Με την πρώτη σταγόνα του ποπκόρν, σκοτώθηκε το καλοκαίρι

Αγαπημένε Σέξυ Βγιούερ.

Όσο κ αν θες να το κρύψεις από τον εαυτό σου, το αναπόφευκτο είναι ανίκητο. Με το τέλος του τελευταίου Σαββατοκύριακου του Αυγούστου, τελειώνει κ το καλοκαίρι. Θα μου πεις "έλεος ρε πούστη μου για πρόβατο, έλεος, πρέπει να μου το κάνεις ράμπ ητ ην, γρουσούζη, αμάν, αμάν πια, δηλαδή πόσο κακός άθρωπας μπορείς να είσαι, ούτε ο Τζέη Αρ στο Ντάλλας τέτοια μοχθηρία" κ ίσως έχεις κ δίκιο.

Όμως, μην στεναχωριέσαι. Το φθινόπωρο δεν έρχεται μόνο του. Φέρνει μαζί του κ πολλά καλά κ όμορφα πράγματα. Ένα από αυτά οι καινούργιες ταινίες που θα απολαύσουμε την νέα σεζόν. Όπως θυμάσαι (εδώ και εδώ και εδώ ας πούμε) το πρόβατο κάθε αρχή σεζόν σου ετοιμάζει σεντονάκι με τις ταινίες που θα δούμε τους επόμενους μήνες - ότι πρέπει για τις μπρίσκη νύχτες του επερχόμενου φθινοπωροχειμώνα.

Έτσι κ φέτος με θρησκευτική ευλάβεια, ας δούμε ποιες ταινίες θα βγουν ως τα Χριστούγεννα στην Αμερική. Πολλές από αυτές ίσως τις δούμε με κάποια καθυστέρηση, αλλά τις περισσότερες όχι, ας είναι καλά η απόλυτη κυριαρχία της μαμάς Αμερικής στον πολιτισμό της Δυτικής Ευρώπης. Κ η παγκοσμιοποίηση, "ευχαριστούμε παγκοσμιοποίηση"!

Φύγαμε; ναι. φύγαμε! και μάλιστα... δυναμικά!

Avatar

H νέα ταινία του σκηνοθέτη του Τιτανικού, 13 χρόνια μετά, είναι μία επιστημονική φαντασία/ερωτική ιστορία, που διαδραματίζεται σε ένα μακρυνό πλανήτη. Ένας ανάπηρος ήρωας πολέμου φτάνει σε έναν ανεξερεύνηστο πλανήτη για να τον "κατακτήσει". Εκεί με την βοήθεια της τεχνολογίας του δίνουν την μορφή κατοίκου του πλανήτη (χένσ κ ο τίτλος AVATAR) κ τον αφήνουν να ξεχυθεί με το όπλο του. Όμως, ο έρωτας του χτυπά την αβαταρική του πόρτα...
Γιατί θέλω να το δω: Όσοι ξέρουν λένε ότι το έργο θα μας οδηγήσει όλους με ταχύτητα στην επόμενη φάση του κινηματογράφου, που είναι λίγο 3d, λίγο θάλασσα, κ το αγόρι μου. Πλας, ό,τι έχει την υπογραφή Κάμερον (μέχρι κ γιαούρτι) ξέρεις ότι θα είναι πολύ προσεγμένο. Πλας το χάηπ.
Γιατί δεν θέλω να το δω: Το storytelling του έργου μου φαίνεται λίγο basic. Βέβαια basic ήταν κ του Τιτανικού κ ακόμα κλαίμε για το χαμένο κόσμημα στο τέλος της ταινίας. Επιπλέον, όσοι είδαν τα preview της ταινίας πριν από λίγες μέρες δεν είπαν κ ουάου για αυτό που είδαν. Γενικά πολλοί σκέφτονται (και εύχονται) η ταινία αυτή, που στοίχισε 300 μυρια δολλάρια, να είναι η μεγαλύτερη αποτυχία του Κάμερον.

Nine

O Daniel Day Lewis είναι ένας 40άρης σκηνοθέτης μγιούζικολ που ταλανίζεται από τις γυναίκες της ζωής του. Οι οποίες είναι όλες μία κ μία, δεν έχεις παρά να κλικάρεις την φωτό για φουλ γκλόρη. Η Σοφία Λορέν παίζει τη μαμά του, η Judi Dench την συνεργάτη του, η Penelope Cruz την ερωμένη του, η Fergie ένα πουτανάκι κ.ο.κ.
Γιατί θέλω να το δω: Σκεψ σκεψ εντατίκ... σκεψ σκεψ... αρονό, μάλλον με ψάρωσαν τόσες πολλές μαζεμένες θεές. Α, κ λένε ότι ο Daniel είναι, πάλι, συγκλονιστικός.
Γιατί δεν θέλω να το δω: Βαριέμαι τα μγιούζικολ όσο τίποτε όμως.. Χϊλες φορές συναυλία της Μετζένας παρά αυτά. Δεν με βλέπω...

Where the wild things are

Η νέα ταινία του σκηνοθέτη του Being John Malcovich, η οποία βασίζεται σε πολύ φέημουζ παιδικό βιβλίο ! Ένα πιτσιρίκι κάνει χαμό όταν η χήρα μαμά του φέρνει τον νέο γκόμενό της στο σπίτι. Εκείνη το στέλνει στο δωμάτιο του χωρία ντήναα, για τιμωρία. Όπου ο μικρός αρχίζει να φαντάζεται διάφορα - αυτά τα διάφορα τα βλέπουμε εμείς έχοντας πληρώσει 8 με 9 αγαπημένα ευρουδάκια.
Γιατί θέλω να το δω: Την φωνή σε ένα από τα τέρατα την κάνει ο James Gandolfini! Επιπλέον φήμες λένε ότι όταν ολοκληρώθηκε η ταινία κ η Warner Bros είδε το πρώτο μοντάζ, έπαθε φρίκη κ θέλησε να την ξαναγυρίζει όλη από την αρχή. ΟΜΗΤΖΗ πεθαίνω για έναν καλό καυγά...
Γιατί δεν θέλω να το δω: ...τελικά, δεν την γύρισε... χμφ χμφ χμφ

2012

Ομαγκόντ! ΟΜΑΓΚΟΝΤ! Δες αυτήν την αφίσα κ πες μου ότι σου κάνει καρδιά να χάσεις την σκηνή όπου ένα αεροπλανοφόρο πέφτει πάνω στον Λευκό Οίκο! Ίσως η πιο σημαντική ταινία της χρονιάς, τι λέω, της δεκαετίας, τι λέω, του αιώνα, τι λέω, της τέχνης του κινηματογράφου αποδεικνύει ότι ναι, οι Μάγιας Μελάγιας είχαν δίκιο. Ο κόσμος θα καταστραφεί το 2012.
Γιατί θέλω να το δω: Δεν έχεις χρόνο να σου απαριθμήσω τους λόγους... ΜΛΚ ΔΕΣ αυτήν την αφίσα κ πες μου ότι αντέχεις να περιμένεις.
Γιατί δεν θέλω να το δω: ουστ, αλήτη, τέντη μπόη. Μην τολμήσεις κ δεν πας θα γίνει χαμός!

New Moon

Ουάου. Η συνέχεια του βαμπιροτηνέητζερ μύθου είναι εδώ. Μόνο που αυτή την φορά είναι εμπλουτισμένη με πολλούς λυκάνθρωπους, πάρα πολλούς. κ μερικά περίεργα πλοτ τουήστς.
Γιατί θέλω να το δω: Πάταξον με, άκουσον δε: To twilight, η προηγούμενη ταινία της σειράς, μου είχε αρέσει πάρα πολύ, το βρήκα πολύ ατμοσφαιρικό με ωραία γκομενάκια κ γαμάτη μουσική. Είχα περάσει τέλεια!
Γιατί δεν θέλω να το δω: ...όμως αυτή η ταινία, είναι γυρισμένη από άλλο σκηνοθέτη, χμφ χμφ χμφ. Ακόμα, ο Robert Pattinson, ο καρδιοκαταχτητής του πρώτου έργου, έχει μικρότερο ρόλο...

The Road

Η κινηματογραφική μεταφορά του υποτίθεμενου ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ αριστουργήματος σλασ μυθιστορήματος του Cormac McCarthy. Ένας πατέρας κ ο γιος του προσπαθούν να βρουν ανοιχτό Βασιλόπουλο, κ γενικότερα να επιβιώσουν, σε μία γη που περνά δύσκολες ώρες μετά από μία τεράστια καταστροφή (....δεν διευκρινίζεται τι είναι).
Γιατί θέλω να το δω: Νομίζω απλά είμαι θύμα του χάηπ. Δεν μπορώ να βρω λόγο.
Γιατί δεν θέλω να το δω: Ο Viggo Mortensen σε δραματικό ρόλο; Συγγνώμη, πότε προλαβαίνει; Αφού είναι ο Βασιλιάς στο Lord Of The Rings! Κ διοικεί την χώρα, κ γυρίζει άλλες ταινίες; Αρονό, κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ.

Shutter Island

Δύο αστυνομικοί ερευνούν την εξαφάνιση του τρόφιμου μίας ψυχιατρικής φυλακής ο οποίος έχει κάνει πολλαπλές δολοφονίες. Κατά την διάρκεια της έρευνας τους διαπιστώνουν ότι... κάτι κολασμένο υπάρχει πάνω στο νησί όπου βρίσκεται η φυλακή...
Γιατί θέλω να το δω: Το έχει γράψει ο τύπος που έγραψε το Mystic River. Το σκηνοθετεί ο Scorsese. Παίζει ο Leonardo Di Caprio... κ μάλλον κ μερικά περίεργα τέρατα... ο γιε!
Γιατί δεν θέλω να το δω: Χουότ; Αρ γιου νάτσ; Χάνεται αυτό το έργο;

9

Χριστέ μου, πια! Κ άλλη ταινία που διαδραματίζεται στην γη μετά την καταστροφή. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ. ΜΗ ΧΑΙΡΕΣΤΕ! (τέλος υστερίας). Λοιπόν, σε αυτήν εδώ 9 κούκλες από ύφασμα μάχονται τα διαβολικά ρομπότ που κατέστρεψαν τον κόσμο μας. Φαντάσου τώρα τι χαμός γίνεται αν βάλεις μία έξυπνη κάλτσα εναντίον ενός σάηκο ρομπότ! χεχε
Γιατί θέλω να το δω: Παραγωγή ο Tim Burton. Ωραία ιστορία με πρωτότυπους χαρακτήρες....
Γιατί δεν θέλω να το δω: ...μένει να δούμε αν θα την αναπτύξουν κ με πρωτότυπο τρόπο. χμφ

Mary And Max

H μικρή Μαιρούλα είναι αυστραλάκι με προβλήματα. Ο Μαξ είναι Αμερικάνος με προβλήματα. Αλληλογραφούν κ μοιράζονται τον πόνο τους. Κ εμείς όλο αυτό το βλέπουμε με την βοήθεια πλαστελίνης!
Γιατί θέλω να το δω: Την φωνή του Μαξ την κάνει ο μεγάλος μου έρως, ο Phillip Seymour Hoffman. Το τρέηλερ είναι καταπληκτικό:

Γιατί δεν θέλω να το δω: Γιατί κάτι μου λέει ότι δεν θα έρθει, ποτέ όμως, στην Ελλάδα;

The Lovely Bones

(σόρη δεν βρήκα αφίσα. έχω όμως σιδερότυπο αν θες). Λοιπόν, τι να σου λέω τώρα... 14χρονη βιάζεται κ δολοφονείται από σήριαλ κήλερ στις αρχές της δεκαετία του 70 (είναι το κοριτσάκι που έκανε την καταγγελία για βιασμό στο Attonement...). Το πνεύμα της, ναι, ναι, το πνεύμα της, βλέπει από ψηλά την εξέλιξη της ζωής της οικογένειας αλλά κ του δολοφόνου της μέχρι σχεδόν τις μέρες μας!
Γιατί θέλω να το δω: Βασίζεται σε ένα σούπερ πετυχημένο Best seller. Σκηνοθετεί ο Peter Jackson. Μουσική ο Brian Eno. Tέλειο κάστ. Πολύ, πολύ πρωτότυπη κ σπούκη ιστορία!
Γιατί δεν θέλω να το δω: Mark Wahlberg παίζει το ρόλο του χαροκαμένου πατέρα; χουότ;

Jennifer's Body

Η σεναριογράφος του Juno, που θυμάσαι πόσο μας άρεσε, γράφει μία ιστορία "τρόμου" για μία κουκλάρα μαθήτρια λυκείου που... τρώει (κυριολεκτικά) τα γκομενάκια-συμμαθητές της κ τις προσπάθειες μίας σπασίκλας συμμαθήτριάς της να την σταματήσει.
Γιατί θέλω να το δω: Λένε ότι είναι πολύ σουρεάλ το όλο έργο. Κ τον ρόλο της σπαστικής συμμαθήτριας παίζει η υπέροχη Amanda Seyfried, που κλέβει την παράσταση ως μεγάλη κόρη στο Big Love. Επίσης, πρωταγωνιστικό ρόλο κρατούν τα πόδια της Megan Fox.
Γιατί δεν θέλω να το δω: Ε, τώρα με τέτοιο σενάριο, το φοβάμαι ότι θα είναι λίγο αμερικανιά χαζούλα το όλο πράγμα...

