Wednesday, July 28, 2010

όνειρο

Ένα απόγευμα που ο άντρας της ο Χάρης έλειπε από το σπίτι, η Ντίνα τηλεφώνησε στον Πέτρο, τον καλλίτερο του φίλο για να του μιλήσει "ιδιαιτέρως", αφού τον έβαλε να υποσχεθεί ότι δεν θα πει τίποτε σε κανέναν, κ κυρίως στον άντρα της:

- Πέτρο, πήγε ο Χάρης στον γιατρό γιατί είχε κομάρες κ δύσπνοια. Έχει πίεση κ χοληστερίνη. Μάλλον είναι σοβαρό. Πρέπει να προσέχει τι τρώει, κ να αρχίσει αμέσως να γυμνάζεται... όλη μέρα στο καθισιό του γραφείου, θα πάθει μεγάλη ζημιά. Ο γιατρός του είπε ότι έχει την φυσική κατάσταση εξηντάρη! Κ ακόμα δεν έχει κλείσει τα 43.

Το σχέδιο της Ντίνας ήταν ο Πέτρος, παλιός φίλος του Χάρη με τον οποίο παίζανε μπάσκετ στο Λύκειο, να "παρασύρει" τον άντρα της να ξεκινήσουν κάποια άσκηση, έστω κ 20 λεπτά τρέξιμο την ημέρα. Η ίδια θα φρόντιζε για την διατροφή του κ τα υπόλοιπα - όπως ας πούμε το κάπνισμα. Αλλά για την γυμναστική, χρειαζόταν την βοήθεια του Πέτρου

Κ έτσι έγινε. Όχι εύκολα, όχι χωρίς προσπάθεια κ αναβολές, ο Χάρης κ ο Πέτρος βρέθηκαν να συναντιόνται 4 με 5 φορές την βδομάδα, κατά τις 6 κ μισή το απόγευμα, με τις φόρμες κ τα αθλητικά τους παπούτσια για να τρέξουν. Ήταν γείτονες, στο Παγκράτι, κ πήγαιναν εκεί γύρο, άλλοτε στο Άλσος Παγκρατίου, άλλοτε στο Ζάππειο, άλλοτε στον Εθνικό Κήπο.

Τις πρώτες βδομάδες ήταν πολύ δύσκολο. Σαραντάρηδες κ οι δύο, αφημένοι, κουβαλούσαν όλα τα βάρη ενός ανθρώπου της εποχής μας. Αλλά καθώς οι βδομάδες κ οι μήνες περνούσαν το όλο πράγμα τους έγινε πιο εύκολο πιο συστηματικό και πιο οργανωμένο. Από βραχνάς κ υποχρέωση μετατράπηκε σε συνήθεια, κ μετά έφτασε να τους γίνει ανάγκη. Δεν ήταν όμως μόνο οι αντοχές των δύο που άλλαξαν σε αυτό το διάστημα.

Στο παρελθόν, οι δύο τους δεν ήταν ιδιαίτερα φίλοι, την τετράδα περισσότερο την είχε ενώσει η καλή σχέση που είχαν οι γυναίκες τους. Στις ώρες όμως που περνούσαν μαζί τρέχοντας στο κέντρο της Αθήνας αυτοί οι όχι ιδιαίτερα εκφραστικοί άντρες άρχισε να συμβαίνει κάτι υπόγειο κ ανεπαίσθητο. Άλλαζε ο τρόπος που επικοινωνούσαν.

Στην αρχή, δεν μιλούσαν μεταξύ τους όσο τρέχανε - τι να πεις όταν έχει κοπεί η ανάσα σου από την υπερπροσπάθεια; Μετά που άρχισαν να μπορούν να μιλήσουν πιο άνετα, έπιασαν τις βασικές συζητήσεις. "Τι θα γίνει στην μπάλα, ποιος θα πάρει το παγκόσμιο κύπελλο, τι ωραία πόδια που έχει αυτή η κοπέλα".

