Friday, June 26, 2009

You have to stop, because you got enough.... Με αφορμή τον θάνατο του Michael Jackson

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί μας συγκινούσε πάντα τόσο πολύ. Ίσως επειδή εκφράζει τόσα μα τόσα πολλά αρχέτυπα:
το προικισμένο παιδί - τσεκ
ο άνθρωπος που αρνείται να μεγαλώσει - τσεκ
το τραγικό θύμα της ευλογίας του κ του ταλέντου του - τσεκ
η σούπερ παρεξηγημένη ιδιοφυϊα - τσεκ
Ο άνθρωπος που από την κορυφή του κόσμου βρέθηκε στον πάτο της αβύσσου - τσεκ.
και πολλά ακόμα που δεν μπορώ να απαριθμήσω (μπλόγκερ είμαι ρε πούστη μου, δεν είμαι κοινωνιολόγος!!!!)

Ξέρεις, σέξυ βγιούερ, αυτός ο άθρωπας είχε μία ικανότητα ό,τι μα ό,τι κάνει να γίνεται παράδειγμα αρχετυπικής συμπεριφοράς! Είτε επιτυχία, είτε γελοιότητα, είτε αποτυχία. Το σκέφτομαι και ανατριχιάζω. μαλάκα, τι βάρος να το κουβαλάς πάνω στους ώμους σου. μπρ μπρ μπρ

Ναι, ομολογώ. Πολύ στεναχωρήθηκα που πέθανε. Ίσως επειδή, για κάποιον ο οποίος το να πάθει κάτι κακό δεν μας ανατρέπει πραγματικά το σύμπαν μας, "αφήνουμε" τον εαυτό μας να στεναχωρηθεί. Ίσως επειδή, κρυφά, πάντα ήλπιζα ότι θα καταφέρει να κάνει ένα μεγάλο κομ μπάκ κ τώρα μάλλον αυτό δεν παίζει... αρονό.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Φλωρινιώτη να λέει σε μία συνέντευξη του "εγώ είμαι πολύ σπουδαίος καλλιτέχνης και επενδύω στην τέχνη μου. Να φανταστείς με ράβει αυτός που ράβει και τον Μάηκωλ Τζάκσον" (έτσι ακριβώς το είπε, στο σταυρό που σου κάνω, στο ποστ που ανεβάζω...)

Η μεγάλη απορία είναι... η επιτυχία που γνώρισε είναι απόρεια της ψυχικής του ανισσοροπίας; ή μήπως η ψυχική του ανισσοροπία είναι αποτέλεσμα της τεράστιας επιτυχίας του που απλά καίει φλάτζες όταν είσαι 10-15 χρονών; αρονό.

δεν λέω κάτι νέο, αλλά είναι τραγικό το πως τα ΜΜΕ πάνε όπως φυσάει ο άνεμος! Διαβάζω στα μήντια που μέχρι χτες τον είχανε του κλώτσου κ του μπάτσου ξαφνικά να λένε για παράδειγμα "είμαστε σίγουροι ότι τα μολεστέησον τσάρτζης ήταν άδικα - απλά ήθελε να ζήσει την παιδικότητα που δεν είχε ποτέ την ευκαιρία... δεν πείραξε σεξουαλικά τα παιδάκια" και λέω έλεος δεν είναι δυνατόν τέτοια υποκρισία... Και δεν σου μιλάω για τις ειδήσεις τοιυ Στάρ ή την Εσπρέσο. Μιλάω για το αξιοσέβαστο Time magazine!!!! ναι, αλήθεια.

Η ειρωνία είναι ότι ότι με αυτό το τραγικό τέλος ο μακαρίτης εξασφάλισε ότι θα παραμείνει φορ έβα εν έβα ένας σούπερ θρυλικός mega star σαν την Mairilyn, τον James Dean κ την Diana κ τον Elvis. Η τραγική 4άδα έγινε 5άδα πια.

Δεν υπάρχει. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. δεν υπάρχει. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, δεν υπάρχει πια αγιάτρευτο και πιο βαθύ τραύμα για τον άνθρωπο από το να χάσει την παιδική του ηλικία. τέλος.

