Sunday, July 06, 2008

I scream. Ice cream.

Χτες το απόγευμα βρέθηκα στο Haagen Dazs στην Αδριανού για παγωτό. Ώρα που έπεφτε η νύχτα ήταν. Βρήκα ένα ωραίο τραπέζι έξω. Ήμουν μόνος, θλιμμένος και ανήσυχος και είπα να κάνω κάτι παραγωγικό...

Έβγαλα λοιπόν το σημειωματάριό μου και είπα ότι θα γράφω παρατηρήσεις από τους περαστικούς και τον εαυτό μου μέχρι να μπουχτίσω.

[εξάλλου το λέει και το τραγούδι του Γκατσούλι "Κάνε το δάκρυ σου χαρά και τον καημό σου του γιαλού μαργαριτάρι". πως; με την δημιουργικότητα, το ξέρεις ήδη]. Φύγαμε

  • Δεν ξέρω τι έχω πάθει, αλλά ξεχωρίζω τους γκέηδες από χιλιόμετρα μακριά. Καταλαβαίνω ότι πλησιάζει φη δέκα λεπτά πριν μπει στο οπτικό μου πεδίο. Μου την σπάει αυτό, How more gay can you go δηλαδή; σου συμβαίνει και σένα gay sexy viewer ή μόνο εγώ έχω τερατώδες gaydar που σε λίγο θα κατακτήσει τον κόσμο και θα αποκτήσει πρωτοβουλία από μόνο του????
  • Φέτος στην Ελλάδα πρέπει να είναι το ΠΕΛΤ (παγκόσμιο έτος λιγδοτάμπαρου τουρίστα). Όσοι ξένοι πέρασαν από μπροστά μου ήταν τόσο χάλια που ήθελα να τους πετάξω ψίχουλα αγάπης και ένα κατοστάρικο.
  • Οι μη κάτοικοι Αθήνας που έρχονται να επισκεφτούν την πρωτεύουσα (μη χε...) διακρίνονται επίσης από χιλιόμετρα μακριά. Γιατί; Μα επειδή είναι lameδες. Lame όπως λέμε "λαμέ" (φοράνε κάτι σούπερ αμπιγιέ σύνολα, μαλλιέ γυαλιέ και παντελόνιε λιε) αλλά και lame όπως λέμε λέημ. Άουτς.
  • Δεν υπάρχει τίποτα πιο καθησυχαστικό ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να "λειτουργεί" και αύριο, μετά και παρά την θλίψη σου, από τον ήχο ενός τρένου (και ας είναι και ΗΣΑΠ) που ακούγεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
  • Μάλλον είχαν μοναξιές και θλίψη. ...όλοι οι περαστικοί μου φαίνονταν μοναχικοί και θλιμμένοι.
  • Τα μάτια των ανθρώπων όταν είναι χαλαροί και βολτάρουν λένε πιο πολλά για την αλήθεια της ψυχής τους απ΄ ότι αν τους έβαζες να μιλάνε ένα χρόνο, χωρίς σταματημό, για τον εαυτό τους.
  • Τίποτα δεν αλλάζει την ενέργεια σε ένα τόπο όσο μία ευτυχισμένη οικογένεια, μαμά μπάμπάς παιδάκια που γελούν χαρωπά, που εμφανίζεται ξαφνικά.
  • Αυτό το παγωτό το καινούργιο στο Haagen Dazs που έχει βατόμουρο και κομμάτια μαρέγκα είναι σχεδόν τόσο καλό όσο το σεξάκοι. ρησπέκτ.
  • Οι Αμερικάνοι, ακόμα και όταν είναι εκτός της χώρας τους, επιμένουν και κρατάνε το συνήθειο να χαμογελάν ελαφρά στους αγνώστους με τους οποίους διασταυρώνεται τυχαία το βλέμμα τους. Το λατρεύω αυτό, μου κάνει τόσο civilized... αλλά μπορεί και απλά να είμαι ξιπασμένη ψωνάρα μανταμσουσού. χεχε χοχο
