Δωράκι

Κλικ εδώ

(αν βυζαίνεις μωρό την ώρα που διαβάζεις το blog μου στρέψε το βλέμμα του μωρού σε άλλο σημείο από την οθόνη. Γενικά απομάκρυνε τα παιδιά από το κομπιούτερ. και την γιαγιά επίσης... αν και τώρα που το σκέφτομαι δεν υπάρχει λόγος... μπορεί και να την βγάλει από το Αλτζ...

Α, ΜΗΝ απομακρύνεις τον παππού, ειδικά αν θες να διαπιστώσεις κάποια πράγματα για την σεξουαλικότητά του...)

Αφιερωμένο... κι ερωτευμένο

Αχ πικρό μου σώμα
Πόσα χρόνια ακόμα
Κάθε 1η θα δίνεις το νοίκι
Το παρόν δυστυχώς δεν ανήκει… δεν ανήκει

Ασ’ τα φώτα τη νύχτα να καίνε
Στο τσιγάρο φωτιά
Και τη νύχτα να λένε
Έχει η νύχτα σπασμένα τα φρένα
Θα χτυπήσω και θα έχω στο νου μου εσένα
Όλη νύχτα

Με βαμμένα μάτια
Σαν παλιά κομμάτια
Θα τραβάς το τηλέφωνο πλάι
Το παρόν χαλασμένο μιλάει… σου μιλάει

Ασ’ τα φώτα τη νύχτα να καίνε
Στο τσιγάρο φωτιά
και τη νύχτα να λένε
Έχει η νύχτα σπασμένα τα φρένα
Θα χτυπήσω και θα έχω στο νου μου εσένα
Όλη νύχτα

μουσική Σταμάτης Κραουνάκης, Στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου, τραγουδάει η Χριστιάνα, μου το χάρισε ο greek gay lolita.

culture bits and pieces

Η νέα ταινία του Woody Allen λέγεται Scoop (σαν να λέμε «αποκλειστικό») και διαδραματίζεται και αυτή στο Λονδίνο (όπως Match Point). Πρωταγωνιστεί η Scarlett Johansson (όπως Match Point). Η ταινία άνοιξε την Παρασκευή στην Αμερική αλλά (ΟΧΙ όπως Match Point) οι κριτικές δεν φαίνεται να την πολυσυμπαθούν.

Δεν πειράζει - όταν έρθει στην Ελλάδα θα πάμε στο dvd club να νοικιάσουμε το Match Point και θα αράξουμε σπίτι να δούμε αυτό instead. Έτσι θα μπορούμε να λέμε «είδα και εγώ Woody Allen αυτό το Σαββατοκύριακο».

Πάντως ο στιλίστας έχει δώσει ρέστα, όπως θα δεις και στις φωτό.

Σε άλλες εξελίξεις: (φακ, αυτό στα αγγλικά ακούγεται πολύ καλύτερο - ον άδερ ντιβέλοπμεντς...)

Την προηγούμενη βδομάδα βγήκε το δεύτερο single από το Fundamental των Pet Shop Boys (οι οποίοι, επί τη ευκαιρία, ανανέωσαν το site τους και αν είσαι fan να μπεις να το δεις - σταμάτα επιτέλους να είσαι βλάχος ανημέρωτος...)

λέγεται Minimal, και είναι ένα από τα πιο ωραία τραγούδια του δίσκου.

Έκανε new entry στο εγγλέζικο chart στο νούμερο 19.

Δεν το λες κακό σαν θέση - είναι σαν να βγάζει τώρα δίσκο εδώ στην Ελλάδα η Χριστιάννα και να χτυπάει τοπ 10 για μία βδομάδα. Ή η Κανελλίδου και να μπαίνει τοπ 20 για μισή βδομάδα...

Μπράβο boys. Είμαι περήφανος για σας.

Όπως και όλοι οι δραχμοφονιάδες πενηντάρηδες που δεν λένε να ξεγραπωθούν από το συμβόλαιο με την δισκογραφική να δώσουν χώρο σε κανένα πιτσιρικάκι.

Γλυκός Προβατάκος

Είναι σπουδαίο να έχεις βρει την ισορροπία σου.

Εχτές και προχτές ήμουν καλεσμένος για φαγητό σε δύο σπίτια πολύ φίλων και αγαπημένων ανθρώπων. Με καλή παρέα, με φροντίδα, με καλομαγειρεμένο φαγητό, με χαρούμενες συζητήσεις και γέλια.

Πέρασα όμορφα.

Αλλά μετά από δύο μέρες «εξόδου» ανυπομονώ να περάσω τα υπόλοιπα βράδια της εβδομάδας μόνος μου στο σπίτι.

Ονειρεύομαι απόψε να πάω μετά τη δουλειά να κολυμπήσω χωρίς να έχω άγχος να τελειώσω για να μην αργήσω εκεί που με έχουν καλέσει, να ξυριστώ στο γυμναστήριο (το απολαμβάνω να το κάνω αυτό – μίζερο κατάλοιπο νοοτροπίας «να μην λερώσω το σπίτι») και ύστερα να πάω στο σπίτι, να χαζέψω Desperate Housewives για λίγο, να διαβάσω το βιβλίο μου για λίγο, να χαζέψω περιοδικά για λίγο, να ακούσω μουσική για λίγο. Και μετά να πέσω για ύπνο.

Έχω διαπιστώσει ότι όταν «βγαίνω» περισσότερο από δύο μέρες την βδομάδα, διαταράσσεται πολύ η ισορροπία μου. Πολύ όμως. Την τρίτη δηλαδή φορά είναι δεδομένο ότι δεν θα περάσω καλά, και ότι, όπου και να με έχουν καλέσει, το «φούρφουρο» και η αναστάτωση είναι περισσότερη από την χαρά να βλέπω αγαπημένους και δικούς όσο κοντινοί και αν είναι.

Υπήρχε μία εποχή που ένοιωθα πολύ άσχημα που δεν μπορούσα να βγαίνω κάθε μέρα… η αλήθεια είναι ότι με μαναφούκιαζαν και μερικοί φίλοι. Ξέρεις, τα χαζά κλισέ της εποχής «είσαι 32 χρονών και κλείνεσαι, τα ΚΑΠΗ ζωγράφου θα σε κάνουν επίτιμο μέλος τους, μένεις 5 λεπτά απόσταση από μερικά από τα καλύτερα μπαρ της Αθήνας και είσαι όλο μέσα κλεισμένος… κ.λπ. κ.λπ.».

Αν, δε, αυτό το συνδυάσεις και με το γεγονός ότι αποφεύγω το ξενύχτι ακόμα και τα Σαββατοκύριακα γιατί με κουράζει τόσο πολύ που μου γαμεί όλη την επόμενη βδομάδα είναι ουκ ολίγες οι φορές που έχω ακούσει από συνομήλικους φίλους και γνωστούς το γνωστό κήρυγμα περί πλαδαρότητας.

Αλλά δεν μασάω πια καθόλου.

Το μόνο πράγμα για το οποίο αισθάνομαι άσχημα είναι να πηγαίνω κάπου όχι επειδή θέλω αλλά επειδή πρέπει και να πετάω στην μούρη του άλλου την υποκρισία του «περνάω καλά» ενώ στην πραγματικότητα θα ήθελα να ήμουν στην κοσμάρα μου και να περνάω καλά μονάχος. Αυτό προσπαθώ να μην το κάνω ποτέ.

Για αυτό και τελευταία έχω αρχίσει και αρνούμαι προσκλήσεις – όταν νιώθω ότι είμαι ψυχικά κουρασμένος, ή αγχωμένος από τη δουλειά, ή άυπνος, λέω ένα ευγενικό όχι. Το θεωρώ πολύ πιο εντάξει από το να πάω και να είμαι με το σώμα εκεί αλλά με την ψυχή ακάλεστος.

Σιγά τον πολυέλαιο θα μου πεις… και όμως δεν είναι έτσι. Γιατί θέλω να «κάνω δώρο» στους ανθρώπους την πλήρη προσοχή και γλύκα που μπορώ να έχω όταν κάνω πράγματα που θέλω, όπως επίσης και θέλω να μου κάνουν δώρο οι αγαπημένοι μου την γλύκα και την προσοχή τους και όχι το "πρέπει" τους.

Και αν για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο να περνάμε κάποιες ώρες μοναξιάς και ησυχίας…

…τότε αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που βλέπουμε την μοναξιά και την ησυχία.

(ο πίνακας είναι του Ρώσου ζωγράφου Ρέπιν. Μου αρέσει πολύ. ελπίζω κι εσένα. Ζωγραφίστηκε το 1911 και απεικονίζει τον Αλεξάντρ Πούσκιν να απαγγέλει ένα ποίημά του στο Τσάρσκογιε Σέλο, την καλοκαιρινή κατοικία του Τσάρου.)

Ντοστογιέφσκι ή Τσέχωφ;

σόρυ, αλλά δεν βρήκα άλλο τρόπο να δηλώσω, ελαφρά και καλοκαιρινά, το δίλλημά μου για το πιο βιβλίο να πάρω μαζί μου στην παραλία.

...και να φανταστείς ότι στην αρχή το ερώτημα ήταν: Μαν, Ντοστογιέφσκι ή Τσέχωφ; άντε να βρεις ΤΡΕΙΣ ημίγυμνες γκόμενες - εδώ ΔΥΟ έψαχνα και μου πήρε 10 λεπτά.

... Αλλά Μαν τα έχω διαβάσει όλα πολλάκις οπότε λύθηκε το μεγάλο θέμα αφ' εαυτού.

Αισιόδοξοι άνθρωποι

το site του Κομμουνιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών.

(το ξέρω ότι θα μπεις να ρίξεις μία ματιά... το ξέρω...)

Εκδίκηση

(διαφήμιση για πιστολάκι Braun... αστεία και feel good... ειδικά feel good...)

Blame it on the summer

Εχτές το απόγευμα πήγα να πάρω ένα μαγιό για το κολυμβητήριο. Το παλίο έχει αρχίσει και ξεφτίζει πιάσε πιάσε, ξύσε ξύσε, χάιδεψε χάιδεψε...

Κατέληξα να αγοράσω δύο. Μαγίο! Ακριβώς ίδιο σχέδιο, αλλά το ένα μπλε και το άλλο τουϊτί... σκέφτηκα ότι πρέπει να έχω να αλλάζω... μην είμαι συνέχεια με το ίδιο... όχι τίποτε άλλο αλλά να μην βαριούνται, με βλέπουν με το ίδιο χρώμα συνέχεια τα πλακάκια της πισίνας...

(πόσο λάθος προτεραιότητες μπορεί να έχει κανείς;... πολύ!!!!!)

Super Ανήψια!

Σήμερα η αδελφή μου έχει γενέθλια. Κλείνει τα 36.

Αυτό είναι το δώρο μου. Ο ΧιουϊΛοιουϊΝτιούι, ο ανηψίος δηλαδή, ανάμεσα στον Χιούι τον Λιούι και τον Ντιούι, τα αγαπημένα μου καρτούν μετά τον Ντάφι Ντακ.

Καταρχήν δεν μπορώ να μη το πω, είναι ωραιότερος.

...Καταδεύτερον θα με ρωτήσεις και θα ψιλοέχεις δίκιο, για τα γενέθλια της γυναίκας της κάνεις δώρο μία φωτογραφία του παιδιού της;

...τι να κάνω, όμως!!! η αδελφή μου από τότε που έγινε μάνα έχει μόνο μάτια για το παιδί και την οικογένεια. ειδικά τώρα που περιμένει και άλλο. Λέαινα γαρ, έχει ένστικο να αναγνωρίζει την ισορροπία και τα ουσιαστικά της ζωής και να επικεντρώνεται σε αυτά. (υποκειμενικά μιλώντας, αυτά που εκείνη θεωρεί ουσιαστικά...)

Θα το δει το φοτοσοπίλο λοιπόν, όταν ξυπνήσει και θα της φτιάξει η διάθεση...Ελπίζω.

Βαρέθηκα τις πρόστυχες ματιές σου

αγαπάω όσους αγαπάνε οι φίλοι μου...

το θείο τραγί μου μου τράβηξε την προσοχή στην ιστορία της απόλυσης της Μαριάννας Κορομηλά από το κρατικό ραδιόφωνο. Έψαξα, διάβασα, είναι αδικία και παράλογο και αναμεταδίδω το νέο.

είναι απαραίτητο να υπάρχει χώρος στον κόσμο αυτό για μειλήχιους ανθρώπους, με γλύκα και βαθιά γνώση του αντικειμένου τους - έστω και αν αυτό δεν πωλείται στα περίπτερα.

Έτσι προχωρά ο άνθρωπος - και έτσι προχωρά ο άνθρωπος!

5o ποστ ημέρας

αυτό είναι το 5ο ποστ για σήμερα.

καλή μέρα η σημερινή. παραγωγική. φρούτφουλ. γόνιμη. αποδοτική.

Ωραία αφίσα...

(να ήταν ωραία και η ταινία, καλά θα ήταν...)

φλοπάρει τρελά η νέα ταινία του Σάλαμαν lady in the water.

κακές κριτικές, κακές εισπράξεις.

Μάλλον πληρώνει την απογοήτευση που φάγαμε όλοι με το The Village - αλλά και την φοβερή τσιγκουνιά του σκηνοθέτα που επιμένει να μην χρησιμοποιεί stars στις ταινίες του.

Ακριβοί γαρ.

Εξαιρετίque

εδώ κοιτάς, εδώ βγαίνεις από την γυάλα, εδώ είσαι, εδώ

Αποξένωση

έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αυτό το καλοκαίρι θα φέρω στην επιφάνεια αυτό που πραγματικά είμαι...

...από το οποίο βλέπεις μία αρετουσάριστη φωτογραφία.

