Wednesday, August 31, 2005

Το νέο γυναικείο μανιφέστο!

...γυναίκες όλου του κόσμου, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

Η καινούργια ταινία του Κώστα Γαβρά...

....φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα. Λέγεται Το τσεκούρι και έχει να κάνει με κάποιον που τρελαίνεται αφού χάσει τη δουλειά του εξ΄αιτίας του outsourcing με αποτέλεσμα να αρχίσει να σκοτώνει αβέρτα τους ανταγωνιστές του στην διεκδίκηση νέας δουλειάς.

Η ταινία θα "ανοίξει" τις Νύχτες Πρεμιέρας. Μμμμμμ....

Κάνε κλικ εδώ και θα δεις trailer. Είναι στα γαλλικά mind you.

Tuesday, August 30, 2005

Μικρό κομμάτι χρυσάφι #6

... καλύτερα βλάχα και πλούσια παρά trendy και φτωχιά!

Φανούρης, σε ένα συνάδελφο του που με τρόπο του είπε ότι το μπουστάκι που φόραγε στο γάμο του ήταν κάπως παλιάς μόδας.

Η πρώτη φωτό από τις διακοπές 2005

Θυμάμαι την μέρα που τραβήχτηκε. Είναι η πιο ζεστή του καλοκαιριού. Το προηγούμενο βράδυ δεν έχω κλείσει μάτι από το sex με το ρεμάλι και όπως καταλαβαίνεις είμαι κομμάτια. Αποφασίζουμε να πάμε σε μία απομονωμένη παραλία. Καμμία ώρα πριν φτάσουμε σκάει το λάστιχο στο Νταϊχάτσου. Αρχίζει η αναγκαστική πεζοπορία. (θα μου πεις, σιγά την διαφορά - και πάνω στην καρότσα του αγροτικού ο ίδιο ήλιος με χτύπαγε. Βέβαια, δεν έπρεπε να περπατάω...).

Περπατάγαμε και περπατάγαμε και περπατάγαμε... είχε περάσει πάνω από μία ώρα όταν το ρεμάλι απόκαμε. Τι να κάνω κι εγώ ο κακομοίρης, ερωτευμένο προβατο είμαι, αναγκάστηκα να τον πάρω στην πλάτη μου. Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω, τι να δω μπροστά μου;

Τον Φανούρη τον φορτηγατζή με την φαμίλια του!! και τι φαμίλια ήταν αυτή!!!

Ο Φανούρης που λέτε παντρεύτηκε έναν Αμερικανοεβραίο κιουρέιτορ στο Μομα.Τον γνώρισε μία μέρα που έκανε παράδοση έναν πίνακα του Fart Attack για να μπει στην μόνιμη συλλογή του μουσείου. Ο έρωτας ήταν παραπάνω από κεραυνοβόλος. Κεραυνολάρισα, μη σου πω και κεραυνοκατερίνη...

Παντρεύτηκαν στο ράντσο του γιου του κιουτέιτορ με παρανυφάκια τα εγγόνια και τα δισέγγονα του (εννοείται 'οτι τα παιδιά τα υϊοθέτησε ο Φανούρης - ένας τέτοις άντρας δεν θα μπορούσε παρά να είναι καλή μάνα). Το catering ήταν από την κουρούνα. Οι μπομπονιέρες ήταν ταμπακιέρες του macmanus, ενώ κουμπάρος ήταν ο Winnie the Pooh.

Ο Φανούρης ήταν κούκλος - φόραγε ένα μπουστάκι που τόνιζε την κοιλάρα του και άσπροκίτρινο σώβρακο Μινέρβα ενώ ήταν ξυπόλητος από την μέση και κάτω. Ο κιορέιτορ φόραγε CK και Kenneth Cole.

Τέλος πάντων για να μη σε κουράζω, αφού μου έδειξε φωτογραφίες από το γάμο του και catched up χωρίσαμε με το Φανούρη. Πήρε ο καθένας το δρόμο του. H τελευταία του Λέξη καθώς με χαιρετούσε δακρυσμένος και ξύνοντας το τεράστιο απόκρυφο του ήταν: "Αχ ρε προβατάκο μυαλό δεν βάζεις... τι σου έχω πει, να μην αφήνεις τους άντρες να σε ανεβαίνουν στην πλάτη; ".

Ακολούθησα την συμβουλή του - έριξα μία κλωτσιά στο ρεμάλι και τον έριξα από την πλάτη μου... αλλά το νόημα είχε; Είχαμε φτάσει πια στην υπέροχη απομονωμένη παραλία. Πήραμε κρέμες για το πρόσωπο από το Hondo δίπλα στο κύμα και μετά βουτήξαμε.

Αχ..... τι μπορεί να θυμηθεί κανείς με μία απλή φωτό... Όσο περνάνε οι μέρες και θα "βυθίζονται" στον υποσυνείδητο οι διακοπές 2005 θα ανεβάζω και άλλες. Σταυ ψοννεψτεδ

Ένα πρόβατο του θεού, στα χέρια σου...


Τα πρωινά με παίρνεις πάντα εσύ πρώτος τηλέφωνο - δουλεύεις ως πολύ αργά και για αυτό κοιμάσαι και ξυπνάς αργότερα από μένα.

- Έλα, μου λες όλο γλύκα... Μιλάς ήρεμα, ήσυχα, με αργό ρυθμό. Από τον ύπνο. Η φωνή σου είναι σπασμένη, γλυκιά, τρυφερή και ζεστή, όπως το σώμα σου όταν ξυπνάω αργά το βράδυ, 5-6 η ώρα, και αρχίζω τις ενοχλητικές αγκαλιές.

