Μερικές παρατηρήσεις από το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Έδωσε ο Θεός Νταηόνησους κ πήγα στο νέο μας απόκτημα. Κ έτσι, πέρασα ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον πρωινό από όλες τις απόψεις.

Καταρχήν να πω ότι ήταν μία απόφαση στιγμής, δεν το προγραμμάτιζα ούτε το είχα σχεδιασμένο, απλά βρέθηκα στην περιοχή για μία δουλειά, την οποία τελείωσα γρήγορα κ είπα να εκμεταλλευτώ τον χαμένο χρόνο για να πάω στο μουσείο. Θα μου πεις.... γιατί στο λέω τώρα αυτό; έχω λόγο, σκάσε - λοιπόν, επειδή πήγα πολύ τυχαία κ χωρίς να το έχω πρόγραμμα, δηλαδή πήγα με serendipity κ καλά, είχα μεγάλη ελπίδα ότι το μουσείο θα μου έκανε κάτι μεγάλο μέσα μου, θα συγκλονιζόμουν, θα έβαζα τα κλάματα, θα έπεφτα να προσκυνήσω τα πόδια της Αφροντάητα κ άλλα τέτοια. Δυστυχώς διεψεύσθην! αλλά, ας τα πάμε με την σειρά!

Φτάνοντας είδα ότι δεν είχε καθόλου κόσμο. Στα ταμεία, όπου ήμουν μόνος μου, έβγαλα το εισιτήριό μου, το οποίο δεν βγαίνει με πιστωτική κάρτα, χμφ χμφ χμφ, αυτό μάλλον πρέπει να είναι κάπως εντυπωσιακό, με την κακή έννοια, για τους τουρίστες από Δυτικό κόσμο που μέχρι κ το καφέ τον αγοράζουν από τα Αστεροδολάργιο με πιστωτική. 5 € έκανε, το βρήκα σχετικά κανονική τιμή, αρονό νομίζω όμως θα μας έπαιρνε να το είχαμε λίγο πιο ακριβό.

Αφού μπήκα στο μουσείο, τεμπέλιασα μπιγκ τάημ. Δεν διάβασα ούτε μία πινακίδα, δεν αναζήτησα ούτε μία πληροφορία, δεν έκανα ούτε ένα πχιοτικό κοίταγμα εκθέματος. Απλά γυρνοβόλαγα μέσα στο μουσείο ακολουθώντας την ενδεδειγμένη πορεία κ χάζευα γύρω μου, ρουθουνίζοντας κ μυρίζοντας την ατμόσφαιρα για να πιάσω την αίσθηση κ την αύρα του χώρου.

Κ τι είδα; χμφ χμφ χμφ χμφ. Βασικά, το μουσείο μου φάνηκε σαν.... σαν.... σαν την 2010 εκδοχή του Πολεμικού Μουσείου. Ξέρεις... πώς είναι το πολεμικό μουσείο στην Βασ. Σοφίας κ Ριζάρη, ένα μεγάλο τετράγωνο κτίριο, ογκώδες που όλοι βλέποντάς το πρέπει να πούμε ότι "ομαγκόντ, αυτοί που έφτιαξαν αυτό το κτίριο πρέπει να είναι πολύ αξιοσέβαστοι άθρωπες, με κύρος κ εξουσία κ ισχύ κ πχιότητα..."; Αλλά που τελικά το μόνο που μας μένει είναι η αίσθηση ότι έχουνε βάλει, ένας Ποσάηντον ξέρει γιατί, μία χοντροκομένη παπάρα δυσανάλογη με το γύρω γύρω;

ε αυτήν την αίσθηση μου έδωσε κ το νέο μουσείο.... το Acropolis είναι ένα πράγμα πολύ μπλοκέ, πολύ μεγάλο κ πολύ δυσανάλογο με ό,τι υπάρχει γύρω του. εντάξει, δεν είναι τόσο χάλια όσο το πολεμικό μουσείο, είναι πιο εκσυγχρονισμένο κ δουλεμένο κ σύγχρονο, αλλά επί της ουσίας είναι ένα πράγμα που βγάζει πολλή κ πολύ λάθος μεγαλοσύνη.

αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερό του πρόβλημα. Για μένα το μεγαλύτερο του πρόβλημα είναι ότι σαν αίσθηση κ τόνο φωνής κτιρίου είναι εντελώς ασύμβατο κ αταίριαστο, να μην σου πω κ εντελώς κόντρα με το περιεχόμενό του.

Γιου σει, σέξη βγιούερ, δεν ξέρω, μπορεί να κάνω κ λάθος κ να είμαι κ εντελώς άσχετος, αλλά εγώ σαν απλός άθρωπας, έχω από τα αρχαιοελληνικά την αίσθηση της χάρης, της ελαφρότητας, της "τσαχπινιάς", ενός κάποιου μινιμαλισμού... ελλάδα χώρα του λεπτεπίλεπτου του φωτός κ έτσι.

Όταν όλο αυτό το πράγμα μου το στεγάζεις με πολύ μαύρο, πολύ μέταλλο, πολύ γυαλί, βαρύ κ ασήκωτο, σε έναν μεγάλο κύβο που στην πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι το αρχηγείο της κομαντατούρ... ε τότε, επικοινωνιακά κ μόνο υπάρχει ένα λάθος. Νομίζω είναι πολύ πολύ σημαντικό πράγμα το πράγμα που στεγάζει/περιέχει κάτι να έχει τον ίδιο τόνο φωνής κ χαρακτήρα με το πράγμα ητσελφ.

Ε, κ η αίσθηση που με έδωσε το νέο μας μουσείο είναι ότι ένα πράγμα πολύ Βαρύ κ Ασήκωτο, στεγάζει κάτι που είναι Ελαφρύ Φωτεινό Χαριτωμένο. Κ αυτό είναι κόνφληκτ.

Αυτά, επί της αίσθησης που πήρα από το μουσείο. Για να ξαναγυρίσω στην εξιστόρηση των ωρών που πέρασα εκεί, πέτυχα ένα από τα σχολεία της επαρχίας που φέρνει με τα αεροπλάνα της η Aegean για να δούνε το μουσείο δωρεάν.

Οι μαθητές μου έκαναν εντύπωση, το εύρος των ηλικιών τους ήταν ιδιαίτερα μεγάλο, κάποιοι μαθητές μου φάνηκαν κοντά στα 30!!!! γουανταφάκ, σκέφτηκα από μέσα μου;
Τελικά, λύθηκε το αίνιγμα όταν διαπίστωσα, κοιτώντας τα καρτελάκια που φορούσαν, ότι ήταν μαθητές ενός νυχτερινού σχολείου από την πρωτεύουσα ενός μεγάλου νησιού μας. Ε, όπως ξέρεις, στα νυχτερινά σχολεία, πηγαίνουν για να τελειώσουν το λύκειο άθρωπες 25 ή 30 χρονών οι οποίοι δεν είχαν τα μυαλά στο κεφάλι τους όταν ήταν πιτσιφρίκια κ μετά είδαν τα δύσκολα κ σου λέει άντε, ας πάω να το τελειώσω το ρημάδι.

Γενικά τα "παιδιά" ήταν μάλλον ψιλοαδιάφορα με αυτό που έβλεπαν, η κακομοίρα η ξεναγός είχε βγάλει κάκτους στην γλώσσα να τους εξηγεί, αλλά αυτά βαριόντουσαν να ακούσουν λεπτομέρειες. Ρίχνανε ένα γρήγορο βλέμμα στο έκθεμα, άμα τους γυάλιζε το κοιτάγανε μερικά δευτερόλεπτα περισσότερο, αλλιώς "πάμπαρακάτ" - ξέρεις, γενιά ADHD αγαπημένη. Μου έκανε όμως εντύπωση ένας "κύριος", δεν πρέπει να ήταν λιγότερο από 30 χρονών, μπορεί να ήταν κ παραπάνω, μαθητής, ο οποίος ήταν πολύ απορροφημένος από όλο αυτό που ζούσε... προσπαθούσε να ενσταλάξει μέσα του κάτι από το μεγαλείο της τέχνης, ελπίζω να τα κατάφερε κ ό,τι κέρδισε από την επίσκεψη στο μουσείο να μην χάθηκε την επόμενη που είδε όλη την Ελλάδα να μιλά για μία πορνοταινία.