Αγαπιόμασταν

Αγαπιόμασταν, Χριστέ μου, αγαπιόμασταν
τα ματόκλαδά μας λιώναν σαν κοιτιόμασταν
στ’ ακροδάχτυλα αγγιζόμαστε και τρέμαμε
και χαμήλωναν κοντά μας κι οι ουρανοί
Και ποθούσα και ποθούσες να πεθαίναμε
τόσο νέοι, τόσο ωραίοι, τόσο αγνοί

Αγαπιόμασταν, Χριστέ μου, αγαπιόμασταν
και τα χείλη μας ματώναν σαν φιλιόμασταν
στις κρυφές γωνιές τον έρωτα μαθαίναμε
κι όσα ήτανε τα λάθη ήταν κι οι λυγμοί
Tη στιγμή εκείνη, Θεέ μου, να πεθαίναμε
τόσο νέοι, τόσο ωραίοι, τόσο αγνοί

Do something against the war

Πάντα ήθελα να μπορώ να αντιδράσω σε αυτά που με ενοχλούν.
Με αρρρωσταίνει όλο αυτό που γίνεται στο Λίβανο. Για μέρες ήθελα να κάνω κάτι αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ τι... τελικά είπα να ακολουθήσω την ευθεία οδό.

Έψαξα και βρήκα το Mail της Ισραηλινής Πρεσβείας στην Αθήνα όπου έστειλα ένα Mail λέγοντας πόσο αντίθετος είμαι με αυτόν τον πόλεμο που γίνεται σε ξένο έδαφος.

Μακάρι να μπορούσα να κάνω και περισσότερα – αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.

Εδώ είναι το Link. Να γράψεις και εσύ κάτι. Ευγενικά και κόσμια, όπως θα ήθελες να σου πει και εσένα κάποιος μία αντίρρηση που έχει με κάτι που κάνεις.

Είμαστε πολιτισμένοι. Και είναι σημαντικό να προσπαθούμε να αντιδρούμε πολιτισμένα σε όσα μας ενοχλούν.

Εδώ είναι το link – σε παρακαλώ να γράψεις. Είμαι σίγουρος ότι θα πιάσει τόπο. Θα δεις.

Πως το ειπες αυτο;

Αγαπάω πολύ το ελληνικό τραγούδι. Όχι μόνο επειδή είναι δικό μου άκουσμα, ελληνικό, (καλά, όχι όλο – αλλά σίγουρα αυτό που αγαπάω…) μα κυρίως λόγω του στίχου. Μου αρέσει πολύ η μουσική που γουστάρω να συνοδεύεται από λόγια που καταλαβαίνω με την μία, που δεν χρειάζεται να αναρωτιέμαι αν τα έχω ακούσει καλά, όπως συμβαίνει με τα ξενόγλωσσα (για χρόνια, π.χ., πίστευα ότι η Sade όταν τραγουδούσε το Smooth Operator έλεγε Smooth Papurela – μην με ρωτήσεις πως και τι, πάντως έτσι το τραγουδούσα το τραγούδι όταν το σιγοψυθίριζα…).

Γενικά δεν χωρίζω το ελληνικό τραγούδι σε κατηγορίες. Αν ένα τραγούδι μου αρέσει δεν με νοιάζει αν το λέει η Χαρούλα ή η Χρύσπα. Για να είμαι βέβαια ειλικρινής, τα τραγούδια που μου αρέσουν και τα οποία προέρχονται από την «προς – το – έντεχνο» πλευρά μου αρέσουν περισσότερο, αλλιώς, αλλά και για πιο πολύ καιρό… Αντίθετα, τα «άλλα» τραγούδια, αυτά που παίζει ας πούμε κατά κόρον ο Σφαίρα ή ο Λάμψη μου τελειώνουν γρήγορα και μου αρέσουν και με έναν τρόπο κάπως πιο… ρηχό να τον πω;… ας τον πω έτσι για να καταλαβαινόμαστε.

Ιδιαίτερα αγαπάω το κλασικό ελληνικό τραγούδι. Αυτό που λίγο πολύ αρέσει σε όλους, που είναι τόσο καλοφτιαγμένο ώστε φεύγει από την σφαίρα του κουλτουριάρικου και γίνεται κοινός τόπος και αγαπημένο ακόμα και για ανθρώπους που δεν τους το έχεις…

Αυτό το είδος τραγουδιού (αναφέρομαι σε ονόματα σαν την Πρωτοψάλτη, την Αρβανιτάκη, την Αλεξίου, την Μοσχολιού, τον Χατζιδάκι, τον Κουγιουμτζή, τον Ζαμπέτα κ.λπ.) είναι κατά κάποιο τρόπο στο απυρόβλητο όσον αφορά στους στίχους. Θέλω να πω, όλοι έχουμε περάσει στιγμές γέλιου με κουλούς στίχους εμπορικών τραγουδιών, αλλά με τα κουλτουροτράγουδα, και δη αυτά που έχουν και μεγάλη απήχηση εμπορική θεωρείται δεδομένο ότι είναι πιο «σωστά».

Παρόλα αυτά υπάρχουν και εκεί κάποια ατοπήματα. Και μάλιστα αρκετά σοβαρά. Που πολλές φορές με κάνουν να σκάω στα γέλια. Με κέφι. Αυτά που εγώ θεωρώ τα πιο ακραία θα θυμηθούμε μαζί. Μην ξεχνάς, το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό αφού όλα τα τραγούδια που θα διαβάσεις απόψε είναι από την δισκοθήκη μου, η οποία δεν είναι κάργα αντιπροσωπευτική… είναι όμως πολύ προβατίσιο!!!

Δικαιωματικά την αρχή στην λίστα κουλών ελληνικών στίχων από το καλό ελληνικό τραγούδι την παίρνει ο στίχος «έβγαζα απ’ τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι / σου έριχνα στα μάτια να πονάς».

Είναι από το τραγούδι «Οδός Αριστοτέλους» από το δίσκο «24 τραγούδια» της Χαρούλας, μουσική Σπανού και στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου… Θυμάμαι να το ακούω όταν ήμουν μικρό πιτσιρικάκι και να κάνω μία σειρά σκέψεις Ιονέσκου: «ποιο είναι αυτό το παιδάκι που πριν πάει στο πάρκο παίρνει μαζί φλούδες μανταρίνι; Γιατί δεν το έχω γνωρίσει; Πως σκέφτηκε αυτή τη συγκεκριμένη μέθοδο εκδίκησης;» Αλλά το μεγάλο βασανιστικό ερώτημα ήταν το εξής: «Πως στο καλό κατάφερνε αυτό το παιδάκι να πείσει τα υπόλοιπα παιδάκια να κάτσουν αρκετή ώρα ακίνητα και μάλιστα με ανοιχτά μάτια ώστε να μπορέσει να στύψει αιθέριο έλαιο μανταρινιού στην κόρη του ματιού;»

Επόμενο: Τόκας μουσική στίχοι, τραγουδά ο Πάριος…

Θα σε θυμηθώ, όπως θέλω εγώ
Θα σε θυμηθώ, σαν τρελό φορτηγό
με τα μάτια κλαμένα, με τα μάτια κλαμένα
με τα φρένα σπασμένα, με τα φρένα σπασμένα.

Ρε φίλε, άμα λες την γκόμενα σου φορτηγό πώς να μη σε στείλει μετά; Τόσο απλά!

Next: Με το ίδιο μακό, Ελευθερία Αρβανιτάκη, από τον ομώνυμο δίσκο, στίχοι η Λίνα, μουσική ο Μιτζέλος. Sorry… γαμάτο τραγούδι από έναν από τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους της τελευταίας 20ετίας αλλά οι στίχοι «Το φεγγάρι απ' τη μια και του κόσμου η ζημιά βάλαν βέρες» και «το καινούργιο παρκέ με το πόδι πληγώνω» έρχονται κατευθείαν από τη χώρα του Νικολακοπούλειου μη πετυχημένου συμβολισμού… Παρόλα αυτά η Ελευθερία το
σώζει μία χαρά!

Συνεχίζουμε με ακόμα μία Λίνα Νικολακοπούλου, η οποία δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την αμεσότητα που είχε και την έκανε τόσο επιτυχημένη σε όλους, πλούσιους και φτωχούς, μορφωμένους και σοφούς. Τραγουδά η Άλκηστης, μουσική του Κραουνάκη, από το Ανθρώπων Έργα το ομώνυμο τραγούδι:
«Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ’ εκατό
Έτσι ανάποδα λυγάει το βράδυ αυτό, του νου τη βέργα».
Αυτή η βέργα πολύ με μπερδεύει. Όχι μόνο εμένα αλλά και πολλούς φίλους. Κάποτε όταν θέλαμε να πούμε για κάποιον ότι είναι ακατανόητος λέγαμε ότι «είναι στου νου την βέργα..». Όποιος με βοηθήσει να την λύσω (την βέργα) θα τον κεράσω γιουβέτσι στο Κεντρικόν.

Άλλος σούπερ αγαπημένος δίσκος είναι τα «Σκουριασμένα Χείλη». Στίχοι του Κώστα Τριπολίτη, ενός από τους καλύτερους στιχουργούς μας. Τραγουδά η Βίκυ. Το τραγούδι, του Κραουνάκη λέγεται «Έτσι και αλλιώς». Αρχίζει ως εξής: «Η ζωή σου έτσι κι αλλιώς κούφιο κόκαλο και φαγωμένος σκελετός…». Δυνατή εικόνα μεν, αλλά καλό είναι να έχεις τελειώσει μία ρωσικη φιλολογία για να κάνεις τους απαραίτητους συσχετισμούς... Συγχωρείται βέβαια! Το τραγούδι είναι χάρμα αυτιών, να το ακούσεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ με την πρώτη ευκαιρία.

Next: Πάλι Λευτέρης Παπαδόπουλος. Γενικά είναι ο πιο κατανοητός, απλός και με ιδέα, από τους στιχουργούς μας, εξ’ ου και έχει τόσο μεγάλη επιτυχία και για τόσα χρόνια. Σπάνια θα του βρεις ακατανόητες υπερβολές (αν τον ξαναναφέρω είναι διότι έχει γράψει ο ευλογημένος 100 δισεκατομμύρια τραγούδια...) αλλά υπάρχει ένα τραγούδι που το έβρισκα τόσο πολύ αστείο όταν το άκουγα πιτσιρικάκι – είναι και μεγάλη του επιτυχία από τα 80s. Τραγουδά ο Βελής, μουσική ο Νικολόπουλος.

Με το στόμα γεμάτο φιλιά
κατεβαίνεις δυο-δυο τα σκαλιά
και σφυρίζεις με τ’ άλλα πουλιά
καλημέρα
Με το στόμα γεμάτο φιλιά
ανθισμένη σαν τη μυγδαλιά
ξαναχτίζεις καινούργια φωλιά
στον αγέρα

Καταρχήν, αυτό το «κατεβαίνεις δυο δυο τα σκαλιά» μου κάνει μπουνιδοκλοτσίδι και κακοποίηση της γυναίκας από τον γκόμενο… Όσο δε για το «σφυρίζεις με τα άλλα πουλιά» …χέσε μέσα, σκέφτομαι, ο Λεωνίδας τα έφτιαξε με τον τύπο από το The Crying Game…

Άλλο αγαπημένο κουλό είναι το «Η αγάπη μας είναι λίγο πιο μικρή από το σύμπαν …γιατί πρέπει να χωράει κάπου…».Μαρινέλα τραγουδά, στίχοι Βρεττός Νίκος, μουσική Σπύρος Παπαβασιλείου.
Φυσικά με φρικάρει η αιτιολόγηση. Άκου «γιατί πρέπει να χωράει κάπου…». Φανταζόμουν εκατομμύρια ζευγάρια να αιτιολογούν έτσι τα ρομαντικόλογά τους. Παράδειγμα:

Εκείνος: Είσαι ό,τι πολυτιμότερο έχω…
Εκείνη: (κάνει ζουζουνιές) Zηλαδή πιο πολύ από το σπίτι του παππού στην Αράααααχοβααααααα;
Εκείνος: Ναι, εννοείται… εξάλλου το σπίτι δεν είναι μεγάλο, 123 τετραγωνικά…

Πάμε παρακάτω - μπορεί κάποιος να μου πει τι εννοεί, επιτέλους, αυτό το τραγούδι του Μιχάλη Μπουρμπούλη (Μαρινέλα, Χατζηνάσιος μουσική):

Να παίζει το τρανζίστορ τ’ αμερικάνικα
κι εσύ περνάς στους δρόμους
με το μπουφάν στους ώμους
και τα πουκαμισάκια τα κοντομάνικα

Έρημος η αγάπη δίχως όαση
στην άδεια κάμαρά μου να βλέπω τα όνειρά μου
σαν σήριαλ κομμένο στην τηλεόραση
Να παίζει το τρανζίστορ τ’ αμερικάνικα
κι εσύ περνάς στους δρόμους
με το μπουφάν στους ώμους
και τα πουκαμισάκια τα κοντομάνικα

Άμμος είν’ η αγάπη μέσα στα χέρια μου
τ’ ανοίγω και τη χάνω, τα κλείνω δεν τη πιάνω
κι έτσι περνούν οι ώρες τα μεσημέρια μου…

Τελειώνω με ένα τραγούδι του πιο αγαπημένου μου Έλληνα στιχουργού, του Άρη Δαβαράκη. Είναι από τις μπαλάντες της οδού Αθηνάς, η μουσική είναι του Χατζιδάκι και τραγουδά ο Ηλίας Λιούγκος. Το τραγούδι είναι όλο μία τρελή σκοτεινή σουρεαλιά… αλλά παρά το ότι δεν το καταλαβαίνω με το μυαλό μου ΚΑΘΟΛΟΥ, το πιάνω με όλο μου τα σωματικό και ψυχικό είναι… στο αφιερώνω, είναι αβιστούβγημα (που θα έλεγε και ο Μάνος…)

Θα σου φουσκώσω ένα μπαλόνι κόκκινο
θα το γεμίσω μ' αίμα ζωντανό
και κάποιο μαύρο βράδυ ολοσκότεινο
μ' αερόστατο θα πας στον ουρανό

Εκεί θα βρεις μικρά πουλιά φανταχτερά
με άγρια ράμφη γυάλινα φτερά
Θα σου τρυπήσουν το μυαλό και την καρδιά
να γεμίσει η νύχτα αίμα και φωτιά

Σε βλέπω στα όνειρά μου κι αντιστέκομαι
σε βλέπω ζωντανό και σ' αγαπώ
γυμνός μπροστά στις απειλές σου στέκομαι
μα πρέπει κάποτε να σου το πω

Αυτό το κόκκινο μικρό αερόστατο
είναι παλιά πληγή που αιμορραγεί

Corrections

Στην σημερινή LifO, μάλλον χτύπησε το αρχείο και οι αγαπημένοι Αιγόκεροι διαβάζουν την πρόβλεψη που διάβασαν την προηγούμενη εβδομάδα. Ζητώ συγγνώμη από τους πολυάριθμους fan της Λώρας και εμένα, που, πολύ σωστά, δεν χαράσουν στρατηγική εβδομάδας αν προηγουμένως δεν μας συμβουλευτούν και παραθέτω την πρόβλεψη όπως θα έπρεπε να είναι γραμένη.

Αιγόκεροι, λοιπόν!!!

Δεν έχετε βαρεθεί τόση εσωστρέφεια; Ειλικρινά ρωτάω! Πόσο ακόμα θα καταδύεστε στους ωκεανούς διακυμάνσεων των αισθημάτων σας; Είναι καλοκαίρι, ο Αύγουστος φτάνει, δώστε επιτέλους άδεια στον εαυτό σας. …το καλό είναι ότι ακόμα και αν τα λόγια μου δεν γράψουν (...πως να τα ακούσετε, εξάλλου, εκεί, στα βάθη που εξερευνάτε τα νοιωσίματά σας…) οι μέρες θα είναι γεμάτες σημάδια χαράς που όσο και να θέλετε δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσετε να αγνοήσετε. Με πονηρό χαμόγελο σας λέω ότι θα σας επηρεάσουν πολύ και θετικά! Ετοιμαστείτε!

dictionary of war

a group of scientists, artists, theorists, and activists have decided to take definitions of war into their own hands. They will discuss and create "100 concepts on the issue of war" in a series of two-day, public events in the German cities of Frankfurt, Munich, and Berlin and in Graz, Austria.

The idea is to rethink concepts that have been overused or misused, and to expand upon those that have been neglected or do not yet have names. The list of concepts includes Comrade, Conflicted/Inflicted, Corridors of Subjection, Featherman, Manhood, Neutrality, Relatively Calm, and Weather.

http://dictionaryofwar.org/

Καινούργια ιδέα

που βρίσκω εξαιρετική!

Σε αυτό εδώ το Link θα δεις ένα trailer που διαφημίζει... βιβλίο!! Super, ναι;

Δεν είναι ακριβό trailer, βέβαια, με γυρίσματα και ηθοποιούς και τέτοια - εικόνες είναι στατικές που εναλλάσονται... αλλά με την κατάλληλη μουσική την δουλειά του την κάνει... Μία περιέργεια για το βιβλίο την δημιουργεί...

See for your self.

αυτογνωσία

Αποσπάσματα από ένα άρθρο στους New York Times για μία μεγάλη έρευνα που έγινε για το blogging.

Bloggers are a mostly young, racially diverse group of people who have never been published anywhere else and who most often use cyberspace to talk about their personal lives.

The report also said that 8 percent of Internet users, or about 12 million American adults, keep a blog, and that 39 percent of Internet users, or about 57 million American adults, read blogs.

“These are the average, everyday folks who blog. They are different from the A-list bloggers who get so much media attention. This is the first attempt or one of the first attempts at a representative sample of bloggers.”

The report is called “Bloggers: A Portrait of the Internet’s New Storytellers”

So far it appears that most bloggers view blogging as a hobby that they share with a few people. “The new voices are being read in relatively limited spheres’’.

Among the report’s findings was that while many well-known blogs are political in nature, 37 percent of bloggers use them as personal journals. Among other popular topics were politics and government (11 percent), entertainment (7 percent), sports (6 percent) and general news and current events (5 percent). Only 34 percent of bloggers considered blogging a form of journalism, and most were heavy Internet users.

52 percent of bloggers said they blogged mostly for themselves. When asked for a major reason for blogging, 52 percent said it was to express themselves creatively and 50 percent said it was to document and share personal experiences.

Chris Anderson, the editor in chief of Wired, said “The finding that jumped out at me was the recognition that people are talking about the subjects that matter in their personal lives”

“It’s narrow, niche subjects,” he said. “It’s a granularity of media that we in the commercial media could not scale down to. Niche media is ‘me’ media, and the blogosphere is the ultimate manifestation of that.”

The bottom line of blogging...

...το βρήκα στον αγαπημένο μου Planner, δεν ξέρω που το βρήκε, και το προσυπογράφω...

όλο αυτό το πράγμα είναι τόσο απλό...

Πριν και μετά

(Κοίτα τι μου 'ρθε τώρα: μου λείπει ένα ωραίο χορταστικό Pop τραγούδι από τον Michael Jackson... Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε ένα; Νομίζω το You are not alone κατά το 1995...- αν δεν θέλω να είμαι πολύ αυστηρός... αλλά αν θέλω να είμαι... άσ'τα να πάνε...)

Γιατί τα έσκιαζε η φοβέρα

και τα πλάκωνε η σκλαβιά

Metablogging 2

Δύο εξαιρετικά post του Dark Anglel που τα κάνω copy paste διότι το κατέβασε το blog, πάει διακοπές...

Αναφέρονται στην κατάσταση των περιοδικών στην ελλάδα. Τιτλοφορούνται "οι Περιοδικέιρος 1 κα 2". Γαμώ!!!

1:
Μετά από παράκληση του Ονείρου θα προσπαθήσω να εξηγήσω πως μπορεί κάποιος να στήσει ένα περιοδικό στο Ελλαδιστάν. Πρώτον και καλύτερον ο εκδότης πρέπει να είναι καλός ψεύτης, πι αρίστας ή τουλάχιστον συγγενής κάποιου μεγάλου επιχειρηματία. Στο παράδειγμα που θα αναφέρω δεν θα ασχοληθώ με τα λεγόμενα θεματικά περιοδικά αλλά με τους ατελείωτους καταλόγους των ζομπι που βλέπουμε κρεμασμένους στα περίπτερα δηλαδή των αγαπημένων μας Lifestyle…


Life is a bitch

Όπως βέβαια θα γνωρίζετε τα πάντα είναι πολιτική έτσι και αυτοί οι κατάλογοι με τα ζόμπι των σβαρόφσκι δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτή την κοινή συνισταμένη. Γουελ το παιχνίδι ξεκινάει από αρκετά ψηλά συνήθως με περίεργα κονδύλια και επιχορηγήσεις που χάνουν την πορεία τους στο πέλαγος και αφού περάσουν από χίλια δυο στόματα που μασουλάνε όσο μπορούν -κάτι σαν την Πολιτιστική 1997 δηλαδή αλλά στο τυπωμένο της- καταλήγουν σε κάτι ωραίες κασμιρένιες τσέπες. Το κασμιρένιες παίζεται διότι μπορεί να είναι και τσέπες από 501 της εποχής του πολυτεχνείου πασπαλισμένου με λίγο ψεύτικο αίμα και διακοσμημένου με μικρά σφυροδρεπανάκια ενώ στα ρεβερ μπορεί να διακρίνει κάποιος διάφορα συνθήματα της Παλιάς Εποχής. Το χρήμα λοιπόν βρέθηκε μικρά μου και τώρα πρέπει να μεταμορφωθεί σε κάτι πιο φιλικό προς τον άνθρωπο: Σε 200 περίπου σελίδες απύθμενης βλακείας, μαλλιοτραβηγμάτων δευτέρας δημοτικού και ολίγων λόγιων κειμένων. Και στο τέλος τα ζώδια. Έχω την εντύπωση πως όλα τα περιοδικά στήνονται για αυτή τη γαμημένη τελευταία σελίδα που ενθουσιάζει τους πάντες με τις γενικότητές και τις προβλέψεις της, ενώ μόνο κάποιος που έχει πάρει υπερβολική δόση μεθαδόνης μπορεί να τα χάψει. Μια μικρή παρένθεση για τα λόγια κείμενα και τους ιδιοκτήτες τους. Γουελ ένας λόγιος συντάκτης είναι κάτι σαν παπάς. Μιλάει ακαταλαβίστικα και ενίοτε με ένα μίγμα καλιαρντών, αρχαίων ελληνικών και γαλλικών τύπου unicef (εστε, εσανς, μ’αγέσει ο ταγαμάς) προσπαθεί να σαγηνεύσει το γκάου γκάου πλήθος και δυστυχώς μερικές φορές το καταφέρνει.


The Crew

H αλίευση συντακτών είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Με 50-100 ευρώ το άρθρο υπάρχουν τυπάκια που γράφουν από καλά έως μέτρια. Και ένα μικρό μυστικό: Σχεδόν σε όλα τα περιοδικά οι συντάκτες είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού για αυτό μη μασάτε όταν βλέπετε να αρθογραφούν 20-30 άτομα. Είναι η απόλυτη μούφα διότι υπογράφουν με άλλα ονόματα για να φαίνονται μπούγιο στη σελίδα με τα credits. Βέβαια και 2-3 λαμπερά ονόματα συντακτών πέρα από τους ρεγκιουλαρ χρειάζονται για να δέσει το γλυκό και να γίνει πιο γκαγκάν. Ένας λαμπερός συντάκτης είναι το άθροισμα των εξής πραγμάτων: 1. Έχει εκδώσει τουλάχιστον ένα βιβλίο με τίτλο “Ενώ έξυνα τα αρχίδια μου με τσίμπησε μια μέλισσα και πρήστηκα». 2. Έχει εμφανιστεί στην ΤV και έκρινε με διορατικό τρόπο το πολύ σοβαρό γεγονός των ροδάκινων στη λαϊκή που ήταν λίγο πιο σκούρα από ότι θα έπρεπε ενώ θεώρησε απαράδεκτο το ότι τα αγγουράκια δεν ήταν όλα το ίδιο στραβά. Έτσι το κασέ του ανεβαίνει στα 150ευρώ το άρθρο. H ευγενής συνομοταξία των φωτογράφων που τρέχει από γκαλά σε γκαλά προσπαθώντας να πιάσει τη ρυτίδα της στιγμής σε πιο ήπια φόρμα αμοίβεται και αυτή στα νορμαλ επίπεδα των 0-50 ευρώ αλλά αν είναι γάτος ο φωτογράφος μπορεί και να οικονομήσει καμιά βίλα στο πανόραμα φυσικά μαζί με την κατσιασμένη ιδιοκτήτρια της αλλά τι να κάνεις δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες...

2:

I’m suckin you and you suckin me

H αλλιώς εμπορικό τμήμα ή το μεγάλο πανηγύρι. Εδώ η κατάσταση θυμίζει ζούγκλα του Αμαζονίου με πιθήκια, καθήκια και κροκόδειλους. Όλο αυτό το ευγενές βασίλειο των ζώων αγωνίζεται καθημερινά με νύχια δόντια κινητά και σταθερά για μια θέση στον ήλιο όχι του πασοκ αν και τους είχε βολέψει πριν καμιά δεκαετία αλλά στον άλλο ήλιο που βγαίνει μόνο στο Μαρούσι στην Εκάλη και στην πολιτεία. Ένα περιοδικό που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να συμμετέχει τουλάχιστον σε μία χοντρή διαπλοκή για να δημιουργήσει θόρυβο γύρω από το όνομά του. Γουελ μερικά χιντς για να καταλάβετε σε τι κόσμο ζούμε. Οι καταχωρίσεις που βλέπετε να φιγουράρουν και ειδικά αυτές των μεγάλων ονομάτων δεν είναι όλες πληρωμένες. Γιατί όποιος νομίζει ότι εγώ είμαι η prada και θα βάλω καταχώριση σε περιοδικό 30.000 φύλλων μηνιαίως και θα την πληρώσω ζει σε κάποια αποικία του αφιλόξενου πλανήτη Άρη ή στην Αγία Νάπα. Γουελ το παιχνίδι έχει ως εξής. Για να βάλει κάποιος μια καταχώριση πρέπει το περιοδικό να του πάρει τουλάχιστον 3453 συνεντεύξεις, 212 πουμπλι* και τουλάχιστον 4 εξώφυλλα για να πέσει η επιταγή. Επίσης υπάρχουν και οι ανταλλαγές μεταξύ των μίντια η κοινώς εξηνταενιάρια με προεκτάσεις σαδομαζό. Ήτοι καταχώριση ράδιου ή καναλιού σε περιοδικό και σποτ του περιοδικού στο κανάλι αντίστροφα. Όμορφα και ωραία πράγματα δηλαδή αλλά μόνο για αυτούς. Οι σελίδες με τις γκαλακίες που είναι σε παρέλαση όλες οι τελευταίες επιτυχίες του φουστάνου είναι μια άλλη αστείρευτη λαμπερή πηγή εσόδων. Οου γιέα. Μερικοί γουόναμπις γκαλάκες πληρώνουν και μάλιστα αρκετά καλά για να δουν τη μούρη τους -που έχει γίνει εντωμεταξύ σαν κάποιου ήρωα της μαρβελ κομικς από τα λίφτιν- στις λαμπερές σελίδες ενός λαιφστάιλ εντύπου.


Συνεχίζεται...

όπως βλέπεις μας υπόσχεται ότι "συνεχίζεται...". Περιμένουμε!!!

Metablogging 1

να ένα πολύ ενδιαφέρον post από τον Codben. αναφέρεται στην μόλυνση του περιβάλλοντος και πως τελικά τα πράγματα να μην είναι έτσι όπως (θέλουν να) τα νομίζουμε.

Άδικη Επίθεση

Δέχομαι άδικη επίθεση…

Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για αυτό αλλά δεν μπορώ πια να κρατηθώ…

Είπα να κάνω υπομονή, να δείξω επίπεδο, αλλά η απαίσια, ανεκπλήρωτη, κομπλεξική, αποτυχημένη, ξεδοντιάρα γριά επιμένει να ασχολείται μαζί μου…

Έτσι αναγκάζομαι να ζητήσω την βοήθειά σας.