- Καλημέρα! Εγώ απαντάω με στεντόρεια φωνή. Είμαι μέσα στην ενέργεια, ήδη έχουν περάσει κάμποσες ώρες από την ώρα που έχω σηκωθεί.

Κάθε πρωί εδώ και 5 μήνες λέμε λίγο πολύ τα ίδια πράγματα – με ρωτάς που είμαι (που αλλού να είμαι, στη δουλειά είμαι, αν δεν ήμουν θα ήμουν δίπλα σου και θα ξυπνούσαμε μαζί...), σε ρωτάω αν κοιμήθηκες καλά (λες και θα μπορούσα να κάνω κάτι αν δεν είχες κοιμηθεί καλά – και, δεν σου το έχω πει ποτέ, αλλά όταν μου λες ότι κοιμήθηκες καλά και είναι βράδυ που δεν έχουμε κοιμηθεί μαζί... στεναχωριέμαι λίγο και ανησυχώ...χαζομάρες το ξέρω, αλλά...), με ρωτάς αν είμαι καλά...

Καταλαβαίνω ότι δεν θες να μιλήσεις πολύ – νυστάζεις ακόμα, ντρέπεσαι που σε ακούω μαχμουρλή, θες να πας να κάνεις μπάνιο και καφέ. Μία κουβέντα να πούμε σου φτάνει - να επιβεβαιώσεις ότι ο κόσμος σου είναι στην θέση του.

Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι είμαι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι το πρωί. Μου αρέσει να ακούω έτσι την φωνή σου.Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι είμαι ένα κομμάτι του κόσμου σου.

Αυτό είναι για σένα...

Και μετά αυτό...

Monday, August 29, 2005

Τι περιμένουμε όλοι εδώ στην αγορά συναθροισμένοι;

... σάμπως ξέρω κι εγώ; Τώρα τελευταία, όλο και πιο έντονα, όλο και πιο συχνά, αναρωτιέμαι μήπως τελικά οι ώρες οι περασμένες εδώ μέσα είναι ώρες στερημένες από τον εαυτό μας, ώρες χαμένες από την ζωή...

(..ωρέ, τι έχω πάθει εδώ και δύο μέρες; ...μου λείπει το ρεμάλι φαίνεται...)

Καληνύχτα αγάπη μου - εσύ είσαι ό,τι πολυτιμότερο έχω...

Παράκληση προς φίλους πραγματικούς και φίλους δυνητικούς...

... ας μην ερμηνεύουν τα πράγματα που γράφω με τον τρόπο που θα τα εννοούσαν εκείνοι αν τα έγραφαν... Αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό (εγώ, ας πούμε που είμαι σκυλί της υποκειμενικότητας δεν θα μπορούσα) θα προτιμούσα να μην αναφέρονται σε αυτά (που γράφω).

Έκανα ένα σχόλιο, επώνυμο, ανοιχτό, όσο μπορούσα ευγενικό και, ας μου επιτραπεί η έκφραση, τρυφερό (πάντα αγαπούσα τους trouble makers - κατά κανόνα είναι τα πιο ευαίσθητα παιδιά και γίνονται οι πιο πιστοί φίλοι) στον Fart Attack... Εγώ ξέρω πως το έγραψα, το έγραψα έτσι γιατί ήθελα να το "βγάλω από το στομάχι μου" και αν παρεξηγήθηκε από τον άμεσα ενδιαφερόμενο, στον πούτσο μου... αλλά βαριέμαι η παρεξήγηση να γίνεται τρένο-τραίνο και να πολλαπλασιάζεται... βαριέμαι... αλήθεια!

Αυτά, πάντα με σεβασμό και αγάπη!

Το ξέρεις ότι σε πάω με χίλια, αλλά.....

... αλλά όταν παίρνεις αυτό το διδακτικό ύφος, το παιδαγωγικό, το "εμένα θα ακούς γιατί εγώ ξέρω", το "μόνο εγώ είμαι μάγκας και θα σου πω τι θα κάνεις", με κάνεις να νιώθω πάρα πολύ μαλάκας που θα ήθελα να σε γνωρίσω...

Μπε μπεεεεεεε

Το νησί: Εντάξει, δεν θα έμενα μόνιμα, αλλά δυόμιση ώρες τις καταδιασκέδασα!!!

...δεν ήταν και τόσο χάλια ταινία!!!! - θέλω να πω, το ήξερα ότι δεν πάω να δω Ντράγιερ, δεν περίμενα να το πιάσει το θέμα κλωνοποίηση, ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης, με αυτή την εργογραφία, με φιλοσοφική διάθεση!

Εντάξει, Το νήσι είχε πολλές αδυναμίες και απίστευτες υπερβολές, αλλά από την άλλη για μία τέτοια ταινία μπορώ να πω ότι είχε και σημεία που το βρήκα πολύ καλά ανεπτυγμένο...

Για να στο πω και αλλιώς: Όταν πας να δεις blockbuster να περιμένεις να δεις blockbuster. [ή μήπως επειδή έπαιζε και μία ηθοποιός που έπαιξε και σε μία "μαμά σταμάτα, θέλω να κουλτουρήσω..." ταινία (το χαμένοι στη μετάφραση και στην ανυπαρξία storytelling...) θα ήταν και αυτή η ταινία της η επιτομή της κοινωνιολογικής προσέγισης...].

και σταμάτα να βγαίνεις οργισμένος από τις αίθουσες! Από κάθε ταινία έχεις κάτι καλό να πάρεις (έστω και το παράδειγμα προς αποφυγή...)

