Δύο τραγούδια όμορφα σαν τις καλοκαιρινές νύχτες

Ήταν ένα από τα σχέδια που ο Μάνος Χατζιδάκις πάλευε για καιρό. Δεν πρόλαβε να το κάνει πραγματικότητα. Ένας δίσκος στον οποίο θα είχε φτιάξει ολοκληρωμένα τραγούδια κάποιες από τις μελωδίες που είχε γράψει για κινηματογραφικές ταινίες.

Οι πληροφορίες λένε πως ο Γκάτσος το τελευταίο τραγούδι που έγραψε ποτέ το έγραψε για αυτόν τον δίσκο - φάντασμα. Που αν κρίνουμε από τις διάφορες κινηματογραφιές μελωδίες του Χατζιδάκι θα ήταν μεγάλο αριστούργημα... κρίμα που δεν τον έχομε στα χέρια μας... ας είναι όμως διότι...

Ευτυχώς υπάρχει η τεχνολογία και η αγάπη των ανθρώπων και μερικά πράγματα σώζονται να τα χαιρόμαστε.

Το 1989, λοιπόν, ο Χατζιδάκις έκανε στο Παλλάς μία συναυλία... ανάμεσα στα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν δύο που θα υπήρχαν στα "Κινηματογραφικά" του... αυτά τα δύο υπέροχα μαργαριτράκια έχουν κάτι επιπλέον ιδιαίτερο, είναι γραμμένα από τον δικό μας Άρη Δαβαράκη, με την έντονη παρουσία στα ιντερνετικά πράγματα που είναι ταλαντούχος όσο χίλιοι άλλοι.

Ας γιορτάσουμε λοιπόν του Αγίου Πνεύματος ακούγοντας τα δύο αυτά τραγούδια.

Το πρώτο είναι μία από τις πιο ωραίες μουσικές που έχει γράψει ο Χατζιδάκις, το υπέροχο το θέμα από την ταινία Blue, το γουέστερν του 1968 με τον Terence Stamp:

ναι και οι στίχοι

Blue, πέρασες τ' ουρανού το δέρμα.
Blue, άρχισες απ' το τέρμα.
Kαι ταξιδεύεις στο ποτάμι, που χωρίζει
τα όνειρά μας απ' την άλλη μας ζωή...

Blue, χάθηκες στου βυθού μιαν άκρη...
Blue, πνίγηκες σ' ένα δάκρυ...

Blue, ήσουνα στον καιρό σημάδι.
Blue, έρωτας και σκοτάδι...
Στην όχθη αυτή του ποταμού είχες αφήσει
ό,τι 'χες τόσο αγαπήσει στη ζωή...

Blue, χάθηκες στου βυθού μιαν άκρη
Blue, πνίγηκες σ' ένα δάκρυ...

το δεύτερο τραγούδι, είναι από το America America του Ηλία Καζάν. Ο χορός του Βαρτάν λέγεται:

Να και οι στίχοι:

Παίξε, μέτρα τους σφυγμούς σου...
Κάνω να κρατηθώ,
προσπαθώ να σωθώ
και μεθώ στους ρυθμούς σου!

Παίξε, κι έφτασε η ώρα...
Του Θανάτου η ορμή
μου τρυπάει το κορμί,
με πετάει στη μπόρα...

Μένει λίγη ελπίδ' ακόμα...
Μελαγχολώ, στο χορό κατρακυλώ...

Κόψε το μαγικό λουλούδι,
να μεθύσουν οι εχθροί,
να ξεφύγω απ' τη γη
σαν πουλί, σαν τραγούδι!

Παίξε, βρες τη μουσική μου,
να ξεχάσ' ότι ζω
σ' έναν κόσμο κακό,
που 'ναι σαν φυλακή μου...

Βρες μου πάλι τη φωνή μου,
που από φόβο σιωπά,
δεν τολμά, δε χτυπά
και δεν είναι δική μου...

Φεύγει κάθ' ελπίδ' ακόμα...
Μελαγχολώ, στο χορό κατρακυλώ...

Παίξε το μαγικό τραγούδι
να μεθύσουν οι εχθροί,
να ξεφύγω απ' τη γη
σαν πουλί, σα λουλούδι!

Αχ είναι τέλεια και τα δύο βίντεο, ο Μάνος να διευθύνει, ο νέος τραγουδιστής που δεν τον ήξερα, τα φευγαλέα πλάνα στους θεατές που αν και μόνο 20 χρόνια πίσω φαίνονται σαν να είναι από άλλο κόσμο...

Η συναυλία μεταδόθηκε, σοκαριστικό το ξέρω, από το Mega Channel, εξ ου και έχουμε το υλικό. πάλι καλά. ήταν τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης και είχαμε ακόμα άλλα μυαλά.

Καλό Αγίου Πνεύματος!