Μακάρι να το ήξερα τότε αυτό το μυστικό που σήμερα μου μοιάζει τόσο αυτονόητο. Ίσως είχα ζήσει έναν μεγάλο έρωτα. Αντί για αυτό, ήξερα και ήθελα να κάνω τον άψογο, τον άτρωτο, τον δυνατό. Και έτσι η καρδιά μου απέκτησε μία μεγάλη ραγισματιά. Από αυτές που κανονικά οι σαραντάρηδες δεν πρέπει να αποκτούν, σε αυτή την τόσο επικίνδυνη για εμφράγματα φάση της ζωής τους.
Δεν πειράζει. Έμαθα. Με τον πιο «μεταδοτικό» τρόπο.
[Ουφ μωρέ… ποιον κοροϊδεύω; Πειράζει. Θα ήθελα να μην είχα μάθει. Θα ήθελα να το είχα αποφύγει το ποτήρι.]
εδώ όλη η ιστορία
2 comments:
Πόσο μεγάλες αλήθειες αναφέρεις. Πίσω από την "τελειότητα" του έρωτα υπάρχουν πάντα δύο ατελείς -και ευάλωτοι- άνθρωποι. Πίσω από την "εικόνα" υπάρχουν δύο αλήθειες... που όσο πιο νωρίς ειπωθούν και μοιραστούν τόσο πιο στέρεα θα είναι η βάση του Έρωτα που έχει διάρκεια.
Μαθαίνουμε όμως... όσο...
Ας ζούμε τον Έρωτα, μαθαίνοντας :))
Ωραίος!
Post a Comment