Monday, September 28, 2015

Προσωπική και άλλες ιστορίες

Μία πέτρα, την σήκωσε από το χώμα ο Όμηρος κ την έριξε πέρα για να μην τον ενοχλεί, να καθήσει να τραγουδήσει.
Μία πέτρα, την πέταξε ο Σωκράτης σε ένα αδέσποτο σκυλί που του γαύγιζε καθώς τριγυρνούσε στην όχθη του Ιλισσού.
Μία πέτρα, την πήραν οι Ρωμαίοι στην αιώνια πόλη κ την έκαναν βήμα για να ρητορεύουν οι Συγκλητικοί.
Μία πέτρα, διέταξε να την γκρεμίσουν κ να την κάψουν ένας εκατόνταρχος του Θεοδόσιου του Μεγάλου.
Μία πέτρα, από κολώνα δωρική, έγινε τοίχος εκκλησίας πάνω στην Ακρόπολη.
Μία πέτρα, την είχε για προσκέφαλο ένας μουσουλμάνος βοσκός γεννημένος εκεί που τώρα υπάρχει ένα τσιμεντένιο κ γυάλινο μουσείο.
Μία πέτρα, πέτυχε στο μέτωπο, και το μάτωσε, ένα προσφυγάκι από την Κρήνη της Μικρασίας.
Μία πέτρα, την κλώτσησε, μέσα σε έναν ομαδικό τάφο εκτελεσμένων, ένας Γερμανός, συντετριμμένος από το αίμα, στρατιώτης.
Μια πέτρα, έκρυβε έναν δεξιό Έλληνα που πυροβολούσε αριστερούς Έλληνες κ έναν αριστερό που πυροβολούσε δεξιούς.
Μία πέτρα, ήταν κομμάτι από την δεξιά κολώνα της πύλης του Πολυτεχνείου.
Μια πέτρα μου την έδωσε να παίζω η μάνα μου, νέα, χαμογελαστή, χαρούμενη, ένα μεσημέρι που ήμασταν στη θάλασσα. (Ήμουν μωρό, γελούσα κ, λίγα καλοκαίρια μετά, το μεσημέρι που εκείνη έγινε ένα με το χώμα, θυμόμουν την πέτρα - παιχνίδι.)
Μία πέτρα την χρησιμοποίησα σαν κιμωλία για να χαράξω πάνω σε ένα βράχο "σε αγαπάω, από πάντα, για πάντα".
Μια πέτρα έγινε η καρδιά μου όταν σε πρόδωσα κ με πρόδωσες.
Μία πέτρα τσάκισε την βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου που δεν ξανάνοιξε ποτέ, σε μια άγρια διαδήλωση.
Μια πέτρα κρατά την βρώμικη κουβέρτα ενός άστεγου της Αθήνας, να μην την παρασύρει ο κρύος, χειμωνιάτικος άνεμος.

...τόσες πέτρες, τόσο βάρος, πάνω στα στήθη μας, μέσα στα στόματά μας.
Να τις σηκώσει κάτι, να μπορέσουμε επιτέλους να αναπνεύσουμε. Να μιλήσουμε.

Tuesday, September 22, 2015

Ιστορίες της γειτονιάς

Μόνο για 4 χρόνια ηχογράφησε τραγούδια σε δίσκους. Από το 1964 έως το 1968. Και όμως, κάποια από αυτά υπήρξαν, και είναι ακόμα, από τις πιο πολυτραγουδισμένες επιτυχίες του Ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Συνεργάστηκε με τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Ζαμπέτα, και όλους τους μεγάλους ερμηνευτές. Έπαιξε ως γκεστ σε δεκάδες ταινίες - γιατί εκτός από ανεπανάληπτη φωνή είχε και ανεπανάληπτη Ελληνική ομορφιά. Γέμιζε μόνος του το μαγαζί όπου εμφανιζόταν, όταν ο Καζαντζίδης ο ίδιος, μαζί με μερικούς ακόμα ερμηνευτές, την ίδια σεζόν τραγουδούσαν σε μισοάδεια αίθουσα. 


Κ ύστερα... το 1968, στα 28 του, χωρίς να δώσει εξήγηση, απεσύρθη από το τραγούδι. Οι εμφανίσεις κ οι ηχογραφήσεις σταμάτησαν. Γιατί; Πως; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Το ήντερνετ μας μπερδεύει. Φαίνεται πως αφοσιώθηκε στην οικογένειά του. Αλλά το 1979 χώρισε. Το 1986 αγόρασε ένα ταξί κ εργαζόταν ως οδηγός. Τότε άρχισε πάλι κ τις σποραδικές εμφανίσεις. Αλλά το τρένο της επιτυχίας είχε χαθεί. Το τραγούδι είχε αλλάξει, αυτός είχε μεγαλώσει, το κύκλωμα τον είχε ξεχάσει. Λίγο μετά παντρεύτηκε την νεανική του αγάπη.
Μετά, έφυγε από την Αθήνα. Πήγε στην Χαλκίδα, την ιδιαίτερη πατρίδα του. Πέθανε από καρκίνο στα 69 του, το 2009. 