Να μία απορία που ποτέ δεν θα καταφέρω να λύσω: Αυτή η Janet ή ο Jermain ή η La Toya, τα αδέλφια του μακαρίτη, όταν έβλεπαν στις τηλεοράσεις τα κουλά νέα κ τις περιπέτειες που μπλεκόταν ο αδελφός τους τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσαν να πάρουν το αμάξι κ να πάνε στο σπίτι του να του χτυπήσουν το κουδούνι, να του φτιάξουν μία σοκολάτα/χέμο/οβομαλτίνη, να τον αγκαλιάσουν και να τον ρωτήσουν "τι έχεις βρε αδελφέ μας"; "μπορούμε να κάνουμε κάτι για σένα'; τι να πω... συμπέρασμα - πατρίδα του άθρωπα είναι η οικογένειά του. Χωρίς πατρίδα, στο τέλος την πουτσίζεις.

Βλέπω video με τον Michael να τραγουδά κ να χορεύει σε ηλικία 10 χρονών. Ένα λυγμ μου ανεβαίνει και αναρωτιέμαι. Πόσα εκατομμύρια φορές ευχήθηκε να ήταν ένα παιδί χωρίς δουλειά, stardom και σουξέ; Μπανάλ και κλισέ το ξέρω, αλλά κ πάλι, αφού το νιώθω να μην το πω;

Το αστείο είναι ότι ακόμα και η δική μου η γενιά, που δεν είμαστε νιούδια, δεν έχουμε καταλάβει στο πετσί μας πόσο ΠΟΣΟ ΠΟΣΟ τεράστιος ήταν κάποτε. Λογικό, γιατί εμείς αρχίσαμε να έχουμε συνείδηση της υπάρξής του γύρω στο 89, αρκετά χρόνια μετά την εποχή της μεγάλης του άνθισης. Παρόλα αυτά πέσαμε εντελώς θύματα της ιδιαιτερότητάς του και της γοητείας του.

Νομίζω ότι η επιρροή του θα ξεπεράσει αυτή των Beatles και του Elvis ΜΑΖΙ. Γιατί; Μα διότι η καριέρα του, σε αντίθεση με τους άλλους δύο, είχε μεγάλο στήριγμα την εικόνα. Δεν υπήρχε τηλεόραση όταν μεσουρανούσαν οι άλλοι δύο, αντίθετα ο MJ έκανε την εικόνα μεγάλο όργανο επιτυχίας του. Αυτή είναι που θα τον κάνει είδωλο αξεπέραστο. Τραγικό λίγο, ένας τραγουδιστής να γίνεται θρύλος λόγω της τηλεόρασης, αλλά αληθινό.

Θυμάμαι τα απίστευτα καλά λόγια που έλεγαν κάποτε γι αυτόν άνθρωποι σαν την Λιζ Τέηλορ, τον Κουίνση Τζόυνζ, και πολλούς πολλούς άλλους. Και σκέφτομαι, με αφορμή ότι όλοι αυτοί χάθηκαν όταν ο άθρωπας φλίπαρε: είναι αδύνατον να διατηρήσεις καλή, ή έστω υπαρκτή, σχέση με οποιονδήποτε αν δεν έχεις ισορροπημένη σχέση με τον εαυτό σου.

Αν ποτέ με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι δεν είμαι φαν του Michael Jackson. Και όμως, έχω στην δισκοθήκη μου περίπου 10 albums/cd singles/7 inch singles/best of... από αυτό κ μόνο καταλαβαίνεις πόσο επιδραστικός και πελώριος ήταν ο μακαρίτης, όταν ένας "μη-φαν" του είχε τόσα πολλά δικά του πράγματα... χμφ χμφ χμφ χμφ

Η μεταφυσική δύναμη των λέξεων: Το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του μακαρίτη ήταν το Thriller. Η ζωή του, για περισσότερα από 15 χρόνια, αποδείχτηκε ένα... Thriller.

Το τι κέφι έχω κάνει με το "don't stop till you get enough" με το "can you feel it" με το "beat it" και με περίπου 21425366647586746355 ακόμα κομμάτια του, απλά δεν χωράει ούτε σε βιβλίο. Για αυτό το κέφι που έχει χαρίσει σε μένα και σε 131244235367777 τρις άθρωπες ο μακαρίτης αξίζει να πάει στον παράδεισο. τέλος.

ας με σταματήσει κάποιος. είμαι ικανός να γράφω μέχρι την δευτέρα παρουσία.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
όταν ήμουν μικράκι μικράκι, ένα από τα πιο μυστικά και ανομολόγητα όνειρά μου ήταν κάποτε να καταφέρω να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα moonwalking και whitegloving (ένας θεός ξέρει τι είναι αυτό, λολ)! Ξες, φανταζόμουν ότι θα γίνω σούπερ διάσημος και έτσι θα συνεργαστούμε σε κάποιο project που θα κάναμε μαζί και θα μου έδειχνε όλα τα σούπερ κουλ μυστικά του. στεναχωριέμαι που ξέρω ότι πια αυτό δεν θα γίνει ποτέ. γαμώτη μου. αρονό. πραγματικά αρονό. σνιφ. λυγμ. κλαψ.