Did you hear about the Morgans?

Ένα παντρεμένο ζευγάρι από την Νέα Υόρκη, μπαίνει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, όταν βλέπει ένα φόνο. Τους στέλνουν σε ένα απομακρυσμένο χωρίο, στο Καρπενήσι νομίζω, (καλά, μπορεί να είναι κ στο Wyoming) κ εκεί...
Γιατί θέλω να το δω: Παίζει το Σαρακάκι! Oh Yes! Καλά, δεν το χάνω.
Γιατί δεν θέλω να το δω: στον ρόλο του άντρα της ο Hugh Grant! γκρ γκρ γκρ!

Fame

Ναι, ναι καλά διαβάζεις! Ξαναβγαίνει ταινία Fame, I m gonna live for evaaaaaaaa, I am gonna lurn how to flaaaaaaaaaaaaa! How cool is that?????
Γιατί θέλω να το δω: είναι το Fame, το καταλαβαίνεις; το Fame!!!!!! τζήζους, μην είσαι κάγκουρας!!!
Γιατί δεν θέλω να το δω: Κάποια σνηκ πρήβγιουζ λένε ότι το όλο στήσιμό του θυμίζει πολύ reality show τύπου American Idol. επιπλέον, λείπει κ ο Alan Parker από την σκηνοθεσία... ε... Ανησυχώ λίγο, κ δικαιλογημένα. Με την ευκαιρία, πάρε κ την αφίσα της πρώτης ταινίας για να δεις κ να θυμηθείς τα παλιά:


Cloudy with a chance of meatballs

Κ άλλο καρτούν στην παρέα μας. Κ με τι τίτλο!!! χεχε "συννεφιασμένος με πιθανότητα κεφτεδοβροχής!!!!". Σούπερ τέλειο! Οι δημιουργοί της λένε ότι είναι μία ταινία που αποτίει φόρο τιμής κ παρωδεί, συνάμα, αν θέλεις, ταινίες καταστροφής σαν το Armageddon ή το Day After tomorrow! How cool is that!
Γιατί θέλω να το δω: Μα "συννεφιασμένος με πιθανότητα κεφτεδοβροχής"; Τέλειο λέμε!
Γιατί δεν θέλω να το δω: Λες να μην έρθει ποτές στην Ελλάδα; αρονό.... ανησυχώ!

Capitalism, a love story

Το νέο ντοκυμοντέρ του Michael Moore έχει σαν θέμα την οικονομική q-ρίση κ την μετάβαση από την διακυβέρνηση Bush στην εποχή Ομπάμα.
Γιατί θέλω να το δω: Θεός ο τύπος, περιγράφει την ταινία του ως "vampire movie, where the upper 1 per cent is feeding off the rest of us" Λολ λολ
Γιατί δεν θέλω να το δω: Καλά, όλο λέω ότι θα παρακολουθώ τα ντοκυμαντέρ του Moore κ όλο προτιμώ να βλέπω Sarah Jessica Parker χιχιχιχι

Broken Embraces

Ο νέος Pedro, μαζί με την Penelope, σε μία ιστορία φθόνου, βίας, ζήλιας κ πόνου. ένας τυφλός φώσκολος, ένας γιος που μπορεί να πεθάνει, μία πρώην γκόμενα...
Γιατί θέλω να το δω: Γιατί στα έργα του Almodovar πάμε σαν τα ρομποτάκια!! κ καλά κάνουμε.
Γιατί δεν θέλω να το δω: χμφ... γενικά οι κριτικές για την ταινία δεν είναι κ πολύ σόι... ειδικά στην Ισπανία, η ταινία έχει γίνει δεκτή με πολύ "σκεπτικισμό". Για να δούμε!

Astro Boy!


Αχ, άστρο αγόρι! έλα. έλα. έλα astro boy!!!! Ε δεν θα σου εξηγήσω τώρα κ για το Astro Boy! Respect! Τέλος!

εντάξει, το ξέρω ότι σε διέλυσα, το ξέρω ότι διαβάζεις 4 ώρες...

αλλά τι να κάνω... ήθελα να σε ενημερώσω καλά, ήθελα να λένε όλοι για σένα "φυσικά κ να κάνεις σεξάκοι μαζί του/της, τι ερώτηση, δεν είναι μόνο τέλειο γκομενάκι, δεν είναι μόνο γεμάτο χιούμορ κ καλλιέργεια, είναι κ πιο μεγάλος early adopter όλων των εποχών για το σινεμά. Ξέρει τι θα βγει, πότε θα βγει, αν αξίζε τον κόπο, όλα τα ξέρει. Γιου γκο μπόη/γκέρλ/χουoτέβερ!".

:-)

Ανακοίνωσις

φου φου, ένα δύο ένα δύο. φου φου... ανοιχτό είναι αυτόοοοοο; (Μικροφονίζμ μικροφονίζμ εντατίκ) ναι, ακούγομαι, ναιαιαιαιαιαι; λοιπόν....

Παρακαλείται η προβατίσια όρεξη για γράψιμο να επιστρέψει στον κάτοχό της το συντομότερο δυνατό...

επαναλαμβάνω αυτό που είπα: Παρακαλείται η προβατίσια όρεξη για γράψιμο να επιστρέψει στον κάτοχο της το συντομότερο δυνατό.

Έχει να φανεί περίπου μία βδομάδα κ τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η έλλειψή της έχει γίνει ιδιαίτερα αισθητή στη καθημερινή ζωή του προβατάκου ο οποίος αναρωτιέται σκεψ σκεψ εντατίκ τι σταδγιάλα έχει γίνει κ δεν μπορεί να κοιτάξει καν το πληκτρολόγιο, πόσο μάλλον να το χρησιμοποιήσει.

Τι είναι αυτό που σε πείραξε όρεξη για γράψιμο κ έφυγες έτσι άκαρδα; είναι η λίγο περισσότερη δουλειά από το σύνηθες; Μα αυτά τα έχεις ξαναπεράσει, κ δεν εξαφανίστηκες έτσι...

Είναι τα ξαφνικά ταξίδια που σου ανέτρεψαν το πρόγραμμα κ διατάραξαν την ισορροπία σου; Μα, τα ταξίδια, πόσο μάλλον τα ξαφνικά, κ μάλιστα σε χώρες πραγματικά έξω από την πραγματικότητά σου θα έπρεπε, με το υλικό που δίνουν, να λειτουργούν με τον αντίθετο τρόπο...

Μήπως είναι η άνοιξη που έσκασε κ σε έχει κάνει να είσαι μέσα στο τραλαλά; Μα.... δεν είναι άνοιξη!

(ξαφνικά ακούγεται ηχητικό εφέ από ψιλοτάκουνα που πλησιάζουν με ένταση): τοκ τοκ τοκ τοκ τοκ τοκ τοκ...

Ακούγεται γυναικεία φωνή: Έλεος, έλεος, ούτε μία βδομάδα άδεια δεν μπορεί να πάρει κανείς γαμώ το χαμό μου γαμώ, με την μπουρδελοδουλειά που έμπλεψα... Τι θες; Τι έγινε; Γαμώ το πουστοφελέκι μου γαμώ, που έχω μπλέξει!!!!
ΓΙΟΡΖ ΤΡΟΥΛΗ: Γλυκειά μου Όρεξη. Αγαπημένη μου! Γύρισες;
ΟΡΕΞΗ ΠΡΟΒΑΤΙΣΙΑ: Γύρισα, η καψερή, γύρισα. Τι να έκανα; Σάμπως κ είχα επιλογή; Δηλαδή, πόσο νήντη είσαι; Όχι πες, πόσο γαμωνήντης είσαι; Όχι πες! Τζήζους!!!
ΓΤ: ΕΓΩ νήντη; ΕΓΩ!!!! εγώ; γουανταφάκ!!!!
ΟΠ: Εσύ, ΕΣΥ, γαμώ την καταδίκη μου, μαλακισμένο, ΕΣΥ!!!!... Ααααααααχ, έχε χάρη που δεν μπορώ τώρα να σε παρατήσω γιατί με την κρίση άντε να βρω αλλού δουλειά. Θέ μου, θέμου δηλαδή, τι τραβάω. Έπρεπε να γίνω Όρεξη Γραψίματος της Ζηνοβίας Μαντά, συγγραφέας του "Μιλούγκρα - Τα καυτά Δάκρυα του Πεπρωμένου"... Α, είναι πιο διάσημη, βου, δεν παθαίνει υστερία όποτε τη εγκαταλείπει η όρεξή της. Απλά περιμένει να της ξανάρθει...
ΓΤ: Μπα... γιατί εγώ τι κάνω;
ΟΠ: Τι κάνεις; ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ; ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΣΟΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ! Ε, δεν σε αντέχω άλλο (τσαντιά τσαντιά εντατίκ στο κεφάλι μου, πάλι).
ΓT: ΑΑΑΑΑΑΑΑ! ΜΗ ΒΑΡΑΣ! ΓΑΜΩΤΟ! Έχω βάλει ελνέτ στο κοκκοράκι λέμε! Εγώ φταίω, εγώ, που μου έλειψες... έπρεπε να είμαι κανένας μαλάκας, να μην το προσέξω καν ότι έφυγες..
ΟΠ: μακάρι θέμου! ΜΑΚΑΡΙ!!! Κόκκινα θα έβαζα... γιατί τώρα... τι να πρωτοθυμηθώ; Που την πρώτη νύχτα που έφυγα, μόλις είχα φτάσει Μανχάταν να ξεκουραστώ λίγο η γυναίκα, σε βρήκανε να σουρομαδιέσαι κάτω από το σπίτι σου να πετάς στάχτη στο μαλλί... ή μετά από δύο μέρες που πήγες να απαγάγεις την Όρεξη Γραψίματος Δαβαράκη; Κ είναι κ φίλος σου, όχι τίποτε άλλο... Ή μήπως νομίζεις ότι δεν ξέρω πως έκανες 4 αιτήσεις, με άλλο ψευδώνυμο κάθε φορά, στην Ράνια Θρασκιά να πας στην εκπομπή της να με καταγγείλεις... Ουστ, αλήτη!
ΓΤ: ουχ.... τα έμαθες ε;.... υπερβολές λένε!!!!! υπερβολές!!!
ΟΠ (με τσαντιά στο κεφάλι ξανά μανά): Υπερβολές; ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ; Ε όχι! καλά να είσαι ντράμα έμπερορ, καλά να χτυπάς τις ορέξεις για γράψιμο των άλλων επειδή ζηλεύεις, αλλά να μου λες κ ψέματα δεν θα το ανεχτώ.... Λοιπόν, κανόνισε βρωμολίγδα που νομίζεις ότι γράφεις επειδή πετάς σεφερλιζμς, να γίνεις άθρωπας, γιατί θα σε εγκαταλείψω για πάντα. ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; (τσαντ τσαντ εντατίκ)

...κ έτσι έγινε κ σήμερα μου επέστρεψε η όρεξη για γράψιμο. επεισόδιακά μεν, οριστικά όμως!
χιχιχιχιχι

Διακοπή 2009! Εντυπώσεις από το εξωτικό Χανιό.

Κανονικά δεν σκόπευα να πάω στα Χανιά, αλλά μία φίλη έκανε εκεί τους γάμους της (ναι, πληθυντικός, κ μάλιστα επίτηδες) κ είπα "αφού θα πάω που θα πάω, δεν κανονίζω να μείνω κιόλας κανένα 10ήμερο; τι νόημα έχει να γυρίσω πίσω κ να ξαναφεύγω μετά για αλλού;"

Κ έτσι την πήρα την απόφαση, κ πρωί πρωί το Σάββατο 25 Γιούλη ανέβανα τα σκαλοπάτια του αεροσκάφους της Aegean. Ευτυχώς φορούσα λάκ ελνέτ κ ο αέρας από τις έλικες δεν χαλούσε το τέλειο κοκκοράκι στο μαλλί μου.

Οι πρώτες μέρες της διακοπής, αφιερώθηκαν στον γάμο. Ήταν ένας κρητικός γάμος με τα όλα του. Τα τρία πράγματα που θυμάμαι περισσότερο είναι:

Α - Την απίστευτη ζέστη που έκανε την ώρα της τελετής. Ήταν εκείνη την Κυριακή στα τέλη Γιούλη που είχε 40 βαθμούς. Ήμουν με κουστούμι κ πραγματικά δεν έχω περάσει χειρότερη εμπειρία ζέστης στην ζωή μου ποτέ! Α γουαζ σο χατ, α κουλντ μέηκ α καρήαρ ην πορν ήνταστρη.

