Sunday, November 07, 2010

Αμφιθυμία

Είμαι χαμένος στον διάστημα. Μόνο που το διάστημα στο οποίο είμαι χαμένος, δεν είναι καλογυαλισμένο και σούπερ τρόνικ χάη τεκ σαν το διάστημα του Στάρ Τρεκ και του Γκαλάκτικα... είναι ένα διάστημα σκοτεινό, στο οποίο κάνει κρύο, όπου δεν υπάρχει ψυχή γύρω μου να με παρηγορήσει και όπου οι πλανήτες που βλέπω εκεί στο βάθος του σκοτεινού, δεν ξέρω ούτε αν μπορώ να τους φτάσω ούτε αν, όταν προσγειωθώ πάνω τους, θα είναι γεμάτοι κινδύνους.

Περίεργες μέρες. Πράγματα που κάποτε μου γέμιζαν τις ώρες και με τα οποία μου άρεσε να ασχολούμαι, ξαφνικά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και δεν μου προκαλούν κανένα ενδιαφέρον. Και αναρωτιέμαι... είναι η φυσική αλλαγή που υπόκειται ο άνθρωπος και που ίσως κάποτε κάποτε να φέρνει και γκρέμισμα αυτών που τα είχε ψηλά; ή μήπως μου συμβαίνει κάτι άλλο, μία κατάθλιψη ας πούμε, που με έχει κάνει απλώς να μην μπορώ να χαρώ τα πράγματα που κάποτε χαιρόμουν; δεν έχω ιδέα. Περνώ τα "Αμφιθύμια 2010". Που φέτος συμπίπτουν με τα "Αμφιβόλεια 2010". Και, όχι, δεν τα περνάω απλά - είμαι επίτιμος καλεσμένος και κεντρικός ομιλητής και στα δύο. Και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.

Από την άλλη, μου συμβαίνει το εξής παράλογο: η ζωή μου είναι γεμάτη ανθρώπους που μου δείχνουν ότι με αγαπούν, ότι με εκτιμάν, ότι νοιάζονται για μένα, ότι με χαίρονται και ότι αρέσκονται σε αυτό που είμαι... Άρα, είναι λέημ να νιώθω μοναξία και ερημιά. Κάποιοι, δε, από αυτούς, για να το πω χύμα, είναι άνθρωποι που κανείς θα δικαιολογείτο να είναι υπερήφανος που τους έχει στην ζωή του. Είναι σπουδαίοι άνθρωποι, κοντολογίς, που με τιμούν με την φιλία τους... Και όμως, είναι λες και άνοιξε μέσα μου το κουτί με την αρχετυπική μοναξιά, και δεν μπορώ να χαρώ την παρέα τους και την παρουσία τους στην ζωή μου. Αυτό, δε, το ότι αδυνατώ να εκτιμήσω ψυχικά κάτι αντικειμενικά σημαντικό με κάνει να αισθάνομαι ακόμα χειρότερα.

Το ίδιο δε, αυτή η αδυναμία "απόλαυσης" και χαράς έχει φτάσει και στα άλλα κομμάτια της ζωής μου. Από το καλοκαίρι ζω σε ένα σπίτι που αν μου έλεγαν ότι θα το είχα θα γέλαγα υστερικά και θα έλεγα "γκερ ά ρα χήαρ, μη με δουλεύεις ρεεεεεε". Είναι όμορφο, μεγάλο, σε ωραία γειτονιά, φωτεινό, φροντισμένο, περιποιημένο και άνετο. Και όμως, αυτό το μεγάλο σπίτι, αντί να γίνεται πεδίο χαράς και αγάπης, γίνεται γήπεδο που η μοναξιά και η θλίψη απλά βρήκαν περισσότερο χώρο να απλωθούν.

Όσο για τη δουλειά, με τις δεδομένες συνθήκες και εκεί τυχερός είμαι... υπάρχει δουλειά, υπάρχει μια σχετική σταθερότητα, το πράγμα κινείται, προοπτικές ανοίγουν αργά αλλά σταθερά - κ όμως, πάλι βασανίζομαι από την ίδια αδυναμία εκτίμησης. Πάλι καλά τουλάχιστον που η ψυχική μου διάθεση δεν με κάνει λιγότερο αποτελεσματικό και αποδοτικό.