κάθε άνθρωπος αξίζει να ησυχάζει μετά το θάνατό του. για κάποιο επιπόλαιο, star obssesed, κουλό και εντελώς μαλακισμένο λόγo, το ομολογώ, στην συγκεκριμένη περίπτωση του το εύχομαι από τα βάθη της καρδιά μου.

17 comments:

dsquared said...

''Η μεγάλη απορία είναι...''
Εδω δεν εχουμε καταληξει εαν η κοτα εκανε το αυγο ή αντιστροφα.

''πατρίδα του άθρωπα είναι η οικογένειά του''
Εδω επετρεψε μου να διαφωνισω κομματι. Πιστευεις οτι ειναι ευκολο να φερεις στα συγκαλα του εναν ανθρωπο? Ή να σε αφησει να τον πλιασιασεις? Ενας ανθρωπος που κανει κουλαμαρες δεν επικοινωνει με το περιβαλλον, στην ουσια.

Ο Μάικαλ γουσταρε απο πολυ μικρος να γινει ο ενας, δεν νομιζω να το μετανιωσε και να ηθελε ποτε να γυρισει στο ασημος. ΕΙναι εθιστικο ολο αυτο το σταριλικι baby.

Να ζουμε να τον θυμομαστε.

din
υ.γ. οσο για το αν θα παει στον παραδεισο, δεν ξερω... η παιδεραστια δεν ειναι κακο πραμα.

dsquared said...

διορθωση:

υ.γ.
...η παιdεραστια ειναι κακο πραμα.
din

Litanie des Saints said...

Όπως ζεις, έτσι πεθαίνεις κιόλας, νομίζω... Το θέμα είναι να βρεθεί τώρα ένας τρόπος να ζήσουν τα παιδιά του μια πιο φυσιολογική ζωή.

Soraya said...

εγώ καθόλου δεν τον πρόλαβα στις δόξες του, μάλλον το αντίθετο και η αλήθεια είναι ότι μια εποχή τον είχα σιχαθεί με τα μωρά που κρέμαγε απο τα παραθύρια, τις παιδεραστίες και τα λοιπά...όμως το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι οτι υπήρξε ογκόλιθος της σόου μπιζζ... απο κει και περα τα ψυχικά του κάλλη μάλλον δεν ήταν πολλά.
παρ' όλα αυτά θα πω:rest in peace.
(το εύχομαι αν και δεν το πιστεύω.δυστυχώς)

ArtyAnt said...

με συγκινησες, ευχαριστω! Δυστυχως υπαρχουν πολλοι κυνικοι που ο θανατος του δεν τους αγγιξε καθολου...με το κειμενο σου αγγιξες ολα μου τα συναισθηματα..

Anonymous said...

Λυπάμαι, αλλά δε συμμερίζομαι τα συναισθήματα που σου προξένησε ο αιφνίδιος θάνατος του ΜJ, αν και αντιλαμβάνομαι την ειλικρίνεια και τον παλμό σου. Θα σταθώ ασφαλώς στην εκπληκτική σου φράση ¨...δεν υπάρχει πιο αγιάτρευτο και πιο βαθύ τραύμα για τον άνθρωπο από το να χάσει την παιδική του ηλικία. τέλος¨, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Ειλικρινά και χωρίς ίχνος διδαχής θα προτιμούσα η κοινή γνώμη να είχε σταθεί περισσότερο στον τραγικό σφαγιασμό της Ιρανής Neda, που εξάλλου φέρει πιο βαρύ συμβολικό φορτίο. Επίτρεψέ μου τέλος να παρατηρήσω ότι τώρα τελευταία οι αναρτήσεις σου έχουν μία εσωτερική δύναμη σχεδόν σαρωτική. START2

ΦΟΥΛΗ said...

Αν και δεν ήμουνα φαν του,ο θάνατος του με στεναχώρησε...
Μπράβο προβατούκο, πολύ όμορφη και
συγκινητική η ανάρτησή σου....
Καλό σαββατοκύριακο....

breezer said...

Φοβερός, βελ νταν, από τα τους καλύτερους επικήδειους που διάβασα για τον Michael, ακριβώς επειδή δεν ήταν αυτός ο σκοπός σου.

Anonymous said...