ΒΟΥ - Το απίστευτο φαγητό που είχε στο τραπέζι του γάμου. Είχαν βουλώσει οι αρτηρίες μου από το πολύ φαγητό, κ ακόμα ήμασταν δύο πιάτα πριν να έρθει το ορεκτικό. Ναι, για τόσο φαγητό μιλάμε. Είμαι σίγουρος ότι αυτό που θα πετάχτηκε ήταν αρκετό για να κρατήσει χορτασμένο όλο τον πληθυσμό της Γουατεμάλας για 4 βδομάδες!

ΓΟΥ - Στο τραπέζι του γάμου το Κρητίκι που έπαιζε λύρα κ τραγουδούσε μαντινάδες καλούσε κάθε λίγο κ λιγάκι διάφορους για χορό πάνω στην πίστα, σε γκρούπ. Ας πούμε, έλεγε: "Κ τώρα να χορέψουν οι φίλοι του γαμπρού" κ δώστου να πετάγονται με άγχος από όλες τις γωνιές του μαγαζιού οι φίλοι του γαμβρού να φτάσουν έγκαιρα στην πίστα. Κ μετά έλεγε "και τώρα ένας χορός για την οικογένεια της νύφης" κ νά σου όλοι από την οικογένεια της νύφης να τρέχουν σαν τρελοί να φτάσουν στην ώρα τους στην πίστα. Κ ύστερα "τώρα χορεύουν οι φίλοι του πατέρα του γαμπρού" κ.λπ. κ.λπ. Αυτό μου φάνηκε σούπερ αστείο κ περίεργο. ΠΡΟΣΕΞΕ ΟΜΩΣ: Αν ανήκες στην κατηγορία που είχε μόλις λάβει την εντολή να κάνει την έφοδο στην σκηνή, ήταν τεράστιο αμάρτημα να μην πας, δεν θα εκπλαγώ αν μάθω ότι ίσως είναι κ παράνομο από το νόμο (σίγουρα θα έχει φροντίσει κάποιος Κρητικός βουλευτής....). Μόνο ένα πράγμα ήταν πιο αμάρτημα από το να μην πας να χορέψεις: ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΙΣ ενώ δεν είσαι στο γκρουπ που έχει κληθεί!!! Μιλάμε για μεγάλος κάγκουρας, τέλος, φτου σου ρε, φτου σου ρε, ζητιάνε του χορού, ου να χαθείς!

Πάντως όλο αυτό με έβαλε σε τρελό σκεψ σκεψ εντατίκ. Εξάντλησα όλη την προβατική μου δημιουργικότητα να φαντάζομαι άλλα γκρουπ καλεσμένων που θα μπορούσαν να κληθούν να χορέψουν, όπως ας πούμε:

Φίλοι της Νύφης αδελφές με αποτρίχωση στο ποπουλίνο.
Εχθροί του γαμπρού που ζηλεύουν που παντρέυτηκε τέτοια λεβέντισα
Σουσέλ της Νύφης που της μιλάνε ακόμα
Σουσέλ της Νύφης που δεν της μιλάνε γιατί ήθελαν σκέση κ αυτή τους είχε στυμένη λεμονόκουπα
Παρσέ του γαμπρού από το στρατό
Φίλοι του γαμπρού που μαλακίζοταν μαζί στην εφηβεία....

κοκ, σου λέω μεγάλο κέφι έκανα μέσα στο θολωμένο μου μυαλό.

Πάντως γενικά πέρασα πολύ ωραία στον γάμο, να ζήσουν τα παιδιά συμπέθερε κ συμπεθέρα, όλα τα καλά του θεού να έχουν.

Και τώρα αγαπημένε sexy viewer πάμε στο κανονικό ποστ, κριτική της Κρήτης ως μέρος διακοπής!

Λοιπόν, τα Χανιά είναι όμορφα... αλλά όχι, δεν τρελάθηκα. Ναι, ωραία είναι η παλιά πόλη με τα ωραία σοκάκια της κ τα χρώμα το τοπικό της... Αλλά, η Κέρκυρα με την παλιά της πόλη με αναπαύει περισσότερο... γιατί άραγε; A! το βρήκα! Μήπως επειδή όλα τα σοκάκια της δεν είναι, όπως στα Χανιά, γεμάτα μαγαζάκια που πουλάνε παραδοσιακά κρητικά αυτοκόλλητα για το αυτοκίνητο με φράσεις "bitch is coming, move over asshole" κ παραδοσιακές κρητικές θήκες για το κινητό κ άλλα τέτοια, κρητικά πάντα, σουβενίρ; Ναι, ίσως.

Οι κρητικοί είναι, κάποιοι τουλάχιστον, πάρα πολύ ωραίοι άντρες. Κ παίζει το μάτι τους μπήγκ τάημ. Μπηγκ μπηγκ. Μη σου πω κ χιούτζ! Αντίθετα....

...οι κρητικές δεν είναι ωραίες γυναίκες (οι φίλες μας εξαιρούνται χιχιχι). Πολύ τσαούσες κ μαυριδερές κ κάπως τριχωτές. Το να είσαι αγριωπός είναι ωραίο στον άντρα, όχι στην γυναίκα. Αποτρίχωση κορίτσια, δεν το ξεχνάμε ποτέ. Ειδικά την τουριστική περίοδο γιατί τρομάζει ο τουρίστας, σκέφτεται τα χειρότερα όταν σε βλέπει με την καγκουρότριχα στο πρόσωπο.

Ευτυχώς, ευτυχώς, ευτυχώς που έκατσε κ πήγα από τις 25 Γιούλη. Κατάφερα να περάσω μερικές σχετικά ήρεμες μέρες... διότι όταν μπήκε ο ευλογημένος Αύγουστος, απλά κ ειλικρινά στο λέω, το τι μαζεύτηκε στην πόλη, δεν περιγράφεται. Τόση ασχήμια κ μικροαστικίλα κ καφρίλα κ γυφτιά, θέμου κ ομητζή! Η επέλαση του Ελληνάρα με τα όλα της... Λυπάμαι, μη με πεις σνόμπ, μη με πεις ψώνιο, αλλά έσπασε η καρδιά μου με κάτι συμπεριφορές κ στάσεις κ κουβέντες που αντελήφθην... Ο Θεός να μας φυλά από τον χειρότερο εαυτό μας, εμάς τους κατοίκους αυτής της γωνιάς της μεσογείου. Κ δεν έχω, ούτε κ θέλω, τίποτε περισσότερο να πω επί του θέματος.

Τα Χανιά έχουν το καλό ότι μπορείς να κάνει ωραίες βόλτες με το αυτοκίνητο εκεί γύρω ή κ λίγο μακρύτερα. Πήγαμε στην Παλαιοχώρα (όμορφη αρκεί να μην έχει αέρα) στην Λαφόνησο (όμορφη αρκεί να μην έχει τόσο πολύ κόσμο - δηλαδή να πας φλεβάρη) στα Φαλάσερνα (η καλύτερη παραλία της περιοχής, τέλος. Όσο κόσμο κ να έχει, που έχει πολύ, λές "χέστηκα" γιατί το νερό είναι παραδεισένιο όμητζη πάω για ακόμα μία βουτιά").

Όλες, όλες όλες οι παραλίες, έχουν πέσει θύμα του ελληνικού μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης του 21ου αιώνα. Δηλαδή: Aπλώνουμε 30 ομπρέλες, βάζουμε από κάτω από δύο ξαπλώστρες κ είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μπήζνα! Αυτό είναι καλό γιατί πας στο παραλίο κ έχεις όλες τις ανέσεις σου... αλλά κάπου νοσταλγώ τις εποχές (ναι, τις πρόλαβα) που οι παραλίες είχαν μόνο πετσέτες πάνω τους. Α. κ κάτι άλλο, γιατί ακούω διάφορες μαλακίες. Οι ξαπλώστρες είναι πολύ πιο μικροβιοφόρες από την άμμο... δεδομένο.

Στις δημοφιλείς παραλίες με ξαπλώστρες γίνεται εννοείται μάχη για μία από αυτές. Έπεσα σε σκηνή φοβερού καυγά ανάμεσα σε Ελληνική οικογένεια κ ζευγάρι ξένων που έκαναν το λάθος να μην δουν ότι τις μοναδικές άδειες ξαπλώστρες που υπήρχαν διαθέσιμες τις είχε κοιτάξει πριν απο μισή ώρα η ελληνίδα νέα μάνα κ τις είχε καπαρώσει (στο μυαλό της)... δεν θες να ξέρεις τι επακολούθησε. Ένα θα σου πω. Οι φαρσοκομωδίες του Σεφερλή είναι Μπέργκμαν αφαιρετικότητας κ μινιμαλισμού μπροστά στην σκηνή που είδα.

Είδα πολλές νέες οικογένειες, γονέων γύρω στα 30 με παιδάκια 2-3 χρονών. Κ μου γεννήθηκε η απορία. Τι παθαίνουν όλα αυτά τα κουλ φατσάκια τα τόσο τρέντηκα κ εξευγενισμένα; Γιατί γίνονται το χειρότερο είδος έλληνα όταν κάνουν παιδιά; Είναι μηχανισμός επιβίωσης να αυξάνονται τα κατινόνια κα τα αγενόνια στο αίμα τους; Φοβούνται ότι αν είναι ευγενικοί θα γαμήσει κάποιος την οικογένειά τους; Μάλλον... τι να πω. Μόνο αυτό: Σναπ άουτ οβ ήτ μπήτσης. Η ευγένεια είναι μακροπρόθεσμα πιο ισχυρό όπλο επιβίωσης από την αγένεια. Ξεφορτωθήτε τα ελληναρόνια από το αίμα σας ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ τώρα!

Οι κρητικοί το παίζουν πάρα πολύ έξυπνα το χαρτί της Κρητικής κουζίνας. Τα μενού τους είναι διαφορετικά από ότι έχεις συνηθίσει, γιατί ξέρουν ότι όποιος έρχεται στην Κρήτη περιμένει να φάει κάτι διαφορετικό! Κ η αλήθεια είναι ότι στο νησί τρως καλά. Κ τα φαγητά τους είναι ωραία, κ το έθιμο των κερασμάτων είναι τέλειο (σε κανένα εστιατόρια δεν πληρώνεις φρούτο κ γλυκό - στα φέρνουν από μόνοι τους κ είναι κερασμένα), κ γενικά όλα μία χαρά. Αλλά, να ξέρεις ότι κάτι "θαλασσινά αγέρια" κ δεν συμμαζεύεται διάφορα άλλα εστιατόρια που υποτίθεται ότι έχουν ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΟΥ ΛΕΩ φαγητό κ όλοι τα συνιστούν, έχουν πέσει θύτες της επιτυχίας τους κ έχουν καταλήξει η χειρότερη επιλογή. Προφανώς ο εστιάτορας σου λέει "αφού θα έλθει ο μαλάκας ούτως ή άλλως, επειδή είμαι γνωστός, σιγά μην προσέξω το σέρβης κ την πχιότητα". Αζ σήμπλ αζ δατ! Σπαστικό αλλά εντάξει δεν έγινε κ τίποτε, μικρό το κακό, απλά δεν φάγαμε καλά 2 από τις 10 μέρες.

Συγκινήθηκα στον τάφο του Βενιζέλου. Γιατί, εντελώς στο άσχετο θυμήθηκα, το τέλος του Six Feet Under κ δάκρυσα. Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι δεν ξέρω πράγματα για την ζωή του "εθνάρχη", γιατί κανονικά θα έπρεπα να νιώσω κάτι που ήμουν εκεί, κ ότι πρέπει να μάθω οπωσδήποτε. Οπότε, έρχομαι κ σε ρωτώ σέξυ βγιούερ! Ξέρεις καμία βιογραφία του ΕλΒελ που να μην τον αγιοποιεί κ να μην είναι εθνικιστική αλλά να λέει τα figs figs κ το laundry laundry? Discuss. and suggest.

Έκανα περίπου 1300 χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο. Πλάκα είχε, πρώτη φορά οδηγούσα τόσο πολύ μέσα σε τόσο λίγο διάστημα! Πολύ μου άρεσε! Η πιο περιπετειώδης "διαδρομή" ήταν από την Παλαιόχωρα στην Λαφόνησι από τον παραλιακό δρόμο, μέσω φοβερού καρόδρομου σε σεληνιακό τοπίο! Το αμάξι έγινε σύχρηστο από την σκόνη κ όταν φτάσαμε σε κατοικημένη περιοχή ο Γιώρζ Τρούλη αισθανόταν τουλάχιστον σαν τον Μαγγελάνο, κ βάλε! χιχιχιχιχι

Η Κρήτη έχει άπειρα κ τεράστια θερμοκήπια όπου μεγαλώνουν καρπούζια, ντομάτες, κολοκυθάκια κ λοιπά κ λοιπά. Κάποια στιγμή, φτάνοντας στα Φαλάσερνα που βλέπεις πολλά κ πολύ μεγάλα, το ένα δίπλα στο άλλο, με έπιασε μία φρίκη. Μπήκα σε μουντ Matrix κ σκεφτόμουν: "μήπως είναι αδικία που μεγαλώνουμε τα κολοκυθάκια με τον ίδιο τρόπο που οι μηχανές μεγάλωναν ανθρώπους σε κοιτίδες στο Μάτριξ;" Γιατί αν το καλοσκεφτείς αυτό ακριβώς κάνουμε, μεγαλώνουμε πλάσματα φυλακισμένα σε θερμοκήπια για να τα χρησιμοποιήσουμε για παραγωγή ενέργειας/τροφή. Με έπιασε μία φρίκη. μετά σκεφτόμουν ποιο κολοκυθάκι θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του Κιάνου Ρηβζ των κολοκυθακίων - ξέρεις, το κολοκυθάκι που διαλέγει το μπλε χάπι κ αρχίζει την επανάσταση. Μπρ σύγκρυο με έπιασε από το ενδεχόμενο. Κ το βράδυ παράγγειλα στην ταβέρνα μία κολοκυθάκια τηγανητά, έτσι για να επιβεβαιώσω την κυριαρχία μου στο είδος τους κ να τους κόψω τον αέρα. δεν είμαστε τώρα για μαλακίες με τα κολοκυθάκια.