Προχτές έκανα περίπατο κοντά στο σπίτι μου. 5 χρόνια βρίσκομαι σε αυτή την γειτονιά. Λίγα βήματα από την πολυκατοικία μου, σήκωσα πρώτη φορά το κεφάλι ψηλά. Και είδα την φθαρμένη πινακίδα μιας υπόγειας κλειστής ταβέρνας. Που, ρώτησα κ έμαθα, λειτουργούσε έως περίπου το 1985 - 1988. Με πρώτο όνομα τον "ξεπεσμένο" από επιλογή, λόγω δικής του απόφασης, (φήμες λένε εξ´ αιτίας μιας συζύγου που ζήλευε πολύ) Πάνο Τζανετή.

Ο Πάνος. Ο σπάνιας ομορφιάς. Ο χαρισματικός τραγουδιστής των "´Ηρθα και απόψε στα σκαλοπάτια σου", "Τι σου έκανα και με εγκατέλειψες", "Βοριάς είναι η αγάπη σου", "Πέρα από τη θάλασσα", και του κλασικού ύμνου "Δεν έχει δρόμο να διαβώ".
Αυτός ο θρυλικός άνθρωπος τραγουδούσε για χρόνια στην γειτονιά μου. Σε μια υπόγεια ταβέρνα. Πρώτο όνομα.
Η πόλη είναι γεμάτη ιστορίες, αναπνοές ανθρώπων. Μερικές από αυτές τις αναπνοές, περνούσαν από ένα λαρύγγι που θα μείνει στην ιστορία. Και ας πήρε μια λάθος απόφαση.

Monday, September 21, 2015

Γράφεις; Γράψε περισσότερο και καλλίτερα!

Tώρα που τέλειωσαν οι εκλογές μπορούμε να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας (αλλά και καμιά δουλειά επίσης).
Η Ομάδα Συγγραφής Πεζογραφίας του British Council Greece συνεχίζει να δέχεται αιτήσεις.

Τι κάνουμε εκεί; Μαζευόμαστε κάθε δύο βδομάδες, τις Τετάρτες, και διαβάζουμε διηγήματα/κείμενα που έχουμε γράψει, πάνω σε κοινή για όλους αφορμή. Ύστερα μοιραζόμαστε τις εντυπώσεις μας για αυτό που ακούσαμε. Η διαδικασία είναι γόνιμη και παραγωγική, γιατί εκθέτουμε τους εαυτούς μας, ωθούμαστε να ολοκληρώσουμε πράγματα, να κάνουμε δουλειά και εξοικειωνόμαστε με την πραγματικότητα της τέχνης ως έργο. 

Έβρη νάου εν δεν έχουμε καλεσμένους που μας μιλούν για την δημιουργική τους διαδικασία. Φέτος η λίστα των καλεσμένων είναι υπέροχη. Μία φορά το μήνα θα έχουμε την χαρά να ακούσουμε συγγραφείς/στιχουργούς/ανθρώπους από τον χώρο του βιβλίου, να εμπνευστούμε, να ρωτήσουμε, να εσωτερικεύσουμε την παρουσία σημαντικών δημιουργών.
Οι φετεινοί που έχουν επιβεβαιώσει είναι (κράτα την ανάσα σου, η σειρά είναι αλφαβητική, εκεί φτάσαμε χεχε). 

Θεόδωρος Γρηγοριάδης - συγγραφέας
Λαμπρινή Κουζέλη - βιβλιοκριτικός

Τίνα Μανδηλαρά - δημοσιογράφος - βιβλιοκριτικός
Αφροδίτη Μάνου - ερμηνεύτρια - στιχουργός
Γρηγόρης Μπέκος - δημοσιογράφος - βιβλιοκριτικός
Γιώργος Παυριανός στιχουργός - αρθρογράφος
Δημήτρης Στεφανάκης συγγραφέας
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης συγγραφέας)
Στο Link εδώ οι πρακτικές λεπτομέρειες

Συντονιστής ο γιόρζ τρούλη Προβ που φέτος έμαθε ειδική τεχνική να κάνει τσιμπιές σε όσους δεν γράφουν, οι οποίες δεν αφήνουν μελανιές και σημάδια στο κορμάκι του συμμετέχοντα - άρα δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για συντονιστικό μπουληνγκ. Δεν έχει αποδείξεις και αποχρώσες ενδείξεις. 

