Προσπαθώ να θυμηθώ τον έρωτα

Προσπαθώ να θυμηθώ τον τρόπο με τον οποίο είχα τον ομοφυλοφυλικό έρωτα στον μυαλό μου εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του 80 που ήμουν εφηβάκι, πριν μεγαλώσω και αρχίσω να τον βιώνω.

Όλο αυτό το πράγμα που είχα στο μυαλό μου αποδείχτηκε τόσο διαφορετικό από την πραγματικότητα και όμως ήταν τόσο δυνατό και εμπνευσμένο που ακόμα και τώρα, 20 χρόνια σχεδόν μετά, υπάρχουν ακόμα ζωντανά του στοιχεία στο μυαλό μου:

Ήταν ένα ανακάτεμα που με έκανε τόσο να λαχταρώ την ζωή που θα ερχόταν...

Είχε μέσα εικόνες από γυμνά σώματα που αγκαλιάζονταν χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις, με ειλικρίνια.

Είχε πολύ "μπορείς να μου φωτίσεις, μπορείς να μου χαρίσεις μία στιγμή, το κορμί είναι μόνο η αφορμή". Είχε μία ένταση και μία ανάταση, μία παρηγοριά και μία χαρά, μία αθωότητα και μία ηρεμία.

Φανταζόμουν ότι οι άντρες αγαπιούνται ξεκάθαρα, με πλήρη συνείδηση και ελευθερία.
Ότι δεν κάνουν νάζια και κόνξες, ότι μετά που κάνουν έρωτα, πιάνουν από το κομονδίνο ένα βιβλίο και διαβάζουν μαζί αγκαλιά, ότι κοιμούνται ήρεμοι και χαλαροί ο ένας μπλεγμένος στα μέλη του άλλου.

Φανταζόμουν τα πράγματα να γίνονται χωρίς ντροπές και ανασφάλειες, ελεύθερα και ολόκαρδα. Ήταν ανάλαφρο όλο αυτό που είχα στο μυαλό μου και φυσιολογικό. Τα σώματα ήταν εργαλεία αλλά και αυτοσκοπός, το μυαλό είχε ρόλο ενεργό, το ίδιο φυσικά και η καρδιά.

Έστι φανταζόμουν ότι θα ερωτευτώ. Έτσι φανταζόμουν ότι θα με αγαπήσουν...

Αλλά μετά ήρθε η πραγματικότητα και έκανε τη μεγάλη της ανατροπή.

Διαπίστωσα ανθρώπους που έκανα έρωτα σε ξεσπάσματα απωθημένων και οι οποίοι μετά το χύσιμο ένιωθα να σιχαίνονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Είδα άλλους που ντρέπονταν για το σώμα τους και τις ηδονικές του ανάγκες. Κάποιοι δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τις συναισθηματικές του ανάγκες. Μερικοί απλά δεν είχαν μπει στον κόπο να καταλάβουν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους, τους άρεσε να πέφτουν πάνω στον πούτσο και μετά τίποτα. Υπήρχαν και οι περιπτώσεις αυτών που φόρτιζαν με περιττό δράμα, κίβδηλο, την διαδικασία του έρωτα. Αλλά και άλλοι, κάλπικοι και κομπλεξαρισμένοι... χιλιάδες περιπτώσεις.

Και για να μην κάνω τον αθώο, σάμπως και εγώ δεν ήμουν κάποια από αυτές τις περιπτώσεις; Ρητορικό το ερώτημα, μην απαντήσεις, ήμουν.

Και όχι μόνο μία.

Όμως υπάρχουν κάποιες στιγμές που αυτή η αθώα εφηβική εικόνα που είχα για τον έρωτα επιστρέφει και με παίρνει.

Δεν είναι ωραίες αυτές οι στιγμές. Με κάνουν και υποφέρω γιατί συγκρίνω την πραγματικότητα με αυτό που πίστευα πως είναι η πραγματικότητα... και φυσικά στεναχωριέμαι...

χμφ χμφ χμφ.

σκέφτομαι - μήπως τελικά ο ποιητής είχε λίγο άδικο; Μήπως πρέπει να τους φοβάσαι τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες;

αρονό. ασυναρτησίες γράφω. λύσεις δεν έχω. Μου φτάνει να μπορώ να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι....

Αποκλειστικες δηλώσεις Κακλαmoney στο πρόβατο!!!

διαβάζονται όπως κάνεις σκρολ ντάουν,

από πάνω προς τα κάτω δηλαδή, χαζή, ε χαζή.








και για να να καθαρίσει το μάτι σου λίγο, πάρε αυτό

α και πού 'σαι, κράτα την την φωτογραφία γιατί σε λίγο καιρό με τους μαλάκες γύρω μας μόνο έτσι θα μπορείς να δεις κάνα δέντρο.

Βραδυνές ασυναρτησίες/βραδυνές συναρτήσεις

Οι άσπρες κάλτσες.

Πάρε ένα ζευγάρι άσπρες κάλτσες.

Και φαντάσου 'τες.

Βρίσκονται απλωμένες σε ένα σχοινί μπουγάδας, ανάμεσα σε άλλα ασπρόρουχα, λουσμένες στο φως του ήλιου. Τίποτα δεν μοιάζει περίεργο και αφύσικο σε αυτή την εικόνα, δεν είναι; Όλα είναι απόλυτα λογικά και αναμενόμενα... άσπρες κάλτσες απλωμένες σε σκηνή μπουγάδας... χμφ χμφ χμφ

Aλλαγή!

Ας πάρουμε τώρα τις άσπρες κάλτσες και ας τις βάλουμε... ας πούμε στο κέντρο της Αθήνας, στα πόδια ενός νεαρού άντρα ο οποίος είναι ντυμένος με μαύρο κοστούμι. Ναι, ναι, μαύρο!

Ο άντρας φορά ακριβό μαύρο κοστούμι και ακόμα πιο ακριβά μαύρα λουστρίνια... όμως οι κάλτσες του είναι οι άσπρες κάλτσες της μπουγάδας μας!

Και αρχίζεις τώρα και σκέφτεσαι: Τι αταίριαστο να φορά άσπρες κάλτσες με μαύρο κοστούμι... Πως έγινε και αυτός ο τόσο συστάμενος άντρας με το ωραίο κοστουμάκι βρέθηκε με άσπρες κάλτσες; τι του συνέβη; Είναι αφηρημάδα; Είναι δήλωση; Είναι αχρωματοψία στο λευκό; Είναι φαν του Μάηκωλ Τζάκσων;

Πόσο διαφορετική αίσθηση και σκέψεις προκαλούν τώρα οι ίδιες άσπρες κάλτσες που πριν, στο πλαίσιο της απλωμένης μπουγάδας δεν μας έκαναν την παραμικρή εντύπωση ε;

Συμπέρασμα: context is everything

context is everything

CONTEXT IS EVERYTHING!

it is...

and this is the cover of the new Pet Shop Boys' album, Yes


ναι: καμιά φορά το πλαίσιο που τοποθετείς κάτι, είναι πιο σημαντικό και από το ίδιο το κάτι itself.

Ωιμέ, ωιμέ, ωιμέ, τέτοιες σουρεάλες γιατί δεν βλέπουμε ωρέ;

Άχου, άχου, άχου, κοτσάνες που αμόλησε το στόμα του Βατράχου!

Μα τι τέλειο, τι τέλειο!

....επιτέλους μία διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας στην οποία δεν παίζουνε γιωτάδες και βλαχαράδες... γιατί να μην βλέπουμε πιο συχνά τέτοιες διαφημίσεις;

νοστιμιά σου λέω, νοστιμιά! μπράβο στην κρήμ!

απντέητ - μετά από 39181747448429021 τρισεκατομμύρια προσπάθειες κατάφερα να το ανεβάσω το βήντηόου. επιτέλους.

These, you just HAVE to see, sweetie!

Μία υπόθεση


Μία συμβουλή


και ένα υπέροχο ποστ.

ηντζόη

Πάει... αλλά θα τον ξανασυναντήσουμε, οπωσδήποτε

Ο Τζων Απντάηκ ένας από τους πιο γνωστούς Αμερικάνους συγγραφείς, που από πάνω τον βλέπεις στα δύο εξώφυλλα που έχει γίνει στο Time, μας άφησε χρόνους νομίζω εχτές.

Τον ξέρεις από τις Μάγισσες του Ηστγουήκ, που όμως δεν είναι από τα καλύτερα του βιβλία. Έχει γράψει πολλά πιο ενδιαφέροντα, αλλά αυτό έγινε ταινία που είχε την Σερ πρωταγωνίστρια και ότι έχει την Σερ πρωταγωνίστρια (μαζί με Πφάιφερ και Σάραντον) είναι καταδικασμένο να γίνει κάλτ επιτυχία.

Ο Απντάηκ είναι αρκετά γνωστός και στην Ελλάνδη. Αρκετά βιβλία του έχουν βγει στα ελληνικά... Αλλά έχω την αίσθηση ότι έχει ατυχήσει λίγο στο πως μεταφράζεται, βγάζει μία αίσθηση το εγγλέζικο κείμενο του που είναι δύσκολο να μεταφερθεί στα ελληνικά... (κοντοπουτανάκι, κάνει ολόκληρη παράγραφο για να σου πει ότι διαβάζει Απντάηκ στο πρωτότυπο χιχιχιχι).

Με τον Απντάηκ μαθαίνεις πολύ καλά την μέση Αμερική, όχι την Αμερική του Χόληγουντ και του Σέξ Ενδεσίρη, αλλά την Αμερική του Γουόλμαρτ, του Ντάνκιν Ντόνατς και των μώλζ...

Το Μέσ' στην ομορφιά των κρίνων είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο του, αν θες να διαβάσεις ένα.

τον έχω πρότυπο και ελπίζω να γίνω σαν και αυτόν. εξώφυλλο στο τάημ, ναι! χεχε

Κάλο παράδεισο να έχει.

gay friendly/hostile

Ο Βασίλης Π. και ο Ντίνος Π. ήταν συνάδελφοι εδώ και περίπου 7 μήνες. Από αυτούς, τους 6 τελευταίους ο πρώτος ήταν κρυφά ερωτευμένος με τον δεύτερο.

Δεν ήταν κανένας έρωτας φλογερός, κεραυνοβόλος, από αυτούς που αλλάζουν ζωές και συμπεριφορές... θα τον έλεγες απλό έρωτα, λίγων κυβικών, συνηθισμένο (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως συνηθισμένος έρωτας...), γλυκό και ενδοφλέβιο.

Και αν κάποιος ισχυριζόταν ότι ο Βασίλης είχε "κατασκευάσει" τον έρωτα αυτόν στον μυαλό του για να προσθέσει μία νοστιμιά στην εργασία του ίσως και να μην είχε πέσει τόσο πολύ έξω...

Ο Ντίνος δεν ήταν gay. Κάθε άλλο... Και μάλιστα αυτός ίσως και να ήταν ο βασικός λόγος που ο Βασίλης τον είχε επιλέξει να τον κάνει work-crush. Ήταν τόσο μακρυά από την επιτήδευση όλων των ομοφυλόφιλων του κύκλου του Βασίλη. Σε όλα του.

Και έγινε και βρέθηκαν σε μία πόλη του εξωτερικού για μία παρουσίαση. Για οικονομία, οι δύο τους χρειάστηκε να μοιραστούν το ίδιο δωμάτιο στο ξενοδοχείο τους.

Κανείς τους δεν έδωσε κάποια βαρύτητα στο γεγονός. Θα μοιράζονταν μία νύχτα το ίδιο δωμάτιο, σιγά το πράγμα, στο στρατό το ίδιο δεν γινόταν; Ούτε καν ο υπερβολικός και δραματικός Βασίλης δεν έκανε προεκτάσεις και ονειροπολήσεις με αφορμή την συγκατοίκηση - παρά τον "έρωτά του".

Και να ΄τοι τώρα οι δύο τους. Είναι απόγευμα, αργά, και κάθονται μπροστά από ένα λάπτοπ, δίπλα δίπλα στριμωγμένοι στο μικρό τραπεζάκι του δωματίου του ξενοδοχείου. Την επόμενη το πρωί είναι το ραντεβού στον πελάτη και τώρα βελτιώνουν την παρουσίαση που θα του κάνουν. Παιδεύονται μπροστά στο εξέλ, προσθέτουν στοιχεία και νούμερα, αλλάζουν φόρμουλες. Η δουλειά κυλά στρωτά και ήρεμα...

Ρε μαλάκα μήπως βάζαμε και αυτό; .
Ναι, ναι, παίζει... να, κάπως έτσι πάει η κουβέντα.

Και τότε ο Ντίνος σηκώνεται και βγάζει το παντελόνι του. Έτσι απλά, χωρίς καμία εισαγωγή, καμία επιτήδευση, καμία ερώτηση, καμία δήλωση.... Απλά, το βγάζει. Το πετάει στο κρεβάτι και κάθεται δίπλα στον Βασίλη... φοράει ένα μποξεράκι, μακρύ, σαν μαγιό, άνετα θα μπορούσε να είναι μαγιό...

Ο Βασίλης συνεχίζει να γράφει κάτι στο πληκτρολόγιό του. Δεν δίνει σημασία σε όλη αυτήν την σκηνή. Δεν την αφήνει να ριζώσει μέσα στο μυαλό του, να γίνει δέντρο, δάσος, σκοτεινή ζούγκλα καύλας και προσδοκιών. Όσο για τον Ντίνο συνεχίζει να φέρεται σαν να είναι καθισμένος δίπλα στον ξάδελφό του.

Αχ, όμως... Ξαφνικά, ο Βασίλης απλώνει το χέρι του και το ακουμπά απαλά στο μέσα μέρος του ποδιού του Ντίνου. Έτσι απλά, χωρίς καμία εισαγωγή, καμία επιτήδευση, καμία ερώτηση, καμία δήλωση.... Λίγο πιο πάνω από το γόνατο του. Με το που σταμάτησε την πληκτρολόγηση μία σιωπή πέφτει στο χώρο.