Η Συναγωγή είναι ωραίο μπαράκι. Τα 2 Λουξ όχι. Σόρη, α αμ τζάστ μπήην σαμπτζέκτηβ χήαρ. Όσο για αυτό που μου λέγανε διάφοροι ότι είναι γκέη φρέντλη (τα 2 λουξ), ναι ισχύει. Αρκεί η προηγούμενη εμπειρία σου από gay friendlyness να είναι τα κεντρικά γραφεία της Κου Κλουξ Κλαν. Δηλαδή έλεος. Καθόλου γκέη φριέντλη δεν είναι, είναι μία καφετέρια συνηθισμένη. Που δεν έχεις κανέναν ιδιαίτερο λόγο να πας.

Αχ, από όλα τα παραδοσιακά κρητικά ταβερνάκια το πιο αγαπημένο μου ήταν το Starbucks. Η ανακούφιση που αισθάνθηκα όταν το είδα μπροστά μου κ κατάλαβα ότι επιτέλους θα πιω εσπρέσο της προκοπής ήταν τεράστια! (φωνή σέξη βγιούερ: ναι, κ στο χωριό σου εσπρέσους έπινες ΤΜΒ ε ΤΜΒ!!! απάντηση πρόβατο: ζηπ ητ μπήτς!).

Πήγα στην Κνωσό. Εννοείται. Ομητζή. Πολύ πολύ εντυπωσιακή μέρα. Γεμάτη εκπλήξεις. Αποφασίσαμε να πάρουμε ξεναγό κ πέσαμε σε μία πολύ ιδιαίτερη, πολύ πολύ ιδιαίτερη - ήταν διαβασμένη κ μας έλεγε κ διάφορες συμπληρωματικές πληροφορίες που μας έδιναν την δυνατότητα να δούμε το μπήγκ πίκτσουρ κα τα νεφελήμ. Μας είπε ότι οι Μίνωες ήταν στην ουσία Μεσοποτάμιοι, από εκεί ήρθαν κ αποίκησαν την Μεγαλόνησο (χένσ οι Κρητικοί είναι μαυριδεροί), μας είπε ότι όλα αυτά που ξέρουμε ως απομεινάρια της Κνωσού στην πραγματικότητα δεν ήταν τότενες στην Κνωσό αλλά πρόκειται για αναστυλώσεις από τον Έβανς (φωνή σέξη βγιούερ: τι περίμενες ηλίθιο πρόβατο; να υπάρχουν ακόμα κόκκινες κολώνες κ τόσο έντονων χρωμάτων τοιχογραφίες τόσες χιλιάδες χρόνια μετά την κατασκευή τους;) κ μας είπε κ ότι ο Μινωικός πολιτισμός καταστράφηκε μεν από τις εκρήξεις του ηφαιστίου της Σαντορίνης, αλλά την χαριστική βολή την έδωσαν... οι Μυκηναίοι.... χμφ χμφ χμφ... Σκεψ σκεψ εντατίκ. Με σόκαραν αυτά τα τρία δεδομένα πολύ. Αρονό γουάη

Πάντως γενικά πρέπει να υπάρχει μία συνειδητούλα προσπάθεια από τους Κρητικούς να μην πολυλένε ότι όλα αυτά που βλέπουμε στην Κνωσό είναι τσιμεντένιες αναστηλώσεις ηλικάς περίπου 100 χρόνων (κ μάλιστα ίσως όχι κ πιστές στο πρωτότυπο). Λογικό το βρίσκω, φαίνεται ότι η τοποθεσία μαζεύει απίστευτα εκατομμύρια των εκατομμυρίων επισκέπτες. Μας είπε κάποια στιγμή η ξεναγός ότι υπάρχουν μέρες, όταν αδειάζουν τεράστια κρουαζιερόπλοια, που απλά δεν μπορείς να περάσεις απο τα χιλιάδες πλήθη... χμφ χμφ χμφ.

Το Ηράκλειο για κάποιο λόγο το είχα στο μυαλό μου ως την ασχημότερη πόλη της Ελλάδας (αυτή η φήμη το συνοδεύει κ εγώ γνωστός στερετυπάκια την πάτησα). Από το λίγο που είδα την μέρα που πήγα στην Κνωσό, δεν το πιστεύω πια αυτό. Συγγνώμη Ηράκλειο που σε αδικούσα τόσο καιρό. Συγγνώμη ειλικρινά (απάντηση Ηρακλείου: για όνομα του θεού προβατάκο! μεταξύ μας τώρα, δεν σε παρεξηγώ!).

Στα Χανιά είναι θαμένη μία πολύ πολύ πολύ αγαπημένη φίλη της αδελφής μου, που πέθανε πολύ νέα, στα 30 της. Ξέρω, εντελώς ω φακ. Ζούσε στην Αθήνα, ήταν συμμαθήτρια της αδελφής μου, αλλά επειδή είχε καταγωγή από τα Χανιά ετάφη εκεί. Αφιέρωσα ένα πρωινό να πάω στον τάφο της και να πω ένα πάτερ ημών. Ήταν μία λαμπρή μέρα, ζεστή κ αξέχαστη. Μπήκα στο νεκροταφείο, Άγιος Λουκάς λέγεται, αν δεν κάνω λάθος, κ ρώτησα στο γραφείο: καλημέρα, ψάχνω τον τάφο της Τάδε Ταδοπούλου. Ο ευγενέστατος ιερέας μου τη βρήκε στο κομπγιούτερ (αχ αυτά τα κομπγιούτερ, παντού είναι παντού...) κ σιγά σιγά πήγα προς τα εκεί που με κατεύθυνε. Μέχρι να φτάσω, κοιτούσα δεξιά κ αριστερά τα μνήματα. Τις ζωές τις συμπυκνωμένες σε μία γραμμή τύπου ΑΑΑΑΑ ΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓ 1935 - 1999. Κ πότε πότε κ μία φωτογραφία του νεκρού. Δεν πρωτοτύπησα σε κάτι από αυτά που αισθανόμουν/σκεφτόμουν: Στεναχωριόμουν λίγο για κείνους που πέθαναν μικροί ή νέοι, εντυπωσιαζόμουν με τις έντονες κ βαριές εκδηλώσεις λατρείας προς κάποιον μακαρίτη (ξέρεις, τάφοι Λας Βέγκας, με συντριβανάκι, μαρμαράκι με ποιηματάκι από γλυπτά γράμματα, πλαστικά λουλούδια, καγκελάκια κ.λπ. κ.λπ.), αισθανόμουν λίγο κ περιέργεια... τι να πήρε άραγε τόσο νέους όλους αυτούς τους ανθρώπους στην από κει πλευρά; Χου νόουζ. Αχ

έφτασα στον τάφο της Β. Τα τυπικά... πάνω στο μάρμαρο το ονοματεπώνυμο κ η ημερομηνία 1970 - 2000. Που περικλείει όλη την ζωή της, αλλά δεν περικλείει κ τίποτα από την ζωή της. Στο μικρό μαρμάρινο "ντουλαπάκι" στο πάνω μέρος του μνήματος, μία φωτογραφία της. Αυτή με έτσουξε λίγο να πω την αλήθεια μου. Μόλις την είδα, σχεδόν αμέσως τράβηξα το βλέμμα ενοχλημένος κ χρειάστηκε να περάσει κάμποση ώρα μέχρι να την ξανακοιτάξω. Έπιασα τα "διαδικαστικά". Άφησα δύο κεράκια, να τα ανάψει ο επόμενος επισκέπτης, κ καθώς έλεγα το πάτερ ημών λιβάνισα (γιου γκό μπόη! ή ξέρουμε παράδοση, ή δεν ξέρουμε). Όση ώρα περίμενα εμφανίστηκαν κ δύο γατάκια, αδεσποτάκια που αρχίσαν να παίζουν πάνω στο μάρμαρο του οικογενειακού τάφου. Άκου τώρα... Μετά από λίγο έφυγα, για να επιστρέψω στις διακοπές μου. Αυτά περί του θέματος. Τίποτε άλλο. Μην περιμένεις ρητό κ δίδαγμα σέξη βγιούερ. δεν υπάρχει.

Κ το ΟΣΚΑΡ Καλύτερης Στιγμής Των Διακοπών 2009 πηγαίνει στην.....

Η πιο σπουδαία κ μεγάλη υπερηφάνια μου για τις διακοπές 2009 είναι που έμαθα σε κάποιον να βουτάει το κεφάλι του στην θάλασσα κ να αγαπάει το νερό γενικότερα! Ναι, ναι, το έκανα αυτό κ είμαι πολύ πολύ υπερήφανος! Κ μάλιστα, το μαθητούδι μου όχι μόνο εξοικειώθηκε με το νερό, όχι μόνο έμαθε να κολυμπάει, κ να βουτάει το κεφάλι μέσα στο νερό, κ να πλατσουρίζει κ να απολαμβάνει την θάλασσα, αλλά τα κάνει όλα αυτά κ μόνο του, χωρίς να είμαι εγώ κάπου εκεί δίπλα, δίχτυς ασφαλείας. Γιες! Γιου γκό σηπ! Διότι όπως λέει κ το ρητό "μην χαρίζεις το ψάρι σε έναν πεινασμένο - μάθε τον να ψαρεύει!"

άντε, κ του χρόνου! ελπίζω να πέρασες κ εσύ όμορφα!

α, και, να πας στο Χανιό. Αλλά με προσοχή, ε;

(τώρα, να σου ένα εκατομύριο των εκατομμυρίων ευχαριστώ που διάβασες όλην αυτήν την σεντονούμπα, πιστεύω θα είναι πολύ λίγο... αχ αχ ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ, κ είναι κ λίγο)

Η ανακάλυψις

Αγαπημένε σέξη βγιούερ, θέλω να σου πω κάτι για το In and Out of Love του Armin Van Buuren.

Ok, το ξέρω ότι έχεις βαρεθεί του θανατά να το ακούς αυτό το τραγούδι, κ έχεις κ δίκιο, είναι φοβερό το πόoooooooooooooooooooσο πολύ παίζεται παντού - το χειρότερο, δε, είναι ότι έχει εξαπλωθεί κ σαν επιδημία ρήγκτόουν, οπότε κ κοντά σε ηχείο να μην είσαι αποκλείεται να το αποφύγεις γιατί όλο κ κάποιο καγκουροκινητό θα χτυπήσει...

παρόλα αυτά, σήμερα έκανα μία φοβερή παρατήρηση/ανακάλυψη την οποία είμαι σίγουρος ότι θα με ευγνωμονήσεις που την μοιράζομαι μαζί σου.

Αισθάνομαι όπως ο Δαρβίνος όταν ανακάλυψε την θεωρία της Εξέλιξης, όπως ο Άηστάης όταν ανακάλυψε την θεωρία της Σχετικότητας, όπως ο Φρόηντ όταν ανακάλυψε ότι όλα τα μακρουλά πράγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πέη.

Λοιπόν, το In and Out Of Love του Van Buren είναι τέλειο για να το τραγουδήσεις με τους στίχους του Μεσ' στης πόλης το Χαμάμ!!!! Ναι, ναι, τα δύο τραγούδια έχουν τον ιδιο εντελώς ρυθμό κ την ίδια εντελώς πάτηση κ έτσι οι στίχοι του ενός ταιριάζουν απολύτως στο άλλο.

Για του λόγου το αληθές (διότι το πρόβατο πάνω από όλα βάζει την φερεγγυότητα της ενημέρωσης που προσφέρει), σου παραθέτω τον στίχο του In and Out κ από κάτω σε κόκκινο τους στίχους του Μες της Πόλης το Χαμάμ.

Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να αφήσεις το τραγούδι να παίξει κ εσύ να τραγουδάς τους ελληνικούς στίχους με κόκκινο. Το ξέρω ότι δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς. Το ξέρω... το ξέρω...