Φυσικά, σε όλα αυτά, πρόσθεσε και την εσωτερίκευση όλου αυτού του τρελού πράγματος που συμβαίνει γύρω μας με τα οικονομικά, τα κοινωνικά, τα πολιτικά κλπ κλπ κλπ. Ο κόσμος έχει γίνει ένα σώμα που με γεμίζει αγωνία, άγχος, ανασφάλεια. Δεν έχω πια εμπιστοσύνη σε κανένα θεσμό - το μόνο το οποίο "εμπιστεύομαι" είναι η κεκτημένη ταχύτητα του "συστήματος". Τα βλέπω όλα τόσο μαύρα που θεωρώ ότι η καλύτερη λύση είναι το μπουρλότο, ώστε επιτέλους να δημιουργηθεί ο κενός χώρος για το καινούργιο πράγμα. Αλλά, και πάλι, στεναχωριέμαι - τα μπουρλώτα έχουν θύματα...

... ... ... ... ... ...

Η μοναξιά και η θλίψη δεν είναι λέει αντικειμενικό δεδομένο, είναι οπτική γωνία. Το πιστεύω ακράδαντα.

Προσπαθώντας να εξηγήσω την κατάσταση, σκέφτομαι μήπως το πρόβλημα, αυτό που μου δίνει την άσχημη οπτική γωνία, είναι ότι η φύση μου δεν μπορεί να χωνέψει το ωραίο σπίτι, την ομάδα σπουδαίων φίλων, μία ζωή πάνω από την οποία δεν κρέμεται η απειλή μίας μεγάλης καταστροφής... μήπως και αισθάνομαι έξω από τα νερά μου επειδή ξαφνικά τα πράγματα δεν είναι απειλητικά και ξένα... Αρονό, α ρήλη ρονό.

Από όλα, αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι η αδύναμία μου να συντονιστώ με τον εαυτό μου. Δεν είμαι σίγουρος για τίποτε από ότι αισθάνομαι, δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω που πάω.

Αλλά τουλάχιστον έχω την διάθεση, πειθαρχημένα και αποφασιστικά να το ψάξω το πράγμα. Ελπίζω να βρω άκρη - άμα δεν βρω... ε, τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει. Τι να πω, σε αυτό το σημείο έφτασα. Κάμια φορά, στις ελάχιστες στιγμές αισιοδοξίας λέω ότι το "κενό" αυτό του τώρα δεν είναι παρά το ενδιάμεσο ανάμεσα στο παλιό πεθαμένο (και μάρτυς μου ο Θεός πόσα πράγματα έχω αφήσει πίσω) και στο καινούργιο που ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί. Α σουρ χοπ σο.

Λέει ο Γιάλομ ότι όταν ανάμεσα σε δύο ανθρώπους υπάρχει κάτι σημαντικό που πρέπει να ειπωθεί και δεν λέγεται, τότε αυτοί οι δεν μπορούν να μιλήσουν για τίποτε άλλο, ακόμα και για κάτι τόσο ασήμαντο όπως "θα πας εσύ για την ΔΕΗ ή εγώ;". Αυτό νιώθω ότι έχω πάθει εγώ, με τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να του πω τίποτε. Δεν μπορώ να τον ακούσω σε τίποτε. Σκέφτομαι λοιπόν: Υπάρχει κάτι που δεν το λέμε "εγώ και εκείνος". δεν θέλω; δεν το έχω δει; το φοβάμαι; ακόμα δεν το έχω σχηματοποιήσει ώστε να μπορέσω να το εκφράσω; θα κάνω υπομονή και θα συνεχίσω την αναζήτηση. Γιατί αυτό το μπλοκάρισμα με έχει πολύ τρομάξει. ειλικρινά.

(σόρη για την γκρίνια και την μαυρίλα ρε βγιούερ. άλλα άμα δεν το αναγνωρίσω το θέμα, μάλλον δεν θα καταφέρο να το λύσω... xxx)

Πάρε και ένα Xατζιδάκι, κατάθλιψη ναι, αλλά δεν ξεχνάμε και την πχιότητα, χεχε:
The Acrobat's Prayer

(μπορεί να αργήσουμε λίγο να τα ξαναπούμε, μην ανησυχήσεις, ναι; ...προσπαθώ να βρω άκρη)

40 comments:

Soraya said...

hang in there love..:(

Rodia said...

