Saturday, September 20, 2008

Μερικές παρατηρήσεις από μία συναυλία στο Ηρώδειο

Το βράδυ της Πέμπτης πήγα στην συναυλία προς τιμήν του Σταύρου Κουγιουμτζή στο Ηρώδειο.

Ήταν πολύ μπίγκ το όλο πράγμα. Ηρώδειο, Νταλάρας, φιλανθρωπικό, Μαζί Για Το Παιδί... το περίμενα πως και πως να πάω. Ο Κουγιουμτζής είναι ο αγαπημένος μου Έλληνας Συνθέτης, θεωρώ ότι είναι ο ABBA της Ελλάδας, έχει γράψει ποπ διαμαντάκια σούπερ διαχρονικά, με την μόνη διαφορά ότι οι Abba ήταν τέσσερις, οπότε μοιράζονταν κάπως τις δουλειές... ενώ ο Αγαπημένος μου Κούγη (έτσι τον λέω) τα έκανε όλα μόνος του. Οπότε ρησπέκτ τετραπλό σε σχέση με τους Σουηδούς.

Το Ηρώδειο ήταν φίσκα. Φίσκα. Από ηλικίες ως επί το πλείστον 45 και πάνω. Αλλά υπήρχαν και αρκετοί στην ηλικία μου, άθρωπες δηλαδή που δεν έζησαν τον Κούγη την εποχή που ήταν μεσουράνης, ο πιο εμπορικός συνθέτης του ελληνικού τραγουδιού, αλλά τον ανακάλυψαν μόνοι μετά.

Περίμενα πως και πως να ξεκινήσει η συναυλία. Πως και πως. Ο λόγος που μου αρέσει ο Νταλάρας είναι τα τραγούδια του Κούγη που έχει τραγουδήσει όταν ήταν πιπινάκι - όπως καταλαβαίνεις όταν έμαθα ότι θα γίνει τέτοια συναυλία έβαλα λυτούς και δεμένους να βρω εισιτήρια. Τα κατάφερα από ένα φίλο μου που δουλεύει σε ένα χορηγό της συναυλίας - στον οποίο φίλο με την ευκαιρία θέλω να πω και από την τηλεόραση ότι τον ευχαριστώ, και ότι έχει κερδίσει μπλοκ, ναι μπλοκ, με κουπόνια για σεξάκοι το οποίο να έρθει πάραυτα να εξαργυρώσει γιατί είναι και σούπερ καυτό γκομενάκι και αυτό το Σουκού έχω τρελά καυλόνια.

Ήμουν λοιπόν πολύ φτιαγμένος για την συναυλία. Και πράγματι, τα πράγματα ξεκίνησαν καλά. Είχαμε τέλειες θέσεις, καταρχήν. Και μου άρεσε που είχε κόσμο, μου άρεσε που η ορχήστρα ήταν μεγάλη και φαινόταν σούπερ φροντισμένη, μου άρεσε το overture με το οποίο ξεκίνησαν (μία σύνθεση με τις πιο γνωστές μελωδίες του Κούγη), μου άρεσε που πήρα μαζί μου την μαμά της μικρής Ολλανδέζας η οποία είναι και αυτή μεγάλη ιέρεια του ελληνικού τραγουδιού, μου άρεσε το πως βγήκε ο Νταλάρας (που συμπαθώ, τελικά, μετά από την ευκαιρία που είχα να έρθω σε προσωπική επαφή μαζί του).

Όμως η "απογείωση" που περίμενα δεν ήρθε ποτέ. Τι φταίει; δεν έχω καταλάβει... Ίσως να είναι αυτό που λένε ότι το Ηρώδειο δεν ταιριάζει σε τέτοιες συναυλίες. Όμως, δεν το νομίζω, είχα στο μυαλό μου ξεφορτωθεί τα στερεότυπα περί Ηρωδείου και αρχαίου χώρου, για μένα ήταν μόνο ένα venue για συναυλίες.