See the mirror in your eyes
Μες της Πόλης το χαμάμ
See the truth behind your lies
ένα χαρέμι κολυμπά

Your lies are haunting me
Χαρέεεεμιι κολυμπάαααα

See the reason in your eyes
αραπάδες το φυλάν
Giving answer to the why
στου Αλή πασά το πάν
Your eyes are haunting me
Χαρέεεεεμι κολυμπάαααα

ουουουουουουουουουουουουουουουουουουουο

ουουουουουουουουουουουο

Falling in and out of love
Στης Πόλης το Χαμάααααααμ
in love, in love
Χαμάμ, Χαμάμ


Falling in and out of love
Στης Πόλης το Χαμάμ
your love, your love
Χαμάμ, Χαμάμ

See the mirror in your eyes
Διατάζει τη φρουρά του
see the truth behind your lies
και το φέρνουνε μπροστά του
Your lies are haunting me
Μπροστά του ο Πασάααααας

see the reason in your eyes
να τις βάλει να χορέψουν
Giving answer to the why
και μπουζούκι να του παίξουν
Your eyes are haunting me
Μπροστά του ο Πασάααααας


ουουουουουουουουουουουουουουουουουουουο

ουουουουουουουουουουουο

Falling in and out of love
Στης Πόλης το Χαμάμ
in love, in love
Χαμάμ, Χαμάμ
Falling in and out of love
Στης Πόλης το Χαμάμ
your love, your love
Χαμάμ, Χαμάμ

τι έχεις πέσει κ παίρνεις; τι; τι; ρησπέκτια; ναι, ρησπέκτια.
κ δες σε αδικώ

Είσαι κομμουνιστής ρε; Λέγε ρε;

Πήγα εχτές σε διάφορα μέρη στην Αθήνα, ήταν μία μέρα κίνησης, από το Μαρούσι βρέθηκα στην Γλυφάδα, μετά για λίγο στο κέντρο κ μετά στην Κηφισιά...

Φορούσα μία μπλούζα που έχω αγοράσει από την Ρωσία... Στην μπροστινή πλευρά, έχει το έμβλημα της Σοβιετικής Ένωσης κ στην πίσω τον ύμνο της (πρώην) χώρας... Είναι κόκκινη κ πολύ branded ως κομμουνιστική.

Μου συνέβη, λοιπόν, το εξής... Έτυχε σε κάποια από τα μέρη που πήγα, να βρίσκονται είτε Ρώσοι είτε ομογενείς από χώρες της ΕΣΣΔ. Τους άκουγα να μιλάνε ρώσικα (όπως θυμάσαι σέξυ βγιούερ, το προβατάκι σου ξέρει την γλώσσα του Τολστόι, του Τσέχωφ, του Ντίμα Μπηλάν, των Τατού).

Διαπίστωσα το λοιπόν μία πάρα πολύ φορτισμένη αντίδραση από αυτούς σε σχέση με την μπλούζα μου.

Μπήκα για παράδειγμα στο Μακ Ντόναλντζ της Γλυφάδας να πάρω ένα παγωτό. Κ κάποια στιγμή βλέπω σε μία παρέα που μιλούσαν Ρώσικα ότι ένα από τα άτομα με κοιτάζει με ένα ύφος απίστευτης εχθρότητας κ έκπληξης κ λίγο αγριωπά κ σοκαρισμένα. Κ μετά, έδειξε την μπλούζα μου στα άτομα της παρέας του κ με κοιτάγανε όλοι μαζί λίγο σαν αξιοθέατο, αλλά μαλακισμένο αξιοθέατο...

Το ίδιο ακριβώς έγινε κ το βράδυ όταν με ένα φίλο πήγαμε να φάμε ένα σουβλάκι στο Μύθο στο Κεφαλάρι. (ναι, το ξέρω, εχτές ήμουν headliner σε απίστευτο φεστιβάλ υγιεινής διατροφής...) Έτυχε την ώρα που έτρωγα να έρθει απέναντί μου να καθήσει ζευγάρι όπου η κυρία ήταν μάλλον Ρωσίδα... κ όταν τακτοποιήθηκε στο τραπέζι κ έριξε μία ματιά στην μπλούζα μου, κ είδε το σχέδιο, είδα μία σκοτοδίνη στο βλέμμα της, ένα φοβερό "γουνταφάκ", μία ημικρανία σε όλο της το κορμί... προτού αποσύρει, βιαστηκά σχεδόν κ σαν τσουρουφλισμένη, τα μάτια της από πάνω μου.

Κ φυσικά, βρέθηκα να σκέφτομαι κ να αναρωτιέμαι... σκεψ σκεψ εντατίκ.

Μήπως ήταν μαλακία να φοράω τέτοια μπλούζα; Μήπως ήμουν επιπόλαιος κ φιόγκος κ ανόητος; Ομολογώ ότι αισθάνθηκα λίγο άσχημα - Πως θα ένοιωθα εγώ αν πήγαινα σε μία ξένη χώρα κ έβλεπα έναν ηλίθιο να φορά μία μπλούζα με το σήμα της δικτατορίας των συνταγματαρχών;

Θα μου πεις, κ θα έχεις κ δίκιο, ότι είναι άτοπη η σύγκριση, γιατί άλλο η Σοβιετική Ένωση με τα επιτεύγματά της κ άλλο η επταετία με τους τενεκέδες της... Όμως, αν κάποιοι όντως βίωσαν την Σοβιετική Ένωση σαν δικτατορία, έχω εγώ το δικαίωμα να τους ξύνω πληγές με το μπλουζάκι μου; χμφ χμφ χμφ

Επίσης, άλλο θέμα: Eγώ την φοράω αυτή την μπλούζα λίγο ως trendy κ fashion κ "γιου γκό μπόη τι γαμάτο μπλουζάκι είναι αυτό!". Άραγε, έχω το δικαίωμα να το κάνω αυτό, με πράγματα που για κάποιους άθρωπες έχουν μία άλλη βαρύτητα, ίσως να σχετίζονται με την ζωή τους με ένα τραγικό τρόπο, με μία άγνωστη σε μένα οδύνη; Σκέψου, για παράδειγμα, να είσαι ομογενής στο Μπακού, να μην μπορείς, επειδή δεν είσαι νομεκλατούρας, να πας ταξίδια στο εξωτερικό και γι αυτό να έχεις να δεις τους συγγενείς σου 2353534647647568586969964623365346 δεκατίες... κ μετά από χρόνια να βλέπεις το πρόβατο με το μπλουζί Στάλιν/Λένιν/Αντρόποφ; χμφ χμφ χμφ ξανά μανά...

Και κάτι άλλο που σκεφτόμουν, με αφορμή την ελαφρά επιθετικότητα που αισθάνθηκα λόγω του μπλουζί μου... έχω, εγώ, εσύ, ο κάθε ένας το δικαίωμα να αγριοκοιτάζω κάποιον που φορά ένα μπλουζάκι που υποστηρίζει ένα πολιτικό σύστημα που αποδοκιμάζω; Τι μου επιτρέπεται να κάνω απέναντι σε κάποιον που εκφράζει την υποστήριξή του σε κάτι, ακόμα ακόμα, κοινώς αποδεκτό ως κακό; άντε πάλι χμφ χμφ χμφ...

Πάντως, αισθάνθηκα περίεργα με την όλη φάση... πολύ περίεργα. ελπίζω πραγματικά να μην τους στεναχώρησα τους ανθρώπους, να μην έχουν τίποτε συγγενείς που πέθαναν σε γκουλάγκ... τι να πω... αμαρτία εξομολογούμενη δεν είναι αμαρτία.

Παράλληλα, πήρα κ ένα μεγάλο μάθημα.

Όχι μπλουζάκια, όχι σοβιετικά, σε θάλασσες κ ακτές.

Δηλαδή έλεος, είμαι ικανός να πάω με διαφημιστικό μπλουζάκι bacon Mushroom Melt στα κεντρικά οργάνωσης κατά της κρεατοφαγίας, έλεος χαζό πρόβατο, έλεος!

Έλα να μην χαλαρώνουμε

Αγαπημένε σέξυ βγιούερ.

Καλή η καλοκαιρινή ραστώνη, (μικρό μου ραστώνη, μικρό μου ραστώνη, πόσο σε αγαπώωωωωωωω...) όμως... επειδή το έχεις παραχαλαρώσει το ποπουλάκι κ αργία μήτηρ πάσης κακίας αποφάσισα να σου δώσω λίγο χόμ-γουώρκ για τσι διακοπές. Για καλό το κάνω, με την έννοια ότι μετά από μία ώρα μελέτης του παρακάτω, η παραλία με τον Ελληνάρα, το υστερικό πιτσιρίκι, την γεμάτη μύκητες ξαπλώστρα, θα σου φανεί πάλι παράδεισος.

Ακολουθεί...

το μεγάλο προβατικό λεξικό! Μελέτησέ το, μην διστάσεις, είναι απαραίτητο τώρα που το www.provato.gr. έχει πια μπει σε κάθε ελληνικό σπιτικό! Τώρα που κάθε ελληνίδα μάνα ταίζει με αυτό το νεογέννητο μωρό της γιατί χαρίζει θρεπτικότητα κ όλα όσα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξή του...

Φύγαμε; Φύγαμε!

Ομητζή: Θέμου

Θέμου: Ομητζή

χμφ χμφ χμφ (απαραίτητα τρις): επιφώνημα σκέψης και ελαφρού προβληματισμού που οδηγεί σε γόνιμο συμπέρασμα. ή σε σεξάκοι.

Γιούλης: Ιούλιος. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, ποτέ δεν λέμε κ Γιούνη, μεγάλο φω πα.

Φω πα: λάθος πράξη

Φακ Φακ (πάντα δις): όχι ρε πούστη μου όχι

Όχι ρε πούστη μου, όχι: μα γιατί να συμβεί σε μένα αυτό σήμερα που έχω πρεμιέρα/ραντεβού για σεξάκοι/νεύρα/χουότέβερ

Ασταδγιάλα: ασταδγιάλα

Τζημ: το γυμναστήριο που πάει το πρόβατο. ή οι σέξυ βγιούερζ

Τρικολάου Χαρούπη: Η σωστή προφορά της Χαριλάου Τρικούπη

Γραφώνημα: επιφώνημα που εκφράζεται γραπτά! Παράδειγμα "ΙΟΥΚ ΙΟΥΚ ΙΟΥΚ". Προέρχεται από το σεξάκοι των λέξεων γραφή κ επιφώνημα

Γουανταφάκ: Μα τι στο καλό;

Οράητ: Γραφώνημα επικρότησης

Γιου γκό μπόη!: Γραφώνημα επικρότησης προς στρεητόνι ή ντουλαπίστρια

Γιου γκο γκέη!: Γραφώνημα επικρότησης προς ανοιχτά γκέη συνάθρωπα

Γιου γκό γκέρλ!: Γραφώνημα επικρότησης προς κοριτσάκι.

σάηκω: άθρωπας λαλημένος.

σκεψ σκεψ εντατίκ: δηλώνει ότι κάποιος σκέφτεται εντατικά εκείνη την στιγμή.

γελ διαβόλ εντατίκ: δηλώνει ότι κάποιος γελάει διαβολικά κ εντατικά εκείνη την στιγμή.

Κιουρίση: η οικονομική κρίση. Γράφεται κ προφέρεται κ ως Q-ρίση, για κείνους που έχουν κάνει κολαγόνο στα χείλη.

δολλάργια (μόνο πλυθηντικός): ντάλαρζ

σέξυ βγιούερ: Πήγαινε κ στάσου μπροστά σε ένα καθρέφτη. αυτό που βλέπεις, αυτό είναι σέξυ βγιούερ.

ένηγουέη: τέλος πάντων, ας μην το συζητήσουμε τώρα με περιμένει γκομενάκι για σεξάκοι κάζουαλ κ έχω αργήσει.

σεξάκοι κάζουαλ: σεξάκοι με τον φάκ μπάντη.

Σεξάκοι του ελέους: Mercy fuck

φουντ φορ θότ: τροφή για το μυαλό, όταν το έχεις μετά παθαίνεις σκεψ σκεψ εντατίκ:

μετζένα: Η Μετζένα κ κατ' επέκταση κάθε σκατόγρια

Γκομενάκι: ουχ ουχ ουχ, το σκέφτομαι και τρέχουν τα σάλια. Μικρό τρυφεράκι, νιούδη που είναι ομορφάκι κ ζουμεράκι κ θέλεις να το κρατσανίσεις κ επιπλεόν έχει πόθο να κάνει μαζί σου σεξάκοι.

Πιτσιφρίκι: ζουμεράκι

Ζουμεράκι: πιτσιφρίκι

Μάηκωλ: Ο Michael Jackson - ΠΡΟΣΟΧΗ μόνο αυτόςο Μάηκωλ λέγεται Μάηκωλ, κανένας άλλος Μάηκλ.

Ιγκουάνα Βίσση: Η μεγαλύτερη Κύπρια τραγουδίστρια, που κάνει, ανελέητα, καριέρα στην Eλλάδα.