Όπως ίσως θα θυμάσαι πριν από λίγο καιρό είχα γράψει ένα post όπου έλεγα για την Meryl Streep και για την επιτυχία της στο The Devil Wears Prada.

Εκεί, σε αυτό το post άφηνα να εννοηθεί ότι αυτή η ταινία είναι η πρώτη της Meryl που έκανε επιτυχία σαν κωμωδία παρά τις αρκετές που έχει γυρίσει.

Προφανώς αυτό δεν άρεσε καθόλου στην Meryl (νομίζει ότι όλες οι κωμωδίες που έπαιξε ήταν mega hits) η οποία σκύλιασε από τότε . Το αποτέλεσμα είναι ότι μου στέλνει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ανώνυμα Mails στα οποία με βρίζει με φριχτό τρόπο. Με λέει διάφορα: χαζό, βλαμένο, ηλίθιο και μαλακιζμένο… α, και gay. Gay με έχει πει δύο φορές μάλιστα αν θυμάμαι καλά. Μη σου πω και τρεις. Χα! Εγώ, of all people, gay!!!!

Ευτυχώς, εγώ είμαι έξυπνος και τσακάλι και παρά την φριχτή ανωνυμία της Meryl είμαι απόλυτα σίγουρος ότι είναι αυτή… τι θα πει που το ξέρω;;;; είσαι ανόητος;;; Μόνο με αυτή είχα πρόσφατα διαμάχη… ποιος άλλος θα είχε μαζί μου υπόλοιπα αν όχι η Meryl που έγραψα τόσο άσχημα για αυτή; Ηλίου φαεινότερο.

Για αυτό κι εγώ από δω και στο εξής θα βρίσω τη Meryl με κάθε ευκαιρία... είναι αυτή σου λέω, απλά δεν έτυχε ακόμα να πάω να τυπώσω τις αποδείξεις... που υπάρχουν, δεν μπορεί, υπάρχουν...

Μάλιστα για αυτό έχω πείσει και ένα κοριτσάκι (μου έχει υποχρέωση, εξάλλου, γιατί του έχω βρει δουλειά… κάπως έπρεπε να με ξεπληρώσει, οπότε με υπερασπίζεται στις ιταμές επιθέσεις της Meryl Streep εναντίον μου) αλλά και έναν νεαρό που έχω καταφέρει να τον κάνω σαν τα μούτρα μου – υστερικό, ανεξέλεγκτο και άδικο απέναντι σε έναν άνθρωπο που κάποτε σκέφτηκε να του κάνει επαφή με δυνητικό εργοδότη για δουλειά… Η Meryl βέβαια ποτέ δεν είχε ασχοληθεί με αυτά τα δύο άτομα αλλά σιγά μην κολλήσω εκεί... είναι ιταμή σου λέω...

Α, τώρα που το θυμήθηκα: H Meryl Streep aφήνει και φριχτά σχόλια στο http://www.provato.gr/ τα οποία όμως δεν προλαβαίνει να τα δει κανένας διότι αναφέρονται σε άλλα πρόσωπα και για αυτό τα σβήνω αμέσως.

Βλέπεις μόλις η Meryl ως ανώνυμη βάλει comment εγώ όπου και να είμαι το παίρνω πρέφα ΑΜΕΣΩΣ, παραταώ σύξυλους όσους είναι στην παρέα μου, τρέχω σε έναν υπολογιστή και σβήνω το σχόλιο.

Φυσικά το αντίστοιχο κάνει και η Meryl. Στην Αμερική που είναι καταλαβαίνει ότι έχω βάλει καινούργιο post (έχει προχωρήσει πάρα πολύ η επιστήμη στην Αμερική, ειδικά στο blogging…) και αμέσως δικτυώνεται και γράφει εναντίον μου comment. Αμέσως όμως – αφού θα μπορούσε να μπερδευτεί κάποιος και να νομίσει ότι εγώ ο ίδιος γράφω το υβριστικό post ως Meryl Streep, για να δείξω τι κανάγιας είναι.

Τόσο καλά είναι συντονισμένη με όλες τις κινήσεις μου….

Είναι φοβερό ρε παιδί μου πως έχει σκυλιάσει η Meryl από τότε που σταμάτησα να βλέπω τις ταινίες της… φοβερό…

Σου λέω είμαι σίγουρος ότι είναι η Meryl. Εξάλλου, δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει στη ζωή της, δεν έχει αρχίσει γυρίσματα του επόμενου της έργου, οπότε όλη μέρα να περιμένει πότε θα ανεβάσω εγώ post για να βάλει αμέσως υβριστικό post…

Τσκ τσκ τσκ… τσκ τσκ τσκ είπα.

Είναι φοβερό… είναι φοβερό…

Λοιπόν, θέλω την βοήθεια σας… ανασκουμπωθείτε!! τι να κάνω για να αντιμετωπίσω την φρικτή Meryl Streep που μου επιτίθεται καλυμμένη πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας; Είστε φίλοι μου, πρέπει να με υπερασπιστείτε!!

Happiness is an option

...ένα χαρούμενο παιδί κατεβαίνει την έρημη Πατριάρχου Ιωακείμ το μεσημέρι της Κυριακής 16 Ιουλίου 2006.

Σφυρίζει, με διασκεδαστικό φάλτσο, το "κορίτσι από την Ιπανίμα" - την εκτέλεση του Φράνκι, που είναι και αυτός Τοξότης σαν το χαρούμενο παιδί.

Στο πρόσωπό του υπάρχει ένα γοητευτικό χαμόγελο - όχι πλατύ (μην τον πούνε και χάχα...) αλλά ούτε και τσιγκούνικο. Το κατευθύνει σε έναν συμπαθητικό περαστικό ο οποίος ανεβαίνει τον ίδιο δρόμο από το απέναντι πεζοδρόμιο. Εκείνος κοιτάζει παραξενεμένος για ένα δευτερόλεπτα αλλά μετά ανταποδίδει το χαμόγελο, με εμπιστοσύνη και ευγένεια.

Το παιδί πεινάει.Κρατάει στο ένα χέρι μία σακούλα με δύο sandwiches, και στο άλλο έναν μεγάλο καφέ, με μία επιπλέον δόση espresso.

Φοράει κόκκινο t - shirt, δανεισμένο το ίδιο πρωί από την ντουλάπα του ρεμαλιού (γιατί πρέπει να υπάρχει κάτι από το ρεμάλι κάπου κοντά στην καρδιά...χιχιχι) και βερμουδίτσα.

Κατευθύνεται προς το γραφείο του, όπου έχει να βγάλει πολύ και σχετικά δύσκολη δουλειά. Αλλά προχωρά με ελαφριά την καρδιά, παρά το ότι είναι Κυριακή και θα μπορούσε να πάει για μπάνιο ή να κάνει... μπλα μπλα μπλα μπλά (trust me - οι υποθέσεις μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο πολύ δυστυχισμένο τελικά...).

Η Πατριάρχου Ιωακείμ, το τραγούδι, η καλή διάθεση, ο περαστικός, η σακούλα με το φαγητό, ο καφές, η μπλούζα του ρεμαλιού, η δουλειά, η Κυριακή... κάθε τι από αυτά είναι ένας ακόμα λόγος να λέει το παιδί "δόξα τω Θεώ, που βρίσκομαι εδώ...".

Οξύμωρα εκνευριστικά

φτηνά κουστούμια

ήσυχα παιδάκια

"παιδικό" σουβλάκι

ανεξίτηλος μαρκαδόρος

μπύρα χωρίς αλκοόλ

οικολογικό αυτοκίνητο

επιστήθιος φίλος

δάνειο με συμφέροντες όρους

ελαφροχέρης οδοντίατρος

άνετο ελικόπτερο

χοντρός ιερέας

σεξουαλική παρενόχληση

μέθοδος στανισλάφσκι

αυθόρμητη απάντηση

πραγματικό λευκό

Οικολογικό super market

λίγο χαβιάρι

πιτσίνια από ολόφρεσκα υλικά

10.000 μοναδικά δώρα

μεγάλος διαγωνισμός

ερωτική απογοήτευση

και ο μεγάλος νικητής:

ελεύθερη σχέση (το ήξερες πάντα ότι είμαι κλασικός άντρας didn' t you?)

...συμπλήρωσε, αν θέλεις.

σε φιλώ πολύ!

Δύναμη

Πέρασε τα χέρια μέσα από τα μαλλιά του που μόλις είχαν αρχίσει να φυτρώνουν. Η τελευταία χημειοθεραπεία ήταν πολύ ισχυρή, εκτός από τα μαλλιά, του είχαν πέσει και οι τρίχες στα γενητικά όργανα, στο στήθος, στις μασχάλες.

Με κοιτούσε με φλογισμένα μάτια, χαρούμενα. Πάντα είχε αυτό το βλέμμα, και πριν αρρωστήσει. Από τον καρκίνο και μετά η διαφορά που υπήρχε ήταν ότι η χαρά έγινε πιο βαθιά, πιο πηχτή. Τουλάχιστον έτσι το έβλεπα εγώ το βλέμμα του.

Είχαμε συναντηθεί για να του πάρω μία συνέντευξη. Προετοίμαζα μία διαφημιστική καμπάνια για μία αντικαρκινική εταιρία του εξωτερικού και η βασική μας ταινία θα ήταν ένα ρακόρ από συνεντεύξεις καρκινοπαθών που θα μιλούσαν για την αρρώστια τους. Θέλαμε ανθρώπους που θα μπορούσαν να δείξουν ότι όσο φοβερήκι αν είναι η φήμη του καρκίνου, όσο και αν σου ανατρέπει τη ζωή, είναι μία κατάσταση που με βοήθεια, με υπόστήριξη μπορεί να αντιμετωπιστεί. Θέλαμε να βγάλουμε το στίγμα του θανάτου από την λέξη. Να σταματήσει ο κόσμος να πιστεύει ότι όποιος διαγνωστεί με καρκίνο πάυει να ζει...

Η πρώτη ερώτηση που του έκανα ήταν πως αντέδρασε όταν έμαθε ότι ήταν άρρωστος...

Πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά που μόλις είχαν αρχίσει να φυτρώνουν. Πήρε μία βαθιά ανάσα και μου είπε:

"Αισθάνθηκα μία φοβερή λύπη... όχι αμέσως. Στην πολύ αρχή, την στιγμή που μόλις είχα ακούσει από το γιατρό ότι υπάρχει πρόβλημα, θύμωσα πολύ μαζί του. Υποθέτω διότι αυτός ήταν μπροστά μου εκείνη τη στιγμή. Μέτα, στο δρόμο για το γραφείο, μου ήρθε στο μυαλό ένας παλιός γκόμενος που με είχε παρατήσει όταν ήμουν περίπου 19 - 20 χρονών και είχα πονέσει πολύ. Τον θυμήθηκα με φοβερή οργή, αν τον πετύχαινα μπροστά μου εκείνη τη στιγμή, θα τον έσπαγα στο ξύλο.

Όταν πέρασε ο θυμός (καλύτερα, όταν κατάφερα να τον θάψω) άρχισα να λυπάμαι. Δεν ξέρω αν μπορώ να στο μεταφέρω καλά. Δεν ήταν λύπη - αυτολύπηση, ήταν μία λύπη σαν αυτή που αισθάνθηκα, ας πούμε, όταν ο Χόρν σε αυτή την ταινία που έχει γίνει ένα λογιστικό λάθος φεύγει για την Αμερική χωρίς την όμορφη που του έφαγε τα χρήματα. Κάπως σαν να έβλεπα τον εαυτό από μακρία και αισθανόμουν στεναχώρια που μου είχε συμβεί αυτό".

Και πως κατάφερες να την ξεπεράσεις αυτή τη λύπη; ήταν η επόμενη ερώτησή μου...

Αναφερόμουν σε αυτό το πράγμα που έβλεπά, ή μάλλον, δεν έβλεπα, στο βλέμμα του. Το ότι η χαρά που ήξερα στον φίλο μου δεν είχε χαθεί ακόμα και τις ώρες που φαινόταν να είναι εντελώς χαμένος μέσα στα της αρρώστιας: Τις μοναχικές διαδρομές με το ραδιοταξί στο νοσοκομείο, τις αναγούλες και τους εμετούς, τα μαλλιά που πέφτουν, τα ρούχα που δεν σου κάνουν γιατί έχεις αδυνατίσει, τα τραπέζια που δεν μπορείς να πας γιατί δεν μπορείς να φας...

"Δεν την ξεπέρασα... αλλά αυτό ακριβώς ήταν που ήθελα να κάνω. Ποτέ δεν θεώρησα ότι αυτή η λύπη ήταν κάτι που πρέπει να ξεπεράσω, δεν την είδα ως ανεπιθύμητη. Ένας θεός ξέρει πόσο πολύ θα ήθελα να μην την είχα νιώσει ποτέ... αλλά, από μία ευλογημένη ανεξήγητη αιτία, έχω την γνώμη ότι αφού τη ένιωσα όφειλα στον εαυτό μου να την χειριστώ. Να την βάλω με ένα τρόπο μέσα στη ζωή μου ώστε να γίνει όσο το δυνατόν λιγότερο "αντιπαραγωγική". Όχι αντιπαραγωγική σε θέματα δουλειάς, καριέρας και τέτοια, αλλά σε επίπεδο συναισθημάτων, σε επίπεδο επιθυμίας δικής μου να χαίρομαι αυτά που πάντα χαιρόμουν στην ζωή. Όταν μπορώ βέβαια να τα χαίρομαι... Η λύπη αυτή είναι από μόνη της πολύ βαριά για να της δώσω μεγαλύτερη δύναμη και να την αφήσω να με κατατρέχει και όταν δεν την αισθάνομαι..."