  • Άλλο ένα πράγμα που μεταμορφώνει τον τόπο είναι να περάσει μπάντα πλανόδια που παίζει μουσική. Αν, δε, η μουσική που παίζει η μπάντα είναι το Sea NaNai Yav Room και παίζεται με κλαρίνα, το εφέ είναι ακόμα πιο δυνατό.
  • ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ; ΠΟΥ; ...ΑΝ ξαναχαμογελάσω με χαμόγελο όλο σεξακυποσχέσεις και πεάκια στο βλέμμα, σε γκομενάκι και αυτό δεν μου χαμογελάσει πίσω (smile back - ελληνικά "χαμογελάσει πίσω") δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει. που είναι ρε πούστη μου το κράτος; Πως προστατεύει τον πολίτη τον φορολογούμενο που βγαίνει το Σαββατόβραδό του;
  • Τελικά, τι είναι πιο στεναχωρητικό; Να περνάς μοναχικά Σαββατόβραδα, και γενικότερα whateverόβραδα, ή να τα περνάς με κάποιον που δεν σε γουστάρει πραγματικά αλλά δεν το έχει καταλάβει για να στο πει;
  • Την Παρασκευή και το Σάββατο πήρα τηλέφωνο όλους τους παλιούς μου φίλους. Δεν μου απάντησε ούτε ένας. Ούτε και με πήραν αργότερα. Μάλιστα μερικούς τους πήρα πάνω από μία φορά. Σου έχει τύχει κι εσένα κάποιες στιγμές, που αισθάνεσαι όπως η Κάντυ Κάντυ όταν της είπαν ότι πέθανε ο Άντονυ, να μην μπορείς να έρθεις σε επαφή με κανένα; και μάλιστα όχι για να πεις τον πόνο σου αλλά απλά για να τον ξεγελάσεις με παρέα... σου έχει τύχει; (πες ναι, σε παρακαλώ θα με σούπερ καθησυχάσεις).
  • Ένα νέο κορίτσι του Σαββατόβραδου φροντισμένο και βαμμένο είναι όμορφο και εντυπωσιακό. Αλλά το ίδιο κορίτσι φροντισμένο με απλότητα και βαμμένο ανάλαφρα είναι 5 φορές πιο όμορφο και εντυπωσιακό. Και επιπλέον είναι πιο δροσερό και ζωντανό.
  • Το πιο ωραίο θέαμα της βραδιάς ήταν ένας emo πιτσιρικάς, αγκαλιά με το emo κορίτσι του, ο οποίος γελούσε ξεκαρδισμένος. Είχε κάτι κάτασπρα κολυνόδοντα, αστραφτερά, και γελούσε τόσο πηγαία που ήταν σαν να πέρασε άγγελος από μπροστά μου. Φτου φτου φτου γκάρλιξ, τους χάρηκα. Εύχομαι μόνο να μην τον πήραν πρέφα από τον ΣΕΚΕ (σύλλογο ελλήνων κατεθλιμμένων έμο) γιατί they are soooooooooo θα τον διαγράψουν. χιχιχιχι
  • Καμμία φορά το να ΜΗ μου λείπουν άλλοι άνθρωποι όταν είμαι πεσμένος μου φαίνεται τόσο δυσάρεστο και "απειλητικό" όσο και το να μου λείπουν.
