Saturday, May 05, 2012

Έτοιμος για ψήφο. Με αγάπη. Ευθύνη. Ελευθερία.Περηφάνεια... και, ίσως, λίγη προκατάληψη

Τον πατέρα μου τον γνώρισα όταν ήμουν 28 χρονών. Δεν τον είχα ξαναδεί και ήξερα ελάχιστα για αυτόν, καθώς η μητέρα μου είχε πεθάνει 10 χρόνια πριν την γνωριμία μου μαζί του και έτσι δεν είχα την δυνατότητα να μάθω από κείνη πολλά. Εγώ και εκείνος "βρεθήκαμε" από καθαρή τύχη. Από μία σειρά συμπτώσεων που, όσο αγνωστικιστής και κυνικός και αν είσαι, σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι υπάρχει Πεπρωμένο/Θεός/Σύμπαν/Μεγαλύτερη Δύναμη/Ύψιστη Ενέργεια/Οτιδήποτε... κάτι τέλος πάντων που ελέγχει σε ένα βαθμό τα γεγονότα της ζωής μας.

Είναι "βιοπαλαιστής". Δεν μου αρέσει η λέξη και οι γραφικοί συνειρμοί που προκαλεί, αλλά τον περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια. Δεν τελείωσε το σχολείο, δεν είναι καλλιεργημένος και "δουλεμένος". Κάνει μία δύσκολη, άγρια δουλειά, από αυτές που βρίσκονται στις χαμηλές θέσεις της διατροφικής αλυσίδας - τον "τρώνε" πολλοί... και "τρώει" ελάχιστους. Επιπλέον, κυκλοφορεί μέσα στην πιάτσα, στον κόσμο, έχει επαφή με πολλούς ανθρώπους, όλων των τάξεων και των ειδών.

Έχει πληγεί πολύ από την κρίση, πολλές φορές επιστρέφει στο σπίτι με μεροκάματο μικρότερο από τα χρήματα που, για παράδειγμα, εγώ χαλάω τις Παρασκευές που βγαίνω και δεν έχω όρεξη να πιω. Ωστόσο, επειδή δεν πληρώνει ενοίκιο, ζει μετρημένα και δεν έχει υποχρεώσεις και οφειλές, η ζωή του δεν έχει αλλάξει δραματικά από τα μνημόνια, όπως έχει συμβεί σε πολλούς άλλους. Έχει αλλάξει, ναι. Κάποτε ζούσε μετρημένα από επιλογή - τώρα επειδή δεν έχει τι άλλο να διαλέξει. Αλλά αυτή η αλλαγή δεν τον έχει βάλει σε μεγάλη δυσκολία.

Νομίζω ότι περισσότερο προβληματίζεται όχι για τον εαυτό του αλλά για την επίδραση της κατάστασης σε άλλους λιγότερο "τυχερούς" από εκείνον. Είναι τέτοιος χαρακτήρας. Μου λέει για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, πόσο τον προβληματίζει, τον ανησυχεί και συχνά τον στεναχωρεί. Ζει στην Θεσσαλονίκη που έχει χτυπηθεί πολύ από την κρίση άρα βλέπει συχνά και πολλά στεναχωρητικά πράγματα.

Σήμερα το πρωί, στο καθιερωμένο 10ήμερο τηλεφώνημά μας, η συζήτηση αναπόφευκτα στράφηκε στις εκλογές. Μεταξύ αστείου και σοβαρού του ζήτησα να μου πει, ως πατέρας μου, τι να ψηφίσω... (το παλιό χαλαρωτικό κλισέ "εγώ δεν θέλω να σκέφτομαι, θα κάνω ότι θα μου πει ο μπαμπάς μου"). Εκείνος, όπως οι περισσότεροι από εμάς, δεν ξέρει τι θα ρίξει στην κάλπη. Το μόνο για το οποίο είναι σίγουρος, είναι ότι δεν θα ψηφίσει τα μεγάλα κόμματα - που έχουν χάσει πλήρως πια το πλεονέκτημα της αμφιβολίας περί του ότι είναι άχρηστα και ανίκανα, σχεδόν μέχρι κινδύνου, να διαχειριστούν την κατάσταση. Αλλά ποιό από τα μικρότερα κόμματα θα ψηφίσει... δε το ξέρει.

