Παγκόσμια Αποκλειστικότητα: Η Χαρούλα Αλεξίου κλίνει, ειδικά για το provato, το ρήμα "Βαριέμαι"

φύγαμε Χαρούλα:

Χαρούλα:

Ενεστώτας: Βαριέμαι, Βαριέσαι, Βαριέται, Βαριόμαστε, Βαριόσαστε, Βαριούνται

Παρατατικός: Βαριόμουν, Βαριόσουν, Βαριόταν, Βαριόμασταν, Βαριόσασταν, Βαριόσαντε

Αόριστος: Βαρέθηκα, Βαρέθηκες, Βαρέθηκε, Βαρεθήκαμε, Βαρεθήκατε, Βαρέθηκαν

...εντάξει, εντάξει Χαρούλα, μπορείς να καθίσεις τώρα, είναι φανερό ότι ξέρεις να κλίνεις ΤΕΛΕΙΑ το ρήμα βαριέμαι...

(εχτές έκανα το λάθος να ανεβάσω στο mp3 μου το "καινούργιο" cd της Χαρούλας Αλεξίου το "Αφιέρωμα στον Μάνο Λοϊζο", δηλαδή την ηχογράφηση της συναυλίας που έγινε το καλοκαίρι στο Ηρώδειο.



εντάξει, το ξέρεις ότι την λατρεύω την Χαρούλα αλλά το πράγμα πια έχει αρχίσει και ξεφεύγει από τον έλεγχο. Τι να πρωτοσχολιάσω από την κυκλοφορία αυτή:

Ότι κάθε 1 cd με καινούργιο υλικό της Χαρούλας βγαίνουν 2 Live ή best of ή αφιερώματα; ...και βέβαια η Χαρούλα δεν είναι η μόνη που το κάνει. Η Γαλάνη είναι ακόμα μία, η Άλκηστις είχε επίσης περάσει αυτή τη φάση... αλλά ειδικά η Χαρούλα το έχει παραχέσει. Η μισή της δισκογραφία είναι live δίσκοι... με τραγούδια που τα έχεις ξανακούσει, όχι μόνο σε κανονικούς δίσκους αλλά και σε άλλους Live δίσκους. Σόρη, άλλα πρέπει να μου δείξετε λίγο έλεος. Ή τουλάχιστον να μην αναρωτιέστε γιατί η δισκογραφία περνά κρίση.

ΕΠΕΙΓΟΝ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΠΡΟΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΕΣ: δεν περνά η δισκογραφία κρίση. Η κρίση σας περνάει κρίση

...το χειρότερο βέβαια απο το συγκεκριμένο cd είναι η απίστευτη βαρεμάρα που εκπέμπει... ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Είναι ολοφάνερο ότι όσο το έφτιαχναν βαριόταν η Χαρούλα, βαριόνταν οι άλλοι τραγουδιστές, βαριόταν το κοινό, βαριόταν το μηχάνημα που έπαιζε τον ρόλο των χειροκροτημάτων, βαριόταν ο ηχολήπτης,βαριόταν αυτός που έφτιαξε το εξώφυλλο, βαριόταν αυτός που το πήγε στο μαγαζί, βαριόταν ο υπάλληλος που το έβαλε στο ράφι, βαριόταν ένας που περνούσε απ' έξω... γενικά όλοι βαριόνταν! και αυτό βγαίνει. ΠΟΛΥ. ΠΟΛΥ σου λέω.

δεν είναι απορίας άξιον που εχτές ενώ ανέβαινα την Πανεπιστημίου ακούγοντας τον δίσκο ξαφνικά έχασα τις αισθήσεις μου. Όταν συνήλθα, μην ξέροντας τι έχει γίνει, ήμουν ντάγκλα στο πεζοδρόμιο.

από πάνω μου ήταν ένας γιατρός που τυχαία έτυχε να περνά κατά τύχη από κει και με συνέδραμε. Μου είπε ότι λυποθύμησα πολύ άσχημα, και ότι για να συνέλθω χρειάστηκε να μου κάνει στην αρχή το φιλί της ζωής και μετά το τσιμπούκι της ζωής. Έτσι μόνο μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου.

Τον ρώτησα γιατί μου συνέβη αυτό και να μου δώσει το τηλέφωνό του. Μου το έδωσε και μου είπε ότι μάλλον έπαθα οξεία βαρεμαρίτιδα, οξεία κατατονία και αξεία ανία από κάποιο ερέθισμα. Θα χρειαστεί να κάνω εξετάσεις.

Anyway κάτι καλό βγήκε από την πρώτη και τελευταία μου επαφή από το "καινούργιο" my ass cd της Χαρούλα Αλεξίου... γνώρισα ένα κούκλο γιατρό.