Είναι σιωπή μεγάλη και βαθιά σαν όλα αυτά που φοβάται και ελπίζει ο Βασίλης. Τόσο που αναρωτιέμαι: η αμηχανία που έπεσε είναι λόγω της κίνησης του αυτής καθ' αυτής ή λόγο του ότι σταμάτησε να ακούγεται ο θόρυβος των πλήκτρων;

Ο Ντίνος παγώνει. Αφήνει το χέρι του Βασίλη εκεί που είναι. Περνάνε μερικά δευτερόλεπτα. Κουνάει λίγο το πόδι του. Ο Βασίλης δεν παίρνει το χέρι του. Ο Ντίνος κουνάει λίγο περισσότερο το πόδι του. Τίποτε. Και τότε σηκώνεται από την καρέκλα.
Πάει στο κρεβάτι, παίρνει το παντελόνι του. Το φοράει. Πάει στο μπάνιο. Βγαίνει μετά από λίγα λεπτά. Και κάθεται δίπλα στον Βασίλη. Ό ήχος των χεριών του που αρχίζουν να πληκτρολογούν ξαναφέρνει την ισορροπία στο δωμάτιο.

... ... ... ... ... .... ... .... .... .... .... .... .... .... .... ...

Η παρουσίαση πήγε καλά την άλλη μέρα. Άλλα όταν γύρισαν στην Ελλάδα ο Βασίλης παραιτήθηκε από την δουλειά.

Μετά από πολλούς μήνες, ίσως και χρόνια, έτυχε να συναντήσει τον Ντίνο. Αφού χαιρετήθηκαν και είπαν τα νέα τους, ο Ντίνος τον ρώτησε...

- Γιατί έφυγες ρε από την δουλειά; ...δεν θα έλεγα τίποτε. Δεν έχω πει τίποτε σε κανέναν...

Ο Βασίλης, παίρνει το αυστηρό του ύφος, εξαφανίζει το χαμόγελο από το πρόσωπό του και λέει:
- ...ε; δεν καταλαβαίνω τι μου λες! δεν θα έλεγες; τι δεν θα έλεγες;

Τα επαγγέλματα του μέλλοντος, κατά πρόβατο

Μην περιμένεις ότι πρόκειται να καταφέρεις να επιβιώσεις ως τραπεζικός, διαφημιστής, γιατρός, δικηγόρος. Αλλού είναι πια το μπικικίνι. Το πρόβατο που έχει τα μέσα, διαβάζει το μέλλον και είναι σοφό σου δίνει τέλεια λίστα με τα επαγγέλματα του μέλλοντος. Για να βγάλεις πολλά λεφτά και να έχεις λαμπρή καριέρα.

10, Ντουζιερίστ - Θα είσαι αυτός που όταν είμαστε κομμάτια στο χαμάμ και βαριόμαστε να σηκωθούμε να πάμε μέχρι το ντους να ρίξουμε λίγο κρύο νερό στο σώμα μας (μην γελάς, μου έχει συμβεί) θα μας πετάς νερό με το τηλέφωνο του ντους για να μην γκαγκανιάσουμε. Μειονέκτημα δουλειάς - 8άωρο με το μαγιό δεν το λες και ό,τι καλύτερο. Πλεονέκτημα - καταβρέχεις γκομενάκια, χάου κουλ ηζ δατ.

9, Εητόλοτζηστ - Θα είσαι αυτός που θα μας θυμίζει τι έγινε στο 24245355456 επεισόδιο της δυναστείας, πόσες τούφες ήταν το μαλλί της Μπόνη Τάηλερ στο Α νήντ Α Χήρο, θα μας τραγουδάς το theme από τα Λιονταράκια του Κυρ Ηλία, και λοιπά και λοιπά. Θα είσαι σούπερ απαραίτητος σε εταιρίες και κυβερνητικές υπηρεσίες που θέλουν να έχουν επαφή με το τεράστιο τμήμα του κοινού που λατρεύει τα 80ζ. Μειονέκτημα - Για να σε σέβονται σαν επαγγελματία πρέπει να έχεις φράτζα α λα Andrew Ridlgey στην πρώτη εποχή των Wham. Πλεονέκτημα - μπορείς να τραγουδάς Καζαγκούγκου, σινίτα, Μπρός και ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΣΑΙ για αυτό!

8, Μανώ Ντράηερ - Δουλειά σου θα είναι να φυσάς το νύχι για να στεγνώσει το μανό της γριάς που από τις πολλές πλαστικές αν ΤΟΛΜΗΣΕΙ να σουφρώσει τα χείλη της απλά θα σκιστούν. Μειονέκτημα - Επειδή η γριά που θα της φυσσάς το μανό δεν θα μπορεί ούτε καν να μιλήσει απο τις πολλές πλαστικές, θα νιώθεις μοναξιά. Πλεονέκτημα - επειδή η γριά που θα της φυσάς το μανό δεν θα μπορεί να μιλήσει από τις πολλές πλαστικές δεν θα σου ζαλίζει τα παπάρια.

7, Βοηθός ντουλαπίστρια - Ένα επάγγελμα μόνο για κορίτσια, ητς γκόνα μπη α μπλαστ, επειδή η κουλτούρα μας παράγει περισσότερες αδελφές από οτιδήποτε άλλο και τι θα κάνουν όλες αυτές για να κρυφτούν; Ακριβώς! ...θα στραφούν σε σένα για να πας μαζί τους στο κυριακάτικο τραπέζι και να κάνεις την γκόμενα στην μαμά τους. Μειονέκτημα - δεν έχεις ασφάλεια από την αγάμητη αδελφή. Πλεονέκτημα - η αδελφή θα σου δανείζει τα καλλυντικά και τα αρώματά της και θα είσαι η μεγαλύτερη τρεντ σέτα.

6, Απαντητής βίζας - Η δουλειά σου θα είναι να απαντάς στις τράπεζες που θα παίρνουν και θα ψάχνουν τον εργοδότη σου γιατί πάλι δεν πλήρωσε την γαμωκάρτα του. Απλή δουλειά, το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις διαπεραστική φωνή και να μπορείς να απαντάς στις προσβολές με άλλες προσβολές. Μειονέκτημα - θα καίγεται το αυτί σου από το ακουστικό όλη μέρα στα τηλέφωνα. Πλεονέκτημα - θα τελειώνεις την δουλειά σου και θα έχεις τόσο εκτονωθεί μμμμμμ ούτε ο Γκάντης τέτοια ηρεμία.

6, Ψηφιστής ρεάλιτη - Θα είσαι ο άνθρωπος που θα του δίνουμε εντολές τι να ψηφίζεις για λογαριασμό μας στα ρηάλιτη παιχνίδια που θα παρακολουθούμε. Θα σου λεμε να ψηφίσεις Δώρα του μέλλοντος, ας πούμε, ή Άσπα Τσίνα του μέλλοντος, επίσης ας πούμε, και εσύ θα λυσσάς να μπαίνεις στο ίντερνετ, να στέλνεις εσεμέσ, για να στηρίξεις αυτούς που στηρίζουμε εμείς οι εργοδότες σου. Επίσης όταν θα υπάρχει θέμα χρόνου στον εργοδότη σου, θα εισηγείσαι τι να στηρίξει! Μειονέκτημα - Η Δώρα του Μέλλοτος. Πλεονέκτημα δουλειάς - η Άσπα Τσίνα του μέλλοντος.

5, Αναγνωριστής διασημοτήτων - η δουλειά σου θα είναι να αναγνωρίζεις, και να θυμίζεις στον εργοδότη σου, ποιος είναι ο διάσημος στο εξώφυλλο δίσκου/αφίσα σινεμά/οθόνη τιβί/γουενέβερ. Βλέπεις με τις άπειρες πλαστικές οι διάσημοι δεν θα αναγνωρίζονται με τίποτε! Ένα κατούρημα θα πηγαίνουμε να ρίξουμε, και με το που θα επιστρέφουμε ο ηθοποιός στην ταινία θα έχει γίνει... κάποιος άλλος! Οι πιο προκομένοι αναγνωριστές διασημοτήτων θα είναι επιφορτσμένοι με το σούπερ κουλ και τιτάνιο έργο να θυμίζουν στον ίδιο τον διάσημο ποιος ήταν πριν την πλαστική! Μειονέκτημα δουλειάς - Όταν κάνεις λάθη στο ποιος είναι ποιος θα γίνεται χαμός, λολ. Πλεονέκτημα δουλειάς - θα είσαι άκτιβλυ ανακατεμένος στη σόουμπηζ!

4, Στρογγυλευτής ματιών Κινέζων - είναι λέει τρελή μόδα στους πλούσιους Κινέζους να στρογγυλεύουν τα μάτια τους. Διότι όσο πιο σχιστό το μάτι, τόσο πιο λάϊκα η Πεκινεζιότισα. Δουλειά σου θα είναι να στέκεσαι διακριτικά πίσω από τον εργοδότη σου και να του κρατάς όσο περισσότερο γίνεται τα μάτια στρογγυλεμένα, με απαλά αέρινα δάχτυλα, ενώ αυτός θα κάνει την ζωή του. Μειονέκτημα δουλειάς - θα πρέπει να σκύβεις για να φτάσεις στο ύψος του εργοδότη σου, οι Κινέζοι είναι κοντοί. Πλεονέκτημα δουλειάς - ταξίδια στο εξωτερικό.

3, Αυνανιστής ρομπότ - ε, τώρα τι να σου εξηγήσω, τα λέει όλα το όνομα. Μειονέκτημα δουλειάς - τα νύχια σου θα γεμίζουν λάδια και βαλβολίνες. Πλεονέκτημα δουλειάς - σούπερ στενή επαφή με την τελευταία λέξη της προηγμένης τεχνολογίας.

2, Εσωτερικός διακοσμητής διαστημοπλοίων - η δουλειά σου θα είναι να διακοσμείς διαστημόπλοια. Μοιάζει απλό, αλλά δεν είναι καθόλου. Πρέπει να υπολογίσεις τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, το ότι το πλοίο θα ταξιδέυει με ταχύτητα του φωτός και πολλά ακόμα. Μειονέκτημα δουλειάς - θα βλέπεις το έργο σου μόνο μία φορά - μετά θα φεύγει για διαγαλαξιακό ταξίδι... Πλεονέκτημα δουλειάς - εργασιακό περιβάλλον υψηλών ταχυτήτων.

1, Εργολάβος κηδειών για άβαταρζ - η δουλειά σου θα είναι να κηδεύεις με όλες τις τιμές, σε διαδικτυακά βίρτουαλ νεκροταφεία, τα άβαταρ των οποίων οι χρήστες τα βαρέθηκαν. Σούπερ; ναι σούπερ! Μειονέκτημα δουλειάς - κατάθλιψη λόφω καθημερινής επαφής με τον θάνατο. Πλεονέκτημα δουλειάς - δισεκαττομύρια μελλοντικά πελατάκια, θα χεστείς στο τάληρο.

Δεν είμαι γκέη, κυρία, τον αγκάλιασα επειδή μύριζε ωραία το σωβρακάκι του!!! Δεν είμαι, λυγμ σας λέω, λυγμ!

χιχιχι διαφήμιση για μαλακτικό ρούχων.

Μαλακτικά "Ο Αγκαλίτσας" - ποιότητα, συνέπεια, ταχύτητα, μυρουδιά. Μαλακτικά "ο Αγκαλίτσας"!

166 λεπτά.

166 λεπτά. Η διάρκεια του Benjamin Button.

Μπορεί παρακαλώ να βγει και άλλη έκδοση της ταινίας με τριπλάσια διάρκεια; ΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖΠΛΗΖ.

όλα τα έχει αυτό το έργο: storytelling (όχι Tory Spelling, storytelling, άλλο πράγμα αυτό)

...καλοφτιαγμένα, χορταστικά εφέ που εξυπηρετούν, πρόθυμα δουλάκια, την ταινία, δεν την καπελώνουν...

...υπέροχους δεύτερους ρόλους που ερμηνεύονται από στιβαρούς αρχιδάτους ηθοποιούς.

μία Κατέ που είναι τόσο όμορφη και τόσο ταλαντούχα όσο δεν το πιστεύεις.

υπέροχη μελωδική, λυρική μουσική που λειτουργεί υπόγεια αλλά και καταλυτικά

φωτογραφία που σε κάνει να νιώθεις όταν την δεις την ταινία σαν να γύρισες από ταξίδι μακρινό...

μυστήριο και εξυπνάδα και σοφία και σκέψ σκέψ και τροφή για αισθήματα αλλά και πολλά ακόμα που δεν στα λέω γιατί βαριέμαι.

Βέβαια, η ταινία έχει και μερικά μειονεκτήματα. Ο Μπραντ δεν με τρέλλανε, εντάξει, καλά το κουβαλάει το όλο πράγμα αλλά μέχρις εκεί... επίσης η ταινία γαμώτη μου δεν θα σου λύσει το πρόβλημα της ζωής σου. Όχι. Ούτε θα σου βρει γκόμενο. Ούτε θα σου χαρίσει την πολυπόθητη ισορροπία. ούτε, ούτε ούτε... γιατί βασικά πρόκειται για ταινία. Και αν την δεις έτσι, σαν ταινία, θα βγεις σούπερ ευχαριστημένος. Και πιθανώς και λίγο πιο σοφούλης.

(αμάν πια με τις κουλές που "απογοητεύτηκαν"... τι περίμενες μωρή να δεις; το μυστικό για να κατακτήσεις τον κωλομπαρά των oνείρων σου; ή τρόπους για να είσαι πάντα ντυμένη την τρίχα χωρίς να χαλάς πολλά λεφτά; ...έλεος!)

Η διαφήμιση της τσαγκαροδευτέρας

χάλι το μαλλί, χάλι σου λέω. αυτή δεν είναι δευτέρα, λεβεντοπνίχτρα κόλαση είναι.

Ευτυχώς που το πρωί κολύμπησα λίγο και κάπως στάνιαρα. Βέβαια, ξέχασα το κράνος στο γυμναστήριο και μέχρι να έρθω στην εταιριολάνδη μου είχε πάει η ψυχή μου στην κούλουρη ότι θα με γράψουν και γάμησέ τα μετά, αλλά οκ την γλύτωσα...