Αλλά σιγά σιγά, οι κουβέντες τους άλλαζαν. Σταμάτησαν να κουβεντιάζουν για τον κόσμο κ άρχισαν να μιλάνε για τον εαυτό τους. Τίποτε πολύ βαθύ κ ενδοσκοπικό, οι δύο άντρες δεν ήταν ιδιαίτερα της ανάλυσης, για καθημερινά πράγματα έλεγαν, πρακτικά, για συμβάντα κ γεγονότα. Αλλά, μέσα στις πιο απλές παρατηρήσεις κ γεγονότα που εκφράζουμε για τον εαυτό μας βγαίνουν στο φως αλήθειες που είναι μεγάλες και δύσκολες. Διηγείσαι το περιστατικό που σε στεναχώρησε στην δουλειά σου και μαζί με αυτό μιλάς για τις ματαιώσεις της ζωής σου, τα όνειρα σου που δεν πραγματοποίησες, τις ανησυχίες σου για το μέλλον κ το παρελθόν.. Κ έτσι, η άσκηση των δύο φίλων, απέκτησε ένα ακόμα ευεργετικό αποτέλεσμα, πιο σπουδαίο από το άλλο, το σωματικό. Τους αποσυμπίεζε και τους επέτρεπε να ξεσπάσουν - όταν μιλάς για κάτι που σε απασχολεί και το φέρνεις στην επιφάνεια είναι σημαντικό, ακόμα κ λύση να μην δοθεί, .

Από τους δύο, ο Πέτρος ήταν εκείνος που περισσότερο μιλούσε για τα προβλήματά του. Ήταν κ σαν άνθρωπος σχετικά πιο εκφραστικός, αλλά κ είχε κ τα περισσότερα να πει. Οδηγούσε ταξί, δύσκολη δουλειά, για την οποία η αλήθεια είναι ότι ντρεπόταν. Μικρός, ονειρευόταν να το πάει αλλιώς το πράγμα αλλά η ζωή δεν του τα έβγαλε όπως θα ήθελε. Και έτσι, είχε πολλά να πει στον Χάρη για το πόσο τον έπνιγε η καθημερινότητά του κ πόσο δεν θα προλάβαινε πια να κάνει όσα ήθελε.

Ο Χάρης ήταν πιο τακτοποιημένος Έκανε μία σχετικά πιο άνετη δουλειά, πιο μουράτη, είχε σίγουρο μισθό - σε αντίθεση με τον Πέτρο που η οικονομική κρίση τον είχε τσακίσει. Η οικογένεια του είχε κ κάποια χρήματα κ δεν είχε την ίδια αγωνία επιβίωσης με τον φίλο του. Παρόλα αυτά, έλεγε κ εκείνος τα δικά του. Είχε με την δουλειά προβλήματα, αλλά κ με την γυναίκα του, με την οποία είχανε παντρευτεί πολύ μικροί κ σχετικά βιαστικά. Κλασικά τη ζωής πράγματα όλα αυτά, που ποτέ δεν θα τα λύσεις, το πολύ πολύ να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι Σε αυτό όμως ακριβώς ήταν που τους βοηθούσε η σχεδόν καθημερινή κουβέντα τους.

Ένα απόγευμα, κοντά έναν χρόνο από τότε που άρχισαν να τρέχουν, μετά το τέλος της προπόνησης τους είχαν αράξει στο καφενεδάκι του Εθνικού Κήπου. Αισθάνονταν όμορφα, το τραπέζι τους ήταν απόμερο και σκιερό. Ξαφνικά, χωρίς κάποια συγκεκριμένη αφορμή, ο Χάρης σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του με την γυμνή παλάμη του κ είπε:

- Να σου πω κάτι περίεργο; Εδώ κ 2 χρόνια, βλέπω συχνά το ίδιο όνειρο. Το ίδιο κάθε φορά, χωρίς την παραμικρή αλλαγή. Τώρα δεν μου κάνει τόσο εντύπωση, το έχω συνηθίσει.... αλλά τους πρώτους μήνες, είχα ανησυχήσει πολύ... Είμαι, λέει, στο σπίτι μου κ κοιμάμαι όταν ξαφνικά ξυπνάω από έναν περίεργο θόρυβο. Κοιτάζω κ στην γωνία του δωματίου απέναντι από το κρεβάτι βλέπω να στέκεται ένας άντρας. Είναι σκοτεινά κ δεν μπορώ να διακρίνω το πρόσωπό του. Το μόνο που βλέπω είναι η σιλουέτα του κ τα χέρια του...

Πήρε ακόμα μία βαθιά ανάσα κ κοίταξε δειλά τον Πέτρο με ανασφάλεια κ ανησυχία, σαν να περίμενε να τον ξεφτιλίσει Αυτός τον άκουγε χωρίς να αντιδρά με παγωμένη έκφραση.

- ...έχει σφιχτές τις παλάμες του πάνω στο πέος του... οι ώμοι του τραντάζονται γιατί κλαίει. Το κλάμα είναι ο περίεργος θόρυβος που με έχει ξυπνήσει. Εγώ σηκώνομαι, στο όνειρό μου, και ανοίγω το φως. Βλέπω ότι ο άντρας είναι ολόγυμνος, κ ότι οι αρθρώσεις των δαχτύλων του είναι άσπρες από την πίεση με την οποία σφίγγει το όργανό του, σαν να προσπαθεί να το λιώσει. Φρικάρω εντελώς, κοιτάζω το πρόσωπό του κ βλέπω ότι ο άντρας που κλαίει σαν μικρό παιδί... είναι εγώ, περίπου στα 25 μου!

Ήπιε νερό.

- Δεν το έχω πει στην γυναίκα μου. Ντρέπομαι. Νιώθω ενοχές, λες κ όλο αυτό είναι κάτι εναντίον της, που δεν πρέπει να μάθει. Το βλέπω μία φορά το δίμηνο, ίσως κ πιο συχνά. Από όταν αρχίσαμε να τρέχουμε είχε σταματήσει αλλά εχτές πάλι...

Ο Πέτρος κοιτούσε αλλού. Δεν ήξερε τι να πει. Σκεφτόταν διάφορα, τι μπορεί να σημαίνει το όνειρο, γιατί το είχε πει σε εκείνον, μήπως ο Χάρης ήταν ομοφυλόφιλος ή ψυχάκιας κ έβλεπε τέτοια πράγματα.

Η σιωπή άρχισε να γίνεται αμήχανη. Ο Χάρης ήταν πολύ νευρικός κ ένοιωθε ότι ο φίλος του αισθανόταν όλο και πιο άβολα... Κ τότε έκανε κάτι ανεξήγητο και μάλλον αναπάντεχο. Άπλωσε το χέρι του κ έπιασε το χέρι του Χάρη που το είχε ακουμπισμένο στο μπούτι του. Το έπιασε, του το έσφιξε σχεδόν χαϊδευτικά και το άφησε εκεί.

Ο Χάρης κοκκίνισε... αλλά δεν έκανε να τραβήξει το χέρι από την παλάμη του Πέτρου. Άρχισε ηρεμεί. Σταμάτησε να ξεφυσάει, χαλάρωσε το χέρι του μέσα στου Πέτρου κ ακούμπησε πίσω στην καρέκλα του. Ούτε ελάχιστα δεν γύρισε το πρόσωπό του στην κατεύθυνση του άλλου άντρα, σαν να φοβόταν μην συναντηθούν τα βλέμματά τους..

Κ έτσι, μέσα στην σιωπή κ την περίεργα ευεργετική αυτή αμηχανία πέρασε περίπου μισή ώρα. Χωρίς καμία κουβέντα. Χωρίς καμία κίνηση. Μόνο τα δύο χέρια τα πιασμένα, να ακουμπάνε πάνω στο μπούτι του Χάρη. Κ ύστερα, ο σερβιτόρος ήρθε κ τους είπε "μπορείτε να με πληρώσετε; σε λίγο κλείνει ο κήπος".

Με αυτό, χωρίς να το καταλάβει, έκανε κάτι πολύ σημαντικό για τους δύο, αφού κανείς δεν ήθελε να είναι αυτός ο πρώτος που θα τραβήξει το χέρι του. Φοβόντουσαν κ οι δύο πως αν κάποιος έκανε την κίνηση, ξαφνικά αυτό που έγινε θα έπρεπε να υπάρξει, να λήξει, να εξηγηθεί, να συζητηθεί,. Ενώ έτσι, με την παρέμβαση του σερβιτόρου, κανείς δεν ήρθε σε δύσκολη θέση και κανείς δεν έφερε κανέναν σε δύσκολη θέση. Έπρεπε να αφήσουν τα χέρια τους γιατί το μαγαζί έκλεινε.

Σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, κ ξεκίνησαν για τα σπίτια τους. Χαιρετήθηκαν συνηθισμένα, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Κ την επόμενη μέρα ξανασυναντήθηκαν, όπως το είχαν προγραμματισμένο.

... ... ... ... ... ... ...

Για χρόνια ο Πέτρος προσπαθούσε να εξηγήσει αυτήν του την κίνηση εκείνο το απόγευμα, κ δεν μπορούσε. Συχνά θυμόταν και την διήγηση του Χάρη για το όνειρό. Του είχε φανεί βαρύ κ δύσκολο κ τον είχε γεμίσει απορίες. Ήταν το πως του το είχε διηγηθεί ο φίλος του; ήταν η περίσταση;

Κάποιο καλοκαίρι, πολλά χρόνια μετά, μεθυσμένος σε μία παραλία, το διηγήθηκε σε μία γκόμενα που υποτίθεται ότι ήξερε από ψυχολογία... αυτή ερμήνευσε ότι εκείνος που έβλεπε το όνειρο ήταν "αδερφή" κ πως έβλεπε τον εαυτό του που προσπαθούσε να καταπιέσει την επιθυμία του. Για αυτό ήθελε να συνθλίψει τον πούτσο του.

"Μήπως σου την έπεσε κιόλας;" ρώτησε τον Πέτρο κ έβαλε τα γέλια... Αυτός πειράχτηκε πολύ, την παράτησε στην παραλία και την άλλη μέρα που την είδε κάπου στο νησί δεν της μίλησε. Δεν τον ενόχλησε τι του είπε, η αλήθεια είναι πως τα είχε σκεφτεί κ αυτός τα ίδια, ο τρόπος που τα είπε ήταν που τον στεναχώρησε.

Καμία διετία μετά το περιστατικό στον κήπο, ο Χάρης πέθανε από καρδιακή προσβολή. Στεναχωρήθηκε πολύ ο Πέτρος, κ ας είχανε χαθεί. Αλλά η ζωή στεγνώνει τα δάκρυα κ θάβει τις πληγές. Γίνανε κ άλλα στην ζωή του, όχι καλά, και όταν η νύχτα πέφτει στην ζωή ενός ανθρώπου, είναι πιο εύκολο να ξεχάσει εκείνα που τον πόνεσαν με έναν ανεξήγητο τρόπο. Ειδικά όταν αυτά δεν συνδέονται με τον αγώνα για την επιβίωση.

... ... ... ... ... ...

το απόγευμα εκείνο, με το περιστατικό στο καφενείο του Κήπου, ο Χάρης γύρισε στο σπίτι και στο μπάνιο ετοιμαζόταν για να μπει στο ντους. Η γυναίκα του, από την πόρτα του μπάνιου, τον κοιτούσε να βγάζει τις φόρμες του και χαμογελούσε.

- Σου κάνει πολύ καλό το τρέξιμο... να μην το σταματήσεις. Φώτισε το πρόσωπό σου... έχω καιρό να σε δω έτσι ευτυχισμένο.

57 comments:

Chris said...

Τι ωραία να υπήρχε πάντα ένα χέρι διαθέσιμο να σφίγγει το δικό μας και να σηκώνει τα βάρη της καρδιάς μας, όποια κι αν είναι αυτά.

Ελπίζω να πήγε καλά η μετακόμιση.

Γρηγορης Αντωνοπουλος said...

Άξιζε τον κόπο η μικρή σου παύση στις αναρτήσεις, πρόβατο :-)

Globetrotter said...

Μήπως τελικά σε δέχτηκαν σε αυτή τη σχολή και μας το κρύβεις;
Μήπως το νέο μαντρί σου έκανε τόσο καλό;
Σ'ευχαριστώ προβατάκο

Hfaistiwnas said...

Ακόμη και μια κίνηση μπορεί να φέρει την ευτυχία..

Drmakspy said...

Ανεκπλήρωτο... Πολλές φορές η ζωή μας προσπερνά και μας συνθλίβει στην άσφαλτο της καθημερινότητας... Μήπως καλύτερα να αδράζαμε την στιγμή...;;;

Anonymous said...

εεεεμ!
αυτα παθαινει οποιος παντρευεται πολυ μικρος κ σχετικα βιαστικα...

ηθικο διδαγμα 1: οποιος δε "γαμησε" μικρος, "γαμηθηκε" μεγαλος.

ηθικο διδαγμα 2: ποτε μην γυμναζεσαι μονος σου.

ηθικο διδαγμα 3: οποιος ζει ευκολοτερα, δε σημαινει οτι θα ζησει κ περισσοτερο.


ΚΑΤΩ Ο ΓΑΜΟΣ!
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΙΑΛΥΘΕΙΤΕ! ανωμαλαρες...

pankoo

Anonymous said...

μπραβο σου

SparklingBlue said...

Me mia anasa. Bravo.

Jimmy Rose said...

(speachless)

mADman said...

Respects + Thumbs up στο Χάρη που άνοιξε την ψυχή του και άφησε το πρόσωπό του να φωτίσει. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα θαμπό πρόσωπο ... και δυστυχώς βλέπω γύρω μου τόσα πολλά κάθε μέρα ...

ProFyLaKtiKo said...

awwww, we love provatoukos stories!

lazaros said...

ΑΡΧΟΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααααα.........

Anonymous said...

:)

Anonymous said...

δηλαδή ήταν πίσωγλέντης ο μακαρίτης?

Provato said...

chris όπως λέει κ το τραγούδι, γιατί τα χέρια είναι σκοινιά κ τα κορμιά καράβια.... σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου, ναι η μετακόμιση πήγε καλά δόξα τω θεώ, είσαι γλύκας! :-))

Γρηγόρη :-) αχ κ είχα "αγωνία" ότι δεν θα μου έβγαινε καλό... χμφ χμφ χμφ

Α ρε Globetrotter με τα καλά σου λόγια,

Ηφαιστίωνα πες το ψέματα!

Provato said...

Drmakspy μα αυτό είναι κ το θέμα να αδράζουμε την στιγμή, όχι; σε ευχαριστώ για το σχόλιο

pankoo ηθικά διδάγματα μας έδωκες... ρητό, δεν θα μας δώσεις (ξέρεις τύπου κατηχητικό)

ανώνυμε 10:50:00 :-) θέγκζ θέκγζ!

Pafsilipi ουχ, τι τιμή, να είσαι καλά σε ευχαριστώ κ εσένα αλλά κ όλους που μπήκες στον κόπο να το διαβάσεις!

Jimmy γλυκέ μου! xxxx

Provato said...

mADman πο πο ναι "δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα θαμπό πρόσωπο" ευχαριστώ για το σχόλιο :-)

prof γλυκό μου Prof, :-))

lazare χεχεχε θέγκ γιου, τι ωραία προφίλ φωτό που έχεις, ποιος είναι;

kihli :-)) xxxx

Ανώνυμε, ξαναδιάβασέ το όλο 2 φορές κ θα καταλάβεις! πες κ σε φίλους σου να το διαβάσουν για να σου εξηγήσουν.

Anonymous said...

Poly glykia istoria....Me sygkinises eixes den eixes!! Panta aksizei i anamoni gia tin apomeni anartisi sou! Elpizw to neo sou spiti na egine idi to spitaki sou!!

Sofia

Provato said...

sofia ευχαριστώ ευχαριστώ ευχαριστώ, το νέο σπίτι αν κ ατακτοποίητο κ γεμάτο κούτες είναι δόξα τω Θεώ ήδη το σπιτάκι μου (πριν καν μπω μέσα ήταν χιχιχι) πολλά φιλιά xxxx :-)

STELIOS PENTARVANIS said...

Μερικές φορές οι στιγμές, αξίζουν όσο μια ολόκληρη ζωή, αλλά ακόμα πιο πολύ αξίζει η διάρκεια...τόσο δύσκολο πράγμα.
Υπέροχη ιστορία

Provato said...

the wrong man αχ η διάρκεια, η διάρκεια... όλοι την θέλουμε, από την Άντζελα Δημητρίου μέχρι την Αρβελέρ, όχι; Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, μεγάλη τιμή μου περιποίησες, να είσαι καλά κ να περνάςυπέροχα στις διακοπές σου! xxxx

(σου έχω κ μία έκπληξη, έχω μία βάσιμη υποψία ότι γνωριζόμαστε, χεχεχε, πολλά φιλιά)

STELIOS PENTARVANIS said...