  • Πολύ συχνά σκέφτομαι ότι είμαι τριανταπέντε χρονών και γράφω σαν εφηβάκι χαζογκομενάκι στο λεύκωμά του. Έτσι αισθάνομαι (εδώ, τώρα, εσύ με διακόπτεις και μου λες με απόλυτη πειστικότητα ότι είμαι ο νέος Τσέχωφ τουλάχιστον, και τι είναι αυτά που λέω, και για όνομα και μούμπλε μούμπλε και πχιότητα στην γραφή και σούπερ λολ). Μετά σκέφτομαι ότι και το να γράφεις έτσι έχει την σημασία του - με την έννοια ότι κάνοντάς το "καθαρίζεις" τον εαυτό σου από αυτό το είδος γραφής και αφήνεις χώρο για τα καλύτερα είδη. Θεωρητικά και σούπερ χόουπφουλη, βέβαια. Άσε που είναι και εξάσκηση.
  • Σούπερ κουλή αναλογία: Αυτό το σούπερ κάμπ τρενάκι, ξέρεις ποιο λέω - που κάνει βόλτα στο κέντρο τους τουρίστες, είναι για την Ελλάδα (τηρουμένων των αναλογιών) ότι είναι και η αυτοκρατορία Disneyland και Disneyworld για την Αμερική. (μην φωνάζεις και μην τσιρίζεις σοκαρισμένος, στο είπα ότι είναι κουλή η αναλογία. κόφτο είπα!).
  • Μου αρέσει πάραπολύ να γράφω σε δημόσιους χώρους. Με σούπερ εμπνέει - ακόμα και όταν δεν γράφω ελεύθερα (δλδ για το provato) αλλά για την δουλειά. Έχω ψιλοεκπαιδευτεί να αντιλαμβάνω και τις αντιδράσεις των γύρω μου σε αυτό, σε χρόνο dt. Το εντυπωσιακό δεν είναι πως οι περισσότεροι με κοιτάνε κόμ λε ουφ. ...το εντυπωσιακό είναι ότι αυτοί που το αναγνωρίζουν το δημόσιο γράψιμο σαν διαδικασία και το σέβονται (διότι προφανώς το κάνουν και οι ίδιοι) όταν με δουν να τους κοιτώ να με παρατηρούν αποστρέφουν το βλέμμα σαν τσουρουφλισμένοι. Γιατί άραγε; discuss.
  • μλκ έλεος. Πάντα με εντυπωσίαζε να βλέπω κάτι σούπερ αριστοκρατικές, φίνες και ντελικάτες γυναίκες ζευγάρι με κάτι απίστευτους καγκουροκάγκουρες, τριχωτούς, κοντούς, ψωμομένους τύπους, βαριούς και ασήκωτους. Εχτές είδα τουλάχιστον 4 τέτοια ζευγάρια που βόλταραν πιασμένα χέρι χέρι, μέσα στην αγάπη. Αναρωτιέμαι: Είναι αυτό που λένε ότι ο έρωτας είναι τυφλός; ή μήπως είναι μία ακόμα απόδειξη ότι το χρήμα αγοράζει τα πάντα και φέρνει και τα πιο αταίριαστα κοντά; Πάντως η αλήθεια είναι ότι οι τύποι αυτοί είναι σούπερ αρρενωποί και ανδροπρεπείς... αυτό δηλαδή ακριβώς που έχει "ανάγκη" δίπλα της μία λεπτεπίλεπτη φίνα και εύθραυστη γυναίκα. Αν το δεις βιολογικά, έτσι πάει. Προσευχήηηηηηηηηηηη κάνω να είναι αυτή η εκδοχή η αληθινή. και όχι η άλλη με τα λεφτά.
  • Ξεράθηκα στο γέλιο. Ο σερβιτόρος του διπλανού τραπεζιού είπε σε 3 καθ΄ όλα σοβαρές 55άρες κυρίες καθώς τους έβαζε μπροστά τους τα παγωτά τους "κυρίες μου, ορίστε και τα μπαλάκια μας! Καλή απόλαυση". Μα μετέφρασε το scoop σε μπαλάκι; χαχαχα. Η ζωή, η ζωή! είναι γεμάτη ποστς.
  • Μπούχτισα τελικά. Φτάνει τό γραψ γραψ. ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ να ξεφυσήξεις ανακουφισμένος, έχω βάλει ειδικό πρόγραμμα στο provato και θα το καταλάβω. χεχε :-)