αχ ρε άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις...

έπρεπα να είχα γεννηθεί πλούσιος και σέξυ. Ο γουέητ, σέξη είμαι! λάθος λοιπόν, απλά πλούσιος έπρεπα να είχα γεννηθεί!

Το καλοκαίρι θα 'ρθεί, στην ταράτσα του Βοξ...

Το καλοκαίρι θα 'ρθεί
Στην ταράτσα του Βοξ
η Μελίνα θα παίζει την Στέλλα
Ραντεβού θα σου δίνω
στα σκαλιά του Εκράν
να κοιτάμε τις νύχτες
την Μανιάνι γκρο-πλαν
καρφωμένη με δέκα σαΐτες

Mama Roma σαν εσένα κι εγώ
με την τσάντα στους ώμους
να παίρνω τους δρόμους
Θα σφυρίζω τραγούδια
και με γέλιο βραχνό
το κορμί μου θα δείχνω
στη φωτιά θα το ρίχνω

Φύγε Στέλλα
θα μείνω εγώ

Το καλοκαίρι θα 'ρθεί
Στο Ηρώδειο φως
Που και που μια ορχήστρα στην Αίγλη
Ραντεβού όπως πέρσι στο Μουσείο μπροστά
θα γυρεύουμε θέση
με τα μάτια κλειστά
τη ζωή μας να δούμε απ’ τη μέση

Μία αλογόμυγα χορεύει βαλς με τον Μπασίρ

Εχτές το βράδυ βρέθηκα γύρω στις 8 στο κέντρο. Κατέβηκα από την εταιριολάνδη (a.k.a Μαρούσι) με το μετρό, λόγω πρωινής βροχής δεν πήρα γάιδαρο (a.k.a. vespa).

Ήμουν αρκετά κουρασμένος γενικότερα (αυτό το να σηκώνομαι 7 το πρωί για να πηγαίνω τζοιμ το πρωί είναι δύσκολο το γαμημένο, όσο και αν δίνει ωραίο ρυθμό στην ημέρα σου, λυγμ). Ήθελα όσο τίποτε να πάω σπίτι, να μου φέρει ο μπάτλερ μία σούπα μπορς, μετά ένα φιλέτο Στρογκανόφ και ύστερα μία Πάβλοβα… όμως...

Περνώντας έξω από το σινεμά το Ideal θυμήθηκα ότι ήθελα σαν τρελός να δω το «Βαλς με τον Μπασίρ» που τόσο ωραία πράγματα λένε όλοι, και "τι αριστούργημα είναι", και πάνε και γλυκοφιλάνε την οθόνη του σινεμά με όλη τους την αγάπη, γιατί είναι "ό, τι πιο υπέροχο για έργο".

Ok. Μπήκα να το δω.

Πήρα ποπ κορν, τρία χάτ ντάγκ, δύο πακετάκια τσιπς, μία κράντς, ένα χάγκεν ντάς, ένα ντορίτος με διπλό τυρί, μία πέπση λάητ, μία έψα λεμόνι και κράκερζ (θα έπαιρνα κι άλλα φαγιά επειδή πεινούσα αλλά το 'χω κανόνα, όταν βλέπω έργα πχιότητας δεν θέλω να παίρνω πολλά φαγώσιμα για να μπορώ να συγκεντρωθώ στο νόημα).

Και συγκεντρώθηκα. Και έχω μείνει μαλάκας. Τόσο μαλάκας που δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Πραγματικά!

Η ταινία όντως είναι πάρα πολύ καλογυρισμένη. Και την μουσικούλα της έχει, και τα χιουμοράκια της τα κάνει, και τα ωραία της σχεδιάκια… πολύ καλογυρισμένη!

Τόσο καλογυρισμένη που πραγματικά απορώ με όλους τους μαλάκες που προσπάθησαν να την πουλήσουν ως το «ερασιτεχνικό διαμαντάκι». Καμία σχέση φυσικά. Η ταινία έχει μελετηθεί σχεδόν τόσο, μην σου πω και περισσότερο, από τα πιο μελετημένα Χολιγουντιανά μπλόκ μπάστα. Γιατί η ταινία έχει ατζέντα. Θέλει να σε κάνει να αισθανθείς με έναν συγκεκριμένο τρόπο…

Τι βλέπεις; Μία συγκινητική ιστορία. Ένας Ισραηλινός ακούει την εξομολόγηση ενός φίλου του που είχε εισβάλει με τα στρατεύματα της χώρας του στον Λίβανο 20 χρόνια πριν, ότι έχει εφιάλτες για το γεγονός. Και παθαίνει και αυτός εμμονή με την δική του τοτινή θητεία. Προσπαθεί, ειδικά, να διαπιστώσει κατά πόσο ο ίδιος είχε ανάμειξη ή σχέση ή μαρτυρία με τις κτηνωδίες που έγιναν με την ανοχή του Ισραηλινού στρατού σε δύο προσφυγικά στρατόπεδα του Λιβάνου…. Αρχίζει λοιπόν μία «οδύσσεια» για να μάθει από άλλα φαντάρια που υπηρέτησαν μαζί τι ακριβώς συνέβη στην θητεία του τότε που ήταν 20 ετών.

Οι φίλοι του, λοιπόν, του λένε διάφορες ιστορίες. Πως γλύτωσαν τον θάνατο, πως είδαν να πεθαίνει ο διοικητής/κολλητός/συγγενής του, πως φρίκαραν κάποια στιγμή, πως πως πως… Μάλιστα…

Σιγά μην κλάψω ρε.

Η ταινία είναι κατά την γνώμη μου το πιο εφιαλτικό και ύπουλο κομμάτι προπαγάνδας που έχει ποτέ υπάρξει. Και δεν μπορώ να πιστέψω πόσο εύκολα όλοι έπεσαν θύμα της.

Οι φαντάροι του Ισραήλ παρουσιάζονται ως αθώα αμούστακα παιδιά που ενώ προτιμούσαν να χορεύουν στην ντισκοτέκ, στην παλιά ντισκοτέκ, αναγκάζονταν να αφήσουν πίσω ότι αγαπούσαν και να πάνε να πολεμήσουν. Ναι, Ok, αυτό είναι πολύ κακό και τι να κάνεις, όταν σε διατάζει η πατρίδα σου πρέπει να κάνεις έστω κι έναν κατακτητικό και άδικο πόλεμο.

Όμως για σταθείτε ρε παιδιά!! Μην γαμηθούμε τελείως με τον σχετικισμό! Το πρόβλημα αυτού του πολέμου είναι ότι κάποια 20χρονα Ισραηλιτάκια χρειάστηκε να κόψουν τους καφέδες στις παραλίες της Μεσογείου και να υπηρετήσουν ή μήπως το ότι μετά από 20!!! χρόνια τα κακόμοιρα, λυγμ λυγμ σνιφ, δεν μπορούσαν να κοιμηθούν γιατί έβλεπαν εφιάλτες;

Όχι βέβαια! Δεν είναι αυτό το πρόβλημα του πολέμου αυτού. Και πιστεύω ότι η ταινία είναι ένα καλογυρισμένο λυρικοπαπαρολόγημα κατά της φρίκης του πολέμου γιατί αποσκοπεί να απομακρύνει την προσοχή από την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ φρίκη του ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ πολέμου που είναι διπλά φρικτός γιατί είναι άδικος και στρέφεται εναντίων ΠΟΛΛΏΝ αμάχων!

Και εκεί που σαν μαλάκας κι εγώ κοιτούσα στην οθόνη «μαγεμένος» και γοητευμένος… ένα θαύμα έγινε εντός μου (γιατί το ότι την γλύτωσα από αυτήν την προπαγάνδα θαύμα το θεωρω), επανατοποθέτησα αυτό που έβλεπα και αποφάσισα να το αντιμετωπίσω ως κάτι άλλο από αυτό που παρουσιάζεται…

και φυσικά μόλις το έκανα αυτό, το όλο πράγμα κατέρρευσε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο!

Εχτές το βράδυ μετά το σινεμά είχα, αισθανόμουν και σκεφτόμουν 113214775292101 τρισεκατομμύρια λόγους να την καγκουρέψω. Τώρα έχει περάσει πολύ ώρα και σίγουρα έχω ξεχάσει κάποια πράγματα. Ωστόσο, θέλω να επισημάνω μία τρελή υπουλιά που έχει…

Στο έργο, λοιπόν (για να σε βάλω λίγο στο σκηνικό) γίνεται αναφορά στην σφαγή που έγινε σε δύο προσφυγικά στρατόπεδα παλαιστινίων. Εκεί σφαγιάστηκαν πολύ παλαιστίνιοι από χριστιανούς παραστρατιωτικούς, οι οποίοι όμως δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να τους επιτραπεί να φτάσουν στα προσφυγικά στρατόπεδα. Υπεύθυνοι για αυτό ήταν οι Ισραηλινοί, οι οποίοι είχαν υπό την κατοχή τους την Βηρυτό και πολύ απλά επέτρεψαν στους παραστρατιωτικούς να σφάξουν τους παλαιστίνιους.

Άρα δημιουργείται μία αντιπαράθεση εμείς τα κακόμοιρα φανταράκια που αγαπάμε τα λουλούδια, τις μελισσούλες, το κλάμπιν, την γκόμενά μας και κάποιοι κακοί, μυστηριώδεις τύποι, οι οποίοι επέτρεψαν στους πραγματικά κακούς (τους φαλαγγίτες) να σκοτώσουν οικογένειες.

Είναι λίγο σαν να μας λέει το έργο «κοινό! Άκουσε, το κανονικό Ισραήλ δεν είναι κακό, άλλοι έκαναν τα εγκλήματα άλλοι! φαλαγγίτες φταίνε! Αυτοί σκοτώσαν το 4χρονο κοριτσάκι, το κανονικό Ισραήλ νιώθει άσχημα για την δολοφονία, να, να, μέχρι και ταινία αφιερωμένη στο θέμα χρηματοδότησε!!!»

Να σου πω όμως κάτι σέξυ βιούερ; Το Ισραήλ και το κάθε Ισραήλ δεν κρίνεται επειδή έχει γλυκά αγοράκια που έχουν εφιάλτες και είναι γλυκομίλητα. Δεν κρίνεται επειδή 20 χρόνια μετά κάνει μία ταινία για να μου θίξει το γεγονός. Δεν κρίνεται επειδή κάποιο πολίτες του έχουν εφιάλτες. Κρίνεται για τα εγκλήματα που διέπραξε. Κρίνεται για τα εγκλήματα που επέτρεψε να διαπραχτούν... Τέλος. Παύλα.

Και όσο ωραία και αν ήταν η ταινιούλα που είδαμε εχτές, θα είναι μεγάλη ηλιθιότητα αν απομακρύνει το μυαλό σου από τα εγκλήματα πολέμου και το επικεντρώσει στις τραγικές ιστορίες μερικών από τους στρατιώτες…

Στο κάτω κάτω αυτοί χάσανε μόνο τον ύπνο τους. Κάποιοι οι οποίο δεν ήταν καν στρατιώτες, έχασαν τη ζωή τους, την περιουσία τους, την οικογένειά τους. Δηλαδή μην χάσουμε πια και κάθε αίσθηση!

Στο ξαναλέω για να το χωνέψεις.

Η ταινία αποσκοπεί στο να σκεφτούμε ότι ο πόλεμος είναι κακός αντί «ο πόλεμος που κάνει το Ισραήλ είναι κακός».

Η ταινία αποσκοπεί στο να σκεφτούμε «τα εγκλήματα πολέμου έγινα από κακούς, από άλλους, από εξαιρέσεις» αντί «τα εγκλήματα πολέμου έγιναν με την ανοχή, μη σου πω και με την ώθηση από το Ισραήλ, ανεξάρτητα από το αν η κανονικοί φαντάροι δεν έκαναν εγκλήματα».

Η ταινία αποσκοπεί στο να νιώσεις συμπάθεια προς μία κατάσταση που είναι απαράδεκτη και να σκεφτείς «οι Ισραηλίτες είναι καλοί άθρωπες, με ευαισθησίες να, να, δες αυτόν μέχρι και μπάφο αναγκάζεται να καπνίζει για να ξεπεράσει την συμμετοχή του στον πόλεμο»!!! Πο πο. Τι λες τώρα!

Για να μην αναφερθώ στην σκηνή με το παιδάκι με το μπαζούκα… μήπως αυτή η σκηνή μας περνά λίγο πούστικα το μηνυματάκι «ακόμα και όταν σκοτώνονται παιδιά από ισραηλινούς στρατιώτες, γίνεται γιατί οι κακόμοιροι είναι ευαίσθητα παλικαράκια και τρομάξανε μωρέ άχου το άχου το, γούτου γούτου το φανταράκι από το τελαβιβουλίνι».

Αν η ταινία ήθελε να είναι πραγματικά αντιπολεμική έπρεπε να ρωτά άλλα πράγματα. Όπως ας πούμε «γιατί, καταρχάς, μπήκαν οι Ισραηλινοί στο Λίβανο»;

... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

Άκουσε να δεις. Σου δίνω τώρα φούντ φορ θοτ: Ένας από τους τρόπους μία εταιρία, φαρμακευτική για παράδειγμα, που έκανε μεγάλη μαλακία, (έβγαλε στην κυκλοφορία ένα φάρμακο που βλάπτει, αντί να κάνει καλό, για παράδειγμα) να την σκαπουλάρει, είναι να τα ρίξει, σε έναν κακό υπάλληλο (βλέπε αυτούς που υποβοήθησαν τους φαλαγγίτες) ή σε έναν αδύναμο υπάλληλο (βλέπε στρατιώτες με ευαισθησίες που τρόμαξαν και σκότωσαν σκυλιά η παιδάκια). Όμως το θέμα είναι η εταιρία να μην αφήνει να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Όπως και το θέμα είναι ότι το Ισραήλ ως κράτος έχει 100% την ευθύνη για τα εγκλήματα πολέμου. Και η ταινία προσπαθεί αυτό ακριβώς να μας κάνει να το ξεχάσουμε!

