βόλτα στο ψυγείο με την καλύτερη διάθεση του κόσμου

Η τεράστια σακούλα, είναι το πρώτο πράγμα που σου τραβά την προσοχή με το που ανοίγεις το ψυγείο.

Είναι μία σακούλα όχι μόνο με τεράστιο μέγεθος, που πιάνει το μισό του κεντρικού ραφιού του ψυγείου αλλά και με κλας, κύρος, πχιότητα, αναγνωρισιμότητα.

Έχει επάνω της το σήμα του Λουηβουτόν.

Όμως στο παρελθόν υπήρξαν άλλες σακούλες στην θέση τους, το ίδιο πελωτεράστιες, αλλά με το σήμα του Ιντιμίσιμιε, του Τώντζ, της Καλογήρου, του Χάρωτζ....

μου σπάει τα νεύρα αυτή η σακούλα. Οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή, σαν το μαλλί της γριάς

Γουνταφάκ γυρεύει μία σακούλα τόσο τεράστια, τόσο ανοικονόμητη μέσα στο ψυγείο της κουζίνας της εταιρίας;

Γιατί να μην έχει χώρο στο ψυγείο για να βάλω ένα ίτσι τίνι γουίνι ταπεράκι με ελάχιστο (γκουχ γκουχ...) φαγάκι που φέρνω από το σπίτι για το μεσημεριανό μου;

Πότε θα απαντήσει στο τηλεφώνημα μου να βγούμε ο Στάθαμ;

Τι σταδγιάλα υπάρχει μέσα στην γαμημένη την Σακούλα;

Αποφασίζω να πετάξω την αγωγή μου από το παράθυρο και να λύσω την απορία μου. Με πρόσχημα ότι θέλω να "βολέψω καλύτερα την σακούλα" την ανοίγω.

Περιμένω μέσα της να δω: ένα πτώμα εξωγήινου, μία ντιβανοκασέλα, το χαμόγελο της Αλάνισ Μορισέτε (τεράστιο), τα βυζιά της Πάμελας, δύο Θανάσες Λάλες και ένα τραπεζάκι βεράντας με το σετ του τις 4 καρέκλες ΙΚΕΑ - και επιπλέον χώρο για να βάλω ένα μαύρο σώβρακό μου.

Αντί όλων αυτών, μέσα στην τεράστια σακούλα βλέπω... ... ... ένα ταπεράκι το οποίο πιάνει το ένα 139139814714194104010249148174774στο του χώρου της!

Το νεύρο αρχίζει και σιγοτραγουδά το τελευταίο των Πρότητζη.... έντονο μπητ.

Πιάνω το ταπεράκι και το αισθάνομαι άδειο.... γουνταφάκ; ξαναμανά λέω μέσα μου. Το κουνάω, ακούω κάτι να κινείται.... η περιέργειά μου έχει ανέβει σαν στύση 20χρονου νεοσύλλεκτου γκέη φαντάρου το βράδυ της πρώτης του άδειας μετά την κατάταξή του.

Δεν κρατιέμαι. Αποφασίζω να ανοίξω το ταπεράκι.


Και τι βλέπω μέσα;

Μέσα στο ταπεράκι υπάρχει το ένα έκτο ενός μίνι κιοφτέ. Θα έλεγα μισοφαγωμένου, αλλά όταν έχουν φαγωθεί φάει τα πέντε έκτα ενός κιοφτέ δεν μπορείς πια να τον πεις "μισοφαγωμένο"...

Το δείγμα κιοφτέ, το οποίο θυμίζω βρίσκεται μέσα σε ένα τάπερ, που με την σειρά του βρίσκεται μέσα σε μία σακούλα τόσο χιούτζ που πιάνει ένα ολόκληρο ράφι του ψυγείου, δεν είναι μόνο απίστευτα μικρό, αλλά και απίστευτα πολυκαιρισμένο!!!

νεύρα. ναι, έχω.

αλλά επειδή δεν πρέπει να σκεφτόμαστε αρνητικά (insert αγγελούδια που γελάνε χαρωπά here) δεν θα κάνω την έκρηξη, γιατί το σύμπαν συνομωτεί να σου σπάσει τα νεύρα...

ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΚΟΥΛΑ ΤΗΣ ΜΙΑ ΜΠΟΥΤΟΥ ΣΑΚΑΦΙΟΡΕΤ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΧΥΝΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΕΙ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΜΠΟΥΚΙΑ ΚΙΟΦΤΕ, ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΘΑ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΤΑΡΡΙΤΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ...

ΚΑΙ ΚΑΛΑ, ΠΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΦΑΣ ΤΟΝ ΚΙΟΦΤΕ.... ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΕΙΣ; ΟΤΙ ΤΙ; ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΟΝΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΠΑΛΤΑΖΕΡ; ΟΤΑΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟ ΑΙΘΙΟΠΑΚΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΣΥ ΜΠΟΥΤΙΑ ΜΕ ΚΥΤΑΡΡΙΤΙΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ;