IKEA

Σο, αποφασίζω να πάω στο IKEA, να ξεβαρεθώ αγοράζοντας περιττά πράγματα που υποψιάζομαι ότι ο λόγος που έχουν τόσο χαμηλή τιμή είναι πως αυτοί που τα φτιάχνουν πληρώνονται πολύ πολύ πολύ λίγο... τόσο λίγο ώστε το να τα αγοράσουν, αυτά το τόσο φθηνά πράγματα, είναι όνειρο απατηλό (και αυτά και κάποια τρόφιμα και διάφορα άλλα που εμείς θεωρούμε δεδομένα).

Από την πρώτη πρόταση καταλαβαίνεις με τι διάθεση πήγα - ήμουν κάτι μεταξύ γέρου με ποδάγρα και ξυνίλα, κουμμουνιστή που θέλει να κάνει τρελό σεξάκι στο σύστημα αλλά και συνειδητοποιημένου δυτικού καταναλωτή - και φυσικά η βόλτα δεν μου βγήκε σε καλό. επέστρεψα με ακόμα μεγαλύτερη τρικιμία στο κρανίο.

Γενικά κάθε φορά που πάω στο IKEA ο μικρός κοινωνιολόγος μέσα μου παθαίνει αμόκ. Περισσότερο διασκεδάζω (με την μαζοχιστική έννοια) με αυτά που βλέπω γύρω μου, παρά με την απολαυστική, για τον πίθηκα μέσα μου, διαδικασία "ψώνια". Μου κάνει, ας πούμε φοβερά εντύπωση η προθυμία των πελατών να υπακούσουν στις οδηγίες του Σουηδού μεγάλου αδελφού ("βάλε εδώ το δίσκο" ή "πάρε από εδώ μολύβι και σημείωσε τι θες" ή "περπάτα προς αυτήν την κατεύθυνση" ή "κάτσε να να δοκιμάσεις την καρέκλα, ΚΑΤΣΕ ΕΙΠΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΓΚΝΕΘΑ ΜΟΥ μέσα ΓΑΜΩ").

Μα, ούτε ένας δεν θέλει να παρακούσει τις εντολές; Κανενού δεν του έρχεται να πάει βόλτα στο μαγαζί σε αντίθετη φορά από την συνηθισμένη, να μην βάλει το δίσκο του εκεί που θέλει ο Μπγιόρν, να μην κάτσει στην καρέκλα; Τόσο πολύ τους έχει πείσει η παραμύθα "κάνε ΣΤΑΤ ότι σου λέω γιατί γιατί αν κάνεις ότι και όπως σου το πω μειώνονται τα κόστη άρα θα συνεχίσουμε να είμαστε φθηνοί"; Λέεεεεεεημ!

εμένα πάντως όλα αυτά μου έρχονται, και ακόμα περισσότερα! Έτσι ΚΑΙ το μαγαζί το εξερευνώ ανάποδα, ΚΑΙ το δίσκο μου ΠΑΝΤΑ τον παρατάω στο τραπέζι αφού φάω (και όχι, αυτό δεν είναι εναντίον του εργαζόμενου, το εντελώς αντίθετο, αλλά θα στο εξηγήσω κάποια άλλη φορά γιατί, και μάλιστα με χάρντ έβηντενς) ΚΑΙ δεν κάθομαι στην καρέκλα για να την δοκιμάσω. Ειδικά για αυτό το τελευταίο τυχαίνει να ξέρω ότι η ανθρώπινη "ψυχολογία" (διάβαζε ικανότητα να συλλαμβάνει και να επεξεργάζεται ερεθίσματα) όταν βρίσκεται σε φάση τεσταρίσματος πράγματος/ανθρώπου/χουότέβερ είναι εντελώς διαφορετική από την ρεαλιστική φάση χρήσης του, άρα, όχι, δεν έχει νόημα να κάτσω στην καρέκλα γιατί όταν θα κάθομαι στο σπίτι μου θα είναι εντελώς άλλες οι περιστάσεις και οι ικανότητες μου αντίληψης... Γουατέβερ όμως - αν εσένα σου δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου το να κάθεσαι 12 σεξ (secs) σε ένα πράγμα που όταν το αγοράσεις θα κατσικώνεσαι πάνω του για, πολλές φορές, 2 ώρες, μπη μαγκέστ!