Από το βαλς με τον Μπασίρ μου έμεινε μία μεγάλη τσατίλα. Δεν φτάνει που έγινε το έγκλημα, το καπηλεύτηκαν κιόλας για να μου φάνε 8 ευρουδάκια (αλλά μπορεί να γίνομαι και υπερβολικός τώρα, το καταλαβαίνω).

Δεν υπάρχει αυτό το γυμναστήριο, δεν υπάρχει!

Μερικές βαθυστόχαστες και τραγικές παρατηρήσεις από το τζοιμ μου.

Δεν υπάρχει πράγμα που να με κάνει να γελώ πιο πολύ από όλους εκείνους που κάνουν 3 λεπτά κολύμπι και μετά περίπου 4 ώρες διατάσεις. Σιγά κυρά μου, πότε πρόλαβες να τον κουράσεις τον μυ, με τα 250 μέτρα κολύμπι που έκανες συζητώντας με την φίλη σου?

Δεν υπάρχει πράγμα που να έχω φοβηθεί περισσότερο από το να πέσω στο στόμα αντρών, γύρω στα 30, που δουλεύουν σε νομική εταιρία και κουτσομπολεύουν ενώ κάνουν ντους, σκουπίζονται, ντύνουνται κ.τ.λ. Μιλάμε για κατινάζ μεγατόνων, για συναδέλφους, γκόμενες, προϊσταμένους... πραγματικά ο Θεός να σε φυλάει! Το χειρότερο δε είναι ότι δεν προσέχουν καθόλου ποιος τους ακούει, ο οποίος μπορεί να είναι, για παράδειγμα, ο αδελφός του συναδέλφου για τον οποίο λένε τα ακατανόμαστα (δεν επαναλαμβάνω, θα με καταλάβουν).

Δεν υπάρχει πιο "ταμτάκος" μόμεντ από τους τύπους του παραπάνω πόηντ οι οποίο κάνουν την τρομερή εξυπνάδα, όταν δεν θέλουν να τους καταλάβει κάποιος που είναι πολύ κοντά, να το το γυρνάνε στα αγγλικά;;;;;;;; χαζήηηηηηηηηηηηη, μα στα αγγλικά και καλά ότι τι; δεν έχω πάει εγώ ένα στρατηγάκη, δεν έχω ταξιδέψει μία βοστώνη;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο όνειρο στην ζωή μου από το να καταφέρω να αποκτήσω τόσο καλή τεχνική στην κολύμβηση ώστε να μπορώ να κάνω τα χιλιάδες μέτρα σουήμ σουήμ εντατίκ κρατώντας στο ένα χέρι σουβλάκι διπλοκέμπαμπο (στεγνό εννοείται) και ποτήρι μιλκ σέηκ στο άλλο. τα οποία εννοείται τα τρώω καθώς κολυμπώ χαρωπά.

Δεν υπάρχει πιο απρόσεχτος γυμναζόμενος από αυτόν που σκύβει να σκουπίσει τα ποδάρια του με αποτέλεσμα να αναδεικνύει σε κοινή θέα την ποποτρυπίδα του. Αμάν χριστιανέ μου, τι μας την πλασάρεις έτσι, έλεος, άμα θέλαμε να την δούμε θα το ζητούσαμε από άη βασίλη... ομαγκόντ! τώρα μόλις μου πέρασε πολύ ανωμαλιάρα σκέψη από το μυαλό.... λες για αυτό να το κάνει το σκυψιματάκι, λες να είναι μία νέα μορφή επιδειξία ίουκ ίουκ ίουκ.

Δεν υπάρχει πιο φανερό πράγμα από εκείνους που φέρονται πάρα πολύ σαν στρεητόνια αλλά στην πραγματικότητα έχουν τρελό ανομολόγητο πόθο για το αντρικό κορμί με αποτέλεσμα να τους ξεφεύγουν κάτι όλο λαχτάρα ματιές στα τσουτσούνια, τα πισινάκια, και τα τριχωτά στηθάκια των υπολοίπων συναθλητών τους. Γι αυτό σου λέω γλυκέ μου. Αφού θα φανείς που θα φανείς, κοίτα απροκάληπτα όπως εγώ... έχεις και τα τυχερά σου έτσι πιο εύκολα χιχιχι θέμου τι αλήτης έχω γίνει...

Δεν υπάρχει πιο μεγάλος μύθος από το ότι οι άντρες είμαστε μποχίκος. Ελάχιστες φορές έχω περάσει δίπλα από κάποιον και να σκυλοβρωμά ο ίδρως του, ακόμα και αν είναι σούπερ ιδρωμένος. Χιλιάδες φορές όμως έχω περάσει δίπλα από γκόμενα με γαλλικό πεντικιουρ, μαλλί επιμελείται και τέλειο βάψιμο η οποία μυρίζει σαν καλοψημένο ρακούν!

Δεν υπάρχει, όμως, και πιο αηδιαστικό από τους δύο τρεις που έρχονται στο γυμναστήριο και οι οποίοι είναι βρωμιάρηδες ιντήντ. Ας μην αρχίσω να περιγράφω, μας διαβάζουν και παιδιά, ένα θα πω μόνο, αν τρως μη διαβάσεις, μαύρο βρακί όπου υπάρχει καφετί σημάδι κωλοχαράδρας σε όλη το μήκος του - στην απόξω πλευρά, και κάλτσα με μαλλί ράστα από την απλυσιά - η οποία κάνει και μπάφο...

Δεν υπάρχει πιο λυπηρό θέαμα (δικαιλογημένα) από εκείνους που συστηματικά κοιτάζουν τι παπούτσι φοράς, τι κάλτσα, τι πανταλόνη, τι πουκάμισο, τι μπουφάν και τι κασκόλ (όταν σε πετύχουν στην έξοδο), τι μηχανάκι.... τέλος πάντων κατάλαβες τι εννοώ. Ότι τι; Θα με κάνει λιγότερο αξιόλογο αν το πανταλόνη μου είναι ντουρ αντί για ντόνα Καραντάνα Νιου Ελβέτια;

Δεν υπάρχει πιο λυπηρό θέαμα (αδικαιολόγητα) από εκείνους τους άντρες μέχρι εκεί πάνω που κάνουν 2 ώρες για να γυμναστούν, να αλλάξουν, να ντουσαριστούν και λοιπά και λοιπά και μετά θέλουν άλλες 3 για να κάνουν επιμέλεια μαλλί... Δυόμιση χρόνια τώρα, δεν έχω καταφέρει να καταλάβω γιατί με στεναχωρεί τόσο αυτό το θέαμα, αλλά αν δω άντρα να κάθεται με τις ώρες και να ζελεδάρεται παθαίνω χειρότερη κατάθλιψη από όταν σκοτώθηκε η Τζένη Γκάλη (μην γελάς μου είχε στοιχίσει, ήμουν μικρός).

Δεν υπάρχει ασχημότερο τμήμα του ανθρώπινου σώματος, και δη του αντρικού, από τα δαχτυλονύχια του ποδιού. Έχει τύχει να δω κάτι συμπλέγματα νυχιού-δαχτύλου τόσο παραμορφωμένα και έξω από αυτήν γη και θα έκαναν ακόμα και τον δημιουργό του άλιεν να πει "ΙΟΥΚ μπίτς, δατς ντισκάστιγκ"

Δεν υπάρχει πιο αστείο από αυτούς που μόλις βγάλουν το σώβρακο τραβολογάν το πουλί τους δύο τρεις φορές και καλά κρυφά για να "μακρύνει" μην τυχόν και τους πει κανείς μικροτσούτσουνους καθώς θα πηγαίνουν προς τα ντους λολ άκου τώρα ζόρια που τραβά ο κόσμος.

Δεν υπάρχει πιο εντυπωσιακό από το γεγονός ότι όλοι, μα όλοι, μα όλοι ΜΑ ΟΛΟΙ όσοι γυμνάζονται, το κάνουν όχι για την χαρά του πράγματος, όχι για την διαδικασία του, όχι για την απόλαυση του να κολυπάς, τρέχεις, σηκώνεις βάρη, αλλά επειδή θέλουν να γίνουν σαν μαντέλα, τέλειο κορμί, τέλειοι κοιλιακοί, τέλειο μούσκολο. Πόσο χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας ε; Τίποτε δεν κρίνεται ως διαδικασία... όλα κρίνονται από το τι έχεις να κερδίσεις, και μάλιστα στο "φαίνεσθαι" σου. (να κάτι τέτοια γράφω, βαθυστόχαστα, και μετά μου τηλεφωνούν από το ερωτοδικείο να μου πουν να αναλάβω τον νέο κύκλο της εκμπομπής).

Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό από το να κολυμπάς 4 με 5 φορές την βδομάδα, από 15 έως 2000 μέτρα και παρόλα αυτά να μην καταφέρνεις να πέσεις κάτω από τα 109 κιλά. Ασταδγιάλα ρε πούστη μου. ευτυχώς τουλάχιστον που έχω ψιλοσφίξει λίγο και το χοντρουλό δεν είναι και πλαδαρό. Πάντως πραγματικά δεν ξέρω τι πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ για να χάσω 8 κιλά, τι σταδγιάλαααααααααααααααααααααααααα, δηλαδή πρέπει να στμαατήσω να τρώω, τέτοια θυσία, ΤΕΤΟΙΑ;

Το πιο ωραίο γκομενάκι της ημέρας ανήκει του Ομπάμα

Ποιο είναι αυτό το γκομενάκι που βλέπεις στην φωτό;

Μην είναι το νέο καυτώ γκέη πωρν είδωλο;

Μην είναι μοντέλο εσωρούχων;

Μην είναι χορευτής στο σόου της Μαρίας Λουίζα Βασιλοπούλου;

Μην είναι το πιτσιφρικάκι που κρατσάνισα χτες το βράδυ;

Μην είναι το νέο παπ σενσέσηον;

Μην είναι μία ανοιξιάτικη οπτασία, ένα καλοκαιρινό όνειρο;

όχι, τίποτα από όλα αυτά.

Ο τυπάκος που βλέπεις, εκτός από Θ.Ε.Ο.Σ. του σεξάκοι (ΠΟΣΑ, ΠΟΣΑ, πόσα μπλοκ να τυπώσω με κουπόνια, σε ρωτώ!) είναι ο βασικός λογογράφος του νέου προέδρου της Αμερικής!!!!

και είναι ΜΟΝΟ 26 χρονών! Γουανταφάκ! ΓΟΥΝΤΑΦΑΚ!

Λέγεται Jon Favreau και όταν ήπιαμε καφέ, εκτός από να με παρακαλά να τα φκιάξουμε (σάη σάη εντατίκ) μου αποκάλυψε ότι η δουλειά του είναι να "διοχετεύει το υλικό από το οποίο αποτελείται ο Ομπάμας, δηλαδή τις ιδέες, τις απόψεις, και όλο του το πνευματικό είναι σε κάθε κάθε ΚΑΘΕ ομιλία του".

Νάου δάτ΄ς χουότ άη κωλ α σούπερ τρέντη τζόμπ! ασταδγιάλα ζηλεύωΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩ ρε πούστη μου ασταδγιάλα.

Πάρε εδώ και άλλη μία φωτό του, για να μην λες ότι μόνο στην αποπάνω φαίνεται τρελό γκομενάκι.


σάη σάη εντατίκ αναστενάγμ αναστενάγμ εντόν

ΚΑΙ

κράτα το φιλί, κράτα το φιλί για μένα, μην το δώκεις αλουνού... κάνουν το σταυρό τους μόνα, τα αστεράκια του ουρανού.... λαλαλαλαλαλαλα

Νέες διαφημίσεις

Έλα να δούμε μερικές νέες διαφημίσεις που αυτές τις μέρες βγαίνουν στο εξωτερικό και να τις κρίνουμε μαζί:

Ίουκ. Δες, με δική σου ευθύνη πως η Pfizer θέλει να πει στον άθρωπα να μην αγοράζει φάρμακα από το ίντερνετ, που δεν ξέρει τι περιέχουν και αν έχουν λήξει και μπλα μπλα μπλα... αφού την δεις, μην φύγεις θέλω να σου πω...



εντάξει την είδες; φαντάσου τώρα ότι αυτή η διαφήμιση θα παιχτεί μονάχα σε κινηματογράφους, ίουκ ίουκ ίουκ αρούρη μισό μέτρο μπροστά στην μούρη της Σινσινατιότισας, έχει πάει να δει το εργάκι της και την ώρα που μασουλάει το ποπ κορν της θα σκάσει αυτό, τέλειο αλλά και ίουκ ταυτόχρονα.

Η Nike συνεχίζει να πλασάρεται ως η επίσημη ελβιέλα κάθε πιτσιφρικά που θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής και μάλιστα διάσημος.

Έχει πολύ ωραίο ρυθμό και "αίμα", ψυχή... μου αρέσει!

Και τέλος η Pepsi... αχ η Pepsi...

η Pepsi λοιπόν πριν από μερικούς μήνες άλλαξε διαφημιστική εταιρία μετά από 1331937461529698784683922041040 χρόνια. Η παλιά εταιρία ήταν αυτή που έκανε τις υπερπαραγωγές με την Μπρήτνη, τον Μάικολ Τζάκσον και τα λοιπά... Η καινούργια εταιρία είναι η TBWA η οποία έχει κάνει τις καμπάνιες της Absolut, της Apple και πολλές ακόμα άλλες που είναι διαφήμιση για την... διαφήμιση.

Όλοι κρατάγαμε τις ανάσες μας να δούμε τι σταδγιάλα θα βγάλει αυτή η μέγκα εταιρία για μία μάρκα σαν την Pepsi. Και ιδού, το έχουμε το έχουμε το νέο διαφημισάκι.

Δες το και μετά θα ήθελα να σου πω.


refresh everything, pepsi.

Καταρχήν η νέα καμπάνια συνδυάζεται με καινούργιο λογότυπο για το αναψυκτικό της Οκλαχωμιότισας, οπότε η διαφήμιση ώφειλε να μας φέρνει στο μυαλό την όλη πεπσίλα, αλλά και να παρουσιάζει την νέα εικόνα... Αυτό το καταφέρνει με εξαιρετικό τρόπο, μπράβο μας. μπράβο μας.

Όμως θεωρώ ότι στην εποχή μας είναι φοβερό cultural φο πα να "καπηλεύεσαι" ιστορικές στιγμές σαν το κίνημα των χήπηζ και την πτώση του τείχους... ειδικά τώρα που υπάρχει μεγάλη τσατίλα του κόσμου για τις μάρκες τύπου πέπσες κόκακόλες και δεν συμμαζεύεται... ένηγουέη.

Εντάξει, δεν αναφέρομαι στα προντάκσιον βάλιους της που είναι απίστευτα. Είμαι σίγουρος ότι θα στοίχισε όσο ο προϋπολογισμός όλων των ελληνικών ταινιών του 2008. χεχεχε

The Curious Case of Forrest Gump

αναμόν αναμόν εντατίκα από όλους τους σινεφίλ για... αλλά τελικά από ότι φαίνεται το Benjamin Button μάλλον δεν θα αποτελέσει και μεγάλη έκπληξη!

Ειδικά αν έχεις δει το Forrest Gump...

δες εδώ - spoiler red alert :

Do you know who you are????? ναι, ένας μαλάκας!

ας σταματήσει κάποιος τον μαλάκα, έλεος, ΕΛΕΟΣ Ε.Λ.Ε.Ο.Σ. den ton anteho alla oxi oxi oxi, αν τον ξαναδώ να ρωτάει με αυτή την ψευτοαντρουά φωνή με το γρέζι της Αμάντα Λοιρ "do you know who you are?" ειλικρινά θα σκοτώσω και θα σκοτωθώ ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ πρέπει να την έχω δει 2113114141414141414142423535346436475475674674646546353 τετράκις εκατομμύρια αυτη την γαμωδιαφήμιση, πότε οι μλκς του Metaxa θα βγάλουν μία καινούργια, i am sooooooo not drinking METAXA όσο θα συνεχίσουν να μου δείχνουν τον μαλάααακαααααααα κλαψ κλαψ λυγμ θέμου.

ααααααααααααααααααααργκ!

Αχ βαχ, αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό σεξάκοι

Χριστέ μου θα πέσει φωτιά να με κάψει, έλεος, μα τι τεμπέλης.

Λοιπόν, ήρθε η ώρα για την κλήρωση του μεγάλου διαγωνισμού με βιβλία του Θόδωρου Γρηγοριάδη ο οποίος ξεκίνησε στις 25 Νοεμβρίου!!!!!

Μου φαίνεται σαν εκατό χρόνια πριν εκείνη η ημερομηνία... μάλλον επειδή ήταν Π.Α. (πρό Αλέξη) και τόσα πράγματα πια μοιάζουν αλλιώς... Μα τι Δεκέμβρης θέμου ήταν αυτός.

ένηγουέη, ας μην κάνομε μελαγχολίες τώρα, είναι και Σάββατο, ας προχωρήσομε στο θέμα μας.

Πριν παραθέσω τις λίστα με τους νικητές, οι οποίοι θα συμμετάσχουν στην κλήρωση για να κερδίσουν τα βιβλία που με τόση ευγένεια και προθυμία μας χάρισε ο συγγραφέας τους Θόδωρος Γρηγοριάδης ας δούμε τις σωστές απαντήσεις.

Στην ερώτηση
Γιατί πρέπει να αγοράζουμε βιβλία;
1-γιατί το άδειο ράφι δείχνει πολύ άσχημο.
2-επειδή στα μεγάλα βιβλιοπωλεία του κέντρου κυκλοφορούν τρελά γκομενάκια.
3-για να τα διαβάζουμε, άθρωπας αγράματας ξύλο απελέκητα.
4-"μη με απασχολείς με αυτά... γράφω μία ωδή στο σέξυνες του προβάτου τώρα"

η σωστή απάντηση είναι


είναι



είναι


είναι φυσικά το 2.

Στην ερώτηση Ποιο είναι το θέμα του βιβλίου "Χάρτες" (ένα από τα δώρα του διαγωνισμού)
1-Το Sex
2-Το Sex, ο έρωτας, οι ιστορίες, τα δράματα, τα σύστριγλα, οι χρονοδίνες
3-Το πρόβατο
4-"μπορείς να με αφήσεις ήσυχο σε παρακαλώ; αυτή τη στιγμή προτείνω το πρόβατο για επίτιμο μέλος και πρόεδρο της ακαδημία Τεχνών, Γραμμάτων, Επιστημών και Μόντελινγκ"

σωστή απάντηση είναι φυσικά το 2.

και τέλος στην ερώτηση
Κάποια στιγμή η Νατάσα Θεωδωρίδου έβγαλε ένα cd απίστευτα ποιοτικό, όπου της είχαν δώσει τραγούδια η Ευανθία Ρεπούστικα και ο Θ Ε Ο Σ Μιχάλης Γκανάς. Το cd πάτωσε βέβαια (άμα ήθελε το κοινό ποιότητα και κουλτούρα δεν θα πήγαινε να την αναζητήσει στην Νατάσα, δηλαδή ελεμένταρη).
Ποια ήταν η αντίδραση της Νατάσας όταν έμαθε ότι το έργο της δεν τραβά;
1-Χαστούκισε την Φιλιππινέζα, κλώτσησε τον οδηγό της, έσπασε ένα Σβαρόφσκι βάζο, έκανε μία πλαστική στο ιατρείο του αντρού της και πήρε τηλέφωνο αυτό τον Κύπριο που ήταν παντρεμένος με την Ευριδίκη να του ζητήσει: a, συγγνώμη που τον πρόδωσε και b, καινούργια τραγούδια
2-Στήριξε τον δίσκο με μία σειρά εμφανίσεις σε εναλλακτικά θέατρα της Άνω Λαπωνίας. Στην σκηνή εμφανιζόταν μαζί με μία ομάδα χορευτών από το τημ του Άλβην Έιλη.
3-Έκλαιγε μόνη της κάτω απο το εικόνισμα του Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν και του έκανε τάμα ότι αν φρόντιζε (ο Χέρμπερτ) να πάει ο δίσκος καλά θα του άναβε στο Μόναχο μία λαμπάδα σαν το μπόι του Τριαντάφυλου (sorry, she had tight budget).
4-"Πρόβατο πρέπει να αρχίσεις τα χάπια. Ον ενάδερ νόουτ, πρόβατο σε αγαπώ!"

φυσικά η σωστή απάντηση είναι το 3. εντάξει, αυτή η ερώτηση ήταν καρακαταεύκολη αλλά τέλος πάντων.

Με βάση τις απαντήσεις τους, συμμετοχή στην κλήρωση χεστήκαμε ποιοι έχουν. Βλέπεις το γαλαντόμο σου προβατάκι το μόνο που σου ζητά για να πάρεις μέρος και να κερδίσεις δώρα είναι απλά να παίζεις στους διαγωνισμούς του και να υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσει μαζί σου.

Άρα, με βάση αυτά τα τέλεια κριτήρια οι συμμετέχοντες στην κλήρωση, είναι οι
Κέλσιους33 γκρ γκρ γκρ!
Ο Δημήτρης Τριαντάφυλλος ναι ναι της γνωστής οικογενείας των τραγουδιστών.
Το σπανάκι του βατικανού χα χα τι τέλειο όνομα για μπλόγκ
Η ΆλιενΛάβα
Η Τίνα
Ο Τοβενάκος (γκρ γκρ γκρ γκρ ξέρει αυτός γιατί του κάνω αγριάδα)
Ο Γερμανός ο μεγαλύτερος φαν του Ντέηβηντ Χείζελχοφ και της μουσικής του.
Το κορίτσι του Γιάντες
Ο Ηφαιστιωνάκος μου
Ο κούνελος μου (στιφάδο ρε)
Ο ζηλιάρης (χριστέ μου κάνε να μην κερδίσει η ξυνή)
Η Aura Voluptas
H Donna Bella
H Chichipiru
To Ροζ Ψάρι μας
Η Τανίλα η διαβαστερή γιαγιά
Η Κακίστρω (που χάθηκε άραγε;)
Η Ρούλα
Ο Mahler76
η effou
Ο X-oyranoy πχιότητα είναι το μήντλ νέημ του
Uberbastardμου
Ο VK in Athens
Και η Flosavandru

στο διαγωνισμό πήραν μέρος και μερικοί ανώνυμοι αλλά αυτούς δεν τους βάζω σε χαρτάκι στην σουπιέρα διότι βασικά δεν ξέρω μετά πως θα γίνει να πάρουν το δώρο τους έτσι και κερδίσουν. οπότε...

λοιπόν, τα ονοματάκια γράφτηκαν σε φύλλα πλάτανου. τα φύλλα πλάτανου τοποθετήθηκαν μέσα στην σουπιέρα, η οποία α α α α α α αα α α αυτή τη στιγμή-μη-μη-μη που μιλάμε-με-με-με-με ταρακουνιέται δυνατά και σφοδρά για ανακάτεμα ... και φύγαμε για την κλήρωση.

Νικητές είναι:
Ο Κούνελος γιες γιες ΓΙΕΣ γιες τον συμπαθώ τρελά.
Ο Uberbastard
και η Sylfaen γιες γιες γιες!

Μπράβο μπράβο μπράβο ρε σεις! συγχαρητήρια είστε θεοί του σεξ. Και επειδή σας καθυστέρησα ΠΑΡΑ πολύ με τον διαγωνισμό, εννοείται ότι κερδίζετε μπόνους δύο κουπόνια για σεξάκοι με το προβατάκι σας το αγαπημένο.

Ναι ναι, καλά ακούσατε, δύο κουπόνια! Χάου κουλ ηζ δατ.

Άντε σε καλή μεριά! Πάντα τέτοια. Για τα περαιτέρω της επαφής με τον συγγραφέα (α, ναι ξέχασα, ο Θόδωρος δέχτηκε να πιει και καφέ με τους νικητές μας, νάου δάτς γουάτ α κόλ ευγενικό άθρωπα) και πως θα παραληφθούν τα δώρα θα επικοινωνήσω εγώ με τους νικητές. Εξάλλου πρέπει να παραλάβουν και τα κουπόνια τους για σεξάκοι.

Απολογισμός μίας εβδομάδας

Κάθομαι και σκέφτομαι, πλέκοντας, τον απολογισμό της εβδομάδας.

Ναι, η αλήθεια είναι ότι ήταν ιδιαίτερη. Πολύ ιδιαίτερη.

Ξεκίνησε με ένα απίστευτα κουλό Σαββατοκύριακο και μία ξεγυρισμένη αϋπνία...

Η οποία αϋπνία όμως είχε σαν αποτέλεσμα να κάνω μία αλλαγή στο καθημερινό μου πρόγραμμα και να διαπιστώσω ότι καμία φορά τα πράγματα βελτιώνονται με τρόπους που δεν το περιμένεις.

Συγκεκριμένα ενώ, μέχρι σήμερα, πήγαινα στο τζημ μετά την δουλειά δηλαδή κατά τις 9 το βράδυ το νωρίτερο, από αυτήν την βδομάδα πηγαίνω νωρίς το πρωί, πριν πάω στο γραφείο.

Κερδίζω μία σειρά από πράγματα

α, έχω ενέργεια και κάνω πιο συγκροτημένη προπόνηση
βου, το πρωί ο γυμναστήριο είναι γεμάτο παπούδες 87 ετών, οπότε συγκρίνω το σέξυ κοιλάκι με αυτούς και αισθάνομαι ο καρακαταγκόμενος του σύμπαντος, η αιώνια νιότη, το απόλυτο σεξάκοι
γου, γλυτώνω την φρίκη της αδρεναλίνης μετά την βραδυνή γυμναστική που έχει σαν αποτέλεσμα 12 η ώρα την νύχτα να είναι με το μάτι γαρίδα, μέσα στην ενέργεια, και έτσι να μη καταφέρνω να κοιμάμαι πριν τις 2
δου, δεν θυμάμαι άλλα, όμως σίγουρα υπάρχουν.

Μέχρι στιγμής έχω καταφέρει και πήγα πρωί στο τζημ 4 φορές. Συνολικά έχω κάνει 7000 μέτρα δηλαδή από την Δευτέρα! Χάου κουλ ηζ δατ! Και αν σκεφτείς ότι το σουκού έχω ακόμα δύο μέρες προπόνησης και μάλιστα καλής, μιλάμε για ήτσ α μπλάστ φορ α γουήκ!

Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το τρίκιο, ίσως τώρα είναι τόσο πορωμένος γιατί το όλο "πρωινό τζοιμ" είναι πολύ νέο πράγμα. "Για να σε δω προβατίδιο αν θα έχεις την ίδια όρεξη σε μερικές βδομάδες, να σηκώνεσαι 7 για να μπορείς να κολυμπήσεις 8 με 9" σε ακούω να μου λες σκεπτικιστή σέξυ βγιούερ!

...χμφ χμφ χμφ χμφ σκεψ σκεψ εντατίκ. να σου πω κάτι;

Είμαι ικανοποιημένος και με τα λίγα. Έστω και 3 φορές την βδομάδα να πηγαίνω πρωί (που δεν είναι πια και τόσο τρομερό) και 2 ακόμα το σουκού όπου έχω το ελεύθερο να πάω αζ α γουίς, θα έχω 5 φορές την βδομάδα τζοιμ. Και αυτό για έναν άθρωπα που μέχρι πριν από δυόμιση χρόνια δεν είχε καμία σχέση με την γυμναστική και την φροντίδα του εαυτού είναι τεράστια λαχτάρα για νέσκουικ και πρόοδος.

Η βδομάδα επίσης μου έκανε το δώρο της γνώσης. Πάλι με αναπάντεχο τρόπο.

Λόγω βροχής, μία μέρα αναγκάστηκα να πάρω ταξί για να πάω στην δουλειά, και ενώ αυτό είναι κάτι που πρέπει λογικά να σε τσατίζει, εμένα αυτή η μικρή αναποδιά μου χάρισε μία σειρά από πράγματα, γνώσεις και σκίλζ.

Συγκεκριμένα έμαθα την διαφορά του μπινέ από τον κωλομπαρά, έμαθα για τον Πελλοπονησιακό Πόλεμο και γιατί έχασαν οι Αθηναίοι από τους Σπαρτιάτες και κυρίως έμαθα ότι εμείς οι Έλληνες, όσο συντηρητικοί και να είμαστε είμαστε ο απόλυτα γκεή φρέντλη λαός! Ρησπέκτ. Η ζωή είναι γεμάτη τρελολεπτομέρειες. Και έχει και πλάκα. Την υγειά μας να έχουμε να την χαιρόμαστε. λολ

Στο γραφείο, τα πράγματα είναι πάρα πολύ περίεργα.

Συγκεκριμένα, την Τρίτη έπιασα μία συρτατέρια να ψάχνει το κινητό μου, ενώ την Πέμπτη ένας συνδετήρας άρχισε να με ρωτάει τρελές αδιακρισίες "πόσα βγάζω, αν έχω περιουσία, πως είναι τα γκομενικά μου, μπλα μπλα μπλα...".

Ναι, ναι. Έχω δίκιο να πιστεύω ότι τα πράγματα στην δουλειά είναι περίεργα! Πολύ περίεργα. Ελπίζω να το ελέγξουν κάποια στιγμή, η περιέργεια ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν. Ειδικά αν είναι έπιπλο.

On another note είμαι χάπης γιατί είχα μία δύο καλές ιδέες στην δουλειά, τις οποίες έβαλα προσωπικό στόχο να τις γαλουχήσω και σε μερικές βδομάδες να τις φτιάξω σε πρεζένταμπλ μορφή και να τις δείξω στους χουέβερζ δήζ πήπλ άρ (a.k.a υπεύθυνοι μάη ας). Το πως θα γίνουν αποδεκτές και αν θα γίνουν θα κρίνει πολλά. Μεγαλώνω βλέοεις. Είναι ώρα να γίνω πιο αυστηρός. Και να διοχετεύω την ενέργεια και τις ιδέες μου εκεί που μπορούν να έχουν αποτελέσματα.

Επίσης σήμερα είδα δύο πολύ σουρεάλες διαφημίσεις. Πολύ τις χάρηκα, οι ιδέες είναι τόσο σέξυ πράγμα.

Εδώ η πρώτη, έχει και γκέη θέμα:


Εδώ είναι η δεύτερη: Επειδή αν την δεις βιαστικά μπορεί να χάσεις το αστείο, στο καρφώνω. Συγκεντρώσου στην αντανάκλαση τουτ τύπου στον τριπλό καθρέφτη και ξαφνικά ένας καινούργιος κόσμος θα εμφανιστεί μπροστά σου.


Αυτό το σουκού ανυπομονώ να δω τον Δρόμο της Επανάστασης, με την Κέητ Γουίνσλετ που λένε ότι είναι καταπληκτική και να μου το θυμηθείς ότι πρόκειται να γίνει η Μέριλ Στρίπ της γενιάς της/μας!

Επίσης, θέλω να πα να δω το βάλς με τον Μπασίρ που διάφοροι μπλόγκερζ που εκτιμώ λένε ότι είναι καραγαμάτη, αλλά και την ταινία για τον Χατζιδάκι, αν και τα ενστικτόνιά μου μου λένε ότι ίσως είναι μούφα...

Κατά τα άλλα, θα κάνω το κολύμπι μου, θα πάω για φαγάκι με καναδύο φίλους, και επίσης θέλω και να κάνω και την κλήρωση για τον τελευταίο διαγωνισμό της σουπιέρας της γιαγιάς με τα βιβλία του Θόδωρου Γρηγοριάδη, που κοντεύουν δύο μήνες από όταν ξεκίνησε και ακόμα δεν έχω αξιωθεί να τον τελειώσω. Πράγμα που σημαίνει αγαπημένε σέξυ αναγνώστη ότι αν θες να συμμετέχεις στον διαγωνισμό σήμερα προλαβαίνεις, εδώ είσαι καλή τύχη εύχομαι.

Να περάσεις πάρα πολύ ωραία, να προσέχεις και να διαβάζεις πρόβατο γιατί όταν δεν διαβάζεις πρόβατο καταστρέφεται ακόμα ένα στρέμα παρθένου τροπικού δάσους στον Αμαζόνιο.

13 σημάδια ότι θα γίνεις κι εσύ στατιστική, και θύμα της κρίσης.

Κρίση, μρίση, περικοπές, φερικοπές.... ασταδγιάλα πια λυσσάξατε.

για να μην έχεις αγωνία για το μέλλον, το πρόβατο σου προσφέρει λίστα με τα 13 σημάδια που θα πρέπει να σου πουν "ΟΑΕΔ χήαρ άη καμ"!

Ο μυστικός σου εραστής στο γραφείο σου είπε την τελευταία φορά που το κάνατε στις τουαλέτες "δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.... ίσως πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο"

O διευθυντής σου έφτασε στο σημείο να σου πει "δεν πειράζει, δεν πειράζει, δες το με την ησυχία σου".

Η πιο σακαφιοέτ συνάδελφός σου σου έκανε κοπλιμέντο για κάτι που έκανες/είπες/φόρεσες...

Έχουν σταματήσει πια να σου κάνουν παρατηρήσεις που το πρωί πας κόκκαλο, και μυρίζεις σαν τον Ορέστη Μακρή.

Έχουν σταματήσει πια να σου κάνουν παρατηρήσεις που το πρωί πας στις 11 και μισή.

Ένας άγνωστος τεχνικός εμφανίζεται και αρχίζει να μετρά το χώρο του γραφείου σου και να υπολογίζει πως κάθεται μία νέα ντουλάπα εκεί που ήταν το κιουμπικόλ σου.

Κάθε πρωί βρίσεκις στο γραφείο σου την εφημερίδα ΚΑΡΙΕΡΑ αφημένη - όχι απλά αφημένη, είναι και ανοιχτή και με αγγελίες χάηλαητηντ.

Η σακαφιόρα του γραφείο έχει σταματήσει να σου κάνει παρατηρήσεις που δεν της λες πια όταν είναι να παραγγείλεις απ' όξω

Επιπλέον όταν της ζήτησες πίσω τον κατάλογο του σίμπλη μπέργκερζ που σου τον είχε "δανειστεί" πριν 24248247427 χρόνια σου είπε με ύφος ξυνίλας "δεν νομίζω ότι θα τον χρειαστείς... μμμμμ μμμμμ μμμμμ" και έφυγε γελώντας χαιρέκακα.

Την τελευταία φορά που τηλεφώνησες στην Πίττα του Παππού ο τύπος στο τηλέφωνο έδειξε ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ έκπληξη που του είπες ότι τηλεφωνείς από την Τζίαντ/Ιντεπασιάτικα/Χιουτζ Κομγιουνικέησιονς/ΓιουνέημΙΤ και σου είπέ "μπα, δεν περίμενα να σας βρω ΕΣΑΣ ακόμα εκεί"

Σου ξεκλείδωσαν τα τσοντοσάητ στο κομπγιούτερ του γραφείου και τώρα έχεις ελεύθερη πρόσβαση

Η κυρία που κάνει καφέδες στο γραφείο, και η οποία σε έχει άχτι γιατί βάζεις τους επισκέπτες σου να της ζητάνε Σοκολάτα Βγιενουά, με πολύ σαντιγή, ήρθε στο άσχετο και σε έπιασε από τον ώμο και σου είπε "όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί, είμαι σίγουρη ότι κάθε εμπόδιο για καλό"

Ανακάλυψες τον άνθρωπο που σε σύστησε στον τωρινό εργοδότη σε ένα καπηλειό στην Δάφνη να πίνει ρετσίνα και να κλαίει... Όταν τον ρώτησες τι του συμβαίνει άρχισε να κλαίει πιο λυγμοδώς από πριν και να σου λέει "συγγνώμη, συγγνώμη δεν το ήξερα, μακάρι να μπορούσα να το αποτρέψω σομπ σομπ".

Λατρεμένα τα παρηκμασμένα

Υπάρχει η παρακμή που μας σπάει τα νεύρα, μας προκαλεί έλκος, μας χαλάει (βλέπε ελληνική μπουζουκοκρατία, Βίσσες, Ρέμες, Βανδές και δεν συμμαζεύεται)...

αλλά υπάρχει και μία παρακμή που κατά ένα περίεργο τρόπο είναι "ανυψωτική" (α μαρή μου έμαθες και το ανυψωτική, μικρό βλαχάκι λολ)

Όπως ας πούμε αυτά τα δύο τραγούδια των Massive Attack που είναι ότι πιο λούπα μου συμβαίνει το τελευταίο διάστημα.

Massive Attack - Dissolved Girl
Παλιό αλλά καλό αλητάκι, τέλειο τραγούδι, υπνωτικό, μπαίνει μέσα σου αθώα και χαρούμενα και μετά εκεί που δεν το περιμένεις σου επιτίθεται ανελέητα και με πολύ μίσος. τραγουδάρα, βιντεάρα.


Massive Attack - Live With Me
Το πιο αρρωστημένο βίντεο κλιπ που έχω δει ποτέ! Τέλειο, επιπέδου "ανφίνισντ σίμπαθη". Σκηνοθετημένο από πελώριο σκηνοθέτη διαφημιστικών. Η σκηνή με την σκάλα είναι για όσκαρ συμβολισμού και εσωτερικού λυγμού. Πλας είναι και τραγουδάρα. Κυλάει πάνω στο δέρμα σου σαν μελάσα... από την οποία μελάσα αρχίζουν να βγαίνουν κάποια στιγμή, ανύποπτα, μικρές μηχανικές δολοφονικές αράχνες. Ρησπέκτ.


Όταν οι Massive Attack έρχονταν, οι άλλοι πηγαίνανε. Στο δικό τους δεν χωράει, στον αλλωνών κολυμπάει. Massive Attack εκδρομή, οι άλλοι φυλακή. Θ.Ε.Ο.Ι. της ατέλειωτης λούπας. Massive Attack

Μεταμορφώσεις και λατρεία

Σε λίγες μέρες ανοίγει το doubt, στο οποίο παίζει η μεγάλη λατρεία μου Φοίλοιπ Σήμουρ Χωφμαν (αναστεναγμ αναστεναγμ ντιπ εν εντατίκ).

Ας θυμηθούμε μερικές μεταμορφώσεις του και ας ευχηθούμε, όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε Θάλασσες και ακτές και σινεμάδες.

Από το Magnolia:

Από το Synechdoche:

Άρωμα Γυναίκας:

Σάβατζης - ταινιάρα, rent it, λέει τρελά:

Ταλαντούχος κυρ Ρίπλεη:

Αμφιβολία (αχ, κάντ γουέητ πότε θα ανοίξει):

Του Τσάρλι Γουίλσον ο πόλεμος:

Capote:

Boogie Nights (δεν μοιάζει σε αυτήν την μεταμόρφωση με τον μέσο έλληνα μπλόγκερ;):

Almost Famous:

Μου τα είπανε στο ταξί.

Βρέχει σήμερα, είπα να πάρω ταξί για την δουλειά αντί να πάω με το μηχανάκι... Μεγάλη απόφαση.

Μεγάλη. Που θα την παίρνω πιο συχνά.

Μπαίνω στο ταξί, μονή μίσθωση, ο οδηγός ένας άχρωμος, συνηθισμένος 60άρης κύριος, συμπαθητικός μέτρια, με άσπρα μαλλάκια, γυαλιά, νερντόφατσα (που να ήξερα...).

Ξεκινάμε για την Εταιριολάνδη (aka Μαρούσι). Δεν περνάνε 2 λεπτά, να σου, μου ανοίγει το ραδιόφωνο.

Μου βάζει ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ! Ω μλκ δεν το πιστεύω, λέω από μέσα μου... Και από έξω:

Γιώρζ Τρούλη: Ωχ! Τι έχετε πάθει όλοι οι οδηγοί με τον XXXXXXXXXXXXX; Σε όσα ταξί έχω μπει το τελευταίο 131313ήμερο, όλο αυτόν ακούω...
T: Τι, μου λέει, είσαι αντιXXXXXXXXXXXXXκος;
Γιώρζ Τρούλη: Χεχε! Όχι, αντι-διαπλεκόμενος είμαι. Και αντι-υποκριτής!
T: Χε! Άντε, καλά, να βάλω κάτι άλλο. Τι να ακούσουμε;
Γιώρζ Τρούλη: ε, τι να ακούσουμε... μουσική καλή είναι...

Η κουβέντα, σημείωσε, γίνεται σε ανάλαφρο κλίμα και τόνο. Μιλάω χαμογελαστά, όχι τσατισμένα... Και ο ταξιτζής επίσης είναι πολύ άνετος, δεν έχει θιχτεί ούτε κατά διάνοια που του πειράζω τον ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ. Σε αυτό το κλίμα συνεχίζουμε την κουβέντα, μιλώντας για τον ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ.

Ταξιτζής: Αυτός έχει βγάλει πολλά λεφτά! Τηλεόραση, εφημερίδες, τώρα ραδιόφωνο... 20 χρόνια τώρα, την φάτσα του βλέπουμε, την φωνή του ακούμε!
Γιώρζ Τρούλη: Ναι, ναι. Τα τζάκια! Στην Ελλάδα άμα είσαι γιος πολιτικού, και έχεις και άνεση στο γυαλί όπως ο ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ σκίζεις... αλλά, δεν τον μπορώ, καθόλου. Μου φαίνεται... υποκριτής.
T: Ναι, ναι! Εν τω μεταξύ, ξέρεις τι έχω ακούσει, ε; ...μου τα λένε εδώ στο ταξί. Αυτόνανε τον εγαργαλούσε ο ΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨ (άλλος χάη προφάηλ δημοσιογράφος).

Με το που ακούω αυτή την ατάκα σκεψ σκεψ εντατίκ "οπ εδώ είμαστε, υπάρχει ψωμί εδώ πέρα, πολύ ψωμί. και μερέντα".

ΓΤ: A! τον εγαργαλούσε ε; Σοβαρά ε; (με πετάρισμα βλέφαρου και γούρλωμα ματιού για να δείξω έκπληξη...)
Τ: ναι ναι! δεν το ήξερες? και μάλιστα τους έπιασε μαζί στο τηλεόπτικό κανάλι ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ η γυναίκα του ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ, η ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ, και όταν τους έπιασε, βγήκε ουρλιάζοντας στους διαδρόμους "τον έπιασα, τον έπιασα" και πέσανε πάνω της από το κανάλι και της είπαν "σταμάτα και μην το πεις καμιανού και εμείς είμαστε εδώ και θα σε φροντίσουμε".
ΓΤ: ΣΟΒΑΡΑ;;;;;;;!!!!!
Τ: Ναι, μου τα λένε στο ταξί... Μετά, αυτός ο ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ τα είχε με τον μεγάλο αθλητή μας τον ΥΥΥΥΥ γι' αυτό και τον καλούσε τότε συνέχεια για ήντερβγιουζ... Αλλά μετά αυτός ο αθλητής μας τον παράτησε τον ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ και πήγε με τον τραγουδιστή μας τον ΡΡΡΡΡΡΡ γιατί αυτός του τα ακούμπαγε καλλύτερα.... μου τα λένε στο ταξί!
ΓΤ: (Kάνοντας υποτιμητική κίνηση με τα χείλα προς τα κάτω εξαπολύω στρατηγικά τοποθετημένη ερώτηση προβοκάτορα, έξυπνα μεταμφιεσμένη σε αθωότητα) αααααχ! έχουμε γεμίσει πούστηδες... τι να πεις...
Τ: Αυτό ξαναπέστο παλληκάρι! Είχα τις προάλλες πάρει έναν 25χρονο δύο μέτρα και ξέρεις τι μου είπε; Ότι λέει είναι της μόδας, γι αυτό έγινε γκέη! Και ήταν ένα γομάρι... δεν ήταν σαν και σένα λεβέντης, βέβαια, αλλά δεν του φαινότανε με τίποτε! Μου ήρθε να του πω "θες κάτι κλωτσιές". Άκου λέει είναι της μόδας! Να είσαι γκέη γιατί είσαι της μόδας;
ΓΤ: (ξανά μανά ερώτηση προβοκάτορας, μεταμφιεσμένη σε βαθυστόχαστη κοινωνική παρατήρηση) ε, τι να κάνουν μετά οι γυναίκες... πως να μην παραπονεθούν ότι δεν υπάρχουν άντρες να τις γαμήσει καλά μετά...
Τ: ...έλα μωρέ τώρα! τι να μας πούνε και αυτές! Αυτές, το μόνο που τις νοιάζει είναι να έχει ο άντρας λεφτά!! Γι' αυτό κυνηγάνε τους γιατρούς σαν παλαβές... επειδή τα βγάζουν και τους έχουνε μετά στα λούσα και στα ταξίδια.
ΓΤ: (εμπρηστική επικρότηση) ναι, ναι!
Τ: ...εν τω μεταξύ, επειδή οι γιατροί λείπουν και όλη μέρα από το σπίτι έχουν και περιθώριο να βρουν και κανέναν να τις πηδάει..... αν καταφέρουν, έτσι που είμασε γεμάτοι πούστηδες!

εκεί χτυπά μέσα μου εσωτερικό καμπαναριό. Και βλέπω ότι υπάρχει πάτερν "πούστηδες"... οπότε, αποφασίζεω να επιστρέψω στο θέμα, με ερώτηση ΠΥΡΚΑΓΙΑ!

ΓΤ: Εσείς πρέπει να έχετε δει πολλά εδώ μέσα με δαύτους ε; (πως με βρίσκεις; δεν είμαι τέλειος στον ρόλο "φρικτό ομοφόβι";).

Σιωπή. Σιωπή. Σιωπή. Σιωπή. Ο κυρ ντράηβα με κοιτά από το καθρεφτάκι του οδηγού με μάτια γουρλωμένα, έτοιμος να εκραγεί από τις 13193813371381920941940942 εκατομμύρια ιστορίες με πούστηδες που θα του έχουν συμβεί, και του τις έφερα στην επιφάνεια.

Σιωπή. Σιωπή. Σιωπή.

Σιωπή. Σιωπή. Εγώ συνεχίζω να κοιτάω ερωτηματικά περιμένοντας απάντηση στην ερώτηση μου την καίρια και καυτή.

Τελικά ο κύριος, παίρνει μία καυτή ανάσα, καταφέρνοντας να καταπνίξει την φούντωση και μου λέει:

Τ: ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ! ΄Έχω δει, λέει. Και μπινέδες, και κωλόπουστάδες (ο κωλόπουστας ενικός, οι κωλοπουστάδες πληθυντικός, είναι ανώμαλο και κυριολεκτικά και μεταφορικά το επίθετο) και βέβαια (εδώ η φωνή ηρεμεί, γίνεται λιγότερο κατακραυγή) κωλομπαράδες!!!
ΓΤ: τισκ τισκ τισκ, (ξανά υποτιμητικό κούνημα κεφαλιού εγώ και χείλη γερμένα προς τα κάτω...). Χαμός γίνεται.... και να σας ρωτήσω, επειδή εμείς στην γενιά μου όλους αυτούς πούστηδες τους λέμε, ανεξάρτητα αν τον παίρνουν ή αν τον δίνουν, τι σημαίνει μπινές;

Εκεί ξαφνικά διαπιστώνω ότι αλλάζει η δυναμική της συζήτησης. Η ιδέα "όποιος πάει με άντρα είναι χόμο ανεξάρτητα αν τον δίνει ή αν τον παίρνει" κάπως σαν να έχει κάτσει άσχημα στον οδηγό μου. Ποιος ξέρει. Ίσως και να έχει αρχίσει και σκέφτεται ότι κάτι περίεργο υπάρχει με το παλικάρι στο πίσω κάθισμα - από την άλλη όμως, έτσι όπως είμαι ντυμένος γραφείο με το σακακάκι, το πουκαμισάκι και το όλο γουέλ γκρούμιν προφανώς του στέλνω αρκετά σοβαρόνια. Τόσα ώστε να του είναι δύσκολο να σκεφτεί ότι μπορεί να είμαι ένας από αυτούς... Τελικά μετά από μία μικρή παύση αποφασίζει να απαντήσει στην ερώτησή μου, προφανώς αγνόωντας το εσωτερικό καμπανάκι του.

Τ: Κοίτα να δεις... Μπινές είναι αυτός που και τον παίρνει, και τον δίνει. Του αρέσει και να του τον εγαργαλάνε, αλλά και να πηδάει. Ο κωλομπαράς δεν θέλει να πηδιέται, μόνο να τον δίνει... Ε, και ο κωλόπουστας μόνο τον παίρνει...

Σου υπενθυμίζω σέξυ βιούερ ότι όλο αυτό γίνεται 10 η ώρα το πρωί, στην Ιπποκράτους, την Αλεξάνδρας, την Κηφισίας. Όχι σε κάποιο σκοτεινό καπηλειό, 3 η ώρα την νύχτα, όχι στο πλατό ενός σήριαλ. Είναι Τετάρτη, βρέχει, και εγώ έχω φύγει από το σπίτι σούπερ σίγουρος ότι έχω μπροστά μου ακόμα μία βαρετή μέρα!

χμφ χμφ χμφ... πρόσεχε τώρα - η κουβέντα έχει ακόμα πιο ενδιαφέρον κομμάτι, που αρχίζει ΤΩΡΑ... ... ... ... ...

Περίληψη προηγουμένου: Αφού ο ΓΙΩΡΖ ΤΡΟΥΛΗ έχει ενημερωθεί πλήρως από τον ΤΑΞΙΤΖΗ για τις διαφορές στις βαθμίδες της αδερφής, φτάνει η ώρα ο ΓΙΩΡΖ ΤΡΟΥΛΗ να μάθει και λίγη αρχαία ιστορία από τον ΤΑΞΙΤΖΗ.

ΓΤ: Πάντως εμείς, και τον κωλομπαρά πούστη τον θεωρούμε. Έτσι το έχει η γενιά μας!
Τ: Άκου να δεις... δεν είναι έτσι... Να σου πω κάτι; Στην αρχαία Ελλάδα, οι Σπαρτιάτες όταν ήταν στο στρατό δεν την βρίσκανε με γυναίκες... καθόλου. Οι επίλεκτοι Σπαρτιάτες, αυτοί που ήταν οι πιο μάχιμοι, δεν πηδάγανε γυναίκες. Άντρες πηδάγανε! Να σου πω γιατί;
ΓΤ: Γιατί; (με τρελή έκπληξη).
Τ: Γιατί ο κωλομπαράς είναι πραγματικά σκληρός άντρας!!!!! Γιατί ο κωλομπαράς είναι τόσο άγριος στο γαμήσι, ώστε δεν τον "σηκώνει" γυναίκα, έτσι σκληρός που είναι! Γι αυτό χρειάζεται ένα άλλο άντρα να πηδήξει! Κατάλαβες; Για να τον αντέξει. Και οι Αθηναίοι που δεν πηδιόντουσαν κανονικά, γι αυτό έχασαν στον πελλοπονησιακό πόλεμο! Κατάλαβες;

Κατάλαβα, λέει! κατάλαβα και παρακαταλάβα!!! Αλλά το είπα με ένα διστακτικό κούνημα του κεφαλιού κι ένα δειλό μάλιστα!

Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να πέσεις σε ταξιτζή που ξέρει και την μεσομηριαία επαφή αλλά και την έκβαση του πελλοπονησιακού πολέμου, και τα χρησιμοποιεί στο προσωπικό του σύμπαν για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; Ε, όσο λίγες και να είναι, έτυχαν! Σε μένα!

Εκείνη την στιγμή, αυτό που σκέφτηκα να του πω ήταν κάτι του τύπου "δηλαδή, σαν να λέμε, όποιος γαμάει μόνο γυναίκες, δεν είναι πραγματικά βαρβάτος άντρας, ε;".

Δεν ξέρω, όμως τι με σταμάτησε, σέξυ βιούερ! Αλήθεια.... ε, υπάρχει ένα όριο στα πόσα ένας άντρας μπορεί να αντέξει, δεν άντεχα το ρίσκο να μου έλεγε κανένα "α γειά σου! μπήκες στο νόημα, παλληκάρι!" και μετά απλά πια να χρειαζόμουν νέο εγκέφαλο...

Έτσι, ψέλισα ένα δειλό μάλιστα και έμεινα σιωπηλός... έβγαλα κι ένα χαρτί από την τσάντα και καλά να του ρίξω μία ματιά... η συζήτηση σταμάτησε εκεί.

Φτάνοντας κοντά στο δαχτυλίδι του ΟΤΕ, όπου ήταν ο προορισμός μου δηλαδή, ο Τ. είπε την τελευταία του ατάκα...

Τ: ποπο.... συζήτηση που πιάσαμε πρωί πρωί.... ελπίζω να μην σημειώνονται στα πρακτικά όσα είπαμε.... χεχεχεχε... να μην καταγράφονται!
ΓΤ: ...όχι μωρέ.... για όνομα του Θεού, (ναι, ναι, κατάφερα να αναφέρω ΚΑΙ τον Θεό σε αυτή την κουβέντα, εννοείται ότι έχεις πέσει και παίρνεις τα τρελά ρησπέκτια) λέμε και καμία χαζομάρα να περάσει η ώρα... εδώ με αφήνετε, μπλα μπλα, τι ωφείλω μπλα μπλα μπλα.... ευχαριστώ, άντε καλημέρα!

Αυτά συνέβησαν σήμερα το πρωί στην ζωή μου σέξυ βιούερ.

Σκεφτόμουν μετά "ένα εκατομμύριο άθρωπες να ρωτήσεις, ένα εκατομμύριο προσωπικές κοσμοθεωρίες θα μαζέψεις. Μην σου πω κιόλας ότι το πιο πιθανό είναι να μαζέψεις δύο εκατομμύρια κοσμοθεωρίες, αφού όλοι αυτοί αλλάζουν κιόλας απόψεις κάθε λίγο και λιγάκι.

Όμως τελικά, μία είναι η μεγάλη αλήθεια. Ο καθένας το προσωπικό του καπρίτσιο θα το ονομάσει κανόνα. Γι αυτό, σημασία στην ζωή έχει ένα πράγμα: χαλάρωσε, μην κρίνεις. Και άσε τον κωλομπαρά να κάνει την δουλειά του. Γιατί ο κωλομπαράς τελικά, μας αφορά όλους."
(με την ευκαιρία, αν θες να βρεις κι εσύ κάποιο νόημα σε όλο αυτό το πράγμα, είσαι σούπερ μο δεν γουέλκαμ να μου το πεις γιατί πραγματικά έχω μείνει σούπερ ενεός με όλο αυτό το πρωινό κερασάκι μεγέθους καρπούζι που έκατσε πάνω στην τούρτα μου - δεν το αξίζω ρε γαμώτο, δεν το αξίζω λολ)

Τα αιδοία δεν έχουν μόνο χείλη, έχουν και μάτια και βλέπουν

αυτή η ολλανδική διαφήμιση από την Τυνησία, α λα μανιέρα του βίντεο σμάκ μά μπήτς άπ των Πρόντητζη, μας δείχνει τι βλέπει ένα αιδοίο όταν η χειρίστριά του διάγει την καθημερινότητά της.

τι, νόμιζες ότι τα αιδία έχουν μόνο χείλη; ε λοιπόν, έχουν και μάτια.

Αφού δεν θα το δεις ποτέ βατζάηνα από κοντά, τουλάχιστον δες τι βλέπει.

Φλερτάροντας με τον μηδενισμό, καμακώνοντας τον σχετικισμό

Σκέφτηκα να κάνω ένα πόστ το οποίο θα ξεκινούσε με την φράση...

"η ελπίδα είναι τόσο απαραίτητη στον άθρωπα, ώστε καμία φορά, οι άνθρωποι υποσυνείδητα τρικλοποδεύουν τα πράγματα της ζωής τους και τα καταστρέφουν! Έτσι ώστε να έχουν μετά κάτι να ελπίζουν (την βελτίωση αυτού που χάλασαν εν προκειμένω)".

ύστερα , θα έκανα την φράση πάρα πολύ ελάμπορέητ, με παραδείγματα από διάφορους τομείς της ζωής διαφόρων, πολλών, γνωστών και φίλων - πολλά παραδείγματα, επαγγελματικά, οικογενειακά και φυσικά γκομενικά.

