Thursday, April 23, 2009

η ΜΑΛΑΚΙΑ των ανθρώπων

Μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε ότι η κακή συμπεριφορά, η εγκατάλειψη, το αγνόημα (όπα, καινούργια λέξη, κλαπ κλαπ εντατίκ), η αγένεια, η γαϊδουριά, το κακό γιου νέημ ητ που εισπράτουμε από τους άλλους... δεν είναι παρά η κατάλληλη απάντηση σε κάτι που εμείς οι ίδιοι έχουμε ξεκινήσει.

Εξηγούμαι.

Με παράδειγμα. (χάου κουλ ηζ δάτ).

Πήγα κάποτε, πριν από καιρό, σε μία καινούργια δουλειά. Ήταν μία δουλειά που με ενδιέφερε πολύ, είχα ενθουσιασμό και όρεξη, εν τω μεταξύ επειδή είχα βγει και από περίοδο ανεργίας ήθελα διπλά να πάω καλά, να αποδείξω τον εαυτό μου, να αποδώσω.

Αλλά, στην Ελλάδα είμαστε... και όταν είσαι έτσι ενθουσιασμένος, έχεις υπογράψει την καταδίκη σου. Αντί να πετύχω αυτό που ήθελα με την προσπάθειά μου, κατόρθωσα το αντίθετο. Όχι αγαπητός δεν έγινα, αλλά αισθανόμουν τα μισιτόνια και τα αντιπαθόνια να έρχονται προς το μέρος μου με τους κουβάδες.

Μέσα σε όλους αυτούς της δουλειάς ήταν και ένα παρεάκι, με το οποίο υποτίθεται ότι θα είχα άμεση συνεργασία, που κυριολεκτικά το πρώτο διάστημα της παρουσίας μου στην νέα δουλειά με το ζόρι μου έλεγαν τα τυπικά και απαραίτητα. Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κ ας πέσει χάμω βρε αγάπη, έλεος δηλαδή...

Εντάξει, μου την έλεγαν την καλημέρα, αλλά ήταν με 1/132143325667στο της καρδιάς τους. Και πέρα από αυτήν, δεν είχα καμμία άλλη επικοινωνία μαζί τους. Και μάλιστα, όλα αυτά γίνονταν το διάστημα που ήμουν φρέσκος στην δουλειά, που είχα πολύ πεσμένα εξοικειόνια, που δεν είχα πρόσωπα και πράγματα να "πατήσω", άρα το να με κάνουν να αισθανθώ καλοδεχούμενος θα ήταν το ελάχιστο σούπερ απαραίτητο και χρήσιμο που μπορείς να προσφέρεις σε έναν συνάδελφα.

Τι να κάνω, το ήπια το ποτήρι κάπως κατάφερα και το επεξεργάστηκα... ή για να είμαι πιο ακριβής, το αγνόησα. Έκανα ότι δεν το έβλεπα. Δυστυχώς η κοινωνία είναι γεμάτη περίεργες συμπεριφορές και αντιδράσεις, άμα είναι να πληγώνομαι κάθε φορά που με ματαιώνουν οι άνθρωποι, θα κατέληγα σαν την Μαριννέλα στο "καμμιά φορά λέω να αλλάξω το κραγιόν, μα δεν, μα δεν υπάρχουν Χόντοι"...

Έκανα λοιπόν ότι δεν το έβλεπα το όλο πράγμα - και πέρασε ο καιρός, εγώ κάπως εξοικειώθηκα με το νέο περιβάλλον, και κυρίως, επειδή είμαι ο γαμημένος πολύ responsive στο περιβάλλον γύρω μου άρχισα να ακολουθώ κι εγώ την ίδια συμπεριφορά απέναντί τους. Δεν μιλούσα κι εγώ πια, ήμουν αγνοητικός και ανύπαρκτος σχεδόν, δεν έκανα κοινωνικά και είχα αφήσει πίσω μου ό,τι θύμιζε τον παλιό καλό εαυτό μου που είχε όρεξη για νταραβέρια και κουβέντες...