Επίσης, μόνο εγώ το έχω προσέξει, αλλά μήπως, ΜΗΠΩΣ λέω, τα πράγματα του IKEA είναι σούπερ καλογυαλισμένα όταν τα βλέπεις στο κατάστημα αλλά εντελώς τσουρούτικα και ντεκαβλέ όταν τα βάζεις σπίτι σου; πήρα ας πούμε τις προάλλες ένα πράγμα ασημένιο για να στέκονται οι οδοντόβουρτσες όρθιες (ναι, ναι, είναι γνωστό ότι παθαίνουν τρομερό nausea όταν τις έχεις ξάπλα στο λαβομάνο τις οδοντόβουρτσες, μη χέσω...). Μα ήταν, θέμου, τόσο κιουτ στο μαγαζί - πλας έκανε μόνο 6,99, μην σου πω και λιγότερο... Και το φέρνω όλος χαρά στο σπίτι (ok, λέμε τώρα, μην φανταστείς ότι τραγουδούσα και το "τι γλυκό να σ αγαπούν" καθώς επέστρεφα) και το βάζω στο μπάνιο και ξαφνικά μου φάνηκε τόσο τσίπικο, τόσο εξιενενηνταεννιάρικο... χμφ χμφ χμφ χμφ - θα μου πεις, και θα έχεις και απόλυτο δίκιο, τι περίμενα να μου φανεί, σαρανταπέντεογδονταοχτώ αφού 6,99 έκανε, εξιενενηνταεννιά θα μου φαινόταν.

Το πράγμα, δε, έγινε ακόμα χειρότερο την άλλη μέρα το πρωί όταν είδα πάνω στο ασημένιο καινούργιο οδοντοβουρτσοστάντ λεκέδες από το άλατα που αφήνει το νερό όταν στεγνώνει! Είχε πιτσιλιστεί το προηγούμενο βράδυ που έπλενα το δόντι μου και το νερό είχε στεγνώσει και είχε φύγει, αλλά δυστυχώς, δεν είχαν φύγει και τα άλατα. ΓΟΥΑΝΤΑΦAΚ; δηλαδή οι τύποι έχουν φτιάξει πράγμα που η φυσική του θέση είναι δίπλα στο νεροχύτη του μπάνιου και δεν έχουν φροντίσει να μην πιάνει άλατα; Τζήζας, how more bad-product-development can you go??????? Όχι, όχι σου λέω το έχω τσεκάρει, ότι μοιάζει ωραίο στο ΙΚΕΑ δυστυχώς δεν είναι, τουλάχιστον πάντα, το ίδιο ωραίο στο σπίτι σου.

Και μιλώντας για το σπίτι σου, θα ήθελα να σου υπενθυμίσω πως ο,τιδήποτε έχεις από το IKEA το έχουν και μερικές ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη, και σίγουρα κάποιες χιλιάδες στην Ελλάδα. Που θα πει πως όταν έρχομαι επίσκεψη σπίτι σου πρώτη φορά, αν το έχεις φτιάξει α λα Σουηδέζα, η ξενάγηση είναι.... ερμ ερμ ερμ περιττή, του πουτ ητ μάηλντλη. Σόρη, αλλά όλα τα έχω όλα ξαναδεί, σε πολλά άλλα σπίτια. Σέηβ γιορ ένερτζη για να να είναι τουλάχιστον το φαγητό που μας μαγείρεψες κάπως ορήτζηναλ. Διότι η διακόσμηση του σπιτιού σου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. μπορεί να είναι πρακτική, μπορεί να θυμίζει το διαμέρισμα Ουπσαλιότη προύχοντα, μπορεί να είναι φθηνή ή οικονομική (εις βάρος του Κινέζου που το έφτιαξε με μισθό πείνας, πιθανόν) αλλά ορήτζηναλ ΔΕΝ είναι. Ούτε εμπνευσμένη.

Α και που είσαι, επειδή σε βλέπω έτοιμο να πετάξεις επιχείρημα υπεράσπισης εαυτού, ακόμα και αν συνδυάζεις πράγματα από το ΙΚΕΑ με έναν τρόπο που τον θεωρείς δικό σου και ιδιαίτερο και πρωτότυπο.... σόρη, ρογκ άνσερ εγκέην, αλλά όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί αντικειμένων από το IKEA έχουν ξαναγίνει και ξαναγίνει και ξαναγίνει και ξαναγίνει και ξαναγίνει. Σαντ, α νο. Μπατ τρου.

άλλο θέμα, σχετικό, για τους φωστήρες της φυσικής επιστήμης εκεί έξω. μάλτιπλ τσόισ κουέστχιον, ο νικητής κερδίζει έναν κατάλογο IKEA εντελώς δωρεάν. χωρίς λεφτά δηλαδή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Τι είναι το πιο βαρύ πράγμα στο σύμπαν;
ΔΙΑΛΕΧΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:
Α - το κέντρο μία μαύρης τρύπας που έχει μέγεθος 4 φορές τον γαλαξία μας
Β - η οδός Νεφέλης 88 της Χαρούλας Αλεξίου
Γ - τα κεφτεδάκια του IKEA

αν απάντησες το Γ, μπράβο, γιου γκό γκέρλ! γιου γκο μπόη, αζ γουέλ! Δηλαδή, αυτά δεν είναι κεφτεδάκια, είναι βόμβες που μπορούν, μία μόνη, να ρίξουν την οχύρωση της Ιεριχού, έλεος βρε παιδιά. Aπορώ πως μπορούν οι μάγειροι στο IKEA και σηκώνουν όλα αυτά τα ταψιά με τους κιοφτέδες, δεν πληγιάζει η μέση τους από το βάρος; Ήρωες, τέλος λέμε! Ακόμα περισσότερο, δε, απορώ πως ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ φορά που πάω στο IKEA και παρά το γεγονός ότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα το ξανακάνω, τρώω όχι 5, όχι 10, αλλά 20 κεφτεδάκια, μαζί με τις πατάτες τους. Και μετά, επιβιώνω για να το διηγηθώ. δηλαδή, πόσο πάουερ είναι το στομάχι μου, αρχίζω και το φοβάμαι... α κρηέτηντ α μόνστερ μαλάκα!