Νομίζω πως μου την έσπασε λίγο ότι πολύ συχνά οι τραγουδιστές έκαναν το "δικό σας" κόλπο. Δηλαδή, στα ρεφρέν χαμήλωνε η μουσική, απομάκρυνε ο Νταλάρας το όφωνο από το στόμα και τραγουδούσαμε εμείς τα κοινά. Είχα την ατυχία πίσω μου ακριβώς να κάθεται ένα ζευγάρι γύρω στα 50, οι οποίοι σίγουρα είχαν νταλκά να γίνουν βασίλισσες της πίστας και τραγουδούσαν όξω φωνή. Έλα όμως που στονάριζαν συνέχεια... η γυναίκα, δε, είχε την φωνή της Μήνη Μάους που έχει εισπνέυσει ήλιο! Είναι σίγουρα και εκείνη και ο άντρας της (που τραγουδούσε λίγο πιο σωστά αλλά.... καμία φορά σκέπαζε τον Νταλάρα με την έντασή του) προτεινόμενοι την άλλη Κυριακή. Σόρη, αλλά δεν έχουν έρθει καθόλου κοντά μου στο σπίτι - και στεναχωρούν την Τζούλη, τους ψηφίζω να φύγουν.

Κοντολογίς, μου ήταν δύσκολο πολύ να χωθώ στα τραγούδια όταν τα μισά δεν τα άκουγα από την φωνή του Νταλάρα.... Σόρη, αλλά τελικά το "δικό σας" μου την δίνει ως κόλπο.

Το άλλο μεγάλο φω πα της βραδιάς, ήταν κάτι που δεν μπορώ να το χωνέψω ότι το άφησε να περάσει ο Νταλάρας. Στο δεύτερο μέρος, περισσότερο από το μισό του χρόνου πέρασε να ακούγονται τα πιο γνωστά τραγούδια του Κουγιουμτζή ούτε καν μισά, σε ένα εφιαλτικό ποτ πουρί: Πρώτο κουπλέ, ρεφρέν επόμενο τραγούδι. Πρώτο κουπλέ, ρεφρέν, επόμενο τραγούδι. Πρώτο κουπλε, ρεφρέν επόμενο τραγούδι... δεν το πίστευα. Λες και ήμουν σε ελληνάδικο της λεωφόρου Αλεξάνδρας στα τέλη των 90ηζ! Κλαψ Κλαψ. Χάλυγμ! Χάλυγμ! Σνιφ Σνιφ.

Όταν, δε, το σχήμα έγινε "πρώτο κουπλέ, μισό ρεφρέν, μισό ρεφρέν δικό σας, επόμενο τραγούδι - πρώτο κουπλέ, μισό ρεφρέν, μισό ρεφρέν δικό σας, επόμενο τραγούδι..." ε εκεί το έχασα πια τελείως, έφυγε η προσοχή μου από την σκηνή και άρχισα να χαζεύω τις κερκίδες, τα χρώματα των ρούχων, τις φάτσες των ανθρώπων που καθρέφτιζαν το πως εισπράτουν την εμπειρία που ζούσαν... και ένα τέλειο μισοαξύριστο γκομενάκι-καυτόνι που καθόταν παραδίπλα μου και καθώς φεύγαμε του έχωσα κρυφά στην κωλότσεπη ένα κουπόνι για σεξάκοι.

Ο Νταλάρας έχει ένα τρόπο να "υποκρίνεται" μία επικοινωνία με το κοινό που χαντακώνει την επικοινωνία του με αυτό.... Αναφέρομαι στα πράγματα που μας έλεγε ανάμεσα στο τραγούδια. Καταλαβαίνω γιατί πολλοί δεν τον πάνε. Βγάζει μία επιτήδευση και μία στημενιάδα που απλά προσπαθεί του μάτσ να είναι έξυπνη, να είναι ευαίσθητη, να είναι "λαϊκή". Ξέροντας, δε, πόσο σούπερ κουλ τύπος είναι στην καθημερινότητά του, όταν δεν έχει την αίσθηση ότι τον βλέπουν οι ακροατές του, θεωρώ ότι έχει χαντακώσει τον εαυτό του προσπαθώντας να είναι πιο αξιαγάπητος από όσο ήδη είναι...