Friday, September 18, 2015

20 λόγοι που είμαι υπερχαρούμενος που είμαι Ελληνάκι

1. Η ελληνική κοινωνία πέρασε κρίση επιπέδου εμπόλεμης περιόδου, και όμως δεν σφαζόμαστε στους δρόμους, δεν κάνουμε κρυστάλλινες νύχτες, δεν ξεκινάμε παγκόσμιους πολέμους.

2. Η οικογένεια ακόμα λειτουργεί με τον ελληνικό γαλαντόμο τρόπο. Με 30% ανεργία, έχουμε μικρότερη αναλογία αστέγων από χώρες με πρωτοφανή ανάπτυξη και πρόοδο.

3. Παρά την σκατοκατάσταση, από τα σκατά δεν ανθίζει το μίσος, όπως συμβαίνει σε χώρες θεωρητικά πιο σταθεροποιημένες και πολιτισμένες. Όλα δείχουν πως η Σκατένια Σκοτεινιά θα πάρει το ίδιο ποσοστό με αυτό που πήρε στις προηγούμενες εκλογές, ή και μικρότερο!

4. Παρά την αστάθεια, την ανησυχία για το αύριο, τον αγώνα επιβίωσης οι εθελοντικές οργανώσεις διώχνουν κόσμο που θέλει να βοηθήσει με το υστέρημα του χρόνου/των υλικών αγαθών του.

5. Παραμένουμε αξιαγάπητοι κατά γενική ομολογία!  Φέτος ήρθαν να ζήσουν λίγες έστω μέρες στο φως και την φύση μας περισσότεροι από ποτέ άλλοτε. Και η συντριπτική τους πλειοψηφεία επέστρεψαν στα σπίτια τους ακόμη πιο μαγεμένοι (γκρηκ καμάκι, θένκ γιου!!!)

6. Έχουμε ακόμα πληθώρα από νέους συγγραφείς, νέους τραγουδιστές, νέες ιδέες, νέα βιβλία, νέους ηθοποιούς, νέους σχεδιαστές. Είναι αιθεροβαμώνικο να μην έχεις μερικάματο σταθερό και να θες να καλλιτεχνήσεις; Φυσικά! Αλλά και ο Θερβάντες και ο Βαν Γκοχ πεινούσαν πότε πότε...

7. Η φτωχή ελληνική τάξη ζει καλλίτερη από την μέση τάξη πολλών άλλων κοινωνιών!

8. 5 χρόνια κρίσης, φύγαμε πια για τα καλά από τις χαζομάρες τύπου «φιρμάτο πανταλόνη», «καλή μάρκα γυαλιών», «ακριβό παπούτσι» και τίποτε δεν έχει αλλάξει στις παρέες και τα γκετ τουγκέδα μας. Και τα τουόναζ μπέτα μας.

9. Είμαστε διακριτικοί. Ουσιαστικά και βιωμένα. Όταν δούμε τον δυσκολεμένο θα πούμε «πάμε για καφέ κερνάω εγώ γιατί κλείνω δύο χρόνια με μηζανπλή». Θα πούμε «έλα να φας σπίτι, έφκιαξα πρώτη φορά μακαρόνη με κιμά και θέλω να μου πεις αν το έκαμα καλό». Θα πούμε «Θυμάσαι που το 1974 μου είχες δανείσει 10 ευρώ; ε πάρτα πίσω». Βοηθάμε όμορφα.

10. Οι μισοί φίλοι μου πήγανε για μπανάκια στα εξοχικά φίλων και γνωστών φέτος. Μεγαλοψυχία και χουβαρντιλίκι χελλ γιέα

11. Είμαστε μάγκες και δεν καταστρέφουμε ζωές παραστρατημένων. Πολιτικοί που πιάνονται να κλέβουν, μικρομεσαιοεγκληματίες, λαμογίοφλωροι τιμωρούνται και μετά έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν την ζωή τους (κάποιοι δυστυχώς από αυτούς επιστρέφουν στην λαμογιά αλλά ακόμα και το θετικότερο πράγμα έχει τα αρνητικά του...)

12. Όταν δούμε άνεργο να μας φέρνει στο σπίτι, που τον έχουμε καλέσει, δώρο/κρασί/ τρώει μπάτσα που είναι όλη δική του και του απαγορέυουμε να ξαναφέρει τίποτε.

13. Ακόμα, 6 χρόνια μετά, δεν πετάμε ανθρώπους στον δρόμο από τα σπίτια τους.