δοντ γουόρι.. μπούκωσες φιλε μου.. δοντ πάνικ, χαρού και απόλαυσε τη μοναξια σου και τη θλιψη, ομορφα ειναι κι αυτα τα συναισθηματα, μπορει να ειναι προοίμιο νέας δυναμικοτερης δημιουργικης φασης.

μαζι σου, αν και χώρια :))
(σε σκεφτομαι)

Σουσουράδα said...

Δεν είσαι μόνος σου, ένα σωρό κόσμος τα έχει περάσει ή τα περνάει ήδη αυτά. Απλώς απόλαυσέ τα και μέσα σου θα γεμίσεις με τις καλύτερες απαντήσεις.

Επίσης, μπορείς να πάρεις ένα pet να φροντίζεις, θα νιώσεις πιο χρήσιμος, ή να πας να κάνεις καμιά φιλανθρωπία σε κανένα ίδρυμα μήπως και εκτιμήσεις αυτά που έχεις βρε προβατάκι μου.

Φιλί μεγάλο

postbabylon said...

κρεμάσου εκει μέσα προβατο, χανγκ ινδερ.
Η αναγνωριση ειναι το μισο ενοικιο λενε οι Γερμανοι, αρα τη μιση δουλειά την έκανες.

Σε είδα στον υπνο μου. Στεκόμουν πισω σου σε ένα περίπτερο και μόλις εφυγες, ο περιπτεράς είπε, μας τα πρηξε το πρόβατο με τις αποδείξεις που ζήταει, ενω εσυ εμπαινες σε ενα ταξι και κρατουσες τσαντα σχολικη. Σε φωναξα και σου ειπα, πρόβατο χόλντ ον! Και κατέβηκες απ το ταξι και αντάλαξαμε 2-3 φιλοφρονησεις. Ωραιο παίδι πρέπει να είσαι...
Τώρα πως γίνεται να βέπεις στον υπνο σου κάποιον που δε ξέρεις, αρονο. Μάλλον πρεπει να κόψω το μπλόγκιν.
φιλούμπες...

Glavkos said...

Δεν ξέρω τι λεν οι Γερμανοί ..αυτό που ξέρω είναι ότι είστε τυχεροί εσείς που βλέπετε όνειρα με ζωάκια και ας ειν' και πρόβατα.

Τα δικά μου όνειρα , που ποτέ δεν θυμάμαι παρεπιπτόντως, έχουν κάτι γκρι αποχρώσεις πιο γκρι απ'ότι ο ουρανός την Μεγάλη Παρασκευή.

Τέσπα, έχω βρει την λύση στην φυσιολατρεία και τη εργασιομανία. Και μαθαίνω και μπόλικες γλώσσες έτσι για να 'χουμε να μιλάμε αλλογλωσσους...γιατί τελικά βρε αδερφέ μπορεί να φταίει το μέσο ή όργανο ή όπως θέτε πείτε το και όχι η μουγγαμάρα μας.

Αυτά ._

An-Lu said...

Τεηκ εη μπρεηκ φρομ γιουρσελφ!
Χωρις πλακα...σταματα την ενδοσκοπηση και την αυτοαναλυση για 7 ημερες μονο και θα δεις τη διαφορα.
κισζ!

υγ Ακομα περιμενω για τον καφε στο Ciao ;-)

Anonymous said...

My dear Provato...

Μοιάζει να έχει έρθει η ώρα να ξανασυστηθήτε με τον εσωτερικό σου κόσμο...Λες ότι πολλά έχουν αλλάξει στη ζωή σου, θυμήσου ότι το μέσα σου πρέπει να αφομοιώσει τις αλλάγες. Μάλλον κάνει catch up και δεν σου αφήνει χώρο να απολαύσεις την πρόοδο σου....Αλλά μην αμφισβητείς ότι και αυτό φάση είναι και θα περάσει!!
Σε έχω καταλάβει για θετικό άνθρωπο...Αν είμαι σωστή, σε λίγο καιρό θα ξαναχαμογελάς ειλικρινά. Αν είμαι λάθος...τι να πω?? μήπως πρέπει να το κοιτάξω το "κρίνω τον άνθρωπο" και συ να κοιτάξεις να ταιριάξεις τη μέσα διάθεσή σου με αυτό που βγάζεις στους υπόλοιπους...

Don't worry honeypie!! Your happy smile is coming to you!!

