Πάρε τα κουταβίσια μάτια σου και πήγαινε να κοιμηθείς αλλού

Χριστέ μου όλοι θέλουν να κοιμηθούνε μαζί μου. και αυτά:


αλλά και αυτό:


εγώ όμως έχω ένα μικρό μυστικό ομορφιάς. αυτόν τον καιρό χρειάζεται να κοιμάμαι μόνος μου. το έχω ανάγκη πολύ. το θέλω. για αυτό δεν υποκύπτω στα κουταβίσια μάτια σας.

πάω για ύπνο. μόνος.

καλό ξημέρωμα.

Την απάντηση θα την βρεις στο φύσημα του ανέμου

Πριν από αρκετά χρόνια (καλά, όχι και τόσα πολλά, 6-7 πρέπει να είναι) βγήκε ένα cd τη φροντίδι του αρχείου ραδιοφώνου της ΕΡΤ.

Το cd περιελάμβανε 24 τραγούδια που ηχογράφησε η Φλέρυ Νταντωνάκη για το κρατικό (και μοναδικό τότε) ραδιόφωνο.

Οι ηχογραφήσεις του cd έγιναν με την καθοδήγηση του Μάνου Χατζιδάκι που ήταν τότε ο γενικός δερβέναγας του Τρίτου Προγράμματος. (ναι, αγαπημένε αναγνώστη και sexy, υπήρχε κάποια εποχή που οι mediaνθρωποι ήταν άνθρωποι, όχι βδέλλες).

Πρόκεται για ένα εξαιρετικό cd. Μοναδικό.

Χύνεται σαν αέρας από έναν άλλο πλανήτη μέσα στην ψυχή σου, και σε γεμίζει χρώματα και εικόνες που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν ή ότι μπορούσες να δημιουργήσεις... να το ακούσεις, να το ψάξεις, ούτε τρία ποτά σε ένα κωλόμπαρο δεν θα στοιχίζει να το αγοράσεις, αξίζει, αξίζει, αξίζει.

Από όλα τα τραγούδια που λέει η Φλέρυ ένα που αγάπησα πολύ και αμέσως είναι το blowing in the wind του Bob Dylan. Αν και το τραγούδι είναι από τα πιο γνωστά όλων των εποχών forever and ever in the universe, εγώ το άκουσα πρώτη φορά με τη φωνή της Φλέρυ σε αυτό το cd (ναι, το ξέρω ότι είμαι μικρό βλαχάκι, τι θες τώρα, so shoot me...). η απλότητα των στίχων του, η ευγένεια της μουσικής του και φυσικά η μεγαλοσύνη της φωνής της Φλέρυ, με έκαναν να γίνει ένα από τα τραγούδια που με συντροφεύουν καλά στην ζωή μου.

Ένας λατρεμένος χρήστης του youtube που ο θεός να του μακρύνει το πουλί 6 πόντους και να πήξει στο σεξάκοι το ποιοτικό μέχρι το τέλος της ζωής του, και να έχει ηρεμία ψυχής και αγάπη και όλα τα καλά του εύχομαι, το ανέβασε αυτό το τραγούδι... το βρήκα σήμερα.

άκου και νιώσε:



να και το εξώφυλλο του cd:

The horror, the horror και η εκλογή του νέου αρχιεπίσκοπου

Σκίζουν τα ρούχα τους οι αστρολόγοι ότι η 7η Φεβρουαρίου είναι μία μέρα που ΚΑΝΕΙΣ δεν πρέπει να ξεκινήσει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Γιατί, λέει, ό,τι αρχίσει εκείνη την μέρα θα τελειώσει γρήγορα και όχι και τόσο καλά όσο θα ήθελαν αυτοί που το ξεκίνησαν....

αχ βαχ

στις 7 Φεβρουαρίου θα γίνει η εκλογή του νέου αρχιεπίσκοπού μας. Ας ενημερώσει κάποιος την ΔΙΣ να αλλάξουν ημερομηνία. Κρίμα είναι να τραβιούνται μετά από μερικούς μήνες.

λυγμ

Το provato κυρύσσει την έναρξη των εορτασμών για την ημέρα της γυναίκας, 9 Μαρτίου

είδα εχτές στο οπισθόφυλλο του εγγλέζικου Esquire μία από τις νέες διαφημίσεις του οίκου (...ά μαρή, μου έμαθες και τον "οίκο"...) Versace με τον Patrick Dempsey και...

εντάξει, θέλω ΤΩΡΑ να αγοράσω ένα κοστούμι, αν είναι δυνατό με το μοντέλο μέσα!

Ο τύπος είναι γαμώ. Λογικό βέβαια, η φωτογράφιση έγινε από τον Μαριάκο τον Testino ο οποίος ξέρει από καλό λάδι.

Γκασπ. Γκαλπ. Γκουλπ. Λυγμ. Κλαψ. Ποθ ποθ εντατικ.

Αυτά. ...εγώ πάω τουαλέτα τώρα, αν αργήσω μην αρχίσεις να βαράς την πόρτα σαν τρελός σε παρακαλώ, έφαγα παξιμάδι χτες και έχω μία δυσκολία...

Οι φωτό:(αυτή είναι που είδα στο περιοδικό)


ποθ ποθ εντατίκ. γκαλπ. γκουλπ. γκασπ ξανά.
τις φωτό τις βρήκα από εδώ

Θέ μου πως είναι δυνατόν να παθαίνω ακόμα κλαψ λυγμ με αυτό το κομμάτι μετά από τόσα χρόνια;

Μπητς με... και το περίεργο είναι ότι μισώ την τραγουδίστρια. ΜΙΣΏ ΜΙΣΩ ΜΙΣΩ!

Αλλά το τραγούδι... ... ... Instant and eternal classic till the end of time, όταν θα έχει καταστραφεί το περιβάλλον και θα τρώμε άμμο για να επιβιώσουμε.

έχει δε και συγκλονιστικό βήνταιο κλοιπ με τρελές μαγκιές εητήλας που τότε φαίνονταν καρακαταπρογκρέσηβ!!!

(και ακόμα δηλαδή εμένα μου φαίνονται πολύ προχώ... το ξέρω, είμαι μικρό βλαχάκι, δεν περίμενα εσένα να μου το πεις).

enjoy:

Στεναχωρητική διαπίστωση... και λίγο bitchy

Σήμερα άκουγα δύο τρεις τύπους να συζητάνε στα αποδυτήρια του τζειμ και σκέφτηκα το εξής:

Τελικά, αυτό το προδοτικό μέταλλο,

ξέρεις ποιο λέω, αυτό το μέταλλο στην φωνή που λέει σε όλους ότι κάποιος είναι τρελό πισωγλεντίδιο και ότι θέλει τα στιβατά μπράτσα ενός άντρα για να γείρει...

αυτό λοιπόν το προδοτικό μέταλλο, το έχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι οι πιο τσιτωμένοι και ανήσυχοι μην τυχόν και καρφωθούνε για τις προτιμήσεις τους τις σεξουαλικές.

Μάλιστα όσο πιο ανήσυχος είναι κάποιος μην τυχόν και τον πούνε πουσταριό, όσο πιο χοντράδες κάνει, όσο πιο υποκριτικός είναι, τόσο πιο πολύ καρφώνεται...

Μην με παρεξηγείς: Δεν θεωρώ μεμπτό να θέλει κάποιος να μην ανακοινώσει ή να κρύψει ή να μην "ζήσει" την ομοφυλοφιλία του. Πιστεύω ότι είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει όπως αναπαύεται. Και μάλιστα το δικαίωμα αυτό το έχουν μεχρι και εκείνοι που γίνονται τρελά υποκριτές και κάλπηδες για να κρατήσουν ένα mainstream profile ζωντανό.

Απλά, να ξέρει ότι όσο περισσότερο προσπαθεί να κρυφτεί, αυτό το γαμημένο προδοτικό μέταλλο στην φωνή (όπως και μερικές ακόμα άλλες παρόμοιες του σώματος εκδηλώσεις) θα τα φανερώνει όλα....