(αλλά μήπως όλοι οι άθρωπες δεν το κάνουμε αυτό το λάθος στην καθημερινότητά μας; αντί να χαλαρώσουμε και να "λάμψουμε" προσπαθούμε να ακουστούμε πιο έξυπνοι, πιο καλλιεργημένοι, πιο σοφοί, πιο γουατέβερ και τελικά καταλήγουμε όχι γουατέβερ να μην φαινόμαστε αλλά από την τσίτα να χάνουμε και την φυσική, πηγαία γοητεία μας - τέλος τεράστιας παρένθεσης-Γκρισίνο).

Και μερικά μπισκοτάκια μεζεδάκια:

Η Δέσποινα Ολυμπίου έχει απίστευτα άχρωμη φωνή. Την βάλανε να πει τα τραγούδια του Κούγη που έχει πει πρωτότυπα η Άννα Βίσση (τότε, στα τέλη 60ηζ). Διαθέτει όμως φυσική χάρη και το φόρεμα που φορούσε της πήγαινε πάρα πολύ. Πρέπει να έχει κάνει μαθήματα κάτγουόκιν.

Η Μελίνα Ασλανίδου είναι ΦΩΝΑΡΑ! Και έχει το πιο τρυφερό και αληθινό χαμόγελο που έχω δει ποτέ σε τραγουδιστή την ώρα που τραγουδά. Το πόσο την χαιρόμουν όταν τραγουδούσε τα τραγούδια του Κούγη που έχει κάνει επιτυχίες αρχικά η Χαρούλα, δεν λέγεται. Μην σου πω κιόλας ότι ήταν η πιο ωραία στιγμή της συναυλίας. ΜΠΡΑΒΟ ΜΕΛΙΝΑ μου ήρθε να της φωνάξω κάποια στιγμή! ΜΠΡΑΒΟ! (Μελινάκι αν διαβάζεις να ξέρεις ότι έγινα φάν σου. Α, και αυτό που μπορείς να πεις ισάξια με την Χαρούλα τα τραγούδια της, είναι σούπερ τιμητικό, να το ξέρεις! και σημάδι μεγάλου ταλέντου).

Ο Μακεδόνας είναι φατσόνι, χαίρομαι που είναι καλά μετά το ατύχημα του με το ελικόπτερο. Η φωνή του, δε, καμπάνα. Πλασ, τσουπωτό αγόρι. Τραγούδησε πάρα πολύ ωραίο το "Κάποιον άλλο φίλησες στο στόμα"!

....Απογοητεύτηκα που δεν πέρασα καλά....το ήθελα πιο μυσταγωγικό(;). Μπορεί. Δεν ξέρω... μπορεί, πάλι, απλά να γκρινιάζω χωρίς λόγο.

πα να τηλεφωνήσω στο γκομενάκι που μου βρήκε τα εισιτήρια για να εξαργυρώσουμε, όλο του Σουκού, τα κουπόνια για σεξάκοι που (δεν ξέρει ότι) έχει κερδίσει. Α, όλα κι όλα. Δεν θέλω υποχρεώσεις. Θέλω να είναι κύριος σε αυτά.

και για να ξέρεις ποιος είναι ο Κoύγιουμτζής διάβασε λίγους τίτλους τραγουδιών ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ επιτυχιών: Οι ελύθεροι και ωραίοι, στα χρόνια της υπομονής, κάπου νυχτώνει, το κόκκινο φουστάνι, νά 'τανε το 21, το σακάκι μου κι αν στάζει (σούπερ λατρεμένο), βασανάκι βασανάκι... σε μερικά από αυτά έχει γράψει και στίχους, δε, how creative and talented is that!!!!