Φιλιά, Σοφία

ΥΓ. Δε σε ξέρω, δε με ξέρεις, αλλά θα ήθελα τώρα να σε κάνω μια αγκαλιά και να πω ένα χαζό αστείο για να σκάσεις ένα μισό χαμόγελο..Σόρι αν σε κούρασα...Θα περιμένω να ξαναμιλήσεις στους σεξι βγιουερζ σου!!! Σε λατρεύουμε!!!!!!!

Dorian_Gray said...

Αχ!Δυσκολοι καιροί.Κι εγώ αυτό το διαστημα περνώ περίεργη φάση. Πολλή δουλειά και χρόνος ούτε για μια απλή βόλτα. Αλλά δε μασάω γιατί σκέφτομαι τα ωραία που (σίγουρα) θα έρθουν και προσπαθώ να αισιοδοξώ.
Σου δίνω μερικές συμβουλες, αν και δεν το συνηθίζω.

Συμβουλή 1. Πήγαινε σε μια φτωχογειτονιά και πιές καφέ σε ενα καφενείο της.

Συμβουλή 2. Πήγαινε στη λαική στα πατήσια και αγόρασε καρότα.

Συμβουλή 3. Άκου τη "τζιμινιέρα" του Λοιζου.

Μετά απ΄αυτά θα αισθανθείς καλύτερα.

Anonymous said...

Κατάθλιψη επί τη βάσει μεγαλοιδεατικού ψυχαναγκασμού

Anonymous said...

ego leo na pantreuteis epitelous!pare tin kwlogria kante k 2-3 paidakia na gemisei to spiti sou k etsi k esu tha exeis lusei to provlima sou kai emeis tha lusoume to diko mas epeidi i kwlogria tha einai apasxolimeni me ta mora kai de tha grapsei k allo vivlio!


done!

Anonymous said...

ακριβώς τα ίδια περνάω και σκέφτομαι, αλλά δεν ήξερα πως λέγονται μέχρι να έρθω εδώ να τα δω γραμμένα

...

Anonymous said...

ακριβώς τα ίδια περνάω και σκέφτομαι, αλλά δεν ήξερα πως λέγονται μέχρι να έρθω εδώ να τα δω γραμμένα

...

Anonymous said...

ακριβώς τα ίδια περνάω και σκέφτομαι, αλλά δεν ήξερα πως λέγονται μέχρι να έρθω εδώ να τα δω γραμμένα

...

κουαααχ said...

Το νσ μη σε γεμιζουν πραματα που το εκαναν παλια νομιζω σημαινει μεγαλωνεις και ωριμαζεις.
Το να εχεις γενικα αισθημα ανικανοποιητου ,εχοντας διαβασει ολα οσα εχεις την τυχη να απολαμβανεις,νομιζω παλι οτι οφειλεται σε αυτα τα δυο:
εχει μπει περισοτερο απο οτι πρεπει στο κεφαλι σου η ιδεα ¨ετσι περναει καλα ο κοσμος¨ καποιο λαθος προτυπο η στανταρ,ή ονειρο που κατα βαθος ειναι ξενο.Και ολα αυτα ειναι αλληλενδετα με το να μην εκτιμας μικρες χαρες στη ζωη σου.
Γιαυτο λοιπον,κανε οσο μπορεις μικρα διαλειματα απο τη ρουτινα σου,φροντισε μονο να ειναι συχνα και μη σε νοιαζει για το μεγεθος τους.
Αλλα πανω απο ολα μην ακους πως βγαινει ο καθενας απο μας απο τη μιζερια του...ψαξε το οριγκιναλ μειντ μπαι προβατο γουει :)

Anonymous said...

Θα 'θελα πολύ να μπορούσα να 'κανα κατι να σε ελαφρύνω. Πολλά πολλά φιλιά.
Αμφίς.

stinky raccoon said...

Προβατάκο σε κόλλησα!!! Φιλιάααα κι αγκαλιέεεεες (και κοίτα μήπως πας κι εκείνο το κομμωτήριο που λέγαμε)...

Anonymous said...

η κατάθλιψη είναι σαν τη γρίππη: αν δεν ολοκληρώσει τον κύκλο της θα υποτροπιάζει για πάντα.

Υπομονή!

ιμερος said...

αν ειναι μονο οπτικη γωνια , ειναι ευκολο να αλλαξει.


