... είμαι εχτές το βράδυ και τρώω με την αγάπη μου σε ένα απλό, ταπεινό εστιατόριο στο Κολωνάκι κοντά στον Αϊ Διονύση. Η αίθουσα άδεια σχεδόν, όταν μπαίνουμε μόνο δύο παρέες υπάρχουν. Διάλεγω ένα τραπέζι απομονωμένο και απομακρυσμένο από αυτές... (ξέρεις, για να μπορώ να πιάνω λαθραία το ρεμάλι που αγαπώ και να κάνουμε κρυφοτρυφερότητες...). Περνάνε δέκα λεπτά και εμφανίζεται φοβερός σκατίγερας ο οποίος, αν έχεις τον θεό σου, πάει και κάθεται στο ακριβώς διπλανό σε μας τραπέζι... και μάλιστα στη θέση εκείνη που μας βλέπει "πρώτη μούρη στο Καβούρι...". Αυτό δε, αφού έχει σταθεί στην είσοδο της αίθουσας και έχει επιβλέψει για να διαλέξει που θα κάτσει...
Εν τω μεταξύ το ρεμάλι που αγαπάω είναι φρίκης άμα του μπει στο μυαλό ότι μπορεί κάποιος να μας δει να ακουμπιόμαστε... Οπότε, λόγω του σκατίγερα πήγε χαμένη μία βραδιά κρυφοτρυφερότητων... ... Ελπίζω να κάνει να χέσει 23 μέρες...
No comments:
Post a Comment