26 comments:

Hfaistiwnas said...

χαχαχαχα! Έχει σχέση η ηλικία με το γράψιμο; Όχι βέβαια! Κοίτα μια ικανότητα να ξεχωρίζουμε όλοι πιστεύω την έχουμε! Πηγαία..
Αχ που να δείς αυτό που είπες για λαμέ να υπάρχει κάπου σε πολύ μεγάλες δόσεις... να πάθεις πλάκα.. ίου!
Αυτό το τρενάκι δεν μου αρέσει καθόλου όμως, δεν ξέρω πως μου έχει κάτσει ανάποδα!
Φαντάζομαι οι κυρίες δεν αντέδρασαν καθόλου με το κοπλιμέντο.. έστω και σε μπόλ!

tovenito said...

νομίζω ότι το να είσαι με κάποιον και να νιώθεις μόνος είναι πολύ πιο ψυχοφθόρο και χειρότερο από το να είσαι μόνος αριθμητικά.
η γραφή σου ορισμένες φορές μπορεί να μην είναι τσεχωφική, αλλά έχει μια σπιρτάδα και μια φρεσκαδούρα που έναν ιονέσκο και ένα θέατρο του παραλόγου το έχεις στο τσεπάκι.
αυτοί που αποστρέφουν το βλέμμα τους σαν τσουρουφλισμένοι το κάνουν προφανώς για να μην καρφωθούν. μην ανακαλύψεις ότι το βλέμμα τους καρφώθηκε σε σένα τον άγνωστο. και φυσικά ενδόμυχα καταστρώνουν σχέδιο υφαρπαγής της πνευματικής σου ιδιοκτησίας. φοβού τους λογοκλόπους!

Jimmy Rose said...

πάρα πολύ ώρα έκατσες στο τραπέζι για να γράψεις όλα αυτά...
Γέλασα με το γκαρσόνι.
[αν ήξερα θα σε έπαιρνα χθες να βγαίναμε, και εγώ μέσα έμεινα].

Anonymous said...

κ εγώ θα σε "έπαιρνα", αντί να μείνω σπίτι χαζεύοντας το ταβάνι, με το ποινικό στα μπούτια

Legally Blonde said...

ενταξει...η κατασταση που ζω τις τελευταιες μερες ειναι απελπιστικου κοπροσκυλιασματος με φιλους...τοσο που ζηλεψα το πως ειναι να εισαι μονος σου...


...τελικα δεν ειμαστε με τιποτε ευχαριστημενοι...

υγ παντωε εγω στο τελος ξεφυσηξα γελωντας...μετραει?
υγ2 εισαι το πιο τελειο προβατινι!

Tanila said...

Είσαι ηλίθιος.
Γιατί δεν πήρες εμένα τηλέφωνο που είμαι μοναχική γεροντοκόρη;
Σαν εσένα γεροξούρα.
Τουλάχιστον θα σε έπαιρνα πίσω.
Θα μου μάθεις να ξεχωρίζω τους γκέη;
Που ούτε τα μπούτια μου δε ξεχωρίζω.

So_Far said...

θα συμφωνήσω χωρίς δεύτερη σκέψη με τον tovene592 και θα σου πω ότι το να περνάς καλά με τον εαυτό σου , πέρα από αμφιβολίες για αυτόν που είναι δίπλα σου , είναι μια μορφή ξαλαφρώματος και ίσως και ελευθερίας που τείνει να γίνει εξαιρετικά σπάνια ..
Ξέρεις, η μοναξιά δεν είναι μόνο το να μην έχεις κάποιον δίπλα σου , είναι πολλές φορές το να διαπιστώνεις ότι αυτός που είναι δίπλα σου δεν προτίθεται να διαθέσει για σένα ό,τι και να κάνεις τίποτε περισσότερο από τα προκαθιρισμένα στο μυαλό του, όπως η κονσέρβα που ανοίγεις και ξέρεις από την αρχή τί θα φας..
Για το γράψιμο τώρα, μπορεί ο Τσέχωφ στις μέρες μας να έγραφε έτσι..όπως εσύ
ήταν ατακαδόρος ο μακαρίτης, μην ξεχνάς ότι το "στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα" είναι μια διαχρονικά ατάκα
Εκεί που έγραφε πόσο να εμπνευστεί πια ... !!!
Καλή σου βδομάδα, και μη μασάς !!!

tsok said...