ύστερα, θα έλεγα ότι πολλές φορές οι άνθρωποι παγιδευόμαστε σε μία εικόνα για το πως πρέπει να είναι τα πράγματα. Με αποτέλεσμα όταν μετά τα βιώνουμε και βλέπουμε ότι δεν είναι όπως τα έχουμε φανταστεί να τραβάμε μεγάλη απογοήτευση και ίσως γι αυτό να κάνουμε διαδικασίες του τύπου π.χ. "παρατάω τον γκόμενο που με μισοικανοποιεί, προτιμώ να γυρνάω στα καπηλειά μέσα στην μοναξά σαν τον Ορέστη Μακρή, γιατί τουλάχιστον έτσι έχω την ελπίδα ότι θα γνωρίσω κάποιον που θα είναι όπως το έχω φανταστεί..."

μετά, θα έγραφα μερικά κλασικά σκεψ σκεψ εντατίκ, κανά δύο αρονό, ένα γουανταφάκ...

και θα τελείωνα με το συμπέρασμα "τελικά, το πρώτο μεγάλο βήμα που μπορεί να κάνει ο άθρωπας προς την ισορροπία είναι να αποτοξινώσει το μυαλό του από τις μη ρεαλιστικές εικόνες σχετικά με τον έρωτα, την δουλειά, τους γκόμενους, το σεξ, την ζωή. Και ύστερα να ανακαλύψει την δική του εκδοχή όλων αυτών. Για να μην σου πω κιόλας ότι κανείς καλό είναι και να αμφισβητήσει ακόμα και την ύπαρξη την ίδια των τομέων αυτών στην ζωή του."

τέτοια σκεφτόμουνα - και πάνω που άρχισαν να φλερτάρω με τον μηδενισμό και τον σχετικισμό, ήρθε από μηχανής θεός... χτύπησε το τηλέφωνο και έπρεπε να πάω σε μια συνάντηση, όπου με περίμεναν..

αρονό.

Καλημέρα Μανιοκατάθλιψη

Σήμερα έκανα κάτι πάρα πολύ μανιοκαταθλιπτικό. Είμαι τόσο πράουντ με τον εαυτό μου!
:-)

Το βράδυ χτες, έπεσα για ύπνο κατά τις 12 παρά... Ήταν το επιστέγασμα ενός πάρα πολύ κουλού Σαββατοκύριακου που να πάει και να μην ξαναέρθει, γκουντ ρήντενζ!

Ήμουν όλο το Σουκού λιώμα. Βίωσα την υπέρτατη ρούχλα, την απίστευτη έλλειψη ενέργειας, την απόλυτη φρίκη. Δεν μπορούσα καν να απλώσω το χέρι να μου να πατήσω ούτε το τηλεκοντρόλ! Ήμουν ψιλοάρρωστος - από τότε που ξεκίνησα το κολυμβητήριο παθαίνω την ετήσια γρίππη λίγο πιο ήπια, χώρις να φτύνω φυματίωση, πυρετούς και να είμαι κίτρινος σαν το φλουρί, το οποίο είναι λίγο σπαστικό γιατί δεν μπορείς:

α) ούτε να το παίξεις ετοιμοθάνατος ώστε οι άλλοι να σου κάνουν τα πρόθυμα δουλάκια (έντερ πρόβατο: φέρε το μαξιλάρι, στήριξέ το καλά, υποφέρω, θέλω τσάι, και να μου το σερβίρεις γυμνός, γυμνός εννοούσα χωρίς ούτε KAN σώβρακο, γουανταφάκ;;; εγώ πεθαίνω κι εσύ δεν μου κάνεις το χατήρι...)
βου) ούτε όμως και εσύ ο ίδιος να πειστείς να μείνεις κουκουλωμένος κάτω από την κουβέρτα για να συνέλθεις.

Έτσι είσαι σε μία κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, να σηκωθείς δεν σου κάνει κέφι, να μείνεις συνεχώς ξαπλωμένος σε κάνει ακόμα πιο σάηκοκήλα... άσε μην τα συζητάς, τέτοια Σουκού καθόλου δεν τα θέλω.

Εχτές λοιπόν το βράδυ κατά τις 12 παρά έπεσα να κοιμηθώ και για να ξεφύγω από το σουκού μία ώρα αρχύτερα αλλά και για να έχω κουράγια σήμερα το πρωί να μην χρειαστεί να λείψω από την δουλειά (καταραμένη ΑΝΕΡΓΙΑ).

Κοιμήθηκα ανήσυχος με κουλούς εφιάλτες. Κάποια στιγμή ξύπνησα. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι είμαι και ο πιο εύκολος στον ύπνο, οπότε αυτό είναι κάτι που μου συμβαίνει συχνά... Όμως σήμερα τα ξημερώματα είχα μεγάλη ανησυχία γιατί ξύπνησα πολύ ξεκούραστος - αυτό είναι ωραίο γενικά, αλλά όταν έξω είναι ακόμα σκοτάδι ΔΕΝ είναι ωραίο, γιατί σκέφτεσαι "τισταδγιάλα ρε πούστημου, πάλι τον αχάραγο έχω, ένας θεός ξέρει πώς θα καταφέρω να ξανακοιμηθώ, ΟΪΜΕ!".

Σηκώνομαι, ανοίγω το κινητό για να δω τι ώρα είναι... 6 παρά 5! Φακ λέω από έξω μου! Είχα βάλει το ρολόι να ξυπνήσω στις 8 και 15, "μλκ" λέω "πρέπει να προσπαθήσω να ξανακοιμηθώ, είναι κρίμα να χάσω 2 ώρες ύπνου, θα είμαι σαν πεθαμένος όλη μέρα αν σηκωθώ από τώρα..." Και όντως, έτσι το έπραξα. Γύρισα στο κρεβάτι για να κοιμηθώ.

Έλα όμως που έτσι που ήμουν ξεκούραστος δεν μου κόλλαγε ύπνος με τίποτα... Πέρασαν 5 λεπτά, πέρασαν άλλα 5, κάποια στιγμή άρχισα να αγχώνομαι "φακ ρε πούστημου σταδγιάλα, να δεις που δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ, θα χάσω δύο ώρες ύπνου, θα είμαι χάλια όλη μέρα, θα υποφέρω, θα περπατάω και θα τρίζουν τα κόκκαλα μου από την αϋπνία μπλα μπλα μπλα, μπλα μούμπλε μούμπλε μούμπλε!".

Με τον ύπνο εν τω μεταξύ συμβαίνει ότι και με το σεξ. Όταν αγχώνεσαι για να σε πάρει (ο ύπνος ή κάποιο γκομενάκι) όχι μόνο δεν σε παίρνει (ούτε ο ο ύπνος ούτε και το γκομενάκι) αλλά επιπλέον απομακρύνετε από κοντά σου με μεγάλες δρασκελιές και ουρλιαχτά (το γκομενάκι - ο ύπνος δεν ξέρω πως φεύγει).

Εκείνη την στιγμή, πάνω στην μαύρη απελπισία και τον χαμό εντός μου, μου ήρθε η μεγάλη ιδέα... Αποφάσισα να κάνω επανατοποθέτηση του προβλήματος και αντί να δω τις δύο ώρες μέχρι την ώρα που θα έπρεπε να σηκωθώ ως χαμένες και άκυρες, να τις δω ως ευκαιρία να κάνω κάτι... και τι μου ήρθε στο μυαλό; τρομερή ιδέα!

Επειδή, μετά από ένα σουκού κλεισμένος μέσα δεν άντεχα ΚΙ ΑΛΛΟ να διαβάσω/να μπλογκάρω/να κάνω δουλειές στο σπίτι/να δω τσόντες στο ιντερνέτ, αποφάσισα να... πάω να κολυμπήσω!

"Το τζοιμ ανοίγει στις 7 και μισή", υπολόγισα σκεψ σκεψ εντατίκ, "προλαβαίνω 8 με 9 να κάνω την προπόνησή μου, 9 και μισή να είμαι σπίτι μπανιαρισμένος και όλα, ώστε να βάλω ρούχα δουλειάς και να φύγω για την μαμά εταιρία, στην ώρα μου!"

Αμ έπος αμ έργον, λοιπόν. How cool is that!

Πετάχτηκα με ανανεωμένη ενέργεια από το κρεβάτι, το έστρωσα, έφκιαξα την τσάντα του τζημ και μια και δύο καβαλάω τον Γάιδαρο (a.k.a. βέσπα) και να 'μαι μετά από λίγο με το μαγιουδάκι μου, τα γυαλάκια μου και το σκουφάκι μου έτοιμος για την βουτιά μου.

Η πισίνα, γεμάτη κόσμο! ουουουουουουου! Μου έκανε φοβερή εντύπωση πόσοι άθρωπες πάνε το πρωί τζειμ πριν την δουλειά, μπράβο, μπράβο, ευρώπη γινήκαμε!

Επίσης μου έκανε εντύπωση και η δική μου η ενέργεια, δεν το περίμενα να είμαι τόσο ορεξάτος πρωί πρωί. Φανταζόμουν ότι θα σέρνομαι στην διαδρομή, ότι θα πηγαίνω σαν σκατάκι που επιπλέει... κι όμως, κάθε άλλο. Όχι μόνο έκανα 1800 μέτρα, όχι μόνο τα έκανα σε καλό χρόνο, επιπλέον είχα και την ενέργεια να κάνω πατητή (κατά λάθος) σε μία γριά με μωβ μαλλί και να κλωτσήσω στο πουλί (επίσης κατά λάθος) έναν που πήγε να μου κάνει ανταγωνισμούς... τσου ρε λάκη γλυκουλάκη γκρ γκρ γκρ γκρ.

ενηγουέη, ας μην μακρυγορώ - αυτό το τόσο περιεκτικό και κυρίως ΛΑΚΩΝΙΚΟ ποστ ας παραμείνει περιεκτικό (γκουχ γκουχ γκουχ, ασταδγιάλα κωλόβηχα).

Το θέμα είναι ότι σήμερα, παρά το κολύμπι - ή ίσως λόγω αυτού, είμαι από το πρωί μέσα στην καλή ενέργεια. Αισθάνομαι σαν να έχει μία "φυσιολογικότητα" ξαφνικά η μέρα μου, η Δευτέρα σήμερα ρέει πολύ πιο ομαλά και φυσιολογικά. Δατ, άη λάηκ! Ε λοτ! Θα μου πεις, ακόμα είναι νωρίς, κάτσε να δούμε πως θα είσαι σε κανένα τρίωρο. Αρονό, ελπίζω για το καλύτερο...

Και σκέφτομαι πάρα πολύ σοβαρά να το καθιερώσω και να πηγαίνω για κολύμπι αντί για μετά τις 9 το βράδυ όπως το συνηθίζω τώρα, στις 8 το πρωί... Λες αυτή η καινούργια ανακάλυψη να είναι το πρώτο δώρο στον εαυτό μου για το 2009; Θα δούμε. (εσύ, τι γνώμη έχεις;).

Και να σου πω και κάτι άλλο; Ίσως τελικά ο λόγος που όλο το Σουκού ήμουν έτσι λιώμα να μην είναι η γρίππη, αλλά το ότι εδώ και 12913841746566285862952356639593653 βράδια κοιμάμαι απίστευτα αργά. Δηλαδή έλεος!

Αφού το ξέρω για τον εαυτό μου ότι δεν αντέχω καθόλου καθόλου ΚΑΘΟΛΟΥ τα ξενύχτια, γιατί δεν οργανώνομαι; Αφού το ξέρω ότι κάθε φορά που κάνω το λάθος να κοιμηθώ μετά τις 1 δεν ξεκουράζομαι, γιατί δεν προσέχω; Αν, δε, κάνω το λάθος και κοιμηθώ μετά τις 3 (όπως το έκανα και την Παρασκευή αλλά και το Σάββατο) απλά ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΜΑΙ μετά θέλω 124914958527762969620632060360307 μέρες για να συνέλθω!

Και ρε πούστη μου ενώ το ξέρω το μόντους οπεράντι μου, επιμένω να ξενυχτάω και μην προσπαθώ να κοιμηθώ πιο λογικές ώρες... δηλαδή είμαι κάγκουρας ή δεν είμαι, όχι σε ρωτώ!

(απάντηση πλήθους σέξυ βγιουερζ με ένα στόμα μία φωνή: ΕΙΣΑΙ!).

Βέβαια από την άλλη φταίει και το ότι στην Ελλάδα αν αποφασίσεις να κοιμάσαι νωρίς, χωρίς εξαιρέσεις, απλά έχεις καταστραφεί κοινωνικά φορ έβα εν έβα. Που είναι το κράτος να στηρίξει αυτόν που θέλει να κοιμάται νωρίς; Για να καταλάβεις έχουμε φτάσει πια στο σημείο να σε καλεί στο σπίτι της καθηγήτρια για φαγητό και να κάθεστε στο τραπέζι στις 11 παρά! μα είναι δυνατόν;;; καθηγήτρια; που πρέπει να ξυπνά κάθ πρωί στις 6; θα μου πεις ήταν παρασκευή και την άλλη μέρα δεν είχε να ξυπνή.... ΣΚΑΣΕ θα σου πω εγώ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΛΟΥΝΕ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 10! ούτε οι τυφλοπόντικες δεν βγαίνουν τόσο αργά!!! καταγγέλω, καταγγέλω! Αμερική και πάλι Αμερική. Να γιατί έχουν καταχτήσει τον κόσμο. Επειδή 10 και μισή είναι στο κρεβάτι τους (και επειδή έχουν και την Μπρήτνη...χεχε).

α, ενννοείται ότι κέρδισες μόλις δεσμίδα, ναι ΔΕΣΜΙΔΑ, με κουπόνια για σεξάκοι που διάβασες όλο αυτό το ποστ! χεχεχε. α, και για να μην παραπαίρνεις αέρα να σου πω ότι το έχω κάνει έντητ 5 φορές. Στην αρχική του γραφή το ΛΑΚΩΝΙΚΟ αυτό ποστ ήταν πολλά μεγαλύτερο. φακ.