ενα μπουρλοτο χρειαζετε καποιες στιγμες .

εισαι τυχερος που εχεις σπουδαιους ανθρωπους διπλα σου !

Hfaistiwnas said...

Φαντάζομαι κάτι παροδικό θα είναι!
Μην ανησυχείς δεν πιστεύω ότι άνθρωπος που μπορεί να χάσεις τη μπάλα..

SK said...

provate, we all have our ups and downs. Θα περάσει.

Unknown said...

Προβατάκο μου είμαι μια σχετικά καινούρια αναγνώστρια του blog σου. Το κείμενό σου αυτό μου φάνηκε απίστευτα οικείο σε πολλά σημεία του... Πολλά από όσα αναφέρεις μου θύμισαν στοιχεία του εαυτού μου. Παθαίνω κι εγώ (πιο συχνά από όσο θα ήθελα - λιγότερο συχνά από όσο μου συνέβαινε στο παρελθόν, ευτυχώς!) τέτοιες "κρίσεις". Δέξου μέσα σου τη μαυρίλα, κάνε ένα βήμα πίσω, επεξεργάσου το πράγμα και....ετοιμάσου για την εκτίναξη που θα ακολουθήσει!

Lina said...

βρε αγάπη, νομίζω άδικα ανησυχείς.
Όχι ότι δεν είναι άσχημο το συναίσθημα που περιγράφεις, απλά είμαστε πολλοί όσοι το βιώνουμε ανα καιρούς.

Δοκίμασε ελεύθερη γραφη, δοκίμασε τσιριδοθεραπεία (νταξ, λέημ, αλλά ανακουφίζει πολύ). Υπάρχει περίπτωση να σου λείπουν βιταμίνες μήπως;

Πάντως αν δεν έχει πολύ καιρό που σου συμβαίνει, νομίζω είναι λογικό να περνάμε οι περισσότεροι τέτοια "σκοτεινά διαλείμματα", ιδιαίτερα αν στις φωτεινές στιγμές σου είσαι πολύ φωτεινός κι έντονος.

=*

Pretty Visitor said...

Πρόβατε, κάποιες φορές κάποιοι περνάμε ίδιες καταστάσεις. Κάποιοι τις έχουν ήδη ξεπεράσει, με θετικό ή όχι αντίκτυπο. Και κάποιοι είναι μέσα σε αυτή την κατάσταση, αρνούνται να την αναγνωρίσουν και τη διαιωνίζουν ασυνείδητα. Το γεγονός ότι συνειδητοποίησες όλα αυτά είναι το πρώτο βήμα να τα ξεπεράσεις, θαρρώ...

Όσον αφορά το αίσθημα της μοναξιάς και το αχανές διάστημα αυτής, κάποιοι τα έχουν πει μέσω των τραγουδιών τους πολύ καλύτερα από εμάς και μάλιστα από πολύ παλιά. ίσως και από το 1927...

http://thevisitorsarepretty.blogspot.com/2010/11/dark-was-night.html

sousou said...

Ω τι σύμπτωσις!!! Κι εσείς στα Αμφιθύμια και στα Αμφιβόλεια φέτος!
ιζ ιτ ε σμολ γουορλντ ορ γουατ!
α ρο νο αϊ ριλι ρο νο!

κισεζ

Anonymous said...

Ασχετο, αλλά το διάβασα κάπου και σε σκέφτηκα αμέσως:

http://billzk.blogspot.com/2009/04/blog-post_13.html

Φιλιά, Βρουνχίλδη

mADman said...

Νομίζω πως ένα κουβαδάκι KFC με τα αγαπημένα σου μπουτάκια θα σε κάνει να τα δεις όλα στην πραγματική τους διάσταση και να βρεις τον τρόπο να παίξεις deal με τον ευατό σου.

Για κοίτα εδώ τι σου 'χω to cheer you up ...

http://m-ad-ness.blogspot.com/2010/11/kfc.html

Φιλιά!

Anonymous said...