Τότε δεν κατάλαβα καλά τα λόγια του. Ανόητος. Μάλιστα όταν κάναμε την επιλογή των ανθρώπων που τελικά θα έπαιζαν στο διαφημιστικό δεν είχα περιλάβει τον παλιό μου φίλο. Τον είχα βρει πολύ "συμπυκνωμένο" και "ακατανόητο". ...τα χαζά των διαφημιστών...

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Ο φίλος που πέθανε, πλήρης εμπειριών, αν και θα μπορούσε να είχε ζήσει μερικά χρονάκια ακόμα... και εμένα η ζωή με έκανε να καταλάβω πόσο μεγάλο μάθημα ζωής ήταν αυτό που μου έδωσε εκείνο το απόγευμα στο φωτεινό, χαρούμενο διαμέρισμά του. ότι δηλαδή αν θέλεις να αντιμετωπίσεις κάτι δεν πρέπει να το πολεμήσεις... πρέπει να το αγκαλιάσεις και να το κάνεις δικό σου... να το μολύνεις εσύ με αυτό που είσαι. να μην το αφήσεις να σε μολύνει αυτό με αυτό που δεν είναι εσύ!

Μήνυμα story

"Βαγγέλη, διάβασα ένα άρθρο στο New Yorker και νομίζω ότι από όλους τους φίλους μου έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να πάθεις Alzheimer. Πρέπει να μιλήσουμε."

Μου παραδόθηκε 11 Φεβρουαρίου 2006, 23κ44.

Chronology

- αν τα 80 είναι τα 60s όσων γεννήθηκαν στα έρλι 70s...
τα 70 είναι τα 80s όσων γεννήθηκαν στα έρλι 60s...
και τα 90s είναι τα 70s όσων γεννήθηκαν στα έρλι 80s...

...δεν συνεπάγεται ότι τα 00s είναι τα 80s όσων γεννήθηκαν στα έρλι 90s;
...και ότι τσάμπα ταλαιπωριόταν τόσο λίγο καιρό ο Αλμπέρτος να αποδείξει την σχετικότητα του χρόνου;

- όχι βαγγέλη, το μόνο που καταλαβαίνω από αυτό που μου είπες είναι το γιατί επιμένεις να φοράς τόσο παλιομοδίτικα πουκάμισα.

6 φέρετρα

σε αυτό το Post βλέπεις τις φωτογραφίες 6 φέρετρων. Συμβολίζουν πολλά που αν δεν τα καταλαβαίνεις φταις εσύ γιατί οι συμβολισμοί είναι πεντακάθαροι, ολοφάνεροι και τέλος πάντων πρέπει να σταματήσεις να ζητάς μασημένη τροφή - δεν σου φταίει ο καλλιτέχνης αν εσύ δεν μπορείς να λειτουργήσεις πέρα από τους όρους και το λεξιλόγιο του παραπέντε. του σήριαλ, δηλαδή.

Πάντως θα σου εφιστούσα την προσοχή στο ότι είναι 6 - και όχι 7, που είναι ο αριθμός των νάνων της χιονάτης. Αυτό ειδικά σημαίνει πολλά πράγματα. Πολύ συμβολισμός, πολύ!

Επίσης πρέπει να σπάσουμε το ταμπού του θανάτου. Κράτς!!! το έσπασα, άκουσες;

και επί τη ευκαιρία αφού σπάμε ταμπού ας σπάσουμε το ταμπού του κακού φέγκ σούη: Κακό φέγκ σούη στα blogs δεν υπάρχει. Ανεβάστε ότι φωτογραφία θέλετε. Όσο δυσοίωνη και αν είναι. (...famous last words Μου κάνει αυτό... φαντάζεσαι;)

επιτέλους κάποιος να πει κάτι ουσιαστικό εδώ μέσα. επιτέλους.

Χρειάζομαι διακοπές

...Δεν με νοιάζει με ποιόν θα πάω... δέχομαι μέχρι και με το cast του Saved By The Bell. (αρκεί να είναι και το ρεμάλι μαζί...)

...Δεν με νοιάζει που θα πάω... δέχομαι μέχρι και Hawai που μαθαίνω ότι έχει χάλια νερά.

...θέλω μόνο να φύγω... μπορώ;

τρικυμία στο κρανίο

Η ιστορία ξεκίνησε από ένα Post του Μακ σχετικά με το Post του enteka το οποίο αναδημοσίευσε ο Τσαγκαρουσιάνος στη στήλη του στη Ελευθεροτυπία. Ο Μακ, για να μην σε κουράζω, θεωρεί ότι ο enteka δεν ήταν αντικειμενικός με την Μαλβίνα, ότι ιστορικά και δημοσιογραφικά δεν μετέφερε αυτά που εκείνη ήταν.

Διαφώνησα πολύ με την κριτική του. Ο enteka δεν ήθελε να κάνει δημοσιογραφία και να καταγράψει ιστορία, αλλά να γράψει την δική του προσωπική εκδοχή για το θάνατό της. Ο άνθρωπος κοντολογίς δεν έγραψε για την Μαλβίνα, για τον εαυτό του έγραψε. Ο μακ απλά βρήκε πάτημα να συνεχίσει την βεντέτα του...

Άφησα τη γνώμη μου σχόλιο στο Mac, αλλά και την έγραψα σαν post εδώ. O Mac μου απάντησε κάποια στιγμή (όχι επί της ουσίας… αλλά έχει κάθε δικαίωμα, δεν θα του πω εγώ πώς να μιλά στο κάτω κάτω…).

Κάποια στιγμή αφήνει και ο Vague Tourist ένα σχόλιο στο ίδιο post όπου λέει κάτι για ένα αδελφομάνι που εκμεταλλεύεται την μακαρίτισα. Ταυτόχρονα ανεβάζει και ένα Post στο blog στο οποίο συμμετέχει μαζί με μερικούς ογκόλιθους της ελληνικής blogoσφαιράς. Κάτι λέει για το ότι η Μαλβίνα είναι και δεν είναι σπουδαία, ότι τον είχε αναγνωρίσει, αυτή πρώτη, και καταλήγει ότι δεν έχουν δικαίωμα να αναφέρονται (το μιντιακό αδερφομάνι... βγάλε συμπέρασμα...) στο πρόσωπό της γιατί είναι προσβολή στη μνήμη της (ενώ εκείνος μπορεί να αναφέρεται αφού δεν είναι μιντιακό αδελφομάνι, αλλά αντρομάνι).

Διαφωνώ. Έχω το δικαίωμα, ναι; του αφήνω σχόλιο. Έχω το δικαίωμα, ναι; Εκτός από μένα του αφήνουν και κάποιοι «ανώνυμοι», σχόλια μάλλον υβριστικά.

Για μιάμιση μέρα απάντηση δεν παίρνω – και σήμερα το πρωί βλέπω ότι επιτέλους ο Vague Tourist δεήθηκε να απαντήσει. Μόνο που… από όλα τα σχόλια, δέχτηκε να απαντήσει μόνο στα ανώνυμα. Τα υβριστικά.

Δεν θα πω ότι δεν με πείραξε και "εγωιστικά" το ότι με αγνόησε… αλλά στο κάτω κάτω έχει κάθε δικαίωμα. Όμως όταν από όλα τα σχόλια που σου αφήνουν επιλέγεις να απαντήσεις μόνο στα υβριστικά, δεν μπορείς, δεν μπορούμε να περιμένουμε να «ωριμάσει» η ελληνική blogόσφαιρα, ότι και αν σημαίνει αυτό…

Είναι σαν να λες ότι η μόνη άποψη που ακούω, ο μόνος τρόπος επαφής που δίνω δύναμη και στην οποία ανταποκρίνομαι είναι η κακοήθεια των υβριστικών ανώνυμων. και αυτό το μήνυμα δεν πρέπει να το περνάς, ειδικά όταν έχεις πάρει (όπως ο vague tourist) πρωτοβουλίες που έχουν ενισχύσει την αίσθηση "κοινότητας" που έχουμε κάποιοι bloggers!

Για μένα αυτή η συμπεριφορά είναι αφορμή να πω κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό. Η διαφωνία δεν είναι σύγκρουση. Μπορώ να λέω τη γνώμη μου όταν θεωρώ ότι έχει γίνει μαλακία, και θα το κάνω επώνυμα γιατί αυτό είναι το νόημα της επικοινωνίας. Χωρίς να είμαι επικριτικός (...καλά αυτό δεν μπορώ να πω ότι το πετυχαίνω πάντα... αλλά προσπαθώ...). Χωρίς να φοβάμαι ότι ο άλλος θα θιχτεί και θα μανουριάσει. Δεν είμαστε ανόητες υστερικές νοικοκυρούλες, είμαστε ενήλικες άντρες με μυαλό και ιδέες. Είναι αρχή μου.

Θεωρώ την συμπεριφορά του Vague πολύ απαξιωτική και για μένα (αλλά είπαμε έχει κάθε δικαίωμα) αλλά και για τον εαυτό του. και την στηλιτεύω.

περίμενα να το χειριστεί αλλιώς. η διαφωνία δεν χρειάζεται να χαλά γνωριμίες. αρκεί να ξέρεις να την χειριστείς.

(τελικά ο Vague Tourist αφού άφησα κι άλλο σχόλιο, απάντησε και σε μένα - ευχαριστώ που ασχολήθηκες, ρε συ!... δες την απάντηση και βγάλε συμπεράσματα... ή, ακόμα καλύτερα πήγαινε να φας παγωτο πεπόνι από το Kayak - γαμεί!)

Meryl Wears Prada

Και ενώ η συνέχεια των Πειρατών Της Καραϊβικής έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ από την παρασκευή που άρχισε να προβάλλεται (οι μεγαλύτερες εισπάξεις σε μία μέρα, η πιο γρήγορη καβάτζωση 100 εκατομμρίων δολλαρίων, το πιο επιτυχημένο σαββατοκύριακο σε εισπράξεις ποτέ κ.λπ κ.λπ.) η πολυαγαπημένη Meryl Streep επιτέλους κατάφερε με το The Devil Wears Prada να κάνει την πολυπόθητη εμπορική επιτυχία και στην κωμωδία.

(στο δράμα την έχει δεδομένη την επιτυχία από τότε που ήταν 21, το ξέρεις...)

αγαπώ Meryl - ειδικά σε αυτή τη φωτό που είναι από την πρώτη της σκηνή στην ταινία.

εννοείται θα πάω να δω. Παρέα με nanako και enteka. Θα πάρουμε τόνους ποπ κορν και χοτ ντόγκς και όλη την ώρα θα μασουλάμε και θα γελάμε σα χαζά. Εγώ θα λέω "εδώ έχω περάσει, εδώ έχω περάσει" όταν δείχνει πλάνα από Νέα Υόρκη και θα τους σπάσω τόσο πολύ τα νεύρα που θα είναι η τελευταία φορά που θα με πάρουν μαζί τους σε έργο... χε χε χε χε!

Αν θες προσπάθησε να δεις στο Net το trailer της ταινίας. Έχω να πω ότι και η πιτσιρίκα που συμπρωταγωνιστεί είναι πολύ συμπαθητική.

Καλοκαίρι

...πρέπει να γελάς το καλοκαίρι... ναι;

κλικ εδώ

Γέλα πουλί μου, γέλα!

κάνε εδώ κλικ - από τσι ωραιότερες διαφημίσεις που έχω δι ποτέ... super αστεία!

Γαμάτο!!!

κάνε κλικ εδώ και ακολούθα τσι οδηγίες!

είναι τέλειο!

Μελαγχολία

Από μικρός υπήρχαν κάποια πράγματα που ενώ βλέπω γύρω μου ότι προκαλούν στους ανθρώπους μεγάλη χαρά (ή και λίγο μικρότερη…) μου προκαλούσαν μεγάλη μελαγχολία. Προσπαθώντας να ψυχαναλυθώ μπας και ηρεμήσω λίγο από την ταραχή μου, που ο enteka έκανε το φρικτό λάθος να αναφερθεί στη Μαλβίνα χωρίς να έχει πάρει την άδεια των προστατών της, τα παραθέτω. Με μία μικρή εξήγηση γιατί με μελαγχολούν.

Τα μπαράκια στη Σκουφά. Μα τι άνθρωπος είσαι, τι απελπισία έχεις ώστε να περνάς καλά σε ένα μέρος σκοτεινό, με κακό ήχο και ακόμα χειρότερες μουσικές, ανάμεσα σε γκρι βρώμικες πολυκατοικίες και μόλις μέτρα από την εξάτμιση του μποχίκο αυτοκινήτου; Πήγαινε στο Φλοίσβο, στο Παλιό Φάληρο και κοίτα τη θάλασσα με πακέτο πιτσίνια! Καλύτερα θα περάσεις, ακόμα και αν το συνειδητό σου, σου λέει αλλιώς γιατί το έχεις στραγγαλίσει από την λαϊφσταϊλα!

Οι γάμοι. Στεναχωριέμαι για το ζευγάρι, που αντί να είναι σε ένα κρεβάτι ξάπλα να φιλιούνται και να γελάνε αναγκάζονται να περάσουν όλο αυτό το θέατρο για χάρη μερικών συγγενών ή ακόμα χειρότερα για να μην χάσουν τα δώρα… μπλιαχ…


Οι οικογενειακές σαββατιάτικες βόλτες στα super market… Με θλίβει η απίστευτη χαρά που βλέπω στα μάτια των παιδιών κυρίως καθώς τρέχουν ανάμεσα στα Ariel και τις στοίβες με τα είδη σε προσφορά… μα πως έγινε και τα παιδιά θεωρούν το super market χαρούμενο μέρος… πότε έγινε;


Τα εταιρικά πάρτι. Ειδικά σε μεγάλες εταιρίες που δεν υπάρχει χρόνος να δημιουργηθούν αυθεντικές σχέσεις. ¨οποτε πάω πνίγω τη θλίψη στο ποτό και κοιτάω να χορεύω όλο το βράδυ... κάνω μία πηγή χαράς μέσα στην υποκρισία και τη σύμβαση


ΟΙ φωτογραφίες των μωρών. Για την ακρίβεια η διαδικασία να πρέπει να δω τις φωτογραφίες ενός μωρού που δεν γνωρίζω, άρα χέστηκα αν εχτές το χρυσό μου ξέρασε μέσα στην λεκάνη αντί για το κεφάλι του παππού… Μελαγχολώ με τη βλακεία αυτών που δεν σκέφτονται ότι ένα μωρό που δεν γνωρίζω, δεν το βρίσκω χαριτωμένο. Απλά.

