θα μπορούσες να το πεις και αλληγορικό

Φτάνω λοιπόν σήμερα το πρωί στην δουλειά, κ αν κ οι περισσότεροι αδειούχοι έχουν επιστρέψει, βρίσκω μία πολύ ωραία θέση να παρκάρω.

Όχι μεγάλη από αυτές που χωράνε φορτηγά μετακόμισης, την ήθελε, δηλαδή, την μανούβρα της, αλλά ήταν άνετη, σε ωραίο, σκιερό σημείο, κ σχετικά κοντά στο γραφείο για να μην περπατήσω πολύ... ό,τι πρέπει.

Έβγαλα αλάρμ, περίμενα να περάσουν τα αυτοκίνητα πίσω μου κ ξεκίνησα τις μανούβρες για το παρκάρισμα.

Πίσω διαγώνια, ίσιωμα τιμόνι, λίγο μπροστά, πίσω, λίγο μπροστά... το φέρνω ίσιο, κ διαπιστώνω ότι δεν το έχω χώσει καλά στον διαθέσιμο χώρο. Νταμ!

Το ξεπαρκάρω, ξαναπιάνω τις μανούβρες, πίσω διαγώνια, ίσιωμα τιμόνι, λίγο μπροστά, πίσω κλπ κλπ κλπ.

Γαμώτο! Πάλι! Είμαι ξανά στην ίδια θέση, σε σχέση με το μπροστινό κ το πίσω αυτοκίνητο, που ήμουν κ στην προηγούμενη απόπειρα παρκαρίσματος. Όχι καλή θέση, όχι καλή.

Εκνευρίζομαι, τι έχω πάθει κ δεν μπορώ να παρκάρω σωστά; "Ξανά", λέω, "θα το βάλω τέλεια"!

Ξεπαρκάρω, μελετάω λίγο να βρω μία καλλίτερη θέση εκκίνησης παρκαρίσματος κ ξανά, πιάνω τις προσπάθειες. Διαγώνια πίσω, ίσιωμα, λίγο μπροστά, στρίψιμο τιμόνι, μπλα μπλα μπλα.

Τζίφος. Πάλι τα ίδια, πάλι είμαι στραβά σε σχέση με τα δύο αυτοκίνητα μπροστά κ πίσω μου.

Τα έχω πάρει. Βγάζω την ζώνη ασφαλείας, πετάγομαι έξαλλος από το αυτοκίνητο....

Και βλέπω ότι, ναι, σε σχέση με τα δύο αυτοκίνητα είμαι κουλά παρκαρισμένος, αλλά σε σχέση με το πεζοδρόμιο είμαι άψογος. Η απόσταση του αυτοκινήτου από αυτό είναι 3 πόντους, άγοψος σου λέω! έχω παρκάρει τέλεια, λες κ είμαι δάσκαλος οδήγησης. Όπως καλά πάρκαρα κ την πρώτη φορά, αλλά κ την δεύτερη.

Τζάμπα τα νεύρα, τζάμπα η ταραχή, τζάμπα οι τρεις απόπειρες να παρκάρω. Η πρώτη έφτανε.

... ... ... ... ....

κ στην ζωή πολλές φορές, έχεις παρκάρει τέλεια, αλλά δεν το ξέρεις. Κ στην προσπάθεια να φτάσεις την τελειότητα (που την έχεις όμως, αλλά δεν την βλέπεις) κουράζεις τον εαυτό σου κ τον πονάς χωρίς λόγο.

Και καμία φορά, πονάς κ τους άλλους.