Βλέπεις είναι νόμος της φύσης. Αυτό που δεν αφήνεις με γλύκα και ηρεμία να εκδηλωθεί, θα εκδηλωθεί φουσκωμένο και διαστρεβλωμένο. Είναι νόμος της φύσης.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Κυβερνοπόλεμος γίνεται αυτή την στιγμή....

Φωτιά έχουν πάρει τα πληκτρολόγια σε όλον τον κόσμο με το group των Anonymous οι οποίοι έβαλαν στόχο την εκκλησία των Σαϊεντολόγων.

Η ομάδα των Anonymous έχει χακάρει web sites της αμφιλεγόμενης οργάνωσης και έχει διαθέσει στο ευρύ κοινό (μέσω file-sharing sites) εσωτερικά ντοκουμέντα της που κάθε άλλο παρά καλό κάνουν στην εικόνα της.

Το μανιφέστο των ανώνυμων μπορείς να το διαβάσεις κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα.

Επίσης μπορείς να δεις και ένα σούπερ ανατριχιαστικό video:


[τίρου ρίρου, ρίρου ρίρου, ρίρου ρίρου... the twilight zone...]

Το όλο θέμα γενικά αποκτά μεγαλύτερη σημασία από όσο θα ήταν λογικό να έχει γιατί πολλοί internet ειδικοί θεωρούν ότι είναι το πρώτο παράδειγμα κυβερνοπόλεμου μεγάλης έκτασης. ο πρώτος παγκόσμιος κυβερνοπόλεμος, δηλαδή.

Το όλο πράγμα αν το ψάξεις θα σε στείλει αδιάβαστο. Trust me.

a brave and extremely confusing new world

Η καθόλου κοινή ανθρώπινη συμπεριφορά

Πριν από μερικές μέρες μαύρη μαυρίλα πλάκωσε την ψυχή μου όταν έμαθα ότι, με αφορμή τον θάνατο του Heath Ledger, μια κοινότητα ολότρελων φανατικών που τολμούν να αποκαλούν τους εαυτούς τους χριστιανούς (αλλά καθόλου σχέση δεν έχουν με την αγάπη που είναι ο Χριστός) έβγαλαν αυτήν την ανακοίνωση - στις Ηνωμένες Πολιτείες φυσικά...:

Ευτυχώς εχτές το βράδυ κάτι συνέβη που σήκωσε το μαύρο σύνεφο από την ψυχή μου και μου θύμισε ότι, ναι, οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για το χειρότερο αλλά δόξα τω Θεώ και για το καλλίτερο. Τι ήταν αυτό;

Εχτές το βράδυ δόθηκαν τα βραβεία του Σωματείου Ηθοποιών της Αμερικής. Το βραβείο του πρώτου αντρικού ρόλου το πήρε ο Daniel Day Lewis για το There Will Be Blood.

Στον λόγο του ο μεγάλος μισότρελος ηθοποιός αφιέρωσε το βραβείο του στον Heath Ledger. Παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίζονταν προσωπικά. Όσοι είδαν την σκηνή (εδώ μπορείς κι εσύ να δεις λιγουλάκι) λένε ότι ήταν η πιο μαγική της βραδιάς.

ανακούφ ανακούφ εντατίκ επιτέλους.

Η κοινή ανθρώπινη μοίρα

Σήμερα το πρωί, στις 5 και 15 πέθανε ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Ελπίζω να ησύχασε ο άνθρωπος, λέγεται ότι υπέφερε πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό, είναι φρικτό πράγμα ο πόνος και η αγωνία που μπορεί να σου φέρει η αρρώστια.

Την ίδια ακριβώς στιγμή, στις 5 και 15 ακριβώς το πρωί, παντού σε όλον τον κόσμο, γεννιόντουσαν εκατοντάδες χιλιάδες "νέα" μωράκια σαν αυτό στην φωτογραφία.

Η ζωή, βλέπεις, θριαμβεύει. Για ότι χάνεται, κάτι καλλίτερο θα γεννηθεί...

τελικά, αν το καλοσκεφτείς και το αναπόφευκτο του θανάτου έκφανση του θρίαμβου της ζωής είναι. ...ότι φθείρεται πρέπει να φεύγει. Σκληρός αυτός ο νόμος και απάνθρωπος, αλλά νόμος.

Αλλά τώρα ας αφήσουμε τους επιστημονικούς σχετικισμούς. Ας σκεφτούμε όλοι με αφορμή το γεγονός πόσο έτοιμοι είμαστε να φύγουμε, πόσο έχουμε κάνει το χρέος μας απέναντι στον κόσμο και το σύμπαν, δηλαδή το χρεός μας απέναντι στον εαυτό μας.

...και όσον αφορά τον μακαρίτη, ας μην πούμε άλλα σκληρά λόγια.

Μερικές παρατηρήσεις από την Εξιλέωση

Η ιστορία που αφηγείται το έργο είναι ιστορία με βαρβάτα, βαριά αρχίδια. Έχει κάποιες διαφορές σε σχέση με το βιβλίο, διαφορές όμως που μάλλον κάνουν καλό στην ταινία.

Γενικά είναι πολύ καλό έργο. Ξεπερνά με φοβερή επιτυχία διάφορους σκόπελους που θα μπορούσαν να το έχουν βυθίσει και που έχουν να κάνουν με το πως είναι γραμμένο το βίβλιο. Δυστυχώς όμως δεν θα το πάρεις πρέφα το πόσο έξυπνα και τεχνίτηκα είναι γραμμένο το σενάριο αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο.

Αν στο κατάμεστο Ideal που είδα την ταινία έπεφτε βόμβα και σκοτωνόμαστε όλοι θα πέθαιναν: to 96% των γυναικών που είναι σακαφιόρ και καταπιέζουν τους γκόμενους τους της χώρας, το 15%των αδελφών/gay/homos, και το 20% των κακοντυμένων.

Μπορεί το πρώτο μισάωρο, μέχρι εκεί που γίνεται η μεγάλη ανατροπή να σου φανεί μπόρηνγκ. Ντόντ! Υπάρχει λόγος που βλέπεις όλη αυτή την Αγγλιδίλα, δες το ως κάτι που θα σε βάλει πιο καλά στην θέση του θύματος της έκπληξης που έρχεται...

Τρελά κούντος στο σκηνοθέτη που έχοντας το Βενεσάκι στο καστ έκανε την τρομερή μαγκιά να την βάλει απλά να παίξει έναν μονόλογο, ουσιαστικά, με κοντινό πλάνο στο πρόσωπο του. Όταν έχεις διαθέσιμο έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή ηθοποιούς δεν χρειάζεται καν να δείξεις σκηνικά, τοπία, κοστούμια. Ένα κοντινό στα ματιά του αρκεί!

Η μουσική είναι γαμεί!

Συγκινείσαι. Πολύ.

Ο Μακαβόη και η Κύρα γράφουν καλά σαν ζευγάρι.

Γενικά το κάστινγκ είναι πολύ καλό και οι ηθοποιοί είναι σούπερ καλά σκηνοθετημένοι.

Η ταινία θα μπορούσε να λέγεται και Εξαϋλωση - κοντολογίς η Kiera πρέπει να πάρει κάνα κιλό. Επίσης, παίζει καλά. Την πιστευώ.

Η παραγωγή είναι άψογη. Μοιάζει σαν να κόστισε 28575724728745926463 τετρακισεκατομύρια δολλάργια!

Οβερόλ η ταινία δεν είναι αβιστούβγημα. Αλλά είναι πολύ καλή τροφή για το μυαλό και την καρδιά σου. Σε κάνει να σκέφτεσαι και να νιώθεις. Να την δεις.

...και κάτι για να ξεχυθείς λίγο περισσότερο καυλωμένος στο Σαββατόβραδο σου

...ντάξει, δεν είναι του γούστου μου αλλά ότι και να πω δεν μπορώ να μην παραδεχτώ: Ο Paul είναι τρελό γκομενάκι...

όσο για την Marylin... no words!