Πιάσαμε λοιπόν να μιλάμε για τα μικρότερα κόμματα. Τα πήραμε όλα με τη σειρά. Είπαμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, την Ντόρα (που κανείς δεν θυμάται το όνομα του κόμματός της, όλοι μιλάνε για αυτό με το μικρό της)... και φτάσαμε να μιλάμε για την Χρυσή Αυγή. Δεν ήτανε συζήτηση αξιολόγησης του αν έχει νόημα να δώσουμε την ψήφο μας - ή τουλάχιστον αυτή ήταν η δική μου πρόθεση, που θεωρώ αυτονόητο ότι όποιος άνθρωπος είναι στα συγκαλά του δεν ψηφίζει αυτό το κόμμα. Θα έλεγα ότι η κουβέντα μας ήταν μία αναφορά στο πνεύμα "ρε συ, δυστυχώς αυτοί πάνε καλά, θα μπουν στην Βουλή και μάλιστα με καλό ποσοστό...".

Στον πατέρα μου δεν έκανε εντύπωση το γεγονός. Καθόλου. Ακούει πολλά στην δουλειά του και μου το είπε. "Αφού όλο για αυτούς ακούμε, ακόμα και αρνητικά όταν λέγονται, είναι η καλύτερη διαφήμιση...". Και μετά άρχισε να μου λέει ότι όντως μπορεί να καταλάβει γιατί κάποιοι θέλουν να τους ψηφίσουν. Το πρόβλημα της μετανάστευσης, οι ομάδες περιφρούρησης που προστατεύουν τους συνταξιούχους όταν πάνε να εισπράξουν τις συντάξεις τους από την Εθνική ή τα ΕΛΤΑ, η ρητορική περί καθαρότητας του Ελληνισμού, η αναφορά στην Ορθοδοξία... όλα αυτά, μου εξηγούσε ο πατέρας μου, ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων τα βλέπει ως πολύ πειστικά και αρκετά αξιόλογα.

Σε κάθε ένα από αυτά τα "επιχειρήματα" εγώ απαντούσα - ότι η βία δεν είναι λύση, ότι δεν μπορεί να κρίνεις το ίδιο όλους τους ανθρώπους με βάση ένα χαρακτηριστικό εξωτερικό ή την καταγωγή ή την θρησκεία, ότι οι ομάδες περιφρούρησης  εξυπηρετούν περισσότερο το σύστημα γιατί δημιουργούν ένταση και αναταραχή που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να ελέγξουν την εξουσία, να είναι ενεργοί πολίτες - ποιος ψάχνει το ευ ζειν όταν ζει μέσα σε μία κοινωνία που έχει ανάγκη από ομάδες περιφρούρησης; Συζητούσαμε χαλαρά...  Ύστερα αναφερθήκαμε και σε 2 - 3 ακόμα εκλογικά θέματα και μετά το εξαντλήσαμε και είπαμε και λίγο τα δικά μας τα οικογενειακά.

Κλείσαμε το τηλέφωνο. Δεν περάσανε 10 λεπτά και με χτύπησε η συνειδητοποίηση. Την ώρα που έλεγα την άποψη μου για το ότι η Χρυσή Αυγή είναι κάτι που απλά θα μεγαλώσει το πρόβλημα αντί να το λύσει, ο πατέρας μου με άκουγε, και πότε πότε άφηνε και κανένα επιφώνημα... αλλά πέρα από αυτό, τίποτε. Ούτε μιλούσε, ούτε με διέκοπτε όπως είναι το στιλ του, με έντονο ύφος ακόμα και όταν συμφωνεί με κάτι που λέω, για να προσθέσει ή να δώσει μία άλλη πτυχή. Η ασυνήθιστη στάση του μου θύμιζε το τρόπο που συμπεριφέρομαι εγώ όταν με τον άλλο διαφωνώ αλλά για κάποιον λόγο δεν θέλω να το πω. Είτε διότι θεωρώ ότι δεν έχει νόημα, είτε διότι δεν με ενδιαφέρει, είτε διότι φοβάμαι. "Ρε λες", λέω!!!!