[λύσαξα ρε μλκ, ξεκίνησα το γραψ γραψ εντατίκ, και ξέχασα να σταματήσω, αμάν, έχουμε και δουλειές... σόρη σε ζάλισα λολ). μου αρέσει που βρέχει.

18 comments:

tovenito said...

κουγιουμτζής- νταλάρας απίστευτη συνεργασία. όταν ακούω το ουρανός πέφτει βαρύς ανατριχιάζω..


http://www.youtube.com/watch?v=Cvb-WYlOIW0

Anonymous said...

Ατύχησες... στην αντίστοιχη συναυλία που έγινε στη Θεσσαλονίκη πριν δεκαπέντε μέρες "δικό σας" (εμένα με χαλάει και η κατάχρησή του, αλλά και το να μη γίνεται καθόλου όπως στην περίπτωση του Μάλαμα μια βδομάδα πριν) είχε σε ελάχιστα τραγούδια, ενώ το φριχτό ποτ-πουρί δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου, με εξαίρεση την περίπτωση του "Ήταν πέντε, ήταν έξι" (δύο κουπλέ και μετά το "Όλα Καλά").
Έχεις απόλυτο δίκιο στα όσα λες για Ολυμπίου, αλλά κυρίως για το Μελινάκι που το λατρεύω κυριολεκτικά, ακριβώς για τους ίδιους λόγους που αναφέρεις κι εσύ.
Χαίρομαι που άνθρωποι που έχουν έρθει σε προσωπική επαφή με τον "θείο" καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται περί ενός αναίσθητου τέρατος όπως πολλοί πιστεύουν, αυτό που λες όμως για το πώς τον αντιλαμβάνονται πολλοί (και δεν τον πάνε), έχει να κάνει και με την δική τους προαίρεση και όχι μόνο με το αν όντως "υποκρίνεται" ή "στήνεται" ο ίδιος. Να δώσω ένα παράδειγμα: στη συναυλία για τον Κουγιουμτζή που προανέφερα ο Νταλάρας στο "Ντύλαν Τόμας" ξεκίνησε τρεις φορές να τραγουδήσει τη δεύτερη στροφή που λέει "τι κάθεσαι εδώ πέρα και πεθαίνεις" και δεν μπόρεσε απ' τη συγκίνηση. Όταν με τα πολλά μπόρεσε να ολοκληρώσει το τραγούδι, απολογήθηκε σεμνά για την αδυναμία του. Ε, είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα είπαν ή θα σκέφτηκαν ότι όλο αυτό ήταν στημένο, ακριβώς επειδή το έκανε ο Νταλάρας...
Τεσπα, πολύ μεγάλος ο Κουγιουμτζής και συμφωνώ με το πνεύμα της κρίσης σου ότι έχει γράψει ποπ διαμαντάκια...

BLUEPRINTS said...

κι εμένα με τσαντίζει το κατέβασμα μικροφώνου... και τα medley, τεσπά καταλαβαίνω το όλο κλίμα από την περιγραφή και συμφωνώ με τα περισσότερα απ'αυτά που γράφεις (όχι και με όλα για να μην παίρνεις και θάρρος), φιλί
υ.γ.: τα κουπόνια μεταβιβάζονται; νόμιζα ότι είναι προσωπικά...

Είδωλο said...

Ανεβηκες όλα αυτά τα σκαλια?
μουαχαχαχαχαχα!

tsok said...

Μη με λες ξενερωτικά για ηρώδειο και έχω ute lemper την τρίτη...??!! είχα λυσσάξει που δεν βρήκα εισιτήρια στο μέγαρο πέρσι (αφού ήμανε μάλιστα διατεθειμένη να πουλήσω 5-6 ζωτικά μου όργανα για να τα αγοράσω!) κι έτρεξα η κουλή να κλείσω για ηρώδειο. Βρε λες? Πάντως λιλιπούπολη που είχα δει πριν καιρό καθόλου ξενέρα δεν ήταν. Όσο για Κουγιουμτζή, παρόλο που αναγνωρίζω την αρτιότητα και την τρυφεράδα της μουσικής του Χατζιδάκι και το επικόν του Θεοδωράκη, εκείνου και του Λοΐζου τις μουσικές τις ξεχωρίζω γαμώτη μου και μάλιστα πολύ...