Is it Art Attack? Or maybe.... FArt Attack! ?

Ω Καλαμάτα, ω Καλαμάτα! (Ωδή στην Πελλοπόνησο...)

Πέρασα ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο στην Μεσσηνία. Δεν ξέρω αν έχετε πάει ποτέ προς τα εκεί, αλλά είναι ένα από ωραιότερα σημεία στην Ελλάδα. Πραγματικά, έχοντας και πρόσφατη την εβδομάδα στην Αμοργό, αλλά και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος που το πέρασα στην Ολυμπία, απορώ πολύ με την μανία για τα Κυκλοδονήσια.

Ψηφίζω Πελλοπόνησο γιατί:

Τεράστιες παραλίες! (στην πραγματικότητα όλη η Δυτική Πελλοπόνησος είναι μία απέραντη παραλία, αμουδερή, με δέντρα να φτάνουν δίπλα στην θάλασσα και τα συγκλονιστικά νερά του Ιονίου...).

Πολύ πράσινο (ευλογημένες ελιές, ευλογημένες ελιές, ευλογημένες ελιές, ευλογημένες ελιές)

Τουρισμό που δεν τον αισθάνεσαι...(λογικό! Μερικές χιλιάδες άνθρωποι αρκούν να μπουκώσει ένα νησί. Το ίδιο δεν μπορεί να γίνει σε ολάκερη Μεσσηνία!)

Γλυτώνεις και το νταραβέρι με τα καράβια αφού μπορείς να πας οδικώς! (Στο καράβι για και από Αμοργό ήμουν τόσο κοντά με τους διπλανούς που ένιωθα ότι ήμουν σε κοινόβιο το 1972...σε λίγο θα πιάναμε το if you are going to San Francisco...)

Ωραίες γραφικές πόλεις (Πύλος, Μεθώνη, χωρία κ.λπ.)

...άσε που από τα Φιλιατρά κατάγεται και η καλύτερη φίλη του ρεμαλιού που έχω ερωτευτεί!!!

Μπε μπεεεεεε

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟN ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ POST....

... να τις βάλετε σε εισαγωγικά!!! Δηλαδή: Αφιερωμένο στον μόνο "άντρα" που με "σκεφτόταν" Παρασκευή βράδυ πριν πάει για ποτάκι...

Αφιερωμένο στον μόνο άντρα που με σκεφτόταν Παρασκευή βράδυ πριν πάει για ποτάκι....

Το παρακάτω κείμενο είναι η απάντηση του Art Attack στο αμέσως προηγούμενο σχόλιο μου.


Εχει παραγινει τελικα το κακο με ολους αυτους τους δαφνοστεφανομενους φλωρους,τους υπερασπιστες της Ελληνικης γλωσσας.Εχω βαρεθει στην κυριολεξια ολους αυτους που δηθεν μιλανε σωστα την Ελληνικη γλωσσα.Που γραφουν με σωστη συνταξη.Που εχουν κατεβασει χιλιαδες βιβλια.Που γραφουν και σου δινουν αναφορες απο Ηροδοτο μεχρι Ελυτη.Επικαλουνται τους μεγαλους Ελληνες αλλα οι ιδιοι ειναι κινητα σκυλαδικα.Και ποιοι παρακαλω ειναι αυτοι? χεχε μα φυσικα οι αταλαντοι,αυτοι που ποτε δεν θα κανουν τιποτα περισσοτερο απο το να καταφερουν να αγγιζουν τις ευαισθητες χορδες αλλων ασχετων μπαζων με αναφορες στα κειμενα τους απο παππουληδες μεχρι χιονισμενα χριστουγεννα στο χωριο. Βαρεθηκα το υφακι τους.Βαρεθηκα τα υπονοουμενα τους,αν τυχον κανεις καποιο ορθογραφικο λαθος, η πεις μια λαθος εκφραση.Τι λε ρε μπιμπικοσπυρι και συ χοντρελο ζαβη που επειδη εμαθες τον Μπαμπινιωτη απ' εξω, θα με κοιταξεις μ εκεινο το ταχα μου ολο κουτοπονηρια υφακι σου και θα μου κανεις και παρατηρηση.Χεστηκα ρε φασιστακια γα την γλωσσα σας και την ορθογραφια σας και τα μεα σας.Ζουραρηδες της συμφορας.Λες και θα αλλαξει ο πλανητης αν γραψεις λαθος μια λεξη,λες και θα αλλαξει η ζωη μου η η ζωη σου, η θα ερθουν τα πανω κατω, η θα σταματησει η πεινα, η οι πολεμοι.Τι μας λες καλε..σοβαρα ε! Κing size επαρχιωτες! Λες κι αν δεν μου ξεφυγει καποια λεξη λαθος θα σταματησω να εχω τις αναγκες που εχω τωρα, η θα γινω πιο πνευματικος ανθρωπος.Μαλακιες,τιποτα δεν θα γινω, οπως δεν εγιναν φυσικα και ολοι αυτοι που τους βγηκαν τα ματια στα λεξικα και μαθανε και ολη τη Ελληνικη γραμματικη απ'εξω.Εχω δει τετοια ψοφιμια που ειναι χειροτερα και απο τον απλο βοσκο σε καποιο βουνο της επαρχειας.Εχω δει την ανοησια και τη σαχλαμαρα που κουβαλανε.Ειδα ποσο μαλακες και φτηνοι και επικινδυνοι μπορουν να γινουν οι Ελληναρες μπροστα σ'ενα φουστανι η ενα φουσκωμενο ανδρικο παντελονι.Το κομπλεξ και η πτωχοαλαζονεια τους δεν εχει ορια.Εχει καταντησει φασιστικο μικρα μου και σας καταλαβαινω γιατι οταν ο αλλος απεναντι ,προσταζει την αληθεια, δεν εχετε απο που να πιαστειτε, και αμολατε παπαριες σαν αγαμητες γεροντοκορες φιλολογοι λιγο πριν απο την συνταξη!Αραγε τι αλλο θα βρειτε για να στεγασετε και να δικαιολογησετε την ασημαντη υπαρξη σας.Ειμαι πολυ περιεργος!Προσωπικα χεστηκα αν θα γραφω σωστα μια λεξη η θα εχω σωστη συνταξη στα κειμενα μου και πολυ περισσοτερο αν αυτα που γραφω χαλαει τον ψυχικο κοσμο του καθε Nerd Eλληναρα που με διαβαζει.Εμενα μ'ενδιαφερουν οι ανθρωποι που δεν θα κρινουν τους αλλους αναλογα με το ποσο καλα διαχειριζονται την εκφορα του λογου τους ,αλλα για τα αλλα τους, τα σπουδαια τους,την εντιμοτητα τους,το ηθος τους,το κατα ποσο αξιοπρεπεις ειναι η οχι.Πρωτιστως θελω να ειμαι δημιουργος και οχι ορθο-γραφος.Θελω να αφησω κατι πισω μου,και θα αφησω.Θα ειμαι καπου σ'ενα μουσειο,σ'ενα τοιχο ενος σπιτιου,σε μια αποθηκη,αλλα θα ειμαι! Ενω εσυ παπαρα, αυνανα της γλωσσας Ελληνολατρη υπερασπιστη της καθαροτητας και της ορθογραφιας δεν θα εισαι πουθενα (το πολυ σε κανενα αρχειο του Google) κι'αυτο θα σε τρωει μεχρι να πεθανεις ,αλλα το σαρακι σου ειναι η δικια μου γλυκεια εκδικηση προς εσενα.Λοπον αντε παω για ποτακι γιατι ηδη πολυ ασχοληθηκα με σπασικλες!Βρες τε αλλο παιχνιδακι να γεμισετε την αδεια καθημερινοτητα σας.Εγω με σας καθαρισα....ciou! (το ciou το εγραψα ετσι επιτηδες ..μη κανεις το κοπο να ασχοληθεις ΚΑΙ μ'αυτο .)