Μην με παρεξηγήσεις, δεν το έκανα εκδικητικά, εντάξει δεν είμαι τόσο ψωνάρα ώστε να πιστεύω ότι να στερώ την επαφή και την επικοινωνία μου με κάποιον τον τιμωρώ... Απλά μου συμβαίνει το εξής με τους ανθρώπους Όταν αισθάνομαι ότι μία συμπεριφορά, ένας τρόπος επικοινωνίας πέφτει στον βρόντο, αναγκαστικά μου απονεκρώνεται. Σχεδόν χωρίς να το ελέγχω. Είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης που έχω, μακάρι να μην τον είχα, αλλά τον έχω και τι να κάνω, πυροβόλα με! (γκρ γκρ γκρ γκρ)

Έκανα λοιπόν και εγώ διάφορα τύπου νορβηγικά και ψυχρά... έτσι τους είδα να θέλουν, αυτό τους έδωσα (αθώο πετάρισμα βλεφάρου)! Και μετά, έμαθα ότι παραπονιούνταν. Και με θεωρούν ψυχρό και κακό. Και έμεινα μαλάκας. Δηλαδή έλεος, με κάνεις σαν τα μούτρα σου, με αποξηραίνεις από ότι χυμό και άρωμα έχω, και ύστερα που γίνομαι σταφιδιασμένος σαν την Τανίλα μωρό, γιατί τι να το κάνω να είμαι αλλιώς, στα παπάρια σου θα το γρέψεις, μου παραπονιέσαι;

Αν παραπονιέσαι, είσαι μαλάκας. αμσόρη.

(και βέβαια, να μην ξεχάσω ότι με όλο αυτό το σεντόνι σκέφτηκα και κάτι άλλο... κατά πόσο οι συμπεριφορές που εγώ θεωρώ ότι είναι άδικες απέναντί μου ξεκίνησαν από κάποια δική μου "μαλακία" που απλά δεν έχω συνειδητοποιήσει...

χμφ χμφ χμφ, σκρατς κεφάλ σκρατσ κεφάλ εντατίκ, σκεψ σκεψ... χμφ χμφ χμφ

και, μήπως, το παρεάκι που δεν μου φέρθηκε καλά, είχα κάτι εισπράξει από μένα που τους έκανε να με αντιπαθήσουν; ΟΜΑΓΚΟΝΤ!!!!!! λες; ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ και ήμουν σίγουρος ότι είμαι σούπερ αλάνθαστος ασταδγιάλα....γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ τι θα κάνω τώρα, πρέπει να γίνω ακόμα πιο σκεψ σκεψ εντατίκ χαρακτήρας, φακ!)

30 comments:

aKanonisti said...

Ανθρωπος.. που εφευρίσκει το αγνόημα... είναι πανέξυπνος ωρε!!!
Πως να μην τον ζηλεύουν... οι ξενέρες???
Δεν είσαι αντιπατικ... αντιθέτως...
Ισως καμία φορά.. δεν λειτουργείς.. από το πολύ το μάτιασμα...
Λέμε...
Κατά τα άλλα.. έχεις απόλυτοννννν δίκαιοννννννν

sou ma said...

re les na se thavoun epeidh de se goustaroun kai oxi mono se prokaloun na eisai psyxros, se kathgoroun ki apo panw!!


ypografh:
h kaxypopth

Provato said...

akanonisti το μάτι σάξ! εντελώς! χρόνια πολλά, α λόβ αγνόημα του! χεχε

σου μα μα δεν ξέρω αν με θάβουν, λες, φακ ρε πούστη μου... πολύ καχύποπτη σε βρίσκω ρε συ! χρόνια πολλά αν σε λένε τζωρτζίνα

Ελένα Μπαμπούσκα said...

αγνόημα το (ουσιαστικό) σφάλμα από άγνοια, από πλάνη, συνώνυμα: παραδρομή
Υπάρχει.