Αρης Δαβαράκης said...

Εμένα λοιπόν προβατάκο μου ΔΕΝ μου αρέσει που βρέχει και εχω ηδη επιθυμήσει το καλοκαίρι! Ωραίο το πόστ σου για τη βραδυά στο Ηρώδειο. Εχεις δίκηο, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να να "γίνει" η βραδυά, αλλά κάπου κολλάμε και δεν γίνεται. Τόχω νοιώσει πολλές φορές. Κι’ αυτά τα πότ- πουρί, ("κατ’ οπ΄οτ΄μπορεί" ο καθένας τα λέει ο Φασουλής)είναι πολύ ηλίθια εφεύρεση. Εν πάσει περιπτώσει αυτά τα κόλπα είναι μελετημένα για να γίνουν ενα ωραιότατο low budget διπλό cd, νάχεις εναν δίκσο του Νταλάρα να τραγουδάει ΚΟυγιουμτζή και μάλιστα που, στο Ηρώδειο, έτσι; Τον βάζεις άμα έχεις βίζιτα και κουβεντιάζεις κιόλας με το καφεδάκι. Είδες το κλίπ της Μόνικας που είναι 21 χρόνων και είναι Αθηναία και πάρα πολύ Ελληνίδα; Για ρίξε μια ματιά - αν και πιθανόν να το ξέρεις.

http://www.youtube.com/watch?v=WEgeA9WeCm0&eurl=http://www.new.facebook.com/profile.php?id=650593448&ref=profile

Πολύ μ’ άρεσε. Πάω την Δευτέρα να δω τι υπάρχει να το παίζω στην εκπομπούλα μου. Αγγλόφωνο ΕΛΛΗΝΙΚΟ τραγούδι! Κάτι μου κάνει αυτό, μ΄αρέσει!

eryx-t said...

Προβατάκο, εγώ στεναχωρήθηκα που διάβασα αυτό το ποστ σου. Θύμωσα τσαντίστηκα αλλά μετά σκέφτηκα ότι οι παρατηρήσεις σου γενικά είναι πολύ εύστοχες και το μυαλό σου όντως λειτουργεί και άρα καλά κάνω που σε εκτιμώ. Και σκέφτηκα πως η συμπάθεια που εκφράζεις γι αυτόν τον σούπερ σταρ του ελληνικού τραγουδιού προφανώς θα έχει να κάνει με συναισθηματικούς κυρίως λόγους (βιώματα της παιδικής ήλικίας κ.λπ. - κι εγώ εξάλλου έχω τέτοιους λόγους).
Εμένα πάντως το όλο ζήτημα της συναυλίας, έτσι όπως θα το φανταζόμουν αλλά και όπως το περιγράφεις, με βυθίζει σε κατάθλιψοργή.
Διάβασα και αυτό το περί διπλού cd που λέει ο κύριος Δαβαράκης και σκέφτομαι πως τα καταφέρνουν να παίρνουν μουσική και τραγούδια και να τα κάνουν μούζακ.

Giannis said...

προβατακο, δεν ξερω αν φταίει ο χώρος κλπ κλπ, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν μου άρεσε όταν μπερδευόντουσαν πολλοί στην σκηνή ... και τραγουδάνε ποτ πουρί, εσεις τι κάνατε πετάγατε λουλούδια από κάτω? ...

ΥΓ1. νομίζω οτι ο νταλάρας έχει ήδη ένα δίσκο αποκλειστικά με τραγούδια του Κουγιουμτζή. να βγάλουνε και το live? τι να πω, παντως το νταλάρα τον προτιμω όταν τραγουδαει και οχι οταν μιλάει, too much ψευτο-αριστερισμός και καθοπρεπισμός και και και ... ουφ! πολυ κούραση

ΥΓ2. Να σας στείλω λίγο βροχή ακόμα? μας περισεύει για τα καλά εδω πέρα!

alienlover said...