...Αγαπητέ μου Art Attack: ...μήπως να άλλαζες λίγο τις προτεραιότητές σου; (καλά, Παρασκευή βράδυ πριν βγεις για "ποτάκι" το μόνο πράγμα που σε απασχολούσε ήταν το ποστ μου; Ειλικρινά αν ήξερα ότι θα σε χαλούσε τόσο πολύ αυτή η ιστορία θα το έχεζα το όλο θέμα...καλή βδομάδα - α, και λίγο χιούμο δεν έβλαψε ποτέ κανένα - είναι και απαραίτητο συστατικό της ικανότητας να δημιουργείς πράγματα που θα κρεμαστούν σε ένα τοίχο).


Friday, August 26, 2005

Προς τον art attack (αφού δεν επιτρέπει σχόλια...)

... o art attack δεν επιτρέπει σχόλια... για αυτό και αναφορικά με κάτι που έγραψε στο blog του (που παρεμπιπτόντως είναι από τα καλά) του λέω τα εξής:

Σε παρακαλώ βάζε τόνους. Φρικάρω!

Ενοώ, θέλει δύο ν.

Εκφράζεσε είναι με άλφα γιότα.

Το πρόκειτε γράφεται με άλφα γιότα.

Βασικά, αυτό που προσπαθώ να πω (και ελπίζω να ξεκινήσω έναν ευχάριστο και πολιτισμένο διάλογο) είναι ότι η κριτική ΔΕΝ γίνεται με τόσα ορθογραφικά. Δεν υπερασπίζομαι κανέναν και δεν καταφέρνομαι εναντίον κάποιου αλλά επειδή μου αρέσουν αυτά που γράφεις (...καλά, όχι πάντα, αλλά συνήθως ναι) σε παρακαλώ γράφε σωστά. Είναι σημαντικό.

Και συγγνώμη κιόλας!

Σε χαιρετώ φιλικά!

Black List - E additives that scientific literature has linked to hyperactivity, insomnia and decreased concentration

The Tywardreath School in Par, where Gordon Walker is the principal, has experimented by compiling a “black list” with E additives that scientific literature has linked to hyperactivity, insomnia and decreased concentration:
E 102 Tartrazine
E 104 Chinoline yellow
E 107 Yellow G2
E 110 Orange yellow S
E 120 Cochineal
E 122 AzorubineE 123 Amaranth
E 124 Cochineal-red A
E 127 Erythrocine
E 128 Red 2G
E 132 Indigotine
E 133 Brilliant blue FCF
E 150 CaramelE 151 Black
E 154 Brown FK
E 155 Chocolate brown HT
E 210 Benzoic acid
E 220 Sulphur dioxide
E 250 Sodium nitrite
E 251 Sodium nitrate
E 320 Butylhydroxyanisol
E 321 Butylhydroxytoluene

Είσαι Metrosexual? Προπονήσου

κάνε κλικ εδώ - αλλά σήμερα, αύριο θα έχει άλλο... καλή διασκέδαση (χι χι)

MAJOR OBSTACLES TO CREATIVE THINKING

The fear of criticism,
the fear of ridicule,
the fear of scorn,
the fear of rejection,
the fear of not being appreciated or belonging,
fear of a lack of esteem,
the fear of self-actualization.