αγαπητό μου provato η απόσταση από την Αρβελέρ έως την Άντζελα δεν βρίσκω ότι είναι ιδιαίτερα μεγάλη
εξ'αλλου είναι στρίγκλες και οι δύο και αυτό τις φέρνει ακόμα πιο κοντά. Άν γνωριζόμαστε οπως λές, θα χαρώ ιδιαίτερα γιατί μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις.Στείλε κάνα μέιλ και υπόσχομαι απόλυτη εχεμήθεια βεβαίως :-)

Σουσουράδα said...

Τι καλά να ήταν όλόι έτσι εκδηλωτικοί, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα!
Μ'άρεσε πολύ η ιστορία...
Μουτς μεγάλο!

Provato said...

wrong Πες το μου ότι γνωρίζεις ΚΑΙ άντζελα ΚΑΙ Αρβελέρ κ θα σκάσω από την ζούλεια μου, λολ! θα στείλω mail οπωσδήποτε, αν κ η εξέλιξη μπορεί να μην είναι τόσο καλή χιχιχιχιχι (μίστερη ντώνινκγ νάου...)

Σουσουράδι μου αγαπημένο, μουτς μεγάλο δεν θα πει τίποτε, πελώριο!!! :-)

lazaros said...

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

amalthia said...

oh fukin hell!fukin Voudas!

ο έτσι μου πάει για μπιτς βόλευ συνέχεια με το ταίρι του..θα με κάνεις να ανησυχήσω!!

Anonymous said...

Moy xalases th dia8esh pali vradyatika.

kstinion said...

ειναι μερικες στιγμες στη ζωη μας που αξιζουν εκατομμυρια...ας υπηρχε και ενα αορατο χερι να μας παταει κανα χαστουκι οταν πρεπει να ξυπνισουμε απο το λιθαργο της καθημερινοτητας και του καθωσπρεπισμου ωστε να μην αναλωνωμαστε σε λαθος επιλογες....
προβατακι μου ελειψες!για πες πως ειναι το καινουριο σπιτι;τελικα τα βιβλια απο τη σουπιερα της γιαγιας ποιος τα κερδισε;

STELIOS PENTARVANIS said...

ΧΑΧΑΧΑ Ναι τις έχω γνωρίσει και τις δυό.Επίσης ξέρω και'σένα νταν ραν νταν νταααααν(συνοδεύεται από άνοιγμα της λουρτίνας τρία)...το έμαθα σήμερα.

tina said...

Είχα διαβάσει ένα βιβλίο όταν ήμουν πιτσιφρίκι, όπου όταν ο ήρωας ήταν μπροστά σε μία επιλογή, ανάλογα τί δίαλεγες σε παρέπεμπε σε άλλη σελίδα του βιβλίου. Έτσι διάβαζες τις διάφορες αλτέρνατιβ εκδοχές της ζωής του.

Τί ωραία να βλέπαμε μια άλλη εκδοχή του Χάρη και του Πέτρου! Μια άλλη εκδοχή της ζωής μας! Ή μήπως τα καλυτερα είναι αυτά που δεν ζήσαμε?

Σε φιλώ πολύ μπεεε μου!

Kος Μηδενικός said...

Το ηθικό δίδαδγμα ποιο είναι; Έλα που δεν το πιάσατε; Ότι κάνουμε γυμναστικούλα γιατί και άλλα καλά μπορεί να μας έρθουν πακέτο. Κοινώς "με ένα σμπάρο, δυο τρυγώνια"...ή όπως έλεγε και η γιαγιά μου "κοντά στο βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα".

Κιούτικη ιστορία! Αχ τι ωραία!!

Provato said...

ρε λάζαρε, φορούσε ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ κάπα Ρωμαίου στρατηγού; χμφ, θα μου πεις βέβαια μπορεί να είχαν κακό στυλίστα στην φωτογράφιση, χεχεχε

amalthia, κεράτωνε τον άντρα σου κ μάγια μην του κάνεις, χεχεχε

συγγνώμη Happy Pessimist, ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πω, ελπίζω να επανορθώσω...