(όλο αυτό για να σου πω το εξής: μην ξεχνάς ότι ακόμα και τα μεθυσμένα Σαββατόβραδα της ζωής σου μπορείς να αναζητάς την μη χυδαία εκδοχή της καύλας και της ομορφιάς...)

Juno, Juno είσαι εδώ; "ναι, είμαι"

Χτες αργά το βράδυ, μεσ' στην μαύρη κατάθλα πάλι (πανάθεμά με και να ήξερα γιατί), μόνος και βαρύς σαν ταξιτζής που τελειώνει τη δωδεκάωρη βάρδια του στις 4 και μισή τα ξημερώματα καθημερινής, πήγα και είδα μία ταινία που πρέπει να δεις, το Juno:


την χάρηκα πολύ. πάρα πολύ.

Έχει εξαιρετικό χιούμορ, από τη ζωή βγαλμένο, κυνικό και ρεαλιστικό και βιτριολικό, πολύ μπιτάτο διάλογο, αληθινούς χαρακτήρες και μία ιστορία που ενώ θα μπορούσε να είναι ιστορία της διπλανής πόρτας σε κρατά να θες να δεις τι θα γίνει παρακάτω...

είναι γεμάτη απλές και διασκεδαστικές ιδέες - και το σενάριο, αλλά και εικαστικά.

respect. μη το χάσεις.

Την έχει γράψει μία πρώην κειμενογράφος της διαφήμισης (άντε και στα δικά μας, και σύντομα) και σκίζει στην Αμερική.

Έχει και εξαιρετική μουσική - περίεργο πράγμα να το λέω εγώ που γενικά μισώ ότι μοιάζει με Αμερικάνικη Φολκ.

...μπορώ να δω μία τέτοια ελληνική ταινία σύντομα, καλέ Θεούλη του κινηματογράφου; Εννοώ με θέμα και αναφορές από την ελληνική πραγματικότητα; πληηηηηηηζ!

Ο Σταμάτης Γαρδαίλοις παρουσιάζει: "Σκηνές από την ζωή ενός ανθρώπου με αρχές και ποιότητα"

Ήταν μία ηλιόλουστη μέρα!

Ο αγαπημένος σου προβατίσιους, ήταν πολύ ευχαριστημένος και καλόκεφος καθώς έβγαινε από το σπίτι για να κάνει μερικές δουλειές σε τράπεζες.

Ήμουν χαρούμενος και καλοδιάθετος: είχα κοιμηθεί νωρίς, είχα ξυπνήσει νωρίς, ένιωθα γεμάτος ενέργεια και ένταση και όρεξη για ζωή...

...ένιωθα ότι μπορούσα να σώσω τον κόσμο!

Και, χρειάστηκε να το κάνω.

Γιου ση, καθώς κατέβαινα την Ιπποκράτους γίνομαι μάρτυρας της εξής σκηνής:

Στο φανάρι της Διδότου κάγκουρες περίπου 25 ετών, επιβαίνοντες σε παπάκι (χάου τήποικαλ) ενοχλούν μία σχεδόν συμπαθητική κοπέλα.

Δεν θυμάμαι ακριβώς τι της λένε, δεν έχει και τόσο σημασία, κάτι "μανίτσα this, εντ μανίτσα that, εντ που πας μανίτσα, εντ γιατί είσαι μανίτσα μόνη, και πως σε λένε μανίτσα..." τα ξέρεις, τα έχεις πει και εσύ όταν κάνεις καμάκι ποιότητας, είμαι σίγουρος μην το αρνείσαι.

Η κοπέλα τους αγνοεί. Μάλιστα κάνει και λίγα βήματα παρακάτω για να μην τους έχει μπροστά της όσο περιμένει το φανάρι να περάσει απέναντι.

Φυσικά οι κάγκουρες, των οποίων η επιμονή είναι το βασικό χαρακτηριστικό μετά το τζελ στο μαλλί, δεν χαμπαριάζουν Χριστό.

Δεν απογοητεύονται που η κοπέλα έτσι επιδεικτικά τους απορρίπτει, αντίθετα την ξαναπλησιάζουν και συνεχίζουν ακάθεκτοι:

- μανίτσα λισεν, εν μανίτσα δης, εν ξανάμανάμανίτσα δατ, μανίτσα μανίτσα μανίτσα!!! (τα ξέρεις, τα έχεις πει κι εσύ όταν κάνεις καμάκι αξιοπρέπειας... μην το αρνείσαι ψεύτη)

Εκεί είναι που ο γιορσ τρούλη, ο οποίος τα παίρνει άσχημα με την όλη φάση από την πρώτη στιγμή, κάνει την έκρηξη.

"που είναι οιπποτισμός σου; γιατί δεν αντιδράς; είσαι συνένοχος του κάγκουρα;" σκέφτομαι και ντρεπ ντρεπ εντατίκ.

Βρίσκω τον ιπποτισμό μου, παίρνω την πιο "πεθερά κατερίνας γιουλάκη στο ρετιρέ" φωνή, βάζω το χέρι στην μέση α λα μανιέρ ηπειρώτικη στάμνα και αρχίζω:

- Α ΝΑ ΧΑΘΕΙΤΕ ΑΛΗΤΕΣ! Ε ΑΛΗΤΕΣ!!! ΣΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ!!! ΣΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕΕΕΕ!!! ΤΙ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ; ΝΤΡΟΠΗ!!!!

Το σύμπαν σταματά να κινείται.

Τα καγκούρια με κοιτάνε σαλταρισμένα, σου λέει "λεβέντης μέχρι εκεί πάνω, σαν τα κρύα τα νερά να μας την λέει που κάνουμε καμάκι, πάει χάλασε ο κόσμος"...

Η κοπέλα με κοιτά με μάτια υγρά Candy Candy συγκινημένη που ένα παλικάρι την υποστήριξε.

Και εγώ αφού κάνω παύση εντυπωσιασμού, την κοιτάζω με συμπάθεια, της ανταποδίδω ελαφρά το χαμόγελο και συνεχίζω απευθυνόμενος στα καγκουράκια:

- ΛΗΓΟΥΡΙΑ! Ε ΛΗΓΟΥΡΙΑ! ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ!!!!

οοοοοοοοοοοχιιιιιιιιιιι θεεεεεεεεεεεε μουουουουουουουουουο δεεεεεν το ειπααααααααα αυτοοοοοοοοοοοοοο!!!! δεεεεεεεν μποοοορείειειειειειειειει δεεεεεν είναιαιαιαιαια δυνατοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοον

λυγμ

κλαψ

ΥΓ: σημασία στην ζωή έχει να μην είσαι αδιάφορος πολίτης και να αντιδράς στα κακώς κείμενα.

ΥΓ2: ας με πυροβολήσει κάποιος.

Αναζητά εθελοντές. θα τους βρει.

εξαιρετική διαφήμιση. έξυπνη, απλή, συναισθηματικά φορτισμένη, δυνατή. ΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΕΛΥΩΖΗΛΕΥΩ

Έξυπνη μαλακιούλα

...αλλά μαλακιούλα. γουάτέβερ

Πως ζούσαν οι πλούσιοι - μην το πείτε της Αλέκας Παπαρήγα όμως, σας εξορκίζω!

O Lionel Walter Rothschild, δεύτερος βαρώνος του Rothschild, ναι, ναι, της γνωστής οικογενείας, δεν ήταν μόνο ένας ζάμπλουτος Βρετανός των αρχών του 20ου αιώνα αλλά και πορωμένος ζωολόγος.

βρήκα σήμερα δύο φωτογραφίες του και σου τις παρουσιάζω. Η μία είναι "καβάλα στην χελώνα τον κόσμο γύρισα είπα να σε ξεχάσω μα σε αποθύμησα, σ΄ αποθύμησα".

Η δεύτερη, που εμένα προσωπικά με σόκαρε, πριν στην δείξω, θέλω να σε παρακαλέσω να μην την δείξεις σε κανέναν κομουνιστή γιατί, με μία λέξη, την ΠΟΥ ΤΣΙ ΣΑ ΜΕ.