Nomizw, provato, oti vathia mesa mas gnwrizoume poia einai ta agkathia ths zwhs mas. Xestomise to provlhma sou, oxi sto blog sou, alla se esena ton idio kai mhn wraiopoieis th zwh sou...Den lew oti les psemmata,gia tous filous kai thn agaph pou pairneis, alla mhn fovasai parola ayta na paradexteis se esena ton idio ta komplex sou, ta lathh, tis apotyxies sou pou se vasanizoun. Kai tote h` tha symvivasteis kai tha ektimhseis ta kala ths zwhs sou `h an eisai gennaio provato tha pareis gennaies kai rhxikeleythes apofaseis gia allages...

whitesnow17 said...

PROVATAKI RODA EINAI KAI GYRIZEI!

Anonymous said...

Help is coming as long as you believe, που λέει και το τραγουδι. Εγώ δε τα πιστεύω αυτά βέβαια...

amalthia said...

εγώ δεν θα μελαγχολήσω με αυτό το κείμενο γιατί βλέπω εναν άνθρωπο επιτέλους που προβληματίζεται και προσπαθεί να ανοίξει διάλογο με τον εαυτό του!

όλοι είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να καλύψουμε τις υλικές ανάγκες στη ζωή μας που δεν σταματάμε λίγο για μας δούμε,να μας μιλήσουμε να μας προβληματίσουμε.

μη φοβάσαι δεν έχεις κατάθλιψη(σοβαρότατη ένδειξη ύπαρξης κατάθλιψης,να το ξέρεις,είναι να μην θέλεις να πλυθείς και να χτενιστείς) , έχεις σκέψεις πολλές και αυτό δεν είναι κακό γιατί μέσα στις πολλές σκέψεις αναγνωρίζεις τα καλά κομμάτια της ζωής σου απλώς δεν τα έχεις χωνέψει ακόμα.

σα να είχες μια ιδέα για τον εαυτό σου ότι σου αξίζει λίγο δράμα στη ζωή σου και γαμώτο τώρα που δεν το έχεις με τι θα έχεις να γκρινιάζεις και να πορώνεσαι!

θα περάσει!!

πραγματικά σε φιλώ(δεν συνηθίζω να το κάνω με τους άλλους βλόκερς)

Anonymous said...

Ένα ταξιδάκι εκτός ίσως να μας ισορροπούσε λιγάκι, αρονό (με κόλλησες), εγώ θέλω λονδίνο -10 μέρες ας πούμε- για φαρμακάκι και νιώθω περίπου τα ίδια τον τελευταίο καιρό

tsok said...

http://almirofistiki.blogspot.com/2010/08/blog-post_19.html
τα ειπε ολα ο κοκκορας του αρκα, νομιζω...
παντως αν θες βοηθεια να βγεις, give us a shout, yeah?

Provato said...

vivi lov you darling, thanx! xxxx

rodia αχ και να ήξερες πόσο με παρηγόρησε το σχόλιό σου τότε εκείνη τη μέρα που το διάβασα.... σου χρωστώ μεγάλη χάρη που μου θύμισες την αλήθεια αυτή.... ζετέμ

σουσουράδα μου, xxxxxx

postbabylon ααααααααα, τι τέλειο, τι τέλειο, με είδες στον ύπνο σου! αμ χάπη!!!! :-)))) γι αυτό μια μέρα ξύπνησα και μύριζα ένα τέλειο γυναικείο άρωμα!!!! ητ χουόζ γιου λοιπόν! λοιπόν, πρέπει οπωσδήποτε να πιούμε καφέ, να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι τι γκομενάκι (δεν) είμαι χεχεχε xxxx

Provato said...

Γλαύκε, καλά τα λες τυχερός όποιος με βλέπει στον ύπνο του, χεχε. και επίσης ΣΩΣΤΟΣ, ΣΩΣΤΟΤΑΤΟΣ, ναι μπορεί να φταίει το μέσο, αχ γεια στο στόμα σου! :-)

An_Lu, στείλε μέηλ να πάμε για καφέ όταν σε βολεύει, ή από το φέηζμπουκ, και μετά υπόσχομαι να ακολουθήσω την συμβουλή σου xxx

Α ρε Σοφία, είσαι όνομα και πράγμα, κ εγώ πιστεύω ότι σε ένα βαθμό είναι πρόβλημα αφομίωσης όλο αυτό, και γενικά νομίζω χρειάζομαι χρόνο να συμφιλιωθώ... να είσαι καλά να κάνουμε ωραίες ανταλλαγές σχολίων, ζετέμ εντατίκ xxxxx

Dorian Gray ξέρεις πόσο σουρεάλ είσαι, έτσι; και ξέρεις πόσο σε αγαπώ, έτσι; χεχεχε

Provato said...

