...να στηρίζεις την ποίηση... χωρίς να το ξέρεις, σε στηρίζει κι εκείνη...

πριν από μερικές μέρες πήγα στα βιβλιοπωλεία να αγοράσω βιβλία. πήρα εκεί διάφορα (να δω παναγία μου πότε θα τα διαβάσω όλα αυτά που μένουν αδιάβαστα στο ράφι του μυαλού μου - εν τω μεταξύ έχω κατεβάσει και τις άπειρες ταινίες σκληρού gay porn που ακόμα δεν έχω προλάβει να δω, φιου φιου φιου φιου, πότε θα προκάμω, αγχ αγχ εντατίκ...)

Κάποια στιγμή σε ένα πάγκο της πολιτείας το μάτι μου πέφτει σε ένα λεπτό βιβλιαράκι, με χάρτινο λιτό μπλε εξώφυλλο. "μπα!" σκέφτομαι χαμογελώντας, "τίνος είσαι εσύ;". Πλησιάζω στον πάγκο και βλέπω αυτό....Είναι το καινούργιο βιβλίο της Κικής Δημουλά, το "Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως" που βγήκε πριν από μερικές μέρες. Αν και δεν είμαι εραστής της ποίησης, αποφάσισα να το πάρω. Μόνο και μόνο γιατί κάπου έχει πάρει κι εμένα το αυτί μου τι σπουδαία που είναι η Δημουλά, και, ακόμα, διότι σκέφτηκα ότι μάλλον δεν θα τρέχουν και τα μπικικίνια από τα μπατζάκια της οπότε ας κάνουμε την καλή πράξη να ενισχύσουμε την ποιήτρια της παρέας.

Τελικά, κατέληξα να το διαβάσω κιόλας το βιβλιαρίδιον. Και όχι μία φορά, αλλά πέντε έξι... (μην βιαστείς να με θαυμάσεις, είναι 80 σελίδες όλο κι όλο...).

Να σου πω κάτι αγαπημένε αναγνώστη; Το 80% των στίχων ομολογώ δεν τους "συναισθάνθηκα"... (πήγα να γράψω το ρήμα "κατάλαβα" αντί για το "συναισθάνθηκα" στην αρχή αλλά μετά θυμήθηκα ότι την ποίηση δεν την καταλαβαίνεις - την νιώθεις). Τι να κάνω ρε γμτ, ομολογώ ότι είμαι ένα μικρό βλαχάκι! ...όμως, το 20% που "συναισθάνθηκα"... Αχ βαχ, κλαψ λυγμ, σωμπ σωμπ! Μπήκαν σαν τορπίλες στην καρδιά μου. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.

Θέλω λοιπόν τώρα αγαπημένε αναγνώστη να σου ζητήσω μία χάρη... Αν αύριο που είναι Σάββατο περάσεις από κανένα βιβλιοπωλείο, κάνε την παλικαριά να αγοράσεις το βιβλιαράκι. Καταρχήν για να στηρίξεις την ποιήτρια της παρέας... :-)

Aλλά, το κυριότερο, γιατί... χμ χμ χμ... ναι, η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγματα από αυτά που θα διαβάσεις δεν θα σου πουν τίποτε... αλλά αυτά που θα σου πουν θα σου πουν πολλά και σημαντικά και σπουδαία!

Ας πούμε, διάβασε το ποίημα με τον τίτλο Το Πρόβλημα Της Στέγης (αντιγράφω - ελπίζω να μην μπω φυλακή για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας...):

Κύριε
μη μας πάρεις κι άλλο
τις απώλειές μας.

Δεν έχουμε που αλλού να μείνουμε.

ή δες και αυτό (η τελευταία φράση ενός ακόμα καταπληκτικού ποιήματος...):

Θέ μου, τί κουφάρια ξέβρασε η επιβίωση.

...και δεν αντέχω σου βάζω ακόμη ένα δείγμα γραφής - λέγεται Ασεβές Το Κανονικό:

Τρελάθηκες δύση;

Βγάλε αμέσως τα κόκκινα
ντροπή
στην κηδεία σου πας.