Ζετεμιάρης αισθηματίας blogger μεταδίδει...

μόλις ήρθα σπίτι από το Sodade. Φρίκη. Αυτή η κοπέλα που παίζει μουσική όταν δεν παίζει μουσική ο Αντώνης είναι εντελώς ντεκαυλέ. Δεν την καταλαβαίνω Χριστό. Παίζει όλα τα κουλά ρεμήξ των κουλών ροκ επιτυχίων (μέχρι και το ρεμήξ του exit music των radiohead έπαιξε απόψε, το οποίο exit music απλά δεν το αγγίζεις, είναι ιερό κομμάτι...) και τις παίζει του ανελέητου: 7 λεπτά διαρκεί το κουλό ρεμήξ; 7 λεπτά θα το παίξει, όλο. Μπόοοοοοοοοοοοριγκ! έλεος, λυπήσου μας, μία καθημερινή έχω να βγω και εγώ....

σε άλλα νέα από την βραδιά: Πριν το sodade ήμουν στο μαγκαζέ. μαζί ο φίλος μου ο Πέτρος. ... η σκηνή μεταξύ μας έχει ως εξής:

εγώ στο μαγκαζέ ζαχαρώνω γκομενάκο, ο οποίος όμως ούτε να του το δω, δεν μου δίνει καμία σημασία, λες και είμαι διάφανος, λες και είμαι φτιαγμένος από σκατά, ακόμα χειρότερα!

Παρόλα αυτά εγώ επιμένω, κοιτάω μία χαρά με βλέμμα που μέσα στην κόρη του ματιού σχηματίζονται πεάκια, μπας και πάρει το μήνυμα....

Κάποια στιγμή, αφού παίρνω απόφαση ότι ο τύπος δεν μασάει με τα πεάκια, αποφασίζω να πάρω μία δεύτερη γνώμη για να οργανώσω περαιτέρω δράση. Γυρίζω και λέω του Πέτρου:

- Πέτρο κάνε αξονική στον τύπο εκεί με το καφέ μπλουζάκι, με κοιτάει καθόλου ή τζάμπα σπαταλάω τα βλέμματά μου;

Ο Πέτρος αναλαμβάνει δράση. Αφού κάνει την αξονική στον τύπο (δεν υπάρχει καλύτερότερος από τον Πέτρο να σου πει τι σκέφτεται και τι θέλει από σένα ο άλλος, καρακατατσεκαρισμένο....) μου σερβίρει το πόρισμα:

- ...Λυπάμαι Βαγγέλη, μάλλον δεν ενδιαφέρεται...

εγώ του λέω:
- φταίω τώρα να τον χωρίσω, όλο το βράδυ δεν μου έχει ρίξει ούτε ένα βλέμμα;

Με το που λέω την ατάκα, σκάμε με τον Πέτρο στα γέλια! ...και κλασικά με το που σκάμε στα γέλια αλλάζει το όλο ενεργειακό της φάσης, και ο τύπος που ζαχαρώνω... ξαφνικά με προσέχει, και αρχίζει να μου ρίχνει αυτός βλέμματα με πεάκια...

εγώ κάνω τον μπλαζέ για μερικά λεπτά, ο Πέτρος γελάει κάτω από τα μουστάκια του... και τελικά γυρίζω και του λέω (του Πέτρου...):

- κατάλαβες τώρα γιατί δεν μπορώ τις αδελφές; όλο το βράδυ δεν με έχει αφήσει σε ησυχία, με κοιτάει λες και είμαι ο Κλούνης, καταπίεση, έλεγχος και ζήλια.... α πα πα, σιγά μην κάνω σχέση μαζί του!

μετά, δεν θυμάμαι τι έγινε, ήρθε το περιπολικό από το ΚΚΑ (κέντρο καταπολέμησης ασυναρτησίας) και μας μάζεψε. Και καλά εγώ, ο Πέτρος τι έφταιγε να τον εσυλλάβουν;