Παρόλη την ξεχωριστή φωνή του δεν τον αντέχω κααααθόοολουυυ άσε που έχω ακούσει + τα χειρότερα για δαύτον. κρίμας που δεν πέρασες όσο καλά ήθελες.

xxx

Anonymous said...

Δε θέλω να τον ακούω πια...

Μάλλον, δεν αντέχω να τον ακούσω επί πολλή ώρα...

Ο μανιερισμός με κουράζει σε όλες του τις μορφές...

Κατα τα άλλα, σέβομαι τις εξαιρετικά φροντισμένες δουλειές που κατα καιρούς μας έχει παρουσιάσει και τη διαδρομή του. Εχει πει κομμάτια με μοναδικό και αξεπέραστο τρόπο.

Ολα τ΄ άλλα είναι όπως τα λές φιλαράκο μου και με χαλάνε το ίδιο.

Τελικά φέτος, μου έχει μείνει μια αίσθηση κυριαρχίας της μετριότητας σε παραστάσεις, συναυλίες κ.λ.π.

Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ

Anonymous said...

gia ton dalara de lew tipota...
eimai me ton panoush...

alla den m aresei pou xalase o kairos giati programmatiza eksargyrwsh seksokouponiwn sta limanakia kai parakatw...

patsiouri said...

Άσε με στο μεθοκόπι και τα μυαλά στα κάγκελα......
( ..και μόλις θυμήθηκα ότι κι'εγώ με το Τζιμάκο είμαι!)

Υπερμίκης said...

Τι λέτε βρε παιδιά,μόνο σε ένα του δίσκο τραγούδησε ο Νταλάρας τραγουδια του Κουγιουμτζή;Δεν τους μέτρησα αλλά θα υπάρχουν το λιγότερο δέκα!Και παντού τα ίδια γνωστά τραγούδια(όλα καλά,ήταν πέντε,αν δεις στον ύπνο σου ερημιά..)Στις δε συναυλίες του τα μισά τραγούδια είναι πάντα του Κουγιουμτζή,εξαιρουμένων φυσικά των ειδικών αφιερωμάτων πχ σε Τσιτσάνη ή Θεοδωράκη.Εγώ προσωπικά βαρέθηκα να τα ακούω αυτά τα τραγούδια..(εκτός από το τραγούδι που αναφέρει ο tovene και που είναι όντως αριστούργημα) Πάλι καλά που ο Νταλάρας αντέχει ακόμα να τα τραγουδάει ,έστω κι αν λέει μόνο τα ρεφρέν...(Ξέρω ότι είναι ο αγαπημένος συνθέτης του προσφιλού μας τραγουδιστή)Τα έχει ερμηνεύσει όλα αυτά χιλιάδες φορές!Κατά τη γνώμη μου ο γνωστός συνθέτης έχει υπερεκτιμηθεί.Το ίδιο πιστεύω και για τον Λοίζο,αν και οι μελωδίες του μ΄αρέσουν πολύ περισσότερο..Τέλος πάντων,γούστα είναι αυτά..αλλά δεν μπορώ να ακούω συνέχεια "ήταν πέντε ,ήταν έξη κι έγιναν επτά"Και όταν σκέφτομαι ότι υπάρχουν τόσα άλλα πολύ ωραία τραγούδια που δυστυχώς το πλατύ κοινό αγνοεί...

turigr said...

Εύστοχες οι παρατηρήσεις σου όπως πάντα. Θέλω μόνο να σχολιάσω ότι τον Νταλάρα προτιμώ να τον ακούω, παρά να τον βλέπω: νομίζω ότι δεν είναι και πολύ επικοινωνιακός!

Anonymous said...

ο Λοϊζος έχει υπερεκτιμηθεί γιατί αρχικά τον έσπρωξε το κόμμα....
και μη ρωτήστε ποιό.... ΕΝΑ είναι το κόμμα....