'Πάντως η αλήθεια είναι ότι οι τύποι αυτοί είναι σούπερ αρρενωποί και ανδροπρεπείς... αυτό δηλαδή ακριβώς που έχει "ανάγκη" δίπλα της μία λεπτεπίλεπτη φίνα και εύθραυστη γυναίκα'
δεν συμφωνώ, μα καθόλου όμως!
γιατί μια φίνα γυναίκα να μην έχει ανάγκη έναν εξίσου ραφιναρισμένο άνδρα ή μια εξίσου ραφιναρισμένη γυναίκα ή μια σούπερ αρρενωπή γυναίκα ή κανέναν στο φινάλε?
Για λόγους φεμινιστικής αρχής, θα επιλέξω την απάντηση "λεφτά" και θα κάνω ρελάνς με την απάντηση "οικογένεια".
Και θα παραδεχτώ ότι κι εμένα μ' αρέσει να γράφω δημοσίως. Δεν είναι πολύ sex and the city να είσαι σε καφετέρια με laptop? Τώρα όμως αν εσύ γράφεις για την προτεσταντική μεταρρύθμιση και όχι για τη Νέα Υόρκη, αυτό δεν το ξέρουν οι άλλοι n'est-ce pas?

Me:Moir said...

Α, θα σου θυμώσω.
Αντί να παίρνεις τηλέφωνα που δεν απαντάνε, έπρεπε να πάρεις το τραίνο και να 'ρθεις..

Anonymous said...

γαμωτο είναι τοσο ωραία όλα αυτά που γράφεις..μουμπλε μουμπλε[ξυνει κεφάλι]
Θελω να σου πω οτι είμαι μαζί σου +++ σε πολλά.
γρουμφ
μπερδευτηκα εχει και ζεστη..
καλο το παγωτο ε?
και τα Movenpick είναι καλά.¨εχουμε στην [Γ]ελλάδα?

Anonymous said...

γιου τελλ μι αμπάουτ ιτ (αναστεναγμός)

ώρες ώρες, μου δίνεις την αίσθηση, πως αν δεν τα γράψεις θα πνιγείς.

κάνεις την καλύτερη ψυχοθεραπεία , φίλε μου. γιαυτο γράφεις τις περισσότερες φορές χαμογελαστά.

"Η ζωή, η ζωή! είναι γεμάτη ποστς."

celsius33 said...

πολύ ωραίες σκέψεις ρε συ, μ άρεσε το σχόλιο σου για την θετική αύρα μιας ευτυχισμένης οικογένειας.Έχω καιρό να δω πάντως ελληνική οικογένεια εν αθήναις να ωγάζει τέτοια αύρα, ίσως στις διακοπές τους.

Ναυτίλος said...

«[...] που αισθάνεσαι όπως η Κάντυ Κάντυ όταν της είπαν ότι πέθανε ο Άντονυ, να μην μπορείς να έρθεις σε επαφή με κανένα; [...]»

μλκ έλεος!

Δεν είμαι το μόνο αγοράκι που έβλεπε Κάντυ-Κάντυ και το βράδυ ταξίδευε σε όνειρα υγρά, ονειρευόμενο πως είναι στο κρεβάτι αγκαλιά με τον Άντονυ (μετά από νοσηρά άγριο σεξάκι), κι η Κάντυ-κάντυ είναι απλώς η μαγείρισσα κάτω στα μπουντρούμια του πύργου μας;

Ουάου! Καλε, γουάυο!!!

