι χαλαρός, ήρεμος και πρόθυμος να διαθέσεις λίγο από τον χρόνο σου...
...θα τις βρεις μέσα στα μάτια των ανθρώπων που περνάνε δίπλα σου όταν περπατάς στην Πανεπιστημίου, την Σταδίου, την Ομήρου...
Θα τις βρεις γραμμένες στα χέρια του ταξιτζή που σου δίνει τα ρέστα σου...
Σε μία γυναίκα που αλλαφιασμένη κατεβαίνει την Πατριάρχου Ιωακείμ μιλώντας στο κινητό...
Σε ένα λάτιν παλιό τραγούδι που ακούγεται από το μισάνοιχτο πενταβρώμικο παντζούρι ενός ημιυπόγειου στο Παγκράτι...
...στα αδελφίστικα καστόρινα παπούτσια ενός άσχημου αγοριού που σε κοιτάζει με ελπίδα μέσα σε ένα gay bar...
...στα μάτια σου που έχουν μαύρους κύκλους και καμία φορά δεν τα βλέπεις σαν δικά σου...
ας βρούμε αυτές τις ιστορίες... ας τις γράψουμε, ας τις πούμε, ας τις ακούσουμε...
...έτσι προχωρά ο κόσμος,με ιστορίες. έτσι μαθαίνει η ανθρωπότητα, με ιστορίες.
Αυτή η πόλη, η Αθήνα, είναι γεμάτη ιστορίες.
5 comments:
Καλό μήνα ! Ποιος το κάνει πια ; Ποιος έχει το χρόνο και τη διάθεση ; Περπατάμε στο δρόμο σαν κυνηγημένοι, σκυφτοί, κλεισμένοι στα δικά μας προβλήματα, τρέχοντας να προλάβουμε δικές μας ηλίθιες προθεσμίες. Και δίπλα μας αφήνουμε σα σκιές να περνάνε οι ιστορίες των ανθρώπων. Ανθρώποι που μια ματιά τους, μια κουβέντα τους, θα μπορούσε να μας πει πολλά...Να μα3 ταρακουνήσει.. Να μας διδάξει.
μη νομιζεις.πολλοι εδω γυρω παρατηρητες ιστοριων ειμαστε.
Αντιθέτως.
Αναζητούμε τις ιστορίες τής πόλης, τις ξετρυπώνουμε από εκεί που έχουν χωνιάσει, τις διαβάζουμε στις εκφράσεις των ανθρώπων και στα σημάδια των τοίχων και μας επηρρεάζουν με τρόπο που πρέπει να κρύψουμε από τον κόσμο κι από τον σκληρό ευατό μας...αλλιώς δε θα επιβιώναμε ούτε στιγμή εκθέτοντας το γεγονός ότι κουβαλάμε τα μυαλά και τις αισθήσεις μικρού παιδιού και ευγνώμονος γέρου ταυτόχρονα.
Θες να τις γράψουμε παρέα αφού μας αγγίζει το θέμα και τους δυο;;
Εμ γι αυτό σ' αγαπάω...
Post a Comment