We have been conditioned and controlled from infancy to seek and value the approval of others, a kind word, a thoughtful gesture and if we feel a new idea will trigger laughter, or cause us to feel foolish afterwards, we just keep our mouths shut.

(It is also useful to remember that ideas that originally sounded ridiculous usually become the basis for all major breakthroughs.)

Thursday, August 25, 2005

Θεέ μου ακόμα δεν έχει κλείσει βδομάδα που γύρισα και έχω αρχίσει και μπουχτίζω...

...κάτι τρέχει με το Βαγγέλη, πάλι....

Από την ζωή βγαλμένο.

κάνε κλικ εδώ, κάνε κλικ εδώ, κάνε κλικ εδώ

(πρόκειται για ταινιάκι που "γύρισε" ένας Εγγλέζος έφηβος με το κινητό του - και το χρησιμοποίησαν μετά ως διαφήμιση που έχει ξεκινήσει να προβάλλεται σε όλες τις εκπομπές της αγγλικής τηλεόρασης που απευθύνονται σε έφηβους...)

Της Αμοργού... (και του καίσαρος τω καίσαρι...)


πέρασα μία βδομάδα στην Αμοργό - με μεγάλη συγκίνηση διαπίστωσα ότι στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι τόποι που οι άνθρωποι δεν έχουν ξεχάσει τους πατροπαράδοτους τρόπους να κερδίζουν το ψωμί τους. Αυτούς τους τρόπους που, πάππου προς πάππου, έφτασαν από τα βάθη των αιώνων στις μέρες μας: Rooms to let, restaurant with greek traditional kitchen, we serve breakfast as well, boatrip to the island for swimming


Μπε μπεεεεεεεεεε

Wednesday, August 24, 2005

Γουστάρω τρελά - ο παράδεισος του skateboardα!

... επιτέλου, ένας ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ λόγος να μάθω (-εις) skateboard - κάνε κλικ εδώ, σαν καλό παιδί...

Σε ικετεύω κάνε ένα κλικ στο link παρακατώ...

... κάνε κλικ εδώ, κάνε κλικ εδώ, κάνε κλικ εδώ....

Just do it: PROVEN RELIGIOUS AND POLITICAL PROPAGANDA TECHNIQUES FOR TRUTH SUPPRESSION.

When religion or politics lack an effective, fact-based defense, these types of propaganda techniques must be employed.The success of these techniques depends heavily upon a cooperative, compliant, and the obedient flock under the shepherd's rod OR the worker bees in the grass-root political ranks.

1. DUMMY UP. If it's not reported, if it's not news, it didn't happen.

2. WAX INDIGNANT. This is also known as the "how dare you?" gambit.

3. CHARACTERIZE THE CHARGES AS "rumors" or, better yet, "wild rumors." If, in spite of the news blackout, the public is still able to learn about the suspicious facts, it can only be through "rumors." (If they tend to believe the "rumors" it must be because they are simply "non-believers", "members of the other party", "paranoid", or "hysterical.")

4. KNOCK DOWN THE STRAW MEN. Deal only with the weakest aspect of the weakest charges. Even better, create your own straw men. Make up wild rumors and give them lead play when you appear to debunk all the charges, real and fanciful alike.

5. CALL THE SKEPTICS NAMES LIKE "non-believer", "conspiracy theorist", "nut", "ranter", "kook", "crackpot", and of course, "rumor monger." Be sure, too, to use heavily loaded verbs and adjectives when characterizing their charges and defending the "more reasonable" religion or political party and its defenders. You must then carefully avoid fair and open debate with any of the people you have thus maligned. For insurance, set up your own "skeptics" to shoot down.

6. IMPUGN OPPONENT MOTIVES. Attempt to marginalize the critics by suggesting strongly that they are not really interested in the truth but are simply pursuing a atheist or the other political party's agenda and are out to make money (compared to over-compensated adherents to the religious or political line who, presumably, are not).

7. INVOKE AUTHORITY. Here the controlled press and the sham opposition can be very useful.

8. DISMISS THE CHARGES as "old news."

9. COME HALF-CLEAN. This is also known as "confession and avoidance" or "taking the limited hangout route." This way, you create the impression of candor and honesty while you admit only to relatively harmless, less-than-criminal "mistakes." This stratagem often requires the embrace of a fall-back position quite different from the one originally taken. With effective damage control, the fall-back position need only be peddled by stooge skeptics to carefully limited markets.

10. CHARACTERIZE THE CRIMES AS impossibly complex and the truth as ultimately unknowable.

11. REASON BACKWARD, using the deductive method with a vengeance. With thoroughly rigorous deduction, troublesome evidence is irrelevant. Another variation on this theme involves the likelihood of a conspiracy leaker and a press that would report the leak.

Tuesday, August 23, 2005

Άλλοι βλέπουν τα ραπανάκια από κάτω και άλλοι βλέπουν τούρκικες μαλακίες

Το βράδυ της Κυριακής προβλήθηκε στις Η.Π.Α. το τελευταίο επεισόδιο του Six Fit Under, (στα ελληνικά Γραφείο Κηδειών Φίσερ) μίας από τις καλύτερες σειρές που έχει δει ποτέ η παγκόσμια τηλεόραση (θα με βρίσεις, αλλά πιστεύω ότι αν ο Τολστόι ή ο Ντοστογιέφσκι ζούσαν, σενάρια τέτοιου είδους θα γράφαν...). Η σειρά είναι δημιουργία του Alan Ball, που έγραψε και σκηνοθέτησε το American Beauty.