Αντίστοιχα, να φέρνει κάποιος ένα μωρό – παιδί σε δημόσιο χώρο και να πρέπει του πω τρυφερά λογάκια, να κάνω ααααααα όταν ζωγραφίσει τη μαλακία του, να του εξηγήσω, ενώ πήζω στη δουλειά, τι κάνω… Μελαγχολώ με τους ανόητους γονείς που δεν καταλαβαίνουν ότι το παιδί την δική τους αγάπη και τρυφερότητα χρειάζεται όχι ενός ξένου…

Το να πρέπει να περάσω την τελετουργία να πω «με γεια» σε κάποιον επειδή πήρε καινούργιο αυτοκίνητο, dvd player, αποχυμωτή. Θα πω με γειά, δεν λέω, αλλά δεν θέλω να διαβάσω το προσπέκτους για να μάθω τι κάνει το καινούργιο που πήρες – ήρθα σπίτι σου να μιλήσουμε για τα γκομενικά σου, όχι να μου δείξεις ότι έχεις αγοραστική δύναμη. Μελαγχολώ, σταμάτα! Και θα χαίρομαι για σένα όχι επειδή πήρες καινούργιο αυτοκίνητο αλλά γιατί σου έκατσε ο κούκλος στο τζυμ!

Αυτά προς το παρόν, άμα θες συμπλήρωσε – θα χαρώ! Μπεεεεε

Συμβουλή

άλλη φορά όταν αναφερόμαστε σε πρόσωπα που γνωρίζει ο vague tourist να μην ξεχνάμε να ζητάμε την άδειά του προηγουμένως...

εδώ είσαι

ρε δεν πάμε καλά εδώ μέσα... δεν πάμε καθόλου καλά.

Όλα επιτρέπονται

στον έρωτα, τον πόλεμο και το ποδόσφαιρο...

πάντως θα έδινα ΠΟΛΛΑ για να μάθω τι είπε ο πουστράκος ο Ιταλός στον Ζιντάν και τον έκανε να αντιδράσει ΕΤΣΙ, μία TETOIA στιγμή...


τι του είπε ρε πούστη... τι του είπε;

άραγε δεν υπάρχει βιντεάκι του Ιταλού να διαβάσουμε τα χείλη του;

(πάντως οι Γάλλοι, αν και τους αντιπαθώ, το άξιζαν περισσότερο από τα μουσολινάκια/μπερλουσκονάκια...)

το τραγούδι που ακούγεται είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στον Ζιντάν, βεβαίως βεβαίως που τα λογάκια του έπεσαν βαριά...

Άσχετο

το βιμπράτο της Πίας δεν είναι ότι καλύτερο έχει ηχογραφηθεί ποτέ σε κασέτα;

έχω σε κασέτα όλους τους δίσκους της... και πρέπει και εσύ να τους έχεις!

πία ζω για να σε ακώ...

(ναι επιβεβαιώνω: με έχει βαρέσει η ζέστη κατακέφαλα... και το χειρότερο: δεν κάνει καθόλου ζέστη...)

You are my rainbow in the sky...

ναι, εσύ, που τώρα διαβάζεις... μία Pia και ένας Jermain, εξαιρετικά αφιερωμένος για πάρτι σου.

Βαγγέλης από εξάρχεια!

(μερικά από τα παιδιά και τις κούκλες που έχω γνωρίσει από δω μέσα είναι παιδιά μάλαμα... η ζωή είναι γεμάτη ομορφιά, αρκεί να θες να δεις...)

Ο εραστής μου η Sikia

μου ζήτησε το www.provato.gr να έχει την επιλογή να μην ακούς τη μουσική που με έχει πιάσει να ανεβάζω...

ξέρει κανένα παλληκαράκι τρυφερό πως γίνεται;

Walk like a man...

...αλλά κυρίως μίλα σαν άντρας...

τι σε πείραξε ο enteka και ο τρόπος που γράφει για την Μαλβίνα μου εξηγείς;

ο άνθρωπος δεν πήγε να κάνει ιστορική αποτίμηση και αξιολόγηση... την δική του εκδοχή για το θανατό της έγραψε. Για αυτό και βγήκε τόσο ωραίο και συγκινητικό το κομμάτι.

όσο για τις άλλες παπαριές που γράφεις περί συνωμοσίας εναντίον των "αληθινών" blogs... - η συνωμοσιολογία είναι ο πιο εύκολος τρόπος να μην αναλαμβάνεις τις ευθύνες που η φιλοδοξία σου θα έπρεπε να σε κάνει να αναλάβεις...

αυτό είναι όλο... τέλος πάντων, σηκώνεις και εσύ το σταυρό σου... και λίγο από το βάρος μπορούμε, φαντάζομαι, να το σηκώνουμε κι εμείς (εξάλλου εμείς δεν έχουμε δικά μας προβλήματα...)

ναι μανώλη σε σένα μιλάω - που οι μόνοι bloggers που σε ενοχλούν όταν παραποιούν την αλήθεια (όπως την έχεις εσύ στο μυαλό σου... ... ...) είναι αυτοί που δημοσιεύονται. Κοίτα σύμπτωση!!!

και μην ξεχνάς...

ότι κοροιδεύεις το λούζεσαι....

...αλλά τι νόημα έχει ζωή άμα δεν κοροϊδέυεις πότε - πότε... ;


μπεεεε ξανά!

εγώ είμαι ανατολίτης....

...την Δαλιδά μου τη θέλω να τραγουδά Αραβικά.

Μπεεεε

Χαρούμενος!

ο πολυαγαπημένος enteka (που με περηφάνεια λέω ότι ήμουν από τους πρώτους που τον έκαναν Link όταν άνοιξε το Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο blog του) είναι σήμερα φιλοξενούμενος της στήλης του Τσαγκαρουσιάνου στην Ελευθεροτυπία!!! Μπράβο ρε, να δει όλη η Ελλάδα τι τσάκαλος είσαι

και τι ωραίες ιδέες έχεις και πόσο ωραία γράφεις

ο άλλος αγαπημένος μου ο Αμβρόσιος τρυφέριος ήταν και αυτός φιλοξενούμενος της ίδιας στήλης πριν από δύο βδομάδες με ένα φοβερό του post. Μπράβο μπράβο μπράβο!

εγώ χαίρομαι πολύ με όλα αυτά. Γιατί είναι, κατά κάποιο τρόπο, σαν να γινόμαστε κάποιοι εδώ μέσα μία ιδιότυπη παρέα, που μπορεί να μην βρισκόμαστε ποτέ ή να μην γνωριζόμαστε, αλλά έχουμε κοινούς παρονομαστές και σημεία συνάντησης. Μας αρέσουν οι ίδιοι τραγουδιστές, γραφιάδες, έχουμε παρόμοιο χιούμορ... και μας εκτιμά και αρέσουμε και σε ένα "παρόμοιο" είδος ανθρώπων.

Επίσης χαίρομαι που ο Τσαγκαρουσιάνος βλέπει αλλιώς την blogόσφαιρα - όχι πια ως μία ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά που την "αγοράζεις" ολόκληρη με την μαλακία και την ανοησία της, αλλά ως μία κιβωτό απ' όπου μπορεί να αντλήσει ωραία κείμενα και να εφιστήσει την προσοχή του κοινού σε δημιουργικούς και ταλαντούχους ανθρώπους. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να δει κάθε περίπτωση ως μοναδική και να ξεκολλήσει από το λάθος της γενίκευσης της μαλακίας.

Μπράβο σε όλους - μία παρέα γεννιέται

κι άλλη ανοησία χωρίς αρχή

Οι ίδιοι κύριοι που κόλλησαν στην υπέροχη γειτονιά μου αυτή εδώ την αφίσα είδα, σήμερα το πρωί, ότι έχουν κολλήσει ακόμη μία.

Αυτή, η δεύτερη, πρέπει να πω ότι δεν είναι τόσο ανόητη όσο η πρώτη... Λέει ότι είναι παραλογισμός να θεωρείς πως οι Ισλαμιστές που σκοτώνονται σε επιθέσεις αυτοκτονίας είναι για τα σίδερα όταν "δέχεσαι" και δεν στηλιτεύεις τον παραλογισμό των εκατοντάδων θυμάτων των τροχαίων ατυχημάτων... σωστός ο παίχτης! Τα του καίσαρος τω καίσαρι!

Αυτό όμως που πολύ με τσάτισε πάλι είναι το εξής: Οι δύο αφίσες υπογράφονται από μία ομάδα, μάλλον, που αυτοαποκαλείται "προδότες εθνικής συνείδησης". και λέω εγώ τώρα...

Πόσο μπαγλαμάδες και αλμπάνηδες μπορείτε να είστε που συνδέετε ένα τόσο απαραίτητο και θετικό μήνυμα, σαν αυτό που ανεπιτυχώς προσπαθείτε να περάσετε (το να μην βλέπουμε με παρωπίδες τον ισλαμιστή, τον αγνωστικιστή, τον βουδιστή...), με την "προδοσία εθνικής συνείδησης";

δηλαδή τι λετε ακριβώς σε αυτόν που σας διαβάζει και είναι ο μέσος έλλην, τι αίσθηση του αφήνετε στο στόμα του - ότι μόνο οι "προδότες εθνικής συνείδησης" δεν είναι μισαλλόδοξοι;

δεν τα πετάγατε από το παράθυρο τα λεφτά για τις αφίσες; πιο χρήσιμα θα ήταν!

Προπαγάνδα

Οι αμερικάνοι αρχίζουν να μαζεύουν χρήματα για το χτίσιμο του μνημείου και του μουσείου για τα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου. Τι το χρειάζονται; τάχα μου για να μην ξεχάσουν; ...ας είναι, τζίρος να γίνεται, αυτό έχει σημασία -

το κόσμος... τι κόσμος

Προπαγάνδα εδώ

Χωρίς νόημα και συνοχή - συγγνώμη

Υπέκυψε τελικά στα τραύματά του το τετράχρονο αγοράκι που είχε διεκομισθεί τα ξημερώματα της Τρίτης από το "Θριάσειο" Νοσοκομείο και νοσηλεύθηκε στην Μονάδα Εντατικής θεραπείας του Νοσοκομείου Παίδων "Αγλαΐα Κυριακού". Το αγοράκι που είχε κακοποιηθεί βάναυσα από τους γονείς του εξέπνευσε σήμερα στις 20:45 από καρδιοαναπνευστική ανακοπή, συνέπεια των πολλαπλών τραυμάτων που έφερε.


Δεν άντεξε στην κακοποίηση ο τετράχρονος


Το παιδάκι, που χαροπαλεύει στο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, μετέφεραν στο νοσοκομείο η μητέρα του και ο φίλος της, υποστηρίζοντας ότι έπεσε από δέντρο.
Οι γιατροί, όμως, μιλούν για την πιο φρικτή κακοποίηση που έχουν δει στην καριέρα τους, μιας και ο μικρός φέρει σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από ξυλοδαρμό και τραύματα σε ολόκληρο το σώμα του.



Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, η μητέρα και ο φίλος της, ομογενείς από το Κασακστάν και τη Ρωσία, που κακοποίησαν βάναυσα το τετράχρονο αγοράκι ήταν χρήστες ναρκωτικών. Ο πατέρας του παιδιού έχει πεθάνει πριν από χρόνια έπειτα από χρήση ναρκωτικών.
Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι το αγόρι είχε χτυπηθεί πριν από δύο ημέρες και τα μεσάνυχτα της Τρίτης, όταν το ζευγάρι είδε ότι η κατάστασή του χειροτέρευσε, το μετέφεραν στο Θριάσιο και από εκεί διεκομίσθη στο Αγλαΐα Κυριακού.

Το ζευγάρι κατηγορείται για βαριά σκοπούμενη βλάβη κατ εξακολούθηση, ενώ έχει διαταχθεί και ιατροδικαστική εξέταση για να διαπιστωθεί πότε και πώς προκλήθηκαν τα βαρύτατα τραύματα στο παιδί.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» το τετράχρονο αγόρι απεβίωσε, σήμερα, και ώρα 20:45, από καρδιοαναπνευστική ανακοπή συνεπεία πολλαπλών τραυματισμών. Από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών θα διενεργηθεί νεκροψία και νεκροτομή.



Το παιδί διακομίστηκε την περασμένη Τρίτη από το Θριάσιο Νοσοκομείο στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του «Αγλαΐα Κυριακού» με βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και εμφανή σημάδια κακοποίησης σε όλο του το σώμα. Η σοβαρότητα της κατάστασής του ήταν τέτοια, ώστε οι γιατροί της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας έλπιζαν μόνο σε θαύμα.

το site του χαμόγελου του παιδιού

Ρεμάλι είπε

σήμερα το ρεμάλι μου είπε την ώρα που τρώγαμε σε ένα εξαιρετικό εστιατόρια ότι θέλει λέει να πάμε σε όλα τα ωραία εστιατόρια της Αθήνας.

Κοιτάζω πονηρά και λέω:

"ωχ... δηλαδή τι; θα πρέπει να είμαστε για πάντα μαζί;"

"ναι" μου απαντά, χωρίς να διστάσει στιγμή και με τη λάμψη της χαράς στα μάτια!

ουάου! ΟΥΑΟΥ!!!!

Ανοησία χωρίς αρχή

Μία μαύρη αφίσα με ένα μαύρο τρομακτικό σταυρό κολλημένη στα πέριξ του σπιτιού μου με "ενημερώνει":

Κάθε μέρα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες περνώντας έξω από εκκλησίες κάνουν τον σταυρό τους... (ακολουθεί η ανατροπή - παίξε τον έκπληκτο όταν το διαβάσεις...) είναι οι ίδιοι που θεωρούν το Ισλάμ κατώτερο πολιτισμό.

