εφιάλτης στην κουζίνα (σόρτ οβ)

Ο Βυρίνης είναι ένα πολύ συμπαθητικό εστιατόριο πίσω από το Καλλιμάρμαρο, στο Μετς. Είναι από τις αξιοπρεπείς ταβέρνες που οι σοβαροφανείς κριτικοί γεύσης περιγράφουν με ευφάνταστους όρους τύπου "κλασική αξία" "μαμαδένιο μαγείρεμα" "γεύσεις που μας θυμίζουν την παιδική ηλικία" (μην ξεράσω....) και όλα αυτά τα καραπρωτότυπα. Έχει μικρό κατάλογο, δηλαδή καμία 20αριά ορεκτικά, 5 κύρια πιάτα μαγειρευτά, 5 κύρια της ώρας, ακόμα 5 γλυκά και δάτς ητ, πράγμα που γενικά το λες καλό, γιατί με αυτόν τον τρόπο τα φαγητά του είναι φροντισμένα, περιποιημένα και καλομαγειρεμένα, συγκεντρώνεται ο μάγειρας σε 15 συνταγές συνολικά, δεν γίνεται αχταρμάς στην κουζίνα του.

Κοντολογίς, στο Βυρίνη τρως καλά, με πολύ καλή σχέση ποιότητας τιμής και σε ένα περιβάλλον που είναι τρέντικο αλλά δεν απαιτεί να βάλεις τζελ στο μαλλί πριν το επισκεφτείς. Είναι κοσμικό τόσο όσο να νιώθεις ότι έχεις βγει, αλλά χωρίς να πρέπει να πολυπεριποιηθείς τον εαυτό σου.

Όμως...

όμως τις τελευταίες 3 φορές που έχω πάει για φαγητό, με μικρότερες η μεγαλύτερες παρέες, από τα μαγειρευτά κύρια πιάτα, τα 3 δεν υπάρχουν. Ζητάς ένα μοσχάρι λεμονάτο, "έχει τελειώσει", ok, λες ας πάρω ένα αρνί ριγανάτο, "και αυτό μόλις τελείωσε, να, δείτε την χοντρή κυρία εκεί, αυτή πήρε το τελευταίο" (ναι, οι σερβιτόροι σου λένε και τέτοια κουλά, λες και το να ξέρω ποιος πήρε την τελευταία μερίδα θα αλλάξει κάτι), ωραία, φέρτε μου ένα... ένα....

"Πάρτε χοιρινή τηγανιά είναι τζούση εν γιάμη, πολύ νόστιμη" σου προτείνει ο σερβιτόρος, α, υπέροχα! λες εσύ, αυτό είναι, αυτό θα πάρω.

Προηγουμένως βέβαια έχεις πει με χιούμορ κ πολύ ευγένια ότι είναι λίγο κουλό να μην υπάρχουν τα 3 από τα 5 κυρίως πιάτα, όπου ο σερβιτόρος σου απαντά ότι "τέτοια ώρα που ήρθατε τι να κάνουμε" και μετά εσύ τους θυμίζεις ότι στην Ελλάδα είναι φυσιολογικό να τρώμε στις 10 και μισή, και μετά σου πετάει ένα "σωστό και αυτό" και θεωρεί ότι ξεμπέρδεψε.

Μόνο που εχτές, αφού παρήγγειλα την τηγανιά, επιλογή συμβιβασμού, ήρθε ένας άλλος σερβιτόρος, γιατί προφανώς αυτός που μας πήρε την παραγγελία ντράπηκε να έρθει να μου φέρει το μαντάτο, για να μου πει ότι κ η χοιρινή τηγανιά είχε μόλις τελειώσει.... μάιστα.

Ε εντάξει, δεν είμαι παράλογος που δεν θα ξαναπάω, ούτε είμαι παράλογος που σήμερα θα τους πάρω ένα ωραίο περιποιημένο τηλέφωνο για να τους το πω ότι δεν θα ξαναπάω, και ότι είναι εντελώς ακατάλληλοι να κάνουν την δουλειά που κάνουν αν και τις 3 τελευταίες φορές που έχω πάει δεν έχουν αυτό που θέλω να παραγγείλω. Επίσης θα τους θυμίσω ότι σε περιόδους κρίσης είναι ΛΑΘΟΣ να αποξενώνουν έναν άνθρωπο που το τελευταίο τρίμηνο έχει πάει 5 φορές στο εστιατόριό τους με παρέες από 3 άτομα και πάνω, δηλαδή είναι heavy user αυτού που πουλάνε, δηλαδή είναι πελάτης τους.

...μας πρότειναν, βέβαια, την άλλη φορά που θα θελήσω να πάω να κρατήσω φαγητό όταν κλείσω τραπέζι, να πω δηλαδή "κρατήστε μου 2 κιοφτέδες, βάλτε τους με πλαστικό καπάκι πανω στην καρέκλα και με ποστητ που να λέει ότι είναι αλλουνού, α και ένα αρνί, μήπως να βάζατε και ένα φωτοκύταρρο αν κάποιος πάει να τσιμπήσει καμιά μπουκιά στην ζούλα, αρονό". Πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα να κάνω κράτηση φαγητού; Ωραία λύση μου πρότειναν. Μπράβο στο Βυρίνη.

(τελικά έφαγα μπιφτέκια σχάρας, για να μην μείνεις με την απορία, και φυσικά όταν μου τα έφεραν αμέσως τα έκοψα και τα δύο στη μέση με το πηρούνι μου για να μην μου τα πάρουν πίσω γιατί μπορεί να τα είχε κρατήσει κάποιος. Επίσης φρόντισα να κρυφτώ λίγο στο κάθισμά μου ώστε να μην πουν σε κάποιον δύσμοιρο, που διάλεξε να πάει να φάει στο μαγαζί τους και έκανε το λάθος να πάει την ώρα που θέλει αυτός και όχι την ώρα που τους βολεύει εκείνους "να, να, τα τελευταία μπιφτέκια τα πήρε μόλις ο σεξοβόμβος εκεί με τα μπλε").

Πάντως κάπως το κατέφερα και το κέφι μου δεν χάλασε, μη σου και ότι γουστάρω να έχω θέματα να γκρινιάζω, ειδικά όταν δεν είναι ζωής και θανάτου, χεχε, ναι το ξέρω, είμαι εντελώς αλλού πια... ή απλά είμαι ώριμας άθρωπας χεχε