γκρ γκρ γκρ γκρ: επιφώνημα τσαντίλας. αλλά ενέχει κ λίγη αγάπη κ τρυφερότητα, ειδικά όταν απευθύνεται στην Θεία Ντόνα

άθρωπας: άνθρωπος, δικό μας παιδί - επίσης χρησιμοποιείται όταν αναφερόμαστε στον εαυτό μας "τι κολαράκι ήταν αυτό, έπαθα πλάκα ο άθρωπας"

Γουήτνη: Whitney Houston

Μπρείτνοι: Britney Spears

Κάγκουρας: άθρωπας με πολύ παλιές κ κακές στυλιστικές επιλογές. ας πούμε φορά ακόμα λαχούρι. σε μαγιό κιόλας

TMB: τεράστιο μικρό βλαχάκι

μικρό βλαχάκι: άθρωπας που δεν έχει εξελιχθεί η κουλτούρα του, δεν διαβάζει Ελύτη-Σεφέρη-Βάρναλη-Δαβαράκη

Γιου Καίει: Το Ηνωμένο Βασίλειο

Μανχατανιώτης: Άθρωπας που γεννήθηκε κ ζει Μανχάταν (ΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥ)

Καλλίτερο: ο καλλίτερος τρόπος να γράφεις την λέξη καλλίτερο που κάποιοι (γκουχ γκουχ) την γράφουν με υ Κ ΕΝΑ Λ!!!! ΊΟΥΚ ΙΟΥΚ ΙΟΥΚ (μα "καλύτερο", είναι δυνατόν;)

IOYK IOYK IOYK (πάντα ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ): γραφώνημα που εκφράζει αηδία.

ΓΚΟΥΧ ΓΚΟΥΧ: γραφώνημα που εκφράζει βηχαλάκι με νόημα, του τύπου "ναι, ναι, το ξέρω ότι έχεις μιλήσει στον άντρα σου για μας, το πιστεύω ότι του ζήτησες διαζύγιο για να παντρευτούμε μετά εμείς οι δύο κ ότι δεν με θές μόνο για κάζουαλ σεξάκοι, γκουχ γκουχ".

σακαφιοριά: κάτι που κάνει μία σακαφιόρα

Σακαφιόρα: γιαγιά αδελφής σε εφηβική ηλικία που έχει καταλάβει ότι ο εγγονός το τυλίγει το ντολμαδάκι κ προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια των γονιών του, που εμμένουν να νομίζουν ότι ο κανακάρης είναι ο πρώτος μουνάκιας. παράδειγμα ατάκας σιακαφιόρας, σε κυριακάτικο τραπέζι, παρουσία όλης της οικογένειας, ναι, έχει πραγματικά συμβεί: "Γιώργο, θα έλθεις μαζί μου το Σάββατο στην Ερμού; Έχω να πάω σε μία βάφτιση κ θέλω να πάρω σκιά, κ εσύ ξέρεις από αυτά, γκουχ γκουχ". ΣΟΚ στην οικογένεια ακόμα βήχει, από τότε, πνιγμένος ο πατέρας.

ρησπέκτια (μόνο πληθυντικός): συντάσεται στην φράση πέφτω κ παίρνω τα απίστευτα ρησπέκτια - θα πει εκφράζω τον σεβασμό μου προς κάποιον που έκανε κάτι πολύ καλό, σούπερ κουλ.

ρεσεψιονύστα: γυναίκα υπάλληλος ρεσεψιόν που δουλεύει νυχτερινή βάρδια κ νυστάζει

Αρονό: δεν ξέρω.

Α ρήλη ρονό: πραγματικά δεν ξέρω. υπερθετικός του αρονό, εκφράζει όχι μόνο άγνοια αλλά κ μελλοντική άγνοια, του τύπου "είμαι τόσο βαθιά νυχτωμένος επί του θέματος που όσο κ να διαβάσω/μελετήσω/επικαλεστώ την Πυθεία δεν πρόκειται να καταφέρω να απαντήσω πότε των ποτών!".

Χάου κουλ ηζ δάτ: μαλάκα αυτό είναι τέλειο! χάρισέ το μου τώρα.

Σνιφ, κλαψ, λυγμ: γραφωνήματα κλάματος.

πισινάκι: όχι, δεν είναι το ποπουλίνο, είναι η πισίνα που το προβατάκι σου το σέξυ γυμνάζεται. ΠΡΟΣΟΧΗ ποτέ δεν λέμε πισινάκι μία άλλη πισίνα. Οι άλλες πισίνες είναι πισίνες, πισίνες υπάρχουν πολλές, πισινάκι μόνο ένα (αυτό που κολυμπά το πρόβατο).

Το Χανιό: πόλη στην Κρήτη που για κάποιο λόγο οι πολλοί την λένε στο πληθυντικό, αρονό γουάη.

σέξικα: επίρρημα τροπικό "θέμου κοιμάσαι τόσο σέξικα, ξύπνα, πρέπει να κάνουμε σεξάκοι ΤΩΡΑ"

πχιότητα: η πχιότητα

Φρανκφουργιώτης, Μπριστολιότης: κάτοικος Φραγκφούρτης, κάτοικος Μπρίστολ αντίστοιχα, δες κ παραπάνω Μανχατανιώτης

Μαηκωλτζακσονίτιδα: αυτή η κρίση που μας έπιασε μετά τον αναπάντεχο θάνατο του Μάηκωλ. Ακόμα προσπαθώ να την εξηγήσω... αρονό, α ρήλη ρονο

Χουοτέβερ: Συνώνυμο του ένηγουέη.

Γκεάκη: συνώνυμο του ομοφυλοφιλάκι.

Ομοφυλοφιλάκι: ομοφυλόφιλος κάτω από 22 χρονών

Πουλογλύφτης: ο πιο πολιτικαλή κορέκτ τρόπος να πεις gay τον 21ο αιώνα.

Σέη χουώτ Μπήτς?????: Τι είπες μωρή γελοία, μη σε πιάσω από το βαμμένο μαλλί....

Ζήπ ητ απ, μπήτς: Σκάσε! ηλίθια!

Ζενιάλ: Τέλοιο, καταπληκτικό, παράδειγμα "διάβασα ένα βιβλίο ζενιάλ!"

Γιώρζ τρούλη: Ο προβατάκος σου, που πολύ σε αγαπά κ σε έχει πάντα στην καρδιά του.

(κ ναι, ομολογώ, ζήλεψα, λίγο, το λεξικό της Ζυράννας Ζατέλη κ είπα να κάνω κ εγώ δικό μου! χιχιχιχι)

Το γλωσσάρι της Ζυράννας Ζατέλη

εντάξει, δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που η Ζυράννα Ζατέλη βγάζει ένα βιβλίο γίνεται μεγάλο γεγονός. Γράφουν για αυτό πριν βγει, γράφουν για αυτό την μέρα που βγαίνει, γράφουν για αυτό αφού βγει... γράφουν γράφουν γράφουν για αυτό - κ με το δίκιο τους. Και επειδή ο γιόρζ τρούλη δεν κατούρησε στο πηγάδι κ είμαι άθρωπας κ εγώ, θα γράψω κ ο ίδιος. εμ τι.

Βλέπεις, σέξη βιούερ, τα βιβλία της Ζυράννας δεν είναι απλά βιβλία. Είναι ολόκληροι κόσμοι, κ μάλιστα κόσμοι μεγάλοι, ζουμεροί, με πολλά κρυφά συρτάρια κ αναπάντεχες γωνιές κ σκαμπανεβάσματα στη διάθεση (εκεί που διαβάζεις κάτι λυπητερό, σκάει μία αστεία ατάκα κ σού 'ρχεται γέλιο - ή εκεί που περιγράφεται μία εύθυμη στιγμή, λέει ο ήρωας μία φράση κ θυμάσαι την μαύρη προϊστορία του κ σε πιάνει μία στεναχώρια...).

Διάβασα το Πάθος Χιλιάδες Φορές, το τελευταίο βιβλίο της Ζατέλη, στις διακοπές μου. Ναι, ναι στις διακοπές. Δηλαδή σε ξαπλώστρες πουτανομπάρ (beach bar) στα Χανιά, κ από πάνω μου να ακούγεται σε λούπα "α νο γιου γουόντ μη, α, γιου νο α γόν ΤΣΑ, ου!" και ξανά μανά "α νο γιου γουόντ μη, γιου νο α γόν ΤΣΑ!", κ σε παραλίες με παιδάκια που ουρλιάζαν/τσιρίζαν κ ελληνάρες που μιλάγανε στο κινητό κ τους άκουγε όλη η παραλία κ το μισό νησί... αλλά παρ' όλες τις οχλήσεις, εγώ δεν μασούσα. Συνέχιζα κανόνικά το διαβάσμ διαβάσμ εντατίκ, μία βδομάδα μου πήρε να τον ετελειώσω τον τόμο-τούβλο. Που είναι παράδοξο, γιατί θα ήθελα να κρατούσε περισσότερο, αλλά για να το καταφέρω αυτό θα έπρεπε να το διαβάζω πιο αργά, δηλαδή να μην το διαβάζω, πράγμα που δεν έπαιζε.

Σου λέω, άμα σου πάει αυτό το βιβλίο, είναι αδύνατον να το αφήσεις για οποιονδήποτε άλλο λόγο παρά μόνο επειδή κουράστηκες από το πολύωρο διάβασμα κ θες να ξεκουραστείς - ή επειδή έχεις κάπου να πας κ δεν είναι σωστό να είσαι καλεσμένος κ να έχεις φέρει το βιβλίο σου να το διαβάσεις στο ξένο σπίτι.

Μου έκανε εντύπωση το πως όλες οι αναφορές στο βιβλίο βασίζονται σε μία σκηνή του μόνο, την "επιστροφή των νεκρών" για να παραβρεθουν σε ένα δείπνο... δεν είναι αυτή η πιο δυνατή σκηνή του βιβλίου, με τίποτε δεν είναι, κ σκέφτομαι ότι μάλλον αναφέρονται τόσο πολύ σε αυτήν διότι απλά είναι η πρώτη κ δεν βρήκαν χρόνο να διαβάσουν παρακάτω τις επόμενες. σπάνκ ποπουλίνο σε όλους τους κριτικούς.

Άσε δε που η επιλογή της συγκεκριμένης σκηνής σαν "πρεσβευτής" για το βιβλίο του δίνει μία γκρανκινιονίλας που δεν την έχει, δεν την έχει με τίποτε, χαρά ζωής είναι όλες οι ιστορίες που διαβάζεις κ ας υπάρχει ένας θάνατος κάθε 15 σελίδες, τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή. έτσι.

Δεν είναι λοιπόν αυτή η ιστορία η δυνατή ιστορία του βιβλίου, έχει πολλές άλλες πολύ πιο δυνατές κ ζουμερές. Κ αν και είναι "αυτοτελής" σε ένα βαθμό, ωστόσο όλες μαζί συνθέτουν αυτό που είναι το βιβλίο αυτό... τι είναι;

H εξιστόρηση της παιδικής ηλικίας κ της εφηβείας της Λεύκας, που ίσως να είναι η ίδια η συγγραφέας, ίσως κ όχι, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η Λεύκα είναι πολύ περίεργο παιδί, που κάνει πράγματα ανεξήγητα. Κάποια από τα οποία εξηγούνται στο βιβλίο, κάποια όμως δεν εξηγούνται. Εννοείται ότι τα πολύ βασικά, αυτά που αποτελούν ακρογωνιαία λίθο της ιστορίας φωτίζονται πολύ καλά...

Μου αρέσει πάρα πολύ η τεχνική της Ζατέλη να εξιστορεί ένα συμβάν, κ να το ξαναεξιστορεί πιο μετά αλλά από την οπτική γωνία ενός άλλου ήρωα, που μπορεί να μην ήταν καν παρών ας πούμε, απλά να το άκουσε, ή να το ονειρεύτηκε. Αυτό είναι πολύ, πολύ φοβερά γαμάτο κόλπο. έπεσα κ πήρα το φοβερά ρησπέκτια.

Αν θελήσει κανείς να εξετάσει την μυθοπλασία του βιβλίου με αυστηρότητα κ να αναλύσει χαρακτήρες κ κάποιες πράξεις τους, ίσως να βρει χάσματα κ κενά... "πως βρέθηκε ένα χωριατόπαιδο να αγαπά έτσι κ τόσο πολύ τα γραψίματα;" ας πούμε είναι η ερώτηση που έπιασα τον εαυτό μου να με βασανίζει στο σπίτι, στην εκδρομή, στο αυτοκίνητο... δεν πειράζει όμως, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ας είναι κ τα βιβλία.

δεν θα σου πω τι κ πως, γιατί θα είναι μεγάλο σπόηλερ, αλλά το βιβλίο φλερτάρει με ένα εξαιρετικά, εξαιρετικά "απαγορευμένο" κ ταμπού θέμα. Αφού το έχεις διαβάσει όλο κάποια στιγμή πιάνεις τον εαυτό σου να συνειδητοποιεί τι διάβασε κ λες "όμιτζη, αυτό είναι απίστευτο, δεν είναι δυνατόν να διάβασα μία ιστορία που συνέβη/δεν συνέβη αυτό...". δεν λέω περισσότερα, θα σου χαλάσω την έκπληξη.