Εγώ πάντως νομίζω πως ότι δίνεις παίρνεις, ότι πάντα φέρουν μερίδιο ευθύνης και οι δυο πλευρές και ότι το ξερό μας το κεφάλι όλο σε μπελάδες μας βάζει.

Legally Blonde said...

"καμμιά φορά λέω να αλλάξω το κραγιόν, μα δεν, μα δεν υπάρχουν Χόντοι"

μολις εγινες status στο ex-book!!!

σ'αγαπω προβατακι

υγ μην μασας...as long as they spell your name correctly :)

[Germanos] said...

Εχω ζησει προσφατα το ιδιο σκηνικό και το θυμαμαι εντονα (2007). Η αληθεια ειναι οτι δεν ελυσα ποτε το συγκεκριμενο πρόβλημα , ουτε καν μπορεσα να το εξηγήσω.
Μυστηριο ο μικροαστος εργαζομενος.

sCaTterBraiN said...

εμένα πάλι, όταν με αγνοούν που τους αγνοώ είναι το χειρότερό μου!
;-)

Sulpice said...

Τι μου θυμίζει; Τι μου θυμίζει; Τι μου θυμίζει; Θα παρηγορηθείς αν σου πω ότι αυτό μου έχει συμβεί δύο και τρεις φορές; Και γω στην αρχή αναρωτιόμουν, ανησυχούσα... είχα καταντήσει σαν Κινέζος στην εποχή του Μάο που κάνει την αυτοκριτική του! Αλλά σιγά σιγά αναισθητοποιήθηκα... και je m'en fous royalement.

jg said...

emena pou me agnooun ki as mi stamataw na milaw?? :s

mariw said...

ΑΑΑΧΧΧ! Το έχω πάθει και εγώ, αλλά εγώ ήμουν η «παλιά», η υπεύθυνη πωλήσεων, άρα η ευνοημένη από το αφεντικό ή «καλύτερα» , αυτή που το παίζει αφεντικό. Οπότε τι έκανα; Τα έκανα όλα μόνη μου και άφηνα τους άλλους να λουφάρουν και μετά τα άκουγα από το πραγματικό αφεντικό γιατί τα έκανα όλα εγώ και τους άφηνα να λουφάρουν. Α! Άλλαξα και δουλειά και τώρα είμαι η «νέα», το «ψάρι» , ησύχασε το κεφάλι μου σε λέω!

Τα είπα και ξεθύμανα….

Tanila said...

Έχουμε καιρό να μιλήσουμε ή να βγούμε και νιώθεις παραμελημένος ε;

Yiannis/Pefki said...

Pantws an kaneis mia mikrh erevna agoras (a.k.a. market research sta Ellhnikos) gia thn gnwmh pou exoun gia sena sthn douleia, filoi, gnwstoi, klp...tha peseis apo ta sinefa...
kai skepsou pws sou lene mono ta misa apo afta pou pragmatika pistevoun....

sou ma said...

' Και μετά, έμαθα ότι παραπονιούνταν' .. emathes h' sto eipan??

ypografh:

karakaxypopth

filia polla

κόκκινο μπαλόνι said...

κοίτα τώρα να δεις...συνήθως συμβαίνει αυτό το τελευταίο που, τελείως αυτογνωσιακά, λες!
Αλλά ισχύει και το να είναι απλά κακοί και ξινοί άνθρωποι. Εμένα μου έχουν τύχει και τα δύο!
Προβατάκι στιλ λοβ γιου, κι ας μη πολυμιλάω!

tsok said...

Μαλακία να ξεκινάς κάτι με κέφι και να γαμιέται στην πορεία. Πιστεύεις ότι θα ξαναβρείς τον original ενθουσιασμό (ασχέτως παρεακίου και συμπεριφοράς συναδέλφων); Τότε αξίζει να προσπαθήσεις, αλλιώς...

"Αισθηματική ηλικία" said...