Το επεισόδιο, όπως και η σειρά στα 5 χρόνια που παιζόταν, πήρε διθυραμβικές κριτικές - ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε σε πολλούς στην Αμερική το τραγούδι που "έκλεισε" την σειρά, το Breathe Me της Σίας (δε φταίω ρε παιδιά, έτσι την λένε, Σία, άρα η γενική είναι της Σίας...) το οποίο επειδή σε έχω στα όπα όπα μπορείς να το ακούσεις εδώ...

Άραγε θα γίνει αυτό το βιβλίο ο επόμενος "Kώδικας Da Vinci?"

Λέγεται "Hunger's brides" και είναι 1360 σελίδες... φαντάσου, 1360!!!
...κάνε εδώ ένα κλικ - (δεν ξέρω, έχει βγει αυτό το βιβλίο στα ελληνικά, ξέρει κανένας;)

Κλαίνε οι Kraftwerk

Πέθανε ο Robert Moog, ο δημιουργός του ηλεκτρονικού συνθεσάιζερ για μουσική. Κάνε ένα κλικ εδώ

Monday, August 22, 2005

Depeche Mode - Precious

...το εξώφυλλο

Depeche Mode - Playing the angel


...το εξώφυλλο...

Κόλαση - για κάποιους ηλίθιους μαλάκες είναι πολύ καλή...


hell είναι μία αλυσίδα πίτσας στη Νέα Ζηλανδία - εδώ το site τους

"'Έχω μεγάλο κώλο...."


... είναι πραγματική διαφήμιση, έτρεξε σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας στην Αμερική (δώσε βάση στο copy...)

Για όσους δεν κατάλαβαν... sexy κοιλάκι is back

...να πω ότι δεν χάρηκα ψέμα θα είναι! άντε, καλή ζωή!

Παρατηρήσεις ενός μεθυσμένου Σαββατόβραδου 4

έχετε προσέξει ποτέ με πόσο περίεργα υπέροχο τρόπο ερωτεύονται τα παιδιά από την Θεσσαλονίκη;

Παρατηρήσεις ενός μεθυσμένου Σαββατόβραδου 3

Το πολυτιμότερο πράγμα που έχεις είναι η προσοχή σου. Να προσέχεις που την δίνεις...

Παρατηρήσεις ενός μεθυσμένου Σαββατόβραδου 2

οι ανάσες των ανθρώπων στα bars το βράδυ του Σαββάτου μυρίζουν οινόπνευμα περισσότερο από ότι την Παρασκευή

Παρατηρήσεις ενός μεθυσμένου Σαββατόβραδου... 1

... άμα θες να φύγεις, φύγε, μην κάνεις διακοπές...

Wednesday, August 10, 2005

misery...

makes me sad and upsets me to see that people I appreciate (read macmanus and manifesto...) spent so much time and brains on unique visitors and hits and misses and kids with big or small egos...

...dont they have something better to write about? like ideas, thoughts, stories, suggestions... oh, yes they do...
so, why do they write about hits and visitors and anonymous comments?...beats me...
unlucky we... to have these brains wasted in such a way...


.... ... ... ... ... ... ...

Moscow... the world... me...

... This are strange days. I am a little confused, I don't feel like writing before things sink in:

Me

in the country I love the most

my first real vacations after maybe 5 years

with someone I hardly know, just the two of us (don't they say that new couples usually break up at their first vacations together?)

since yesterday in the city I love the most

in a relationship

practicing Russian, trying to understand what they say to me (fuck, they speak so fast...) and to speak as correct as I can

In hotel rooms and lobbies so outside of my world and my reality...

(anyway, hello to everybody in Athens...)

mpe mpeeeeee


...life is foul of surprises, it advertises NOTHING, ....NOTHING...

Saturday, August 06, 2005

St Peters, day 2


We spent yesterday morning in the hotel: Had breakfast (to call it rich would be an understatement...) while a beautiful and from what I could hear talented girl played the harp.

Around 2:30 we ...car-toured the city till 6. We visited Peter and Paul fortress, (where we saw the tombs of Peter and Catherine the Great, and the chapel where the remains of the last emperor's family are... strange thing to see - I did not know Nicholas and his family were made martyrs from the Russian orthodox church), St Isaac's cathedral (the photo above) and the church of St' Nicholas (where I bought an icon for my nephew's room). With us we had Tatiana, a quite sympathetic old lady, that is impressed with us being Greeks and is very very religious. She told us that she likes the word "akathistos"...

After we came back to the hotel we had a very light and funny debate about where to have dinner. Finally we choose this restaurant. We went there by foot. Nevskii Prospect was very crowded. It was very shooting to be surrounded by all these Russians.

The food was very good - and the service too. It seems to me that Russians have a gift to service you without being "douloprepeis" or pushy...

As in the morning during breakfast live music accompanied our dinner: 2 guitar players and a charming singer played Gipsy Russian songs. She had a very distinguished voice that I liked very much.

We left the restaurant at 10:30 p.m. Believe it or not there was still daylight - the sun fell about an hour later. We had a very long walk by one of the city's canal's. We crossed many drunk Russians with beers in their hands. We ended up at St Isaac's cathedral - across the street there is Astoria hotel where we had a little break.

On our way back to the hotel, a fatty Russian girl with a very beautiful face, followed us. She was very drunk and held a pink rose. I suppose she wanted to sleep with us for money. She even followed us in a record store we had a look... I felt sorry for her but I was too embarrassed to give her any money.

The city is full of posters advertising the Depeche Mode concert to take place in March 2006.