Οι ζωόφιλοι θα το λατρέψουν το βιβλίο 874320331406788958648 φορές περισσότερο από τους υποδέλοιπους. Εγώ, που δεν είμαι κ ιδιαίτερα να αγαπώ τα ζώα, συγκινούμαι από τον τρόπο που αυτά αντιμετωπίζονται στο βιβλίο.

Η ιστορία με την Μαργώ την ειδική επί των βοτάνων είναι απίστευτα συγκινητική. δεν ξέρω γιατί κ πως αλλά με άγγιξε απίστευτα πολύ. Το τέλος της έχει μία "κραυγή", άλλο πράγμα...

Όπως όλα τα βιβλία της Ζυράννας έτσι κ αυτό είναι μεγάλη απόλαυση για όποιον χαίρεται να φτιάχνει κ να ανακαλύπτει λέξεις. Καταρχήν, τα ονόματα των βασικών ηρώων είναι παλαβά κ περίεργα κ πειραγμένα. Ο Ζαφείρης γίνεται Ζάφος, ο Τριαντάφυλλος γίνεται Ντάφκος, ο Αναστάσης γίνεται Σέρκας. Είναι πια σχεδόν κόλπο που όλοι οι αναγνώστες της Ζατέλη ξέρουν. Όταν μιανού ήρωα το όνομά του πειράζεται, τότε αυτόν τον ήρωα τον συμπαθεί η συγγραφέας κ τον έχει για βασικό!

Όμως μεγαλύτερη απόλαυση από τα πειραγμένα ονόματα, είναι οι δεκάδες μισο-άγνωστες λέξεις που χρησιμοποιεί η ΖΖ. Μα τι περιπέτεια κ αυτή, να διαβάζεις αμέριμνος κ ξαφνικά να σου σκάει μία λέξη μπροστά στα μάτια σου, εντελώς άγνωστη αλλά με γνώριμο ήχο!!! Συνήθιζα να προσπαθώ να μαντέψω από τα συμφραζόμενα τι είναι πολλές από αυτές τις λέξεις. Κ ως ένα μικρό τρήμπγιουτ προς την ΖΖ να μερικές που έγραψα σε ένα σημειωματάριο όσο διάβαζα, σημείωσε σε παρακαλώ σέξυ βγιούερ ότι δεν είμαι 100% σίγουρος για τα νοήματα τους τα ακριβή, από τα συμφραζόμενα βγάζω τι μπορεί να σημαίνουν:
μινυρίζει - παραμιλά
αλλαξοφεγγιά - το έντονο ξάφνιασμα
ολόκορμα - με όλο το σώμα
Θελξικάρδιο - γλυκό άραγε; δεν ξέρω τι να πω...
κασκαρίκες - οι φάρσες, οι πλάκες
πισωκέντι - αρονό
απόσιγος ολοφυρμός - αρονό
σινί - το ταψί; το κουτί; αρονό ακριβώς
πολύματη - αυτή που έχει πολλά μάτια (πολύματη ουρά παγωνιού)
το αγκαίο - το wc, ναι, ναι, το wc, μάλλον από το αναγκαίο βγαίνει
το σνίχι - ο αυχένας, το πάνω της πλάτης
παιπάλη - η ομίχλη, η σκόνη, τι από τα δύο; μήπως τίποτε, αλλά κάτι άλλο;
δυσλαλιά - δυσκολία στην ομιλία
μπεντένια (του κάστρου) - οι πύργοι του κάστρου, ή πολεμίστρες...
τσικιτόνης, το δρολάπη - ο δρυοκολάπτης, ο woody woodpecker
δήλη - δεν έχω ιδέα, επίθετο είναι
το ξυλάλογο είναι το φέρετρο - γιατί μας πάει στην άλλη πλευρά, φτου φτου μας
τα κάτια - μονάδα μέτρησης, είναι το ένα κάτι; χου νόουζ.
σόλοικο - αρονό, μάλλον παράξενο σημαίνει, περίεργο
δορκάδα - αρονό!
παραπόνεση - σαφές το σοφόν, τα παράπονα
το ριπίδι - ριπή, μάλλον
σολοίδικη στάση, αριστοκρατική - έλα μου ντε...
η κότσινα - η ξύλινη φυλακή
χλόασμα - η αναστάτωση, η φασαρία
χειρόκτια - κάποιο είδος εργαλείου είναι αλλά δεν ξέρω τι
βουβόσκυλος, κρυφοδαγκωνιάρης - τι ωραία λέξη η δεύτερη, αναφέρεται σε σκύλο και κατ επέκταση σε ύπουλο άθρωπα, ή γεγονός/φαινόμενο που γίνεται αργά κ κρυφά
τσουτσουκλέρια - αρονό...
ξενεχώνω - ξεθάβω τον νεκρό
τα απονυχίσματα - αυτά που πέφτουν όταν κόβεις τα νύχια
βαρδαλαμπούμπας - μάλλον ο αντίχειρας
το τσιγέρι - αρονό.

και να φανταστείς ότι αυτές δεν είναι ούτε οι μισές από όσες μυστήριες λέξεις υπάρχουν. (αν ξέρεις καμία στα σίγουρα τι θα πει, πες μου, ναι;)

Το βιβλίο τελειώνει με την ηρωίδα να είναι στα κατώφλι των 20 ετών της κ να "εξαφανίζεται" από το χωριό της για να πάει στην μεγάλη πόλη. Είναι λίγο απότομο το τέλος, σε κάνει να σκέφτεσαι "μα τόσο μελάνι χύθηκε για φαινομενικά λίγοτερο σημαντικά γεγονότα στην ζωή της Λεύκας, το φευγιό της από τον τόπο της κ την μεγάλη της αγάπη μου το λες με μία παράγραφο 10 γραμμών ρε Ζυράννα, γουανταφάκ;" αλλά μετά σκέφτεσαι ότι κατά πάσα πιθανότητα στο επόμενο βιβλίο αυτά που θες να εξηγηθούν, θα εξηγηθούν.

Το τέλος είναι εξίσωση, κ τι φοβερή εξίσωση: εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ηρωϊδα, η Λεύκα + εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ηλικία, στα 20 της + εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εποχή, στις αρχές της δεκαετία του 70 = η αρχή του τελευταίου βιβλίου της τριλογίας το οποίο, ο γιες ο νόου, θα περιμένουμε 8 χρόνια για να το πιάσουμε στα χέρια μας... χμφ χμφ χμφ. Αυτός είναι ακατανίκητος Κληφ Χάνγκερ.

Μην με ρωτήσεις αν να το διαβάσεις το βιβλίο. Αν δεν το βρεις εσύ κ πρέπει, για κάποιο λόγο, να το διαβάσεις, θα σε βρει εκείνο. ξέρω τι σου λέω.

για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. πιο εργάτης συγγραφέας από την ΖΖ δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στην ελλάδα. Αν είσαι επίδοξος συγγραφέας, δεν νομίζω ότι θα βρεις πιο εμπευστικό γραπτό από γραπτό της ΖΖ.

Σκίζει το Μεριλάκι, σκίζει!

Το Julie & Julia, μία ταινία της Nora Ephron (αυτή που έχει κάνει το sleepless in Seattle κ διάφορα άλλα) με θέμα μία Νεοϋορκέζα που αποφασίζει μέσα σε μία χρονιά να μαγειρέψει όλες τις συνταγές της αγαπημένης της σεφ (αυτή την οποία παίζει η Meryl) άνοιξε προχτές στην Αμερική κ έσκισε. 20 εκατομμύρια μάζεψε όλο το Σουκού, πάρα πολλά για το είδος της ταινίας που είναι.

Άχου το μωρέ! Αυτή η γυναίκα έχει το άγγιγμα του Μίδα, τέλος. Εν τω μεταξύ, η ταινία είναι η πρώτη mainstream ταινία που βασίζετε σε ιδέα blog, how cool is that!!! γι αυτό, keep writing σεξυ μπλόγκερ!

Το μαγαζάκι του οικολογικού τρόμου

Υπάρχει στο κέντο της Αθήνας, σε έναν από τους πιο γνωστούς πεζόδρομους της, ένα μαγαζί, φαγάδικο. Είναι πολύ χάη προφάηλ κ πλασάρεται ως σούπερ πράσινο κ οικολογικό κ "έλα μανίτσα να φας εδώ για να την βρεις πράσινα" κ "μιλάμε για πολύ φροντίδα κ πχιότητα στο φαγητό του σύγχρονα άθρωπα" κ έχω δει κ διάφορες αδελφουλίνες να τρώνε εκεί πολύ περήφανες ότι τρώνε στην οικολογική εκδοχή του φάστ φούντ και μπλα μπλα μπλα μπλα. Οκέη, φαίρ ηνάφ - ο καθείς όπως θέλει το πλασάρει το μαγαζί του κ καλά κάνει. όμως! (χμφ χμφ χμφ χμφ).

Πριν από μερικές μέρες, βρισκόμουν στο κέντο για κάποιες δουλίτσες κ αποφάσισα να πάρω ένα μεσημεριανό σάντουιτς για να κόψω την πείνα μου. Μπήκα στο περί ου ο λόγος μαγαζάκι, έριξα μία ματιά στην βιτρίνα με τα σάντουιτς, κ διάλεξα ένα με κοτόπουλο κ μανιτάρια κ γουατέβερ.

Μετά από κανένα πεντάλεπτο, έρχεται το φαγητάκι μου. Το σάντουίτς μου, ένα σχετικά απλό σάντουιτς, σου θυμίζω, σέξυ βιούερ. Κ μου έρχεται στην εξής μορφή: Μέσα σε ένα χαρτονένιο κουτί, μεγέθους λίγο μικρότερου από έναν δίσκο βινυλίου κ με διπλά "τοιχώματα" κ κάτι άλλα επιπλέον περίεργα συστηματάκια για να κλείνει κ να ανοίγει κ να είναι βολικό κ δεν συμμαζεύεται.

Κάτω δε από το σαντουιτς, που ήταν πολύ τακτικά τοποθετημένο μέσα στο κουτί, υπήρχε ένα στρώμα χαρτί και καλά "για να μην ακουμπά το φαγητό του άθρωπα πάνω στο ταπεινό/βδελυρό χαρτόνι".

Κ σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το κουτί που περιέχει το σάντουιτς μου, το βάζουν κ επιπλέον σε μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ χαρτονένια σακούλα, περιττή απολύτως για την βολή μου, αλλά απαραίτητη αφού μόνο μία τέτοια σακούλα χωράει αυτή την μπενχουριάδα-κουτί συσκευασίας... ενός, ξανά μανά θυμίζω, απλού γαμωσάντουιτσς.

Πολύ, πολύ χαρτί ρε γαμώτο. Γουανταφάκ, επιτέλους;

Δηλαδή αν πρέπει ένα σάντουιτς να μπει μέσα σε ένα κουτί χαρτονένιο που χρειάζεται 2 δεντράκια για να κατασκευαστεί, κ μετά όλο αυτό πρέπει να μπει κ σε μία τεράστια χάρτινη σακούλα, συν άλλο ένα δεντράκι, ε μαλάκα δηλαδή έλεος.

Εννοείται ότι δεν πέρασαν 3 λεπτά κ κουτί, σακούλα, χαρτιά ήταν στο καλάθι των αχρήστων. Όχι επειδή είμαι αντιδραστικός (που είμαι γκουχ γκουχ) αλλά διότι το σάντουιτς ήθελα να το φάω εκείνη την στιγμή, έτσι έβγαλα το κουτί από τη σακούλα, το φαγητό από το κουτί, τα πέταξα κ τα δύο κ τέλος.

Κ αναρωτιέμαι σκεψ σκεψ. Χάθηκε ο κόσμας να μου τυλίξουν από την αρχή το σάντουιτς σε λίγο χαρτάκι, να μου το δώσουν στο χέρι κ να τελειώνουμε; Δήλαδή πόση καταστροφή πρέπει να έχω στο λαιμό μου επειδή αποφάσισα να γαμωφάω ένα γαμωσνάκ; Κ να σκεφτείς ότι το συγκεκριμένο κατάστημα πλασάρεται κ ως environmentally friendly. Ή τουλάχιστον το αφήνει να υπονοηθεί...

Πολύ εκνευρίστηκα. Κ πήρα όρκο, ιερό, στο νέο cd της Ευριδίκης κ του Κοργιαλά: Ποτέ δεν θα ξανα-γαμώ-ρημαδοφάω από το μαγαζί αυτό (παρεκτός κ αλλάξει τα σουσούμια του κ γίνει άθρωπας) κ όσο γίνεται θα κάνω προσπάθεια να βλέπω πραγματικά αν αυτό που ισχυρίζεται πως είναι πράσινο, φέρεται κ σα πράσινο. επί της ουσίας.