Θα βγουν στους δρόμους και θα έχουν και δίκιο... έλεος:


μλκ ο τύπος είχε ζέβρες για να του σέρνουν το άμαξι. δηλαδή έλεος.

όχι πραγματικά έλεος.

ασταδγιάλα.

και εγώ νιώθω άσχημα επειδή με παίρνει αμέσως ο ύπνος μετά το sex και επειδή έχω σκοτώσει μία γάτα με κλανιά.

(αυτό ήταν, βγαίνω στο μπαλκόνι να τραγουδήσω το "ένα το χελιδόνι", ξανάγινα κομμουνιστής, φέρτε μου ένα κονσερβκούτι να σφάξω τους μπουρζουάδες γαμώ την κοινωνία μου ΓΑΜΩ. ΜΑ ΖΕΒΡΕΣ;)

Και άλλες διαφημίσεις με τις οποίες οι εξωγήινοι είχαν προσπαθήσει να μας προειδοποιήσουν

θυμάσαι στο όχι και τόσο απώτερο που σου είχα αποδείξει με ντοκουμέντα ότι οι εξωγήινοι είχαν προσπαθήσει να μας πουν για την εντεκάτη Σεπτεμβρίου μέσω διαφημίσεων;

θυμάσαι;

ε; θύμασαι; λέγε ρε, μην ντρέπουσαι, δεν υπάρχει λόγος... θυμάσαι;

λοιπόν σήμερα σου φέρνω και άλλα ντοκουμέντα. Φαίνεται ότι αυτή η συνωμοσία είναι απίστευτα παγκόσμια...

να μία διαφήμιση για snack τύπου σερενάτα - το σπούκει είναι πως η προέλευση της είναι ... ... ...από το Ισραήλ!:


εδώ είμαι μία φωτογραφία που ένας πράκτορας του πρόβατο τζει αρ τράβηξε στο γραφείο του ση η όυ γνωστής εταιρείας γλυκισμάτων. Λίγες μέρες μετά ένα τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα, με τα φρένα σπασμένααααα, έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο του πρακτόρου την ώρα που πήγαινε τα τρίδυμά του στον παιδικό σταθμό, σκοτώνοντας και αυτά, αθώα μωράκια, αλλά και τον ίδιο. Σύμπτωση; Ατύχημα; Αη ντόν θήγκ σο...:


εδώ τι να γίνεται άραγες; μήπως οι εξωγήινοι θέλουν να μας πουν ότι το empire state building είναι ο επόμενος στόχος;

αυτό εδώ είναι το εξώφυλλο ενός εντύπου που έβγαλε το ίδιο το αμερικάνικο υπουργείο δικαιοσύνης. ...φαίνεται έχουν μπει παντού:

και τώρα ήρθε η ώρα για το πιο τρομακτικό από όλα...

κατέβα


κατέβα


κατέβα



κατέβα



μην κλέβεις ρε γαμώτο, μην κλέβεις


κατέβα


κατέβα είπα


κατέβα


κι άλλο



έλα κοντά είσαι...


το χεις:


απίστευτο έτσι;

Όταν η ιστορία που θα πεις είναι από την ζωή βγαλμένη, τότε όλα συνδιάζονται και όλα ταιριάζουν

Ένα από τα ενδιαφέροντα παιγνίδια της blogόσφαιρας, ξέρεις, από αυτά τα τύπου αλυσιδωτά που σκοτώνουν κάθε αυθορμητισμό και έκπληξη και αναπαντεχίλας που έχει το μέσο, είναι και αυτό που πρέπει ο blogger να διαλέξει 2 τραγούδια τα οποία έχουν σημαδέψει την ζωή του.

Αν και στο συγκεκριμένο παιγνίδι δεν με έχει καλέσει κανένας, επειδή είμαι ξυνίλας και βρίζω ενδόμυχα και ασκώ βία σε αυτούς που με καλούν σε αλυσιδωτά, αυτοκαλούμαι και σήμερα σας παρουσιάζω όχι 2 αλλά 3 τραγούδια που με έχουν σημαδέψει.

Το twist στην όλη φάση (I bet you already thought there would be a twist didn't ya?) είναι ότι και τα 3 τραγούδια αναφέρονται στην σχέση με την μεγάλη αγάπη της ζωής μου, εκείνη που είκοσι δευτερόλεπτα πριν την εκκλησιΆ έμαθα ότι με απατά και με κερατώνει ασύστολα στο σπίτι μας όσο εγώ δούλευα στην φάμπρικα, στη χαλυβουργική.

Αναφέρομαι στον Sikia που drop on him! (ντροπή του θα πει αυτό).

Ξεκινάμε λοιπόν. Το πρώτο τραγούδι είναι το τραγούδι που μου τραγούδησε ο Sikia στις τουαλέτες του 6ου Γυμνασίου Άνω Εκάλης, εκείνο το διάλλειμα που άμαθο μαθητούδι ακόμα εγώ, αμούστακο αγόρι (αλλά με πλήρως ανεπτυγμένο πέος, να σημειωθεί στα πρακτικά παρακαλώ) βρήκα το κουράγιο να του μιλήσω. Ο Sikia ήταν το ωραιότερο και uber cool πλάσμα του σχολείου. Πρωταγωνιστούσε στις πρόστυχες φαντασιώσεις όλων των αγοριών του σχολείου με τα υπέροχα κοστούμια Isey Miyake και τα ψιλοτάκουνε που φόραγε (και το να φοράς Miyiake εκείνη την εποχή ήταν ακόμα πιο trendy και από το να μην βλέπεις το ΡΕΤΙΡΕ και τα ΛΙΟΝΤΑΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΗΛΙΑ).

Όλοι θέλαμε να τον γνωρίσουμε, όλοι θέλαμε να κάνουμε sex μαζί του. Εκείνος όμως έκανε παρέα με κάτι αλητάκια εκτός σχολείου, έκανε πίπες και κάπνιζε στις τουαλέτες, και γενικά ήταν ότι πιο πρότυπο, αυτό που κανένας από εμάς τα συνηθισμένα εφηβάκια δεν θα τολμούσε να σκεφτεί να αγγίξει τυχαία, πόσο μάλλον να φλερτάρει.

Εγώ όμως δεν ήμουν τέτοιος. Εντάξει, δεν θα μου ήταν εύκολο να την πέσω στο θρυλικό πλάσμα του σχολείου που έκανε σεξάκοι μέχρι με τον πρόεδρο του 15μελούς, αλλά ήξερα ότι μπορούσα και έπρεπε να το κάνω ακόμα και αν αυτό σήμαινε πως θα φάω τα μούτρα μου.

Έτσι εκείνη την παγωμένη Δευτέρα καθώς βγαίνω από την τουλέτα βλέπω τον Sikia. Ήταν πολύ όμορφος εκείνη τη μέρα και με το που τον είδα μου κόπηκε η ανάσα... Με είδε να τον κοιτώ και έσκασε ένα υποτιμητικό βλέμμα που μου έλεγε "ποτατέ, πως τολμάς;" (από τότε του άρεσε να με λεει ποταπό). Εγώ δεν μάσησα, πλησίασα και του είπα:

- Εσένα μία μέρα εγώ θα σε παντρευτώ...