ανώνυμε 09:04:00 το ξέρω ρε γαμώτο, μάλλον έχεις δίκιο, αλλά βίωμα πως θα μου γίνει; χμφ χμφ χμφ

ανώνυμε 09:35:00, γιατί ρε φίλε σε υποχρέωσε κανείς να το διαβάσεις; ποπο ζόρια που τραβάς καλοκαιριάτικα.....

lelonisideal, βάστα με να σε βαστώ να ανεβούμε το βουνό, χεχεχε xxxx

κουααααααχ αχ αχ αχ και δεν ξέρω ποιος/ποια είσαι να έλθω να σε φιλήσω!

Provato said...

Αμφίς, έκανες, έκανες....

stinky όχι ρε μην ανησυχείς, εσύ είσαι αιτία χαράς. με ή χωρίς κομμωτήριο :-))

ανώνυμε 12:43:00 ναι, ναι, σε ευχαριστώ που μου το θύμησες xxxxx

ιμερε, εντάξει δεν είναι και τόσο εύκολο, αλλά... πρέπει να γίνει! σε φιλώωωωω

Provato said...

Hfaistiwna, ναι, ναι, δεν είμαι... (ελπίζω χεχεχε)

sk ναι ρε συ, θέγκζ, να είσαι καλά! ελπίζω να γίνει κάπως, μπαδεγούεη, και να τα ξαναπούμε κάποτε!

NiNa, τι είπες τώρα!!!!!! ζήτω οι εκτινάξεις!!! ζήτωωωω!

Lina αχ κάτι τέτοια λατρεμένα σχόλια σου διαβάζω και δεν μπορώ να ξεπεράσω που με παράτησες για τον άλλο, θα σε είχα τώρα μόνιμα στο πλάι μου να μου τα λες έτσι ωραία! ζετέμ

Provato said...

pretty thank you soooooooooo much :-)

sousou χιχιχι χοχοχο χεχεχε

βρουνχίλδη και όμως ΚΑΘΟΛΟΥ άσχετο, ζετέμ!

mADman αχ με ένα μπουτάκι, ξεχνιέμαι! πόσο μάλλον με κουβά χεχεχε σε ευχαριστώ sooooooo much!

ανώνυμε 08:21:00 σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, έχεις πολλά δίκια σε αυτά που λες, εκτός από ένα... δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να συνειδητιοποιήσεις τα αγκάθια σου ακόμα και αν στο βάθος τα ξέρεις.... είναι μεγάλη διαδικασία, μεγάλη! θέγκ γιου αγκέην!

whitesnow θα έρθω να κάνω χαλάρωση στον υπέροχο ξενώνα σου! χεχεχε σε φιλώ πολύ!

Provato said...

anonymous 02:34:00 σιγά που δεν πιστεύεις, τότε γιατί άφησες το ενθαρρυντικό σχόλιο, ε; :-)

αμάλθεια, ωραίο φιλί, ακόμα πιο ωραίο σχόλιο, ε άμα δεν ταιριάζαμ δεν θα είχαμε τέτοια σχέση χεχεχε

onion ρε γμτ φοβάμαι ότι το ταξίδι τώρα θα είναι λίγο φυγή, θέλω να μείνω εδώ να αντιμετωπίσω ό,τι χρειάζεται φροντίδα.... αρονό.... xxxxx

tsok, αχαχαχαχαχαχ α ρε συ! γιου ροκ μπηγκ τάημ! :-)

Anonymous said...

ξερεις τι φαση παιζει? αμφιθυμια. το εγραψα στο γκουγκλ, εκει εφτασε η μοναξια μου. καπως βγηκα εδω. το κειμενο σου ειναι αυτα που νιωθω, αξιζει να το ξερεις, γιατι εκπληρωσες φιλε μου τον προορισμο σου. Καποιος 23χρονος που δεν ειχε απο που να πιαστει, βρηκε μια ακρη στις 8.30 το πρωι, βρηκε ενα στηριγμα, μια συνοδεια για τα κρινα και τους θλιμενους στιχους. εσωσες εναν, εστω για αποψε. ελπιζω τωρα 4 μηνες μετα να εισαι εστω εσυ καπως καλυτερα. σ ευχαριστω και παλι