Σοβαρευτείτε κορίτσια

Και βέβαια ήταν ένα ταλαντούχο πλάσμα. Μέχρι εδω καλά. Ολα τα υπόλοιπα είναι μέρος του σταρίστικου μύθου.

Η πορεία του κόσμου και της ιστορίας δεν επηρεάστηκε απ την παρουσία του, ούτε θα ζημιωθεί ανεπανόρθωτα απ την απουσία του.

Καλο ταξίδι να χει ο άνθρωπος, αλλά είχε πεθάνει από χρόνια.
Ισως τωρα να είναι και ευτυχισμένος

maryalice said...

δεν είναι ότι διαφωνώ....αλλά σκέφτομαι τις στιγμές των παιδιών μαζί του...θέλω να πω...αυτός τους έκλεψε την παιδική ηλικία όπως την κλέψαν απο αυτόν. και όσο τραγικό και αν είναι, παραμένει ασυγχώρητος...

Anonymous said...

δεν νομίζω οτι θα μπει στο πάνθεο των "αξέχαστων", θα μείνει έξω απο την πεντάδα που αναφέρεις.
ηταν άτυχος σε αυτο τελικά.
ξέρεις, πρόβατε, ενας άνθρωπος , οπως το λες κι εσύ, δεν μπορει να "σηκώσει" τελικα τόσο.. βάρος πάνω στους ώμους του.
Θα έλεγα οτι πλήρωσε την "ύβρι" της εικόνας που ηθελε να δημιουργήσει.
Δεν χαίρομαι γι αυτο, αλλα δεν μπορεις να καμαρώνεις για το ανθρώπινο είδος αντικρύζοντας τον τελευταίο Μ.J, παραμορφωμένο, καρικατουρα ανθρώπινου προσώπου.
για τα υπόλοιπα, για τις προδοσίες φίλων και συγγενών, "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται" και άλλα πολλά....
dirty old woman.

Provato said...

din από την συγκίνηση για το χαμό του Μάηκολ έκανες φοβερό φροίντιαν σλιπάκι και τυπογραφικό, χεχε

litanie μάκαρι μακάρι τα παιδιά του να μην τρελαθούν... χμφ χμφ χμφ

βιβί είχα ξεχάσει ότι είσαι μόνο 12 χρονών σόρη! λολ xxx

artyant τι τέλειο άβαταρ! ευχαριστώ για τα καλά λόγια, κ εγώ συγκινήθηκα να σου πω...

start2 έχεις δίκιο, μακάρι να στεκόμασταν σε θέματα σαν της Νέντα περισσότερο, αλλά συγκεντρώνει λιγότερα αρχετυπικά, χεχε... σε ευχαριστώ για το σχόλιο στο τέλος, πρόβατο πχιότητα και στην εσωτερική δύναμη χιχιχι xxxxx

Provato said...

φούλη μας συριανό γατί καλό σουκού νιάρ!

thank you my dear breezer! :-))

ανώνυμε, ρε συ ό,τι θυμίζει αρχαία τραγωδία μας τραβάει πολύ! και σίγουρα δεν θα ζημιωθεί ο κόσμος από την απουσία του αλλά... ό,τι αρχετυπικό και τραγικό μας τραβά, γι αυτό ασχολούμαστε...

maryalice τι να πω, ίσως να είναι όπως λες, αν και κάτι μου λέει ίτι μπορεί κ όχι! χμφ χμφ χμφ

dirty old woman μην ξεχνάς ότι την εικόνα που ήθελε να δημιουργήσει την έκανε ως σύμπτωμα... τι να πω, μεγάλη ιστορία. Πάντως πιστεύω ότι θα μείνει - θα δεις... θα δεις. xxx

Anonymous said...

απόρροια ;-)

Anonymous said...

απόρροια ;-)

Τυπος Νυχτερινος said...

Γλυκό μου πρόβατο, θενκς που είπες πολλά που θα 'θελα να πω, αλλά τελευταία μ' έχει πιάσει το λακωνικό σπαρτιάτικό μου κι ενώ θέλω δε μου βγαίνει λέμε με τίποτις.

Επίσης μαζί σου στο κλαψς στον καναπέ (2 πόστ μετά).

Κι ούτε ήμουν κι απ' τις μεγάλες φαν, αλλά όλα τα άλλα τα είπες εσύ και ρισπέκτ ας πούμε και τέλος γι απόψε.

Σμουτς μπεε

Provato said...

ανώνυμε χουότ;

τύπε μου καταλαβαινόμαστε εμείς, χρόνια τώρα (μα πόσα χρόνια ε;) Πολλά φιλιά, πολλά!