Provato said...

eathil είσαι πολύ γλυκά, εμ το πόρτο φταίει, χεχεχε. Για τον διαγωνισμό θα κάνω νέο ποστ, το σπίτι είναι υπέροχι, γκάρληξ γκάρληξ, φτου φτου πολλά φιλιά! xxxx

wrong man δηλαδή αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ πρέπει να σου στείλω το περιβόητο mail με την εχεμύθεια; λυγμ! (εμένα η χάρη μου έχει φτάσει μέχρι Άντζελα, που μάλιστα με έχει σερβίρει κ κοκτέιλ στην πισίνα της καμπάνας της χιχιχιχι)

τίνα τα λάτρευα αυτά τα βιβλία με τις εναλλακτικές συνέχειες, αγαπημένο 80ζ άητεμ! πάντως εμένα γενικά δεν μου αρέσει να αναρωτιέμαι για τις πιθανές εκδοχές, προτιμώ να πειράζω γκομενάκια στο δρόμο! πολλά φιλιά :-)

zero, αυτό κατάλαβες σαν ηθικό δίδαγμα; Μπράβο, μπράβο, να χαίρεσαι την διεισδυτικότητά σου, κιούτικο μυαλό! Αχ τι ωραία! (το ξέρεις βέβαια ότι η ζήλια στα σχόλια "διακρίνεται" έτσι; λολ)

Kος Μηδενικός said...

Xιουμοράκι έκανα προφανώς!

(το σχόλιο περί ζήλιας λίγο άκυρο ωστόσο!!...λολ!)

Provato said...

"χιουμοράκι"; "προφανώς"; ερμ, καλά εσύ ξέρεις.

καθόλου άκυρο το σχόλιο περί ζήλιας, δικό μου είναι το blog ό,τι θέλω γράφω όπου θέλω... αισθάνθηκες ότι σε αφορά; δεν σε αφορούσε "προφανώς"! (ή μήπως σε αφορούσε κ σε τσάκωσα; μήπως σε τσάκωσα; Μήπως λέμε;)

Kος Μηδενικός said...

Γουατέβα!

Provato said...

έτσι μπράβο, μα μην παραγνωριζόμαστε, να μην παραγνωριζόμαστε

ΗarryTsopanos said...

Speechless....

Provato said...

χάρη μου xxxxxxxxx

OneBigDj said...

...na kseres poso diaferei i grafi sou apo to 2005.. na kseres!

Provato said...

χεχε και το μαλλί επίσης αγάπιε μου dj διαφέρει! έκανα ντεγραντέ επιτέλους, που πάντα ήθελα χιχιχιχι

(σε ευχαριστώ καυτώ αγόρη όμορφο, xxxxxx)

Anonymous said...

Το γαμώτο είναι ότι παρότι ξεκωλώθηκε στη γυμναστική ο Χάρης, τελικά πάπαλα, στα θυμαράκια.
Δίδαγμα? Μην εμπιστεύεσαι τους γιατρούς, είναι χθόνια πλάσματα...

non journalist* said...

παρότι δεν διαβάζω μεγάλες ιστορίες αυτή ηταν ιδιαίτερα καλογραμμένη και με κράτησε μεχρι το τελος.. μπραβο!

non journalist* said...

ps: καλα κανω και δεν γυμνάζομαι!

g for george said...

Πολύ καλό. Από τις ιστορίες που ξεκινάς να διαβάζεις και οι λέξεις τρέχουν σαν νερό.

Anonymous said...

Είμαι αυτός που νόμιζες ότι σου είχε αφήσει σχόλιο λίγες ώρες νωρίτερα, αλλά δεν είχα αφήσει γιατί δεν είχα διαβάσει το post. Το διάβασα τώρα και έχω να σου πω ότι έχεις σπουδαίο ταλέντο, η ιστορία αυτή, όπως και τόσες άλλες που έχεις γράψει είναι ιδιαίτερη, βαθιά συναισθηματική και πολύ δυνατή. Μπράβο σου! Είσαι ο καλύτερος!! :-)) - Παύλος.

the writer said...

Αχ ρε πρόβατε, είσαι τρελή ταλεντάρα, αλλά τι να κάνουμε, εμάς τα τρελά ταλέντα δεν μας γουστάρουν. Παραείμαστε προχώ για τα δεδομένα της Ψωροκώσταινας. Φακτ.

maryalice said...

erotisi: i istoria tou oneirou einai prototypi i exeis xrisimopoiisei oneiro pou ontos exei dei kapoios kai to xereis? (den exei simasia gia tin axia tou keimenou, apla mou ekane entyposi) poli kalo keimeno, veltionesai sunexos:)

Dimitris said...