"Λες αυτός ο άνθρωπος που δεν είναι ο σούπερ σπουδαγμένος, που κακά τα ψέματα δεν τον ξέρω τόσο καλά, να έχει μία τέτοια πτυχή; Να πείστηκε από τους Χρυσαυγίτες; Και να μην έλεγε κουβέντα για να μην διαφωνήσουμε;"

Δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Πιάνω το τηλέφωνο και καλώ Θεσσαλονίκη. "Να σου πω" του λέω, χωρίς να νοιάζομαι αν ακούγομαι τρομαγμένος ή υπερβολικός. "Πες μου σε παρακαλώ ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα αύριο να ρίξεις Χρυσή Αυγή...". Πήγε να με διακόψει... "περίμενε, άσε με να τελειώσω!!! ....η Χρυσή Αυγή δεν θέλει να λύσει προβλήματα, θέλει να ξεριζώσει, να καταστείλει, να επιβάλλει την σιωπή. Αυτό δεν είναι λύση, αυτό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα - ναι, είναι κρίμα να ζούμε σε μία κοινωνία που οι παπούδες που πάνε να πάρουν την σύνταξή τους θέλουν προστασία, ναι είναι σκληρό να υπάρχουν ολόκληρες περιοχές που δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις και ναι, πολλοί μετανάστες είναι στοιχεία εγκληματικά... αλλά οι άνθρωποι της Χρυσής Αυγής είναι στερεοτυπάκηδες. Θεωρούν ότι όλοι οι μετανάστες, οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι, οι μη ορθόδοξοι είναι άνθρωποι κατώτερης κατηγορίας. Στερεότυπα, δοξασίες, χρώμα δέρματος, θρησκείες δεν μπορούν να είναι κριτήριο να αξιολογείς έναν άνθρωπο. Και βέβαια η καταστολή, η βία, η απαγόρευση, ο τρόμος δεν μπορούν να είναι τρόποι επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων". Έλεγα έλεγα έλεγα έλεγα.

Και κάποια στιγμή δέησα να πάψω. Ο πατέρας μου γέλαγε. Δυνατά. Γέλαγε με την χαζή "ρομαντική" και καθόλου πολιτική επιχειρηματολογία μου που δεν συνάδει με έναν άνδρα 40 χρονών; Γέλαγε με την φόρα μου, που αράδιαζα την μία φράση μετά την άλλη χωρίς να παίρνω ανάσα; Γέλαγε με το τρομαγμένο ύφος μου, το τόσο... μη ανδροπρεπές; Δεν ξέρω... πάντως γέλαγε. Και όταν σταμάτησε να γελάει, αφού είχα πια και εγώ ξεσπάσει, μου είπε απλά "γειά! θα τα πούμε μετά... μαλάκα!" Και πριν κατεβάσει το ακουστικό, τον άκουσα πάλι να γελά.

... ... ... ... ... ... ... ...

Η μεγάλη μεγάλη μεγάλη ιδέα που κρύβεται στην αγάπη και την ομορφιά του Χριστιανισμού (αυτού που πηγάζει από την γλύκα του Χριστού και όχι από τις δομές των θρησκειών και των συστημάτων που βασίζονται στην θεολογία) είναι η έννοια της ελευθερίας. Το ότι για να "σωθείς", ότι και να σημαίνει αυτό, πρέπει να το επιλέξεις. Ενεργά. Και να το βιώσεις. Με κόστος. Με εργασία. Με κόπο.
Ανέκαθεν με συγκινούσε η σκέψη αυτή. Και την θεωρώ το "ανίκητο" συγκριτικό πλεονέκτημα της Ορθοδοξίας. Με την ίδια συγκίνηση, η οποία πιο συχνά από όσο θα ήθελα να παραδεχτώ μου φέρνει δάκρυα στα μάτια, που προσεγγίζω αυτή την σύλληψη προσεγγίζω και την διαδικασία της ψήφου. Ακριβώς επειδή περιέχει αυτήν την ελευθερία. Την δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Την ευθύνη. Τον κόπο που απαιτείται για να... "σωθείς".