Άντε γιατί μου έρχεται ο κάθε κάγκουρας κ μου λέει ότι είναι οικολογικός κ νομίζει ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα.

Μαγεία από την άλλη άκρη

τα νέα ταξίδια ενός παλιού, πολύ παλιού, μπλόγκερ του amvro.

κάνε εδώ κλικ


_

Καλοκαιρινό απρόοπτο

την τελευταία μέρα δουλειάς πριν τις διακοπές έφυγε νωρίς από το γραφείο... κατάφερε να τα καλοπρογραμματίσει όλα, κ κατά τις 5 κ 10, μία ώρα, και παραπάνω, πριν από την συνηθισμένη ώρα του σχολάσματος του, ήταν στην Κηφισίας, να περιμένει ταξί. Έπρεπε να πάει σπίτι, να φτιάξει την βαλίτσα του κ να πέσει για ύπνο με τις κότες - την άλλη μέρα θα σηκωνόταν πάρα πολύ νωρίς για να είναι στην ώρα του στο αεροδρόμιο.

Όμως, 5 η ώρα στην Αθήνα, είναι ακόμα μεσημέρι. Κ μεσημέρι τέλους Ιουλίου, είναι ζεστό μεσημέρι. Ο ήλιος έκαιγε, τον έκαιγε αλύπητα καθώς αυτός (ας τον πούμε Β. για να αποκτήσει ο άνθρωπος επιτέλους ένα όνομα κι αυτός - έστω κ μόνο σαν αρχικό), αγνοούσε το ένα ταξί μετά το άλλο. Ίδρωνε κ ξαναίδρωνε, όλο κ πιο πολυ ίδρωνε - αλλά το είχε εσωτερική αρχή: Μόνο σε μεγάλη, πραγματικά μεγάλη ανάγκη καταδεχόταν να μπει δεύτερος πελάτης σε ταξί... Ιδιοτροπία; Ναρκισισμός; Αυτοπροστασία από άσκοπες βόλτες κ γύρους; Ποιός ξέρει; Σημασία έχει ότι τώρα, από αυτό το χούι, άφηνε τα ταξί να περνάνε κ ούτε καν το χέρι του δεν σήκωνε. Μέχρι να έρθει εκείνο το ταγμένο σε αυτόν, που θα τον πήγαινε καρφί κ με την μία στο σπίτι του.

Αλλά δεν ερχόταν το γαμημένο. Δεν. Και να η ζέστη να τον βαρά στο κεφάλι, να αυτός να ιδρώνει όλο κ περισσότερο... κ όλα ξαφνικά, από την ταλαιπωρία άρχιζαν να παίρνουν στο μυαλό του κολοσσιαίες διαστάσεις: η ζέστη, το άδειο ταξί που δεν έλεγε να περάσει, τα γεμάτα που όλο κ περισσότερα περνάγαν, επίτηδες λες για να τον κοροϊδεύουν που ήταν γρουσούζης κ ιδιότροπος, ο ιδρώτας, που τον αισθανόταν να κυλά πάνω στην κοιλιά του κάτω απ' το πουκάμισο, η άδεια, που ήταν μόνο δύο βδομάδες, ενώ αυτός ήθελε τουλάχιστον 3, τα προβλήματα στην δουλειά, που αλλιώς την είχε φανταστεί κ αλλιώς του βγήκε, η βαλίτσα, που θα έπρεπε να φτιάξει από το μηδέν κ επιπλέον να την φορτώσει κ με κουστούμι για να πάει σε ένα γάμο (που ακούστηκε να βάζεις κουστούμι σε βαλίτσα διακοπών), η ζέστη, η ζέστη, η κωλοζέστη...

Ανάγκα κ θεοί πείθονται όμως, ναι; Κ όταν μετά από μερικά ακόμα βασανιστικά λεπτά φάνηκε ένα ταξί να έρχεται από το βάθος, το οποίο είχε το μεγάλο πλεονέκτημα να διακρίνεται πως είχε air condition (από τα εντελώς ανεβασμένα παράθυρα, τα λίγο φιμέ συν τοις άλλοις) ο Β. έκανε την μεγάλη, υποχώρηση να το πούμε; ήττα μήπως ή καλλίτερα νίκη; να σηκώσει το χέρι του.

Βόλευε η κούρσα. Κ έτσι, δεν πέρασε πολύ ώρα κ ο Β. (που να ήξερε ο δύσμοιρος ότι τόσα μάτια τον παρακολουθούν, τα δικά μου κ τα δικά σου αναγνώστη υπομονετικέ...) επιτέλους άρχισε να συνέρχεται: ο οδηγός είχε τον κλιματισμό στο φουλ, κ αυτός μισοξαπλωμένος στο πίσω κάθισμα είχε ξεϊδρώσει εντελώς - κ το μυαλό του είχε πάψει να βολοδέρνει στα πικρά κ τα εκνευριστικά που πνιγόταν όση ώρα στεκόταν στην όχθη της Κηφισίας!

Ξεγκρίνιαξε το μυαλό του, σταμάτησε τις μιζέριες... κ έστρεψε την προσοχή του στον άλλο επιβάτη του ταξί, στο μπροστινό κάθισμα, ο οποίος του είχε τραβήξει την προσοχή με πολλούς κ διαφορετικούς τρόπους: Ήταν κρυμμένος πίσω από κάτι τεράστια γυαλιά ηλίου που κάλυπταν το μισό του πρόσωπο (κ θα μπορούσες να πεις κ ολόκληρον τον ίδιο έκανε ο Β. το λογοπαίγνιο) αφύσικα κ εκνευριστικά. Από πάνω από τα γυαλιά φορούσε ένα καπέλο, τζόκεϋ, από αυτά τα τύπου αμερικάνικα με το μιλιτέρ σχέδιο - που το είχε φορεμένο το μέσα έξω. Ή μπορεί κιόλας να ήταν ντηζαηνιά του καπέλου, να είναι η ετικέτα στην απ' έξω πλευρά, πάντως ότι κ να ήταν, προκαλούσε του Β. μεγάλο εκνευρισμό όλη αυτή η επίδειξη της φιοριτούρας στα ντυσίματα των ανθρώπων, η επιτήδευση κ η ψευτομαγκιά...

Το ταξί κατέβαινε την Κηφισίας βολίδα. Άδειοι οι δρόμοι δεν ήταν, κάθε άλλο, αλλά ο οδηγός που φαινόταν περπατημένος κ μαγκάκος κ το πήγαινε γρήγορα. Θα έφτανε σε 20 λεπτά το πολύ. Κάποια στιγμή, στο ύψος της Φιλοθέης, ο καπελάτος άνοιξε ένα μεγάλο φάκελο που είχε σε μία σακούλα πάνω στα πόδια του, κ έβγαλε ένα χαρτί. Ο Β., φύσει περίεργος, καταχάρηκε γιατί όπως καθόταν πίσω του, είχε άψογη οπτική επαφή με ότι έγραφε το τυπωμένο χαρτί. Με σχετικά διακριτικές κινήσεις ανασηκώθηκε λίγο στο κάθισμά του, έγειρε μπροστά κ έπιασε να διαβάζει... αφού προηγουμένως είχε βγάλει τα γυαλιά ηλίου κ είχε φορέσει τα μυωπίας. Αυτό που διάβασε, τον πάγωσε. Πιο πολύ από όσο τον πάγωσε το air condition όταν μπήκε στο ταξί από την καυτή Κηφισίας.

Βλέπεις, αναγνώστη υπομνετικέ, το χαρτί ήταν ένα από αυτά τα χαρτιά που σου δίνουν στα διαγνωστικά ιατρεία όταν κάνεις κάποια εξέταση κ πας να πάρεις τα αποτελέσματα. Το συγκεκριμένο, δε, αυτό που λαθροδιάβαζε ο Β., ήταν μάλλον από κάποια ιδιαίτερη εξέταση (μαγνητική τομογραφία; αξονική;) κ έγραφε με πολύ βαριούς κ ακατανόητους ιατρικούς όρους ότι "στο δεξί μέρος του εγκεφάλου του ασθενούς Χχχχ Χχχχχ, διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός όγκου μεγέθους κάτι επί κάτι, πολύ κοντά στην κάτι με αποτέλεσμα κάτι να προκαλει κάτι" κ πολλά ακόμα μπλα μπλα μπλα ιατρικά, κοντά μία μεγάλη παράγραφο. Ε, δεν ήθελε κ πολύ ο Β., έτσι τρεχάτη που ήταν η φαντασία του, να καταλάβει, ή καλλίτερα να βγάλει το συμπέρασμά του, ότι ο συνεπιβάτης του, που φορούσε το σπαστικό καπέλο, είχε κάτι μέσα στο κεφάλι του, όχι από αυτά τα ωραία κ άυλα (ιδέες για πονηριές, ας πούμε, ή φαντασιώσεις, όνειρα κ σκέψεις γενικά) αλλά κάτι διαφορετικού είδους, απτό, που το εντόπιζαν οι μαγνητικές τομογραφίες κ οι αξονικοί κ ανησυχούσε τους γιατρούς...

Κ τότε ο Β. παρατήρησε λίγο περισσότερο τον άντρα μπροστά του κ πρόσεξε ότι κάτω από το σπαστικό καπέλο, το δήθεν μοντέρνο, τα μαλλιά ήταν αλλού πολύ, πολύ κοντά κομμένα, αλλού ξυρισμένα κ κάπου αλλού εντελώς ανύπαρκτα σαν να είχαν πέσει κ άρχισε να φαντάζεται εγχειρήσεις στο κεφάλι, που πρέπει να ξυριστούν όλα τα μαλλιά, κ χημειοθεραπείες που πέφτουν του κεφαλιού οι τρίχες, κ γιατρούς να λένε "προς το παρόν το αφαιρέσαμε, είστε καθαρός αλλά θα πρέπει κάθε 6 μήνες να κάνετε, ας πούμε, μαγνητική τομογραφία στο κεφάλι, ελπίζω να μην υπάρχει κάτι"... τέτοια φανταζόταν ο Β.

Κ ύστερα μίλησε ο συνεπιβάτης. Συνηθισμένη φωνή, ενός νεαρού άντρα, αλλά λίγο εξαντλημένη (από την ζέστη της ημέρας; από την αρρώστια; χμφ χμφ χμφ), που είπε: "Μην με πάτε στην είσοδο του Ευαγγελισμού, αφήστε με γωνία Μαρασλή με Βασιλίσσης Σοφίας, θα ανέβω με τα πόδια μετά, να μην καθυστερούμε κ τον κύριο" κ ο Β. τότε έσκασε μέσα του κ σπάσαν διάφορα πράγματα, θα του έπαιρνε μήνες όμως για να τα καταλάβει όλα αυτά που έσπασαν, κ να τα απαριθμήσει κάπως κ να διαπιστώσει πως θα άλλαζαν, τα σπασμένα, την ζωή του... κ βάλθηκε να αγωνίζεται να πείσει τον οδηγό του ταξί να πάει τον άνθρωπο ακριβώς, ΑΚΡΙΒΩΣ στην πόρτα του Ευαγγελισμού, ακριβώς, "δεν βιάζομαι, δεν βιάζομαι καθόλου, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, να σας πάμε, πρέπει να σας πάμε, δεν είναι τίποτε, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, μην περπατάτε δύο τετράγωνα με αυτήν την ζέστη, σας παρακαλώ, είναι και ανηφόρα μέχρι εκεί, σας παρακαλώ".

Και μάλλον επέμενε πολύ κ ίσως κ να φώναζε λίγο γιατί διαπίστωσε ότι ο ταξιτζής κ ο άλλος τον κοιτούσαν κάπως περίεργα, αμήχανα κ με μία μικρή επίκριση, που το είχε πάρει όλο αυτό, το που θα κατέβει ο καπελάτος δηλαδή, προσωπικά.

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

Ο Β. πήγε την άλλη μέρα στις διακοπές του, κ 2 βδομάδες μετά γύρισε, όπως το είχε κανονικά στο πρόγραμμα. Χωρίς απρόοπτα. Μόνο που για πολλά, πολλά χρόνια, θυμόταν πάντα αυτό το μεσημέρι του Ιουλίου, όπου ανυποψίαστος, μπήκε ένας ίδιος σε ένα ταξί, δροσερό, για να βγει 20 λεπτά μετά... ένας άλλος.

Και καμία φορά, σε ειδικές συνθήκες, πίκρας και μοναξιάς, από αυτές που για κάθε έναν από μας ετοιμάζει η ζωή, κ δεν έχει να τις ξεφύγει κανείς, ο Β. θυμόταν τον καπελάτο να ανεβαίνει με εξαντλημένο βήμα (από την ζέστη της μέρας; από την αρρώστια;) την Μαρασλή με κατεύθυνση την είσοδο του Ευαγγελισμού.

Κ ας μην την είχε δει ποτέ αυτή την εικόνα (αφού όταν τον άφησαν τον καπελάτο, ο ταξιτζής έφυγε βολίδα για να να πάει τον Β. σπίτι του).