Ο Sikia πήγε να πνιγεί με την μπομπονέλα που έτρωγε. Άρχισε να γελάει και μετά μου τραγούδησε αυτό μην ξέροντας πόσο άδικο είχε:


Μετά από μερικές βδομάδες τα είχαμε φτιάξει. Όταν ο άντρας ξέρει να φλερτάρει μπορεί να πηδήξει και τον strictly top, τράστ μη ον δατ. Την πρώτη φορά που κάναμε sex με τον Sikia, ήταν τόσο καυτό όσο πίστευα. Και πολύ περισσότερο καυτό από όσο εκείνος πίστευε... το κάναμε για 4 μέρες απανωτά, δεν πήγαμε σχολείο, δεν πήγαμε να πάρουμε ούτε καν τον χυμό ροδάκινο που έδινε η κυβέρνηση για να βοηθήσει τον αγρότη, τίποτε άλλο δεν κάναμε εκτός να πηδιόμαστε... Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που ενώθηκαν τα κορμγιά μας και οι ψυχές μας. Από το ραδιόφωνο ακουγόταν αυτό το τραγούδι που τελικά σημάδεψε όλα μας τα σεκσ:


Όταν άρχισε να αποκαλύπτεται τι κέρατο έτρωγα κάμποσα χρόνια μετά, ο πόνος ήταν αβάσταχτος. Αβάσταχτος. Είχα ένα φίλο τότε και τού 'λεγα που γύριζα σπίτι και έβρισκα μποξεράκια και αντρικές άσπρες κάλτσες αλλουνού, που όλοι στο εργοστάσιο με φωνάζανε ελάφι αντί για πρόβατο από το κέρατο. Αυτός ο φίλος έπαθε έμπνευση από την ιστορία μου και έγραψε ένα τραγούδι, αυτό εδώ, που είναι σαν να βγήκε μέσα από την ψυχή μου,

Λυγμ κλαψ λυγμ λυγμ.

Αυτό το τραγούδι έμελε να βγει πολύ αληθινό σε κάθε λεπτομέρειά του το βράδυ που είδα και απόειδα ότι η σχέση με τον Sikia δεν είχε μέλλον και αποφάσισα να τον αφήσω και κάλεσα ένα ταξί να φύγω να φύγω να φύγω:

Ελεύθερη μετάφραση

Να λοιπόν - μετά από κάμποσο καιρό αισθάνομαι θλίψη και μεγάλη μοναξιά
Αλλά, μήπως έτσι δεν νιώθουν τόσοι και τόσοι;
Να λοιπόν - το μόνο που θέλω, είναι να κρύψω
καλά το κεφάλι κάτω απ' το πάπλωμα

Όμως, η ζωή είναι σαν τις εποχές του χρόνου
Μετά τον χειμώνα έρχεται η άνοιξη...
Γι' αυτό κι εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ να χαμογελάω
Και θα περιμένω να δω τι θα φέρει το αύριο.

Μου εχούν πει πολλοί, και το πιστεύω και εγώ
Ότι την ζωή πρέπει να την αρπάζεις από τα μαλλιά, να την ζεις
Και πως ακόμα και όταν δεν έχω άλλη αντοχή
Μπορώ να βρω κάτι μέσα μου για να προσφέρω...

Επειδή όμως έχω περάσει πολλά
ακόμα και αν δεν είναι τόσα όσα εσύ,
Τώρα χρειάζομαι να μείνω λίγο ήσυχος
και, ποιος ξέρει, ίσως κάνω ένα βήμα για να γίνω λίγο περισσότερο ο άντρας που θέλω να είμαι

Και αν και δεν είναι πολλά αυτά που μπορώ να πω ότι έμαθα
Όλα αυτά τα ανόητα, ριψοκίνδυνα, επιπόλαια 35 χρόνια μου
Ξέρω όμως ότι η ζωή είναι σαν τις εποχές του χρόνου
Την μία στιγμή γελάς μέσα από την καρδιά σου και ύστερα... τα δάκρυα τρέχουν, ποτάμι, μαύρα δάκρυα.

Αλλά, δεν έχω και άλλη επιλογή παρά να συνεχίσω να βγαίνω από το κρεβάτι το πρωί, ακόμα και αν κρυώνω, ακόμα και αν αισθάνομαι τόσο κουρασμένος...
γαμώτο, η αγάπη μου μάλλον σταμάτησε πια να με αγαπάει
και την Παρασκευή, μου είπαν ότι με απολύουν.

Και, όσο και αν ακούγεται αστείο
η αλήθεια είναι ότι ακόμα και τώρα τα πραγμάτα θα μπορούσαν να γίνουν... χειρότερα.
Γι' αυτό θα συνεχίσω να γράφω το μυθιστόρημα της ζωής μου
...αν και, ομολογώ, αυτή την στιγμή, δεν έχω κουράγιο να πιάσω το μολύβι για να γράψω ούτε μία λέξη.

Όλη η Ελλάδα μία γιορτή. Όλη η Ελλάδα ένα γλέντι.

(από δελτίο τύπου που έλαβα σήμερα)

Οι πολιτικοί της χώρας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η Εκκλησία, οι Θεσμοί και όλοι οι Έλληνες παρουσιάζουν:

ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΑ 2008.

Το εξαιρετικά επιτυχημένο φεστιβάλ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΑ 2008 είναι ένας θεσμός που έχει καταξιωθεί με το πέρασμα του χρόνου, ένα πολιτιστικό γεγονός με εθνική απήχηση και σημασία που καταφέρνει να ενώσει όλους τους Έλληνες όσο μικροί και αν είναι, όσο διαπλεκόμενοι, όσο αθώοι.

Η Ελληνική κοινωνία έχει αγκαλιάσει το φεστιβάλ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΑ 2008 με την μαζική συμμετοχή της σε αυτό και φυσικά με την απόλυτη, ολοκληρωτική, απίστευτα ανεξήγητη έλλειψη αντίδρασης και συμμετοχής στα κοινά.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον και ιδιαίτερα πλούσιο πρόγραμμα του ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΑ 2008 έχει κάτι για τον καθένα. Σταχυολογούμε:

1. Workshop (απευθύνεται σε όλους): Πώς να απαιτείς τα πάντα από όλους χωρίς να προσφέρεις τίποτε σε κανέναν (και να μην σε παίρνουν χαμπάρι).
2. Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης από πάνελ γνωστών ψυχιάτρων (απευθύνεται σε όλους): Προσωπική ευθύνη; - Μην αφήσεις ένα παλιακό συναίσθημα να σου δυσκολέψει την ζωή. Πρακτικά tips ρεαλιστικού ζειν.
3. Κύκλος μαθημάτων (προς νέους γονείς): Πως να μεγαλώσετε παιδιά χωρίς να χρειαστεί να στερηθείτε χρόνο για σημαντικά πράγματα όπως ρηχή καριέρα, γυμναστήριο, αποτρίχωση, clubbing.
4. Σεμινάριο (απευθύνεται σε εργαζόμενους): Το τρίπτυχο της επιτυχημένης καριέρας: Χώσε τους συναδέλφους, γλύψε τους ανώτερους, δώσε τους υφισταμένους. Μικρά μυστικά.
5. Αντίστοιχο σεμινάριο προς εργοδότες: Πώς να εκμεταλλεύεσαι τους υπαλλήλους σου – το σεμινάριο περιλαμβάνει και επιπλέον παρουσίαση «πώς να γίνετε πλούσιος οδηγώντας την επιχείρησή σας στην χρεοκοπία».
   
6. Workshop (απευθύνεται σε νέες): Πόσα χρήματα έχει, τι αυτοκίνητο, τι κονέξια - Τα βασικά κριτήρια για μία σχέση, και πώς να είσαι σίγουρη ότι θα διαλέξεις σωστά.
   
7. Σεμινάριο (απευθύνεται σε νέους στην αρχή της ζωής τους): Λεβέντης και παλικάρι – 10 μυστικά, ώστε να μην κινδυνεύεις να γίνεις ποτέ.
8. Ανοιχτή συζήτηση στην οποία βουλευτές και πολιτικοί θα μιλήσουν για το «πώς να ζητάς «δωράκια σε χρήμα» χωρίς να έρχεσαι σε δύσκολη θέση και χωρίς να μπορούν να αποδείξουν τίποτε». Συμμετοχή κοινού, ελεύθερη.
   
9. Ειδικό σεμινάριο περιορισμένων θέσεων (απευθύνεται σε πολιτικούς): Τα 10 μυστικά του επιτηχημένου «μιλάω μιλάω χωρίς να καταλαβαίνει κανείς ότι δε λέω τίποτε ουσιαστικό».
   