Την Κυριακή κάποιοι από εμάς, άνθρωποι σαν τον θείο μου, την γιαγιά σου, τον συμμαθητή του, την ξαδέλφη της, θα ψηφίσουμε με βάση το φόβο. Την επιθετικότητα. Την οργή που γίνεται τάση καταστροφής αντί για όρεξη για αναθεώρηση και χτίσιμο. Μπορούνε να το πράξουν. Και, όσο και αν είναι οξύμωρο, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι ως κοινωνία που μπορούν να το πράξουν. Ναι, ναι υπερήφανοι! Είναι δείγμα προόδου και ελευθερίας.

Εμείς όμως, οι άλλοι, που από όλα τα ερεθίσματα γύρω μας επιλέγουμε να ανταποκριθούμε με τις πράξεις και τα λόγια μας στα φωτεινά και τα όμορφα και όχι τα σκοτεινά και τα απειλητικά, πρέπει τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά να σκεφτούμε. Η κοινωνία μάς χρειάζεται. Η τέχνη, η λογοτεχνία, η ομορφιά της ζωής, η ελευθερία να διαλέγουμε ποιον και τι θα αγαπήσουμε μάς χρειάζονται. Εμάς, τους ευαίσθητους, που δεν έχουμε πολιτικό λόγο, που δεν είμαστε ρεαλιστές, που μιλάμε για "ελευθερία" ακόμα και όταν αναφερόμαστε σε ακροδεξιούς, που τρομάζουμε με το παραμικρό και που κάνουμε τους μπαμπάδες να γελάνε.

Ας σκεφτούμε την αγάπη  που θέλουμε γύρω μας και ας πράξουμε ανάλογα. Με ευθύνη και ουσιαστική, βιωμένη ελευθερία. Κάποιοι από μας είναι παραπλανημένοι αλλά αποφασισμένοι. Εμείς ας είμαστε αβέβαιοι για την απόλυτη αλήθεια των πραγμάτων... ας είμαστε σκεφτικοί και διστακτικοί πάνω στην αέναη προσπάθειά μας να κατακτήσουμε την απόλυτη αλήθεια - αυτή που δεν θέλουμε να χωνέψουμε ότι δεν υπάρχει. Αλλά μπροστά στην κάλπη, ας μην διστάσουμε ούτε στιγμή να υπερασπιστούμε έμπρακτα την ελευθερία να είμαστε και αβέβαιοι.

24 comments:

Tremens said...

Μου άρεσες πολύ σήμερα, καλό βόλι άυριο

Anonymous said...

Και στο τελείωμα μίας απαίσιας μέρας γεμάτης ένταση, θυμό και απογοήτευση έρχεται αυτό το κείμενο σαν χάδι και αγκαλιά να με ηρεμήσει και να μου πει ότι όλα θα πάνε καλά. Φιουξ!

athinovio said...

Και εις άλλα με υγεία, προβατάκι.
Όλα θα πάνε καλά.

Georgina said...

Καλή ψήφο προβατάκι! Με καθαρή συνείδηση κι ευθύνη έτσι που την περιγράφεις. Είσαι συγκινητικός και ορθολογιστής ταυτόχρονα και μου αρέσει πολύ η σκέψη σου. Ευχές!

Lex_Luthor06 said...

:-)

Afrikanos said...

Γιαυτό τον "πάω" τον μπαμπά σου! ;)

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ said...