Εχω μείνει με την Αισθηματική μου Ηλικία στο χέρι να περιφέρω αυτό το πόστ, απο αντ σε αντ, γιατι αθωο και δαιμονικό πρόβατο, περιγράφεις το απολυτα βλάχικο τρόπο που εχουν ολα τα εξεκιουτιβ στελεχη των επιχειρήσεων στην Ελλάδα.
Είναι αυτή ακριβώς η συμπεριφορα ίδια με τα χωριά όταν έρχεται η καινούργια δασκάλα. (βλ. σχετικά φιλμογραφία Αλίκης)

Στο λέω σίγουρα δε φταίς εσυ. Δεν φταίω εγώ.
Φταίμε κι οι χίλιου εικοσι δυό που δεν μεταναστεύουμε να ησυχάσουμε.

Κατα τα άλλαμ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΦΟΥΛΗ said...

Στην αρχή πάντα συμβαίνουν αυτά,σε έναν καινούργιο υπάλληλο.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν κακοί και ξινοί άνθρωποι.
Μη χαλιέσαι,καλό βράδυ

Κοκκινοσκουφίτσα said...

Στη δουλειά ενός φίλου μου τους έκαναν ένα ειδικό σεμινάριο. Τους έβαλαν να γράψουν σε ένα κομμάτι χαρτί πώς βλέπουν τον διπλανό τους. Μετά δίπλωναν το χαρτί, το έβαζαν σε ένα φάκελο και το παρέδιδαν στον παραλήπτη. Τα αποτελέσματα ήταν σοκαριστικά. Από ανθρώπους που περίμεναν να είναι μέσα στη γλύκα, ήρθαν κάτι σχόλια μέσα στη μπίχλα και εντελώς αναιτιολόγητα κι από κάτι στραβόξυλα ακούστηκαν τα πιο ενθαρρυντικά, τα πιο καλά σχόλια. Άσε και το άλλο: οι περισσότεροι όταν είδαν τον τρόπο που τους περιέγραψε ο διπλανός τους, έπαθαν πλάκα. Τελείως διαφορετικό από εκείνο που οι ίδιοι πίστευαν ότι εξέπεμπαν.

Pastaflora said...

Ελάτε να ανοίξουμε ένα μπιτς μπαρ και να φτιάχνουμε φραπέδες και κοκτέλες και αφήστε όλους αυτούς τους αντιπαθητικούς τύπους της διαφήμισης στις υστερίες τους και τα ψυχοφάρμακά τους.

Litanie des Saints said...

Από την άλλη, βέβαια, αλλιώς αντιλαμβανόμαστε τις ανθρώπινες σχέσεις στο γραφείο κι αλλιώς απέξω. Με τηλέφωνα, φακέλους να στριφογυρίζουν γύρω σου και το αγγούρι στον κώλο, τα μισά απ' αυτά που εκπέμπουν οι άλλοι τα διαστρεβλώνουμε, γιατί δεν προλαβαίνουμε να τα αποκρυπτογραφήσουμε σωστά. (Πολύ σόσιαλ ανάλισις ακούστηκε αυτό το τελευταίο.) Μη μασάς, προσπάθησε να το πάρεις απ΄την αρχή και να δεις που μπορεί να το σώσεις!

Σούλα Φρίκη said...

πρόβατο. γίνε σκύλος και οριοθέτησε την περιοχή σου. μετά βάλε μαρμελάδα κομπόστα ταχινόπαστα ό,τι σ'αρέσκει στ'αφτιά σου. και πάντα με ιδιότητα του σκύλου δούλευε! έτσι μου'χαν πει και μένα στην Άντζελα όταν πρωταρχίνησα.

Anonymous said...

Το γαρ πολύ της σκέψεως φέρει παραφροσύνη. Μην την ψάχνεις προβατάκι μου. Χριστός Ανέστη
START2

Anonymous said...