Συγκινιιξ-σνιφ-κλαψ...

Υ.Γ.: Μια χαρά γράφεις αγάπη! Έχει εντελώς δική σου σφραγίδα, και μερικά έχουν ήδη γίνει τρέντι μοδα. Αμέ!

:-)

snikolas said...

Ναι ρε συ κάποιος πρέπει να μιλήσει στις γυναίκες για το βάψιμο. Πασαλείβονται με ένα εκατομμύριο πράγματα ενώ στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται και πολλά πολλά. Anyway…

Anonymous said...

ε, όχι και Τσέχωφ. ήμαρτον! μέχρι Ζιντ και άντε. αλλά πάντα υπάρχουν περιθώρεια βελτίωσης, keep walking.
Αμφις

Anonymous said...

Στείλε μου με mail στο donna.aunt@gmail.com
τον Τίτλο απο το αγαπημένο σου τραγούδι [ξένο ή Ελληνικό δεν εχει σημασία] αυτη την εποχή.
Υπάρχει λόγος και είναι εκπληξης!!!!!!
Περιμενω
Θεια Ντοννα
[και μην δημοσιευσεις αυτο το comment]

BLUEPRINTS said...

I scream, you scream, we all scream for Ice cream... (άσχετο; μπα, κολλάει λίγος Τζάρμους εδώ)

Anonymous said...

"Καμμία φορά το να ΜΗ μου λείπουν άλλοι άνθρωποι όταν είμαι πεσμένος μου φαίνεται τόσο δυσάρεστο και "απειλητικό" όσο και το να μου λείπουν".

καμιά φορά το να ερωτευτώ μου φαίνεται το ιδιο απειλιτικό οσο και το να μη ερωτευτώ!

ειπες οτι τηλεφώνησες σε παληους φίλους! Δοκίμασε να κανεις καινουριους. Με θέλεις για φίλη?
αστειευομαι .....

Tanila said...

Eπίσης εμείς οι φινετσάτες και ντελικάτες γκόμενες καταλήγουμε με φουσκωτούς τριχωτούς κάγκουρες διότι έχει γιομίσει ο τόπος γκέηδες.
Όλοι οι ραφινάτοι και κλασάτοι τύποι γκέηδες μας βγαίνουν. Που είναι το κράτος;
Και τι κάνει το provato.gr γι' αυτό το κοινωνικό πρόβλημα;

Anonymous said...

προβατακο, κι εμενα μου εχει τυχει να να μη βρισκω κανεναν στο τηλέφωνο οταν ακριβως θελω καποιον να πω μια μλκ να ξεχαστω (ωστε να μην πάρω τηλ πρωην που τζιζ τζιζ), όπως επισης εχει τυχει να ερθουν στις 3 τη νυχτα ολοι οι φιλοι μου σπιτι επειδη χωρισα... σνιφ!

alienlover said...

...σκέφτηκε το Πρόβατο και έγραψε στο Moleskin του...

Provato said...

ηφαστιωνάκο κι εγώ σιχαίνομαι τρενάκι! όχι, οι κυρίες δεν αντέδρασαν εκείνη την ώρα, αλλά ούτε και μετά. πάντως αν ήθελαν να πουν κάτι επειδή ήταν πολύ κυριλέ το στιλ δεν τόλμησαν να το πουν ούτε μεταξύ τους. αυτό με τους λαμέδες ούτε να το φανταστώ δεν θέλω. ...και ναι, το γράψιμο δεν είναι καθόλου θέμα ηλικίας. αλλά και πάλι.... φιλιά πολλά! :-)

tovene τι τέλειο κόμεντ ρε συ! έχεις σε όλα δίκιο, ειδικά εκεί που λες τι τέλεια γράφω, λολ χεχεχε :-))

jimmy έκατσα περίπου 2 ώρες (βάλε και τον χρόνο παγωτού σε αυτές). έπρεπε να τηλεωνηθούμε yes indeed yes indeed :-))

ανώνυμε όλο λόγια και πράξεις μηδέν! χεχε :-))

Legally εσύ είσαι το πιο τέλειο ξανθό ποίημα, ή ξανθός άγγελος ή ότι θες. μπεε :-)

Provato said...

tanila ηλίθιος θα ήμουν αν σε έπαιρνα τηλέφωνο να μου φας τα σάντουιτς! έλεος. όχι, δεν σε μαθαίνω τίποτε αν δεν φέρεις πίσω τα σάντουιτς που μου έκλεψες!

so_far είσαι θεά. ναι, τελικά είμαι ένας τσέχωφ. λολ ρε συ! έχεις δίκιο στα άλλα που γράφεις τα σοβαρά. αλλά είναι τόσο περίπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις... φιλιά πολλά!

τσοκ Μη με στεναχωρείς. προτιμώ την δική μου ερμηνεία για τις λεπτεπίλεπτες και τους κάγκουρες. όσο για το γράψιμο, ναι είναι σούπερ sex and the city. εγώ πάντως επειδή βαριέμαι να κουβαλάω λαπ τωπ γράφω σε Notebooks! φιλιά πολλά! :-)

Me:moir καλομελέτα και σου έρχομαι! 19 του μήνα θα είμαι στην Θεσσαλονίκη, ήταν να έρθω σήμερα αλλά μου έσκασε δουλειά! ελπίζω να σε πετύχω επάνω, θα μείνω μέχρι 23, μπεε

Θεία ντόνα τέλειο το παγωτό, σε φιλώ πολύ, χαίρομαι που συμφωνούμε. :-) α, αυτό που ζήτησες το έχεις. μπε φιλιά!

Provato said...

ammos νο! ΓΙΟΥ ΤΕΛΛ μι αμπάουτ ιτ! και γιατί πια δεν γράφεις, για να έχουμε καλό ρώτημα; :-)))

celsius Και εγώ είχα καιρό να δω Happy family γιαυτό μου έκανε τριπλή εντύπωση, φιλιά φίλε! :-)

ναυτίλε ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ όμως δεν ήσουν ο μόνος. χεχεχε ευχαριστώ χάνη! :-)

snikola How more str8 can you go ρε συ από αυτό το κόμεντ! χεχεχε, να σου πω 19 με 23 θα είμαι στην πόλη σου, πάμε για κάνα καφέ; εεε; Μπεεε;

Αμφις, γιατί μου πέφτει λίγο νομίζεις και ο Αντρέ. χεχεχε :-)... and yes I promise να γίνω ακόμα λιγότερο κακός.! :-)

Provato said...

blue εδώ κολλάει πολύ τζάρμους!!! yo! Και λίγος ληντς! χεχεχε

ανώνυμη σε θέλω, ναι! Και ΔΕΝ αστειεύομαι! :-)

tanila ο κόσμος έχει γεμίσει γκέηδες διότι γκόμενες σαν και εσένα κλέβουν τα σάντουιτς των ανθρώπων. τέλος.

ανώνυμε, να. έτσι είναι η ζωή, μία πάνω μία κάτω. σωστά τα γράφεις. :-)

alien περιμένω τηλέφωνο, άντε να δούμε. και όχι δεν έγραφα σε μόλσκοιν. αλλά σε τετράδιο ΔΙΕΘΝΕΣ, χεχε How cool is that!

Queerdom said...

Το απόλαυσα αυτό το ποστ σου πολύ, αλλά ήταν μεγάλο και δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Μου λείπει το να γράφω έτσι απλά, αλλά το αποφεύγω κι όλας γιατί συνήθως δε μ'αρέσει να το ξαναδιαβάζω. Πολύ ταύτιση σε πολλά από όσα έγραψες. Νά'σαι καλά προβατάκο και να παρατηρείς και να γράφεις και ό,τι θες.