Τιμή μας και καμάρι μας. Το βιοπαλαιστηλίκι. Εντάξει;

im-half-sick-of-shadows said...

1 μύριο εργαζόμενοι λαθρομετανάστες που στέλνουν τα χρήματα στις πατρίδες τους = 1 μύριο άνεργοι πεινασμένοι έλληνες που δεν κινούν την αγορά.
προβατάκο, δεν είναι θέμα ρατσισμού, αλλά επιβίωσης.
ψήφισα Χ.Α. για τον αδικοχαμένο σεργιανόπουλο, για τον πατέρα που τον σκότωσαν για μια κάμερα, για την ανώνυμη γιαγιά που την χτύπησαν, σκότωσαν βίασαν για 100 ευρώ.

Lex_Luthor06 said...

Αν μιλάς για την έλλειψη ρευστότητας που προκαλουν τα χρήματα των λαθρομεταναστών που φευγουν θα έπρεπε πρώτα να μιλήσουμε για το εμπορικο έλλειμμα , για το ρευστο που φεύγει μέσω των σουπερ μαρκετ στο εξωτερικό (απο τις ξενες αλυσιδες και απο τα ξενα προιοντα των ελληνικων), για τα πλεονάσματα των ντοπιων επιχειρηματιων που φεύγουν στην Ελβετία , στα νησιά Καυμάν, σε επενδυσεις του εξωτερικου, σε διαμερισματα στο λονδινο ή δίδονται -με το αζημίωτο φυσικα- δανεικά σε άλλα κράτη ή και στη χώρα μας. Αφου τελειώσουμε με αυτά ας πιάσουμε και τις πενταροδεκάρες του Πακιστανου.

Anonymous said...

im-half-sick-of-shadows
Σου εύχομαι την επόμενη φορά να ψηφίσεις γι αυτούς που σε περνάνε για μηδενικό και σε απαξιώνουν καθημερινά. Εγκληματίες υπάρχουν σε όλους τους λαούς, να το θυμάσαι. Αυτοί όμως που σε θεωρούν κοροιδάρα και παίζουνε παιχνίδια στην πλάτη σου είναι Ελληνάρες σαν κι εσένα!

Μ.

dimitris.be said...

Είναι δυστυχώς από τα κουσούρια του ίντερνετ. Δίνει βήμα σε οποιοδήποτε είδους φασιστοειδές να εκφέρει άποψη. ΟΥΣΤ!

Anonymous said...

ευχαριστώ για τις ευχές αγαπητέ ανώνυμε.
και για το ουστ.
αλήθεια, στα μουσουλμανικά κράτη η θέση της γυναίκας είναι ισότιμη? αγωνίζεται κανείς για αυτές όλες τις μαυροφορεμένες καταπιεσμένες γυναίκες των φίλων σας των πακιστανών? ουπς! κανείς δεν τις αναφέρει. να φύγουν οι φασίστες λέτε. και εγώ σας λέω να φύγουν οι πιθηκάνθρωποι που ευνουχίζουν δεκάχρονα κοριτσάκια. για να μην δω να γίνει και εδώ αυτό.

Anonymous said...

http://www.youtube.com/watch?v=qDJyZIPvExY

αυτά κάνουν οι φίλοι σας οι μουσουλμάνοι. χαρείτε τα.

Anonymous said...

φάτε και τα αιγυπτιακά έθιμα τους.

http://www.youtube.com/watch?v=vt_WvI7i_OY

αλλά είπαμε, οι καημένοι ταλαιπωρούνται στην Ελλάδα και καταπιέζονται από τους σαδιστές χρυσαυγίτες.

φάτε και τα έργα των φίλων σας των πακιστανών

http://www.youtube.com/watch?v=gq4PFnl1S6Q

ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΟΥ. ΘΕΛΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ.
ΕΞΩ ΤΑ ΖΩΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Anonymous said...

provatako ayto gia sena
gia ta dika soy dikaiomata

http://www.youtube.com/watch?v=17Lrn0eonkw

Lex_Luthor06 said...