μπορεί σαν "νέος" που ησαν , να "επρεπε" να ακολουθήσεις αλλον κώδικα συμπεριφοράς, της ψαρούκλας δηλαδη. Στις δουλειές νομίζω ισχύει οτι και στον στρατό , χωρίς να έχω πάει.
και μην κακολογείς συνέχεια την Τανίλα, δεν φταίει αυτη για όλα(!).
Εχω αρχίσει να τη συμπαθώ σε λέω.
dirtyoldwoman

repeatable said...

Να σαι καλά ρε πρόβατε!

Και μη σκέφτεσαι τόσο πολύ, να δεις που θα σου βγει σε καλό.

aura voluptas said...

Μην είσαι ενοχικός ... ( αναφέρομαι στο τέλος του ποστ ). Κλάσ'τους ! ( ουπς, χε, χε, χε !! )

Φιλάκι

Provato said...

ελένα το στραβό μας το κεφάλι φταίει για πολλά, πάρα πολλά! ανό!

legally κι εγώ μωρό μου σε αγαπάω, να είσαι καλά που μου σκορπάς χαμόγελα, μπεεε xxxx

germane, όχι απλά μυστήριο, το μεγαλύτερο μυστήριο του σύμπαντος!

mr e ditto, συμφωνώ, πολύ σπαστικό! μπεε

sulpice θα παρηγορηθώ λέει; και με το παραπάνω! θέγκζ!

Provato said...

POV δέη αρ σοοοο μπίτσης!!!! σλάπ δεμ! :-))

mariw από όπου και να το πιάσεις, σκατά είναι το θέμα. τουλάχιστον ησύχασες, χεχε!

τανίλα, είπαμε δεν σε θέλω σταμάτα να μου κάνεις καμάκι!

Yianni σαμ τάημζ γιου άρ ρήλη σπούκη! ομαγκόντ, με φρίκαρες, χεχε

καρακαχύποπτη το έμαθα από μία μεγάλη Μανχατανιώτικη εφημερίδα, χεχε

Provato said...

κόκκινο έχεις δίκιο, και θέγκζ φορ δε λαβ, ανταποδίδ ανταποδίδ εντατίκ! χεχεχε

Αχ ρε τσοκ ζούμε σε εποχές που το να έχεις σαν κριτήριο το να μείνεις σε μία δουλειά το αν έχεις ενθουσιασμό για αυτή, απλά δεν παίζει.... αρονό, είναι λίγο μπερδεμένα τα πράγματα...

αισθηματική ηλικία αυτή η αναφορά σε φιλμογραφία Αλίκης είναι απλά αριστουργηματική!!! ΖΗΤΩ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ! ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ματς μουτς!

φούλη γλυκιά προσπαθώ να μην χαλιέμαι, αλλά.... αχ βαχ....

κοκκινοσκουφίτσα από αυτό και μόνο καταλαβαίνεις την δύναμη της υποκειμενικότητας... τι να πω, αρονό!!!!

Provato said...

πασταφλόρα απ το στόμα σου και στου θεού τ' αυτί, αλλά άμα κανείς δεν μείνει να είναι διαφημιστής πως στα δγιάλα θα κάνουμε τζίρο στο μπαρ? ρωτώ!

litanie μλκ ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ η παρατήρησή σου είναι ΤΟΣΟ εύστοχη, ΤΟΣΟ! ξαφνικά ζετέμ!

Σούλα καλά τα λες, αλλά άλλο είναι στα λόγια, άλλο είναι στην πράξη! θέγκζ πάντως αλ τράη!

σταρτ2 ...γι αυτό και ο Αλή Πασάς έσφαξε τον Δροσύνη, χεχεχε!

ντίρτι, αυτό που συμπαθείς την Τανίλα είναι πιο κουλό και από το σχόλειό σου ομαγκόντ πια, τι άλλο θα ακούσω από σένα!

Provato said...

repeatable πρόβατο και σκέψη είναι ταυτόσημε έννοιαι! όπως και το πχιότητα και πρόβατο, χεχεχε

aura προουουουουουουουουουοτ! τους έκλασα, ιδού, χεχεχε! φιλιά πολλά!