14. Δεν θεωρούμε όποιον έχει αντίθετη πολιτική άποψη από εμάς «πορωμένο», ή ότι έχει «ταξικό μίσος» ή ότι κυλιέται στον «βούρκο». Δεν στιγματίζουμε όποιον δεν συμφωνεί μαζί μας.

15. Μας συγκινούν σκοτεινές ιστορίες μικρής κλίμακας, η σχιζοφρένεια, η φτώχεια, το έγκλημα... μας φέρνουν δάκρυα δεν τις θεωρούμε δείγματα αποτυχίας, αλλά ατυχίας «από τους Θεούς». Χαζό ίσως... αλλά τρυφερό!

16. Είμαστε ουσιαστικά ισορροπημένη κοινωνία. Στην Ελλάδα, αυτήν την τόσο οπισθοδρομική χώρα, υπήρξε ένας Βαγγέλης Γιακουμάκης, όχι ένας τον μήνα. Και σε αυτό το τραγικό γεγονός αντέδρασε σύσσωμη η κοινωνία – ουσιαστικά και επιδραστικά. Δεν έχουμε μαζικές δολοφονίες, δεν έχουμε σιωπές των αμνών και σέβεν, δεν έχουμε ανθρωποφαγίες.

17. Έχουμε ανεκτικότητα παρά την έλλειψη θεσμοθέτησης. Το να φανερώσει ή να κρύψει κάποιος την σεξουαλική του ταυτότητα είναι εν πολλοίς θέμα δικής του/της επιλογής και όχι απαραίτητο για να επιβιώσει. Επίσης δεν έχουμε κύμα hate crimes. Ενώ προσωπικότητες όπως η Πάολα Ρεβενιώτη έχουν μερίδιο φωνής τόσο ισχυρό που αγγίζει τα όρια του mainstream.

18. Έχουμε ξεφορτωθεί μόδες όπως τζανκ φουντ και ποτέ μα ποτέ δεν τσιμπήσαμε με τα επεξεργασμένα φαγητά. Τρώμε σε γενικές γραμμές τρόφιμα όπως τα δίνει η θάλασσα, η γη, το δέντρο, (τομάτα, ψάρι, τυρί, πατροπαράδοτο φουντούνι).

19. Αγαπάμε και στηρίζουμε την Έψα, το Σκλαβενίτη, την Μόνικα, τον Βασιλικό, επειδή είναι θέμα καρδιάς να διαλέγουμε ελληνικό πράγμα ανεξάρτητα επίδοσης.

20. Βλέπουμε παντού εχθρούς, ναι, βλακωδώς... αλλά δεν ΚΑΝΟΥΜΕ εχθρούς. Πάμε διακοπές στην Τουρκία και περνάμε εξαιρετικά, καλοδεχόμαστε Γερμανούς, αγοράζουμε σαν μανιακοί βιβλία με ομιλίες του Πάπα της Ρώμης, έχουμε επιχειρήσεις στα Σκόπια.

21. Είμαστε των υπέροχων άκρων. Πιο πολυσυλλεκτικός σε ιδέες πεθαίνεις: Από την μία το άβατο για τις γυναίκες στο Άγιον Όρος, από την άλλη στο 90% των οικογενειών μας κάνουν υπερκουμάντο οι μανάδες μας.

22. Μιλάμε την γλώσσα που ακόμα και αν δεν μάθουμε καμία άλλη (...γκρ γκρ γκρ να μαθαίνουμε όμως, ε; δε θέλω τεμπελιές) μας δίδει πρόσβαση σε μερικά (πολλά!) από τα σπουδαιότερα αρχετυπικότερα κείμενα της παγκόσμια λογοτεχνίας (Όμηρο, Ηρόδοτο, Αισχυλοσοφοκλευριπίδη, δύο νόμπελ, κλπ κλπ)

23. Στην ελλάδα δεν έχουμε περιοχές off limits για μαύρους/gay/τύπους με άσχημη μηζανπλή/χοντρούς/ξανθούς/γυναίκες κλπ κλπ. Ακόμα και στα πιο ελιτίστικα μέρη αν μαζέψεις λεφτά μπορείς να μπεις – χωρίς κίνδυνο της ζωής σου.

Ουπς! Έγραψα 23 ενώ είπα 20; ποπο κοίτα να δεις. Και να φανταστείς δεν έψαξα και με κέφι, βαριόμουν να ψάξω καλλίτερα

ΥΓ - καλή ψήφο. Είναι σπουδαίο δικαίωμα, λόγος να είναι υπερήφανος κανείς που το εξασκεί. Να επιλέξουμε όλοι συντονισμένοι με την καρδιά και τις απόψεις μας και με αγάπη για την Ελλάδα και την φύση μας και όλα θα πάνε καλά!