Έχω ακόμα να καταγγείλω με αφορμή την σημερινή μου επίσκεψη στο IKEA ότι:

το να πάει ζευγάρι μαζί στο IKEA έχει γίνει σημείο καμπής στην σχέση. Πως ας πούμε κάποτε όταν το πράγμα σοβάρευε γνώριζαν ό Μήτσος τους γονείς του Μανώλη και αυτό σήμαινε κάτι, ότι το πάνε σοβαρά, ότι αγαπιούνται; Ε τώρα πια, ο Μήτσος με τον Μανώλη αντί για τα πατρικά τους πάνε στο IKEA. Και στέκονται πάνω από έπιπλα και σκέφονται εαυτούς να είναι αγκαλίτσα κάτω από κουβρ'λι με την μίνιμαλ σκανδιναβίλα/διακόσμηση... και εσύ που στέκεσαι ανυποψίαστος λίγο πιο πέρα και το βλέπεις όλο αυτό απλά ξερνάς. Α! και μην νομίζεις ότι επειδή είσαι ετεροφυλόφιλο ζευγάρι την γλυτώνεις, το ίδιο εμετικό είναι το θέαμα (ok, αν υπάρχει κατηγορία πληθυσμού που δεν θα αποξενωθεί μετά από αυτό το ποστ, θέλω να τον γνωρίσω... αυτόν τον ένα άνθρωπο χεχεχεχε).

Και το πιο σπούκη από όλα που μου συνέβη σήμερα: Βλέπω γκομενάκι στο σέξιον γραφείο και πέφτω ανάσκελο "αυτό είναι" λέω "μάνα βάλε τον πατέρα να σφάξει τον μόσχο τον σιτευτό, παντρεύομαι, πάω να προβάρω ταξήντο". Κάνω ματάκια με πεάκια και όλα τα σχετικά τεχνάσματα κατάκτησης γκομενακίου - και στα πλαίσια της στρατηγικής, προχωρώ λίγο προς τα κάτω, αφήνοντας το γκομενάκι πίσω, τάχα μου να κάνω και λίγο τον αδιάφορο, με την σκέψη ότι δεν έχει παρά να με ακολουθήσει αναγκαστικά, αυτό είναι το καλό του IKEA, κανείς και τίποτε δεν χάνεται. (ναι, καλά μάντεψες για να ακολουθήσω το γκομενάκι αναγκάστηκα να γυρίσω πίσω και ακολουθήσω την διατεταγμένη ροή εξερεύνησης του μαγαζιού, ντάμητ).

Περνάνε λοιπόν μερικά λεπτά, εγώ είμαι στο μεθεπόμενο σέξιον, και ανέμελα κοιτάζω γύρω τον κόσμο μαζεύοντας πράγματα να ψέξω (ίσως από τις πιο εύκολες ασχολίες στο σύμπαν) οπότε όπως το περίμενα σκάει το γκομενάκι. Και παθαίνω την τρελή πλάκα διότι, ερμ ερμ ερμ ερμ είναι ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ άσχημο, δηλαδή μιλάμε για απίστευτο τέρας. Μη φανταστείς, μία χαρά ήταν ρε παιδί μου απλά εντελώς off my taste ιν γκομενάκια. Ναι, ναι, αυτό το γκομενάκι που 10 λεπτά πριν ήταν το στεφάνι μου, 10 λεπτά μετά, κάτω από τον ίδιο φωτισμό και εν πολλοίς υπό τις ίδιες συνθήκες ήταν τόσο αδιαφοράσχημο που ούτε να μου σιδερώσει το σωβρακάκι δεν θα δεχόμουν. Πως το εξηγείς τώρα αυτό, μου λες;

εντάξει, μου έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν να αποστραφώ γκομενάκι αλλά τότε η ξαφνική αποστροφή ήταν απόρροια του ότι το σέξικο γκομενάκι είχε κάνει το λάθος να ανοίξει το στόμα του να μιλήσει! συνέχισα δηλαδή να το βρίσκω ελκυστικό σωματικά αλλά το άλλο ήταν τόσο χάλια που ακύρωνε όποια σωματική έλξη...

σήμερα όμως το πράγμα πήρε άλλη μορφή, νομίζω ότι έκανα ένα μεγάλο breakthrough σέξη βγιούερ, που η ιστορία θα δείξει τις επιπτώσεις του στο μέλλον.

Μυστήριο η ψυχή του άθρωπα. Και δη του γιορζ τρούλη. δεν περιγράφω άλλοοοοοο, δεν μπορώ