Ακόμα το φεστιβάλ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΑ 2008 είναι ιδιαίτερα υπερήφανο γιατί για πρώτη φορά διοργανώνει κύκλο μαθημάτων με θέμα: Υποκρισία προς τον εαυτό. 3 τρόποι να είσαι σίγουρος ότι ποτέ δεν θα σε ενοχλήσει η εσωτερική φωνή, ότι ποτέ δεν θα πάρεις πρέφα ποιος πραγματικά είσαι και ότι δεν θα σε ενοχλήσει ποτέ η συνείδησή σου.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην προσπάθεια του φεστιβάλ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΑ 2008 να δημιουργήσει το κοινό των ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΩΝ του μέλλοντος με μία σειρά από εκδηλώσεις και σεμινάρια που απευθύνονται στα παιδιά. Μεταξύ αυτών φέτος θα επαναληφθεί το εξαιρετικά επιτυχημένο σεμινάριο της παιδοψυχολόγου Ντάνας Μπανάνα «πώς να εκμεταλλευτείς την ενοχή των γονιών που σε παραμελούν για να τους κάνεις να σου αγοράσουν καλλίτερο κινητό και περισσότερα ρούχα»

Στις παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ περιλαμβάνονται:

• Ομιλία του δημοσιογράφου Τάκη Μριανταφυλλόπουλο με θέμα «πώς να γαργαλήσεις την υποκρισία του κοινού καταστρέφοντας ανθρώπους»
• Ανοιχτή συζήτηση με την συμμετοχή γνωστών συνθετών, σεναριογράφων, θεατρικών συγγραφέων, ηθοποιών, φωτογράφων και άλλων με θέμα «πως να κάνεις "τέχνη" που κάνει τον κόσμο να μην σκέφτεται».

Καθ' όλη την διάρκεια του φεστιβάλ θα λειτουργούν:

Χώρος με παιχνίδια απ' τη Ρωσία: ...όπου τα λιγούρια θα μπορούν να πηδάνε επιστημόνισες από το πρώην κομουνιστικό μπλοκ.
Gay corner: Φετός το theme του χώρου είναι "μην ακούς τους ψευτοκουλτουριάρηδες - ένας μεγάλος πούτσος, αλκοόλ και πόπερς είναι το μόνο που χρειάζεσαι για να γίνεις ευτυχισμένος".

Κλείνοντας, το φεστιβάλ θα ήθελε να ευχαριστήσει τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, οι οποίοι κάνοντας τις κότες και μη λέγοντας κουβέντα για όσα γίνονται γύρω μας συμβάλουν στην επιτυχία των ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΩΝ 2008 σχεδόν όσο και οι διοργανωτές του.

ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΑ 2008 - όλη η Ελλάδα μία γιορτή, όλη η Ελλάδα ένα γλέντι

αποκλειστικό, πολύ αποκλειστικό

θυμάσαι πριν από μερικές μέρες που σου έγραφα για το cd με την μουσική από την παράσταση των Ρήγα Αποστόλου "Παρακαλώ, ας μείνει μεταξύ μας" που ήταν το δώρο του Κραουνάκη σε κάμποσους εκλεκτούς;

Λέγε ρε, θυμάσαι; Λέγε!

ΛΕΓΕ ΡΕ!

...ωραία! λοιπόν, σήμερα σου έχω αποκλειστικό. Σου ανεβάζω τέσσερα τραγούδια από την παράσταση! να τα κατεβάσεις, να τα λιώσεις, να τα κάνεις ότι θέλεις.

τα τραγούδια ανεβαίνουν με την έγκριση του δημιουργού τους! εμ τι... έχουμε τα κονέξια μας και εμείς και τα χρησιμοποιούμε για την πολιτιστική αναβάθμιση αυτού του τόπου, αυτές τις μαύρες ώρες που η χυδαιότητα κάνει πάρτι στους δρόμους.

το πρώτο κομμάτι είναι το ερωτικό της παράστασης και το τραγουδά ο μεγάλος μας αγαπημένος, ο Γιώργος Μαρίνος. Μου αρέσει πολύ πολύ πολύ είναι κλαψ λύγμ.

Το δεύτερο κομμάτι το τραγουδά η Κατιάνα Μπαλανίκα. Της πάει πολύ, το λέει και ωραία πολύ, γουστάρω.

Το τρίτο είναι το κομμάτι που τραγουδάνε οι βασικοί πρωταγωνιστές της παράστασης στο τέλος της. Μου αρέσει. Προσοχή, έχει σπόηλερς!

Και το τέταρτο είναι ένα μουσικό θέμα που σου θυμίζει λίγο όπως ξεκινά, με τις τρεις τέσσερις πρώτες νότες, την "σωτηρία της ψυχής που είναι πολύ μεγάλο πράγμα". εδώ είσαι.

εντζόει

Νιώθω πολύ πεζεβέγκης, και η παττίχα μου δεν καταλαβαίνει καθόλου!

Αυτό το πράγμα...

που ακόμα και ο πιο αρρενωπός straight Κύπριος...

όταν μιλά στο κινητό το κρατά με το δάχτυλο τεντωμένο σαν να είναι η Σούζη Κιου (αυτός, όχι το κινητό...)

και μιλά με φωνή που σπάει σαν χριστουγεννιάτικη μπάλα που την έριξες από τον 7ο όροφο...

πως εξηγείται;

έχει κάτι το νερό στην Λεμεσό;

Στην Λευκωσία;

Στην Πάφο;

Μπορείς να βγάλεις την Αγγλίδα αδελφή από το κομμωτήριο, αλλά ποτέ δεν θα βγάλεις το κομμωτήριο από την Αγγλίδα αδελφή

Ξερνάω με την αμόρφωτη φασίστρια αδελφούλα...

το greatest hits τη μάρανε.

α μαρή να γλύψεις κάνα παπάρι

Υπεύθυνη, πολύ υπεύθυνη δήλωση

Δηλώνω υπεύθυνα και έχοντας γνώση των συνεπειών του νόμου ότι......δεν τρώω επειδή είμαι λαίμαργος!

...τρώω γιατί έχω υψηλή αποστολή: Προσπαθώ να απαλλάξω τον κόσμο από τις μακαρονάδες με κιμά που περισσεύουν.

του Νίτσε

(ο Ηρακλής μάχεται τις Αμαζόνες)
Αυτός που πολεμά με τα τέρατα, να έχει το νου κατά την μάχη ώστε να μη γίνει και ο ίδιος τέρας. Γιατί, αν αντικρίζεις για πολλή ώρα την άβυσσο, η άβυσσος θα σου ανταποδώσει το βλέμμα...

Ρεαλιστική σαπουνόπερα

Χτες μου συνέβη το πιο υπέροχο.

Είμαι περήφανος και ευτυχισμένος συνάμα....

Πήγα στην Τράπεζα να πάρω ακόμα ένα δάνειο και αποφάσισαν να μην μου το εγκρίνουν!
Δεν μπορούν, λέει, να δανειοδοτήσουν κάποιον που έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για εκβιασμούς.

Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι δεν ήταν εκβιασμός και ότι η βιντεοκασέτα όπου ο Sikia κάνει πρόστυχο sex με τον υπεύθυνο πασπαλίσματος φουντουκιού πάνω σε γνωστό γλύκισμα(το οποίο τρώνε τα αθώα παιδιά του κόσμου και που είναι το κράτος; Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε σε έναν ανώμαλο να πασπαλίζει με φουντούκι κάτι που βάζουν τα παιδιά μας στο στόμα τους για να γλυκαθούν;)

αυτή λοιπόν την βιντεοκασέτα είχα αποφασίσει να την κρατήσω κρυφή και, απλά, ο υπεύθυνος πασπαλίσματος φουντουκιών στο γλύκισμα από μόνος του ήθελε να μου δώσει χρήματα για να πάρει ένα αντίτυποθέ μου ας φέρει κάποιος μία τελειά

θε μου παραληρώ αλλά είμαι τόσο proud.

