Τα δάκρυα της Όλιβ Όιλ και της Λόλας

Σκέφτομαι καμία φορά την Όλιβ Όιλ. Τι έχει τραβήξει και αυτή η κακομοίρα.

Απαγωγές, φυλακίσεις, παραλίγο βιασμούς από αυτόν τον χοντρό με τα μούσια που ήθελε να της τον εσφυρίξει... Φυσικά, πάντα και σε κάθε περίσταση ο Πάπαη , σούπερ δυνατός και σούπερ ηρωϊκός σαν σπανακόπιτα, την σώζει. Κ έτσι εκείνη επιστρέφει στην ασφάλεια και την ηρεμία της!

ή μήπως όχι; χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ...


σκεψ


σκεψ σκεψ εντατίκ

Νομίζω ότι έχουμε συνηθίσει από τις ταινίες, τα περιοδικά και τα (μέτρια) βιβλία στην εικόνα που λέει ότι ο ήρωας που ζει ένα δράμα, ο πρωταγωνιστής που περνά μία μεγάλη απειλή, όταν εμφανιστεί ο από μηχανής θεός που θα τον σώσει απλά επιστρέφει στην παλιά του κατάσταση, στην πρηγούμενη ευτυχία! Την εποχή πριν την απειλή...

Όμως χιλιάδες παραδείγματα έχω πως η πραγματική ζωή είναι αλλιώς.

Στην πραγματικότητα υποψιάζομαι (χμφ... καλά, δεν υποψιάζομαι - είμαι σίγουρος) πως η Όλιβ μένει με κουσούρια. Ανασφάλειες, τραύματα, φόβους, άγχη, φοβίες, σοκ, άμυνες, τρόμους, αδυναμίες να εμπιστευτεί...

Πάρε την Λόλα για παράδειγμα, αυτή που έσωσε από την φωτιά ο Καρνέησον. Είναι γνωστή ενός φίλου μου και έχω μάθει τι απέγινε μετά την διάσωσή της από τον Καρνέησον. Και σε πληροφορώ ότι δεν είναι καθόλου χάπι έντ αυτά που θα σου πω. Από που να αρχίσω...

Από το ότι έχει απόλυτη αδυναμία να εμπιστευτεί άντρα;

Από το ότι ήταν 3 χρόνια σε κέντρο αποκατάστασης γιατί είχε πάθει φοβία από την φωτιά;

από το ότι μία φορά την έπιασε σήζουρ σε ένα αποκριάτικο πάρτυ ενός νηπιαγωγείου και τσάκισε στο ξύλο 3 πιτσιρικάκια, αθώα τα καημένα, απλά επειδή είχαν ντυθεί καουμπόηδες;

Από το ότι δεν μπορεί να μπει σε τρένο;

... γι' αυτό σου λέω. Επειδή έχουμε χάπη έντ, δεν σημαίνει ότι το δράμα τελειώνει. Η ζωή δεν ξοφλιέται όπως εσύ θέλεις. Και μία εμπειρία που σε τρόμαξε, σε πόνεσε, σε αναστάτωσε πολύ μπορεί να έχεις σχεδόν ξεχαστεί πριν αρχίσεις να την ξοφλάς ψυχικά...

Ναι αγαπημένε αναγνώστη. Έχω βάσιμες υποψίες ότι η Όλιβ και η Λόλα τα βράδυα κλαίνε στο μαξιλάρι τους.