A very beautiful girl, blonde, very tall with long legs and a body for sin (.....) waived "hello' to us in the hotel lobby - escort service probably, arranged by Grand Hotel Europe...

Slept tired and happy...

Friday, August 05, 2005

St. Petersburg, day 1

We arrived yesterday at St Petersburg. We flew Lufthansa via Frankfurt. A smooth flight, especially the part from Frankfurt to St Petersburg, without any delays.

Pulkovo, St. Peter's airport looks a bit old-fashioned. Surprisingly enough, it took us no more than 20 minutes to get our luggage and pass the passport control.

An old Mercedes waited for us to take us to our hotel. The driver's daughter, Annia, served as an "introducer" to St Peter's. She was kind and very sweet - something in the way she talk to us reminded me of the stress I have when I pitch a new idea to a client. She was really nervous and wanted to give the best impression.

I tried to talk Russian with her but somehow I got the feeling that my speaking her language did not fitted the situation, at least as she had it in her mind. Besides that, it wasn't courteous to my co-traveler... So we exchanged a few phrases and then we resumed English.

The weather was glorious - Annia told us that we brought the famous Greek sun with us...

The Hotel: Grand Hotel Europe... Imperial Russia to the extreme... It is not spacious, as it is located in the very centre of St. Peter's, so there aren' t any gardens or huge swimming pools or things like that. Still, it's like nothing I 've ever seen. Sui generis.

Our room is very comfortable and spacious. The girl in the reception told us, very nervously: "unfortunately your room has a king size bed, that is the only problem"... I wonder, did she guess from the way we both reassured her that this was NOT a problem the kind of the relationship we have. Probably.

After checking in, we slept for a couple of hours. We woke up around 9. The sun was still up. I think the night fell around 10:30... Strange and de-stabilizing.

We had dinner in the traditional Russian restaurant of the hotel - extremely expensive but the food could be even more expensive and it would still worth it... We had different kinds of Vodka: scented with grape fruit, with strawberry, with peppers. We had caviar (just a little bit), chicken a la Kiev, fillet Stroganov...

Finished the day with a big walk down Niefskii prospect towards the Hermitage museum ... 2 girls riding horses proposed us to take I ride with them...

...This morning, during breakfast, in the International Herald Tribune we read about the first cloned dog..

Isn'n life very strange?

to be continued of course... xxxxxx

Wednesday, August 03, 2005

Άκου να σου πω....

... κάνε σε παρακαλώ ένα κιλκ εδώ (ναι, καλά διάβασες, κιλκ όχι κλικ - βαρέθηκα όλο τα ίδια και τα ίδια σε αυτή τη ζωή...)

Καθώς εσύ κοιμόσουν...

... η Nike ετοίμασε ένα ακόμα όπλο στην προσπάθεια της να κατακτήσει τον κόσμο...

Blue Ribbon sports - μη αθλητικά ρούχα...


(...αυτό είναι σχόλιο για ένα κοινωνικό φαινόμενο, όχι έμμεση διαφήμιση.... μέχρι και manifesto έχουν στο site...δες το και ετοιμάσου... )

Ταμπόν για κορίτσια που ακόμα δεν τους έχει έρθει περίοδος...

... δηλαδή πόσο χρονών: 10-11; ....δεν κάνω πλάκα....

Τους λατρεύω αυτούς τους τύπους!

... κάνε εδώ ένα κλικ και ...απόλαυσε τους Thunderbirds!

(είναι το πρότυπό μου σε άντρα: Θεληματικός, ήρωας, με πολλές γνώσεις και κορμάρα... και το κυριότερο ...μαριονέτα, τον κάνεις οτι θέλεις... μπε μπεεεεεεεεεεεεεεεεεεε)

Tuesday, August 02, 2005

Το τάμα...


Αυτούς τους δύο πίνακες του Ρέμπραντ τους είδα πρώτη φορά στο Ερμιτάζ πριν από 9 χρόνια... συγκλονίστηκα, με έκαναν να αγαπήσω την ζωγραφική... υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα τους ξαναδώ... και ξανά και ξανά και ξανά....

Την Πέμπτη τα ξημερώματα πετάω, πρώτα ο Θεός, για Αγία Πετρούπολη....

Το τάμα θα εκπληρωθεί...

Το τάμα ...2

What if #1

Έχεις σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν όλα και τι θα γινόταν αν ο Μεσσίας, ο Χριστός, ήταν γυναίκα;

Μόνο ο Θεός γνωρίζει....

...ποιός από τους δύο μας θα αφήσει τον άλλο...

...ποιός πρώτος θα πάψει να συγκινείται με το σώμα του άλλου...

... πως θα τελειώσει όλο αυτό...

...ποιός θα κλάψει περισσότερο...

...και αν κάποτε θα συναντηθούμε σε στην Πανεπιστημίου και ούτε καν θα χαιρετήσουμε ο ένας τον άλλο...

Αλήθεια σου λέω...

...όλο το σώμα μου συρτάρια...

...αν δεν είχα την αγάπη μου θα είχα χαθεί...

...εντελώς... Και που;

μέσα στον εαυτό μου....

Το όνειρο του...