Οι Ισλαμιστές θεωρούν κομμάτια του πληθυσμού τους υπάνθρωπους. Οι χρυσαυγήτες θεωρούν τους πακιστανούς υπάνθρωπους. Εμεις θεωρούμε τους χρυσαυγήτες υπάνθρωπους. Οι Βορειοευρωπαιοι θεωρούν εμάς υπάνθρωπους.
Ολοι επισης νομιζουμε οτι έχουμε δικιο και οτι απο ολα ισχυει μονο ο δικος μας μικροφασισμος.

dimitris.be said...

Μόνο μία παρατήρηση: η ανθρώπινη μνήμη έχει τραγικά σύντομη διάρκειας κι ο άνθρωπος αποτυχαίνει πάντα ολέθρια να διδαχθεί από την ιστορία του. Η οικογένειά μου για λόγους που δεν έχει κανένα νόημα ν' αραδιάσω εδώ κάθε φορά που ακούει για ναζί και συναφή φασιστοειδή φτύνει τον κόρφο της. Αυτό που θα πω είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να φέρετε τους ναζί και τα σκουλήκια του φασισμού στην εξουσία για να καθαρίσει η Αθήνα. Θα τον φτύσουν πολλοί στο μέλλον αν δε συνέλθουν κι εξακολουθούν να ενισχύουν με τη ψήφο τους τέτοια αποβράσματα.

Provato said...

tremens σε ευχαριστώ πολύ! ήταν καλό τελικά το βόλι; ...θα φανεί...

silentcrossing όπως λες και εσύ, το "μαζί" θα μας σώσει...

athinovio υγεία πάνω από όλα. Σωματική τε και ψυχική!

georgina ανταποδίδω και σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!

Provato said...

lex :-)

Αφρικανέ ναι, είναι αξιαγάπητος (πότε πότε)

ΠΑ. ΝΙΚΟΣ εννοείται τιμή μας και καμάρι μας!

Provato said...

I am half sick μα όταν το θέτεις σε επίπεδο εργαζόμενοι μη έλληνες γίνεται θέμα ρατσισμού... δεν ξέρω, συμφωνώ ότι πιθανώς η χώρα δεν μπορεί να συντηρήσει πολλούς οικονομικούς μετανάστες, αλλά η ρητορική του "μίσους" δεν είναι λύση. αντίθετα, επιμένω θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα σχόλια...

Lex υπερσυμφωνώ με τα σχόλιά σου, ειδικά το τελευταίο... ας κρίνουμε τον άνθρωπο από τον χαρακτήρα, όχι από το εξωτερικό χαρακτηριστικό κοντολογίς... σε ευχαριστώ πολύ!!

Μ. ευχαριστώ για το σχόλιο

Δημήτρη ελπίζω να μην έχεις δίκιο και οι άνθρωποι που ψήφισαν χρυσή αυγή να έλθουν στα συγκαλά τους, τι να πω... xxxx

Provato said...

τέλος ένα σχόλιο για όλα τα video... ως αισιόδοξος άνθρωπος θα πω μόνο ότι η χειρότερη πλευρά μίας κουλτούρας δεν είναι η βασική της - και ακόμα, κάτι πολύ σημαντικό, δεν είναι λύση να απαντήσουμε στη φρίκη με φρίκη... δεν γίνεται...

Dorian_ ή Δόριαν_ ? said...

Τελικά η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή.

Afrikanos said...

http://www.musicpaper.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1800&catid=2&Itemid=36#.T6jWXwseODW.facebook

έτσι, για κάτι διαφορετικό (;)


Υ.Γ. Μπεεεε :)

[Germanos] said...

Προβατε ριξε τηλεφωνο οταν δεις τα σκουρα να σε μαζεψω με το ελικοπτερο απο την ταράτσα
Αξιζεις μια καλυτερη πολη και καλυτερους γειτονες.
Αν παλι γουσταρεις τα μαγκακια του τελευταιου θρανιου μείνε στην Ελλάδα