βλέπε σήμερα Μαχαιρίτσας, Τσακνής κλπ...

Υπερμίκης said...

Πάντως Ανώνυμε,ο Λοίζος ήταν ταλαντούχος και ήξερε να εκφράζει τις ευαισθησίες του μέσω των τραγουδιών του.Στο προηγούμενό μου σχόλιο ήθελα να πω απλά ότι τα τραγούδια του παρακούστηκαν..Η σημερινή νεολαία ξέρει σχεδόν όλα τα τραγούδια των Κουγιουμτζή-Λοίζου ενώ δεν δίνει καθόλου σημασία σε ωραιότατα τραγούδια -ας πούμε- των Χατζιδάκι,Θεοδωράκη.
Δεν ξέρω αν έκανε τίποτα το κόμμα για τους Μαχαιρίτσα-Τσακνή,πάντως και οι δυο έγραψαν και τραγούδησαν πανέμορφα τραγούδια!

Anonymous said...

υπερμίκη, προφανώς αναφέρεσαι στους live δίσκους του Νταλάρα στους οποίους ο Ακατανόμαστος τραγουδάει τραγούδια του Κουγιουμτζή και όχι στους studio, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι -μαζί με τους "Ύμνους Αγγέλων"- 7 με μουσική αποκλειστικά του Κουγιουμτζή και στους οποίους λέει τα μισά και παραπάνω τραγούδια τους και άλλοι δύο (το πρώτο του LP "Γιώργος Νταλάρας" και ο "Μέτοικος" που έχουν δυο-τρία τραγούδια του Κ. ο καθένας. Για να δούμε λοιπόν πόσοι είναι αυτοί οι live δίσκοι και πόσα τραγούδια του Κουγιουμτζή έχει ο καθένας (πηγή: www.dalaras.com):
1) Τα Τραγούδια μου-1983 (4 τραγούδια στα 30)
2) Live Recordings-1988 (3 στα 17, με τα δύο από αυτά να προέρχονται από τον προηγούμενο δίσκο, αφού αυτός προορίζεται για το διεθνές κοινό)
3) Το Ελληνικό Πρόσωπο του Γιώργου Νταλάρα-1988 (Live στο Σείριο, όταν ο Χατζιδάκις τον συμπαθούσε ακόμα) (1 στα 14)
4) Ζωντανή ηχογράφηση στο Αττικόν-1991 (1 στα 20 από όσα τραγουδάει ο Ντ. μόνος ή σε ντουέτο με τον Παπακων/νου)
5) Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό-1997 (1 στα 13)
6) George Dalaras - live & unplugged-1998 (1 στα 17)
7) Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό ΙΙ (0 στα 15)
8) Live recording at the Mann Auditorium-1999 (2 στα 14)
9) Από Καρδιάς-2002 (5 στα 22)
10) Μαζί-2003 (1 στα 21, ντουέτο με τη Μαρινέλλα)
11) Είναι και το περσινό live από το Παλλάς, αλλά εκεί εκτός από τον Ντ. τραγουδάνε και κάποιοι νέοι τραγουδιστές Κουγιουμτζή, οπότε ο αριθμός παίζει...
Τι πολλά ε; Με εξαίρεση το "Παλλάς" έχουμε 10 live και 19 τραγούδια στα 183, ποσοστό περίπου 10%...
Πάντως, υπερμίκη, δεν μπορώ να καταλάβω από που προκύπτει η υπερτίμηση του Κουγιουμτζή ή του Λοϊζου. Πού την διαπιστώνεις;

Όσο για τη νεολαία που ξέρει όλα σχεδόν τα τραγούδια αυτών των δύο συνθετών, μάλλον σε άλλη χώρα ζούμε και άλλη νεολαία ξέρουμε...

Υπερμίκης said...

Αγαπητέ Gazakas ευχαριστώ για τις πληροφορίες.Θα σ΄απαντήσω -ει δυνατόν- με μέιλ.Ευχάριστώ τον Πρόβατο που με επέτρεψε να πω τη γνώμη μου..