Τους εξηγώ λοιπόν τις λεπτομέρειες της υπόθεσης του εκβιασμού και η κυρία στο γραφείο μου δηλώνει ότι όλα αυτά δεν τους ενδιαφέρουν, "αυτοί νοιάζονται ως φερέγγυος τραπεζικός οργανισμός για την τριετία που πέρασα με τον Καπετανάκη"... Βλέπω και αποβλέπω ότι δεν υπάρχει ελπίδα να την μεταπείσω την συγκεκριμένη κυρία και κάνω να φύγω.

Την ωρά που κατευθύνομαι με αξιοπρέπεια προς την πόρτα, με το κεφάλι ψηλά ουρλιάζοντας "την κατάρα μου να έχετε, να πέσουν οι μετοχές και η κερδοφορία σας σας στο ύψος της Pia Zadora, πούστηδες εδώ μέσα όλοι" βλέπω αυτόν που θα με σώσει.

Δηλαδή, τον διευθυντή του υποκαταστήματος.Αυτός, you see αγαπημένε αναγνώστη, είναι μέλος του τζημ μου που, θα πει ότι τον έχω δει ουκ ολίγες φορές γυμνό στα αποδυτήρια και στα ντους και στο χαμάμ.

...με τον που τον βλέπω λοιπόν στα γραφείο του να μιλά στο τηλέφωνο μου έρχεται φοβερή και τρομερή ιδέα πως θα λύσω το πρόβλημα του δανείου που δεν θέλουν να μου δώσουν.Πλησιάζω στο γραφείο του και με στρίκλη τοπ ύφος του κάνω νόημα "κλείσ' το τηλέφωνο τώρα μη γαμήσω κανένα κωλαράκι, διευθυντή υποκαταστήματος τράπεζας".

Το κλείνει. Με τρέμαλο στην φωνή και κοκοράκι μου λέει:

- Παρακαααλώ; (τα πολλά ααα σηματοδοτούν το σημείο που του έφυγε, από τον φόβο, το κοκοράκι)

- Να σας πω κύριε Δ! μπαίνω εγώ κατευθείαν στο ψητό. Για εκφοβισμό χρησιμοποιώ το επώνυμο του που έχω διαβάσει στην ταμπέλα πάνω στο γραφείο του. Πως θα σας φαινόταν να μάθαιναν όλοι οι υφιστάμενοί σας αλλά και οι πελάτες σας, στους οποίους με τόση πειθώ προσπαθείτε να πουλήσετε τραπεζικά προϊόντα, ότι το πουλί σας όταν είναι πεσμένο είναι τόσο μικρό όσο η ελιά της Σίντυ Κρόφωρντ; - Τι;;;;;

- Και πως θα αντιδρούσατε αν σας έλεγα ότι δεν έχω δει πιο αηδιαστικά τριχωτό κρανκ από το δικό σας; ... και έχω δει πολλά! Και ότι αυτήν την πληροφορία είμαι αδίστακτος να την περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια σε όποιον έχει ώτα; συνεχίζω εγώ με ήρεμο αλλά παγερό ύφος. - Μα... τι θέλετε κύριε μου; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος είστε;

Η κάμερα κάνει γκρο στα υγρά αρρενωπά μου μάτια. Το βλέμμα μου από απειλητικό αλλάζει σε αρσενικά προστατευτικό καθώς λέω...

- Ποιος είμαι; Είμαι εκείνος που δεν θα μιλήσει σε κανένα για την τριχωτή χαράδρα σας και το μικρό πουλί σας. Είμαι εκείνος... που δεν χρειάζεται να φοβάστε!Παύση. Η κάμερα απομακρύνεται για να με δείξει όλο από τη μέση και πάνω - και για να φανεί καλλίτερα η γεμάτη καλωσύνη και πατρική στοργή χειρονομία μου καθώς λέω:

- ...όσο για το "με το ποιο δικαίωμα"... χμ. με το δικαίωμα εκείνου που θέλει μόνο το καλό σας.

Μουσική δραματική. Γκρό Πλαν στα μάτια του διευθυντή. Για μερικά δευτερόλεπτα τα βλέπουμε να υγραίνονται από υποταγή. Ύστερα η εικόνα σβύνει. Η μουσική κορυφώνεται σε χωροδιακό κομμάτι, θριάμβου και φόβου. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

δεν χρειάζεται να το γράψω, το δάνειο φυσικά το πήρα.

έτσι γίνονται οι δουλειές τη σήμερον ημέρα στη χώρα μας.

Χριστέ μου, με τόσο hype τελικά την ταινία αυτή δεν θα πάνε να την δούνε ούτε οι συντελεστές της.

Σήμερα το αγαπημένο σου καλοπροαίρετο provato σου παρουσιάζει ακόμα μία φρικτή φωτογραφία από τα γυρίσματα του
Sex And The City - The 80's Videocassette Version.

(Θα πρέπει να κυλήσεις στο κάτω μέρος του ποστ για να την δεις όμως. Ξέρεις, τύπου και καλά σου κάνω αγωνία, τάχα μου, δήθεν, ότι...)

Μην βιαστείς να θεωρήσεις ότι είναι πραγματικά από το έργο, διότι έμαθα από γνωστό γνωστού που δουλεύει στο crew του film ότι πολλά, πάρα πολλά, πάρα πάρα πολλά από τα "γυρίσματα" είναι φόουνηζ για ξεκάρφωμα.

Ώστε λέει να μην διαρεύσσει το πλοτ του έργου και το κλέψουνε οι καθηγητές στο ΜΙΤ και το χρησιμοποιήσουν να πάρουν ιδέες για μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις (...καλά, δηλαδή να κρύβεις το πλοτ του Sex And The City είναι ότι πιο ρηχό σλασ κουλό έχω ποτέ ακούσει στην ζωή μου. Και τραστ μη, έχω ακούσει πολλά! Για να μην αναφερθώ και στο οξύμωρο του σχήματος "πλοκή του sex and the city").

Πάντως κάτι ...απροσδιόριστο (... ... ...) σε αυτή τη φωτογραφία με κάνει να εύχομαι το συγκεκριμένο γύρισμα στο οποίο τραβήχτηκε (η φωτό) να είναι ένα από αυτά (τα phonies). Η Samantha είναι, μαζί με τον τύπο της Absolut:

Το καινούργιο No1 στο UK Top 40 κάνει τις Spice Girls ισάξιες του Beethoven και βάλε!

θα μας τρελάνουν αυτοί οι Εγγλέζοι, πραγματικά θα μας τρελάνουν. τι είναι τώρα τούτο;


στην σελίδατου βήντεου στο YouTube θα δεις και την ιστορία του κομματιού, πως δηλαδή εξαπλώθηκε σαν ιός της πανούκλας σε όλη την Ευρώπη και τελικά έφτασε στο νούμερο 1 της Μεγάλης Βρετανίας. Φαίνεται πως η επιτυχία του είναι ακόμα ένα δείγμα της δύναμης του internet...

α, μην ξεχάσω τα ευχάριστα. Η Μπροίτενη είναι στο νούμερο 2 των τσάρτς με το Piece Of Me. Όσες θέλετε το κακό της μπορείτε να πάτε τώρα να πάρετε το κέτσαπ από το ψυγείο για να φάτε το νουμί σας. χιχιχιχιχι!

Μερικές παρατηρήσεις από μία παράσταση που ήμουν σίγουρος ότι θα είναι ό,τι χειρότερο έχω δει ποτέ!

Εχτές πήγα και είδα το "Παρακαλώ ας μείνει μεταξύ μας" στο Θέατρο της Κάτιας Δανδουλάκη.

Μερικές παρατηρήσεις:

• Εντάξει, δεν το περίμενα ότι θα εκπλαγώ τόσο πολύ και τόσο ευχάριστα από το έργο. Είναι σούπερ έξυπνο, σούπερ! Η πλοκή, οι ανατροπές, οι μη-ανατροπές (είναι φοβερό πως καταφέρνει και σε εκπλήσσει ακόμα και στα σημεία που γίνεται αυτό ακριβώς που περιμένεις), ο ρυθμός και βέβαια… οι απίστευτες ατάκες αποδεικνύουν ότι οι Ρήγας Αποστόλου δεν είναι καθόλου τυχαίοι!

