Friday, November 16, 2007

...να στηρίζεις την ποίηση... χωρίς να το ξέρεις, σε στηρίζει κι εκείνη...

πριν από μερικές μέρες πήγα στα βιβλιοπωλεία να αγοράσω βιβλία. πήρα εκεί διάφορα (να δω παναγία μου πότε θα τα διαβάσω όλα αυτά που μένουν αδιάβαστα στο ράφι του μυαλού μου - εν τω μεταξύ έχω κατεβάσει και τις άπειρες ταινίες σκληρού gay porn που ακόμα δεν έχω προλάβει να δω, φιου φιου φιου φιου, πότε θα προκάμω, αγχ αγχ εντατίκ...)

Κάποια στιγμή σε ένα πάγκο της πολιτείας το μάτι μου πέφτει σε ένα λεπτό βιβλιαράκι, με χάρτινο λιτό μπλε εξώφυλλο. "μπα!" σκέφτομαι χαμογελώντας, "τίνος είσαι εσύ;". Πλησιάζω στον πάγκο και βλέπω αυτό....Είναι το καινούργιο βιβλίο της Κικής Δημουλά, το "Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως" που βγήκε πριν από μερικές μέρες. Αν και δεν είμαι εραστής της ποίησης, αποφάσισα να το πάρω. Μόνο και μόνο γιατί κάπου έχει πάρει κι εμένα το αυτί μου τι σπουδαία που είναι η Δημουλά, και, ακόμα, διότι σκέφτηκα ότι μάλλον δεν θα τρέχουν και τα μπικικίνια από τα μπατζάκια της οπότε ας κάνουμε την καλή πράξη να ενισχύσουμε την ποιήτρια της παρέας.

Τελικά, κατέληξα να το διαβάσω κιόλας το βιβλιαρίδιον. Και όχι μία φορά, αλλά πέντε έξι... (μην βιαστείς να με θαυμάσεις, είναι 80 σελίδες όλο κι όλο...).

Να σου πω κάτι αγαπημένε αναγνώστη; Το 80% των στίχων ομολογώ δεν τους "συναισθάνθηκα"... (πήγα να γράψω το ρήμα "κατάλαβα" αντί για το "συναισθάνθηκα" στην αρχή αλλά μετά θυμήθηκα ότι την ποίηση δεν την καταλαβαίνεις - την νιώθεις). Τι να κάνω ρε γμτ, ομολογώ ότι είμαι ένα μικρό βλαχάκι! ...όμως, το 20% που "συναισθάνθηκα"... Αχ βαχ, κλαψ λυγμ, σωμπ σωμπ! Μπήκαν σαν τορπίλες στην καρδιά μου. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.

Θέλω λοιπόν τώρα αγαπημένε αναγνώστη να σου ζητήσω μία χάρη... Αν αύριο που είναι Σάββατο περάσεις από κανένα βιβλιοπωλείο, κάνε την παλικαριά να αγοράσεις το βιβλιαράκι. Καταρχήν για να στηρίξεις την ποιήτρια της παρέας... :-)

Aλλά, το κυριότερο, γιατί... χμ χμ χμ... ναι, η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγματα από αυτά που θα διαβάσεις δεν θα σου πουν τίποτε... αλλά αυτά που θα σου πουν θα σου πουν πολλά και σημαντικά και σπουδαία!

Ας πούμε, διάβασε το ποίημα με τον τίτλο Το Πρόβλημα Της Στέγης (αντιγράφω - ελπίζω να μην μπω φυλακή για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας...):

Κύριε
μη μας πάρεις κι άλλο
τις απώλειές μας.

Δεν έχουμε που αλλού να μείνουμε.


ή δες και αυτό (η τελευταία φράση ενός ακόμα καταπληκτικού ποιήματος...):

Θέ μου, τί κουφάρια ξέβρασε η επιβίωση.

...και δεν αντέχω σου βάζω ακόμη ένα δείγμα γραφής - λέγεται Ασεβές Το Κανονικό:

Τρελάθηκες δύση;

Βγάλε αμέσως τα κόκκινα
ντροπή
στην κηδεία σου πας.

10 comments:

Anonymous said...

Και γω μπα...ναδα καταννοώ...αλλά το Πρόβλημα της Στέγης είναι...αριστούργημα

Anonymous said...

exeis dikio, kai emena kapoioi stixoi ths apla me aifnidiazoun - spania pia symvainei auto.

Niemandsrose said...

Να πω κι εγώ ένα ποίημα; Αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι. Ελπίζω να μη κατηγορηθώ για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας γιατί δεν υπάρχει σάλιο. Έδωκα όλα μου τα λεφτά να ενισχύω τους ποιητές της παρέας. Είναι και πολλοί οι άτιμοι.
;)

ΗarryTsopanos said...

Προτιμω ενα καλο στιχο τραγουδιου που να καταλαβαινω και τι λεει.Μπεουλη παλι νεα φοτο?Μεγαλωνεις γρηγορα

Χαζοχηνα said...

Ειναι η πρωτη σου επαφη με αυτη την ποιητρια? Ειναι εξαιρετικα συναισθανθουμενη-πολυ προσιτη. Να σου πω ενα μυστικο (και ας ακουγομαι σνομπ-για σενα δεν με νοιαζει) διαβασε τα δυνατα-με φωνη. Και αν κλαψεις δεν πειραζει θα ειναι απο την ομορφια :-)

Filboid Studge said...

Θα συμφωνήσω με την Χαζοχήνα.
Είναι ενδιαφέρον το "άκουσμα" των στίχων.
Στο "Ανθολόγιο Αναγνώσεων" του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού, η Κική Δημουλά διαβάζει τρία ποιήματά της.
Ακούστε την!
http://www.snhell.gr/lections/writer.asp?id=69

etalon said...

μπε θελω να γινεις το αγόρι κου!!!

Provato said...

χαζοχήνα και filboid ευχαριστώ για το tip και τους δύο!

etalon δέχομαι!!! χεχεχε

αμμος said...

Ο Θάνος Μικρούτσικος έκανε μια ολόκληρη δουλειά με απαγγελίες της Δημουλά και δικά του ορχηστρικά κομμάτια, λέγεται "Στην αγκαλιά της άκρης. Εκεί παραπέμπουν και οι προηγούμενοι σχολιαστές (προσωπικά το αγαπημένο μου είναι "η μετέωρη κυρία" υπάρχει και στη σελίδα του Σπυδαστήριου).
Χαίρομαι που την ανακάλυψες και σου άρεσε. Και μη νομίζεις, έτσι έιναι με τους αγαπημένους ποιητες, δεν είναι αγαπημένοι για το έργο, είναι αγαπημένοι για το ποίημα.

Anonymous said...

να διαβάσεις και το "ενος λεπτου μαζί" της ίδιας.