Προσπαθώ να μην χάσω την ψυχραιμία μου – δεν υπάρχει χειρότερη στιγμή να μου συμβεί αυτό. Παίρνω θέση στο διάδρομο για την εκκίνηση και αναρωτιέμαι αν προλαβαίνω να πω από μέσα μου άλλο ένα «Πάτερ Ημών» μέχρι ο αφέτης να δώσει το σήμα για να ξεκινήσουμε τον αγώνα. Από τον κόσμο που έχει κατακλύσει τις κερκίδες του σταδίου και έχει όλη την προσοχή του στραμμένη πάνω μου, δεν βλέπω πραγματικά κανένα – προσπαθώ να υποκριθώ ότι το στάδιο στο οποίο θα τρέξω στον τελικό των 100 μέτρων των Ολυμπιακών Αγώνων είναι εντελώς άδειο, όπως όταν κάνω προπόνηση. Το σημαντικό είναι να μην χάσω την ψυχραιμία μου...

Κάπου εκεί χάνω την επαφή με τον εαυτό μου, τουλάχιστον όπως τον ένοιωθα ως τώρα. Τη στιγμή που ο αφέτης λέει «έτοιμοι» είναι σαν να βγαίνω από το σώμα μου και να αιωρούμαι πάνω από το κεφάλι μου, έχοντας πλήρη θέα στον τέταρτο διάδρομο, όπου τρέχω. Ακούγεται το «μπαμ» από το πιστόλι. Με βλέπω να τινάζομαι από τον βατήρα. Δεν ξεκινάω με τον καλύτερο τρόπο – από τους 8 αθλητές είμαι ο 6ος γρηγορότερος. Μου κάνει φοβερή εντύπωση η έκφραση μου: Σφίγγω τα δόντια, έχω τα μάτια μισόκλειστα σαν, για κάποιο λόγο, εξοργισμένος. Οι μυς στα μπούτια μου κουνιούνται στο ρυθμό της κούρσας μου σαν να είναι φτιαγμένοι από ζελέ. Έχω τριχωτά πόδια - η εικόνα τους με ερεθίζει: Γεροδεμένα, "πλούσια", όλο μυς... Τα χέρια μου ανεβοκατεβαίνουν σαν έμβολα ατμομηχανής που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μία πεδιάδα που κατηφορίζει.

Εκείνη την στιγμή αρχίζω να αντιλαμβάνομαι και τους θεατές. Είναι όλοι όρθιοι και χοροπηδάνε, σφίγγουν τα χέρια, ουρλιάζουν με ενθουσιασμό... Ολόκληρο το στάδιο, περίπου 80 χιλιάδες άνθρωποι, ασχολείται με εμένα, με εμψυχώνει, θέλει να κερδίσω. Είμαι ο μοναδικός Έλληνας, και ο μοναδικός λευκός σε αυτούς τους αγώνες που τρέχει στον τελικό των 100 μέτρων. Από 4ος έχω φτάσει να είμαι 2ος, και από τον πρώτο με χωρίζουν λίγες μόλις ίντσες. Σφίγγομαι όσο περισσότερο γίνεται για να δώσω την τελική ώθηση, την ώθηση που είμαι σίγουρος ότι θα μου χαρίσει τη νίκη. Όλη μου η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια μου. Είναι ψέμα που λένε ότι αυτό σου συμβαίνει μόνο λίγο πριν πεθάνεις. Αρχίζω να σκέφτομαι τι θα πω στους δημοσιογράφους μετά την νίκη μου.

Είμαι ο νικητής. Είμαι ο νικητής. Όλο το στάδιο βρίσκεται σε παραλήρημα. Αισθάνομαι τον προπονητή μου, την μάνα, τον πατέρα μου και μερικούς θεατές να πέφτουν με δύναμη πάνω μου, να με αγκαλιάζουν, να με φιλάνε. Είμαι ο νικητής του τελικού των 100 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες... νιώθω κάτι που μπορώ να συγκρίνω μόνο με οργασμό....

... Και τότε ξυπνάω. Μία νοσοκόμα πάνω από το κεφάλι μου προσπαθεί να μου αλλάξει το σακουλάκι του ορού που είναι συνδεδεμένο με την βελόνα στην φλέβα στο δεξί μου χέρι. Η αλήθεια, το που βρίσκομαι, το γιατί βρίσκομαι εδώ, χτυπάει την συνείδηση μου σαν ένα τεράστιο αεροπλάνο που πέφτει πάνω σε μία καλύβα. Σήμερα είναι η πρώτη μέρα της χημειοθεραπείας μου. Οι γονείς μου λένε ότι σε λίγες βδομάδες θα είμαι καλά, θα μπορέσω να γυρίσω στην ζωή μου, να συνεχίσω τις προπονήσεις που σταμάτησα όταν ανακάλυψαν ότι έχω καλπάζουσα λευχαιμία... αλλά δεν ψαρώνω! Ξέρω πολύ καλά την αλήθεια... κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ζήσω αρκετά ώστε να δω την τελετή έναρξης των επόμενων Ολυμπιακών στο Πεκίνο.

Σηκώνω τα σκεπάσματα – το σπέρμα μου έχει φτιάξει έναν μεγάλο λεκέ στο σεντόνι του νοσοκομείου. Προσπαθώ να σκεφτώ έναν τρόπο να το καθαρίσω χωρίς να τον αντιληφθούν οι νοσοκόμες...

What if #2

... έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σου πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν οι άνθρωποι ζούσαν 146 χρόνια κάτα μέσο όρο αντί για 73;

Κάτι τρέχει με τον Βαγγέλη 2

... μερικές φορές η συμπεριφορά των ανθρώπων με φέρνει στο παρά 5 να σκεφτώ και να "κλειδώσω" στην άποψη ότι είμαστε το πιο αναξιοπρεπές είδος πάνω στη γη...

Καλό μήνα συμπατριώτες και συναγωνιστές!


Μαρία Φιλοπούλου, οι κολυμβητές