Αφού συνέλθω από το φρικτό χασμουρητό βαρεμάρας για τον "επιτυχημένο" τρόπο επικοινωνίας έχω να παρατηρήσω τα εξής...

..καλά βρε ανοήτοι αλπάνηδες, ακόμα θεωρείτε ότι οι πραγματικοί χριστιανοί θεωρούν τον ισλαμισμό κατώτερο πολιτισμό; και έχετε το θράσος να θεωρείτε εαυτούς προοδευτικούς, εσείς που δεν έχετε παρατηρήσει μία τέτοια αλλαγή στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων όπως στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις άλλες μεγάλες θρησκείες;

η αποτυχία σας να εκφράσετε νέες ιδέες είναι τόσο μεγάλη όσο και τα στερεότυπα στα οποία βασίζεται η επιχειρηματολογία σας... "ορθόδοξος χριστιανός, θα μισείς δηλαδήςςςς τους Ισλαμιστές". Κούνια που σας κούναγε.

...τελικά κάτι τέτοιες παπαριές σας έχουν αποκώψει τελείως από την κοινωνία...

επιστρέφω στα χασμουρητά μου... συμβουλή - σταματήστε να κολλάτε ηλίθιες αφίσες στις γειτονιές των ανθρώπων. Τι σου φταίω τώρα εγώ να κάθομαι να γράφω 3 η ώρα τα ξημερώματα επειδή είσαι αμόρφωτος και απροετοίμαστος;

Γράφουν για μας στην Πράβντα!!!

και εγώ αναρωτιέμαι - είναι το ιστορικό γεγονός κομμάτι της ιστορίας αν δεν έχει μάθει κανείς για αυτό;

είναι ένα συναίσθημα "αισθανόμενο" αν δεν έχει μάθει κανείς ότι το ένοιωσες;

Κούραση!

το πρωί την ώρα που ήμουν στο super market με έπιασε μία φρικτή τάση λιποθυμίας - ευτυχώς, υπήρχε ένα σκαμπό διαθέσιμο και μπόρεσα να ξαποστάσω λιγάκι. ξαποσταίνω - ξαναPostάρω

Αξίωμα

το βασικό σε μία σχέση είναι να τα βρίσκεις στο sex - όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Μην σου πω και ποτεύοντα!!!

Ψυχοσωματικά

χριστέ μου αυτές οι ημικρανίες που έχω πριν από μεγάλες παρουσιάσεις με διαλύουν.

δήλωση

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
Αφού η ιστορία σάς ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ’ αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το έχω δει, μη με τρελαίνετε
Το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε


(τι, μόνο εσείς θα είστε κουλτουράκια; μη χέσω! - έχω κι εγώ μολότοφ, σε μορφή τραγουδιών...)

Dazed and confused

Η σημερινή Πέμπτη είναι σαν Παρασκευή.... (...I wish... ... ... ...)

και ο φετεινός Ιούλιος μέχρι τώρα είναι σαν Σεπτέμβρης.

Odd times... very odd!

Απροσεξίες...

αυτό το "συγκριτισμός" στο σημερινό εξώφυλλο της Lifo με τσάκισε πρωί πρωί!

...πάντως στο Μπαμπινιώτη σαν λέξη δεν υπάρχει...

δεν θα ήταν καλύτερα να ήταν ο υπότιτλος: "ονόματα, διευθύνσεις, σύγκριση";

...μην κάνουμε αυτά που θέλουμε να γλιτώσουμε... δεν είναι σωστό!!

thank you america

...Το να κατεβαίνω την Madison Avenue κρατώντας τους New York Times και να νιώθω πολίτης της πρωτεύουσας του κόσμου, ο Phillip Roth, το Six Feet Under, η Νέα Υόρκη, το blogger.com, τα ρούχα Gap, το περιοδικό Wired, το Manhattan, το The Sopranos, το That 70s Show, το album Ray Of Light, το πάρκο στο κέντρο της Βοστώνης, ο Spiderman, τα παντελόνια chinos, το Angles in America, ο Edward Hopper, η θέα από το Battery Park, η Billie Holiday, τα “Off the wall” και “Thriller” του Michael Jackson, η ευγένεια που έχουν κατά κανόνα οι ξένοι μεταξύ τους, ο Bruce Springsteen, ο Harrison Ford, η Katharine Hepburn, η διαφημιστική εταιρία Wieden+Kennedy, η Ground Zero, επίσης διαφημιστική, όλες οι ταινίες Alien, οι gays, οι ιστορίες του Poe, o Nathaniel Hawthorne, η Dorothy Parker, το περιοδικό New Yorker, ο David Sedaris, η Toni Morrison, λίγες από τις ταινίες του Woody Allen, οι σεναριογράφοι, τα μιούζικαλ στο Broadway, το E – Channel με τις φοβερές λίστες του, το MIT, το Harvard, τo Bacon mushroom melt, η coca cola light με τόνους παγάκια, τα stock centers που βρίσκεις γαμάτα παντελόνια Levis και Gap με 15 δολλάρια, ο νωρίς ύπνος και το πρωινό ξύπνημα, το πολυαγαπημένο Amazon, το Google, η γειτονιά της αδελφής μου, η Boston Public Library, οι στιγμές που έχω περάσει εκεί με το ρεμαλάκι μου το πολυαγαπημένο, το ανιψάκι μου που είναι ήδη εκεί και η ανιψιά μου που θα έρθει και την περιμένω γεμάτος χαρά, η ζωή που θα κάνω (… … …) εκεί.

Ευχαριστώ Αμερική για όλα όσα μου έχεις δώσει και έχουν ομορφύνει την ζωή μου λιγότερο ή περισσότερο!
Ευτυχισμένη 4η Ιουλίου!

(Τέλεια) Ζώδια Λώρας 4-18 Ιουλ.

ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΖΗΛΕΥΩ ΦΑΚΦΑΚΦΑΚΦΑΚ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΤΑ ΖΩΔΙΑ ΠΑΛΙ ΤΗΣ ΛΩΡΑΣ ΦΑΚΦΑΚΦΑΚΦΑΚ! ΟΧΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΗ!!! ΟΧΙΙΙΙΙ! γαμώτη μου...

Αγαπητοί μου φίλοι,

Προετοιμαστείτε, είναι ο Ερμής ανάδρομος από 4 Ιουλίου μέχρι τις 28 Ιουλίου, και στις 6 Ιουλίου (επιτέλους!) μπαίνει ο Δίας σε ορθή φορά για όλους τους επόμενους μήνες. Έχετε πολλά ακούσει για τον ανάδρομο Ερμή, αυτό που θα σας ξαναπώ είναι να δίνετε έξτρα προσοχή στις λεπτομέρειες, να διπλοελέγχετε τις εργασίες σας και τις επικοινωνίες σας με τους άλλους, υπάρχει η τάση οι πληροφορίες να χάνονται (κομπιουτεράδες και bloggers έχετε τον νου σας!) και κάπως αυξάνονται τεχνικές επιπλοκές. Να σιγουρεύετε και το ‘και’ ακόμα, σε ότι κάνετε και σε ότι λέτε. Μην σας αγχώνω όμως, αυτό δεν μου αρέσει καθόλου, τα καλά νέα με έναν ανάδρομο Ερμή είναι ότι έχετε μαζί και την ικανότητα να ξανακοιτάτε και να ξαναζυγίζετε τις πρόσφατες εμπειρίες σας βασιζόμενοι περισσότερο στα κριτήρια του ενδοκόσμου σας παρά στις εξωτερικές συνθήκες. Γνώθι σαυτόν έλεγαν οι πρόγονοί μας, ε, αυτή η ενδοσκόπηση γίνεται και ξαναγίνεται και ξαναγίνεται με αυτόν τον Ερμή.
Σας είπα πριν ότι ο Δίας μπαίνει σε ορθή φορά και αυτό ευνοεί πολύ σημαντικά τους Σκορπιούς, τους Καρκίνους και τους Ιχθύες και πολλά άλλα ζώδια. Η επέκταση είναι πολύ πιο αισθητή και οι ευκαιρίες είναι παρούσες και προσεγγίσιμες. Ο Δίας, ο αγαπημένος μας πλανήτης της αισιοδοξίας, της επέκτασης και πολλών άλλων καλών είναι πολύ πιο λαμπερός και η ακτινοβολία του λίγο πολύ μας αγγίζει όλους. Μεσοβδόμαδα ο Άρης σε αντίθεση με τον Ποσειδώνα προκαλεί ειδικά στα ζώδια του σταθερού σταυρού του πρώτου προς δεύτερου δεκαημέρου (Λέοντες, Ταύροι, Σκορπιοί και Υδροχόοι) τάση για μπερδέματα, για απομυθοποιήσεις ή ακόμα για θυμού λανθασμένα τοποθετημένου και για σπατάλη ενέργειας. Η Αφροδίτη σε τετράγωνο με τον Ουρανό στις 6 Ιουλίου φέρνει τάση για οικονομικές σπατάλες, για ξαφνικούς έρωτες και για κάποια διαταραχή στα προγράμματα και αυτό αφορά περισσότερο τα μεταβλητά ζώδια δηλαδή τους Διδύμους, τους Παρθένους, τα Τοξοτάκια μας (μπεεεεεε.... ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΖΩΔΙΟ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΓΩ ΑΡΜΟΝΙΑ) και τους Ιχθύες του δεύτερου δεκαημέρου ιδιαίτερα.

Η επόμενη εβδομάδα ήσυχη φαίνεται εκτός από μία πανσέληνο στον Αιγόκερω τα ξημερώματα της 11ης Ιουλίου. Εδώ βγαίνουν θέματα ασφάλειας στην επιφάνεια. Γι’ αυτό,
μας ζητείται μεθοδευμένη δουλειά και αυξημένη φροντίδα στις αντιξοότητες της καθημερινότητας και στα όσα μας δίνουν ανασφάλεια και φόβο. Βάλετε επίσης,
τα όριά σας μεταξύ του χρόνου των υποχρεώσεών σας και του χρόνου της
ψυχαγωγίας σας και θα έχετε μια ωραία ισορροπία στα πράγματα. Ευτυχώς
υπάρχουν ευνοικές γωνίες από την Αφροδίτη και τον Άρη με την Πανσέληνο
και αυτό δίνει ελαφράδα και ερωτικές διεξόδους.
Μιας και άρχισα το κείμενό μου αναφερόμενη στον Ερμή θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που έμαθα από έναν πολύ αγαπημένο μου αστρολόγο καταξιωμένο και πετυχημένο. Εάν κάποιος άνθρωπος ή μία κατάσταση σας ενοχλούν ή σας προβληματίζουν, απλά αλλάξτε στάση ζωής προς αυτά. Εάν αλλάξτε συμπεριφορά, δύο τινά θα συμβούν- ή το πρόβλημα θα αλλάξει έτσι ώστε δεν θα το βλέπετε ως πρόβλημα ή απλά θα φύγει. Εάν κάποιος άνθρωπος σας εκνευρίζει κάντε έναν κόπο και αλλάξτε νοοτροπία προς αυτόν τον άνθρωπο, βάλτε τον σε άλλη διάσταση και ακόμα στείλτε του φως. Ο ίδιος ο αστρολόγος λέει ότι ο άνθρωπος θα αλλάξει με τρόπο που δεν θα σας βαραίνει πια ή και σε κάποιες περιπτώσεις ο άνθρωπος αυτός θα αποχωρήσει από το σκηνικό της ζωής σας. Ο κανόνας λέει: με το να αλλάξετε συμπεριφορά αλλάζει και η όλη κατάσταση. Αυτή είναι η δύναμη του μυαλού, αυτή είναι η δύναμη της νόησης. Και όπως λέει η καλύτερη φίλη της μαμάς μου, η Τζένη, με 35 χρόνια μαθημάτων μεταφυσικής στην πλάτη της ‘Η σκέψη έχει ενέργεια, οι σκέψεις έχουν φτερά’. Αυτό που σας ανέφερα θα δείτε, δουλεύει, και πιάνει ακόμα καλύτερα όσο περισσότερο και με όσο πιο μεγάλη ειλικρίνια διεισδύετε στους λόγους και στις αντιδράσεις σας όταν σας εκνευρίζει αυτός ο προβληματικός άνθρωπος ή αυτή η κατάσταση. πριν πάμε στα συγκεκριμένα κάθε ζωδίου σας φιλώ πολύ!

ΚΡΙΟΙ Αυτός ο ανάδρομος Ερμής κάπου θα σας δώσει μια νοσταλγική διάθεση, θα θυμηθείτε φίλους από τα παλιά ή ακόμα, και κάποια άτομα της οικογένειάς σας. Ίσως μπερδευτείτε, μην ανησυχήσετε όμως, αφήστε τα πράγματα να κυλήσουν. Ο Άρης στον Λέοντα όλον τον μήνα σας δίνει αυτοπεποίθηση και δυναμισμό, γύρω στις 6 προσοχή σε τυχόν σπατάλη ενέργειας ή σε κάποια κακοτοπιά από λαθεμένη κίνηση. Το επόμενο Σαββατοκύριακο που αρχίζει στις 14 Ιουλίου είναι πολύ ευνοικό για τα ερωτικά σας και για την εικόνα σας προς τα έξω. Επωφεληθείτε!

ΤΑΥΡΟΙ Αν έχετε καταπιαστεί με κάποιο σοβαρό, χρονοβόρο εγχείρημα ο ανάδρομος Ερμής σας καλεί να κοιτάξετε όλες τις λεπτομέρειες γύρω από αυτό και να κλείσετε ότι εκκρεμότητες σας απασχολούν. Υπομονή, αν υπάρχουν εντάσεις ή πολύ δραστηριοποίηση, εσείς να κοιτάτε διεξοδικά τα όποια θέματα σας απασχολούν. Η πανσέληνος στις 11 Ιουλίου σας ανοίγει τον δρόμο για ταξιδάκια και για ζητήματα που έχουν σχέση με εκπαίδευση ή ανώτερη μόρφωση. Από την ερχόμενη Παρασκευή 14 Ιουλίου, έχετε την διαίσθηση σύμμαχό σας σε ζητήματα ερωτικά, αν είστε μόνοι ίσως έρθει κάτι καινούργιο στα αισθηματικά σας και επίσης μπορείτε και χειρίζεστε με επιτυχία τα επαγγελματικά σας.