• Από την άλλη, μην περιμένεις να δεις και έργο που θα μείνει στην παγκόσμια εργογραφία ως «ανατομία της ανθρώπινης ψυχής». Να είσαι ρεαλιστής όταν πας σε εμπορικό θέατρο.

• Πάντως φαίνεται ότι το έχουν κεντήσει πολύ το κείμενο. Το βρήκα σπουδαίο και αντρίκιο και αρχιδάτο αυτό – ας πούμε, η Δήμητρα Παπαδοπούλου στο «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου» δεν έκανε το ίδιο, και αυτό είναι πασιφανέστατο.

• Σκηνοθεσία: γαμώ! Μου αρέσει που χρησιμοποιούνται διάφορα τεχνάσματα όπως video προβολές, και προηχογραφημένα, και συμμετοχές γνωστών τηλεοπτικών προσώπων σαν τον Καμπουράκη και την Μενεγάκη (έεεελα έεεελα και την Μενεγάτση!) γιατί κάνουν την παράσταση τόσο «συμβαίνει τώρα» και της δίνουν ωραίο ρυθμό.

• Ο Γιώργος Μαρίνος είναι Θεά! Ο Γιώργος Μαρίνος είναι Θεός! Ο Γιώργος Μαρίνος είναι Θεό (το, ουδέτερο γένος)! Ο Γιώργος Μαρίνος είναι τα πάντα και τίποτα. Respect. Nuff Said!

• Η παράσταση μαζεύει απίστευτα άσχημο κόσμο. Απίστευτα όμως! Απίστευτα! Σκιάχτηκα μαλάκα. ...Εντάξει, ίσως να φταίει που πήγαμε και Σάββατο, αλλά το crowd εχτές ήταν τόσο άσχημο που κάνει τις βραδιές Σκατόφατσας που οργανώνει το Hoxton να μοιάζουν τρελός παράδεισος του Modeling. Ειλικρινά. Η πιο όμορφη γριά από αυτές που ήταν συνθεατές μας χτες απλά είχε λιώσει το πρόσωπό της με οξύ πριν βγει από το σπίτι. Όσο για το μέσο όρο ηλικίας… τριψήφιο νούμερο, χωρίς κόμμα. Και χωρίς πλάκα.

• Ηθοποιοί - ευχάριστες εκπλήξεις: O Κώστας Σπυρόπουλος (ναι, ναι ο Αλέξης από την Λάμψη τα λέει) – η Κατιάνα Ρησπέκτογλου Μπαλανίκα (αλλά έχει πολύ αβανταδόρικο ρόλο είναι η αλήθεια) – και τα πιτσιρίκια που παίζουν δεύτεροτρίτους. Δυσάρεστη έκπληξη… δεν το γράφω με ελαφρά καρδιά, αλλά η Κάτια Δ. σε μερικά σημεία σου δίνει την αίσθηση ότι παράηταν σίγουρη για το ταλέντο της και δεν εργάστηκε αρκετά πάνω στην ερμηνεία της! Χμφ χμφ χμφ.

• Τέλεια η σκηνογραφία του Παντελιδάκη. Γεμάτη έξυπνα κόλπα που αναβαθμίζουν την παράσταση συνολικά. Μπράβο αγόρι!

• Τέλεια η μουσική του Κράου. Αλλά αυτά στα έχω ξαναγράψει.

• Σου είπα για το πόσο αξιολάτρευτος είναι ο Γιώργος Μαρίνος; ναι στο είπα, αλλά θέλω να στο ξαναπώ: o Γιώργος Μαρίνος είναι από μόνος του ένα υπέροχο... έργο μέσα στο έργο.

• Οι φωτογραφήσεις των ηθοποιών από τις αφίσες και τις φωτογραφίες στους χώρους υποδοχής είναι απαράδεκτες. Σου δίνουν την εντύπωση ότι θα δεις μία παράσταση με δυσκοίλια ζόμπι με κίτρινα δόντια. Καλά, στις φωτογραφήσεις βρήκαν να κάνουν οικονομία; Μπλιάξ.

• Να πας. Θα γελάσεις, θα περάσεις καλά, και κυρίως δεν θα νοιώσεις υποτιμημένος. Και αυτό είναι κάτι που ως θεατές όλοι πρέπει να το επιβραβεύουμε. Μπεεεεε

• Γκομενάκι της παράστασης ανακυρρήσεται ο Γρηγόρης Σταμούλης (φαίνεται σκατά στην φωτό που σου προσφέρω αλλά στην παράσταση είναι πολύ ομορφόαυρός!). Γιάμη Γιάμη, Γρηγοράκη θέλω να γίνουμε φίλοι στενοί. Δυστυχώς σε όλη την διάρκεια της παράστασης δεν βγάζει μπλούζα, δεν βγάζει πανταλόνη, τίποτα δεν βγάζει μα τον τουτάτη.
κλαψ λυγμ. ευτυχώς σε αποζημιώνει η υπόλοιπη παράσταση γενικά.

Classic ύμνος αφιερωμένος σε όλα τα gayλητάκια του σαββατοκύριακου

Ο Gayλοκ Χόλμζ του youtube, ο γιόρς τρούλη, ο προβατάκος σου, κατάφερε και βρήκε το τραγούδι με το οποίο έκανε, πολλάαααααααααααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααα χρόνια πριν (μόλις 23572615295682615273849923116 έτη) το μπρέηκ θρου της η Ultra Nate.

Το λένε It's Over Now και λίγοι θα το ξέρουν, και ακόμα λιγότεροι θα το θυμούνται.

Πριν περάσουμε στην παρουσίαση σε ενημερώνω ότι κανόνισα και σου απαγορεύω να σχολιάσεις την εμφάνιση της Ούλτρας αλλά και το video συνολικότερα.

Μιλάμε για το 1988 νομίζω, οπότε να είσαι επιεικής. Ακόμα τότε οι φρικτοί ρατσιστές δεν επέτρεπαν την παρουσία καλού γούστου, art directors, κομμωτών και stylist στα videos των μαύρων καλλιτεχνών.

Εξάλλου το κομμάτι είναι τόσο απίστευτα τέλειο που όλα συγχωρούνται.

OMG! ο ήχος του... Χριστέ μου ο ήχος του, μας είχε φανεί τότε τόσο προχώ και "συμβαίνει τώρα στα clubs της Νου Γιόρκ"!!!

εγώ και μερικά ακόμα μικροπρογκρεσιβάκια το είχαμε λατρέψει. και σου μιλάω για την εποχή των Technotronic, των S express, της Yazz και άλλων τέτοιων.

εμ γι αυτό μας είχε φανεί τόσο προχώ. enjoy. αφιερωμένο σε όσους αγαπάνε και τώρα την Ultra και τους uber Gay ύμνους με τα αρρενωπά video.

Οι εξωγήινοι είχαν χρησιμοποιήσει διαφημίσεις για να μας προειδοποιήσουν

(μουσικό εφέ)
τίρου ρίρου
ρίρου ρίρου
ρίρου ρίρου
ρίρου ρίρου...

δοισ οιζ δαι τουάηλαειτ ζόουν:


αποκαλύπτω σήμερα πως οι εξωγήινοι είχαν χρησιμοποιήσιει τους διαφημιστές για να μας προειδοποιήσουν για την 11η Σεπτεμβρίου.

Παράδειγμα ένα, διαφήμιση του 1979 για τις πακιστάνικες αερογραμές:


παράδειγμα δύο, διαφήμιση του 1981 για μία εταιρία παραγωγής άσβεστου:


παράδειγμα 3, διαφήμιση του 1984 για τους ίδιους τους δίδυμους πύργους:

έχω και άλλα παραδείγματα αλλά ακούω φασααρία ε΄ξω από την πόρτα και μυρίζει έντοαν θειάφι, νομίζω προσπαθπουν να μπυον τστο σπίτ μου, σπάνε την πόστα την πόρτα την έσπασαν είναι έρχονατι.......... οοοοοοοοόχιιιιιιιιιιι...