Έγραψες πάλι.
Πως μπόρεσαν τόσες πολλές αλήθειες και χώρεσαν σ΄ένα τόσο μικρό σχετικά κομμάτι;
Τα σέβη μου πρόββατε. Μπέ!
x

Anonymous said...

Κανόνες στο χάος της blogόσφαιρας

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=188907

μου φαινεται πως μεχρι τωρα ζουσαμε τη χρυση εποχη του διαδικτυου.
say hello στο μεσαιωνα.

βλεπω να πεφτει σιωπη στο διαδικτυο...

βλεπω οπου κλικ του ποντικιου κ ευρω, καθως ολα 8α υπαγονται στο νομο περι πνευματικης ιδιοκτησιας...

βλεπω την ιστορια του MTV να επαναλαμβανεται κ το διαδικτυο να γινεται απο μεσο, προϊον εταιριων...

βλεπω τη χρηση του διαδικτυου να περιοριζεται μονο για ηλεκτρονικες αγορες...

βλεπω τους πειρατες να αναβιωνουν αλλα αυτη τη φορα σε binary μορφη...

βλεπω "V for Vendetta" κ αναρωτιεμαι ποσο μακρια ειμαστε απο τετοιες καταστασεις οπως στην ταινια...

αντε βρε! σας ελειψε η εποχη του πολυτεχνειου?!

κ κλεινω με ατακα πολλων ρισπεκτονιων απο την ταινια "Ακροπολ" : "Πλατωνα... (εναλλακτικα το ονομα σου) ποιος γαμαει ποιον σε αυτο το θεατρο?"


pankoo

p.s. που διαολο τα βρισκω κ τα γραφω... ζητω συγνωμη... ειναι ψυχαναγκαστικο...

Provato said...

Anonymous διαφωνώ, οι γιατροί είναι πολύ σέξυ, αν κ λίγο δύσκολοι στην σχέση! :-)

non journalist να είσαι καλά, αν κ αν γυμνάζεσαι θα είσαι σίγουρα ακόμα πιο καλά, χεχεχε

george Μου! σε ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε, κ που το βρήκες ευκολοδιάβαστο, είχα λίγο αμφιβολία! xxx

Παύλο, είσαι το καλλίτερο γκομενάκι κ όχι επειδή σου αρέσουν αυτά που γράφω χεχεχε ουρ

Provato said...

the writer, μην είσαι απαισιόδοξη εγώ νομίζω ότι το πράγμα αλλάζει σιγά σιγά.... φχαριστώ για τα καλά λόγια xxx

maryalice α, τι ερώτηση είναι αυτή, θες να σου αποκαλύψω όλα τα καυτά μυστικά μου, α πα πα, δεν γίνεται χεχεχε (σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πολύ τα εκτιμώ να το ξέρεις)

Δημήτρη ουχ, τι να πω, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, ευχαριστώ για τον κόπο να διαβάσεις αλλά κ να σχολιάσεις. xxxxx

pankoo για την ιστορία δεν θα πεις τίποτε; υποθέτω την αφήνεις ασχολίαστη γιατί είναι τέλεια ε; χεχεχε (v for βεντέτα την είδα πρόσφατα, καλούλα ήταν, τώρα όσον αφορά τα άλλα, let's cross the bridge when we get there, ok?) xx

Anonymous said...

Την ιστορία την αφήνω ασχολίαστη γιατί είναι τέλεια!

Κάτι άλλο όμως...

"δόξα τω θεώ" για μια μετακόμιση; Υπάρχει και το "ευτυχώς" που, κατά τη γνώμη μου, είναι πιο προσγειωμένο... Εκτός αν στ΄αλήθεια το πιστεύεις.

Χωρίς παρεξήγηση και με πολλή εκτίμηση.

Κατερίνα

stassa said...

Αυτό ήταν πολύ ωραίο. Και λίγο μυστηριώδες, μ' άρεσε :)

Bruce said...

Τα ελληνο-αγγλικά σου είναι απίθανα. Tι να πει κανείς. Σπίτσλες.

Ακριβός Αδάμ said...

Μια κίνηση μικρή, μια κίνηση μεγάλη.

Provato said...

Κατερίναααααα! διάβασε το ακριβώς από πάνω ποστ, ναι; πολλά φιλιά :-)

stassa xxxxx thank you! :-)

θέγκζ μπρούσ, να είσαι καλά! :-)

λύσης xxxxx τέηκ κέρ!