ΔΙΔΥΜΟΙ Ο ανάδρομος Ερμής δεν είναι ότι καλύτερο για να προωθήσετε τις ιδέες σας αυτόν τον καιρό, μην σκάτε όμως, απλά μην βιάζεστε διόλου και επανεξετάζετε κάθε δυνατότητα στα σχέδιά σας. Η Αφροδίτη πάνω σας όλες αυτές τις ημέρες σας κάνει λαμπερούς αυξάνει το σεξ-απήλ, κάνετε πολλές συναντήσεις και η γοητεία σας είναι έντονη. Κάποιοι από εσάς διακατέχεστε από επαναστατική διάθεση και τολμάτε πράγματα που δεν δοκιμάζατε στο παρελθόν. Επίσης γύρω στις 14 Ιουλίου να είστε πολύ προσεκτικοί στην επιλογή των λέξεων κατά την διάρκεια των συναναστραφών σας. Μπορείτε να θεραπεύσετε παρεξηγήσεις του παρελθόντος με την σωστή επιλογή του λόγου σας.

ΚΑΡΚΙΝΟΙ Αυτός ο ανάδρομος Ερμής πάνω στο ζώδιό σας υπάρχει περίπτωση να σας φέρει κοντά σε ανθρώπους του παρελθόντος, θα θελήσετε να πλησιάσετε άτομα της οικογένειάς σας και μπορεί ακόμα μέσα από κάποια επαφή με καταστάσεις του παρελθόντος να σας κάνει να νιώσετε νοσταλγικότητα. Επειδή όμως σας έχω πει πολλές φορές ότι μπαίνετε σε νέα εποχή στη ζωή σας, μπορεί επίσης, αυτός ο ανάδρομος Ερμής να σας συντονίσει περισσότερο στα σχέδια σας και να ξανακάνετε τον απολογισμό σας πως θέλετε να είναι η ζωή σας από δω και μπρος. Κατά την διάρκεια της πανσελήνου στις 11 Ιουλίου βλέπετε τι είναι αυτό που πραγματικά ζητάτε από τον σύντροφό σας ή από τους συνεργάτες σας. Με ρεαλισμό και χωρίς ψευδαισθήσεις μπείτε στην διεκδίκηση του εφικτού ως προς τις σχέσεις σας.

ΛΕΟΝΤΕΣ Δυναμικοί, ανανεωμένοι, ναι, και ερωτικοί θα έλεγα πως είστε αυτόν τον καιρό. Καραδοκούν όμως και οι εντάσεις και η μεγάλη κινητικότητα και κάποιοι από εσάς γύρω στις 6 Ιουλίου ίσως νιώσετε κάποια απομυθοποίηση μπορεί να δείτε την αλήθεια όπως πραγματικά είναι από ένα γεγονός-υπενθύμηση του παρελθόντος. Γύρω στις 14 Ιουλίου μπορεί να γίνετε πιο πιεστικοί σε καταστάσεις που σας ενδιαφέρουν ή μπορεί να νιώσετε ότι ασκούν μεγάλο έλεγχο πάνω σας, γι’ αυτό προσοχή στο τι λέτε δεν θέλετε ούτε να φανείτε υπερβολικοί ούτε να χάσετε την εύνοια των συμμάχων σας.

ΠΑΡΘΕΝΟΙ Ο ανάδρομος Ερμής σε εσάς, τους κατ’ εξοχήν επικοινωνιακούς του ζωδιακού, σας φέρνει συναντήσεις και αναμνήσεις με ανθρώπους από το παρελθόν, κάποιες καθυστερήσεις, και ακόμα κάποιες ανατροπές στις σκέψεις σας και στον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα. Βρείτε την ευκαιρία να τακτοποιήσετε εκκρεμότητες και παραλειπόμενα στα θέματά σας. Η πανσέληνος στις 11 Ιουλίου σας φέρνει όμορφες εξελίξεις στα αισθηματικά σας, κάτι καλό που δεν το περιμένατε θα έρθει. Ακόμα, γύρω στις 6 Ιουλίου να έχετε τον νου σας για θέματα που αφορούν οικονομικές σπατάλες ή για το απρόβλεπτο.

ΖΥΓΟΙ O Iούλιος μπήκε και το ενδιαφέρον σας βρίσκεται στα επαγγελματικά σας, στους μακροπρόθεσμους στόχους σας και στην κοινωνική σας ζωή. Μέχρι τις 22 Ιουλίου και ακόμα μέχρι να φύγει ο ανάδρομος Ερμής οι ευθύνες είναι εκεί, ίσως ακόμα προκύψουν κάποιες καθυστερήσεις και κάποια απρόβλεπτα. Το άγχος υπάρχει, η υπομονή είναι απαραίτητη, αλλά να ξέρετε ότι τώρα είναι η καλύτερη εποχή να οργανώσετε τα επαγγελματικά σας και να τακτοποιήσετε τα δεδομένα σας. Η πανσέληνος στις 11 του μηνός σας ξαναφέρνει αυτό σας το δίλημμα στην επιφάνεια- η ανάγκη αποφάσεων στα επαγγελματικά σας οι οποίες μπορεί να έρθουν σε σύγκρουση με τις ανάγκες του ενδοκόσμου σας. Μην ανησυχείτε, τα πράγματα παίρνουν σίγουρα τον δρόμο τους και σχετικά εύκολα, ειδικότερα προς το τέλος του μήνα.

ΣΚΟΡΠΙΟΙ Κάποιοι από εσάς είστε ακόμα προβληματισμένοι για κάποια θέματά σας, αλλά όχι για πολύ ακόμα. Γύρω στις 6 Ιουλίου αν βγούν στην επιφάνεια κάποια λάθη σας, μην κάνετε σπασμωδικές κινήσεις, απλά και ήρεμα συγκεντρωθείτε σιγά σιγά για την επίλυση τους. Γύρω στις 14 Ιουλίου Αφροδίτη, Άρης και Πλούτωνας είναι σε τέτοιες ευνοικές όψεις για εσάς που σας δίνεται πολύ καλή ευκαιρία να επιλύσετε επιτυχώς σοβαρές τριβές στα επαγγελματικά σας και να έχετε θαυμάσιες εξελίξεις στα ερωτικά σας.

ΤΟΞΟΤΕΣ (μπεεεεεε... ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ μπεεε...) Γενικά για εσάς μπαίνει ο μήνας αυτός ανανεωτικά στην προσωπικότητά σας. Ο ανάδρομος Ερμής αγγίζει περισσότερο θέματα που έχουν σχέση με τα οικονομικά, με επενδύσεις ή και με κάποια κεκτημένα σας. Ακόμα και η πανσέληνος σας αναγκάζει να τακτοποιήσετε τα οικονομικά σας με τον καλύτερο τρόπο και σας κάνει να χρειάζεται να δείτε τον εαυτό σας με μεγαλύτερο σεβασμό. Γύρω στις 13 με 14 Ιουλίου καλό είναι να είστε μετριόφρονες όσον αφορά τις προσδοκίες σας γύρω από τα ρομαντικά θέματα της ζωής σας.

ΑΙΓΟΚΕΡΟΙ Μετά από το μεγάλο φορτίο υποχρεώσεων που είχατε τον τελευταίο καιρό τώρα είναι καιρός να επαναπροσδιορίσετε τις προτεραιότητές σας και να θυμηθείτε τι είναι από δω και μπρος σημαντικό για εσάς και στα επαγγελματικά και στα προσωπικά. Ακόμα και η πανσέληνος στις 11 Ιουλίου κατά κάποιο τρόπο σας λέει ότι κλείνει ένας κύκλος για εσάς και ανθίζετε προς νέες κατευθύνσεις. Μην είστε αυστηροί κριτές του εαυτού σας, ακόμα είστε σε δρόμο εξέλιξης…

ΥΔΡΟΧΟΟΙ Η Αφροδίτη εξακολουθεί να τριγωνίζει τον Ήλιο σας μέχρι τις 18 Ιουλίου και αυτό φέρνει ευχάριστες στιγμές στα αισθηματικά σας και αισιοδοξία στην διάθεσή σας. Ο ανάδρομος Ερμής περισσότερο θα έλεγα επηρεάζει την ρουτίνα σας, την υγεία σας γι’ αυτό ας ελέγχετε τα ψυχοσωματικά σας και την διατροφή σας. Η πανσέληνος στις 11 Ιουλίου σας κάνει να νιώθετε κάποια μεγαλύτερη εσωστρέφεια και τάση απομόνωσης. Αν δεν έχετε πάρει καταξίωση ακόμα στον επαγγελματικό σας χώρο, γύρω στις 14 Ιουλίου βάλτε μπρός και κάντε τα απαραίτητα βήματα για αλλαγές εκεί που χρειάζονται.

ΙΧΘΥΕΣ Εσείς ψαράκια μου κάνετε αρκετές αναθεωρήσεις αυτόν τον καιρό σε σημαντικούς τομείς της ζωής σας. Έτσι, θα οδηγηθείτε να πάρετε σοβαρές αποφάσεις μέχρι το τέλος του μήνα. Παράλληλα θα σας δωθούν ευκαιρίες και για ταξίδια και για εκπαίδευση. Με τον Ερμή ανάδρομο, στα συναισθηματικά έχετε περισσότερες ευαισθησίες και στον επαγγελματικό σας χώρο θα έλεγα να είστε επιμελείς και πιο συγκεντρωμένοι.

Καλό μήνα!! Λώρα!

Κίνητρο

every day

in every way

I get better

little by little

Χαρά!

Πριν από μερικές ωρίτσες έμαθα ότι αυτός εδώ ο σούπερ ντούπερ νινής, ο ανηψιός μάλαμα

...θα αποκτήσει αδέλφι!!!! yes!!!!!!

(διακοπή για παραλήρημα:ΑΝΗΨΙΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΩΡΑ ΜΩΡΑ ΜΩΡΑ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΘΕΙΟΣ ΘΕΙΟΣ ΘΕΙΟΣ ΘΕΙΟΣ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΕΣΥ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ YES YES YES)

δεν ξέρουμε ακόμη βέβαια αν θα είναι αγόρις ή κορίτσις ο νέος μέλος της οικογένειας αλλά φάση θα είχε να είμαστε, λέει η τυπική νούκλεαρ οικογένεια οπότε προτιμάμε κορίτσι, ελαφρώς!

το οποίο αν είναι κοριτσάκι θα είναι ψαράκι και θα το λένε κατερινάκι!



καλό μήνα σε όλους! τι ωραία αρχή Ιουλίου είναι αυτή!

είμαι πολύ ευχαριστημένος! και χαρούμενος! σας φιλώ πολύ! φτου σκόρδα!!

(ανεπανάληπτη ατάκα της αδελφής μου: την ρωτάω: "είχες σημάδια ότι είσαι έγκυος;"

απάντηση: "όχι - δεν πήρα πρέφα... απλά πριν από καμία 15αριά μέρες ένοιωσα ένα ανεξήγητο φούσκωμα, τις προάλλες με έπιασε στο άουτοβδεμπλού να φάω κόκκινη γλυκιά πιπεριά και σήμερα το πρωί έστειλα το Γιώργο πάλι στο άουτοβδεμπλου να μου φέρει πατάτες τηγανιτές με κέτσαπ"

...δεν σχολιάζω, αλλά σκέφτομαι: ρε αδερφή, αν αυτά συνέβαιναν σε μένα εγώ θα ήξερα ότι είμαι έγκυος... κι εσύ δεν πήρες πρέφα; χαζοοικογένεια... γκασπ)

(ΑΑΑΑΑΑ, μην το ξεχάσω - χρειάζομαι συμβουλές και ραδιουργίες για να καταφέρω τους γονείς του νεοφερμένου να με κάνουν νονό του. σε σένα βασίζομαι να μου πεις ξόρκια ματζούνια τακτικές σχέδια και όλα για να πετύχω το στόχο ν γίνω νονός μωρού πριν τα 35 ...)

Στεναχώρια

...από την ημέρα που πέθανε ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς είχα μεγάλη στεναχώρια.

Από την μία ένοιωθα φρίκη για όσα πέρασε και τις σκέψεις που θα έκανε και τα νιωσίματα αυτού του ανθρώπου που έμεινε παράλυτος επειδή τσατισμένος με μία απόφαση κάποιου διαιτητή χτύπησε το κεφάλι του σε μία μεταλλική μπασκέτα

αλλά από την άλλη δεν θέλω με τίποτα να διαβάζω για το πόσο ήρωας ήταν και όλα αυτά.

Δεν θέλω ρε παιδί μου - ακόμα και αν δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί, δεν θέλω να "επικροτείται" ο άνθρωπος που έμεινε παράλυτος επειδή τσατισμένος με μία απόφαση του διαιτητή σε έναν αγώνα μπάσκετ χτύπησε το κεφάλι του σε μία μεταλλική μπασκέτα.

Δεν θέλω ο ανηψιός μου, αλλά και κανένα παιδάκι, που τώρα διαμορφώνεται συναισθηματικά να συνδέσει μία τόσο ηλίθια πράξη, τόσο αυτοκαταστροφική, τόσο απάνθρωπη με συναισθήματα "αναγνώρισης" με λόγια του τύπου ήταν ένας ήρωας, θα είναι για πάντα στις καρδιές μας, απέδειξε την αγάπη του στο μπάσκετ και στην ομάδα...

Κάθε αναφορά στο πρόσωπο αυτού του τραγικού ήρωα θα πρέπει να συνοδεύεται από μία παράγραφο που θα λέει τι ντροπή ήταν αυτό που έκανε. ντροπή. ντροπή, ντροπή, ντροπή, ντροπή, ντροπή, ντροπή.

σόρυ, θεός σχωρέστον, αλλά...ντροπή