Wednesday, August 31, 2011

Αύριο, είναι ένας άλλος χειμώνας

Παρατηρώ λοιπόν το εξής.

Όλοι μου οι φίλοι που επέστρεψαν στην δουλειά τους μετά τις διακοπές, αν τα περασμένα χρόνια ήταν 10 φορές σαλταρισμένοι, φέτος είναι σαλταρισμένοι επί 100.

Πράγμα που το βρίσκω περίεργο, αν σκεφτείς ότι με την ανεργία να έχει φτάσει στο ταβάνι, το γεγονός πως κάποιος έχει δουλειά για να γυρίσει μετά τις όποιες διακοπές είναι κάτι που θα έπρεπε να τον κάνει ευχαριστημένο, αν μη τι άλλο.

Όμως, οι φίλοι που γύρισαν στην δουλειά μόνο ευχαριστημένοι δεν είναι! Αντίθετα - δεν μπορούν με τίποτε να προσαρμοστούν, είναι σαν ζώα στο κλουβί, παραπονιούνται για κούραση, για κακή διάθεση, έχουν νεύρα, θλίψη, αγωνία.

Σκέφτομαι ότι το πρόβλημά τους δεν είναι η δουλειά τους αυτή καθ' αυτή, αλλά η επιστροφή στην "χειμωνιάτικη ρουτινιάρικη καθημερινότητα" συνολικά. Όπου εδώ υπάρχει το εξής δεδομένο. Το τελευταίο διάστημα στην κοινωνία μας αυτή η καθημερινότητα υπήρξε πάρα πολύ βαριά για τον ψυχισμό ενός ανθρώπου.

Σκέψου τι βαρύς ήταν ο προηγούμενος χειμώνας. Λιγότερα χρήματα, φωνές πανικού και φόβου από παντού, απεργίες, επεισόδια, αβεβαιότητα, άνθρωποι μελαγχολικοί ή/και θυμωμένοι στους δρόμους, κάποιος γνωστός-φίλος-δικός σήμερα απολύθηκε, άλλο ένα μαγαζί έκλεισε στην γειτονιά, η θεία μου έχει να πληρωθεί 4 μήνες, σκέφτομαι να αφήσω το σπίτι δυσκολεύομαι να πληρώσω το νοίκι, δεν έχω όρεξη να βρω τρόπους να περάσω καλά, η τηλεόραση να στέλνει κύματα πανικού και κενού...

ε πως να θέλεις να επιστρέψεις σε αυτήν την πραγματικότητα; πως να θέλεις να γυρίσεις από μία φάση όπου το μόνο που σκεφτόσουν είναι σε ποια παραλία θα πας για να μην έχει αιγαιοπελαγίτικο μελτέμι, σε μία φάση σκοτεινή και βαριά και δύσκολη;

Δικαιολογημενο το σαλτάρισμα των φίλων μου, λοιπόν. Ωστόσο, θα τους πρότεινα να μην το βάλουν κάτω, να μην απογοητευτούν και να μην χωθούν στην άγονη θλίψη.

Φέτος δεν είναι πέρυσι.

Φέτος ξέρουμε ότι έχουμε άντοχές και αντιστάσεις. Το διαπιστώσαμε, αφού όλοι μας επιβιώσαμε, τραυματισμένοι, κάποιοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, του προηγούμενου χειμώνα. Φέτος μπορούμε να βρούμε τρόπους να αισθανόμαστε κάπως καλύτερα με τον εαυτό μας. Φέτος μπορούμε να κλείσουμε την κενή φασαρία της τηλεόρασης, να κρατήσουμε την τοξίνη της μακρυά από το μυαλό μας. Φέτος μπορούμε να βρούμε παρηγοριά και, τολμώ να πω, χαρά στους ανθρώπους της ζωής μας. Φέτος, αυτόν τον χειμώνα, είμαστε πιο προσαρμοσμένοι, άρα πιο δυνατοί και ικανοί να διαχειριστούμε την δυσκολία μας.

Ας μην ξεχάσουμε τον προηγούμενο χειμώνα - έχουμε πολλά να μάθουμε για τον εαυτό μας, τα όριά μας, τις σκοτεινές στιγμές μας και τις αντοχές μας από αυτόν.

Αλλά, ας υποσεχθούμε στον εαυτό μας να μην τον επαναλάβουμε. Φέτος, ο χειμώνας είναι μία άλλη εποχή. Και μπορούμε να είμαστε δυσκολεμένοι χωρίς να είμαστε δυστυχείς. Μπορούμε να είμαστε αβέβαιοι και ανήσυχοι, χωρίς να είμαστε "διάφανοι" και αποσυρμένοι από την ζωή μας. Μπορούμε να έχουμε σοβαρά προβλήματα, χωρίς να ξεχνάμε ότι παντού, πάντα υπάρχει ένας λόγος και ένας τρόπος να αισθανθούμε χαρά.

Έας τρόπος που, στο 99% των περιπτώσεων, εμπλέκει και άλλους ανθρώπους. Ας τους καλέσουμε στην ζωή μας. Ας μπούμε στην δική τους. Έστω και χωρίς χρήματα. Έστω και με ένα νοίκι απλήρωτο. Είναι η μόνη διέξοδος προς την χαρά.

16 comments:

Just an Ordinary Pontios said...

να σας πω κύριε πρόβατε, κι εγώ τα ίδια σκέφτομαι τον ίδιο καιρό. βέβαια, αν χάσεις τη δουλειά σου, ξαφνικά ανατρέπεται βίαια η καθημερινότητά σου και ξαφνικά (όταν τελειώσει η αποζημίωση) εντάσσεσαι σε ένα περιθώριο με εξαιρετικά κακοπληρωμένους ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά. οπότε η θετική σκέψη, ιδίως όταν υπάρχουν και υποχρεώσεις (δάνεια, παιδιά κλπ) είναι μάλλον ανθρωπίνως αδύνατη.
Εν πάσει περιπτώσει, την υγειά μας να χουμε και αντε να δούμε. και να λέμε και καμιά μαλακία να περνά πιο ευχάριστα η ώρα.