Α, μετά πέτυχα κ ένα άλλο γρουπ, από κάτι γιαγιάδες όπου μία γιαγιά είχε πάρει το ρόλο της αρχιγιαγιάς κ τους έλεγε διάφορες μπαρούφες... προφανώς είχε αναλάβει να τους "εξηγήσει" διάφορα πράγματα άλλα μάλλον δεν τα ήξερε καλά, δεν τα θυμόταν καλά, πάνε κ τόσα χρόνια που είχε τελειώσει το Λύκειο, κ γύρισε κ τους είπε ότι ο λόγος που ο Έλγιν δεν έκλεψε όλες τις Καρυάτιδες είναι διότι είναι όλες ολόϊδιες ολόϊδιες ολόϊδιες μεταξύ τους κ γι αυτό πήρε μόνο μία ως δείγμα! Το οποίο φυσικά δεν ισχύει, οι Καρυάτιδες έχουν διαφορές μεταξύ τους, ας πούμε στο μαλλί (ναι, όντως έχουν, μην νομίσεις ότι κάνω gay χιούμορ, μπούρδα, χεχεχε!).

Μερικά εκθέματα πάντως μου άρεσαν πολύ, οι Καρυάτιδες κλασικά, κ διάφορα άλλα αγάλματα κ προτομές από γκομενάκια του τότενες ήταν πολύ σέξικα. αλλά όπως κ να έχει, επειδή το έριξα πολύ στο σορολόπ να προσπαθώ να "νιώσω" το κτήριο, θα ξαναπάω με πρότζεκτ να ασχοληθώ με τα αρχαία!

επίσης, όλο αυτό που λένε κ καλά ότι υπάρχουν γυαλιά που πατάς κ νιώθεις ότι είσαι στον αέρα.... ερμ ερμ ερμ, σόρη γκάηζ, μάλλον πρέπει να το ξαναδουλέψετε λίγο.

Έφαγα κ στο εστιατόριο του μουσείου, σαλάτα μπρόκολο με κάπαρη κ λιαστή τομάτα, κ διπλό εσπρέσσο, γενικά καλή φάση το λες, οι σερβιτόροι πολύ ευγενικοί, οι τιμές πάρα πολύ φιλικές, σχεδόν αστείες, κ η τοποθεσία του είναι σε ωραίο σημείο με ωραία θέα στην Ακρόπολη, το κτίρια που θέλανε να γκρεμίσουν δεν έχουν κανένα λόγο να τα γκρεμίσουν δεν θα άλλαζε κάτι, κάτω τα χέρια σας από τον περιβάλλοντα χώρο.

Τέλος πήρα κ μερικές μαλακιούλες από το κατάστημα του μουσείου, έχει μερικά ωραία πραγματάκια, με εντυπωσίασε που είχε κ πολλά Kids stuff!

Επίσης, να πω το εξής - πόσο απίστευτα άκυρο να υπάρχει μεταλλική κυλιόμενη σκάλα σε μουσείο; πόσο απίστευτα άκυρο; έλεος, σε μουσείο είμαστε, δεν είμαστε στην Γκαρνταρόμπα του Star Trek - γιατί έχουμε γίνει τόσο φραγκολεβαντίνοι; τι θέση έχει μιά σειρά κυλιόμενες σκάλες σε ένα μουσείο της Ακρόπολης;

Για όνομα του Χεφάεστους δηλαδή.