Provato said...

το ξέρω, το ξέρω Just, είμαι σχεδόν 1 χρόνο που με "φύγανε" από την τελευταία δουλειά μου και έχει όντως τις δυσκολίες του, μην το συζητάς.

Απλά, δεν γίνεται εκτός από την δουλειά να χάσουμε και τον εαυτό μας, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ... και δεν είναι θέμα θετικής σκέψης. Είναι θέμα να μην ξεχνάμε και αυτό που έχει απομείνει, και να μην το απαξιώνουμε... xxxx

Hfaistiwnas said...

Καλά τα λες.. και κάτι νεύρα που έχω λόγω των νέων οικονομικών δεδομένων, τα έταξα και αυτά στην άκρη.. να είμαστε καλά και τρόπους θα βρούμε να περάσουμε καλά!!

Duffyduck said...

προβατούκο μου ένας θεός ξέρει πόσο δίκιο έχεις, πόσο κι εγώ λέω τα ίδια, πόσο πόσο πόσο...

αλλά να, αυτό που για τους μήνες που απομένουν έως το τέλος του χρόνου θα έχω περικοπή από το μισθό μου όχι 1, όχι 20, όχι 50, όχι 100 αλλά 230 (ολογράφως: διακόσια τριάντα) ευρώ ΜΗΝΙΑΙΩΣ,λόγω αναδρομικών, μέχρι να έρθει ο Γενάρης του 2012 οπότε η κατάσταση θα "ομαλοποιηθεί", δηλαδή θα επιστρέψω στα -130 (ολογράφως:εκατόν τριάντα) ευρώ περικοπή ΚΑΘΕ μήνα από δω κι εμπρός, και μάλλον έπεται και συνέχεια...

να, όλο αυτό μου έχει πέσει κάπως βαρύ και πικρό και με έχει θολώσει λίγο...

ξέρω ξέρω, τουλάχιστον έχω δουλειά εντ αλλ δατ σταφ, μπατ στιλλ.....

ουφ σνιφ γρουμπφ

Σμουτς (μην ξεχνιόμαστε)

Anonymous said...

popo katathlipsi

Tanila said...

τον κακό σου τον καιρό γρουσούζη
αύριο είναι ακόμα καλοκαίρι
κι εγώ θα πάω κι άλλες διακοπές που να σκάσεις

Anonymous said...

Ακριβώς έτσι όπως τα λες είναι και συνοψίζεις τα πράγματα όπως τα σκέφτομαι κι εγώ... να μη χάσουμε τον εαυτό μας. Είναι ό,τι μας έχει απομείνει...

Σουρικάτος said...

Θα μιλήσω όπως νιώθω σήμερα, δηλαδή σαν Τοξότης... γύρισα πρόσφατα απ τις διακοπές στα ίδια τα οποία αν κι έχουν τα προβλήματά τους δεν είναι καθόλου άσχημα, έτοιμος να ομορφύνω κι άλλο την ήδη αρκετά όμορφη ζωή μου. Θα το κάνω γιατί πρέπει. Θα το κάνω γιατί έτσι θέλω.

Όσον αφορά την τηλεόραση... την έχω κλειστή εδώ και πολλά χρόνια

Just an Ordinary Pontios said...

χαχαχαχαχα @τανιλα

Anonymous said...

"σαν θηρίο στο κλουβί", χένρυ τζέϊμς ένα από τα τρία χειρότερα διηγήματα/νουβέλες όλων των εποχών. τα άλλα δύο αναζητούνται. ο ευρών αμειφθήσεται.
Αμφίς

Anonymous said...

Δύο χρόνια στην ανεργία.Μου δίνει κουράγιο το κείμενο σου!

Anonymous said...

ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΤΟΞΟΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΕΤΣΙ!!! Προβατακο μου ειμαι κ εγω τοξοτακι κ εχω ακριβως τις ιδιες αποψεις γιατι διαφορετικα θα ειχα απο το υπεροχο ρετιρε μου ( μπουχαχα λεμε κ καμια μλκ να περασει η ωρα)..
Μακια στα μουτρακια σου

Κων/να

Anonymous said...

φουνταρει*

Κων/να

Provato said...

ηφαιστίωνα, α γειά σου! έτσι σε θέλω!

duffy αχ ναι ρε συ, έχεις δίκιο, αλλά και πάλι... κάπως πρέπει να τα βγάλουμε πέρα και με αυτά τα δεδομένα να μην μας καταρρακώσουν εντελώς και για όλα τα άλλα, όχι;

ανώνυμε, πρόσεξε ξέρω ποιος είσαι, και που μένεις

τανίλα, έτσι, έτσι, τα χαιρετίσματα μου στα λουτρά της Αιδηψού.

korinna :-)

Provato said...

σουρικάτο, ζήτωσαν οι τοξότες!

πόντιε, κανόνισε να κάνεις κολητιλίκια και με την τανίλα τώρα.

αμφίς, γενικά ο Χένρυ έχει μεγάλες έχθρες. αλλά παρόλα αυτά, τον λατρεύουν, γκο φήγκιουρ.

Provato said...

ανώνυμε, ελπίζω να βρήκες δουλειά, τι να πω, σου στέλνω όλη μου την σκέψη και την θετική ενέργεια.

Κωνσταντίνα πολλά τοξοτικά φιλιάααααααααα :-)